-
1 ακρωτήριον
-
2 ἀκρωτήριον
-
3 ἀκρωτήριον
1 height σεμνόν τ' ἐπίνειμαι ἀκρωτήριον Ἄλιδος τοιοῖσδε βέλεσσιν i. e. the hill of Kronos at Olympia O. 9.7 -
4 ἀκρωτήριον
ἀκρωτήριον, τό, 1) die Spitze, οὔρεος, des Berges, Her. 7, 217; πρύμνης, des Schiffes, Hom. h. 33, 10; νηός, Schiffsschnabel, Her. 8, 121; Xen. Hell. 2, 3, 8; von dem Giebel des Tempels, Plat. Critia 116 d; dah. fastigium der Römer, Plut. Caes. 63; vgl. Ath. V, 199 c; bes. – 2) die äußersten Gliedmaßen des Körpers, die Thuc. 2, 49 selbst ἄκρας χεῖρας κἀὶ ἄκρους πόδας erkl.; vgl. Plat. Legg. XII, 942 e und Lys. 6, 28; bei Arr. 4, 7 von Nasen u. Ohren; Dem. οἱ τὰ ἀκρ. τῆς Νίκης περικόψαντες, von der Statue, wahrscheinl. den Flügeln der Nike, 24, 121. – 3) Vorgebirge, Pind. Ol. 9, 8; Thuc. 1, 30; Plut. Phoc. 28; Diod. 4, 85.
-
5 ακρωτηριον
τό1) вершина(τοῦ οὔρεος Her.)
2) выступ, мыс(τῆς Λιβύης Her.; τῆς Κερκύρας Thuc.)
3) носовая часть, нос(νηός Her.)
4) край, конец(ἀκρωτήρια πρύμνης HH.)
5) верх, фронтон(τὰ τοῦ ναοῦ ἀκρωτήρια Plat.)
6) pl. конечности, руки и ноги Thuc., Lys., Plat. -
6 ἀκρωτήριον
A topmost or prominent part, ἀ. τοῦ οὔρεος mountain peak, Hdt.7.217, cf. Pi.O.9.7; of a cup, projecting part, Arist.Metaph. 1024a25.2 cape, promontory, Hdt.4.43, Th.1.30.II end or extremity of anything, ἀ. νεός ornament of ship's stern- or stem-post, Hdt.8.121, cf. X.HG2.3.8, Polyaen.5.41, Michel 1116 (Delph.);ἀκρωτήρια πρύμνης h.Hom.33.10
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀκρωτήριον
-
7 ἀκρωτήριον
ἀκρωτήριον, (1) die Spitze (des Berges, des Schiffes); Schiffsschnabel; von dem Giebel des Tempels; dah. fastigium der Römer. (2) die äußersten Gliedmaßen des Körpers; von Nasen und Ohren; von der Statue, wahrscheinl. den Flügeln der Nike. (3) Vorgebirge -
8 ἀκρωτήριον
-ου τό N 2 1-2-1-1-0=5 Lv 4,11; 1 Sm 14,4(bis); Ez 25,9; Jb 37,9mountain peak Jb 37,9; ἀκρωτήρια the extremities of the body, members Lv 4,11ἀπὸ πόλεων ἀκρωτηρίων from the frontier cities Ez 25,9; ἀκρωτήριον πέτρας rocky mountain peak 1 Sm 14,4 -
9 ἀντ-ακρωτήριον
ἀντ-ακρωτήριον, τό, das gegenüberliegende Vorgebirge, Strab.
-
10 Καλής Ελπίδος Άκρωτήριον
το мыс Доброй Надежды -
11 τακρωτήριον
-
12 τἀκρωτήριον
-
13 πτερύγιον
πτερύγιον, τό, dim. von πτέρυξ, kleiner Flügel, Pol. 27, 9, 4. – Fischflosse, Arist H. A. 1, 5. 2, 13. – Ein Fehler des Auges, wenn sich aus der Karunkel im innern Augenwinkel ein Fell über das Auge zieht; – auch das lieberwachsen des Fleisches über die Nägel der Finger und Zehen, bes. der großen Zehe, Medic. – Wie πτερόν, ein Theil des Tempels, die Zinne, N. T., Matth. 4, 5 Luc. 4, 9; Hesych. erklärt ἀκρωτήριον.
-
14 κάμπτω
κάμπτω, 1) beugen, krümmen; ὄφρα ἴτυν κάμψῃ Il. 4, 486; ὑπὸ γλωχῖνα δ' ἔκαμψαν 24, 274; γόνυ u. γόνατα κάμπτειν, die Kniee beugen, um sich zu setzen u. auszuruhen, 7, 118. 19, 72; γόνατα χεῖράς τε, er bog die Kniee u. die Arme, ließ sie ermattet ruhen, Od. 5, 453; Aesch. οὐ κάμπτων γόνυ, ungebeugt, das Kniee nicht ausruhend, Prom. 32; ἄσμενος δὲ τἂν σταϑμοῖς ἐν οἰκείοισι κάμψειεν γόνυ, er möchte gern ausruhen, 396; κῶλα κάμψον τοῠδ' ἐπ' ἀξέστου πέτρου Soph. O. C. 19; so auch εὖτε νῦν ἕδρας πρώτων ἐφ' ὑμῶν τῆςδε γῆς ἔκαμψ' ἐγώ, da ich bei euch zuerst mich niedergelassen, 85; vgl. Eur. Hec. 1150; Ggstz εὐϑύνω, Plat. Prot. 325 d; im med., καμπτόμενον τὸ σῶμα, sich krümmen, im Ggstz von ἐκτεινόμενον, Tim. 74 b; von Linien u. Flächen, dem διατείνεσϑαι entggstzt, Plut. de ad. et amic. discr. 31; γραμμή, gekrümmte u. auch gebrochene Linie, Arist. Metaph. 4, 6 γραμμὴ κἂν κεκαμμένη ᾐ, συνεχὴς δέ, μία λέγεται u. τὴν δὲ κεκαμμένην καὶ ἔχουσαν γωνίαν. – 2) von der Rennbahn entlehnt, um das Ziel herumbiegen, umlenken u. auf der andern Seite zurückfahren; κάμπτοντος ἵππου Soph. El. 734; vgl. Aesch. Ag. 335; περὶ νύσσαν Theocr. 24, 119; sc. ἵππους od. ἅρμα u. dgl., übh. herumfahren, κάμψας τὸ ἀκρωτήριον, nachdem er um das Vorgebirge herumgefahren war, Her. 4, 43. 42. 7, 122 u. Folgde, wie Strab. VIII, 378 D. Sic. 13, 64; Ar. sagt περὶ ἄκραν κάμπτων Ach. 96; τὸν κόλπον κάμπτων Her. 7, 58; κάμψειε πάλιν ϑυμέλας οἴκων πάτρας Eur. Rhes. 235; absolut, πάλιν δὲ κάμψας εἰς ὄρος κομίζομαι τὸν παῖδα Bacch. 1225. – Uebertr., ἐνταῦϑα κάμπτειν τὸν ταλαίπωρον βίον Soph. O. C. 91, enden den Lebenslauf, wie Eur. ὅταν δὲ κάμψῃς καὶ τελευτήσῃς βίον Hel. 1666. – Nach Hesych. auch τὸ ἐν τῇ ᾠδῇ καμπὰς ποιεῖν, wie νέας ἁψῖδας ἐπῶν Ar. Th. 53; Philostr. – 3) übertr., bewegen, rühren, u. stärker, demüthigen; ὑψιφρόνων τινὰ βροτῶν Pind. P. 2, 51; τοιαῖσδε πημοναῖσι κάμπτομαι Aesch. Prom. 237, vgl. 306. 511; ἐπειδὴ δὲ σοῦ ἀκούω κάμπτομαι Plat. Prot. 320 b; Ggstz καρτερεῖν, Lach. 192 e; ἐὰν κάμπτηται καὶ ἕλκηται πρὸς φιλοσοφίαν Rep. VI, 494 e; im schlechten Sinne, ἐπὶ τὸ ψεῦδος τρεπόμενοι πολλὰ κάμπτονται καὶ συγκλῶνται Theaet. 173 a; – καμφϑῆναι καὶ μεταγνῶναι Thuc. 3, 58; Sp.
-
15 ἀνεμ-ώδης
ἀνεμ-ώδης, ες, windig, Soph. frg. 496 Σκῦρος; Sp. D.; ἀκρωτήριον Plut. sol. an. 10.
-
16 ἐπι-νέμω
ἐπι-νέμω (s. νέμω), 1) zutheilen, τραπέζῃ Il. 9, 216. 24, 625, unter Mehrere vertheilen, σῖτον δέ σφ' ἐπένειμε Od. 20, 254; τήν τε γῆν καὶ τὰς οἰκήσεις ἴσας ἐπινεμητέον Plat. Legg. V, 737 c, vgl. Polit. 264 d. – 2) eine Heerde auf fremdem Boden weiden lassen, ἐάν τις βοσκήματα ἐπινέμῃ Plat. Legg. VIII, 843 d; τῶν γειτόνων ἐπινεμόντων ἅμα καὶ βαδιζόντων διὰ τοῦ χωρίου Dem. 55, 11; vgl. Arist. pol. 5, 5 u. s. ἐπινομία. – Med. darauf weiden, vom Viehe, Plut. u. Luc.; nach Einem weiden, τινί, Arist. H. A. 8, 2. – Bes. übertr., fressend um sich greifen, übh. sich schnell verbreiten, ἄγαν ὁ ϑῆλυς ὅρος ἐπινέμεται ταχύπορος Aesch. Ag. 472; πῦρ ἐπινέμεται πόλιν, es verbreitet sich verzehrend über eine Stadt, Her. 5, 101; Pol. 14, 5, 7; νόσος ἐπενείματο Ἀϑήνας μάλιστα Thuc. 2, 54; τὴν φαυλότητα καϑάπερ λοιμικὴν νόσον ἐπινέμεσϑαι τὸν βίον D. Sic. 12, 12; ἐπινεμηϑείσης τῆς φλογὸς ἐπὶ πολὺν τόπον 14, 53; von Kriegen, ἐπινεμήσεσϑαι καὶ καϑέξειν τὴν Γαλατίαν Plut. Caes. 19; ἐπενείματο ἡ δύναμις πᾶσαν τὴν ϑάλασσαν, verbreitete sich über das ganze Meer, Pomp. 25; vgl. auch Pind. Ol. 9, 7 ἐπίνειμαι ἀκρωτήριον Ἄλιδος, berühre es. – Auch = bewohnen, Luc. Bacch. 6.
-
17 ἐξ-αίρω
ἐξ-αίρω, = ἐξ-αείρω (s. αἴρω, 1) herausheben, in die Höhe bringen, führen, aufheben u. wegtragen; κοῦφον ἐξάρας πόδα Soph. Ant. 224; τίς σ' ἐξῆρεν οἰκόϑεν στόλος; O. C. 359; βάϑρων ἐκ τῶνδέ μ' ἐξάραντες 265; Tr. 1183; ἔξαιρε τὸν ϑώρακα Ar. Ach. 1133; ἁρπάζει μέσον καἰ ἐξάρας, nachdem er ihn in die Höhe gehoben, παίει εἰς τὴν γῆν, Her. 9, 107; τὰς χεῖρας Pol. 3, 62, 8; a. Sp.; μνῆμα, aufführen, Paus. 5, 21, 9, wie pass. von einer Mauer, Her. 6, 133. Uebertr., ἡδοναῖς ἐξαίρει ἄμοχϑον βίον, durch Vergnügen das Leben erhöhen, Soph. Ir. 146; πρὸς ταῦτα μηδἐν δεινὸν ἐξάρῃς μένος Ai. 1045, Schol. μὴ ὀργισϑῇς, mächtg machen, οἰκίαν Her. 6, 126; mit Lob erheben, rühmen, ἐξάρας με ὑψοῦ 9, 79; vgl. Luc. pro imag. 21; ἐπὶ τούτοις ὑψηλὸν ἐξαίρειν ἑαυτόν, sich darob hoch erheben, Plat. Rep. VI, 494 d; ἐξαρϑεὶς ὑπὸ μεγαλαυχίας Legg. IV, 716 a; ἄνω τὸ πρᾶγμα ἐξάρας, übertreibend, vergrößernd, Aesch. 2, 10; τὰ γιγνόμενα ἐπὶ μεῖζον D. Hal. 8, 4; a. Sp.; – ϑυμὸν εἰς ἀμπλακίην, anreizen, hewegen, Theogn. 640; τί γὰρ τὸ δεινὸν τοῠϑ', ὅ σ' ἐξαίρει ϑανεῖν Eur. Hipp. 322; φρένα πρὸς Λίβυν λακεῖν αὐλόν Alc. 347; διπλῆν χάριν χορείας, den Reigen anheben, Ar. Th. 981; ϑυμόν τινος D. Sic. 13, 92. – 2) med., für sich davontragen, als Beute, Gewinn erwerben; πόλλ' ὅσ' ἂν οὐδέποτ' ἐκ Τροίης ἐξήρατ' Ὀδυσσεύς Od. 5, 39. 13, 137; μισϑούς 10, 84; ἀκρωτήριον Αὐλίδος – ἐξάρατο ἕδνον Pind. Ol. 9, 11, Schol. προςεκτήσατο; ἆϑλα Theocr. 24, 10; – aufheben, wegführen, ἕως ἂν οἱ τοξόται αὐτὸν ἐξαίρωνται Plat. Prot. 319 c. – Bei Soph. Tr. 491 νόσον ἐξαρούμεϑα, die Krankheit steigern, erhöhen, l. d; – sich erheben, κονιορτὸν ἐξαιρόμενον Pol. 3, 65, 4. – 3) Pass., aufgerichtet werden, bes. von Leidenschaften od. Gemüthsbewegungen erregt werden, ἐλπίσι κεναῖς ἐξῇρετο Soph. El. 1461, Schol. ἐμεγαλαύχει, u. öfter bei Sp., wie φόβῳ, Philostr., der auch im eigentlichen Sinne ἐξηρμένος τὰς χαίτας sagt, dem die Haare zu Berge stehen; ἐξαρϑείς (absolut), aufgeregt, aufgebläht vor Stolz, vor Freude, Muth u. dgl., Eur. Rhes. 109; – vom Styl, Demetr. §. 234. – 4) intrans., sich erheben, τὸ δ' ἀϑάνατον ἐξῆρε πρὸς τὸν ἀέρα Alexis D. L. 3, 28; ἐξᾶραι καὶ πετέσϑαι D. Sic. 2, 50; ἐξάραντες παντὶ τῷ στρατεύματι, mit dem ganzen Heere aufbrechen, Pol. 2, 23, 4 u. a. Sp., wie LXX.
-
18 ἑρματίζω
ἑρματίζω, = ἑρμάζω, feststellen, Hippocr.; – mit Ballast beladen, von den Bienen, ἀνεμῶδές τι μέλλουσαι κάμπτειν ἀκρωτήριον, ἑρματίζουσιν ἑαυτὰς ὑπὲρ τοῠ μὴ παραφέρεσϑαι μικροῖς λιϑιδίοις Plut. sol. anim. 10; so auch im med., ibd. 23 (vgl. ἕρμα); – aufladen, auf ein Schiff, εἰς τὴν λάληϑρον κίσσαν ἡρματίξατο Lycophr. 1319, Schol. εἰς τὴν Ἀργὼ ἀνεβίβασεν; übertr., νύμ φας ἐς οἴκους ἑρματίζονται Eur. fr. In. 14.
-
19 ανεμωδης
-
20 διεκπλεω
ион. διεκπλώω1) переплывать2) проплывать мимо(Ἡρακλέων στηλέων Her.; τὰ ἕλη Plut.)
3) выплывать на другую сторону4) воен. прорываться на кораблях(διεκπλώοντες ἐναυμάχεον Her.; δ. οὐ διδόναι Thuc.: διὰ τῶν πολεμίων νεῶν Polyb.; εἴκοσι ναυσί Plut.)
См. также в других словарях:
ἀκρωτήριον — topmost neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τἀκρωτήριον — ἀκρωτήριον , ἀκρωτήριον topmost neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀκρωτηρίοις — ἀκρωτήριον topmost neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀκρωτηρίοισι — ἀκρωτήριον topmost neut dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀκρωτηρίοισιν — ἀκρωτήριον topmost neut dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀκρωτηρίου — ἀκρωτήριον topmost neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀκρωτηρίων — ἀκρωτήριον topmost neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀκρωτηρίῳ — ἀκρωτήριον topmost neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀκρωτήρια — ἀκρωτήριον topmost neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Γροιλανδία — Επίσημη ονομασία: Γροιλανδία Έκταση: 2.175.600 τ. χλμ Πληθυσμός: 56.376 κάτ. (2002) Πρωτεύουσα: Νουούκ (πρώην Γκόντχοπ)Γροιλανδία (διεθν. Greenland, δαν. Gronland, τοπικά Kalaallit Nunaat). Νησιωτικό αυτοδιοικούμενο έδαφος της Δανίας, που… … Dictionary of Greek
Acroterion — An acroterion or acroterium is an architectural ornament placed on a flat base called the acroter or plinth, and mounted at the apex of the pediment of a building in the Classical style. It may also be placed at the outer angles of the pediment;… … Wikipedia