-
121 παροιχομαι
(fut. παροιχήσομαι; pf. παρῴχηκα и παροίχωκα, παρῴχημαι и παροίχημαι; ppf. παρῳχήκειν)1) уходить прочь, удаляться Hom.παροιχόμενοι ἄνδρες Pind. — люди, которых уже нет
2) ( о событиях) проходить, миновать(ὀλύμπια παροιχώκεε Her.)
παρῴχηκεν πλέων νὺξ τῶν δύο μοιράων Hom. — прошло больше двух третей ночи;ἥ παροιχομένη νύξ Her. — прошлая ночь;τὰ παροιχόμενα Her., Xen.; — минувшее;грам. ὅ παρῳχημένος (sc. χρόνος) Sext. или τὸ παρῳχηκός — прошедшее время3) отклоняться, отходитьπ. τοῦ νείκους Aesch. — уклоняться от борьбы;
μοίρας π. Eur. — лишиться (своей) судьбы, т.е. прежнего величия; -
122 πατηρ
gen. πατρός, эп. πᾰτέρος ὅ (voc. πάτερ, acc. πατέρα; pl.: πατέρες, dat. πατράσι)1) отец(π. Ζεύς Hom.; χρόνος ὅ πάντων π. Pind.)
πατρὸς π. Hom. — дед с отцовской стороны;τὰ πρὸς πατέρα Her. — с отцовской стороны2) pl. οἱ πατέρες родители Plat., Diod.3) pl. (пра)отцы, предкиμέ γένος πατέρων αἰσχυνέμεν Hom. — не позорить рода предков;
ἐξ ἔτι πατρῶν Hom. — из поколения в поколение4) создатель, творец, автор(δημιουργὸς π. τε ἔργων Plat.)
π. τοῦ λόγου Plat. — автор предложения5) (в почтительном обращении, к пожилым людям) отецξεῖνε πάτερ! Hom. — почтенный странник!
6) капитал(τόκοι, τοῦ πατρὸς ἔκγονοι Plat.)
-
123 πεντηκοντακαιτριετης
-
124 περιξ
Iadv. [περί]1) кругом, вокруг(π. ὑπορρύσσειν τὸ τεῖχος Her.; π. πολιορκεῖν Thuc.)
κύκλῳ π. Aesch. — сплошным кольцом;τὰ π. ἔθνη Xen. — окрестные племена;ὅ π. χρόνος Arst. — прошлое и будущее2) перен. вкривь, непрямо, с лукавствомπᾶν π. φρονοῦντες Eur. — криводушные (вероломные) люди
II(νῆσον π. Aesch.; π. τὸ τεῖχος Her.; π. τῆς τύρσιος Xen.; π. πύργοισι Eur.)
-
125 πλειστος
3[superl. к πολύς См. πολυς]1) самый многочисленный, весьма многолюдный(ὅμιλος Hom.; ὄχλος NT.)
2) величайший, крупнейший(γέρας Soph.)
3) самый распространенный, наиболее значительный(φιλοσοφία Plat.)
4) преобладающийπ. εἰμι τῇ γνώμῃ Her. — я больше всего склоняюсь к этому мнению
5) наиболее продолжительный(χρόνος Plat.)
6) наиболее отдаленныйοἱ διὰ πλείστου Thuc. — самые отдаленные - см. тж. πλεῖστα и πλεῖστον
-
126 πλειων
I.II.2, gen. ονος, πλέων 2, gen. ονος и πλέως, πλέᾱ, πλέων, gen. πλέω, πλέᾱς, πλέω [compar. к πολύς См. πολυς]1) более многочисленный, большой(στρατιή Her.; ὄχλος Xen.)
μάχεσθαι πλεόνεσσι Hom. — сражаться с численно превосходящим противником;οἱ πλείονες Hom. (οἱ πλεῦνες Her.) — большинство, тж. Her., Thuc. множество людей, Arph. иногда усопшие, мертвецы:ἐς πλέονας οἰκεῖν Thuc. — управлять в интересах большинства;ἔτη γεγονὼς πλείω ἑβδομήκοντα Plat. — будучи более семидесяти лет от роду;ἐς πλεόνων ἦλθε μετοικεσίην Anth. — он вступил в обитель мертвых, т.е. умер2) более протяженный, более длинный(ὁδός Plat.)
3) более продолжительный, более долгий(χρόνος Her.)
πλέων νύξ Hom. — большая часть ночи4) более значительный, более важный(οὐχὴ ἥ ψυχέ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς; NT.)
περὴ πλείονος ποιεῖσθαι Xen. — ставить выше - см. тж. πλέον и πλείον -
127 πληθυω
(только praes., impf. и aor.)1) быть полным(νεκρῶν πλεθύει πέδον Eur.)
πληθυούσης ἀγορῆς Her. — когда рыночная площадь полна (народу)2) увеличиваться, возрастатьπληθύοντος ἡμῶν τοῦ γένους Plat. — когда наш род разросся;
ὅ πληθύων λόγος Soph. — всеобщая (господствующая) молва;3) ( о реке) прибывать, вздуваться, выступать из берегов, разливаться(ὅ Νεῖλος ἐπεὰν πληθύῃ Her.)
4) изобиловать, быть богатымπαισὴ π. Soph. — иметь много детей
-
128 πολυς
πολλή, πολύ (ῠ) (gen. πολλοῦ - эп. πολέος, πολλῆς, πολλοῦ, pl. πολλοί, πολλαί, πολλά - эп. πολέες, стяж. πολεῖς, πολέα; compar. πλείων, πλεῖον и πλέων, πλέον, superl. πλεῖστος 3)1) многочисленный(πολὺς λαός, πολλοὴ ἑταῖροι, πολλοὴ Τρώων Hom.)
οἱ πολέες τε καὴ ἐσθλοί Hom. — много храбрецов;πονηροὴ καὴ πολλοί Arph. — многие дурные люди;πολλὰ καὴ ἀγαθά или πολλ΄ ἀγαθά Xen. — много прекрасных вещей;πολὺν λόγον ποιεῖσθαι περί τινος Plat. — много говорить о чем-л.;πολύς τις Xen. etc. — многие, не один;πολλοῦ π. Arph. — чрезвычайно многочисленный2) большой, значительный, обширный, широкий(πεδίον Hom.; πέλαγος Soph.)
τῆς γῆς οὐ πολλή Thuc. — небольшой участок земли3) длинный, далекий(ὁδός Her.; πορεία Plat.)
4) долгий, продолжительный(χρόνος Hom.)
οὐ πολὺν χρόνον Soph., Plat.; — в течение недолгого времени, недолго;(ἐκ) πολλοῦ χρόνου Xen., Arph., Polyb.; — с давнего времени, давно;5) сильный, громкий(κέλαδος Hom.; ὕμνος Pind.; βοή Soph.)
6) сильный, проливной(ὑετός Hom.; ὄμβρος Hes.)
7) глубокий, крепкий(ὕπνος Hom.)
πολλέ σιγή Her. — глубокое молчание8) сильный, могучий, могущественный(μέγας καὴ π. Her.; π. καὴ τολμηρός Dem.)
9) ревностный, усердныйπ. ἦν πρὸς ταῖς παρασκευαῖς Polyb. — он усердно был занят приготовлениями
10) важный, ценныйπολέος (= атт. πολλοῦ) ἄξιος Hom. — ценный, дорогой;
πολὺ ἐστί τι Xen. что-л. — весьма важно;περὴ πολλοῦ ποιεῖσθαί τι Her., Xen.; — придавать чему-л. большое значение;ἐπὴ πολλῷ Dem. — по высокой цене - см. тж. πολλά, πολλοί, πολλόν, πολλός, πολύ, πλείων (πλέων) и πλεῖστος
См. также в других словарях:
χρόνος — time masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χρόνος — I Κατά την αρχαία ελληνική μυθολογία, ο X. ήταν θεότητα που προσωποποιούσε την αιωνιότητα. Πρώτος ο Φερεκύδης ανέφερε τον X. ως θεότητα. Οι Ορφικοί παραδέχονταν τον X. ως αρχή του κόσμου. Η θεοποίηση του X. παρατηρείται και στους ποιητές των… … Dictionary of Greek
χρόνος — ο πληθ. χρόνοι και χρόνια 1. η διάρκεια ενός φαινομένου ή μιας κατάστασης. 2. η χρονική απόσταση μεταξύ δύο γεγονότων. 3. στον πληθ., χρόνοι χρονική περίοδος, εποχή: Στους αρχαίους χρόνους πολεμούσαν με τα κοντάρια και τα σπαθιά. 4. φρ., «οι… … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
Χρόνος γὰρ εὐμαρὴς θεός. — См. Перемелется все мука будет … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
ημιζωής, χρόνος — Ο χρόνος κατά τον οποίο ο αριθμός των πυρήνων που διασπώνται ελαττώνεται στο μισό. Η ραδιενέργεια ενός δείγματος που περιέχει αρκετούς πυρήνες έχει, επομένως, απεριόριστη διάρκεια από θεωρητική άποψη, αλλά ελαττώνεται πολύ γρήγορα με τον αριθμό… … Dictionary of Greek
Πάντ’ ἀναπτύσσει χρόνος. — См. Как ни крыться, а будет повиниться … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
μέσος χρόνος ζωής — Έτσι ονομάζεται στην επιστήμη της φυσικής η μέση χρονική διάρκεια, κατά την οποία υπάρχει ένας ασταθής πυρήνας, προτού διασπαστεί. Όλοι οι πυρήνες ενός ραδιενεργού σώματος δεν διασπώνται στον ίδιο χρόνο, αλλά η διάσπασή τους ακολουθεί έναν… … Dictionary of Greek
αόριστος — Χρόνος ρήματος που φανερώνει πως εκείνο που σημαίνει το ρήμα έγινε στο παρελθόν. Είναι χρόνος στιγμιαίος, ενώ υπάρχει ενεργητικός, παθητικός και δεύτερος παθητικός. Λέγεται και αρχικός χρόνος, γιατί από το θέμα του σχηματίζονται οι στιγμιαίοι… … Dictionary of Greek
χρόνω — χρόνος time masc nom/voc/acc dual χρόνος time masc gen sg (doric aeolic) χρονόω make temporal pres imperat act 2nd sg (doric aeolic) χρονόω make temporal imperf ind act 3rd sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Хрон — (Χρόνος) абсолютное время в орфической космогонии: одно из мировых начал, упоминаемое древнейшим греческим теологом Ферекидом Сирским (около 600 г. до Р. Хр.), наряду с Зевсом (принцип жизни) и Хтонией (земное начало). Из семени X., по Ферекиду,… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
χρόνε — χρόνος time masc voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)