(τῇ+χρόᾳ

(τινί Hom., Arph., Plat., Arst.)

δίφρου ἐπιβησομένοισιν ἐΐκτην Hom. — казалось, что (оба коня) хотят вспрыгнуть на колесницу;

οὔ σε ἔοικε δειδίσσεσθαι Hom. — не пристало тебе робеть;

(ὀπίσσω Hom.)

(τινὴ τῆς ὁδοῦ Hom.)

(θυμῷ Hom.; πολεμίοις Xen.)

εἴ. τινὴ πόδεσσιν Hom. — уступать кому-л. в быстроте ног;

εἶξαι ἡνία ἵππῳ Hom. — отпустить вожжи, дать повод коню

(πλοῦν τινι Soph.)

(τὰ γράμματα, sc. κήρινα Arph.)

(τὰς κηλῖδας Arst.)

(ὄμματα πυρί Eur.)

(δάκρυσι χρόα Eur.)

(τῷ σώματι πονηρῷ τέν κρᾶσιν ὑπὸ φαρμάκων Plut.)

(ἀδαμαντίνους δεσμούς Plut.)

(ἐ. καὴ ἀποθηλύνειν τινά Plut.)

ἐ. τινὰ εἰς δάκρυα Plut. — доводить кого-л. до слез

ἐκτέτηκα καρδίαν Eur. — у меня сердце изныло

(τινά Hom., Soph.; ἀδελφαῖς χερσίν Aesch.; θῆρας Eur.; med. τινα Hom. и τινα χαλκῷ Hes.)

(πόλις ἐναίρεται Soph.)

(χρόα καλόν Hom.)

(χρόα Hom.)

(τινός Hom.; med. Hom., Eur., Anth.)

(κακόν τι Hom.; γλυκεῖαν μόχθων ἀμοιβάν Pind.; τινος Hom., Eur.)

(γειτόνων Pind.)

(Σείριος) πλεῖον νυκτὸς ἐπαυρεῖ Hes. Сириус восходит чаще всего ночью

(ὀϊστὸς ἐπέγραψε χρόα Hom.)

ἐ. κλῆρον Hom. — помечать жребий

(γράμματα Her.; τι ἐπὴ τρίποδα Thuc. и εἰς τὸν τρίποδα Dem.; ποιήματα καὴ ἐπιδείγματα Plat.; νόμους ἐπὴ καρδίας NT.)

(τὰς τιμὰς οὐ μόνον ταῖς πορφύραις, ἀλλὰ καὴ τοῖς ἐπιτηδεύμασι Plut.)

ἐπιγράψαι τινὰ ἐπίτροπον Isocr. — записать (назначить) кого-л. опекуном;

(τὰ μέγιστα ἐπιτίμια, med. τίμημά τι Aeschin.)

(μεγίστην εἰσφοράν τινι Isocr.; τοῖς πλουσιωτάτοις πλῆθός τι ἀργυρίου Arst.)

(ἵππους, λαόν, τινὰ μάχης Hom.)

(θυμόν Hom.)

(εὐρύοπα Ζῆν Hom.)

(ἀπ΄ ἔργου θυμόν Hes.)

μή μ΄ ἔρυκε δρᾶν παρεσκευασμένον Eur. — не мешай мне, когда я приготовился действовать;

(λιμόν τινι Hom.; τὰ κακὰ ἀπό τινος Xen.; τὰ μέ καλὰ νοσφίν Theocr.)

(ἄκοντα Hom.; τοὺς ἐπιόντας Her.)

(τινὰ ἐνὴ νήσῳ Hom.)

(ἐνὴ μεγάροισι γυναῖκας Hom.)

ὀλίγος χῶρος ἐρύκει Hom. — небольшое расстояние разделяет (их);

(πεμπώβολα χερσίν, τόξον ἐν χειρί, στεροπέν μετὰ χερσίν Hom.; αἰχμήν Aesch.; διὰ χειρός τι и τινὰ ἐπ΄ ὤμων Soph.; μετὰ χεῖράς τι Thuc.)

ἐπὴ ξυροῦ ἀκμῆς ἔ. Her. — держаться на острие бритвы, т.е. «на волоске»

(οὐρανόν Hes.)

(Ἕκτορος μένος καὴ χεῖρας Hom.)

(τινὰ χειρός или ποδός Hom.; τινὰ μέσον Arph.)

(πέτρης Hom.; ὅπως κισσὸς δρυός Eur.; πείσματος Plat.; χλαμύδος Luc.)

(ἔργου Pind., Plut.; πολέμου Thuc., Plut.)

(δόξης τινὸς περί τινος, med. ἀληθείας Plat.; med. γνώμης τινός и λόγου τινός Thuc.)

(Κιλίκων τῶνδε ἔχονται Ἀρμένιοι οἵδε Her.)

(κυνέην κεφαλῇ, παρδαλέην ὤμοισιν, σὰκος ὤμῳ, εἷμα ἀμφ΄ ὤμοισι, ἵπποι ζυγὸν ἀμφὴς ἔχοντες Hom.; στολέν ἀμφὴ σῶμα Eur.; τὰ ὅπλα Arst.; συκῆ ἔχουσα φύλλα NT.)

(κραδίην καὴ θυμόν Hom.; τὰν βελέων ἀλκὰν χεροῖν Soph.; τέν γῆν Thuc.; ἐπιστήμην Xen., Plat.; τὰ ἐπιτήδεια Arst.; εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω NT.)

(κίονες γαῖάν τε καὴ οὐρανὸν ἀμφὴς ἔχουσιν Hom.; τὰ ἐπικείμενα βάρη Arst.)

(ὑψοῦ κάρη Hom.)

(ἥ γυνέ ἔχουσα Her.)

ἔ. τὸ κέρας ἄκρον Thuc. — находиться на крайнем фланге;

(οὐρανόν Hom.; Ὀλύμπια δώματα Hes.; χῶρον Aesch.; τὰ ὄρη Xen.)

(φρένες ἧπαρ ἔχουσι Hom.; ὅ χαλκὸς ἔχει τὸ εἶδος τοῦ ἀνδριάντος Arst.)

(Θήβας Eur.)

ἔ. πατρώϊα ἔργα Hom. — возделывать отцовские поля;

(ἀλόχους καὴ τέκνα Hom.)

ἐν θεοῖσιν ἔ. Hom. — зависеть от воли богов;

(σάρκας τε καὴ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν Hom.)

(ἵππους, μῦθον σιγῇ Hom.; στόμα σιγᾷ Eur.)

(ἕξουσιν ἅπαντας Ἀχαιοί Hom.)

(κῦμα, ὀδύνας Hom.)

οὐδέ οἱ ἔγχος ἔχε ἀτρέμας Hom. — копье (в руках) его не оставалось спокойным;

(μάχης Hom., Plut.; τιμωρίης Her.)

(ἄλγεα Hom.; φθόνον Aesch.; θαῦμα Soph.; αἰσχύνην Eur.)

(πικρὰς ὠδῖνας Hom.; ἀγανάκτησιν Thuc.; ἱδρῶτα οὐκ ὀλίγον Luc.; ἔλεον Plut.)

(ἵππους πεδίονδε Hom.; ἅρμα, δίφρον Hes.; τὰς νέας παρὰ τέν ἤπειρον Her.)

(Πύλονδε Hom.; εἰς τέν Ἀργολίδα χώρην Her.)

(ἔρευνάν τινος Soph.)

(τέν κεφαλέν πρὸς τῇ κεφαλῇ τινος Xen.)

(ταῦτα σ΄ ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph.)

(οὐκ ἔχων ὅ τι χρέ λέγειν Xen.; τέχνην τινά Hes., Eur., Her., Plat.)

(γνώμην δίκαιαν, στέφανον εὐκλείας Soph.)

(τινί Arst., Dem., πρός τι Plat. и πρός τινα Plut.)

Ὀρφέα ἄνακτα ἔ. Eur. — считать Орфея (своим) учителем;

εὖ ἔ. Hom. и χαλῶς ἔ. Soph., Plat.; — быть в порядке, прекрасно обстоять, процветать;

ἔχε δή μοι τόδε εἰπέ Plat. — так скажи же мне;

ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληΐσας ἔχεις Her. — ты запретил мне доступ к обеим (войне и охоте);

(ἀνέμων ῥιπαί Pind.; στενωπός Aesch.; κλύδων, ἀκταί Eur.; ὕδωρ Arst.)

πεζοί τε καὴ θαλάσσιοι Aesch. — сухопутные и морские силы;

θαλάσσιον ἐκρίπτειν τινά Soph. — бросить кого-л. в море

(ζῷα Arst.; ἰχθῦς Plut.)

(τῇ χρόᾳ Plut.)

(στρώματα Diod.)

(ἴδει ἐν αἰνοτάτῳ, ὁπότε χρόα Σείριος ἄζει Hes.)

τήβεννος καθῃμαγμένη Plut. — окровавленная тога

(σκήπτρῳ κάρα τινός Eur.)

(τὰς γνάθους Plat.; χρόα Eur.)

(χρόα ὕδατι, τραπέζας ὕδατι καὴ σπόγγοισι Hom.; ἥ γῆ καθαιρομένη ὄμβροις Arst.)

(χρυσόν Plat.; ἀργύριον Arst.)

(τὸ σῶμα φαρμάκοις Arst.)

(δρία πάντα, γαῖαν Soph.; γῆν καὴ θάλατταν, sc. τῶν λῃστηρίων Plut.)

(λύματα ἀπὸ χροός Hom.; αἷμα κ. τινά Hom.)

(πᾶν κλῆμα φέρον καρπόν NT.)

(δέπας θεείῳ Hom.)

(νῆσον, τινὰ φόνου Her.)

(οἱ φιλοσοφίᾳ καθηράμενοι Plat.)

(τινά Theocr.)

(χρόα καλόν Hom.)

ῥεῖα ἰθύνει σκολιὸν καὴ ἀγήνορα κάρφει Hes. — (Зевс) легко выпрямляет согбенного и гнет надменного

(χρόα Theocr. - in tmesi)

(χεῖρα πρὸς περόνῃ Hom.)

(μέτωπον καὴ ῥῖνα Her.)

(οὔτε κατασήπεσθαι οὔτε λυμαίνεσθαι Xen.; ἐν δεσμωτηρίῳ Plut.)

(χρόα καλόν Hom.)

(ἐν ποταμῷ, sc. τινά Hom.)

(λοεσσάμενος ποταμοῖο Hom.; λοέσσασθαι χρόα Hes.; ἀπὸ κρήνης λ. Her.)

(νεκρόν Her.; θανόντας Soph.; λελουμένοι τὸ σῶμα ὕδατι NT.)

(ὑπὸ τοῦ Διός Her.)

(τὸ νέφος Arst.)

(μελαίνετο χρόα καλόν Hom.; μελανθὲν αἷμα Soph.)

(χρόα πάντα Hom.; τὼ πόδε Arph.; οἰδησάσης τῆς πληγῆς Arst.)

(οἰδεόντων τῶν πρηγμάτων Her.; οἰδεῖ ἥ πόλις Plat.; ὅ δῆμος οἰδῶν Plut.)

(χεῖρα εἰς οὐρανόν Hom.)

(κοτύλην καὴ πύρνον Hom.; τέν κύλικα τῷ Σωκράτει Plat.; τινὴ γραμματίδιον Plut.)

(σῖτον Eur.)

(κῦδός τινι Hom.; πλοῦτον Pind.)

ἔγχει ὀ. Hom. — выставлять вперед копье;

(πρυμνὸν σκέλος, χρόα καλόν Hom.)

(ἀληθείας Plat.; δόξης Plut.; γάμων Eur.)

(τεῖχος Hom.)

(θύρας Hom.)

(θώρηκας, κῦμα χέρσῳ ῥηγνύμενον Hom.; перен. ῥαγεῖσαι ἐλπίδες Aesch.)

(χρόα Hom.; πέπλους Aesch.; τινά NT.)

(στίχας ἀνδρῶν Hom.)

(γῆς δάπεδον ἀρότροις Arph.)

ἔρρωγεν παγὰ δακρύων Soph. — разверзся источник слез, т.е. хлынули слезы;

ἔρρηξε φωνέν εἶπε δέ Her. — (глухонемой) обрел вдруг дар речи и сказал;

(ῥῆξον καὴ βόησον NT.)