-
41 ἐραστής
2 metaph., c. gen. rei,τυραννίδος Hdt.3.53
; τῆσδε τῆς γνώμης an adherent of.., S.OT 601 ; (lyr.); παίδων eager for children, Id.Supp. 1088 ; πραγμάτων, = πολυπράγμων, Ar. Pax 191, Nu. 1459 ; τοῦ πονεῖν fond of work, Id.Pl. 254 ; λόγων, νοῦ καὶ ἐπιστήμης, Pl.Phdr. 228c, Ti. 46d ;ἐπαίνου X.Cyr.1.5.12
, cf. Plu.Cam.25, etc.; alsoἐ. περὶ τὸ καλὸν καὶ τῆς Ἀφροδίτης καλῆς οὔσης Pl.Smp. 203c
: as fem.,ἐρασταὶ αὐτοῦ πολλαὶ πόλεις Philostr.VS1.25.1
;ἐ. γυνή Luc.Philops.15
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐραστής
-
42 ἔμπροσθεν
ἔμπροσθ-εν, sts. also [full] ἔμπροσθε Hdt.5.62, 7.144, al., Isoc.Ep.4.10, in Poets metri gr., Hegesipp.Com.1.20, Nicom.Com. 1.14, A.R.4.590: neither form in Hom. or Trag., τοὔμπροσθεν dub. in E.Hipp. 1228.I Adv.,1 of Place, before, in front, Hdt.7.126, X.Cyr.4.2.23; τὸ and τὰ ἔ. the front, the foreside, Id.HG2.3.55, Hdt.5.62, etc.; εἰς τὸ ἔ. forwards, Id.4.61; στὰς ἐκ τοῦ ἔ. in front, opposite, X.Cyr.2.2.6: metaph., εἰστοὔμπ. προελθεῖν Isoc.l.c.2 of Time, before, of old, Pl.Phdr. 277d, etc.; τὰ ἔ. Id.Grg. 448e;τὰ ἔ. τούτων ῥηθέντα Id.Lg. 773e
; οἱ ἔ. our ancestors, Id.Plt. 296a, Hegesipp. l.c.;οἱ ἔ. Χρόνοι PPetr.2p.19
(iii B. C.), etc.II as Prep. c. gen., before, in front of,1 of Place, ἐ. αὐτῆς (sc. τῆς νηός) Hdt.8.87, cf.2.110, etc.2 of Time, ἔ. ταύτης (sc. τῆς γνώμης) Id.7.144; ἔ. εἶναι τῶν πραγμάτων to be beforehand with events, D.4.39.3 of Degree, ἔ. τοῦ δικαίου preferred before justice, Id.56.50.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἔμπροσθεν
-
43 προ-ξενέω
προ-ξενέω, Jemandes πρόξενος od. Gastfreund von Staatswegen sein, τινός; Xen. Hell. 6, 4, 24; οὔτε γὰρ προξενῶ τῶν ἀνδρῶν, οὔτ' ἰδίᾳ ξένος αὐτῶν οὐδείς ἐστί μοι, Dem. 15, 15. Dah. = einem Fremden als πρόξενος beistehen, ihn vertreten, vertheidigen u. übh. Jemandes Gönner sein, sich seiner annehmen, πειράσομαί σου προξενεῖν, Eur. Med. 724; Ar. Thesm. 576. – Dah. Jemandem Etwas verschaffen, vermitteln, ἐλπίς, ἥτις καὶ ϑράσος τι προξενεῖ Soph. Trach. 723, vgl. O. R. 1483, Schol. αἴτιον γενέσϑαι; auch ὡς νῠν πᾶν τελοῠντι προξένει, Soph. O. C. 466, gewähre; ἡμεῖς ἄλλα προξενήσομεν, Eur. Ion 335; ἄνδρα προὐξένησε τῷ υἱεῖ διδάσκαλον μουσικῆς, Plat. Lach. 180 e; Xen. sagt An. 6, 3, 14 ἴστε με οὐδένα πω κίνδυνον προξενήσαντα ὑμῖν ἐϑελούσιον; vgl. Apol. 7 u. Ael. V. H. 13, 33, ἡ τύχη προὐξένησεν αὐτῇ οὐ τῆς γνώμης, ἀλλὰ τοῠ κάλλους ἄξια. – Empfehlen, οἷον ἄνϑρωπον προὐξένησεν ἡμῖν, Dem. 37, 11, u. öfter; προξενεῖν τινί τινα, Einem ein Mädchen zur Frau verschaffen, Long. 3, 26; Himer. or. 1, 11.
-
44 φιλ-ελευθέριος
φιλ-ελευθέριος, Freisinnigkeit liebend, τὸ τῆς γνώμης φιλελευϑέριον D. Hal. 11, 15.
-
45 κατά-φωρος
κατά-φωρος, ertappt, überführt; κατ. τῆς γνώμης γενόμενος Plut. Cat. min. 54; Ael. V. H. 12, 58 u. a. Sp.
-
46 εὐ-κῑνητος
εὐ-κῑνητος, sich leicht bewegend, behend, Plat. Tim. 58 e ff.; τὸ ἔχον ὀλιγίστας βάσεις εὐκινητότατον ἀνάγκη πεφυκέναι ib. 56 a; τὸ λουτρὸν τοὺς σκληροὺς εὐκινήτους ποιεῖ Arist. probl. 3, 16; Pol. u. a. Sp. Auch auf den Geist übertr., gewandt, leicht begreifend, Ggstz βραδύς, Arist. H. A. 1, 8; πρὸς ὀργήν, leicht zum Zorn zu reizen, rhet. 2, 2; τὸ τῆς γνώμης εὐκίνητον, Veränderlichkeit, Hdn. 7, 7, 2; – λόγος, leicht zu widerlegen, Arist. Met. 1, 7.
-
47 δι-αλλάσσω
δι-αλλάσσω, 1) vertauschen, aus-, umtauschen, τινί τι ἀντί τινος, an Jem. etwas wofür, Plat. Rep. II, 371 d; ἀετο ῠ διαλλάξαι βίον, eingetauscht haben, d. i. wie ein Adler leben, X, 620 b; auch περί τινος, Dion. Hal. 10, 24; ἄλλον τοῖς κάτω νεκρόν, einen andern Todten den Unterirdischen geben, Eur. Alc. 14; ναυάρχους, andere Schiffsbefehlshaber einsetzen, Xen. Hell. 1, 6, 4. – Med., unter sich, mit einander vertauschen, τὸ ἐμφυὲς ἦϑος Pind. Ol. 10, 21; τὰς τάξεις Her. 9, 47; absol., Xen. Cyr. 8, 3, 32 u. Sp. – Dah. διαλλάττειν χώραν, ein Land mit einem andern vertauschen, dasselbe durchwandern, Xen. Hell. 4, 3, 2; u. so med., Plat. Soph. 223 d; ἐσϑῆτα, vestem mutare, Plut. Cic. 19. – 2) Uebertr. auf die Gesinnung, versöhnen, τινά, Eur. Phoen. 439; Ar. Lys. 1091; Plat. Conv. 213 d; τοὺς τελευτήσαντας εὐχαῖς, Menex. 244 a; διαλλαγῆναί τινι, Antiph. 6, 39; Plat. Conv. 193 b; τινά τινι, Einen mit Jemandem, Thuc. 8, 89. – Med., sich versöhnen, Plat. Prot. 346 b; τὴν ἔχϑραν, D. Hal. 7, 51. – 3) intraus., in etwas von einem andern verschieden sein, οὐ ταὐτὸ δ' ἐστὶ τοῦτο· πολὺ διήλλαχεν Dionys. com. Ath. IX, 405 (v. 10); gew. τί τινι, z. B. εἶδος οὐδὲν τοῖς ἑτέροις Her. 7, 70; auch τινί τινος, durch etwas von etwas, Pol. 2, 37, 11 u. Sp., wie Dion. Hal. 6, 83; ἐν αἷς διαλλάττομεν Luc. Pisc. 23; τὸ διαλλάττον τῆς γνώμης, die Verschiedenheit, Thuc. 3, 10; dah. = sich auszeichnen, τινί, durch etwas, D. Sic. 1, 64; auch geradezu τινά, Einen übertreffen, Dion. Hal. de Thuc. 51. – Pass., verschieden sein, τοῖς εἴδεσι διηλλαγμένοι Thuc. 3, 82.
-
48 ὀργίζω
ὀργίζω, zornig machen, aufreizen; ἤν τις ὀργίσῃ τὴν σφηκιάν, Ar. Vesp. 404, vgl. 223; Plat. Phaedr. 267 c Eryx. 392 c; Arist. eth. 5, 8 u. öfter, im Ggstz von εὔνουν ποιεῖν, πραΰνειν, im Ggstz von κηλεῖν Plat. Phaedr. 267 c, wie ὀργίζεσϑαι dem πραΰνεσϑαι entgegensteht, Arist. rhet. 2, 3. – Häufiger im pass. ὀργίζομαι, zornigwerden, zürnen; absolut, Soph. O. R. 339. 364; ὡς τότ' ἦσϑ' ὠργισμένος, Eur. Hipp. 1413; τινί, auf Einen, Hel. 1662; ὑπέρ τινος, Isocr. 4, 186; ἐμοὶ ὀργίζονται, Plat. Apol. 23 c; Euthyphr. 7 b u. öfter; ἐάν τι ὀργισϑῶσι τοῖς γονεῦσιν ἢ πατρίδι ἀδικηϑέντες, Prot. 346 b; τὸ ὀργιζόμενον τῆς γνώμης, Thuc. 2, 59; Xen. Mem. 1, 1, 18 u. Folgde.
-
49 ἀ-μετά-κλαστος
ἀ-μετά-κλαστος, unbeugsam, τὸ τῆς γνώμης ἀμ., Beharrlichkeit in der Gesinnung, Xen. En. 1. 2.
-
50 ἔμ-προσθεν
ἔμ-προσθεν, vor Consonanten auch ἔμπροσϑε, – 1) vom Orte, vorn, voran, vor, Her. u. Folgde; προπορεύεσϑαι ἔμπρ., vorwärts, Xen. Cyr. 4, 2, 23; c. gen., ἔμπρ. ϑυρῶν Ar. Vesp. 871; τινὸς τάττειν Plat. Legg. I, 631 d, Ggstz ὕστερον; ἡ ἔαπρ. Εὐρώπη, der vordere Theil von Europa, Her. 7, 126; öfter mit dem Artikel, ῥίπτει αὐτὰ ἐς τὰ ἔμπρ., vor sich hin, 4, 61, τὸ ἔμπρ. τοῦ βουλευτηρίου Xen. Hell. 2, 3, 23, ἐκ τοῠ ἔμπρ., gegenüber, Cyr. 2, 2, 6, ἐν τῷ ἔμπρ. εἶναι Πρωταγόρου Plat. Prot. 315 b, πρόϊϑί γε ἔτι εἰς τοὔμπροσϑεν, gehe noch weiter vor, Gorg. 497 a (wie ὕπαγ' εἰς τοὔμπροσϑεν Eupol bei Ammon. v. ὑπάγειν), einen Vorzug bedeutet. σωφροσύνης ἔμπρ. ὑγίειαν ποιῶν τιμίαν Legg. V, 743. e; τὰς αἰτίας τὰς τῶν ἠδικηκότων ἔμπρ. εἶναι τοῦ δικαίου, überwiegen das Recht, Dem. 56, 50; aber ἔμπ. εἶναι τῶν πραγμάτων, im Ggstz von ἀκολουϑεῖν αὐτοῖς, 4, 39, den Ereignissen zuvorkommen. – 2) von der Zeit, zuvor, vorher; ἔμπροσϑε ταύτης τῆς γνώμης Her. 7, 144; τὰ λεχϑέντα ὀλίγον ἔμπρ., das kurz zuvor Gesagte, Plat. Phaedr. 277 d; ὁ ἔμπρ. λόγος ibd.; τὰ ἔμπρ. τούτων ῥηϑέντα Legg. VI, 773 e; ἐν τῷ ἔμπροσϑεν, im Vorhergehenden, Plat. oft u. A.; οἱ ἔμπρ., die Vorfahren, Polit. 296 a; ὁ ἔμπρ. χρόνος Xen. Mem. 4, 8, 2; ὁ ἔμπρ., der ehemalige, Hegesipp. Ath. VII, 290 b. – 3) Bei Sp. ist ἔμπρ. = später, nachher im Buche, weiter unten; vgl. Lob. Phyrn. p. 11.
-
51 ἤπιος
ἤπιος, bei Hes. Th. 407 u. bei den Attikern gew. 2 Endgn (verwandt mit ἔπος, εἰπεῖν, ὁ ἐν λόγῳ πάντα ποιῶν, durch freundliches Zureden begütigend u. durch magisches Besprechen Schmerzen lindernd), – 1) mild, gütig; von einem Herrscher, neben πρόφρων u. ἀγανός, Od. 2, 230; πατὴρ ἃς ἤπιος ἦεν 2, 47; ἐϑέλω δέ τοι ἤπιος εἶναι Il. 8, 40; εἴ μοι Ἀγαμέμνων ἤπια εἰδείη 16, 72, wenn er mir wohlgesinnt wäre, vgl. Od. 13, 405. 15, 39; ἤπια δήνεα οἶδε Il. 4, 361; von den Göttern gegenüber den Menschen, gnädig, ϑεὸς ἀνϑρώποισιν ἠπιώτατος, Dionysus, Eur. Bacch. 861, vgl. Anth. (IX, 524. 525); σωτῆρας αὐτοὺς ἠπίους ϑ' ἡμῖν μολεῖν Soph. Phil. 728; τοῖς ἀνϑρώποις, gegen die Menschen, Ar. Vesp. 879. – Vom Charakter, sanft, ἤπιοι ὀργαί Eur. Tr. 53; τὸ ὀργιζόμενον τῆς γνώμης πρὸς τὸ ἠπιώτερον καὶ ἀδεέστερον καταστῆσαι, mildern, besänftigen, Thuc. 2, 59; Sp.; – μῠϑος, Od. 20, 327; φωνή, Tim. ecl. Ath. VIII, 342 a; τὸ πνῖ. γος ἠπιώτερον γέγονεν, ließ nach, wurde milder, Plat. Phaedr. 279 b, wie φλέγμα Tim. 85 a u. sonst von Krankheiten. – Adv. ἠπίως, sa n st, ἐννέπειν Soph. El. 1431; ἠπιωτέρως ἔχειν πρός τινα, milder sein gegen Einen, Dem. 56, 44; vgl. Plut. Timol. 7, wo der Ggstz ist ἡ ὀργὴ παρώξυνεν. – 2) φάρμακα, schmerzstillende Heilmittel, Il. 4, 218. 11, 515. 830; κράσεις ἠπίων ἀκεσμάτων Aesch. Prom. 480; ἤπια φύλλα Soph. Phil. 691; so auch Her. 3, 130. 7, 142. – Aber ἤπιον ἦμαρ = günstig, förderlich Etwas zu thun, Hes. O. 789, dem ἄρμενος entsprechend. – Auch Beiwort des Asklepios, Lycophr. 1054.
-
52 απαγω
1) отводить, уводить, med. уводить с собой или к себе(τινὰ οἴκαδε Hom.; ἐκτόπιόν τινα Soph.; στρατιάν Her., Xen.; εἰς τὸ δεσμωτήριον Aeschin.; εἰς τέν φυλακήν Polyb.; πρὸς τέν ἀρχῆν τῶν ἀστυνόμων Plat.)
δεικνύναι εἰς ἀδύνατον ἀπάγων Arst. — доказывать через приведение (противоположного) к невозможному2) (sc. στρατιάν или ἑαυτόν) уходить с войском, отступать(ἰδὼν ταῦτα ἀπέγαγε Xen.)
; см. тж. ἄπαγε См. απαγε3) med. уносить с собой(τοὺς νεκρούς Xen.)
4) отодвигать, отстранять(τὸ ἱμάτιόν τινος или ἀπό τινος Plut.)
εἰς τοὐπίσω τὰς χεῖρας ἀπάγων Plut. — с заложенными назад руками;ἐν ἀριστερᾷ τόξον ἀ. Plat. — левой рукой выставлять вперед лук;ἀ. τινὰ ἀπό τινος ἐπὴ τοὐναντίον Plat. — отклонять кого-л. от чего-л. к его противоположности;ἀ. ἑαυτὸν τοῦ ἁμαρτάνειν Arst. — воздерживаться от ошибок5) отвлекать(τι τῆς γνώμης или τέν γνώμην ἀπό τινος Thuc.)
6) приводить на суд или предавать суду(ὡς γοης ἀπαχθῆναι Plat.)
ἀπαχθῆναί τινος Dem. — быть привлеченным к ответственности за что-л.;см. тж. ἀπαγωγή 47) направлять, посылать(θεωρίαν εἰς Δῆλον Plat.)
8) вносить, платить(φόρον Arph.; δασμόν Plut.)
-
53 απαρταω
1) вешать, привешивать, pass. висеть, быть соединенным(ἀπό τινος Arst., τινος Babr. и ἔκ τινος Luc.)
ἀπαρτῆσαι δέρην Eur. — повесить за шею, удавить2) ставить в зависимость, связывать(τι ἔκ τινος Luc. и τινι Plut.)
ἀπαρτῆσαι τὸ πλῆθος ἑτέροις νόμοις Plut. — привлечь на свою сторону массы новыми законами;τῆς γνώμης τινὸς ἀπαρτῆσαι Plut. — разделять чьё-л. мнение (ср. 3)3) отделять, обособлять, разъединять(τί τινος Dem.; ἀπηρτῆσθαι ἀλλήλων Arst.; τοῖς καιροῖς οὐ μακρὰν ἀπηρτῆσθαι Polyb.)
ἀπηρτῆσθαι ταῖς γνώμαις Dem. — расходиться во мнениях (ср. 2)4) удаляться, уходить(ἐς ἀλλοτρίαν Thuc.)
-
54 ασθενες
-
55 θυμουμενον
-
56 καταφωρος
21) пойманный на месте преступления, уличенный(ἥ Γλαυκία φοβουμένη κ. γενέσθαι, κατέφυγε Plut.)
2) явный, открытыйτῆς γνώμης κ. γεγονέναι Plut. — открыть свои намерения
-
57 οργιζω
(fut. pass. ὀργιοῦμαι - реже ὀργισθήσομαι) раздражать, сердить(τινά Plat., Arph.)
; pass. раздражаться, сердитьсяὀ. τινι Thuc., Lys., Eur., Xen. etc. — быть в гневе, сердиться на кого-л.;
ὀ. ἐπί τινος Dem., ἐπί τινι Lys., NT., ὑπέρ τινος Thuc., Isocr., διά τι Xen., περί τι Thuc., περί τινος Diog.L. — сердиться за что-л. (из-за чего-л.);τὸ ὀργιζόμενον τῆς γνώμης Thuc. — злоба -
58 держаться
держ||а́тьсянесов1. κρατιέμαι, κρατούμαι:\держаться на поверхности воды κρατιέμαι στήν ἐπιφάνεια τοῦ νερού· \держаться в седле κάθομαι στή σέλλα· \держаться на ногах κρατιέμαι στά πόδια·2. (за кого-л., за что-л.) πιάνομαι, κρατιέμαι, κρατούμαι:\держаться за руки κρατιέμαι ἀπ' τό χέρι·3. (о предметах) κρατιέμαι:пу́говица держится на одной нитке τό κουμπί κρατιέται ἀπό μιά κλωστή·4. прям., перен (придерживаться) ἀκολουθῶ, ὑποστηρίζω:\держаться берега ἀκολουθῶ τή ἀκτή· \держаться правой стороны πηγαίνω ἀπ' τά δεξιά· \держаться взгляда εἶμαι τής γνώμης, ὑποστηρίζω τή γνώμη·5. (вести себя) φέρομαι, συμπεριφέρομαι:\держаться уверенно φέρομαι μέ πεποίθηση·6. (не сдаваться) κρατάω, ἀντέχω, βαστῶ-◊ \держаться вместе разг νά είμαστε μαζί· \держаться в стороне μένω παράμερα, δέν παίρνω μέρος· только \держатьсяи́сь! разг βάστα!, κρατήσου!· \держаться на волоске κρέμομαι (или κρατιέμαι) ἀπό μιά κλωστή. -
59 придерживаться
придерживатьсянесов1. (за что-л.) πιάνομαι, κρατιέμαι, κρατοῦμαν2. перен ἔχω, εἶμαι (взглядов и т. п.)/ ἀκολουθώ (обычаев и т. п.):\придерживаться мнения εἶμαι τής γνώμης, θεωρώ· \придерживаться правила ἔχω σάν κανόνα· \придерживаться темы δεν φεύγω ἀπό τό θέμα -
60 επίρρωσης
(-εως) η1) усиление, укрепление; 2) подкрепление, подтверждение;εις επίρρωσηςιν της γνώμης μου — в подтверждение моей точки зрения
См. также в других словарях:
Γκάλοπ, Τζορτζ Χόρας — (George Horace Gallup, ΗΠΑ 1901 – Γενεύη 1984). Αμερικανός στατιστικολόγος. Από το 1923 διετέλεσε καθηγητής της δημοσιογραφίας και παράλληλα πραγματοποίησε έρευνες, κυρίως μεταξύ των αναγνωστών των εφημερίδων. Το 1935 τελειοποίησε το Gallup Poll… … Dictionary of Greek
αμφιβολία — Κατάσταση αντίθετη προς τη βεβαιότητα, που εκδηλώνεται ως αναστολή της κρίσης. Όταν η α. θεωρείται αναγκαίο παρακολούθημα κάθε έρευνας που στηρίζεται στη διάγνωση της αναξιοπιστίας των μαρτυριών των αισθήσεων και των λειτουργιών του λογικού,… … Dictionary of Greek
πόλεμος — Ένοπλος αγώνας στον οποίο καταφεύγουν τα κράτη για να υπερασπίσουν τα δικαιώματα ή τα συμφέροντά τους, όταν τα ειρηνικά μέσα έχουν αποδειχτεί ανώφελα. Παρόμοια σύγκρουση μπορεί να γίνει και μεταξύ αντίθετων μερίδων του ίδιου λαού και τότε… … Dictionary of Greek
οικονομική πολιτική — Το σύνολο των ενεργειών με τις οποίες το κράτος ρυθμίζει τις πρωτοβουλίες των ατόμων και των ιδιωτικών επιχειρήσεων και τροποποιεί τις γενικές συνθήκες μέσα στις οποίες αναπτύσσονται αυτές, ώστε να πετύχει ορισμένους σκοπούς. Για να το κατορθώσει … Dictionary of Greek
ταυτότητα — Στη φιλοσοφία, όρος που χρησιμοποιήθηκε πολύ, για τον χαρακτηρισμό μιας από τις θεμελιώδεις αρχές της λογικής· της αρχής της ταυτότητας. Η αρχή αυτή, με την απλή διατύπωση που της έδωσε ο Αριστοτέλης, αντιτιθέμενος κυρίως στη φιλοσοφία του… … Dictionary of Greek
αρμοδιότητα — (Νομ.). Όριο μέσα στο οποίο κάθε δικαστήριο μπορεί να ασκήσει τις λειτουργίες του. Η α. διακρίνεται σε αστική και ποινική, ανάλογα με το αν αφορά τη λειτουργία της αστικής ή της ποινικής δικαιοσύνης. Ειδικές διατάξεις καθορίζουν την α. των… … Dictionary of Greek
είμαι — (AM εἰμί Α και αιολ. τ. ἐμμί Μ και εἶμαι) 1. υπάρχω, ζω («...ήταν ένας γέρος και μια γριά», «οὐκ ἐσθ οὗτος ἀνήρ οὐδ ἔσσεται» δεν υπάρχει ούτε πρόκειται να υπάρξει) 2. (για πράγματα) υπάρχω, βρίσκομαι) («δεν είναι στάρι φέτος», «ὁ παράδεισος αὐτὸς … Dictionary of Greek
παλιμβουλία — η (Α παλιμβουλία [παλίμβουλος] η συνεχής αλλαγή τής γνώμης, η αστάθεια τής γνώμης … Dictionary of Greek
πρόδικος — (5ος αι. π.X.). Έλληνας φιλόσοφος που γεννήθηκε στην Κέα. Είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της σοφιστικής κίνησης. Περιόδευσε πολύ καιρό όλη την Ελλάδα σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία ιδιαίτερα στην Αθήνα, όπου πήγε ως πρεσβευτής, και … Dictionary of Greek
έχω — (I) (ΑΜ ἔχω) 1. κρατώ κάτι στα χέρια μου, είμαι ο κάτοχος (κύριος, ιδιοκτήτης) ενός πράγματος («έχει σπίτια και κτήματα») 2. (για προσωπική κράτηση) κρατώ, φυλάω («τόν έχουν μέσα» ή «τόν έχουν στη φυλακή») 3. (για δήλωση συγγενικού δεσμού ή άλλης … Dictionary of Greek
δοκώ — (I) (AM δοκῶ, έω) Ι. δοκώ αρχ. μσν. και «δοκεῑ μοι» νομίζω, θαρρώ νεοελλ. (ε)δοκήθηκα αντιλήφθηκα αρχ. μσν. 1. απρόσ. «δοκεῑ μοι» μού φαίνεται ορθό 2. (προσωπικό με δοτ.) φαίνομαι («μάλα μοι δοκέει πεπνυμένος εἶναι», Αισχ.) 3. (για πρόσ.)… … Dictionary of Greek