-
1 zdejmować
zdejmować (-uję) < zdjąć> (zdejmę) ubranie, buty ausziehen; okulary, kapelusz, maskę, gips abnehmen; palto ablegen, ausziehen; skórkę abziehen;zdejmować z G) herunternehmen, herunterholen (von D);zdejmować z afisza TEATR vom Spielplan absetzen;zdejmować k-o (ogarniać) jemanden befallen, jemanden überkommen;zdjął mnie smutek lit die Traurigkeit befiel mich;zdjęło go przerażenie lit Entsetzen befiel ihn -
2 zdejmować
vt2) ( obrać zwierzę ze skóry) abbalgen\zdejmować skórę z zająca den Hasen abbalgen3) ( zabierać skądś)\zdejmować książkę z półki ein Buch vom Fach nehmen\zdejmować nogę z gazu den Fuß vom Gaspedal nehmen -
3 zdjąć
-
4 zdjąć
vt pf→ zdejmować -
5 rozbierać
I. vt1) ( zdejmować ubranie) ausziehen, ablegen -
6 ściągać
I. vt3) ( mocno związywać)\ściągać coś czymś etw mit etw [zu]schnürenśrodki ściągające Kontraktionsmittel ntPl5) ( sprowadzać)\ściągać kogoś dokądś jdn irgendwohin holen6) ( skupiać) zusammenziehen, versammeln\ściągać na siebie podejrzenie/spojrzenia/uwagę den Verdacht/die Blicke/die Aufmerksamkeit auf sich +akk ziehen7) ( odprowadzać)\ściągać piwo z beczki Bier aus dem Fass zapfen\ściągać ropę z rany Eiter aus der Wunde ziehen8) ( pobierać)\ściągać podatki/opłaty Steuern/Gebühren einziehenII. vi1) ( przybywać) zusammenkommenIII. vr1) ( związywać się)\ściągać się czymś sich +akk mit etw einschnüren -
7 zdjąć
-
8 zrzucać
I. vt4) zrzucić parę kilogramów ein paar Pfunde loswerden\zrzucać na kogoś winę auf jdn die Schuld abwälzen, jdm die Schuld zuschieben [ lub in die Schuhe schieben] -
9 abbalgen
ab|balgenvtden Hasen \abbalgen zdejmować [ perf zdjąć] skórę z zająca2) ( sich balgen)die Kinder balgen sich ab dzieci szamoczą się -
10 abdecken
ab|deckenvt1) ( abräumen)den Tisch \abdecken sprzątać [ perf sprzątnąć] ze stołu2) ( bedecken)etw [mit etw] \abdecken nakrywać [ perf nakryć] coś [czymś]3) ( die Dachziegel entfernen)das Dach \abdecken zdejmować [ perf zdjąć]; dach ( ein Dach zerstören)bei dem Orkan wurde das ganze Dach abgedeckt orkan zerwał cały dach -
11 ablegen
-
12 abnehmen
ab|nehmenI. vian den Hüften/im Gesicht \abnehmen wyszczupleć w biodrach/na twarzyII. vt1) ( wegnehmen)jdm etw \abnehmen odbierać [ perf odebrać] komuś coś2) (fam: rauben)jdm viel Geld \abnehmen zrabować komuś dużo pieniędzy5) ( tragen helfen)jdm die Tasche/den Mantel \abnehmen pomagać [ perf pomóc] komuś nieść torbę/płaszcz7) ( übernehmen)jdm Arbeit \abnehmen przejmować [ perf przejąć] od kogoś [po kimś] pracęjdm Sorgen \abnehmen uwalniać [ perf uwolnić] kogoś od trosk8) ( amputieren) amputować, odjąćsein Auto vom TÜV \abnehmen lassen oddawać [ perf oddać] samochód do przeglądu technicznego -
13 abschnallen
-
14 absetzen
ab|setzenI. vt6) finetw [von der Steuer] \absetzen odpisywać [ perf odpisać] coś [od podatku]9) ( von einer Stelle kurz wegnehmen) Feder odejmować [ perf odjąć] od papieru; Geigenbogen odejmować [ perf odjąć] od strun; Flöte odejmować [ perf odjąć] od usttrinken, ohne das Glas abzusetzen pić, nie odejmując szklanki od ustII. vrsich \absetzen osadzać [ perf osadzić] się2) (fam: verschwinden)3) ( sich unterscheiden)sich von jdn/etw \absetzen odróżniać się od kogoś/czegośIII. vitrinken ohne abzusetzen wypić duszkiem -
15 abstreifen
ab|streifenvt -
16 abziehen
ab|ziehenI. vi3) sein ( wegziehen) Rauch: uchodzić [ perf ujść]; Gewitter: przechodzić [ perf przejść]; Zugvögel: odlatywać [ perf odlecieć]5) ( entfernen)jdm die Haut \abziehen zdzierać [ perf zedrzeć] z kogoś skóręeinem Tier das Fell \abziehen ściągać [ perf zdjąć] skórę ze zwierzęcia6) ( von den Bezügen befreien)das Bett \abziehen zdejmować [ perf zdjąć] pościel7) ( abfüllen)Wein auf Flaschen \abziehen rozlewać [ perf rozlać] wino do butelek -
17 anlassen
an|lassenI. vt3) (fam: nicht abstellen) Motor nie wyłączać [ perf wyłączyć]; Kerze nie zdmuchiwać; Licht nie gasić -
18 auflassen
-
19 lüften
lüften ['lʏftən]vi, vt
См. также в других словарях:
zdejmować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, zdejmowaćmuję, zdejmowaćmuje, zdejmowaćany {{/stl 8}}– zdjąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, zdejmę, zdejmie, zdejmij, zdjął, zdjęli, zdjęty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ściągać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdejmować — 1. Zdjąć film z półki «znieść zakaz cenzury dotyczący emisji filmu»: (...) po Sierpniu telewizja pokazała jakiś zdjęty „z półki” film o niewolniczej pracy kobiet, a zaproszeni do studia intelektualiści nie posiadali się z oburzenia: nie wiedzieli … Słownik frazeologiczny
zdejmować — → zdjąć … Słownik języka polskiego
zdjąć — dk Xc, zdejmę, zdejmiesz, zdejmij, zdjął, zdjęła, zdjęli, zdjęty, zdjąwszy zdejmować ndk IV, zdjąćmuję, zdjąćmujesz, zdjąćmuj, zdjąćował, zdjąćowany 1. «ściągnąć, zsunąć coś co jest nałożone na coś, na kogoś (zwykle ubranie, obuwie),… … Słownik języka polskiego
ściągać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ściągaćam, ściągaća, ściągaćają, ściągaćany {{/stl 8}}– ściągnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, ściągaćnę, ściągaćnie, ściągaćnij, ściągaćnął, ściągaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozbierać — ndk I, rozbieraćam, rozbieraćasz, rozbieraćają, rozbieraćaj, rozbieraćał, rozbieraćany rozebrać dk IX, rozbiorę, rozbierzesz, rozbierz, rozebrał, rozebrany 1. «zdejmować z kogoś ubranie, bieliznę» Rozebrała dziecko i położyła do łóżka. ◊ pot.… … Słownik języka polskiego
zrzucać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zrzucaćam, zrzucaća, zrzucaćają, zrzucaćany {{/stl 8}}– zrzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zrzucaćcę, zrzucaćci, zrzuć, zrzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czapkować — ndk IV, czapkowaćkuję, czapkowaćkujesz, czapkowaćkuj, czapkowaćował «zdejmować przed kim czapkę, kłaniać się w sposób czołobitny» Czapkować uniżenie … Słownik języka polskiego
kłaniać się — ndk I, kłaniać sięam się, kłaniać sięasz się, kłaniać sięają się, kłaniać sięaj się, kłaniać sięał się 1. «pochylać się, kiwać głową, zdejmować nakrycie głowy na znak przywitania, pożegnania lub podziękowania; składać ukłon» Kłaniać się uniżenie … Słownik języka polskiego
łupić — ndk VIa, łupićpię, łupićpisz, łup, łupićpił, łupićpiony 1. «bezprawnie, siłą zabierać komuś mienie, rabować, grabić; ciągnąć z czegoś nadmierne zyski; odzierać kogoś z pieniędzy» Banda łupiła domy. Paskarze łupili biedaków. 2. przestarz.… … Słownik języka polskiego
łuszczyć — ndk VIb, łuszczyćczę, łuszczyćczysz, łuszcz, łuszczyćczył, łuszczyćczony 1. → łuskać 2. techn. «zdejmować z drewna korę wraz z łykiem; obłupywać, odzierać z kory» łuszczyć się «odpadać cienkimi warstwami, łuskami, odłupywać się» Skóra się łuszczy … Słownik języka polskiego