-
1 vitiōsus
vitiōsus adj. with comp. and sup. [vitium], full of faults, faulty, defective, invalid: vitiosissimus orator: consul, chosen in defiance of the auspices.—Plur. n. as subst, misfortune, ruin: in dira et in vitiosa incurrimus.—Wicked, depraved, vicious: si qui audierunt philosophos, vitiosi essent discessuri: Progeniem vitiosiorem, H.: omnis (luxuries) est vitiosa.* * *vitiosa, vitiosum ADJfull of vice, vicious -
2 vitiosus
I.Lit. (very rare):II.pecus (with morbosum),
Varr. R. R. 2, 1, 21:locus (corporis pecudum),
i. e. diseased, Col. 7, 5, 6:nux,
Plaut. Mil. 2, 3, 45.—Trop.A.In gen.:B.exemplum,
Auct. Her. 2, 29, 46:suffragium,
Cic. Leg. 3, 15, 34:vitiosissimus orator,
id. de Or. 3, 26, 103:antiquarii,
Suet. Aug. 86:consul,
chosen contrary to the auspices, Cic. Phil. 2, 33, 84; cf.: quaeque augur injusta nefasta vitiosa dira deixerit, inrita infectaque sunto, XII. Tab ap. Cic. Leg. 2, 8, 21.— Subst.: vĭtĭōsa, ōrum, n., misfortune, ruin:sinistra dum non exquirimus, in dira et in vitiosa incurrimus,
Cic. Div. 1, 16, 29.—In partic., morally faulty, wicked, depraved, vicious, Cato ap. Gell. 11, 2, 2: si quem conventum velit, Vel vitiosum, vel sine vitio;1.vel probum vel improbum,
Plaut. Curc. 4, 1, 8:si qui audierunt philosophos, vitiosi essent discessuri,
Cic. N. D. 3, 31, 77:vitiosa et flagitiosa vita,
id. Fin. 2, 28, 93:vitiosas partes rei publicae exsecare,
id. Att. 2, 1, 7.— Comp.:progenies vitiosior,
Hor. C. 3, 6, 48.— Sup.:inter summam vitiorum dissimulationem vitiosissimus,
Vell. 2, 97, 1.— Hence, adv.: vĭtĭōsē, faultily, defectivelay, badly, corruptly.Prop.:2.vitiose se habet membrum tumidum,
Cic. Tusc. 3, 9, 19.—Trop.:ferre res bonas (sc. leges),
Cic. Phil. 5, 4, 10: concludere (opp. recte), [p. 2000] id. Ac. 2, 30, 98.— Sup.:usurpare,
Col. 4, 24, 15. -
3 vitiosus
vicious, full of vice, corrupt. -
4 Lophotriccus vitiosus
ENG double-banded pygmy-tyrant -
5 Lophotriccus vitiosus congener
ENG golden-scaled pygmy-tyrantAnimal Names Latin to English > Lophotriccus vitiosus congener
-
6 vitiosa
I.Lit. (very rare):II.pecus (with morbosum),
Varr. R. R. 2, 1, 21:locus (corporis pecudum),
i. e. diseased, Col. 7, 5, 6:nux,
Plaut. Mil. 2, 3, 45.—Trop.A.In gen.:B.exemplum,
Auct. Her. 2, 29, 46:suffragium,
Cic. Leg. 3, 15, 34:vitiosissimus orator,
id. de Or. 3, 26, 103:antiquarii,
Suet. Aug. 86:consul,
chosen contrary to the auspices, Cic. Phil. 2, 33, 84; cf.: quaeque augur injusta nefasta vitiosa dira deixerit, inrita infectaque sunto, XII. Tab ap. Cic. Leg. 2, 8, 21.— Subst.: vĭtĭōsa, ōrum, n., misfortune, ruin:sinistra dum non exquirimus, in dira et in vitiosa incurrimus,
Cic. Div. 1, 16, 29.—In partic., morally faulty, wicked, depraved, vicious, Cato ap. Gell. 11, 2, 2: si quem conventum velit, Vel vitiosum, vel sine vitio;1.vel probum vel improbum,
Plaut. Curc. 4, 1, 8:si qui audierunt philosophos, vitiosi essent discessuri,
Cic. N. D. 3, 31, 77:vitiosa et flagitiosa vita,
id. Fin. 2, 28, 93:vitiosas partes rei publicae exsecare,
id. Att. 2, 1, 7.— Comp.:progenies vitiosior,
Hor. C. 3, 6, 48.— Sup.:inter summam vitiorum dissimulationem vitiosissimus,
Vell. 2, 97, 1.— Hence, adv.: vĭtĭōsē, faultily, defectivelay, badly, corruptly.Prop.:2.vitiose se habet membrum tumidum,
Cic. Tusc. 3, 9, 19.—Trop.:ferre res bonas (sc. leges),
Cic. Phil. 5, 4, 10: concludere (opp. recte), [p. 2000] id. Ac. 2, 30, 98.— Sup.:usurpare,
Col. 4, 24, 15. -
7 vitiōsē
vitiōsē adv. with comp. [vitiosus], faultily, defectively, badly, corruptly: vitiose se habet membrum tumidum: illud vitiosius (dixit). -
8 vitiōsitās
vitiōsitās ātis, f [vitiosus], faultiness, corruption, viciousness, wickedness: nomen est vitiositas omnium (vitiorum). -
9 inclino
in-clīno, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [clino, clinatus].I. A.Lit.1.In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose):2.vela contrahit malosque inclinat,
Liv. 36, 44, 2:genua arenis,
Ov. M. 11, 356:(rector maris) omnes Inclinavit aquas ad avarae litora Trojae,
id. ib. 11, 209:inclinato in dextrum capite,
Quint. 11, 3, 119; id. ib. 69:inclinata utrolibet cervix,
id. 1, 11, 9:pollice intus inclinato,
id. 11, 3, 99:arbor Inclinat varias pondere nigra comas,
Mart. 1, 77, 8:sic super Actaeas agilis Cyllenius arces Inclinat cursus,
Ov. M. 2, 721:at mihi non oculos quisquam inclinavit euntes,
i. e. closed my sinking eyes, Prop. 4 (5), 7, 23 (Müll. inclamavit euntis):prius sol meridie se inclinavit, quam, etc.,
i. e. declined, Liv. 9, 32, 6; cf.:inclinato jam in postmeridianum tempus die,
Cic. Tusc. 3, 3, 7.—Mid.: inclinari ad judicem (opp. reclinari ad suos,
Quint. 11, 3, 132):(terra) inclinatur retroque recellit,
bends down, Lucr. 6, 573:saxa inclinatis per humum quaesita lacertis,
Juv. 15, 63.—In partic.a.In milit. lang., to cause to fall back or give way:b.ut Hostus cecidit, confestim Romana inclinatur acies,
i. e. loses ground, retreats, Liv. 1, 12, 3:tum inclinari rem in fugam apparuit,
id. 7, 33, 7:quasdam acies inclinatas jam et labantes,
Tac. G. 8; cf. under II. —In gen., to turn back, cause to move backward:c.septemtrio inclinatum stagnum eodem quo aestus ferebat,
Liv. 26, 45, 8:cum primum aestu fretum inclinatum est,
id. 29, 7, 2.—In mal. part., to lie down, stretch out:3.jam inclinabo me cum liberta tua,
Plaut. Pers. 4, 8, 7:quot discipulos inclinet Hamillus,
Juv. 10, 224:ipsos maritos,
id. 9, 26.—Transf., of color, to incline to:4. B.colore ad aurum inclinato,
Plin. 15, 11, 10, § 37:coloris in luteum inclinati,
id. 24, 15, 86, § 136.—Trop.1.In gen., to turn or incline a person or thing in any direction:2.se ad Stoicos,
Cic. Fin. 3, 3, 10:culpam in aliquem,
to lay the blame upon, Liv. 5, 8, 12:quo se fortuna, eodem etiam favor hominum inclinat,
Just. 5, 1 fin.:judicem inclinat miseratio,
moves, Quint. 4, 1, 14:haec animum inclinant, ut credam, etc.,
Liv. 29, 33, 10.—Mid.:quamquam inclinari opes ad Sabinos, rege inde sumpto videbantur,
Liv. 1, 18, 5.—In partic.a.To change, alter, and esp. for the worse, to bring down, abase, cause to decline:b.se fortuna inclinaverat,
Caes. B. C. 1, 52, 3:omnia simul inclinante fortuna,
Liv. 33, 18, 1:ut me paululum inclinari timore viderunt, sic impulerunt,
to give way, yield, Cic. Att. 3, 13, 2:eloquentiam,
Quint. 10, 1, 80.—To throw upon, remove, transfer:II. A.haec omnia in dites a pauperibus inclinata onera,
Liv. 1, 43, 9:omnia onera, quae communia quondam fuerint, inclinasse in primores civitatis,
id. 1, 47, 12.—In gram., to form or inflect a word by a change of termination (postclass.):(vinosus aut vitiosus) a vocabulis, non a verbo inclinata sunt,
Gell. 3, 12, 3; 4, 9, 12; 18, 5, 9:partim hoc in loco adverbium est, neque in casus inclinatur,
id. 10, 13, 1.—Lit. (rare, and not in Cic.):2.paulum inclinare necesse est corpora,
Lucr. 2, 243:sol inclinat,
Juv. 3, 316:inclinare meridiem sentis,
Hor. C. 3, 28, 5 (for which:sol se inclinavit,
Liv. 9, 32, 6;v. above I. A. 1.): in vesperam inclinabat dies,
Curt. 6, 11, 9.—In partic., in milit. lang., to yield, give way:3.ita conflixerunt, ut aliquamdin in neutram partem inclinarent acies,
Liv. 7, 33, 7:in fugam,
id. 34, 28 fin.:inclinantes jam legiones,
Tac. A. 1, 64; id. H. 3, 83.—To change for the worse, turn, fail:B.si fortuna belli inclinet,
Liv. 3, 61, 5:inde initia magistratuum nostrum meliora ferme, et finis inclinat,
Tac. A. 15, 21. —Trop., to incline to, be favorably disposed towards any thing (also in Cic.):2.si se dant et sua sponte quo impellimus, inclinant et propendent, etc.,
Cic. de Or. 2, 44, 187:ecquid inclinent ad meum consilium adjuvandum,
id. Att. 12, 29, 2:ad voluptatem audientium,
Quint. 2, 10, 10:in stirpem regiam studiis,
Curt. 10, 7, 12:amicus dulcis, Cum mea compenset vitiis bona, pluribus hisce... inclinet,
Hor. S. 1, 3, 71:cum sententia senatus inclinaret ad pacem cum Pyrrho foedusque faciendum,
Cic. de Sen. 6, 16:color ad crocum inclinans,
Plin. 27, 12, 105, § 128: omnia repente ad Romanos inclinaverunt. turned in favor of, Liv. 26, 40, 14. — With ut:ut belli causa dictatorem creatum arbitrer, inclinat animus,
Liv. 7, 9, 5:multorum eo inclinabant sententiae, ut tempus pugnae differretur,
id. 27, 46, 7:hos ut sequar inclinat animus,
id. 1, 24, 2. — With inf.:inclinavit sententia, suum in Thessaliam agmen demittere,
Liv. 32, 13, 5:inclinavit sententia universos ire,
id. 28, 25, 15; cf. id. 22, 57, 11.— Pass.:consules ad patrum causam inclinati,
Liv. 3, 65, 2; cf.:inclinatis ad suspicionem mentibus,
Tac. H. 1, 81:inclinatis ad credendum animis,
Liv. 1, 51, 7; Tac. H. 2, 1:ad paenitentiam,
id. ib. 2, 45. —In partic., to change, alter from its former condition (very rare):A.inclinant jam fata ducum,
change, Luc. 3, 752. — Hence, in-clīnātus, a, um, P. a.Bent down, sunken:B.senectus,
Calp. 5, 13; of the voice, low, deep:vox,
Cic. Or. 17, 56; cf.:inclinata ululantique voce more Asiatico canere,
id. ib. 8, 27. —Inclined, disposed, prone to any thing:C.plebs ante inclinatior ad Poenos fuerat,
Liv. 23, 46, 3:plebs ad regem Macedonasque,
id. 42, 30, 1:ipsius imperatoris animus ad pacem inclinatior erat,
id. 34, 33, 9; Tac. H. 1, 81.—Sunken, fallen, deteriorated:ab excitata fortuna ad inclinatam et prope jacentem desciscere,
Cic. Fam. 2, 16, 1:copiae,
Nep. Pelop. 5, 4.—In neutr. plur. subst.:rerum inclinata ferre,
i. e. troubles, misfortunes, Sil. 6, 119. -
10 vitiose
vĭtĭōsē, adv., v. vitiosus fin. -
11 vitiositas
I.Lit.:II.umoris,
Macr. S. 7, 10, 10.—Trop. (Ciceron.): hujus virtutis contraria est vitiositas. Sic enim malo quam malitiam appellare eam, quam Graeci kakian appellant. Nam malitia certi cujusdam vitii nomen est, vitiositas omnium, Cic. Tusc. 4, 15, 34:vitiositas autem est habitus aut affectio in totā vitā inconstans et a se ipsa dissentiens,
id. ib. 4, 13, 29.
См. также в других словарях:
vitiosus — index faulty, vicious Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Lophotriccus vitiosus — Cimerillo bilistado Estado de conservación … Wikipedia Español
Circulus vitiosus — Teufelskreis; Kreisschluss; Zirkelschluss * * * Cir|cu|lus vi|ti|o|sus 〈[ tsịr vitsjo: ] m.; , cu|li ti|o|si〉 = Zirkelschluss [lat., „fehlerhafter Zirkel“] * * * Cịr|cu|lus vi|ti|o|sus, der; , …li …si [lat., aus: circulus = Kreis(linie) u.… … Universal-Lexikon
Circulus Vitiosus — Ein Teufelskreis bezeichnet eine Wechselwirkung zwischen mehreren Faktoren, die sich durch positive Rückkopplung gegenseitig verstärken und einen Zustand immer weiter verschlechtern oder zumindest eine Verbesserung verhindern. Ein klassisches… … Deutsch Wikipedia
CIRCULUS VITIOSUS — (лат.) порочный круг. Доказательство, предпосылки крого уже содержат то, что должно быть доказано. Философский энциклопедический словарь. М.: Советская энциклопедия. Гл. редакция: Л. Ф. Ильичёв, П. Н. Федосеев, С. М. Ковалёв, В. Г. Панов … Философская энциклопедия
Circulus vitiosus — bezeichnet: den Teufelskreis einen Zirkelschluss Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben Wort bezeichneter Begriffe … Deutsch Wikipedia
circulus vitiosus — лат. (циркулус вициозус) порочный круг; приведение в качестве доказательства того, что само нуждается в доказательстве; заколдованный круг, безвыходное положение. Толковый словарь иностранных слов Л. П. Крысина. М: Русский язык, 1998 … Словарь иностранных слов русского языка
Circulus vitiosus — Cịr|cu|lus vi|ti|o|sus 〈[vitsio: ] m.; Gen.: , Pl.: li si〉 1. Zirkelschluss, Aussage, in der etwas zu Beweisendes schon zur Beweisführung benutzt wird, z. B. Kaffee regt an, da er eine anregende Wirkung hat; Syn. Hysteron Proteron 2. Beseitigung … Lexikalische Deutsches Wörterbuch
Circulus vitiosus — Cir|cu|lus vi|ti|o|sus [ vi...] der; , ...li ...si <zu lat. vitiosus »fehlerhaft«>: 1. Zirkelschluss, bei dem das zu Beweisende in der Voraussetzung enthalten ist. 2. gleichzeitig bestehende Krankheitsprozesse, die sich gegenseitig… … Das große Fremdwörterbuch
circulus vitiosus — (izg. cȉrkulus viciózus) DEFINICIJA 1. log. kružan, neispravan zaključak 2. pren. situacija iz koje nema izlaza; začarani krug ETIMOLOGIJA lat … Hrvatski jezični portal
círculus vitiósus — círculusa vitiósusa [cirkulus viciozus] m (ȋ ọ̑) knjiž. proces, pojav, pri katerem posledice rodijo nove vzroke, začarani krog: izmotati se iz circulusa vitiosusa; brezupen circulus vitiosus … Slovar slovenskega knjižnega jezika