Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

decline

  • 1 dēgenerō

        dēgenerō āvī, ātus, āre    [degener], to be inferior to ancestors, decline, be degenerate: a vobis: Pandione nata, degeneras! O.: Macedones in Syros degenerarunt, L.—Fig., to fall off, decline, degenerate: ut consuetudo eum degenerare non sineret: ab hac virtute maiorum: a gravitate paternā: a parentibus, L.: in Persarum mores, L.: ad theatrales artes, Ta.: in perpetiendis suppliciis, Ta.— Poet. with acc, to dishonor, disgrace, fall short of: hanc (personam), O.: propinquos, Pr.: Equus degenerat palmas, i. e. has lost the victorious spirit, O.
    * * *
    I
    degenerare, degeneravi, degeneratus V INTRANS
    be inferior to ancestors/unworthy; deteriorate/decline; lower oneself; sink (to); fall away from/below the level; degenerate/revert (breeding)
    II
    degenerare, degeneravi, degeneratus V TRANS
    be unworthy (of), fall short of the standard set by; cause deterioration in

    Latin-English dictionary > dēgenerō

  • 2 senēscō

        senēscō nuī, —, ere, inch.    [seneo], to grow old, become aged, grow hoary: aetas senescit: tacitis senescimus annis, O.: Solve senescentem mature equum, H.— To decay, lose strength, grow weak, be enfeebled, waste away, decline: famā et viribus, L.: non esse cum aegro senescendum, L.: dis hominibusque accusandis senescere, pine away, L.: amore habendi, H.— To waste, wane, decline, fall off, be diminished, be impaired: luna (opp. crescens), waning: arbores cum lunā senescentes: continuā messe senescit ager, is worn out, O.: hiemps senescens, closing: omnia orta occidunt et aucta sanescunt, S.: alcuius vis, L.: consilia, L.: amor, O.
    * * *
    senescere, senui, - V
    grow old; grow weak, be in a decline; become exhausted

    Latin-English dictionary > senēscō

  • 3 concidō

        concidō cidī, —, ere    [cado], to fall together, fall down, tumble, fall to earth: conclave illud concidit: urbs uno incendio: pinus bipenni, Ph.: ad terram, V.: sub onere, L.: concidere miratur arator tauros, O.—To fall dead, be slain, fall: omnes advorsis volneribus conciderant, S.: sparo percussus, N.: in proelio: victima taurus Concidit, O. — Fig., to decline, fall, be overthrown, fail, be defeated, decay, perish, go to ruin, waste away, cease: concidunt venti, subside, H.: falsum crimen concidit: macie, to shrivel, O.: concidit auguris domus, H.: concidit (Phocion) maxime uno crimine, quod, etc., N.: scimus fidem concidisse, was prostrated: praeclara nomina artificum: omnis ferocia, L.: senatūs auctoritas: mente.
    * * *
    I
    concidere, concidi, - V INTRANS
    fall down/faint/dead/victim/to earth/short, collapse; drop, subside; decline; perish, be slain/sacrificed; lose one's case, fail, give out/lose heart, decay
    II
    concidere, concidi, concisus V TRANS
    cut/chop up/down/to pieces; crop; ruin, kill, destroy; divide minutely; beat

    Latin-English dictionary > concidō

  • 4 cōn-senēscō

        cōn-senēscō nuī, —, ere,     inch, to grow old together, grow old, become gray: otio rei p.: illā casā, O.: socerorum in armis, H.: insontem in exsilio, L.—To waste away, sink, decline: in fratris gremio maerore.—Fig., to lose respect: nullo adversario. — To decay, degenerate, grow obsolete, decline: illis annis omnia consenuerunt, S.: quamvis consenuerint vires: lex, L.: invidia: alcuius cognomen.

    Latin-English dictionary > cōn-senēscō

  • 5 dēclīnō

        dēclīnō āvī, ātus, āre    [CLI-], to bend aside, turn away: ad dexteram de viā: si omnes atomi declinabunt (i. e. oblique ferentur): via ad mare declinans, L.— To deflect, turn away: agmen, L.: cursūs, O.— To avoid, evade, shun: urbem: ictum, L.— To lower, close, let sink: dulci lumina somno, V. — Fig., to turn aside, deviate, turn away, digress: de statu suo: a religione offici: aliquantulum a proposito: ut eo revocetur unde huc declinavit oratio: quantum in Italiam declinaverat belli, L.: paulatim amor, decreases, O.— To turn aside, cause to differ: mulier declinata ab aliarum ingenio, differing, T.— To turn off, ascribe: adversa in inscitiam Paeti, Ta. — To turn from, avoid, shun: (oratio) declinat impetum: laqueos iudici: vitia: societate culpae invidiam, Ta.
    * * *
    I
    declinare, declinavi, declinatus V TRANS
    decline/conjugate/inflect (in the same manner/like); change word form, modify
    II
    declinare, declinavi, declinatus V
    deflect/divert/turnaside/swerve/change direction/deviate/dodge; digress/diverge; avoid/stray; vary/be different; bend/sink down, subside/decline; lower/descend

    Latin-English dictionary > dēclīnō

  • 6 inclīnō

        inclīnō āvī, ātus, āre    [CLI-].    I. Trans, to cause to lean, bend, incline, turn, divert: vela contrahit malosque inclinat, L.: genua harenis, O. super arces cursūs, O.: sol meridie se inclinavit. i. e. turned back, L.: inclinato iam in postmeridianum tempus die: Saxa inclinatis per humum quaesita lacertis, Iu.—To turn back, repulse, drive back: Romana inclinatur acies, L.: quasdam acies inclinatas iam et labantes, Ta.: inclinatum stagnum, receding, L.—Fig., to turn, incline, divert, transfer: ut me paululum inclinari timore viderunt, yield: se ad Stoicos: culpam in conlegam, lay, L.: haec animum inclinant, ut credam, etc., L.: inclinari opes ad Sabinos videbantur, i. e. the Sabines would be dominant, L.—To change, alter, abase, cause to decline: se fortuna inclinaverat, Cs.: omnia simul inclinante fortunā, L.—    II. Intrans, to bend, turn, incline, decline, sink: sol inclinat, Iu.: inclinare meridiem sentis, H.: in vesperam inclinabat dies, Cu.—To yield, give way, retreat: ut in neutram partem inclinarent acies, L.—Fig., to incline, be inclined, be favorably disposed: quocumque vestrae mentes inclinant: in stirpem regiam studiis, Cu.: amicus dulcis pluribus hisce... inclinet, H.: cum sententia senatūs inclinaret ad pacem: eo inclinabant sententiae, ut, etc., L.: inclinavit sententia, suum agment demittere, L.—To change, turn: si fortuna belli inclinet, L.: omnia repente ad Romanos inclinaverunt, favored, L.
    * * *
    inclinare, inclinavi, inclinatus V
    bend; lower; incline; decay; grow worse; set (of the sun); deject

    Latin-English dictionary > inclīnō

  • 7 occidō

        occidō cidī, cāsus, ere    [ob+cado], to fall down, fall: ut alii super alios occiderent, L.— To go down, set: iam occidente sole, Pac. ap. C.: donec lux occidat, Iu.—To fall, perish, die, be slain: quā (securi) multi occiderunt: pro patriā: hostium saevitiā, S.: dextrā suā, V.: minimo volnere, O.: unā occidendum nobis esse (cum imperio), S.—Fig., to decline, end: vita occidens, the evening of life: ne sacrorum memoria occideret, be lost.—To perish, be ruined, be lost: sin plane occidimus: occidi, I am undone, T.: funditus, V.: omnia generis insignia occiderunt: vestra beneficia occasura esse.
    * * *
    I
    occidere, occidi, occasus V
    fall, fall down; perish, die, be slain; be ruined/done for, decline, end
    II
    occidere, occidi, occisus V
    kill, murder, slaughter, slay; cut/knock down; weary, be the death/ruin of

    Latin-English dictionary > occidō

  • 8 recūsō

        recūsō (P. praes. gen. plur. recusantūm, V.), āvī (recūsārō, for recūsāverō, C.), ātus, āre    [re-+ causa], to make an objection against, decline, reject, refuse, be reluctant to do: non recuso, non abnuo, etc.: recusandi causā legatos mittere, Cs.: uxorem grandi cum dote, H.: nec quae pepigere recusent, V.: nullum periculum communis salutis causā, Cs.: legumina, Cs.: servitutem, S.: iussa, V.: nihil tibi a me postulanti recusabo: qui quod ab altero postularent, in se recusarent, Cs.: terra numquam recusat imperium: genua impediunt cursumque recusant, V.: ignis non umquam alimenta recusat, O.: populum R. disceptatorem: mori, Cs.: sequi bene monentem, L.: praeceptis parere, V.: tibi comes ire, V.: versate diu quid ferre recusent umeri, H.: de iudiciis transferendis recusare: sententiam ne diceret: non recusamus quin Rosci vita dedatur: neque recusare... quin armis contendant, Cs.: nec recusabo, quo minus omnes mea legant: quo minus perpetuo sub illorum dicione essent, Cs.—In law, to protest, object, take exception, plead in defence: tu me ad verbum vocas; non ante venio, quam recusaro.
    * * *
    recusare, recusavi, recusatus V
    reject, refuse, refuse to; object; decline

    Latin-English dictionary > recūsō

  • 9 re-nuō

        re-nuō uī, —, ere,    to nod backwards, shake the head, deny, oppose, disapprove, reject, decline, refuse: renuit Sabellus, H.: renuente deo, against the will of the god, O.: hoc oculo renuente negare, with an incredulous eye, O.: renuentes huic crimini, denying this charge: renuis tu quod iubet alter, H.: convivium, decline: impetūs, check, Ta.

    Latin-English dictionary > re-nuō

  • 10 declino

    dē-clīno, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [CLINO = klinô], orig. to bend from the straight path; to turn aside or away (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    a.
    Act.:

    ego modo declinavi paullum me extra viam,

    Plaut. Aul. 4, 8, 11; cf.:

    sese rectā regione viai,

    Lucr. 2, 250; and: se a terris omnia numina, Poët. ap. Suet. Aug. 70:

    lumina, Catull. 64, 91: agmen,

    Liv. 1, 28; 36, 23:

    nares in alteram partem,

    Cels. 8, 5.— Poet. of the eyes, to bend down, i. e. to lower, close them in sleep: nec dulci declinat lumina somno, * Verg. A. 4, 185.—
    b.
    Neutr.:

    paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem,

    Cic. Fin. 5, 2, 5; id. Att. 14, 17, 2; Liv. 38, 20, 8.—So of the oblique motion of atoms (corresp. with oblique ferri): si omnes atomi declinabunt, nullae umquam cohaerescent;

    sive aliae declinabunt, aliae suo nutu recte ferentur, etc.,

    Cic. Fin. 1, 6, 19 sq.; cf. id. Fat. 9, 18 (preceded by cur Epicurus atomos de via deducat):

    quae nova causa in natura est, qua declinet atomus? 20, 46 (the reading quae declinet atomum is wrong),

    id. N. D. 1, 25.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.
    a.
    Act., to turn aside: neque (mulierem) declinatam quicquam ab aliarum ingenio ullam reperias, who has departed, deviated, * Ter. Hec. 2, 1, 3; cf.:

    quaedam verborum flgurae paulum figuris sententiarum declinantur,

    Quint. 9, 3, 88; id. 10, 3, 33:

    neque spe, neque metu declinatus animus,

    id. 12, 1, 16:

    Cato literas Graecas aetate jam declinata didicit,

    in the decline of life, id. 12, 11, 23. —
    b.
    Neutr., to turn aside, deviate, turn away:

    de via,

    Cic. Lael. 17; cf.:

    de statu suo,

    id. Clu. 38, 106:

    a religione officii,

    id. Verr. 2, 3, 1:

    a malis (opp. appetere bona),

    id. Tusc. 4, 6, 13:

    a parvis delictis diligentius,

    id. Off. 1, 40 fin.:

    aliquantulum a proposito,

    id. Or. 40, 138:

    a recto itinere (oratio),

    Quint. 4, 3, 14 al.:

    gemma paulum declinans a topazio in aurum,

    passing, Plin. 37, 8, 34, § 113:

    ut eo revocetur unde huc declinavit oratio,

    digressed, Cic. de Or. 2, 38; cf. id. Leg. 1, 21 fin.:

    quantum in Italiam declinaverat belli,

    Liv. 28, 1:

    in asperam Pholoen,

    Hor. Od. 1, 33, 7:

    in pejus,

    Quint. 10, 2, 16:

    ad discendum jus,

    Quint. 12, 3, 9; cf. id. 7, 2, 30.— Absol.:

    declinasse me paululum et praesentes fluctus fugisse,

    Cic. Sest. 34:

    paulatim amor,

    decreases, Ov. M. 9, 460:

    dies coeperat declinare,

    Vulg. Luc. 9, 12. —
    B.
    In partic. grammat. t. t., to vary, inflect a part of speech.
    1.
    In the older grammarians, of every kind of inflection (declension, conjugation, comparison, derivation, etc.), Varr. L. L. 8, § 2 sq.; 10, § 11 sq.; cf. also Quint. 1, 4, 22; 1, 5, 63 al. —
    2.
    In the later grammarians, to decline, in the strict sense, Charis, p. 8 sq. et al. —
    C.
    Transf., with an object denoting that from which one turns aside; to avoid, to shun (classical, most freq. in Cic.);

    nec satis recte (oratio) declinat impetum, nisi etiam in cedendo quid deceat intellegit,

    Cic. Or. 68, 228; cf.

    , corresp. with vitare,

    id. Att. 8, 11, D. fin.; and:

    ictum,

    Liv. 42, 63, 4:

    urbem,

    Cic. Planc. 41:

    laqueos judicii,

    id. Mil. 15, 40:

    appetuntur quae secundum naturam sunt, declinantur contraria,

    id. N. D. 3, 13, 33:

    vitia,

    id. Off. 1, 6, 19:

    ea quae nocitura videantur,

    id. ib. 1, 4; cf. Tac. A. 13, 4:

    invidiam,

    id. H. 4, 41 fin.; Suet. Caes. 4:

    impudicitiam uxoris,

    Tac. A. 6, 51:

    oppida ut busta,

    Amm. 16, 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > declino

  • 11 detrecto

    dē-trecto (in the best MSS. also dē-tracto), ăvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    Orig., to decline, refuse, reject any thing; and hence, to decline, refuse to do any thing (not in Cic.—for syn. cf.: nego, infitias eo, infitior, diffiteor, denego, recuso, abnuo, renuo, defugio).
    (α).
    With acc.: militiam, * Caes. B. G. 7, 14, 9; Liv. 2, 43; Front. Strat. 4, 1, 25; 43; Flor. 1, 22, 2; Ov. M. 13, 36 al.; cf.

    pugnam,

    Liv. 3, 60; 4, 18:

    proelium,

    Just. 13, 5, 8; Front. Strat. 1, 11, 1:

    certamen,

    Liv. 37, 39; Tac. H. 4, 67; Curt. 3, 8:

    officia sua,

    Quint. 2, 1, 5:

    judicandi munus,

    Suet. Aug. 32 et saep.:

    imperata,

    Suet. Caes. 54: [p. 564] dominationem, id. ib. 80; cf.

    principem,

    id. Tib. 25:

    patris jussa,

    Tac. A. 3, 17:

    vincla pedum,

    Tib. 1, 6, 38; cf.

    juga,

    Verg. G. 3, 57:

    aratrum,

    Ov. Pont. 3, 7, 15.—
    (β).
    With inf. (late Lat.):

    tutelam administrare,

    Dig. 37, 14, 19:

    dicere,

    Arn. 6, p. 201.—
    (γ).
    Absol., Liv. 2, 45 fin.; 3, 38, 12; Suet. Ner. 47.—
    II.
    To pull down with violence; hence, trop. (cf. detraho, no. II. B.), to lower in estimation, to depreciate, detract from:

    advorsae res etiam bonos detractant,

    Sall. J. 53 fin.:

    poëtas,

    Tac. Or. 11:

    antiquos oratores,

    id. ib. 26:

    Pompeium,

    Flor. 4, 2, 9 al.:

    virtutes,

    Liv. 38, 49:

    Ciceronis, Vergilii gloriam,

    Tac. Or. 12:

    ingenium Homeri,

    Ov. R. Am. 365:

    laudes,

    id. M. 5, 246:

    maligne benefacta,

    id. ib. 13, 271.—With dat.: sibi primo, mox omnibus detrectaturus, Suet. Vit. Pers. fin. —With de:

    de vobis tamquam de malefactoribus,

    Vulg. 1 Pet. 2, 12.— Absol., Ov. Tr. 2, 337.

    Lewis & Short latin dictionary > detrecto

  • 12 inclino

    in-clīno, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [clino, clinatus].
    I.
    Act., to cause to lean, bend, incline, turn a thing in any direction; to bend down, bow a thing.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    vela contrahit malosque inclinat,

    Liv. 36, 44, 2:

    genua arenis,

    Ov. M. 11, 356:

    (rector maris) omnes Inclinavit aquas ad avarae litora Trojae,

    id. ib. 11, 209:

    inclinato in dextrum capite,

    Quint. 11, 3, 119; id. ib. 69:

    inclinata utrolibet cervix,

    id. 1, 11, 9:

    pollice intus inclinato,

    id. 11, 3, 99:

    arbor Inclinat varias pondere nigra comas,

    Mart. 1, 77, 8:

    sic super Actaeas agilis Cyllenius arces Inclinat cursus,

    Ov. M. 2, 721:

    at mihi non oculos quisquam inclinavit euntes,

    i. e. closed my sinking eyes, Prop. 4 (5), 7, 23 (Müll. inclamavit euntis):

    prius sol meridie se inclinavit, quam, etc.,

    i. e. declined, Liv. 9, 32, 6; cf.:

    inclinato jam in postmeridianum tempus die,

    Cic. Tusc. 3, 3, 7.—

    Mid.: inclinari ad judicem (opp. reclinari ad suos,

    Quint. 11, 3, 132):

    (terra) inclinatur retroque recellit,

    bends down, Lucr. 6, 573:

    saxa inclinatis per humum quaesita lacertis,

    Juv. 15, 63.—
    2.
    In partic.
    a.
    In milit. lang., to cause to fall back or give way:

    ut Hostus cecidit, confestim Romana inclinatur acies,

    i. e. loses ground, retreats, Liv. 1, 12, 3:

    tum inclinari rem in fugam apparuit,

    id. 7, 33, 7:

    quasdam acies inclinatas jam et labantes,

    Tac. G. 8; cf. under II. —
    b.
    In gen., to turn back, cause to move backward:

    septemtrio inclinatum stagnum eodem quo aestus ferebat,

    Liv. 26, 45, 8:

    cum primum aestu fretum inclinatum est,

    id. 29, 7, 2.—
    c.
    In mal. part., to lie down, stretch out:

    jam inclinabo me cum liberta tua,

    Plaut. Pers. 4, 8, 7:

    quot discipulos inclinet Hamillus,

    Juv. 10, 224:

    ipsos maritos,

    id. 9, 26.—
    3.
    Transf., of color, to incline to:

    colore ad aurum inclinato,

    Plin. 15, 11, 10, § 37:

    coloris in luteum inclinati,

    id. 24, 15, 86, § 136.—
    4.
    Of a disease, to abate, diminish:

    morbus inclinatus,

    Cels. 3, 2:

    febris se inclinat,

    id. ib. al.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to turn or incline a person or thing in any direction:

    se ad Stoicos,

    Cic. Fin. 3, 3, 10:

    culpam in aliquem,

    to lay the blame upon, Liv. 5, 8, 12:

    quo se fortuna, eodem etiam favor hominum inclinat,

    Just. 5, 1 fin.:

    judicem inclinat miseratio,

    moves, Quint. 4, 1, 14:

    haec animum inclinant, ut credam, etc.,

    Liv. 29, 33, 10.—Mid.:

    quamquam inclinari opes ad Sabinos, rege inde sumpto videbantur,

    Liv. 1, 18, 5.—
    2.
    In partic.
    a.
    To change, alter, and esp. for the worse, to bring down, abase, cause to decline:

    se fortuna inclinaverat,

    Caes. B. C. 1, 52, 3:

    omnia simul inclinante fortuna,

    Liv. 33, 18, 1:

    ut me paululum inclinari timore viderunt, sic impulerunt,

    to give way, yield, Cic. Att. 3, 13, 2:

    eloquentiam,

    Quint. 10, 1, 80.—
    b.
    To throw upon, remove, transfer:

    haec omnia in dites a pauperibus inclinata onera,

    Liv. 1, 43, 9:

    omnia onera, quae communia quondam fuerint, inclinasse in primores civitatis,

    id. 1, 47, 12.—In gram., to form or inflect a word by a change of termination (postclass.):

    (vinosus aut vitiosus) a vocabulis, non a verbo inclinata sunt,

    Gell. 3, 12, 3; 4, 9, 12; 18, 5, 9:

    partim hoc in loco adverbium est, neque in casus inclinatur,

    id. 10, 13, 1.—
    II.
    Neutr., to bend, turn, incline, decline, sink.
    A.
    Lit. (rare, and not in Cic.):

    paulum inclinare necesse est corpora,

    Lucr. 2, 243:

    sol inclinat,

    Juv. 3, 316:

    inclinare meridiem sentis,

    Hor. C. 3, 28, 5 (for which:

    sol se inclinavit,

    Liv. 9, 32, 6;

    v. above I. A. 1.): in vesperam inclinabat dies,

    Curt. 6, 11, 9.—
    2.
    In partic., in milit. lang., to yield, give way:

    ita conflixerunt, ut aliquamdin in neutram partem inclinarent acies,

    Liv. 7, 33, 7:

    in fugam,

    id. 34, 28 fin.:

    inclinantes jam legiones,

    Tac. A. 1, 64; id. H. 3, 83.—
    3.
    To change for the worse, turn, fail:

    si fortuna belli inclinet,

    Liv. 3, 61, 5:

    inde initia magistratuum nostrum meliora ferme, et finis inclinat,

    Tac. A. 15, 21. —
    B.
    Trop., to incline to, be favorably disposed towards any thing (also in Cic.):

    si se dant et sua sponte quo impellimus, inclinant et propendent, etc.,

    Cic. de Or. 2, 44, 187:

    ecquid inclinent ad meum consilium adjuvandum,

    id. Att. 12, 29, 2:

    ad voluptatem audientium,

    Quint. 2, 10, 10:

    in stirpem regiam studiis,

    Curt. 10, 7, 12:

    amicus dulcis, Cum mea compenset vitiis bona, pluribus hisce... inclinet,

    Hor. S. 1, 3, 71:

    cum sententia senatus inclinaret ad pacem cum Pyrrho foedusque faciendum,

    Cic. de Sen. 6, 16:

    color ad crocum inclinans,

    Plin. 27, 12, 105, § 128: omnia repente ad Romanos inclinaverunt. turned in favor of, Liv. 26, 40, 14. — With ut:

    ut belli causa dictatorem creatum arbitrer, inclinat animus,

    Liv. 7, 9, 5:

    multorum eo inclinabant sententiae, ut tempus pugnae differretur,

    id. 27, 46, 7:

    hos ut sequar inclinat animus,

    id. 1, 24, 2. — With inf.:

    inclinavit sententia, suum in Thessaliam agmen demittere,

    Liv. 32, 13, 5:

    inclinavit sententia universos ire,

    id. 28, 25, 15; cf. id. 22, 57, 11.— Pass.:

    consules ad patrum causam inclinati,

    Liv. 3, 65, 2; cf.:

    inclinatis ad suspicionem mentibus,

    Tac. H. 1, 81:

    inclinatis ad credendum animis,

    Liv. 1, 51, 7; Tac. H. 2, 1:

    ad paenitentiam,

    id. ib. 2, 45. —
    2.
    In partic., to change, alter from its former condition (very rare):

    inclinant jam fata ducum,

    change, Luc. 3, 752. — Hence, in-clīnātus, a, um, P. a.
    A.
    Bent down, sunken:

    senectus,

    Calp. 5, 13; of the voice, low, deep:

    vox,

    Cic. Or. 17, 56; cf.:

    inclinata ululantique voce more Asiatico canere,

    id. ib. 8, 27. —
    B.
    Inclined, disposed, prone to any thing:

    plebs ante inclinatior ad Poenos fuerat,

    Liv. 23, 46, 3:

    plebs ad regem Macedonasque,

    id. 42, 30, 1:

    ipsius imperatoris animus ad pacem inclinatior erat,

    id. 34, 33, 9; Tac. H. 1, 81.—
    C.
    Sunken, fallen, deteriorated:

    ab excitata fortuna ad inclinatam et prope jacentem desciscere,

    Cic. Fam. 2, 16, 1:

    copiae,

    Nep. Pelop. 5, 4.—In neutr. plur. subst.:

    rerum inclinata ferre,

    i. e. troubles, misfortunes, Sil. 6, 119.

    Lewis & Short latin dictionary > inclino

  • 13 languesco

    languesco, gŭi, 3, v. inch. n. [langueo], to become faint, weak, languid (class.; syn.: torpesco, marcesco).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    corpore languescit,

    Cic. Fin. 4, 24, 65:

    orator metuo ne languescat senectute,

    id. de Sen. 9, 28:

    corpora,

    Ov. Tr. 3, 3, 39; Plin. Pan. 18:

    vites languescunt,

    Plin. 18, 15, 37, § 138:

    cum flos, succisus aratro, languescit moriens,

    droops, withers, Verg. A. 9, 436: Bacchus in amphora Languescit, becomes mild or mellow, Hor. C. 3, 16, 34:

    luna languescit,

    becomes obscured, Tac. A. 1, 28:

    color in luteum languescens,

    inclining to, Plin. 27, 13, 109, § 133.—
    B.
    In partic., to be enfeebled by disease, to be ill, to languish ( poet. and post-Aug.):

    nec mea languescent corpora,

    Ov. Tr. 3, 3, 39:

    ter omnino per quatuordecim annos languit,

    Suet. Ner. 51.—
    II.
    Trop., to grow languid, listless, or inactive, to decline, decrease:

    consensus populi, si nos languescimus debilitetur necesse est,

    Cic. Phil. 8, 2, 4:

    Martia legio hoc nuntio languescet et mollietur,

    id. ib. 12, 3, 8:

    quare non est, cur eorum spes infringatur aut languescat industria,

    should relax, id. Or. 2, 6:

    militaria studia,

    are on the decline, Plin. Pan. 18:

    affectus omnes,

    Quint. 11, 3, 2:

    mens languescit,

    id. 1, 2, 18: omnium rerum cupido languescit, cum facilis occasio est, Plin. Ep. 8, 20, 1:

    paulatim atrocibus irae languescunt animis,

    Sil. 13, 325:

    illa rabies languit,

    Luc. 7, 246.

    Lewis & Short latin dictionary > languesco

  • 14 renuo

    rĕ-nŭo, ŭi, ĕre, v. n. and a. [nuo, whence nutum; abnuo], to nod back the head, to deny by a motion of the head; to deny, oppose, disapprove, reject, decline, refuse, = recusare (rare before the Aug. per.; syn.: abnuo, abnego).
    I.
    Neutr.:

    renuit negitatque Sabellus,

    Hor. Ep. 1, 16, 49:

    renuit Tiberius,

    Tac. A. 1, 76:

    renuenti et gestu in aliud tempus differenti (Caesari),

    Suet. Caes. 82:

    renuente deo,

    against the will of the god, Ov. M. 8, 325; Tib. 1, 5, 20; Mart. 2, 14, 14; cf.:

    fato renuente,

    Sil. 10, 49:

    credere me tamen hoc oculo renuente negavi,

    with an incredulous eye, Ov. H. 17, 89.—With dat.:

    dixerunt hic modo nobiscum ad haec subsellia: quibus superciliis renuentes huic decem millium crimini!

    they deny this charge, Cic. Rab. Post. 13, 36:

    idem Subrio Flavio annuenti an destringeret gladium renuit infregitque impetus,

    checked, Tac. A. 15, 58 fin.:

    vocavi et renuistis,

    Vulg. Prov. 1, 24.—
    II.
    Act.:

    renuis tu quod jubet alter,

    Hor. Ep. 2, 2, 63:

    convivium,

    to decline, Cic. Cael. 11, 27: nec laudem Danai tanto renuere labori, refused, Sabin. 1, 27:

    plaga renuit curari,

    Vulg. Jer. 15, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > renuo

  • 15 ab-nuō

        ab-nuō nuī, nuitūrus, ere,    to refuse by a sign, deny, refuse, reject, decline: plebs abnuit dilectum, L.: regi pacem, S.: nihil studio meo: imperium, refuse obedience to, L.: omen, not to accept, V.: linguam Romanam, disdain, Ta.: nec abnuerant melioribus parere, L.: abnuit Ampycides, denied (the story), O.: non recuso, non abnuo.—Praegn., to refuse a request; hence, to forbid: bello Italiam concurrere Teucris, V.: illi de ullo negotio, to deny him anything, S.—Fig., not to admit of, to be unfavorable to: quod spes abnuit, Tb.: quando impetūs et subita belli locus abnueret, Ta.

    Latin-English dictionary > ab-nuō

  • 16 āspernor

        āspernor ātus, ārī, dep.    [ab + spernor], to disdain, reject, despise: familiam, T.: vos animo: consilia, L.: voluptatem ratione: velut diis aspernantibus placamina irae, L.: furorem a suis aris: alqm militiae dare, refuse, Ta.: haud aspernatus Tullius, consented, L.: non aspernante senatu, with the consent of: a philosopho, to be averse.—Pass.: haud aspernanda precare, V.
    * * *
    aspernari, aspernatus sum V DEP
    despise, scorn, disdain; spurn, push away, repel, reject; refuse, decline

    Latin-English dictionary > āspernor

  • 17 āversor

        āversor ātus, ārī, dep. intens.    [averto], to turn from, turn away, shrink from: aversari advocati et iam vix ferre posse: haerere homo, aversari.—To repulse, scorn, decline, shun, avoid: filium, L.: aspectum alcius, Ta.: scelus, Cu.: preces, L.: honorem, O.
    * * *
    I
    aversari, aversatus sum V DEP
    turn oneself away in disgust/horror, recoil; avoid, shun; refuse, reject
    II
    embezzler; pilferer, thief

    Latin-English dictionary > āversor

  • 18 cadō

        cadō cecidī, casūrus, ere    [CAD-], to fall, fall down, descend: lucrumae cadunt gaudio, T.: (apes) praecipites cadunt, V.: caelo ceciderunt sereno Fulgura, V.: a mento cadit manus, O.: de manibus arma cecidissent: vela cadunt, are furled, V.: Altius atque cadant imbres, from a greater height, V.—To fall, fall down, fall prostrate, fall over: ne ille ceciderit, has had a fall, T.: velut si prolapsus cecidisset, L.: prolapsa in volnus moribunda cecidit, L.: in pectus pronus, O.: casura moenia Troum, O.: casurae arces, V.—Of heavenly bodies, to set, go down, fall, sink: iuxta solem cadentem, V.: quā (nocte) Orion cadit, H.: oriens mediusve cadensve Phoebus, O.: primis cadentibus astris, fading, i. e. at dawn, V.—To fall off, fall away, fall out, drop off, be shed: barba, V.: Prima (folia) cadunt, H.: gregibus lanae cadunt, O.: poma ramis, O.: elapsae manibus cecidere tabellae, O.—Of a stream, to fall, empty itself: in sinum maris, L.—Of dice, to be thrown, fall, turn up: illud, quod cecidit forte, T.—Of shadows, to be thrown, fall (poet.): cadunt de montibus umbrae, V.—To fall dead, fall, die, be slain: in acie: Civili acie, O.: pauci de nostris cadunt, Cs.: plures Saguntini cadebant quam Poeni, L.: ante diem, prematurely, V.: suo Marte (i. e. suā manu), O.: iustā Morte, H.: femineo Marte, O.: a tanto viro, O.: a centurione, Ta.: In pio officio, O.: in patriā cadendum est, we must perish.—Of victims, to be slain, be offered, be sacrificed, fall (poet.): Multa tibi cadet hostia, V.: Si tener cadit haedus, H.: Victima vota cadit, O.—Of a woman, to yield, Tb. —Fig., to come, fall under, fall, be subject, be exposed: sub sensum: in conspectum, to become visible: si regnum ad servitia caderet, into servile hands, L.: sub imperium Romanorum: in deliberationem: in suspicionem alicuius, N.—To belong, be in accordance, agree, refer, be suitable, apply, fit, suit, become: non cadit in hos mores ista suspitio: cadit ergo in bonum virum mentiri?: Heu, cadit in quemquam tantum scelus? V.: sub eandem rationem.—Of time, to fall upon: in alienissimum tempus: in hanc aetatem.— To fall due: in eam diem cadere nummos.—To befall, fall to the lot of, happen, come to pass, occur, result, turn out, fall out: mihi peropportune: insperanti mihi cecidit, ut, etc.: Sunt quibus ad portas cecidit custodia sorti, V.: Ut illis... voluptas cadat, H.: verba cadentia, uttered at random, H.: verba si Graeco fonte cadent, be derived from, H.: verebar quorsum id casurum esset, how it would turn out: praeter opinionem, N.: si quid adversi caderet, L.: fortuito in melius casura, Ta.: curare Quo promissa cadent, how fulfilled, H.: Vota cadunt, are fulfilled, Tb.: tibi pro vano benigna cadant, Pr.: Quo res cumque cadent, V.: si non omnia caderent secunda, Cs.: ut inrita promissa eius caderent, L.: libertas in servitutem cadit: in hunc hominem ista suspitio: ad inritum cadens spes, turning out to be vain, L.—To lose strength, fall, perish, be overthrown, drop, decline, vanish, decay, cease: cadentem rem p. fulcire: tua laus pariter cum re p. cecidit: virtute Neronis Armenius cecidit, H.: non tibi ira cecidit, L.: animus, to fail. L.: cadere animis, to lose courage: cecidere illis animi, O.— To fail (in speaking), falter: orator cadet.—Causā cadere, to lose the cause: cadere in iudicio: Ut cecidit fortuna Phrygum, O.— Of the countenance or features: tibi tamen oculi, voltus, verba cecidissent, i. e. expressed terror.— Of words: Multa renascentur, quae iam cecidere, fallen into disuse, H.—Of theatrical representations, to fail, be condemned: cadat an recto stet fabula talo, H.—Of the wind, to abate, subside, die away: cadit Eurus, O.: venti vis omnis cecidit, L.—Of words and clauses, to be terminated, end, close: verba melius in syllabas longiores cadunt: similiter cadentia, having the same endings.
    * * *
    cadere, cecidi, casus V INTRANS
    fall, sink, drop, plummet, topple; be slain, die; end, cease, abate; decay

    Latin-English dictionary > cadō

  • 19 concīdō

        concīdō cīdī, cīsus, ere    [com- + caedo], to cut up, cut through, cut to pieces, ruin, destroy: nervos: navīs, L.: magnos scrobibus montīs, to break up mounds, V. — In battle, to cut to pieces, cut down, destroy, kill: multitudinem eorum, Cs.: ab insciis conciduntur, N.—To cut up, beat severely, cudgel soundly: virgis plebem: pugnis, Iu.: concisus plurimis volneribus.—Fig., of discourse, to divide minutely, make fragmentary: sententias. —To strike down, prostrate, ruin, destroy, annul: auctoritatem ordinis: Antonium decretis: Timocraten totis voluminibus, to confute.
    * * *
    I
    concidere, concidi, - V INTRANS
    fall down/faint/dead/victim/to earth/short, collapse; drop, subside; decline; perish, be slain/sacrificed; lose one's case, fail, give out/lose heart, decay
    II
    concidere, concidi, concisus V TRANS
    cut/chop up/down/to pieces; crop; ruin, kill, destroy; divide minutely; beat

    Latin-English dictionary > concīdō

  • 20 dēcessus

        dēcessus ūs, m    [decedo], a going away, departure: Dionysii, N.— A withdrawal, retirement (from office): Bruti.— A subsidence, ebbing: aestūs, Cs.— Decease, death: amicorum.
    * * *
    departure; retirement (provincial magistrate); passing/death; decline/fall/ebb

    Latin-English dictionary > dēcessus

См. также в других словарях:

  • Decline — De*cline , n. [F. d[ e]clin. See {Decline}, v. i.] 1. A falling off; a tendency to a worse state; diminution or decay; deterioration; also, the period when a thing is tending toward extinction or a less perfect state; as, the decline of life; the …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Decline — is a change over time from previously efficient to inefficient organizational functioning, from previously rational to non rational organizational and individual decision making, from previously law abiding to law violating organizational and… …   Wikipedia

  • Decline — De*cline , v. i. [imp. & p. p. {Declined}; p. pr. & vb. n. {Declining}.] [OE. declinen to bend down, lower, sink, decline (a noun), F. d[ e]cliner to decline, refuse, fr. L. declinare to turn aside, inflect (a part of speech), avoid; de + clinare …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Decline — De*cline , v. t. 1. To bend downward; to bring down; to depress; to cause to bend, or fall. [1913 Webster] In melancholy deep, with head declined. Thomson. [1913 Webster] And now fair Phoebus gan decline in haste His weary wagon to the western… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • decline — vb Decline, refuse, reject, repudiate, spurn are comparable when they mean to turn away something or someone by not consenting to accept, receive, or consider it or him. Decline is the most courteous of these terms and is used chiefly in respect… …   New Dictionary of Synonyms

  • decline — [n1] lessening abatement, backsliding, comedown, cropper*, decay, decrepitude, degeneracy, degeneration, descent, deterioration, devolution, diminution, dissolution, dive, downfall, downgrade, downturn, drop, dwindling, ebb, ebbing, enfeeblement …   New thesaurus

  • decline — [dē klīn′, diklīn′] vi. declined, declining [ME declinen < OFr decliner, to bend, turn aside < L declinare, to bend from, inflect < de , from (see DE ) + clinare, to bend: see LEAN1] 1. to bend, turn, or slope downward or aside 2. a) …   English World dictionary

  • decline — I noun abatement, act of crumbling, act of dwindling, act of falling away, act of lessening, act of losing ground, act of shrinking, act of slipping back, act of wasting away, act of weakening, act of worsening, atrophy, backward step, cheapening …   Law dictionary

  • décliné — ⇒DÉCLINÉ, ÉE, part. passé et adj. I. Part. passé de décliner1. II. Adj. Qui s écarte d une direction donnée. A. [En parlant d un astre] Qui retombe après avoir atteint son point culminant. Les feux des soleils déclinés (RÉGNIER, Prem. poèmes,… …   Encyclopédie Universelle

  • décliné — décliné, ée (dé kli né, née) part. passé. 1°   Fléchi suivant les règles de la déclinaison. Un mot décliné. 2°   Terme de procédure. Dont on n accepte pas la compétence. Cette juridiction déclinée par les parties.    Par extension, refusé. Une… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • decline — ► VERB 1) become smaller, weaker, or less in quality or quantity. 2) politely refuse. 3) (especially of the sun) move downwards. 4) Grammar form (a noun, pronoun, or adjective) according to case, number, and gender. ► NOUN ▪ a gradual and… …   English terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»