-
1 uprawniać
impf ⇒ uprawnić* * *(-niam, -niasz)* * *ipf.uprawnić pf. -ij1. (= upoważniać) authorize, entitle (sb) ( do czegoś to sth) ( do zrobienia czegoś to do sth); qualify (sb) ( do czegoś for sth) ( do zrobienia czegoś to do sth).2. (= legalizować) legalize.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uprawniać
-
2 uprawni|ć
pf — uprawni|ać impf vt Prawo to authorize, to entitle- uprawnić kogoś do (zrobienia) czegoś to authorize a. entitle sb to (do) sth- wyniki uprawniają do stwierdzenia, że… the results justify the conclusion that…- uprawnić do wstępu [bilet, karta] to entitle sb to admissionThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uprawni|ć
-
3 uprawnie|nie
Ⅰ sv ⇒ uprawnić Ⅱ n entitlement, right- uprawnienie do urlopu leave entitlement, entitlement to leaveⅢ uprawnienia plt 1. (przywileje) rights pl, entitlements pl- uprawnienia emerytalne/kombatanckie retirement/veteran’s rights- skorzystać z uprawnień do wcześniejszej emerytury to exercise the right to early retirement- nabyć a. uzyskać uprawnienia do zasiłku to become entitled to a benefit2. (kompetencje) qualifications pl- uprawnienia do kierowania pojazdami driving rights- uprawnienia budowlane/górnicze building/mining qualifications- posiadać uprawnienia przewodnika turystycznego to be qualified as a tourist guide- przekroczyć (swoje) uprawnienia to exceed one’s authority3. (władza) powers pl- uprawnienia rządu the powers of the government- korzystać z szerokich uprawnień to exercise wide powers- mieć specjalne uprawnienia to be vested with special powersThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uprawnie|nie
См. также в других словарях:
uprawniać — ndk I, uprawniaćam, uprawniaćasz, uprawniaćają, uprawniaćaj, uprawniaćał, uprawniaćany uprawnić dk VIa, uprawniaćnię, uprawniaćnisz, uprawniaćnij, uprawniaćnił, uprawniaćniony 1. «nadawać komuś prawo do działania, wykonywania określonych… … Słownik języka polskiego
uprawnienie — n I 1. rzecz. od uprawnić. 2. lm D. uprawnienieeń «prawo do czegoś przysługujące, nadane komuś; przywilej» Korzystać z różnych uprawnień. Uprawnienie do urlopu, do korzystania z czegoś … Słownik języka polskiego
uprawniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uprawniaćam, uprawniaća, uprawniaćają, uprawniaćany {{/stl 8}}– uprawnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, uprawniaćnię, uprawniaćni, uprawniaćnij, uprawniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} dawać komuś prawo do czegoś;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uprawnienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. uprawnić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}uprawnienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. uprawnienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} nadane komuś prawo do czegoś,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
