-
1 tripudium
tripudium ī, n [ter+4 PV-].—In religious service, a measured stamping, leaping, jumping, dancing, exultant dance, solemn dance: per urbem ire cum tripudiis sollemnique saltatu, L.: cantūs et ululatūs et tripudia, L.—In augury, the excited stamping of the sacred chickens when fed, L.* * *solemn ritual dance (to Mars); favorable omen when sacred chickens ate greedily -
2 tripudium
trĭpŭdĭum, ii, n. [acc. to Cic. Div. 2, 34, 72, contr. from terripavium, terripudium, but prob. from ter and pes; cf. the old form tripodare, whence tripodatio]; in relig. lang.,I.Lit., a measured stamping, a leaping, jumping, dancing in relig. solemnities, a solemn religious dance:B.Salios ancilia ferre ac per urbem ire canentes carmina, cum tripudiis sollemnique saltatu jussit,
Liv. 1, 20, 4; cf. tripudio and ‡ tripodatio.—Transf., in gen., a dance:II.citatis celerare tripudiis,
Cat. 63, 26:tripudia Hispanorum,
Liv. 25, 17, 5:cum sui moris tripudiis,
id. 21, 42, 3:cantus incohantium proelium et ululatus et tripudia,
id. 38, 17, 4.—A favorable omen, when the sacred chickens ate so greedily that the food dropped from their mouths to the ground, Cic. Div. 2, 34, 72; 2, 36, 77; 1, 15, 28; Liv. 10, 40, 5; Suet. Tib. 2; cf. solistimus. -
3 tripudium
joy, rejoicing -
4 pellō
pellō pepulī, pulsus, ere [1 PAL-], to beat, strike, knock, push, drive, hurl, impel, propel: fores, T.: pueri pulsi: ter pede terram (in the tripudium), H.: undique magno Pulsa domus strepitu, H.— To drive out, drive away, thrust out, expel, banish, repel, drive back, discomfit, rout: qui armis pulsus est: hostes pelluntur, Cs.: exsules tyrannorum iniuriā pulsi, banished, L.: in exsilium pulsus: lapidibus e foro pelli: omnes ex Galliae finibus, Cs.: istum ab Hispaniā: illum ab eā, T.: possessores suis sedibus: patriā, N.: regno pulsus, H.: pudendis Volneribus pulsus, i. e. shamefully wounded in flight, V.— To rout, put to flight, discomfit: exercitus eius ab Helvetiis pulsus, Cs. — To strike, set in motion, impel: sagitta pulsa manu, V.: nervi pulsi, struck: lyra pulsa manu, played, O.: classica, Tb.—Fig., to strike, touch, move, affect, impress: Ille canit, pulsae referunt ad sidera valles, V.: acriter mentem sensumve: species utilitatis pepulit eum: iuvenem nullius forma pepulerat captivae, L.: pulsusque recesserat ardor, O.: Haec ubi dicta Agrestem (murem) pepulere, H.— To drive out, drive away, banish, expel: maestitiam ex animis: quo tibi nostri Pulsus amor? what has become of your love for me? V.: glande famem, O.: tecta, quibus frigorum vis pelleretur: tenebras, O.* * *pellere, pepuli, pulsus Vbeat; drive out; push; banish, strike, defeat, drive away, rout -
5 solistimus (sollist-)
solistimus (sollist-) adj. [old sup. of sollus; 3 SAL-], most perfect ; only in the augur's phrase, tripudium solistimum, a most favorable omen, augury entirely auspicious, C., L. -
6 sonivius
-
7 tripudiō
tripudiō —, —, āre [tripudium], to beat the ground with the feet, leap, jump, dance exultingly: more suo, L.: in funeribus rei p.* * *tripudiare, tripudiavi, tripudiatus V INTRANSdance; perform ritual dance (in triple time in honor of Mars) -
8 pello
pello, pĕpŭli, pulsum, 3 ( pluperf. pulserat, Amm. 30, 5, 19), v. a. [kindred with Gr. pallô, pelô], to beat, strike, knock any thing or at any thing; to push, drive, hurl, impel, propel.I.Lit.A.In gen. (mostly poet.;B.syn.: trudo, percutio): pueri pulsi,
Cic. Fin. 5, 18, 48:pectora pellite tonsis, Enn. ap. Fest. s. v. tonsa, p. 356 Müll. (Ann. v. 235 Vahl.): terram pede,
Lucr. 5, 1402:ter pede terram (in the tripudium),
Hor. C. 3, 18, 15:humum pedibus,
Cat. 61, 14:fores,
Ter. Ad. 4, 5, 4; 5, 3, 2:impetu venientium pulsae fores,
Tac. A. 11, 37: spumat sale rate pulsum, Enn. ap. Gell. 2, 26 (Ann. v. 378 Vahl.); cf.: unda pulsa remis, Cic. Ac. Fragm. ap. Non. 162, 30; so,vada remis,
Cat. 64, 58:(arbor) ventis pulsa,
Lucr. 5, 1096.—In partic.1.To drive out or away, to thrust or turn out, expel, banish; esp. milit., to drive back, discomfit, rout the enemy (freq. and class.; syn.: fugo, elimino, deicio); constr. with abl., with ex, rarely with de; also with ab and abl. of the place from which one is repelled or driven back, but has not entered:2.cum viri boni lapidibus e foro pellerentur,
Cic. Pis. 10, 23; so,omnes ex Galliae finibus,
Caes. B. G. 1, 31, 11; and:praesidium ex arce,
Nep. Pelop. 3 fin.:a foribus,
Plaut. Am. 1, 1, 113:istum ab Hispaniā,
Cic. Att. 10, 8, 2:patriis ab agris Pellor,
Ov. M. 14, 477; cf. Ter. Eun. 2, 1, 9:aliquem a sacris,
Ov. Ib. 624:possessores suis sedibus,
Cic. Off. 2, 22, 78:aliquem sedibus,
Sall. J. 41, 8:aliquem possessionibus,
Cic. Mil. 27, 74:aliquem civitate,
id. Par. 4, 1, 27:loco,
Liv. 10, 6:patria,
Nep. Arist. 1:aliquem regno,
Hor. S. 1, 6, 13; Just. 35, 1, 3.—Of inanim. objects:aquam de agro,
Plin. 18, 26, 62, § 230:tecta, quibus frigorum vis pelleretur,
Cic. Off. 2, 11, 13:placidam nives pectore aquam,
Tib. 1, 4, 12; 3, 5, 30:calculos e corpore,
Plin. 22, 21, 30, § 64.—Without indicating the place whence:qui armis perterritus, fugatus, pulsus est,
Cic. Caecin. 11, 31:hostes pelluntur,
Caes. B. G. 7, 62, 3; cf.:milites pulsi fugatique,
Sall. J. 74, 3:exsules tyrannorum injuriā pulsi,
driven out, banished, Liv. 34, 26, 12:Athenienses Diagoram philosophum pepulerunt,
Val. Max. 1, 1, 7 ext. — With abl. of manner:pudendis Volneribus pulsus,
Verg. A. 11, 56; cf.:si fugisset vulneratus a tergo, etc., Serv. ad loc.—Specifying the place whither: miles pellitur foras,
Ter. Eun. 5, 8, 11:in exsilium pulsus,
Cic. de Or. 2, 13, 56.—In milit. lang., to rout, put to flight, discomfit:3. 4.exercitum ejus ab Helvetiis pulsum et sub jugum missum,
Caes. B. G. 1, 7, 4:compluribus his proeliis pulsis,
id. ib. 1, 10, 5:Romanos pulsos superatosque,
id. ib. 2, 24 fin., etc.; 1, 52; Liv. 2, 50; Just. 1, 6, 13; 2, 12, 26.—Of a musical instrument, to strike the chords, play:II.nervi pulsi,
struck, Cic. Brut. 54, 199:lyra pulsa manu,
Ov. M. 10, 205; cf.:classica pulsa,
i. e. blown, Tib. 1, 1, 4.—Trop.A.In gen., to strike, touch, move, affect, impress, etc. (class.):B.totum corpus hominis et ejus omnis vultus omnesque voces, ut nervi in fidibus, ita sonant, ut a motu animi quoque sunt pulsae,
Cic. de Or. 3, 57, 216; cf.of sound: Ille canit, pulsae referunt ad sidera valles,
Verg. E. 6, 84:sonat amnis, et Asia longe Pulsa palus,
id. A. 7, 702:quemadmodum visa nos pellerent,
Cic. Ac. 2, 10, 30; cf.:visa enim ista cum acriter mentem sensumve pepulerunt,
id. ib. 2, 20, 66; id. Fin. 2, 10, 32:quod (dictum) cum animos hominum aurisque pepulisset,
id. Or. 53, 177:species utilitatis pepulit eum,
id. Off. 3, 10, 41:fit saepe, ut pellantur animi vehementius,
id. Div. 1, 36, 80:nec habet ullum ictum, quo pellat animum,
id. Fin. 2, 10, 32:nulla me ipsum privatim pepulit insignis injuria,
id. Fam. 4, 13, 2:ipsum in Hispaniā juvenem nullius forma pepulerat captivae,
Liv. 30, 14, 3:non mediocri curā Scipionis animum pepulit,
id. 30, 14, 1:pulsusque residerat ardor,
Ov. M. 7, 76:longi sermonis initium pepulisti,
you have struck the chord of a long discussion, Cic. Brut. 87, 297.—In partic.1.To drive out or away, to banish, expel:2.maestitiam ex animis,
Cic. Fin. 1, 13, 43:procul a me dolorem,
Plaut. Most. 3, 2, 27:pulsus Corde dolor,
Verg. A. 6, 382:glandt famem,
Ov. M. 14, 216; so,sitim,
Hor. C. 2, 2, 14:frigoris vim tectis,
Cic. Off. 2, 4, 13:somnum,
Sil. 7, 300;Col. poët. 10, 69: Phoebeā morbos arte,
Ov. F. 3, 827:vino curas,
Hor. C. 1, 7, 31:moram,
Ov. M. 2, 838:dolore pulsa est amentia,
id. ib. 5, 511:turpia crimina a vobis,
id. A. A. 3, 379:umbras noctis,
Cat. 63, 41:sidera,
Ov. M. 2, 530:nubila,
id. ib. 6, 690:tenebras,
id. ib. 7, 703; 15, 651.— -
9 pudenda
pŭdĕo, ŭi, or pŭdĭtum est, ēre ( dep. form pudeatur, Petr. 47, 4), 2, v. a. and n. [root pu-, pav-, to strike; Sanscr. paviram, weapon; cf. pavire (puvire), tripudium, etc.], to make or be ashamed, to feel shame; to be influenced or restrained by shame or by respect for a person or thing.—In the verb. finit. extremely rare:A.ita nunc pudeo,
Plaut. Cas. 5, 2, 3:siquidem te quicquam, quod facis, pudet,
id. Mil. 3, 1, 30; Ter. Ad. 1, 2, 4:idne pudet te, quia, etc.,
Plaut. Ep. 1, 2, 4:pudet, quod prius non puditum umquam est,
id. Cas. 5, 2, 4.—In plur.:non te haec pudent?
Ter. Ad. 4, 7, 36:semper metuet, quem Saeva pudebunt,
Luc. 8, 495.—Chiefly used as a verb. impers., pudet, ŭit, or pudĭtum est, one is or feels ashamed, it causes a feeling of shame, etc; constr. aliquem alicujus rei, or with a subj.-clause:quos, cum nihil refert, pudet: ubi pudendum est, ibi eos deserit pudor, cum usus est, ut pudeat,
Plaut. Ep. 2, 1, 1 sq.:fratris me Pudet,
Ter. Ad. 3, 3, 38; id. Heaut. 2, 3, 19:sunt homines, quos infamiae suae neque pudeat neque taedeat,
Cic. Verr. 1, 12, 35:pudet me non tui quidem, sed Chrysippi, etc.,
id. Div. 2, 15, 35:cujus eos non pudere demiror,
id. Phil. 10, 10, 22:ceteros pudeat, si qui, etc.... me autem quid pudeat?
id. Arch. 6, 12; Ov. M. 7, 617:cicatricum et sceleris pudet,
Hor. C. 1, 35, 33:nam pudet tanti mali,
id. Epod. 11, 7; Plaut. Bacch. 3, 1, 12:tum puderet vivos, tamquam puditurum esset exstinctos,
Plin. 36, 15, 24, § 108:deūm me hercle atque hominum pudet,
before gods and men, Plaut. Trin. 4, 2, 67; Liv. 3, 19, 7.—With subj.-clause:pudet Dicere hac praesente verbum turpe: at te id nullo modo Facere puduit,
Ter. Heaut. 5, 4, 20:puderet me dicere non intellegere, si, etc.,
Cic. N. D. 1, 39, 109:servire aeternos non puduisse deos?
Tib. 2, 3, 30: nec lusisse pudet sed non incidere [p. 1486] ludum, Hor. Ep. 1, 14, 36:scripta pudet recitare,
id. ib. 1, 19, 42:nonne esset puditum, legatum dici Maeandrium?
Cic. Fl. 22, 52.—With supine:pudet dictu,
Tac. Agr. 32.—In the gerund:non enim pudendo, sed non faciendo id, quod non decet, impudentiae nomen effugere debemus,
Cic. de Or. 1, 26, 120:inducitur ad pudendum,
id. Brut. 50, 188.—Hence,pŭdens, entis, P. a., shamefaced, bashful, modest (class.):B.muta pudens est,
Lucr. 4, 1164:pudens et probus filius,
Cic. Verr. 2, 3, 69, § 161:cur nescire, pudens prave, quam discere malo?
Hor. A. P. 88:nihil pudens, nihil pudicum in eo apparet,
Cic. Phil. 3, 11, 28; id. Verr. 2, 1, 1, § 2:animus,
Ter. Heaut. 1, 1, 68:pudens et liberalis risus,
Auct. Her. 3, 13, 23.— Comp., Cic. Pis. 17.— Sup.:homo,
Cic. Caecin. 35, 102:vir,
id. Fl. 20:femina,
id. Verr. 2, 1, 37, § 94.— Adv.: pŭdenter, modestly, bashfully, Afran. ap. Charis. p. 190 P.; Cic. Quint. 11, 39; id. Vatin. 2, 6:sumere,
Hor. Ep. 1, 17, 44; id. A. P. 51.— Comp.:pudentius accedere,
Cic. de Or. 2, 89, 364; Gell. 12, 11, 5. — Sup.:pudentissime aliquid petere,
Cic. Att. 16, 15, 5.—pŭdendus, a, um, P. a., of which one ought to be ashamed, shameful, scandalous, disgraceful, abominable (mostly poet. and in post-Aug. prose):2.ut jam pudendum sit honestiora decreta esse legionum quam senatus,
Cic. Phil. 5, 2, 4:vita,
Ov. P. 2, 2, 108:vulnera,
Verg. A. 11, 55:causa,
Ov. H. 5, 98:parentes,
Suet. Vit. 2:negotiationes vel privato pudendas exercere,
id. Vesp. 16:pudenda miserandaque oratio,
id. Tib. 65:pudenda dictu spectantur,
Quint. 1, 2, 8; cf.:pudendumque dictu, si, etc.,
id. 6, 4, 7:luxus,
Tac. A. 3, 53:hoc quoque animal (sc. blatta) inter pudenda est,
Plin. 29, 6, 39, § 140:proh cuncta pudendi!
wholly shameful! Sil. 11, 90:membra,
the parts of shame, the privy parts, Ser. Samm. 36, 681.—Subst.: pŭdenda, ōrum, n. (sc. membra).a.The private parts (post-class.), Aus. Per. Odyss. 6; id. Idyll. 6, 85; Aug. Civ. Dei, 14, 17; Sen. ad Marc. 22, 1; Vulg. Nah. 3, 5.—b. -
10 pudeo
pŭdĕo, ŭi, or pŭdĭtum est, ēre ( dep. form pudeatur, Petr. 47, 4), 2, v. a. and n. [root pu-, pav-, to strike; Sanscr. paviram, weapon; cf. pavire (puvire), tripudium, etc.], to make or be ashamed, to feel shame; to be influenced or restrained by shame or by respect for a person or thing.—In the verb. finit. extremely rare:A.ita nunc pudeo,
Plaut. Cas. 5, 2, 3:siquidem te quicquam, quod facis, pudet,
id. Mil. 3, 1, 30; Ter. Ad. 1, 2, 4:idne pudet te, quia, etc.,
Plaut. Ep. 1, 2, 4:pudet, quod prius non puditum umquam est,
id. Cas. 5, 2, 4.—In plur.:non te haec pudent?
Ter. Ad. 4, 7, 36:semper metuet, quem Saeva pudebunt,
Luc. 8, 495.—Chiefly used as a verb. impers., pudet, ŭit, or pudĭtum est, one is or feels ashamed, it causes a feeling of shame, etc; constr. aliquem alicujus rei, or with a subj.-clause:quos, cum nihil refert, pudet: ubi pudendum est, ibi eos deserit pudor, cum usus est, ut pudeat,
Plaut. Ep. 2, 1, 1 sq.:fratris me Pudet,
Ter. Ad. 3, 3, 38; id. Heaut. 2, 3, 19:sunt homines, quos infamiae suae neque pudeat neque taedeat,
Cic. Verr. 1, 12, 35:pudet me non tui quidem, sed Chrysippi, etc.,
id. Div. 2, 15, 35:cujus eos non pudere demiror,
id. Phil. 10, 10, 22:ceteros pudeat, si qui, etc.... me autem quid pudeat?
id. Arch. 6, 12; Ov. M. 7, 617:cicatricum et sceleris pudet,
Hor. C. 1, 35, 33:nam pudet tanti mali,
id. Epod. 11, 7; Plaut. Bacch. 3, 1, 12:tum puderet vivos, tamquam puditurum esset exstinctos,
Plin. 36, 15, 24, § 108:deūm me hercle atque hominum pudet,
before gods and men, Plaut. Trin. 4, 2, 67; Liv. 3, 19, 7.—With subj.-clause:pudet Dicere hac praesente verbum turpe: at te id nullo modo Facere puduit,
Ter. Heaut. 5, 4, 20:puderet me dicere non intellegere, si, etc.,
Cic. N. D. 1, 39, 109:servire aeternos non puduisse deos?
Tib. 2, 3, 30: nec lusisse pudet sed non incidere [p. 1486] ludum, Hor. Ep. 1, 14, 36:scripta pudet recitare,
id. ib. 1, 19, 42:nonne esset puditum, legatum dici Maeandrium?
Cic. Fl. 22, 52.—With supine:pudet dictu,
Tac. Agr. 32.—In the gerund:non enim pudendo, sed non faciendo id, quod non decet, impudentiae nomen effugere debemus,
Cic. de Or. 1, 26, 120:inducitur ad pudendum,
id. Brut. 50, 188.—Hence,pŭdens, entis, P. a., shamefaced, bashful, modest (class.):B.muta pudens est,
Lucr. 4, 1164:pudens et probus filius,
Cic. Verr. 2, 3, 69, § 161:cur nescire, pudens prave, quam discere malo?
Hor. A. P. 88:nihil pudens, nihil pudicum in eo apparet,
Cic. Phil. 3, 11, 28; id. Verr. 2, 1, 1, § 2:animus,
Ter. Heaut. 1, 1, 68:pudens et liberalis risus,
Auct. Her. 3, 13, 23.— Comp., Cic. Pis. 17.— Sup.:homo,
Cic. Caecin. 35, 102:vir,
id. Fl. 20:femina,
id. Verr. 2, 1, 37, § 94.— Adv.: pŭdenter, modestly, bashfully, Afran. ap. Charis. p. 190 P.; Cic. Quint. 11, 39; id. Vatin. 2, 6:sumere,
Hor. Ep. 1, 17, 44; id. A. P. 51.— Comp.:pudentius accedere,
Cic. de Or. 2, 89, 364; Gell. 12, 11, 5. — Sup.:pudentissime aliquid petere,
Cic. Att. 16, 15, 5.—pŭdendus, a, um, P. a., of which one ought to be ashamed, shameful, scandalous, disgraceful, abominable (mostly poet. and in post-Aug. prose):2.ut jam pudendum sit honestiora decreta esse legionum quam senatus,
Cic. Phil. 5, 2, 4:vita,
Ov. P. 2, 2, 108:vulnera,
Verg. A. 11, 55:causa,
Ov. H. 5, 98:parentes,
Suet. Vit. 2:negotiationes vel privato pudendas exercere,
id. Vesp. 16:pudenda miserandaque oratio,
id. Tib. 65:pudenda dictu spectantur,
Quint. 1, 2, 8; cf.:pudendumque dictu, si, etc.,
id. 6, 4, 7:luxus,
Tac. A. 3, 53:hoc quoque animal (sc. blatta) inter pudenda est,
Plin. 29, 6, 39, § 140:proh cuncta pudendi!
wholly shameful! Sil. 11, 90:membra,
the parts of shame, the privy parts, Ser. Samm. 36, 681.—Subst.: pŭdenda, ōrum, n. (sc. membra).a.The private parts (post-class.), Aus. Per. Odyss. 6; id. Idyll. 6, 85; Aug. Civ. Dei, 14, 17; Sen. ad Marc. 22, 1; Vulg. Nah. 3, 5.—b. -
11 solistimus
sollistĭmus ( sōlist-), a, um, adj. [old sup. form of sollus = salvus; v. Corss. Krit. Beitr. p. 313 sq.], most perfect, only in the expression tripudium sollistimum, in augural lang.; the most favorable omen, when the chickens ate so greedily that the corn fell from their bills to the ground, Fest. p. 298 Müll.; Cic. Div. 1, 15, 28; 2, 34, 72; Liv. 10, 40; cf. Becker, Antiq. II. pt. 3, p. 79; and Lange, Antiq. I. p. 257. -
12 sollistimus
sollistĭmus ( sōlist-), a, um, adj. [old sup. form of sollus = salvus; v. Corss. Krit. Beitr. p. 313 sq.], most perfect, only in the expression tripudium sollistimum, in augural lang.; the most favorable omen, when the chickens ate so greedily that the corn fell from their bills to the ground, Fest. p. 298 Müll.; Cic. Div. 1, 15, 28; 2, 34, 72; Liv. 10, 40; cf. Becker, Antiq. II. pt. 3, p. 79; and Lange, Antiq. I. p. 257. -
13 sonivius
-
14 terripavium
terrĭpăvĭum, ii, v. tripudium. -
15 terripudium
terrĭpŭdĭum, ii, v. tripudium. -
16 tripudio
trĭpŭdio, āvi, 1 (collat. form trĭpŏdo, āre; v. the foll.), v. n. [tripudium]; in relig. lang., to beat the ground with the feet, to leap, jump, dance, as a relig. exercise (syn.: salio, salto).I.Lit.:II.CARMEN DESCINDENTES TRIPODAVERVNT IN VERBA HAEC: ENOS LASES, etc., Inscr. Frat. Arv. Orell. 2271: sacro tripudiare gradu, Ven. Carm. 8, 4, 4: qui in honesto saltatu tripudiant,
Lact. 1, 21, 45; Liv. 23, 26, 9.—
См. также в других словарях:
TRIPUDIUM — rerum gerendarum apud Romanos proprium erat, idque penes solos Patritios. Cum enim tria essent auspiciorum genera, avium inspectio, de caelo observatio et Tripudii animadversio: Avium inspectio ad Comitia Curiata et Centuriata; Tripudii… … Hofmann J. Lexicon universale
Tripudium — (ou terripudium) est un mot gréco latin de la divination étrusque puis romaine[1] relatif aux choses tombées à terre (de terri, terre) et désignant, par imitation, une des danses étrusques. Sommaire 1 Tripudium solistimum 2 Tripudium sonivivum … Wikipédia en Français
tripudium — /trī pūˈdi əm, tri pŭdˈi ŭm/ noun 1. An ancient Roman religious dance in triple time, or dance generally 2. Divination from the hopping of birds feeding, or from the dropping of scraps from their bills ORIGIN: L tripudium, prob from trēs three,… … Useful english dictionary
Tripudĭum — (lat., Ant.), 1) Auspicium aus der Beobachtung der heiligen Hühner (Pulli), s.u. Augurium c); 2) eine Art Tanz … Pierer's Universal-Lexikon
Tripudĭum — (lat.), 1) der »Dreischritt«, der Tanz, mit dem die römischen Salier und Arvalbrüder ihre Kultgesänge begleiteten. – 2) In der Sprache der römischen Auguren ein günstiges Vorzeichen, wenn die Weissagehühner (pulli) so gierig fraßen, daß ihnen das … Meyers Großes Konversations-Lexikon
SOLISTIMUM Tripudium — auspicii genus dictium est, cum pulli ad oblatam escam mox e cavea cum impetu proruentes certatimque in illam involantes, eam avide depascerentur, ita ut vesecentibus illis aliquid ex ore relaberetur et tetram paviret, quod tripudium faceret, a… … Hofmann J. Lexicon universale
SONIVIUM Tripudium — vide infra Tripudium … Hofmann J. Lexicon universale
Трипудий — (Tripudium или множ. число Tripudia) у древних римлян: 1) воинственный танец, при котором трижды ударяли ногой (ter и pes) о землю. Танец исполнялся Салиями во время религиозного шествия их по городу; 2) технический термин авгурского права, в… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
ТРИПУДИЙ — • Tripudīum, см. Divinatio, Дивинация, 19 … Реальный словарь классических древностей
PULLARII — a PULLIS dicti, teste Cicerone de divin. l. 2. Attulit in cavea pullos, qui ex eo nominatur Pullarius. Hic caveae pullorum curam agebat, e quorum pastu auguria captarent Augures: quae, quoties offa, quae pullis dabatur, aliquô modô cadebat in… … Hofmann J. Lexicon universale
Divination étrusque — Le Fegato di Piacenza La divination chez les Étrusques consistait à prédire l avenir ou une prise de décision, comme dans toute divination, avec l usage de certains objets et pratiques qui leur étaient propres. L art de la divination aurait été… … Wikipédia en Français