-
1 mərdanə
Iнареч. мужественно, смело, храбро, отважно, бесстрашно:1. твёрдо, стойко. Mərdanə döyüşmək мужественно драться, mərdanə mübarizə aparmaq мужественно бороться, mərdanə müdafiə etmək храбро защищать2. выражая мужество. Gözünə mərdanə baxmaq мужественно смотреть в глаза кому-л., mərdanə demək смело сказать3. по-джентльменски (поступить)IIприл.1. мужской:1) устар. предназначенный для мужчин. Mərdanə paltar мужская одежда, mərdanə corab мужские носки2) перен. свойственный мужчине. Qızın mərdanə hərəkətləri мужские поступки девушки2. мужественный. Mərdanə baxış мужественный взгляд -
2 sərgərdan
-
3 avara-sərgərdan
сущ.1. скиталец, бродяга -
4 mərd-mərdanə
нареч. см. mərdmərdanə vuruşmaq мужественно сражаться, mərd-mərdanə sözü üzünə demək смело бросать (говорить) в лицо -
5 mərdanəliklə
см. mərdanə I. Çətinliklərə mərdanəliklə qatlaşmaq мужественно переносить трудности -
6 avara-sərgərdan
скиталец, обнищавший, бездомный человек, шатающийся без всякой работы; оборванец, бродяга. Avara-sərgərdan qoymaq мешать кому-нибудь устроиться; заставить кого-ни будь ожидать, сложив руки. -
7 mərdü-mərdanə
-
8 səfil-sərgərdan
нареч. как скиталец; как бродяга◊ səfil-sərgərdan qalmaq остаться ни с чем -
9 mərd-mərdanə
1) смело, мужественно, отважно, храбро; 2) открыто, откровенно, честно; 3) великодушно. -
10 mərdanə
мужественно, откровенно, как подобает мужчине. -
11 sərgərdan
1) потерявший голову, не находящий выхода из положения; 2) блуждающий, скитающися. -
12 mərdanəlik
сущ.1. мужественность, смелость, храбрость, отважность, бесстрашие2. великодушие3. джентльменство -
13 namərdanə
нареч. устар.1. низко, подло2. вероломно -
14 şəbihgərdan
сущ. устар. человек, готовящий и ведущий мистерию -
15 bərdan
aparmaq -
16 bişmərdan
saymaq -
17 fibərdan
udmaq -
18 gərdan
boyun -
19 piş kərdan
qovmaq -
20 vobərdan
yoğurmaq, daramaq
См. также в других словарях:
sərgərdan — sif. və zərf <fars.> Yersizyurdsuz, sərsəri, avara. Sərgərdan adam. – Ata ana nazı ilə böyümüş Budaq indi çox şeyə tamarzı qalırdı. O, avara, səfil və sərgərdan həyat sürürdü. Ə. Vəl.. // Başını itirmiş, çıxış yolu tapa bilməyən. Yazıq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mərdanə — z. və sif. <fars.> 1. İgidcəsinə, qəhrəmancasına, qorxmadan. Mərdanə vuruşmaq. 2. Mərdcəsinə, açıqcasına. Mərdanə danışmaq. – Başımı top edib yenə meydanə girmişəm; Meydanə girməyə yenə mərdanə ər gərək. Nəs.. 3. Kişiyə xas olan, kişiyə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mərd-mərdanə — bax mərdanə 1 və 2 ci mənalarda. Mərdmərdanə vuruşmaq. Mərd mərdanə döyüş meydanına atılmaq. – Başlar kəsdi, qollar qırdı, mərd mərdanə dava elədi. «Koroğlu». Kərəm çəkər cəfa mərdü mərdanə; Bivəfa əlindən gəlmişəm cana. «Əsli və Kərəm». //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mərdü mərdanə — bax mərdanə 1 və 2 ci mənalarda. Mərdmərdanə vuruşmaq. Mərd mərdanə döyüş meydanına atılmaq. – Başlar kəsdi, qollar qırdı, mərd mərdanə dava elədi. «Koroğlu». Kərəm çəkər cəfa mərdü mərdanə; Bivəfa əlindən gəlmişəm cana. «Əsli və Kərəm». //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mərdanəlik — 1. is. Mərdlik, kişilik, alicənablıq; igidlik. Onların səxavət və mərdanəliyi məni çoxdan bəri özlərinin məddahı etmişdir. M. S. O.. 2. Mərdanəliklə şəklinlə zərf – mərdcəsinə, mərd kimi, kişi kimi, qoçaqcasına. Mərdanəliklə vuruşmaq. –… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
səfil-sərgərdan — z. <ər. səfil və fars. sərgərdan> Yersiz yurdsuz, ac, pis vəziyyətdə, acınacaqlı halda. Səfil sərgərdan qalmaq. – <Sevər:> Ac, səfil sərgərdan küçələri dolaşıram. C. C.. <Firidun> bazar və küçələri doldurmuş yurdsuz uşaqlara,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şəbihgərdan — is. <ər. şəbih və fars. gərdan> Şəbihi hazırlayan, şəbih mərasimini idarə edən adam. Cəm olunan pullar nəyə sərf olunardı? – Çaya, qəndə, . . imam yolunda çalışan hədsiz Allah bəndələrinə ki ibarət olsun məscid və minbər xadimlərindən,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
laymərdan — (Salyan) igid, qoçaq. – Elə laymərdan oğullarımız var ki, hər biri bi dünyaya dəgər … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
sərdan — (Culfa, Qafan, Zəngilan) malqaranın yığıldığı və ya sağıldığı yer. – Bizim cöngə sərdanda yoxdı, yə:qin ki, qurd yedi (Qafan); – Fərzəli qoyunu sərdana gətirdi (Zəngilan); – Keçən il mən sərdanda beş yüz sağmal qoyun sağdırdım (Culfa) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şəkərdan — (Quba) qənddan, qəndqabı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
abgərdan — f. 1) parç, tayqulp; 2) abgərdən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti