Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

rapidly

  • 1 celeriter

    rapidly, quickly, swiftly, speedily.

    Latin-English dictionary of medieval > celeriter

  • 2 concitō

        concitō āvī, ātus, āre, freq.    [concio], to put in quick motion, rouse, excite, urge, drive, incite, spur, agitate, disturb: equum calcaribus, L.: equum in aliquem, N.: equos adversos, L.: navīs maximā celeritate, L.: telum ex insidiis, brandishes, V.: agmen, O.: eversas Eurus aquas, O.: gravīs pluvias, O.: se in fugam, to flee headlong, L.—Fig., to rouse, urge, impel, move, influence, stir, instigate, goad, stimulate: te ipsum animi quodam impetu concitatum: civīs: alqm iniuriis, S.: irā, L.: aspectu pignorum suorum concitari, Ta.: servitia, S.: multitudinem, N.: suos, Cs.: concitatus ad philosophiam studio: (Galliam) ad nostrum auxilium, Cs.: Ad arma cessantīs, H.: exercitum adversus regem, L.: vos captam dimittere Troiam, O.—To rouse, excite, cause, occasion, produce, stir up: facultas seditionis concitandae: nova concitari mala videbam: odium erga Romanos, N.: bellum pro Veiente, L.: in te invidiam: tumultum, Cs.
    * * *
    I II
    concitare, concitavi, concitatus V TRANS
    stir up, disturb; discharge/hurl (missile); flow rapidly/strong current; rush; rush; urge/rouse/agitate; enrage/inflame; spur/impel; summon/assemble; cause

    Latin-English dictionary > concitō

  • 3 mōbiliter

        mōbiliter adv.    [mobilis], rapidly, quickly: palpitare: ad bellum excitari, promptly, Cs.
    * * *
    mobilius, mobilissime ADV
    quickly, rapidly, actively; changeably, inconstantly, in a fickle manner

    Latin-English dictionary > mōbiliter

  • 4 convibro

    convibrare, convibravi, convibratus V
    move rapidly, flash; set in rapid motion; move something quickly/rapidly

    Latin-English dictionary > convibro

  • 5 cito

    1.
    cĭtŏ, adv., v. cieo, P. a. fin.
    2.
    cĭto, āvi, ātum ( part. perf. gen. plur. citatūm, Att. ap. Non. p. 485; inf. pass. citarier, Cat. 61, 42), 1, v. freq. a. [cieo].
    I.
    To put into quick motion, to move or drive violently or rapidly, to hurl, shake, rouse, excite, provoke, incite, stimulate, promote, etc. (mostly post-Aug. and poet.; in earlier authors usu. only in P. a.):

    citat hastam,

    Sil. 4, 583:

    arma,

    Stat. Th. 8, 124:

    gradum,

    Claud. VI. Cons. Hon. 510:

    urinam,

    Cels. 2, 19:

    pus,

    id. 5, 28, n. 13:

    umorem illuc,

    id. 4, 6:

    alvum,

    Col. 7, 9, 9:

    ubi luctandi juvenes animosa citavit gloria,

    Stat. Th. 6, 834. —
    2.
    Of plants, to put or shoot forth:

    virgam,

    Col. 3, 6, 2; 4, 15, 2:

    radices,

    id. 5, 5, 5; id. Arb. 10, 3; Pall. Feb. 9, 6.—
    B.
    Trop.:

    isque motus (animi) aut boni aut mali opinione citetur,

    be called forth, Cic. Tusc. 3, 11, 24 Orell. N. cr. (cf.:

    motus cieri,

    id. ib. 1, 10, 20).—
    II.
    (Like cieo, 2.) With reference to the termination ad quem, to urge to, call or summon to (class.; esp. freq. in lang. of business;

    syn.: voco, adesse jubeo): patres in curiam per praeconem ad regem Tarquinium citari jussit,

    Liv. 1, 47, 8; id. 3, 38, 6 and 12:

    senatum,

    id. 9, 30, 2:

    in fora citatis senatoribus,

    id. 27, 24, 2:

    tribus ad sacramentum,

    Suet. Ner. 44; cf. Cat. 61, 43:

    judices citati in hunc reum consedistis,

    Cic. Verr. 2, 1, 7, § 19:

    citari nominatim unum ex iis, etc., i. e. for enrollment for milit. service,

    Liv. 2, 29, 2; id. Epit. libr. 14; Val. Max. 6, 3, 4.—
    B.
    Esp.
    1.
    In law, to call the parties, to see whether they are present (syn.:

    in jus vocare, evocare): citat reum: non respondet. Citat accusatorem... citatus accusator non respondit, non affuit,

    Cic. Verr. 2, 2, 40, § 98; 2, 2, 38, § 92; id. Div. in Caecil. 13, 41;

    so of those accused,

    id. Verr. 2, 2, 38, § 92; id. Mil. 19, 50; Suet. Tib. 11; 61.—And of the roll of a gang of slaves:

    mancipia ergastuli cottidie per nomina,

    Col. 11, 1, 22 al. —Hence, to accuse:

    cum equester ordo reus a consulibus citaretur,

    Cic. Sest. 15, 35; Vitr. 7 praef.;

    and facetiously,

    Plaut. Curc. 1, 3, 6.—With gen. of the charge or penalty:

    omnes ii... abs te capitis C. Rabirii nomine citantur,

    Cic. Rab. Perd. 11, 31; cf.:

    ne proditi mysterii reus a philosophis citaretur,

    Lact. 3, 16, 5.—Of witnesses:

    in hanc rem testem totam Siciliam citabo,

    Cic. Verr. 2, 2, 59, § 146; Suet. Caes. 74; Quint. 6, 4, 7.—
    b.
    Beyond the sphere of judicial proceedings: testem, auctorem, to call one to witness, to call upon, appeal to, quote, cite:

    quamvis citetur Salamis clarissimae testis victoriae,

    Cic. Off. 1, 22, 75:

    quos ego testes citaturus fui rerum a me gestarum,

    Liv. 38, 47, 4:

    poëtas ad testimonium,

    Petr. 2, 5:

    libri, quos Macer Licinius citat identidem auctores,

    Liv. 4, 20, 8.— To call for votes or opinions in the senate, haec illi, quo quisque ordine citabantur, Plin. Ep. 9, 13, 18.—Of an appeal to a god for aid, etc., Ov. F. 5, 683; Cat. 61, 42.—
    2.
    (Like cieo, II. C.) In gen., to mention any person or thing by name, to name, mention, call out, proclaim, announce (rare but class.;

    syn. laudo): omnes Danai reliquique Graeci, qui hoc anapaesto citantur,

    Cic. Fin. 2, 6, 18: victorem Olympiae citari; cf. Nep. praef. § 5; Liv. 29, 37, 9; Stat. Th. 6, 922:

    paeanem,

    to rehearse, recite, Cic. de Or. 1, 59, 251:

    io Bacche,

    to call, Hor. S. 1, 3, 7 (cf.:

    triumphum ciere,

    Liv. 45, 38, 12, infra cieo, II. C. 2.); Col. 11, 1, 22.—Hence, cĭtātus, a, um, part., driven, urged on, hastened, hurried; and P a., quick, rapid, speedy, swift (opp. tardus; class.).
    A.
    Prop., freq.:

    citato equo,

    at full gallop, Caes. B. C. 3, 96; Liv. 1, 27, 7; 3, 46, 6; so,

    equis,

    id. 1, 5, 8; cf. Verg. A. 12, 373 al.:

    jumentis,

    Suet. Ner. 5:

    pede,

    Cat. 63, 2:

    tripudiis,

    id. 63, 26:

    citato gradu,

    Liv. 28, 14, 17:

    passibus,

    Sen. Hippol. 9:

    axe,

    Juv. 1, 60:

    citatum agmen,

    Liv. 35, 30, 1:

    citatiore agmine ad stativa sua pervenit,

    id. 27, 50, 1; so,

    citatissimo agmine,

    id. 22, 6, 10 al.:

    amnis citatior,

    id. 23, 19, 11:

    flumen,

    Sen. Herc. Fur. 178:

    nautae,

    Prop. 1, 8, 23:

    rates,

    Sen. Hippol. 1048; Luc. 8, 456:

    currus,

    Sil. 8, 663:

    Euro citatior,

    Sil. 4, 6:

    alvus citatior,

    Plin. 7, 15, 13, § 63.—Also instead of an adv. (cf. citus, B.):

    Rhenus per fines Trevirorum citatus fertur,

    Caes. B. G. 4, 10:

    ferunt citati signa,

    Liv. 41, 3, 8:

    penna citatior ibat,

    Sil. 10, 11.—
    B.
    Trop., quick, rapid, vehement, impetuous:

    argumenta acria et citata,

    Quint. 9, 4, 135;

    and transf. to persons: in argumentis citati atque ipso etiam motu celeres sumus,

    id. 9, 4, 138:

    Roscius citatior, Aesopus gravior fuit,

    id. 11, 3, 111; 11, [p. 346] 3, 17:

    pronuntiatio (opp. pressa),

    id. 11, 3, 111:

    citatior manus (opp. lenior),

    id. 11, 3, 102:

    soni tum placidi tum citati,

    Gell. 1, 11, 15.— Adv.: cĭtātē, quickly, speedily, nimbly, rapidly (perh. only in the two foll. examples):

    piscatores citatius moventur,

    Quint. 11, 3, 112:

    ut versus quam citatissime volvant,

    id. 1, 1, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > cito

  • 6 incito

    in-cĭto, āvi, ātum, 1, v. a., to set in rapid motion, to hasten, urge forwards; and with se, to put one ' s self in rapid motion, to hasten, rush (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    vehementius equos incitare,

    Caes. B. C. 2, 41, 4:

    saxa per pronum,

    Sall. H. 3, 22 Dietsch:

    hastas,

    Val. Fl. 1, 409:

    stellarum motus tum incitantur, tum retardantur,

    Cic. N. D. 2, 40, 103:

    naves longas remis,

    Caes. B. G. 4, 25, 1; cf.:

    lintres magno sonitu remorum incitatae,

    id. ib. 7, 60, 4:

    navigio remis incitato,

    id. ib. 3, 14, 6:

    alii ex castris sese incitant,

    sally out, id. B. C. 2, 14, 3; cf.:

    cum ex alto se aestus incitavisset,

    had rushed in, id. B. G. 3, 12, 1; and:

    quo major vis aquae se incitavisset,

    id. ib. 4, 17, 7: duabus ex partibus sese (naves) in eam (navem) incitaverant, id. B. C. 2, 6, 4; cf. id. ib. 3, 24, 3.—Prov.: incitare currentem, to spur a willing horse, i. e. to urge a person who does not need urging, Cic. Phil. 3, 8, 19; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 16; v. curro.—
    B.
    In partic., to cause to grow larger, i. e. to augment, increase, to promote the growth of (not ante-Aug.; cf.

    excito, I. B.): hibernis (Enipeus amnis) incitatus pluviis,

    swollen, Liv. 44, 8, 6:

    frequentibus fossuris terra permiscetur, ut incitari vitis possit,

    Col. 4, 22, 3; 4, 33. fin.; 3, 21, 7.—
    II. A.
    In gen.:

    aliquem imitandi cupiditate,

    Cic. Brut. 92, 317:

    quibus (causis) mentes aut incitantur aut reflectuntur,

    id. de Or. 1, 32, 53:

    animos, opp. sedare,

    id. Or. 19, 63:

    ipsum ingenium diligentia etiam ex tarditate incitat,

    id. ib. 2, 35, 147:

    quorum studio legendi meum scribendi studium in dies incitatur,

    id. Div. 2, 2, 5:

    quamquam ea incitatur in civitate ratio vivendi,

    id. de Or. 3, 60, 226:

    stultas cogitationes,

    Hirt. B. G. 8, 10, 4:

    quoniam ad hanc voluntatem ipsius naturae stimulis incitamur,

    Cic. Rep. 1, 2 fin.; cf.:

    juvenes ad studium et ad laborem,

    id. de Or. 1, 61, 262:

    aliquem ad servandum genus hominum,

    id. Fin. 3, 20, 66:

    multa Caesarem ad id bellum incitabant,

    Caes. B. G. 3, 10, 1:

    aliquem ad bellum atque arma,

    Liv. 1, 27, 3:

    aliquem ad amplissimam spem,

    Suet. Caes. 7:

    cujus voluptatis avidae libidines temere et effrenate ad potiundum incitarentur,

    Cic. de Sen. 12, 39:

    incitabant (animum ferocem) praeterea conrupti civitatis mores,

    Sall. C. 5, 8:

    cum tibia lumbos incitat,

    Juv. 6, 315. —
    B.
    In partic.
    1.
    To inspire. nam terrae vis Pythiam Delphis incitabat, naturae Sibyllam, Cic. Div. 1, 36, 79:

    mente incitati,

    id. Ac. 2, 5, 14; id. Cat. 63, 93.—
    2.
    In a bad sense, to excite, arouse, stir up:

    neque enim desunt, qui istos in me atque in optimum quemque incitent,

    Cic. Fl. 28, 66; cf. id. Fam. 12, 2, 1:

    et consules senatum in tribunum et tribunus populum in consules incitabat,

    Liv. 4, 2, 1:

    his vocibus cum in se magis incitarent dictatorem,

    id. 8, 33, 1:

    opifices facile contra vos incitabuntur,

    Cic. Ac. 2, 47, 144 (shortly before, concitentur); Hirt. B. G. 8, 35 fin.:

    milites nostri pristini diei perfidiā incitati,

    Caes. B. G. 4, 14, 3:

    civitas ob eam rem incitata,

    id. ib. 1, 4:

    judices,

    Quint. 6, 4, 10.—
    3.
    (Acc. to I. B.) To augment, increase, enhance:

    consuetudo exercitatioque et intellegendi prudentiam acuit et eloquendi celeritatem incitat,

    Cic. de Or. 1, 20, 90; so,

    caelibum poenas,

    Tac. A. 3, 25.—Hence, incĭtātus, a, um, P. a. (set in rapid motion; hence), swiftly running, flowing, sailing, flying, etc.; in gen., rapid, swift.
    A.
    Lit.:

    imperator equo incitato se in hostes immittens,

    at full speed, Cic. N. D. 3, 6, 15:

    equo incitato,

    Caes. B. G. 4, 12 fin. (for which: citato equo;

    v. cito): milites cursu incitato in summo colle ab hostibus conspiciebantur,

    advancing rapidly, id. ib. 2, 26, 3; cf.

    in the foll. B.: mundi incitatissima conversio,

    Cic. Rep. 6, 18 (shortly before: conversio concitatior).—
    B.
    Trop.:

    cursus in oratione incitatior,

    Cic. Or. 59, 201; cf.

    so of speech: Herodotus sine ullis salebris quasi sedatus amnis fluit: Thucydides incitatior fertur,

    id. ib. 12, 39.— Adv.: incĭtātē (acc. to B.), of speech, quickly, rapidly, violently:

    fluit incitatius,

    Cic. Or. 63, 212:

    quod incitatius feratur (locutio),

    id. ib. 20, 67.

    Lewis & Short latin dictionary > incito

  • 7 rapidus

    răpĭdus, a, um, adj. [rapio], tearing away, seizing.
    I.
    Lit. (very rare, and only poet.):

    ferae,

    Ov. H. 10, 96; 11, 111 (but in Lucr. 4, 712, the correct read. is rabidi leones).—Of hunting-dogs:

    agmen,

    a tearing, fierce pack, Ov. M. 3, 242; cf. Lucr. 5, 890. —Of fierce, consuming heat:

    aestus,

    Verg. E. 2, 10:

    sol,

    id. G. 1, 92:

    Sirius,

    id. ib. 4, 425:

    flamma,

    Ov. M. 2, 123:

    ignis,

    Verg. G. 4, 263; Ov. M. 7, 326; 8, 225; 12, 274.— Of a consuming pyre, Ov. Tr. 1, 7, 20.—As epithet of the sea (qs. devouring), Tib. 1, 2, 40 (al. rabidus).—
    II.
    Transf., tearing or hurrying along, swift, quick, rapid (the predom. and class. signif.; esp. freq. in the [p. 1523] poets).
    1.
    Of waters:

    fluvius,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 52; id. Men. prol. 64 sq.:

    torrens,

    Verg. A. 2, 305:

    amnis,

    Hor. S. 1, 10, 62; Lucr. 1, 14:

    flumen,

    Caes. B. C. 1, 50; Hor. S. 2, 3, 242; Tib. 1, 2, 44 Huschk. N. cr.; Quint. 6, 2, 6 al.; cf.:

    lapsus fluminum (along with celeres venti),

    Hor. C. 1, 12, 9:

    Tigris,

    id. ib. 4, 14, 46:

    procellae,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 45:

    undae (as a mere epitheton ornans),

    Ov. M. 7, 6.— Sup.:

    flumen,

    Caes. B. C. 1, 50 fin.
    2.
    Of other hurrying, rapidly moving things:

    turbo,

    Lucr. 6, 668; cf.

    venti,

    Verg. A. 6, 75:

    Notus,

    Hor. C. 1, 28, 21:

    ignis Jovis,

    Verg. A. 1, 42:

    sol,

    Hor. C. 2, 9, 12; cf.:

    axis (solis),

    Ov. F. 3, 518:

    orbis,

    id. M. 2, 73; and:

    caelum,

    Stat. Th. 1, 197:

    equi,

    Ov. F. 5, 592; cf.:

    volucris rapidissima,

    id. M. 2, 716:

    manus,

    Verg. A. 8, 442:

    currus,

    id. ib. 12, 478; cf.

    cursus,

    id. ib. 12, 683:

    agmen,

    Tac. H. 2, 30; cf. Verg. A. 11, 906:

    bella,

    Claud. Cons. Stil. 1, 188:

    impetus,

    Flor. 4, 7, 12:

    venenum,

    i. e. quickworking, Tac. A. 12, 67; so,

    virus,

    id. ib. 13, 15 fin.:

    pestis,

    Sil. 7, 351:

    vires,

    id. 4, 678. —
    B.
    Trop., hurried, impetuous, vehement, hasty:

    oratio,

    Cic. Fin. 2, 1, 3:

    rapidus in consiliis,

    over-hasty, precipitate, Liv. 22, 12 fin.:

    rapidus proelia miscet,

    Sil. 1, 266:

    rapidus in urbem vectus,

    Tac. H. 2, 54.— Hence, adv.: răpĭdē, acc. to II., hurriedly, hastily, quickly, rapidly:

    dilapsus (fluvius),

    Cic. Leg. 2, 3, 6:

    iter confecit (along with festinanter),

    Suet. Calig. 43.— Comp.:

    eo rapidius... venit Rigodulum,

    Tac. H. 4, 71.— Trop.: quod (pathêtikon) cum rapide fertur, sustineri nullo pacto potest, Cic. Or. 37, 128.

    Lewis & Short latin dictionary > rapidus

  • 8 volucer

    vŏlŭcer, ūcris, ūcre ( gen. plur. volucrium, Cic. ap. Charis. p. 119 P.; masc. volucris, Tib. 4, 1, 209; Sil. 10, 471; fem. volucer fama, Petr. poët. 123, 210; cf. acer; on the quantity of the u in volucris, v. Quint. 1, 5, 28), adj. [cf. 2. volo], flying, winged (class.; syn.: ales, volatilis).
    I.
    Lit.
    1.
    Adj.:

    bestiae,

    Cic. Tusc. 5, 13, 38; id. Lael. 21, 81:

    angues,

    id. N. D. 1, 36, 101:

    dracones,

    Ov. M. 7, 218:

    Cupido,

    id. ib. 9, 482:

    natus,

    i. e. Cupid, id. ib. 5, 364:

    deus,

    i. e. Mercury, Stat. Th. 2, 55; cf.

    pes (Mercurii),

    Ov. F. 5, 88; and:

    o nuntium volucrem!

    Cic. Quint. 25, 80.—
    2.
    Subst.: vŏlū̆cris, is, f. (sc. avis, once masc., sc. ales:

    teneros volucres, Cic. poët. Div. 2, 30, 64),

    a bird, a flying creature, Lucr. 1, 12; 2, 145; 2, 344; Cic. de Or. 2, 6, 23; id. Ac. 2, 25, 81:

    marinae,

    Prop. 3, 7 (4, 6), 11; Ov. A. A. 3, 35; id. H. 10, 123:

    Junonis,

    i. e. the peacock, id. M. 15, 385; cf.

    Junonia,

    id. Med. Fac. 33; of the cock: volucres cecinere diem, Coripp. 1, 199; cf. Sil. 14, 22;

    the eagle,

    Luc. 6, 129:

    obscenae,

    Verg. A. 3, 241:

    Tityi volucres,

    vultures, Prop. 2, 20 (3, 13), 31; Hor. S. 1, 8, 6;

    of the sirens,

    Stat. S. 5, 3, 87; Quint. 10, 3, 24; 12, 11, 13; Suet. Aug. 13:

    pictae,

    Verg. A. 4, 525; Ov. M. 1, 308:

    volucris parvula,

    the fly, Phaedr. 5, 3, 3.—
    B.
    Transf., of any thing that moves rapidly, flying, winged, fleet, swift, rapid (mostly poet.;

    syn. velox): lumen,

    Lucr. 6, 173; cf.:

    ritu flammarum,

    id. 1, 1102:

    fumi,

    Verg. G. 2, 217:

    aurae,

    id. A. 11, 795; Ov. M. 13, 807:

    nebulae,

    id. ib. 1, 602:

    procellae,

    id. Am. 2, 11, 33:

    sagitta,

    Verg. A. 5, 242; Ov. M. 9, 102;

    called also ferrum,

    id. Tr. 3, 10, 64:

    harundo,

    Verg. A. 5, 544:

    equi,

    Ov. M. 2, 153; 2, 234; 4, 245:

    currus,

    Hor. C. 1, 34, 8:

    volucri freta classe pererrat,

    Ov. M. 7, 460:

    jam volucrem sequor Te per gramina Martii Campi,

    speeding, running, Hor. C. 4, 1, 38 et saep.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., fleet, swift, rapid:

    nihil est tam volucre quam maledictum,

    Cic. Planc. 23, 57:

    aliud genus (dicendi) est... verbis volucre atque incitatum,

    id. Brut. 95, 325:

    volucri spe et cogitatione rapiuntur a domo longius,

    id. Rep. 2, 4, 7:

    somnus,

    Verg. A. 2, 794:

    fatum,

    Hor. C. 2, 17, 24.—
    B.
    In partic., passing quickly by, fleeting, transient, transitory:

    o volucrem fortunam,

    Cic. Sull. 32, 91:

    dies,

    Hor. C. 3, 28, 6; 4, 13, 16:

    fama,

    Ov. H. 17, 207; Petr. 123:

    gaudium,

    Tac. Or. 9.— Adv.: vŏlŭcrĭter, swiftly, rapidly (post-class.):

    congregati,

    Amm. 17, 1, 12:

    perurgebat nocentes innocentesque,

    id. 29, 1, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > volucer

  • 9 celeriter

        celeriter adv. with comp. and sup.    [celer], quickly, swiftly, speedily, in haste, immediately, promptly: concilium dimittit, Cs.: antecellere omnibus: navigare: si erat celerius recipiendum, Cs.: mens celerrime multa simul agitans: quam celerrime potuit, Cs.
    * * *
    celerius, celerrime ADV
    quickly/rapidly/speedily; hastily; soon/at once/early moment; in short period

    Latin-English dictionary > celeriter

  • 10 celeriuscule

        celeriuscule adv. dim.    [celer], rather too quickly, Her.
    * * *
    rather rapidly; somewhat quickly

    Latin-English dictionary > celeriuscule

  • 11 concitus

        concitus    P. of concio.
    * * *
    I
    concita, concitum ADJ
    moving rapidly; headlong; agitated, disturbed; inflamed, roused; impelled
    II
    inciting, spurring on; impetuosity; haste

    Latin-English dictionary > concitus

  • 12 cōnfēstim

        cōnfēstim adv.    [com- + FEN-], immediately, speedily, without delay, forthwith, suddenly: res gerenda: consequi: huc advolare: rex patres consulebat, L.: deletā materiā, L.: alacres admittier orant, V.: inclinatur acies, L.
    * * *
    immediately, suddenly; at once, without delay, forthwith; rapidly, speedily

    Latin-English dictionary > cōnfēstim

  • 13 con-vehō

        con-vehō vexī, vectus, ere,    to carry together, collect, store: frumentum ex regionibus in urbem, Cs.: frumentum Capuam, L.: lintribus in eam insulam materiem: ex ante convecto sufficere, previous stores, L.— Pass, to be carried rapidly, fly: per auras, V.

    Latin-English dictionary > con-vehō

  • 14 currō

        currō cucurrī, cursus, ere    [1 CEL-], to run, move quickly, hasten: propere, T.: per totum conclave pavidi, H.: fugiens hostem, H.: Plus homine, with superhuman speed, O.: ad vocem praeceps, O.: eosdem cursūs: curritur ad praetorium. —With acc: qui stadium currit, runs a race: iter aequore, V.: aequor, V.—Prov.: currentem incitare, to spur a willing horse: asellum currere doceas, i. e. you labor to no purpose, H.: per flammam, to go through fire.—Poet., of rapid motion, to sail, fly, hasten, move rapidly: per omne mare, H.: mercator ad Indos, H.: medio ut limite curras, Icare, O.—Of things, to run, flow, roll, spread, extend: amnes in aequora currunt, V.: flumina, O.: currente rotā, H.: rubor per ora, V.: rivis currentia vina, V. — Fig., to run, flow, trip, advance, move, pass away: proclivi currit oratio: versus incomposito pede, H.: nox inter pocula currat, Pr.: Aetas, H.—With acc, to run, traverse: eosdem cursūs, adopt the same policy. — Poet.: Talia saecla currite (i. e. currendo efficite), V.
    * * *
    currere, cucurri, cursus V INTRANS
    run/trot/gallop, hurry/hasten/speed, move/travel/proceed/flow swiftly/quickly

    Latin-English dictionary > currō

  • 15 cursim

        cursim adv.    [curro], quickly, swiftly, hastily, speedily: agmine acto, L.: dicere aliena: pergere.
    * * *
    swiftly/rapidly; hastily, without great pain, cursorily; in passing; at the run

    Latin-English dictionary > cursim

  • 16 garriō

        garriō —, —, ire    [1 GAR-], to chatter, prate, prattle, chat: Garris, you talk idly, T.: impunitas garriendi: quicquid in buccam: anilīs fabellas, H.
    * * *
    garrire, garrivi, garritus V
    chatter/prattle/jabber; talk rapidly; talk/write nonsense; (birds/instrunants)

    Latin-English dictionary > garriō

  • 17 (incitātē)

       (incitātē) adv.    [incitatus].—Only comp., of speech, vehemently, rapidly: fluit incitatius.

    Latin-English dictionary > (incitātē)

  • 18 lūxuriō

        lūxuriō āvī, ātus, āre    [luxuria], to be rank, be luxuriant, abound to excess: Luxuriat sanguine humus, O.: Ut seges in pingui luxuriabit humo, O.— To wanton, sport, skip, bound, frisk: (equus) Luxurians, V.: serpens Luxuriare solet, O.— To abound in: luxuriat toris pectus, V.: Deliciis novis, O.— To swell, enlarge, grow rapidly: Membra luxuriant, O.—Fig., of style, to be luxuriant, run riot: Luxuriantia compescet, H.— To be wanton, indulge to excess, revel, run riot, be dissolute: ne luxuriarent otio animi, L.: libertate, Cu.
    * * *
    luxuriare, luxuriavi, luxuriatus V INTRANS
    grow luxuriantly/rank; luxuriate; frisk/gambol; revel/run riot; indulge oneself

    Latin-English dictionary > lūxuriō

  • 19 numerō

        numerō āvī, ātus, āre    [numerus], to count, enumerate, reckon, number, take account of: singulos in singulas (civitates): per digitos, O.: pecus, V.: numerentur deinde labores, Iu.: ne quid ad senatum consule, aut numera, i. e. be sure of a quorum.—Of money, to count out, pay out, pay: ut numerabatur forte argentum, T.: primam (pensionem), L.: magnam pecuniam, Cs.: Quid refert, vivas numerato nuper an olim? (money) paid just now or long ago, H.: nummi numerati sunt Cornificio: stipendium militibus.— To recount, relate: Chao divōm amores, V.—Fig., to reckon, number, possess, own: Donec eris felix, multos numerabis amicos, O.: triumphos, Iu.— To account, reckon, esteem, consider, regard, hold: Thucydides numquam est numeratus orator: Sulpicium accusatorem suum: quae isti bona numerant: hos poeuml;tas, H.: a quo mors in benefici parte numeretur: in mediocribus oratoribus numeratus est: honestissimus inter suos numerabatur: (Appium) inter decemviros, L.
    * * *
    I
    quickly, rapidly; prematurely, too soon; too much(?)
    II
    numerare, numeravi, numeratus V TRANS
    count, add up, reckon/compute; consider; relate; number/enumerate, catalog; pay

    Latin-English dictionary > numerō

  • 20 praecipitō

        praecipitō āvī, ātus, āre    [praeceps], to throw headlong, cast down, hurl down, precipitate: p<*>ae in mare praecipitatae, N.: currum scopulis, hurl against, O.: se ex altissimo muro: sese in fossas, Cs.: se (sc. de muro), L.: se in Tiberim, L.: se in medios ignīs, Cu.: etiam pulcherrima, throw overboard, Iu.: cum alii super vallum praecipitarentur, threw themselves down, S.: lux Praecipitatur aquis, sets in the ocean, O.: hac te praecipitato, run this way for life! T.: iis (parvis) minari, praecipitaturos alicunde, threaten to throw them down.—To rush down, throw oneself down, rush headlong, sink rapidly, drop, tumble, fall (of involuntary falling): statim praecipitat in Lirem: nimbi In vada praecipitant, V.: in fossam, L.: sol praecipitans: iam nox caelo Praecipitat, is sinking, V.: hiems iam praecipitaverat, had come to an end, Cs.—Fig., to throw down, hurl down, precipitate: praecipitari ex altissimo dignitatis gradu: semet ipse praecipitare, destroy oneself, S.: se in insidias, L.: furor iraque mentem Praecipitant, carry headlong, V.: quosdam praecipitat potentia Invidiae, Iu.: nox praecipitata, declining, O.— To hasten, hurry: quae Praecipitent obitum, hasten their setting: praecipitata raptim consilia, precipitate, L.: moras, i. e. exchange for haste, V.: dare tempus Praecipitant curae, hasten, V.— To fall down, fall, sink, be ruined: ubi non subest, quo praecipitet, may tumble down: cum ad Cannas praecipitasset Romana res, L.: ad exitium praecipitans.— To be too hasty, be precipitate: sustinenda est adsensio, ne praecipitet: praecipitare istuc quidem est, non descendere, to jump at a conclusion.
    * * *
    praecipitare, praecipitavi, praecipitatus V
    throw headlong, cast down

    Latin-English dictionary > praecipitō

См. также в других словарях:

  • Rapidly — Rap id*ly (r[a^]p [i^]d*l[y^]), adv. In a rapid manner. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • rapidly — index instantly Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • rapidly — [adv] very quickly at speed, briskly, expeditiously, fast, flat out*, full tilt*, hastily, hurriedly, immediately, in a hurry, in a rush, in haste, lickety split*, like a shot*, posthaste, precipitately, promptly, speedily, swiftly, with… …   New thesaurus

  • rapidly — rap|id|ly [ˈræpıdli] adv very quickly and in a very short time ▪ The disease was spreading more rapidly than expected. rapidly growing/changing/expanding etc ▪ the rapidly changing world of technology …   Dictionary of contemporary English

  • rapidly — adverb With speed; in a rapid manner. She packed her case rapidly and hurried out. Syn: quickly, speedily …   Wiktionary

  • rapidly — adv. Rapidly is used with these verbs: ↑absorb, ↑accelerate, ↑accumulate, ↑adjust, ↑advance, ↑age, ↑approach, ↑ascend, ↑assimilate, ↑beat, ↑blink, ↑boil, ↑ …   Collocations dictionary

  • rapidly — adverb a new computer worm spread rapidly through the Internet on Tuesday Syn: quickly, fast, swiftly, speedily, at the speed of light, posthaste, at full tilt, briskly; hurriedly, hastily, in haste, in a rush, precipitately; informal like a shot …   Thesaurus of popular words

  • rapidly — rapid ► ADJECTIVE ▪ happening in a short time or at great speed. ► NOUN (usu. rapids) ▪ a fast flowing and turbulent part of the course of a river. DERIVATIVES rapidity noun rapidly adverb. ORIGIN Latin rapidus, from rapere take by force …   English terms dictionary

  • Rapidly progressive glomerulonephritis — Classification and external resources Histopathological image of crescentic glomerulonephritis in a patient with MPO ANCA positive rapid progressive glomerulonephritis. Hematoxylin eosin stain …   Wikipedia

  • Rapidly-exploring random tree — (RRT) (dt. etwa schnell erkundender zufälliger Baum) ist ein Suchalgorithmus (und dessen zugrunde liegende Baum Datenstruktur), der hochdimensionale Suchräume zufällig nach möglichen Pfaden absucht. In der Robotik werden der Algorithmus und… …   Deutsch Wikipedia

  • rapidly reassociating DNA — rapidly reassociating DNA. См. высокоповторяющаяся ДНК. (Источник: «Англо русский толковый словарь генетических терминов». Арефьев В.А., Лисовенко Л.А., Москва: Изд во ВНИРО, 1995 г.) …   Молекулярная биология и генетика. Толковый словарь.

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»