Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

concitus

  • 1 concitus

        concitus    P. of concio.
    * * *
    I
    concita, concitum ADJ
    moving rapidly; headlong; agitated, disturbed; inflamed, roused; impelled
    II
    inciting, spurring on; impetuosity; haste

    Latin-English dictionary > concitus

  • 2 concitus

    1.
    concĭtus and concītus, a, um, v. concieo.
    2.
    concĭtus, üs, m. [concieo], = concitatio, an inciting, spurring on; impetuosity, haste:

    equi,

    Claud. Mam. Genethl. Maxim. 8.

    Lewis & Short latin dictionary > concitus

  • 3 conciō, or concieō

       conciō, or concieō cīvī, citus, īre or ēre    [com- + cieo], to bring together, call together, collect: homines, L.: multitudinem ad se, L.: nunc concienda plebs, L.—To move violently, shake, stir up: concitus imbribus amnis, O.: navis concita, O.: concita Tormento saxa, V.: hostem concitus aufert, at full speed, V.—Fig., to rouse, excite, stir up, provoke, inspire, instigate: quantas turbas, T.: inter eos iram hanc, T.: Etruriam in arma, L.: bellum, L.: immani concitus irā, V.: pulso Thyias concita tympano, H.: insano concita cursu, O.

    Latin-English dictionary > conciō, or concieō

  • 4 concieo

    con-cĭĕo, cīvi, cĭtum, 2 (from the access. form concĭo, īre:

    concit,

    Lucr. 6, 410:

    concibant,

    Tac. H. 5, 19:

    conciret,

    id. A. 11, 19:

    concirent,

    id. ib. 3, 38 fin.:

    concire,

    id. ib. 3, 40;

    12, 15: conciri,

    Liv. 25, 27, 9:

    concīta,

    Lucr. 2, 267; Val. Fl. 2, 460; Luc. 5, 597; cf. cieo and the other compounds), [p. 399] v. a., to urge, bring, or assemble together, by exciting or rousing, to collect:

    cum perturbatione commovere,

    Non. p. 90, 7 (freq. in the ante-class. and post-Aug. per., esp. in Lucr. and Tac.; in Quint. and in Hor. perh. only once in part. perf.; v. under II. A.; not in Cic.).
    I.
    Prop.: populum, Pac. ap. Non. p. 90, 12 (Trag. Rel. v. 141 Rib.); cf.:

    homines miraculo rei novae,

    Liv. 1, 59, 3:

    exercitum ex totā insulā,

    id. 25, 27, 9:

    multitudinem ad se,

    id. 1, 8, 5:

    ad arma,

    Vell. 2, 74:

    donis auxilia concibant,

    Tac. H. 5, 19:

    remotos populos,

    id. A. 3, 38:

    propiores Gallos,

    id. ib. 3, 40:

    nunc concienda plebs,

    Liv. 4, 55, 3 al. —
    b.
    Of inanim. and abstr. objects, to move violently, to shake, stir up:

    cur (Juppiter) tenebras et fremitus et murmura concit?

    Lucr. 6, 410:

    quendam aestum,

    id. 6, 826:

    concitus imbribus amnis,

    Ov. M. 3, 79; cf.:

    (verba) quae mare turbatum, quae concita flumina sistant,

    id. ib. 7, 154:

    navis concita,

    id. ib. 4, 706:

    murali concita Tormento saxa,

    Verg. A. 12, 921:

    mors concita ob cruciatus,

    hastened, Plin. 25, 3, 7, § 23 (Sillig, conscita):

    fulmina et tonitrus,

    Sil. 12, 611.—
    II.
    Trop.
    A.
    To rouse, excite, stir up, provoke:

    hostem,

    Tac. A. 11, 19; cf.:

    Mela accusatorem concivit Fabium,

    id. ib. 16, 17.—Esp. in part. perf.:

    immani concitus irā,

    Verg. A. 9, 694; cf. Ov. M. 7, 413:

    Aonio concita Baccha deo,

    id. A. A. 1, 312; cf.: pulso Thyias concita tympano, * Hor. C. 3, 15, 10:

    divino concita motu,

    inspired, Ov. M. 6, 158; cf. id. ib. 3, 711:

    mater (corresp. with male sana),

    id. ib. 4, 519: (mater) fraude aliquorum concita (sc. in filium), * Quint. 11, 1, 65; cf.:

    concita dea,

    enraged, Sil. 2, 543:

    conciti per largitionem veterani,

    Tac. A. 1, 10.—
    B.
    To excite, produce, cause action, passion, disquiet, evil, etc. (the flg. taken from the agitated sea; cf. strages, Att. ap. Non. p. 90, 9; Trag. Rel. v. 399 Rib.; cf. also Plaut. Merc. 5, 2, 36, and id. Trin. 2, 3, 8):

    uxori turbas,

    Plaut. Am. 1, 2, 14; Ter. Heaut. 5, 2, 17:

    tantum mali,

    Plaut. Men. 5, 5, 4; Afran. ap. Non. p. 90, 10:

    hanc iram,

    Ter. Hec. 3, 1, 33:

    seditionem,

    Tac. A. 14, 17:

    varios motus animorum,

    id. H. 1, 4 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > concieo

  • 5 prōcursus

        prōcursus (ūs), m    [procurro], a running forth, running on: procursu concitus axis, whirled furiously onward, V.— A sally, onset: procursu militum, L.: Procursu rapido invadere, V.
    * * *
    forward movement; outbreak

    Latin-English dictionary > prōcursus

  • 6 concieo

    concire, concivi(ii), concitus V TRANS
    move, set in violent motion, stir up; muster; rouse, excite, incite, provoke

    Latin-English dictionary > concieo

  • 7 concio

    I
    meeting/assembly; audience/speech; public opinion; parade addressed by general; sermon
    II
    concire, concivi, concitus V TRANS
    move, set in violent motion, stir up; muster; rouse, excite, incite, provoke

    Latin-English dictionary > concio

  • 8 insurgo

    in-surgo, surrexi, rectum, 3, v. n.
    I.
    To rise upon, to rise up or to: insurgite remis, rise on your oars, i. e. ply your oars vigorously, Verg. A. 3, 560; 3, 207; 5, 189; so,

    remis insurgitur,

    Val. Fl. 2, 14:

    insurgit transtris,

    id. ib. 1, 450:

    nigro glomerari pulvere nubem Prospiciunt Teucri, ac tenebras insurgere campis,

    Verg. A. 9, 33:

    sibilat insurgens capiti,

    raising its head, Sil. 10, 546.—
    (β).
    With acc.:

    jugum (i. q. in jugum),

    App. M. 1, p. 103.—
    II.
    To raise one ' s self, to rise, mount:

    insurgat Aquilo,

    Hor. Epod. 10, 7:

    si forte prolapsus est, attolli et insurgere haud licitum,

    Tac. G. 39, 8:

    altior insurgens et cursu concitus heros,

    Verg. A. 12, 902:

    et (serpens) sibilat ore, Arduus insurgens,

    id. ib. 11, 755:

    acuta silex Speluncae dorso insurgens,

    id. ib. 8, 233:

    inde colles insurgunt,

    Liv. 22, 4, 2:

    pone tergum insurgebat silva,

    Tac. A. 2, 16; so in fight, to rise for a blow:

    ostendit dextram insurgens Entellus,

    Verg. A. 5, 443:

    altior,

    Sil. 5, 294. —
    B.
    Transf.
    1.
    To rise, grow in power: insurgere regnis alicujus, to rise against, i. e. to aim at seizing one ' s kingdom, Ov. M. 9, 444:

    Caesar insurgere paulatim,

    Tac. A. 1, 2:

    Romanas opes insurgere,

    id. ib. 11, 16. —
    2.
    Of waters, floods:

    vastius insurgens decimae ruit impetus undae,

    Ov. M. 11, 530: Atax usque eo solitus insurgere, ut se ipse non capiat, Mel. 2, 6, 6.—
    3.
    To arise:

    insurgunt fremitus,

    Val. Fl. 2, 82. —
    4.
    To rise up, to rouse or bestir one ' s self:

    invigilare publicis utilitatibus et insurgere,

    Plin. Pan. 66, 2.—
    5.
    Of speech, to rise above the level of ordinary language, to become sublime:

    Horatius insurgit aliquando,

    Quint. 10, 1, 96:

    augeri debent sententiae, et insurgere,

    id. 9, 4, 23:

    haec sunt, quibus mens pariter et oratio insurgant,

    id. 12, 2, 28; id. 11, 3, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > insurgo

См. также в других словарях:

  • Moral sexual católica — La moral sexual católica, promulgada por la autoridad del Magisterio de la Iglesia Católica, se deriva de la ley natural, la Sagrada Escritura y la Sagrada Tradición. Como toda moral sexual, evalúa la bondad del comportamiento sexual y… …   Wikipedia Español

  • GRADIVUS — Martis cognomentum a gradiendo, ut Festo placet, impositum, eo quod gradatim et per ordines in bellum eatur, aut certe a vibratione hastae, quod Graeci κραδαίνειν vocant. Homer. uttrum que coniungit de Marte loquens, Ἤϊε μακρὰ βιβὰς κραδάων… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • esmouvoir — Esmouvoir, Acuere, Agitare, Coagitare, Conciere, Concire, Excitare, Exacuere, Impetum dare, Incitare, Instigare, Peragitare, Admouere alicui stimulos, Ardorem iniicere. Esmouvoir un combat, Pugnam conspirare. Esmouvoir aucun à quelque chose,… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»