Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

pietās

  • 1 pietās

        pietās ātis, f    [pius], dutiful conduct, sense of duty, religiousness, devotion, piety: quibus decus pietas omnia quaestui sunt, S.: erga deos: deos placatos pietas efficiet: pretium pietatis amarum, scrupulousness, O.— Faithfulness to natural ties, duty, affection, love, loyalty, patriotism, gratitude: matris ferre iniurias me pietas iubet, T.: quid est pietas, nisi voluntas grata in parentes?: filii: quibus quoniam pro pietate satis fecerit, patriotism, Cs.: quattuor tribunorum (i. e. in imperatorem), L.: felix nati pietate, V.: solemnia pietatis, the last offices, Ta.: in patrem patriamque, L.: in coniuge, O.— Justice: si qua est caelo pietas, V.— Person., as a goddess, Piety, C., L.
    * * *
    responsibility, sense of duty; loyalty; tenderness, goodness; pity; piety (Bee)

    Latin-English dictionary > pietās

  • 2 Pietas

    1.
    pĭĕtas, ātis, f. [pius], dutiful conduct towards the gods, one's parents, relatives, benefactors, country, etc., sense of duty.
    I.
    Lit.
    A.
    With respect to the gods, piety:

    est enim pietas justitia adversus deos,

    Cic. N. D. 1, 41, 115; 1, 2, 3; cf.: aequitas tripartita dicitur esse;

    una ad superos deos, altera ad manes, tertia ad homines pertinere. Prima pietas, secunda sanctitas, tertia justitia aut aequitas nominatur,

    id. Top. 23, 90: pietas adversus deos, id. [p. 1375] Fin. 3, 22, 73:

    deos placatos pietas efficiet et sanctitas,

    id. Off. 2, 3, 11; id. Rep. 1, 2, 2:

    senex fretus pietate deum,

    Naev. B. Punic. 3, 1; Enn. ap. Non. 160, 2 (Trag. v. 369 Vahl.): nec pietas ulla est, velatum saepe videri Vortier ad lapidem atque omnes accedere ad aras, etc., that is not piety, to incline with veiled head to the marble, etc., Lucr. 5, 1198.—
    2.
    Conscientiousness, scrupulousness, Ov. F. 6, 607.—So of love and duty towards God (eccl. Lat.;

    freq.),

    Vulg. 2 Macc. 3, 1; id. 2 Pet. 1, 6.— Plur., Vulg. 2 Pet. 3, 11.—
    B.
    With respect to one's parents, children, relatives, country, benefactors, etc., duty, dutifulness, affection, love, loyalty, patriotism, gratitude, etc.: Pa. Salve, mi pater insperate. Tr. Volup est, quom istuc ex pietate vestrā nobis contigit, Plaut. Rud. 4, 4, 132:

    patrem tuom si percoles per pietatem,

    dutifully, id. Trin. 2, 2, 3:

    justitia erga deos religio, erga parentes pietas nominatur,

    Cic. Part. 22, 78:

    quid est pietas, nisi voluntas grata in parentes?

    id. Planc. 33, 80:

    justitiam cole et pietatem, quae cum sit magna in parentibus et propinquis, tum in patriā maxima est,

    id. Rep. 6, 15, 15; cf.:

    pietas, quae erga patriam aut parentes, aut alios sanguine conjunctos officium conservare monet,

    id. Inv. 2, 22, 65; id. Rosc. Am. 13, 37:

    pietas in matrem,

    id. Lael. 3, 11; id. Att. 13, 39:

    mi mater, tua pietas plane nobis auxilio fuit,

    Plaut. Poen. 5, 4, 122; cf.

    v. 99: felix nati pietate,

    Verg. A. 3, 480:

    solemnia pietatis,

    the last offices, Tac. Agr. 7:

    egregium narras mirā pietate parentem,

    Cat. 66, 29:

    pietas erga aliquem,

    Cic. Fam. 1, 1, 1:

    in aliquem,

    id. ib. 1, 9, 1:

    hic tui omnes valent summāque pietate te desiderant,

    id. ib. 6, 20, 2:

    nec publicae pietatis intererat, quid vocarere,

    to the affection of the citizens, Plin. Pan. 21, 3:

    militiae,

    Luc. 4, 499.—Towards a husband (rare):

    neque id (officium nostrum) magis facimus quam nos monet pietas,

    Plaut. Stich. 1, 1, 6; cf.:

    scelus est pietas in conjuge Tereo,

    Ov. M. 6, 635.—The formula PIETATIS CAVSA or EX PIETATE (opp. EX TESTAMENTO), in epitaphs, denotes that the heir raised the monument to the deceased, not because compelled by the latter's last will, but out of affection and respect, Inscr. Orell. 4692; Inscr. Fabr. p. 710, n. 314.—
    II.
    Transf., in gen. (mostly poet. and in postAug. prose).
    A.
    Justice:

    at tibi... pro talibus ausis Di, si qua est caelo pietas, quae talia curet, Persolvant grates dignas, etc.,

    Verg. A. 2, 536; cf. Sil. 6, 410; so Verg. A. 5, 688:

    summa deum pietas,

    Stat. S. 3, 3, 1; cf. Liv. 4, 42.—
    B.
    Gentleness, kindness, tenderness, pity, compassion:

    permittite Patres Conscripti a pietate vestrā impetrari, ut damnatis liberum mortis arbitrium indulgeatis,

    Suet. Dom. 11:

    senatus,

    Plin. Pan. 79, 4; Dig. 48, 9, 5.—In addressing a person:

    mea pietas,

    my kind friend, Plaut. Bacch. 5, 2, 57.—
    III.
    Pĭĕtas, personified, a goddess, Piety, who had two temples at Rome, Liv. 40, 34, 5; Cic. Leg. 2, 8, 19; 2, 11, 28; id. Div. 1, 43, 98; Plin. 7, 36, 36, § 121; Val. Max. 5, 4, 7; Fest. p. 209 Müll.; Inscr. Orell. 1824 sq.; 3291.
    2.
    Pĭĕtas, ātis, f., a Roman surname, Inscr. Marin. Atti, p. 329.—
    II.
    Also, the name of a ship, Inscr. Orell. 3608.—
    III.
    Pietas Julia, a Roman colony in Istria, the mod. Pola, Plin. 3, 19, 23, § 129.

    Lewis & Short latin dictionary > Pietas

  • 3 pietas

    1.
    pĭĕtas, ātis, f. [pius], dutiful conduct towards the gods, one's parents, relatives, benefactors, country, etc., sense of duty.
    I.
    Lit.
    A.
    With respect to the gods, piety:

    est enim pietas justitia adversus deos,

    Cic. N. D. 1, 41, 115; 1, 2, 3; cf.: aequitas tripartita dicitur esse;

    una ad superos deos, altera ad manes, tertia ad homines pertinere. Prima pietas, secunda sanctitas, tertia justitia aut aequitas nominatur,

    id. Top. 23, 90: pietas adversus deos, id. [p. 1375] Fin. 3, 22, 73:

    deos placatos pietas efficiet et sanctitas,

    id. Off. 2, 3, 11; id. Rep. 1, 2, 2:

    senex fretus pietate deum,

    Naev. B. Punic. 3, 1; Enn. ap. Non. 160, 2 (Trag. v. 369 Vahl.): nec pietas ulla est, velatum saepe videri Vortier ad lapidem atque omnes accedere ad aras, etc., that is not piety, to incline with veiled head to the marble, etc., Lucr. 5, 1198.—
    2.
    Conscientiousness, scrupulousness, Ov. F. 6, 607.—So of love and duty towards God (eccl. Lat.;

    freq.),

    Vulg. 2 Macc. 3, 1; id. 2 Pet. 1, 6.— Plur., Vulg. 2 Pet. 3, 11.—
    B.
    With respect to one's parents, children, relatives, country, benefactors, etc., duty, dutifulness, affection, love, loyalty, patriotism, gratitude, etc.: Pa. Salve, mi pater insperate. Tr. Volup est, quom istuc ex pietate vestrā nobis contigit, Plaut. Rud. 4, 4, 132:

    patrem tuom si percoles per pietatem,

    dutifully, id. Trin. 2, 2, 3:

    justitia erga deos religio, erga parentes pietas nominatur,

    Cic. Part. 22, 78:

    quid est pietas, nisi voluntas grata in parentes?

    id. Planc. 33, 80:

    justitiam cole et pietatem, quae cum sit magna in parentibus et propinquis, tum in patriā maxima est,

    id. Rep. 6, 15, 15; cf.:

    pietas, quae erga patriam aut parentes, aut alios sanguine conjunctos officium conservare monet,

    id. Inv. 2, 22, 65; id. Rosc. Am. 13, 37:

    pietas in matrem,

    id. Lael. 3, 11; id. Att. 13, 39:

    mi mater, tua pietas plane nobis auxilio fuit,

    Plaut. Poen. 5, 4, 122; cf.

    v. 99: felix nati pietate,

    Verg. A. 3, 480:

    solemnia pietatis,

    the last offices, Tac. Agr. 7:

    egregium narras mirā pietate parentem,

    Cat. 66, 29:

    pietas erga aliquem,

    Cic. Fam. 1, 1, 1:

    in aliquem,

    id. ib. 1, 9, 1:

    hic tui omnes valent summāque pietate te desiderant,

    id. ib. 6, 20, 2:

    nec publicae pietatis intererat, quid vocarere,

    to the affection of the citizens, Plin. Pan. 21, 3:

    militiae,

    Luc. 4, 499.—Towards a husband (rare):

    neque id (officium nostrum) magis facimus quam nos monet pietas,

    Plaut. Stich. 1, 1, 6; cf.:

    scelus est pietas in conjuge Tereo,

    Ov. M. 6, 635.—The formula PIETATIS CAVSA or EX PIETATE (opp. EX TESTAMENTO), in epitaphs, denotes that the heir raised the monument to the deceased, not because compelled by the latter's last will, but out of affection and respect, Inscr. Orell. 4692; Inscr. Fabr. p. 710, n. 314.—
    II.
    Transf., in gen. (mostly poet. and in postAug. prose).
    A.
    Justice:

    at tibi... pro talibus ausis Di, si qua est caelo pietas, quae talia curet, Persolvant grates dignas, etc.,

    Verg. A. 2, 536; cf. Sil. 6, 410; so Verg. A. 5, 688:

    summa deum pietas,

    Stat. S. 3, 3, 1; cf. Liv. 4, 42.—
    B.
    Gentleness, kindness, tenderness, pity, compassion:

    permittite Patres Conscripti a pietate vestrā impetrari, ut damnatis liberum mortis arbitrium indulgeatis,

    Suet. Dom. 11:

    senatus,

    Plin. Pan. 79, 4; Dig. 48, 9, 5.—In addressing a person:

    mea pietas,

    my kind friend, Plaut. Bacch. 5, 2, 57.—
    III.
    Pĭĕtas, personified, a goddess, Piety, who had two temples at Rome, Liv. 40, 34, 5; Cic. Leg. 2, 8, 19; 2, 11, 28; id. Div. 1, 43, 98; Plin. 7, 36, 36, § 121; Val. Max. 5, 4, 7; Fest. p. 209 Müll.; Inscr. Orell. 1824 sq.; 3291.
    2.
    Pĭĕtas, ātis, f., a Roman surname, Inscr. Marin. Atti, p. 329.—
    II.
    Also, the name of a ship, Inscr. Orell. 3608.—
    III.
    Pietas Julia, a Roman colony in Istria, the mod. Pola, Plin. 3, 19, 23, § 129.

    Lewis & Short latin dictionary > pietas

  • 4 pietas

    dutifulness, dutiful comduct, piety, devotion, kindness.

    Latin-English dictionary of medieval > pietas

  • 5 Justitia

    justĭtĭa, ae, f. [justus], justice, equity, righteousness, uprightness:

    quae animi affectio suum cuique tribuens, atque hanc quam dico, societatem conjunctionis humanae munifice et aeque tuens, justitia dicitur, cui sunt adjunctae pietas, bonitas, liberalitas, benignitas, comitas, quaeque sunt generis ejusdem,

    Cic. Fin. 5, 23, 65:

    justitia est constans et perpetua voluntas jus suum cuique tribuendi,

    Just. Inst. 1, 1, 1:

    justitia erga deos religio, erga parentes pietas, creditis in rebus fides... nominatur,

    Cic. Part. Or. 22, 78:

    ordinata erat in duodecim tabulis tota justitia,

    the whole of the laws, Flor. 1, 24.—Personified: Justĭtĭa, the goddess of justice, Gell. 14, 4, 3.—
    B.
    Esp., righteousness, holiness, conduct in accordance with the divine law, Vulg. Gen. 15, 6; id. Rom. 9, 31 et saep.—
    II.
    Clemency, compassion, Caes. B. G. 5, 41 fin.; id. B. C. 1, 32; so Cic. Marcell. 4:

    ut meae stultitiae justitia tua sit aliquid praesidi,

    Ter. Heaut. 4, 1, 33.—
    III.
    Concr., plur., judgments, precepts, ordinances:

    Domini,

    Vulg. Psa. 18, 9; id. Deut. 4, 5 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Justitia

  • 6 justitia

    justĭtĭa, ae, f. [justus], justice, equity, righteousness, uprightness:

    quae animi affectio suum cuique tribuens, atque hanc quam dico, societatem conjunctionis humanae munifice et aeque tuens, justitia dicitur, cui sunt adjunctae pietas, bonitas, liberalitas, benignitas, comitas, quaeque sunt generis ejusdem,

    Cic. Fin. 5, 23, 65:

    justitia est constans et perpetua voluntas jus suum cuique tribuendi,

    Just. Inst. 1, 1, 1:

    justitia erga deos religio, erga parentes pietas, creditis in rebus fides... nominatur,

    Cic. Part. Or. 22, 78:

    ordinata erat in duodecim tabulis tota justitia,

    the whole of the laws, Flor. 1, 24.—Personified: Justĭtĭa, the goddess of justice, Gell. 14, 4, 3.—
    B.
    Esp., righteousness, holiness, conduct in accordance with the divine law, Vulg. Gen. 15, 6; id. Rom. 9, 31 et saep.—
    II.
    Clemency, compassion, Caes. B. G. 5, 41 fin.; id. B. C. 1, 32; so Cic. Marcell. 4:

    ut meae stultitiae justitia tua sit aliquid praesidi,

    Ter. Heaut. 4, 1, 33.—
    III.
    Concr., plur., judgments, precepts, ordinances:

    Domini,

    Vulg. Psa. 18, 9; id. Deut. 4, 5 al.

    Lewis & Short latin dictionary > justitia

  • 7 quaestus

    quaestus, ūs (archaic gen. quaesti, Plaut. Aul. 1, 2, 5; id. Poen. prol. 95; Ter. Hec. 5, 3, 38; Titin., Nov., Turp., and Caecil. ap. Non. 483, 19 sq.; Varr. ib. 492, 20.— Gen. quaestuis, Varr. ap. Non. 483, 32), m. [quaero], a gaining, acquiring; gain, acquisition, profit, advantage (quite class.; syn.: lucrum, emolimentum).
    I.
    Lit.:

    quaestus pecuniae,

    Caes. B. G. 6, 17, 1:

    emendi aut vendendi quaestu et lucro duci,

    Cic. Tusc. 5, 3, 9:

    pauperes homines, quibus nec quaestus est, nec, etc.,

    Plaut. Rud. 2, 1, 2:

    ad suom quemque hominem quaestum esse aequomst callidum,

    id. As. 1, 3, 34:

    quaestus ac lucrum unius agri, et unius anni,

    Cic. Verr. 2, 3, 44, § 106:

    cum quaestu compendioque dimittere,

    id. ib. 2, 2, 3, §

    6: quibus fides, decus, pietas, postremo honesta atque inhonesta omnia quaestui sunt,

    are venal, are turned to gain, Sall. J. 31, 12:

    quaestui deditum esse,

    id. C. 13, 5:

    quaestui servire,

    Cels. 3, 4:

    ad suom quaestum callere,

    Plaut. Truc. 2, 5, 40:

    in quaestu esse,

    to bring gain, be turned to profit, Quint. 1, prooem. § 13: quaestui habere rem publicam, to derive advantage, enrich one ' s self, by the administration of public affairs, Cic. Off. 2, 22, 77:

    pecuniam in quaestu relinquere,

    to let out money at interest, on usury, id. Pis. 35, 86.—

    Prov.: non potest quaestus consistere, si eum sumptus superat,

    Plaut. Poen. 1, 2, 74; cf.:

    is (sumptibus suis) vel Herculi conterere quaestum possiet,

    i. e. he could spend all the tithes offered to Hercules, id. Most. 4, 2, 68:

    omnes homines ad suom quaestum callent et fastidiunt,

    every one looks to his own interest, id. Truc. 2, 5, 40; cf. id. ib. 2, 4, 62.—
    B.
    Transf., a way of making money, a business, occupation, employment, trade:

    meretricius,

    Cic. Phil. 2, 18, 44.— Plur.:

    meretricii quaestus,

    Sen. Contr. 1, 2, 4:

    de quaestibus, qui liberales habendi,

    Cic. Off. 1, 42, 150; Plaut. Rud. 4, 3, 50:

    malus,

    id. Most. 3, 2, 92.—

    Of a prostitute (freq. and class.): corpore indignum quaestum facere,

    Plaut. Poen. 5, 3, 21; Liv. 26, 33, 8; Tac. A. 2, 85; Val. Max. 6, 1, 6:

    quaestum corpore factitare,

    id. 6, 1, 10; so without corpore:

    uti quaestum faceret,

    Ter. Heaut. 4, 1, 27:

    quaestum occipit,

    id. And. 1, 1, 52; id. Ad. 2, 1, 52; Plaut. Capt. 1, 1, 30.—Of a parasite:

    antiquom quaestum meum alimoniae servo,

    Plaut. Pers. 1, 2, 1. —
    II.
    Trop., gain, profit, advantage: qui sui quaestus causā fictas suscitant sententias, Enn. ap. Cic. Div. 1, 40, 88 (Trag. v. 447 Vahl.):

    ut quaestui habeant male loqui melioribus,

    Plaut. Poen. 3, 3, 12:

    nullum in eo facio quaestum,

    Cic. Fam. 15, 14, 1:

    est autem quaestus magnus pietas,

    Vulg. 1 Tim. 6, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > quaestus

  • 8 sanctitas

    sanctĭtas, ātis, f. [sanctus].
    I.
    Inviolability, sacredness, sanctity:

    tribunatūs,

    Cic. Sest. 37, 79: regum, Caes. ap. Suet. Caes. 6; cf.: regii nominis, Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. G. 4, 211:

    sanctitas templi insulaeque,

    Liv. 44, 29:

    templo sanctitatem tribuere,

    Tac. A. 3, 62 fin.; cf.:

    augusti atque inviolati soli,

    Liv. 45, 5:

    fori,

    Quint. 11, 3, 58:

    mecum deorum et hominum sanctitates omnes et religiones afuerunt,

    Cic. Red. in Sen. 14, 34: propter sanctitatem aliquam, Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 9, 8: patria sanctitas, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.—
    II.
    (Acc. to sanctus, B.) Moral purity, holiness, sanctity, virtue, piety, integrity, honor, purity, chastity, etc.:

    omnes cives sic existimant, quasi lumen aliquod exstinctis ceteris elucere sanctitatem et prudentiam et dignitatem tuam,

    Cic. Fam. 4, 3, 2; cf.:

    exemplum veteris sanctitatis,

    id. Phil. 3, 6, 15:

    deos ipsos innocentiā et sanctitate laetari,

    Plin. Pan. 3 fin.:

    si pudor, si modestia, si pudicitia, si temperantia poenae metu coercebuntur, non sanctitate suā se tuebuntur?

    virtue, Cic. Fin. 2, 22, 73:

    deos placatos pietas efficiet et sanctitas,

    id. Off. 2, 3, 11; cf.:

    sanctitas est scientia colendorum deorum,

    id. N. D. 1, 41, 116:

    quae potest esse pietas? quae sanctitas? quae religio?... cum quā (pietate) simulet sanctitatem et religionem tolli necesse est,

    id. ib. 1, 2, 3; cf. id. Top. 23, 90.— Plur.:

    deorum cultus religionumque sanctitates,

    Cic. N. D. 2, 2, 5:

    matronarum,

    id. Cael. 13, 32; cf. Inscr. Orell. 2739; and:

    pudorem sanctitatemque feminarum abrogare,

    Liv. 34, 6; so,

    dominae,

    Tac. A. 14, 60:

    docentis,

    towards his pupils, Quint. 2, 2, 3:

    ducis,

    Flor. 2, 6, 40. —Of a man, chastity, Plin. Ep. 1, 12, 5; Vell. 2, 29, 3; Sid. Ep. 6, 10:

    vir summae sanctitatis,

    Treb. Pol. Trig. Tyr. 21:

    sanctitas (orationis) Calvi,

    Quint. 12, 10, 11; cf.:

    sanctitas et ut sic dicam virilitas ab his (sc. veteribus Latinis) petenda,

    id. 1, 8, 9 (v. sanctus, near the end).—As the title of a bishop, Cassiod. Var. 3, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > sanctitas

  • 9 vinco

    vinco, vīci, victum, 3, v. a. and n. [perh. causat. of root ik-; Gr. eikô, to yield; but cf. per-vicax; v. Curt. Gr. Etym. p. 106], to conquer, overcome, get the better of, defeat, subdue, vanquish, be victorious, etc. (syn.: supero, debello).
    I.
    Lit.
    A.
    In war or battle:

    jus esse belli, ut qui vicissent, iis, quos vicissent, quemadmodum vellent, imperarent, etc.,

    Caes. B. G. 1, 36:

    Carthaginienses navalibus pugnis,

    Cic. Imp. Pomp. 18, 55:

    Galliam bello,

    Caes. B. G. 1, 34 fin.:

    non virtute neque in acie vicisse Romanos,

    id. ib. 7, 29:

    id vi et virtute militum victum atque expugnatum oppidum est,

    Plaut. Am. 1, 1, 36:

    vicimus vi feroces,

    id. ib. 1, 1, 82: aio te, Aeacida, Romanos vincere posse, Enn. ap. Cic. Div. 2, 56, 116 (Ann. v. 186 Vahl.): sicut fortis equus, spatio qui saepe supremo Vicit Olympia, Enn. ap. Cic. Sen. 5, 14 (Ann. v. 442 ib.): aliquando [p. 1992] ut vincat, ludit assidue aleam, Poët. ap. Suet. Aug. 70 fin.:

    L. milia,

    to win at play, August. ib. 71.—
    B.
    In a lawsuit, etc., to be successful, to gain:

    vincere judicio,

    Cic. Rosc. Com. 18, 53:

    quem tu horum nil refelles, vincam scilicet,

    Ter. Phorm. 1, 2, 82; Hor. S. 1, 2, 134:

    causam suam,

    to win, Ov. H. 16, 76.— Pass.:

    factum est: ventum est: vincimur,

    Ter. Phorm. 1, 2, 85.—
    C.
    In other relations, to win, prevail, be successful, gain, overcome:

    sponsione,

    Cic. Quint. 27, 84:

    sponsionem,

    id. Caecin. 31, 91:

    vicit iter durum pietas,

    controlled, made easy, Verg. A. 6, 688; cf. Mart. 5, 23, 5; Claud. Cons. Hon. 46:

    labor omnia vicit,

    Verg. G. 1, 145; cf.

    difficultates, Auct. B. G. 8, 21: virgam,

    to win, Verg. A. 6, 148:

    vicit tamen in Senatu pars illa, quae, etc.,

    Sall. J. 16, 1:

    factione respectuque rerum privatarum... Appius vicit,

    Liv. 2, 30, 2:

    cum in senatu vicisset sententia, quae, etc.,

    id. 2, 4: Othonem vincas volo, to outbid (in an auction), Cic. Att. 13, 29, 2; 13, 33, 2.—To defeat as a candidate for office:

    competitorem in suffragiis,

    Quint. 7, 1, 29.—
    D.
    Transf., of inanimate subjects.
    1.
    To overcome, overwhelm, prevail over, etc.:

    (naves) neu turbine venti Vincantur,

    Verg. A. 9, 92:

    victa ratis,

    Ov. Tr. 1, 4, 12:

    flammam gurgitibus,

    id. Am. 3, 6, 42:

    noctem flammis,

    Verg. A. 1, 727:

    vincunt aequora navitae,

    prevail against, get the better of, Hor. C. 3, 24, 41:

    victaque concessit prisca moneta novae,

    Ov. F. 1, 222:

    quernaque glans victa est utiliore cibo,

    id. ib. 1, 676:

    corpora victa sopore,

    id. ib. 1, 422; cf.:

    blanda quies furtim victis obrepsit ocellis,

    id. ib. 3, 19:

    hi casses (linei) vel ferri aciem vincunt,

    Plin. 19, 1, 2, § 11:

    campum turbā vincente,

    overflowing, Sil. 6, 390.—
    2.
    To outlast, survive:

    (aesculus) Multa virum volvens durando saecula vincit,

    Verg. G. 2, 295:

    vivendo mea fata,

    id. A. 11, 160.—
    3.
    To surmount, scale:

    aëra (sagittae),

    Verg. G. 2, 123; cf.:

    montes ascensu,

    Claud. III. Cons. Hon. 46.—
    4.
    To reduce, change, etc.;

    of cooking: nec viscera quisquam... potest vincere flammā,

    Verg. G. 3, 560:

    cochleas undis calefactas et prope victas,

    Ser. Samm. Med. 319.—Of smelting ores:

    metallorum primitiae nullis fornacibus victae,

    Tac. H. 4, 53.—Of melting snow:

    nive, quae zephyro victa tepente fluit,

    Ov. F. 2, 220.—

    Of digestion: pervigilio quidem praecipue vincuntur cibi,

    Plin. 11, 53, 118, § 283.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to prevail, be superior; to convince, refute, constrain, overcome, etc.:

    argumentis vincit,

    Plaut. Am. 1, 1, 267:

    naturam studio,

    Caes. B. G. 6, 43:

    vincit ipsa rerum publicarum natura saepe rationem,

    Cic. Rep. 2, 33, 57; cf. id. ib. 3, 8, 13: si subitam et fortuitam orationem commentatio et cogitatio facile vincit;

    hanc ipsam profecto assidua ac diligens scriptura superabit,

    id. de Or. 1, 33, 150:

    sapientis animus vincetur et expugnabitur?

    id. Par. 4, 1, 27:

    animum,

    Plaut. Trin. 2, 2, 29:

    non est consentaneum, qui invictum se a labore praestiterit, vinci a voluptate,

    Cic. Off. 1, 20, 68:

    labascit, victu'st, uno verbo, quam cito!

    Ter. Eun. 1, 2, 98:

    eludet, ubi te victum senserit,

    id. ib. 1, 1, 10:

    illius stultitiā victa ex urbe tu migres?

    id. Hec. 4, 2, 13:

    adulescentulus saepe eadem audiendo victus est,

    id. Heaut. 1, 1, 62:

    peccavi, fateor, vincor,

    id. ib. 4, 1, 31:

    victus patris precibus lacrimisque,

    Liv. 23, 8, 4:

    divūm pater victus tuis vocibus,

    Hor. C. 4, 6, 21:

    est qui vinci possit,

    id. S. 1, 9, 55:

    pietas Victa furore,

    id. C. 3, 27, 36:

    victus amore pudor,

    Ov. Am. 3, 10, 29:

    filia victa in lacrimas,

    Tac. A. 1, 57:

    victus animi respexit,

    Verg. G. 4, 491:

    triumphantes de lege victā et abrogatā,

    Liv. 34, 3, 9.— With ut:

    ergo negatum, vincor, ut credam miser,

    am constrained, compelled, Hor. Epod. 17, 27.—
    B.
    In partic.
    1.
    To overmatch in some quality, to surpass, exceed, excel, = superare:

    stellarum globi terrae magnitudinem facile vincebant,

    Cic. Rep. 6, 16, 16:

    opinionem vicit omnium, quae, etc.,

    id. Ac. 2, 1, 1:

    exspectationem omnium,

    id. Verr. 2, 5, 5, § 11:

    eam (noctem) edepol etiam multo haec (nox) vicit longitudine,

    Plaut. Am. 1, 1, 125:

    morum immanitate vastissimas vincit beluas,

    Cic. Rep. 2, 26, 48:

    quamlibet mulierculam Vincere mollitiā,

    Hor. Epod. 11, 24:

    odio qui posset vincere Regem,

    id. S. 1, 7, 6:

    scribere, quod Cassi opuscula vincat,

    id. Ep. 1, 4, 3; cf.:

    qualia (praecepta) vincunt Pythagoran,

    id. S. 2, 4, 2.— Poet. with inf.: vir nulli victus vel ponere castra vel junxisse ratem, etc., excelled by none in pitching a camp, etc., Sil. 5, 552; 6, 141.—
    2.
    To prove triumphantly, show or demonstrate conclusively.
    (α).
    With obj.-clause:

    quid nunc? vincon' argumentis te non esse Sosiam?

    Plaut. Am. 1, 1, 277:

    profecto ita esse, et praedico, vero vincam,

    id. Most. 1, 2, 12:

    vince deinde, bonum virum fuisse Oppianicum,

    Cic. Clu. 44, 124: dicendo vincere non postulo, Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 4:

    vincet enim stultos ratio insanire nepotes,

    Hor. S. 2, 3, 225.—
    (β).
    With ut:

    nec vincet ratio hoc, tantundem ut peccet idemque Qui, etc.,

    Hor. S. 1, 3, 115.—
    (γ).
    Absol.:

    si doceo non ab Avito, vinco ab Oppianico,

    Cic. Clu. 23, 64.—
    3.
    With respect to something disputed, to prevail, gain one's point, carry the day. So only in the expressions,
    a.
    Vicimus:

    cui si esse in urbe tuto licebit, vicimus,

    Cic. Att. 14, 20, 3:

    rumpantur iniqui. Vicimus: assiduas non tulit illa preces,

    Prop. 1, 8, 28: vicimus exclamat;

    mecum mea vota feruntur,

    Ov. M. 6, 513:

    vicimus et meus est,

    id. ib. 4, 356.—
    b.
    Vincite, viceris, vincerent, have it your own way, just as you like, carry your point, an expression of reluctant assent:

    vincite, si ita vultis,

    Caes. B. G. 5, 30; Ov. M. 8, 509:

    vincerent ac sibi haberent, dummodo scirent,

    Suet. Caes. 1 fin.:

    viceris,

    Ter. And. 5, 3, 21.—
    4.
    To treat worthily, set forth with dignity ( poet.):

    nec sum animi dubius, verbis ea vincere magnum Quam sit,

    Verg. G. 3, 289; cf.:

    vincere verbis,

    Lucr. 5, 733.

    Lewis & Short latin dictionary > vinco

  • 10 adversus or adversum (advor-)

        adversus or adversum (advor-) adv. and praep.    [adverto].    I. As adv., opposite, in opposition: advorsum ire, to go to meet (him), T.: adversus resistere, N. —    II. As praep. with acc, opposite to, before, facing: paries adversus aedes publicas, L.: vestigia te adversum spectantia, towards, H.—Esp., in the presence of, before, face to face with: adversus populum R. defendere: advorsum pedites hostium, S.: gratum adversum te, in your eyes, T.—To, towards, in answer to: alqm: adversus ea consul respondit, L.—Compared with, in comparison to: bella adversus tot decora populi R., weighed against, L. — Towards, in respect of, against: quo modo me gererem adversus Caesarem: est enim pietas iustitia adversus deos.— Against, in opposition to: advorsum animi tui libidinem, T.: adversum leges, rem p.: adversus se missos exercitūs, L.: quos advorsum ierat, S.

    Latin-English dictionary > adversus or adversum (advor-)

  • 11 commemorābilis (conm-)

        commemorābilis (conm-) e, adj.    [commemoro], worth mentioning, memorable: pietas.

    Latin-English dictionary > commemorābilis (conm-)

  • 12 fundāmentum

        fundāmentum ī, n    [2 fundo].— Plur, a foundation, ground-work, basis: agere fundamenta: prima urbi iacere, L.: Carthaginis altae locare, V.: urbis, V.: Albam a fundamentis proruere, utterly, L.—Fig., a basis, ground, support, substance, beginning: pietas fundamentum est virtutum: iustitiae fides.— Plur: consulatūs tui: senectus, quae fundamentis adulescentiae constituta est: iacere pacis fundamenta: cui causae fundamenta iaciantur: verecundiae.
    * * *
    foundation; beginning; basis

    Latin-English dictionary > fundāmentum

  • 13 iaceō

        iaceō cuī, —, ēre    [IA-], to lie, be recumbent, be prostrate, lie at rest: in limine: quorum ad pedes iacuit stratus: mihi ad pedes: in harenā, V.: saxum campo iacebat, V.: gremio mariti, Iu.: somno, V.: humi: lentā sub vite, V.: super corpus, O.— To lie i<*>, be ill: te iacente.—To lie dead, have fallen: Corpora per campos iacebant, V.: inultos imperatores iacere sinere, L.: Arge, iaces! O.: iacuit Catilina cadavere. toto, Iu.—To lie long, linger, tarry, stop: Brundusi.—To lie, be situate: campi, qui Faesulas inter Arretiumque iacent, L.: summo in vertice montis, V.—To lie low, be flat, be level: despiciens terras iacentīs, V.: quaeque iacent valles, O.: Postquam iacuit planum mare, was stilled, Iu.—To lie in ruins, be broken down: fractae et disiectae (arae) iacent, Enn. ap. C.: Thebe iacet, Iu.— To hang loose: crines per colla iacebant, O.: iacentia lora, loose on the neck, O.— Fig., to rest, be inactive, be in retirement: in pace: septimum annum.—To be cast down, be dejected: ut totus iacet: militum iacere animos, L.—To lie prostrate, be powerless: victa iacet pietas, O.: mea numina iacent, V.—To fall, be refuted, be disproved, fail: suis testibus: iacet ratio Peripateticorum. —To lie dormant, be disused, be neglected, be of no avail: omnis hic delectus iacet: iustitia iacet: tibi pecunia.—To be low, be despised, be in no esteem: cum iacerent pretia praediorum, were low: iacere regem pati: pauper ubique iacet, O.—To lie idle, be neglected: cur iacet hoc nomen in adversariis, i. e. is not posted.

    Latin-English dictionary > iaceō

  • 14 māter

        māter tris, f    [2 MA-], a mother: pietas in matrem: quae matre Asteriā est, daughter of Asteria: lambere matrem, foster-mother, V.: Pilentis matres in mollibus, matrons, V.: Matres atque viri, ladies, V.: mater familias or familiae, lady of the house ; see familia.— A nurse, mother (as a title of honor): Vesta, V.: deūm, Cybele, O.: Matris Magnae sacerdos, i. e. mother of the gods, Cybele: terra, quam matrem appellamus, mother country, L.: Populonia, mother city, V.: petere antiquam matrem, O.: cupidinum, i. e. Venus, H. —Of animals, a mother, dam, parent: prohibent a matribus haedos, V.: ova adsunt ipsis cum matribus (i. e. gallinis), Iu.: simia, Iu.—Of plants, a parent, stock: plantas abscindens de corpore matrum, V.—Fig., a mother, parent, producer, nurse, cause, origin, source: philosophia mater omnium bene factorum: avaritiae mater, luxuries.
    * * *
    mother, foster mother; lady, matron; origin, source, motherland, mother city

    Latin-English dictionary > māter

  • 15 negō

        negō āvī, ātus, āre    [3 AG-], to say no, deny, refuse (opp. aio): Negat quis? nego. ait? aio, T.: Diogenes ait, Antipater negat: nunc aiunt, quod tunc negabant: non facile Gallos Gallis negare potuisse, Cs.: negant quicquam esse bonum, nisi, etc.: damnare negatur hanc Venerem pietas, O.: casta negor (sc. esse), they say I am not, O.: negat se Numidam pertimescere, virtuti suorum credere (sc. ait), S.—A second negation does not destroy the first: negat ne suspicari.— Not to assent, deny: factum est; non nego, T.: omnia, quae certa non erunt, pro certo negato: negaturum aut me pro M. Fulvio, aut ipsum Fulvium censetis? L.: mitto enim domestica, quae negari possunt, i. e. the proof of which can be suppressed: negare non posse, quin rectius sit, etc., L.— Not to consent, deny, refuse: invitatus ad haec negabit, will decline, Iu.: (oscula), H.: victum, V.: numquam reo cuiquam tam praecise negavi, quam hic mihi: postquam id obstinate sibi negari videt, Cs.: negat quis carmina Gallo? V.: mea dicta demittere in aurīs, V.: Ire, O.: adulescenti negare, quin eum arcesseret, N.: uxorem ut ducat orare occipit... Ille primo se negare, refuse, T.: Poma negat regio, i. e. does not produce, O.: pars ventis vela negare, i. e. furl, O.
    * * *
    I
    negare, additional forms V
    deny, refuse; say... not
    II
    negare, negavi, negatus V
    deny, refuse; say... not

    Latin-English dictionary > negō

  • 16 nisi

        nisi conj.    [1 ne+si], if not, unless: nomen iudicum amittemus, nisi hic ex ipsis causis iudicabimus: nisi ego insanio, stulte omnia.—After an interrogative or negative clause, except, save only, unless, but: ne quis enuntiaret, nisi quibus mandatum esset, Cs.: nisi in bonis, amicitiam esse non posse: quid est pietas, nisi voluntas grata in parentes: nihil est quod festines, nisi ut valeas, no reason but, etc.: non aliter reducturus, nisi, etc., on no other condition, L.—Followed by si, quod, or quia, except, unless, save only: nisi vero si quis est qui, etc.: nisi si id ipsum exigis, O.: cum Patrone mihi omnia sunt communia, nisi quod dissentio, etc., save that: at nesciebam id dicere illam, nisi quia Correxit miles, T.—Ironically, with vero or forte, unless perhaps: nisi forte vos consulem iudicatis Antonium: vero existimatis dementem Africanum fuisse, qui, etc.— But, only: Ch. unde haec hic rescivit? De. nescio, Nisi me dixisse nemini certo scio, T.: quid erat quod scire voluerit? nescio, nisi hoc video, etc.: non id modestiā ducis, nisi ad conciliandos animos Tarentinorum fieri, L.: volo, T.: valde me delectant, nisi quod me obruerunt, etc.
    * * *
    if not; except, unless

    Latin-English dictionary > nisi

  • 17 ō

       ō    (rarely, before a vowel o, V.), interj. of feeling or surprise, O! oh!: O vir fortis es, T.: o Romule, Romule die, Enn. ap. C.: o mi Furni!: o paterni generis oblite: O faciem pulchram, T.: o rem totam odiosam: o pietas animi: o ego, H.: O multum miseri, O.: O utinam possem, etc., O.: o si solitae quicquam virtutis adesset! oh! if, etc., V.: O mihi tam longae maneat, etc., V.: o lux Dardaniae, spes o fidissima Teucrūm, V.: quid o tua fulmina cessant! O.: O soror, o coniux, o femina sola superstes, O.
    * * *

    Latin-English dictionary > ō

  • 18 plūrimus

        plūrimus adj. sup.    [plus], most, very much, very many: placere bonis Quam plurimis, T.: huius sunt plurima simulacra, Cs.: partes: qui (collis) plurimus Inminet, in great mass, V.: tua plurima pietas, very great, V.: medio cum plurimus orbe Sol erat, most oppressive, O.: plurima quā silva est, thickest, O.: per laborem Plurimum, severe, H.— Collect.: plurimus in Iunonis honore dicet, many a one, H.: oleaster, V.: Cicero S. D. P. Dolabellae (i. e. salutem dicit plurimam): Atticae plurimam salutem, my best love to, etc.—As subst n.: ut haberet quam plurimum, as much as possible: ut in quoquo oratore plurimum esset: quem unum plurimi fecerat, esteemed above all, N.: gravitatis plurimum.
    * * *
    I
    plurima, plurimum ADJ
    most, greatest number/amount; very many; most frequent; highest price/value
    II
    very many, many a one; the most people, very many/great number of people

    Latin-English dictionary > plūrimus

  • 19 prō-pellō

        prō-pellō pulī, pulsus, ere,    to drive forward, drive forth, drive away, drive out: hostīs, Cs.: hostem a castris, L.: pecora pastum propulsa, L.: in profundum e scopulo corpora, O.: saxa in subeuntes, hurl, Cu.: propulsa fragorem Silva dat, broken down, O.—Fig., to drive on, actuate, move, impel: si paulo longius Caecilium pietas propulisset: ad inlecebras propulsa pecora, L.: alqm ad voluntariam mortem, Ta.—To drive away, keep off: periculum vitae a me, L.: frigus diramque famem, H.

    Latin-English dictionary > prō-pellō

  • 20 quam

        quam adv.    [qui].—Relat., in what manner, to what degree, how greatly, how, how much: nescis quam doleam, T.: vide, quam te amarit is: declaravit quam odisset senatum: docebat, quam veteres quamque iustae causae intercederent, Cs.: ut sentias quam vile sit corpus, L.: Vive memor quam sis aevi brevis, H.: ut nobis tempus quam diu diceremus praestitueres: mire quam illius loci cogitatio delectat (i. e. mirum est, quam, etc.), wonderfully.—Interrog., how?: quam avidum in pecuniis (hunc fuisse censetis)?: quam multis custodibus opus erit?: quam longe est hinc in saltum vestrum?—In exclamations, how! how very!: quam cupiunt laudari!: quam terribilis aspectu (incedebat)!: quam nihil praetermittis in consilio dando!: Quam paene regna Proserpinae vidimus! H. —Esp., in comparisons, in what degree, as: nihil est tam populare quam bonitas: quid est oratori tam necessarium quam vox?: tam diu requiesco, quam diu ad te scribo: tam esse clemens tyrannus, quam rex importunus potest: quam quisque pessume fecit, tam maxume tutus est, S.: tam sum amicus rei p. quam qui maxime: Non verbis dici potest Tantum quam navigare incommodumst, T.: maria aspera iuro Non ullum pro me tantum cepisse timorem, Quam ne, etc., V.: intentis, non ab irā tantum, quam quod urbs videbatur, etc., L.: dimidium tributi quam quod regibus ferre soliti erant, half as much tribute as, etc., L.: nihil aeque eos terruit, quam robur imperatoris, L.: quam multā grandine nimbi crepitant, sic ictibus heros Creber pulsat, V.—With ellips. of tam, as much as, to the extent that, as... as: quam voletis multi dicent, as many of you as choose: quam diu vixit, all his life: quam diu tu voles, as long as you will: non militum fiduciā quam iuventutis, not so much, L.: tyrannus, quam qui umquam, saevissimus, never surpassed in cruelty, L.: Huc turba ruebat... Quam multa cadunt folia, as numerous as, V. —With sup. and possum or (old) queo: ut te redimas captum quam queas Minumo, at the lowest price you can, T.: quam plurimos potest equites educit, S.: quam maximis potest itineribus pervenit, Cs.: quam maxime possem, contenderem, to the utmost of my power.—With sup. and ellips. of possum, in the highest degree, as... as possible, extremely, very: quam minimum spati daretur, the shortest time possible, Cs.: quam plurimo vendere, at the highest price: ut quam primum accederet, as soon as possible: quam primum, forthwith, V. —Colloq.: quam familiariter, very, T.—Implying difference of degree (after a comp. or word of comparison), than: acrior quam ego sum: omnia sunt citius facta quam dixi: nec diutius vixit quam locuta est: ut aditus non magis nobilitati quam virtuti pateret: istas tu partīs potius quam defectionem vocas?: Nec tibi grata minus pietas... Quam fuit illa Iovi, O.: se temere magis quam satis caute inferre, L.: non locuta est ferocius quam poculum inpavide hausit, L.: speciem gloriae vehementius quam caute appetebat, Ta.: maiorem pecuniam polliceri, quam quantam hic dedisset: ne libentius haec evomere videar quam verius, with more satisfaction than accuracy: pestilentia minacior quam perniciosior, more threatening than destructive, L.: turbavit ordinem non acrior quam pertinacior impetus, L.: quid hoc fieri turpius potest, quam eum... labi: ne aliter, quam ego velim, meum laudet ingenium, otherwise than as I wished: quis antea, quis esset, quam cuius gener esset, audivit? sooner... than: pridie quam a me tu coactus eo profitere, on the day before. virtus nihil aliud est quam in se perfecta natura: nil aliud agens quam ut, etc., with no other purpose than, etc., L.: saepe supra feret, quam fieri possit, more than: ultra quam satis est, producitur.—Praegn., after verbs implying preference or superiority, rather than: praestare omnīs perferre acerbitates, quam non civibus parentarent, Cs.: si eligere commodissimum quodque, quam sese uni vellent addicere: esse quam videri bonus malebat, S.: malae rei se quam nullius duces esse volunt, L.: statuit congredi quam refugere, N.—After expressions of time, later than, after that, after: die vicensimo quam creatus erat dictaturā se abdicavit, L.: anno trecentesimo altero quam condita Roma erat, L.
    * * *
    I
    how, how much; as, than

    quam + superlative -- as... as possible

    II
    how, than

    Latin-English dictionary > quam

См. также в других словарях:

  • PIETAS — Dea ab antiquis culta, cuius sacellum ab Attilio dicatum, in quo habitâsse dicitur ea, quae uberibus patrem in carcere aluit. Cicer. l. 1. de Nat. Deorum, Pietas, inquit, iustitia est adversus Deos et cultus erga Maiores aut sanguine coniunctos.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • pietas — / pietas/ s.f., lat. [der. di pius pio ], lett. [sentimento di affetto e di profonda devozione, in partic. verso i genitori, la patria, la divinità] ▶◀ [➨ pietà (2)] …   Enciclopedia Italiana

  • Piëtas — Piëtas, s. Pietät …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Pietas — PIĔTAS, átis, eine Göttinn der Römer, welcher Manius Acilius Glabrio zuerst einen Tempel in der XI Region auf dem Kräutermarkte, Livius l. XL. c. 34. und sodann Acilius Balbus noch einen in der IX Region an dem Orte erbauete, wo eine Tochter ihre …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Pietas —   [lateinisch], römische Religion: die als Göttin verehrte Personifikation des ehrfürchtigen Verhaltens gegenüber den Göttern, nahen Blutsverwandten (v. a. den Eltern) und dem Herrscher …   Universal-Lexikon

  • Pietas — Pietas, die liegt im Stro, Humilitas schreit mordio. – Henisch, 1692, 21 …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • pietas — pì·e·tas s.f.inv., lat. CO affetto, devozione, rispetto nei confronti dei genitori, della patria, di Dio: la pietas di Enea {{line}} {{/line}} ETIMO: lat. pietas, v. anche pieta …   Dizionario italiano

  • Pietas — Die Neutralität dieses Artikels oder Abschnitts ist umstritten. Eine Begründung steht auf der Diskussionsseite. Frömmigkeit bezeichnet das religiöse Verhalten eines Menschen, seine Gesinnung und sein Handeln in der Beziehung zu Gott. Der fromme… …   Deutsch Wikipedia

  • Pietas — /puy i tas /, n. the ancient Roman personification of familial affection, patriotism, and piety. * * * ▪ Roman religion       in Roman religion, personification of a respectful and faithful attachment to gods, country, and relatives, especially… …   Universalium

  • Pietas (virtue) — Pietas redirects here. See Pietas (goddess) for the divine personification of this virtue. Pietas was one of the Roman virtues, along with gravitas and dignitas. Pietas is usually translated as duty or devotion, and it simultaneously suggests… …   Wikipedia

  • Pietas (rome antique) — La pietas est une des vertus romaines. Elle est habituellement traduite comme le devoir ou la dévotion, et elle suggère simultanément le devoir aux dieux et le devoir à la famille en particulier au père (auquel est ajouté le devoir à la… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»