Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

nocturnus

  • 1 Nocturnus

    nocturnus, a, um, adj. [from the adv. noctu, analog. to diurnus from diu], of or belonging to the night, nocturnal (class.):

    labores diurnos nocturnosque suscipere,

    Cic. Sen. 23, 82;

    opp. diurnus,

    id. Mil. 3, 9:

    nocturnum praesidium Palatii,

    id. Cat. 1, 1, 1:

    sacra,

    id. Leg. 2, 15, 37:

    horae,

    id. Rosc. Am. 7, 19:

    nocturno certare mero, putere diurno,

    Hor. Ep. 1, 19, 11:

    bella,

    Verg. A. 11, 736:

    ora,

    i. e. dark, black faces, Plaut. Poen. 1, 2, 107.— Poet. and in post-Aug. prose, of living beings that do any thing at night:

    fur nocturnus, Mos. et Rom. Leg. Coll. 7, 2, 1: adulter,

    Juv. 8, 144:

    lupus gregibus nocturnus obambulat,

    by night, Verg. G. 3, 538:

    qui nocturnus sacra divūm legerit,

    Hor. S. 1, 3, 117; 2, 6, 100: advocati jam paene nocturni, summoned almost in the night-time, i. e. very early, Petr. 15.—
    II.
    Subst.: Nocturnus, i, m., the god of Night, Plaut. Am. 1, 1, 116.

    Lewis & Short latin dictionary > Nocturnus

  • 2 nocturnus

    nocturnus, a, um, adj. [from the adv. noctu, analog. to diurnus from diu], of or belonging to the night, nocturnal (class.):

    labores diurnos nocturnosque suscipere,

    Cic. Sen. 23, 82;

    opp. diurnus,

    id. Mil. 3, 9:

    nocturnum praesidium Palatii,

    id. Cat. 1, 1, 1:

    sacra,

    id. Leg. 2, 15, 37:

    horae,

    id. Rosc. Am. 7, 19:

    nocturno certare mero, putere diurno,

    Hor. Ep. 1, 19, 11:

    bella,

    Verg. A. 11, 736:

    ora,

    i. e. dark, black faces, Plaut. Poen. 1, 2, 107.— Poet. and in post-Aug. prose, of living beings that do any thing at night:

    fur nocturnus, Mos. et Rom. Leg. Coll. 7, 2, 1: adulter,

    Juv. 8, 144:

    lupus gregibus nocturnus obambulat,

    by night, Verg. G. 3, 538:

    qui nocturnus sacra divūm legerit,

    Hor. S. 1, 3, 117; 2, 6, 100: advocati jam paene nocturni, summoned almost in the night-time, i. e. very early, Petr. 15.—
    II.
    Subst.: Nocturnus, i, m., the god of Night, Plaut. Am. 1, 1, 116.

    Lewis & Short latin dictionary > nocturnus

  • 3 nocturnus

        nocturnus adj.    [nox], of night, by night, nocturnal: labores: horae: tempus, Cs.: merum, H.: bella, V.: consilia, S.: fur: lupus gregibus nocturnus obambulat, by night, V.: qui nocturnus sacra divūm legerit, H.
    * * *
    nocturna, nocturnum ADJ
    nocturnal, of night, at night, by night

    Latin-English dictionary > nocturnus

  • 4 diurnum

    dĭurnus, a, um, adj. [for dius-nus, from dies; cf.: interdius, quotidianus, etc.], of or belonging to the day.
    I.
    In a wider sense, daily (perh. not ante-Aug.):

    aetatis fata diurna,

    i. e. of only one day, Ov. H. 6, 37:

    instituit, ut tam Senatus quam populi diurna acta confierent et publicarentur,

    daily transactions, records, journal, Suet. Caes. 20; Tac. A. 13, 31; Suet. Claud. 41 Oud. N. cr.; in the same signif.:

    commentarii,

    id. Aug. 64; cf.

    also: diurna actorum scriptura,

    Tac. A. 3, 3. (Concerning these acta diurna, v. Lips. Exc. ad Tac. A. 5, 4; Ernest. Exc. ad Suet. Caes. 20; Rupert. ad Juv. 2, 136; Walch ad Tac. Agr. p. 114, and the art. acta):

    cibus,

    daily allowance, rations, Liv. 4, 12 fin.:

    victus,

    Suet. Ner. 36 fin.:

    mercede diurna conductus,

    Hor. S. 2, 7, 17.—Hence, subst.
    A.
    diurnum, i, n., an account-book, day-book:

    longum,

    Juv. 6, 482; plur. (sc. acta), diaries, records, minutes:

    diurna populi Romani, per provincias curatius leguntur,

    Tac. A. 16, 22.—Also subst.
    B.
    diurnum, i, n. (sc. frumentum), a daily portion, allowance, rations (cf. diarium), Sen. Ep. 80, 8; id. Contr. 5, 33 fin.; cf. Suet. Ner. 30.—
    II.
    In a stricter sense (acc. to dies, I. B. 2.), opp. nocturnus, by day, of the day (very freq. and class.):

    diurnum nocturnumve spatium,

    Cic. Inv. 1, 26, 39:

    labores diurni nocturnique,

    id. de Sen. 23, 82; cf.

    so opp. nocturnus,

    Lucr. 6, 849; Cic. Off. 3, 21, 84; id. Tusc. 1, 21, 48; Caes. B. G. 1, 38 fin.; id. B. C. 3, 13, 1; Quint. 7, 2, 44; Hor. Ep. 1, 19, 11; Ov. F. 3, 878 et saep.:

    lumen,

    Lucr. 4, 458; so Ov. F. 4, 449; cf.

    stella,

    i. e. the morning-star, Plaut. Men. 1, 2, 62:

    currus,

    i. e. the chariot of the sun, Ov. M. 4, 629:

    ignes,

    id. ib. 7, 192:

    nitor,

    id. H. 18, 78 al.:

    actus,

    the day's business, Suet. Aug. 78.— Adv.: dĭurne, daily, Dracont. Hex. 1, 68; 3, 602.

    Lewis & Short latin dictionary > diurnum

  • 5 diurnus

    dĭurnus, a, um, adj. [for dius-nus, from dies; cf.: interdius, quotidianus, etc.], of or belonging to the day.
    I.
    In a wider sense, daily (perh. not ante-Aug.):

    aetatis fata diurna,

    i. e. of only one day, Ov. H. 6, 37:

    instituit, ut tam Senatus quam populi diurna acta confierent et publicarentur,

    daily transactions, records, journal, Suet. Caes. 20; Tac. A. 13, 31; Suet. Claud. 41 Oud. N. cr.; in the same signif.:

    commentarii,

    id. Aug. 64; cf.

    also: diurna actorum scriptura,

    Tac. A. 3, 3. (Concerning these acta diurna, v. Lips. Exc. ad Tac. A. 5, 4; Ernest. Exc. ad Suet. Caes. 20; Rupert. ad Juv. 2, 136; Walch ad Tac. Agr. p. 114, and the art. acta):

    cibus,

    daily allowance, rations, Liv. 4, 12 fin.:

    victus,

    Suet. Ner. 36 fin.:

    mercede diurna conductus,

    Hor. S. 2, 7, 17.—Hence, subst.
    A.
    diurnum, i, n., an account-book, day-book:

    longum,

    Juv. 6, 482; plur. (sc. acta), diaries, records, minutes:

    diurna populi Romani, per provincias curatius leguntur,

    Tac. A. 16, 22.—Also subst.
    B.
    diurnum, i, n. (sc. frumentum), a daily portion, allowance, rations (cf. diarium), Sen. Ep. 80, 8; id. Contr. 5, 33 fin.; cf. Suet. Ner. 30.—
    II.
    In a stricter sense (acc. to dies, I. B. 2.), opp. nocturnus, by day, of the day (very freq. and class.):

    diurnum nocturnumve spatium,

    Cic. Inv. 1, 26, 39:

    labores diurni nocturnique,

    id. de Sen. 23, 82; cf.

    so opp. nocturnus,

    Lucr. 6, 849; Cic. Off. 3, 21, 84; id. Tusc. 1, 21, 48; Caes. B. G. 1, 38 fin.; id. B. C. 3, 13, 1; Quint. 7, 2, 44; Hor. Ep. 1, 19, 11; Ov. F. 3, 878 et saep.:

    lumen,

    Lucr. 4, 458; so Ov. F. 4, 449; cf.

    stella,

    i. e. the morning-star, Plaut. Men. 1, 2, 62:

    currus,

    i. e. the chariot of the sun, Ov. M. 4, 629:

    ignes,

    id. ib. 7, 192:

    nitor,

    id. H. 18, 78 al.:

    actus,

    the day's business, Suet. Aug. 78.— Adv.: dĭurne, daily, Dracont. Hex. 1, 68; 3, 602.

    Lewis & Short latin dictionary > diurnus

  • 6 accessus

        accessus ūs, m    [accedo], a coming near, approach: ad urbem nocturnus: ad urbem accessus hominum multitudine florebat, i. e. was escorted by: ventorum, V. — Meton., a way of approach, passage, entrance: omnem accessum lustrans, V.: alium navibus accessum petere, for the ships, L.
    * * *
    approach, arrival; entry, admittance, audience; hostile approach/attack; onset

    Latin-English dictionary > accessus

  • 7 adventus

        adventus ūs (gen. adventi, T.), m    [ad + BA-, VEN-], a coming, approach, arrival: meus, S.: legionum, Cs.: nocturnus ad urbem: in urbem sociorum: consulis Romam, L.: nisi eius adventus appropinquasset, N.: Huius in adventum horrere, at the prospect of his coming, V.: adventum pedum audire, the approaching tramp, V.: lenire (malorum) adventum, alleviate them: mali.
    * * *
    arrival, approach; visit, appearance, advent; ripening; invasion, incursion

    Latin-English dictionary > adventus

  • 8 fūr

        fūr fūris, m    [1 FER-], a thief: nocturnus: fures aerari, S.: magnus ex Sicilia, i. e. extortioner.—As a term of abuse, thief, rascal, rogue, knave: ut cum fure disputabo: audent cum talia fures, V.
    * * *
    thief, robber; robber bee; the Devil (personified) (Souter)

    Latin-English dictionary > fūr

  • 9 accessus

    1.
    accessus, a, um, Part. of accedo.
    2.
    accessus, ūs, m. [accedo], a going or coming to or near, an approaching, approach (syn. aditus; opp. recessus, discessus).
    I.
    Lit.:

    accessus nocturnus ad urbem,

    Cic. Mil. 19:

    (bestiarum) ad res salutares (opp. recessus),

    id. N. D. 2, 12 fin.:

    accessus prohibet refugitque viriles,

    Ov. M. 14, 636:

    solisaccessus discessusque,

    Cic. N. D. 2, 7;

    of the tide,

    id. Div. 2, 14 fin.;

    of a disease,

    Gell. 4, 2;

    of soldiers: difficilis,

    Caes. B. Afr. 5: maritimus, from the sea:

    pedestris,

    on the land side, id. B. Alex. 26:

    loci,

    to a place, id. B. Hisp. 38.—
    B.
    Transf.
    1.
    Poet. of permission to approach, access, admittance (cf. aditus):

    dare accessum alicui,

    Ov. Pont. 2, 2, 41:

    negare,

    id. Her. 10, 64.—
    2.
    The place by which one approaches, a passage, an entrance (in sing. and plur.), Verg. A. 8, 229; Suet. Caes. 58; Flor. 2, 12, 5;

    for ships,

    Liv. 29, 27, 9.—
    II.
    Fig.
    A.
    An approaching, approach:

    ita pedetemptim cum accessus a se ad causam facti, tum recessus,

    an approach to the matter, Cic. Fam. 9, 14, 7.—
    B.
    An accession, increase: accessu istius splendoris, Cod. Th. 6, 35, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > accessus

  • 10 conventus

    1.
    conventus, a, um, Part. of convenio.
    2.
    conventus, ūs (CONVENTVVS, C. I. L. II. p. 2416), m. [convenio].
    I.
    (Acc. to convenio, I.) A meeting; in concr., an assembly (syn: coetus, contio, corona).
    A.
    Of persons.
    1.
    In gen. (for social intercourse, counsel, religious celebration, discussion, instruction. etc.; very freq., and class. in sing. and plur.):

    comitum, Ter. Hec. prol. alt. 27: celeberrimo virorum mulierumque conventu,

    Cic. Verr. 2, 4, 48, § 107; 2, 1, 52, § 137:

    nocturnus,

    id. Cai. 2, 6, 13:

    complures minime digni elegantis conventus auribus,

    id. Brut. 62, 223:

    pudentissimas feminas in tantum virorum conventum prodire cogis,

    id. Verr. 2, 1, 37, § 94; id. Deiot. 2, 5; Nep. Dion, 9, 1; Quint. 1, 2, 9; Suet. Caes. 49:

    matronarum,

    id. Galb. 5; Verg. A. 6, 753; Hor. S. 1, 7, 23 et saep.—
    2.
    In partic.
    a.
    Persons associated in a provincial town for the sake of trade, a company, corporation, Cic. Lig. 8, 24; id. Verr. 2, 2, 13, § 32 Zumpt; 2, 5, 36, § 94; Caes. B. C. 2, 19; 3, 9; 3, 40 al.—
    b.
    A judicial assembly, court of justice:

    agere conventum,

    to hold a court, Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28; Caes. B. G. 1, 54 fin.; 6, 44 fin.; Just. 12, 13 al.:

    conventibus peractis,

    Caes. B. G. 5, 1; 5, 2.—
    B.
    Of inanimate objects, a union, conjunction (very rare):

    duarum stellarum,

    Sen. Q. N. 7, 12, 4:

    dentium,

    Sol. 13, 2.—
    II.
    (Acc. to convenio, II.) A union, connection (very rare).
    A.
    Lit., of atoms, Lucr. 1, 612;

    for coition: ex conventu Jovis inseminati,

    Arn. 2, p. 93.—
    B.
    Trop., a compact, agreement, covenant (for the usu. conventum):

    ex conventu,

    by agreement, Cic. Caecin. 8, 22; cf. Auct. Her. 2, 13, 20 (where B. and K. read ex convento).

    Lewis & Short latin dictionary > conventus

  • 11 cybindis

    cybindis ( cymin-), ĭdis, m., = kubindis, the night hawk:

    nocturnus accipiter cybindis vocatur,

    Plin. 10, 8, 10, § 24.

    Lewis & Short latin dictionary > cybindis

  • 12 introitus

    1.
    intrŏĭtus, a, um, Part., from introeo.
    2.
    intrŏĭtus, ūs, m. [introeo], a going in or into, an entering, entrance (class.).
    I.
    Lit.:

    nocturnus introitus Zmyrnam quasi in hostium urbem,

    Cic. Phil. 11, 2, 5:

    militum,

    Caes. B. C. 1, 21:

    in urbem,

    id. Dom. 28:

    sol in Geminos introitum facit,

    enters, Col. 11, 2, 43:

    primo statim introitu,

    at his very first entrance, Tac. H. 1, 31:

    aliquem introitu prohibere,

    Cic. Caecin. 13:

    cujus in Graeciam,

    Just. 2, 11, 1:

    introitum alicujus rei pellere,

    to keep a thing from entering, Plin. 20, 9, 39, § 101.—With in and abl. (rare):

    sol introitum in Cancro facit,

    Col. 11, 2, 49.—
    2.
    Esp., the mouth of a river, its entrance into another:

    Averni,

    Sil. 13, 398; also as the entrance to it from the sea (cf. B. infra):

    Indi,

    Plin. 12, 12, 25, § 41 al. —
    B.
    Transf., a place of entrance, passage:

    ad omnes introitus, qua adiri poterat,

    Cic. Caecin. 8:

    omnes introitus erant praeclusi,

    Caes. B. G. 5, 9:

    clandestinus,

    Suet. Ner. 48:

    aures duros et quasi corneolos habere introitus,

    Cic. N. D. 2, 57:

    portus,

    Caes. B. C. 3, 39, 2; Cic. Verr. 2, 5, 31, § 80:

    aedis,

    Nep. Paus. 5, 3:

    ad ipsum introitum exspectare macelli,

    Juv. 11, 10. —In the abl.:

    INTROITO,

    Inscr. Orell. 2103. —
    II.
    Trop.
    A.
    An entering, entrance upon an office or into a society:

    certum aliquid pro introitu dare,

    Plin. Ep. 10, 113:

    sacerdotii,

    Suet. Claud. 9:

    militiam illam cum introitu comparari volo,

    i. e. entrancemoney, Dig. 32, 1, 102.—
    B.
    A beginning, introduction, prelude (syn.:

    principium, exordium, prooemium): fabulae Clodianae,

    Cic. Att. 1, 18:

    defensionis,

    id. Cael. 2, 3:

    in introitu hujus operis,

    Plin. 6, 27, 31, § 141.

    Lewis & Short latin dictionary > introitus

  • 13 obambulo

    ŏb-ambŭlo, āvi, ātum, 1, v. n. and a., to walk before or near any thing, to go past (not in Cic. or Cæs.); constr. with dat. or acc.: obambulare adversum alios ambulare, et quasi ambulanti sese opponere, Paul. ex Fest. p. 187 Müll.
    (α).
    With dat.:

    obambulare muris,

    Liv. 36, 34, 4:

    gymnasio,

    Suet. Tib. 11: nec (lupus) gregibus nocturnus obambulat, walk or prowl about, Verg. G. 3, 538.—
    (β).
    With acc.:

    urbem,

    Plaut. Merc. 4, 4, 20:

    totam fremebundus obambulat Aetnam,

    Ov. M. 14, 188:

    gymnasia,

    Suet. Tib. 11 (al. gymnasio).—
    II.
    Transf., in gen., to go or walk about, wander:

    neu noctu irem obambulatum,

    Plaut. Trin. 2, 2, 34:

    ante vallum,

    Liv. 25, 39:

    sermone imperfecto,

    Quint. 11, 3, 121:

    in herbis,

    Ov. M. 2, 851:

    praeter os,

    Plaut. Poen. prol. 19.— Absol.:

    cum solus obambulet,

    Ov. Tr. 2, 459; Suet. Tib. 25.

    Lewis & Short latin dictionary > obambulo

  • 14 percussor

    percussor, ōris, m. [id.], a striker, stabber, shooter.
    I.
    In gen. (post-Aug.):

    leo vulneratus percussorem novit,

    Plin. 8, 16, 19, § 51.—
    II.
    In partic., a murderer, assassin, bandit (class.;

    syn.: sicarius, interfector),

    Cic. Phil. 2, 29, 74; Just. 14, 6, 9; Tac. A. 2, 31:

    subornatus alicui,

    Suet. Ner. 34; id. Caes. 83; Juv. 8, 173:

    nocturnus,

    Petr. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > percussor

  • 15 somnurnus

    somnurnus, a, um, adj. [id.; in analogy with nocturnus, diurnus], of or belonging to sleep: imagines, seen in sleep, Varr. ap. Non. 172, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > somnurnus

  • 16 trepidus

    trĕpĭdus, a, um, adj. [root in Gr. trepô, to turn, put to flight; cf. Lat. torqueo (cf. Fest. p. 367 Müll.); prop. scared; hence], restless, agitated, anxious, solicitous, disturbed, alarmed, in a state of trepidation, etc. (not. freq. in prose till the Aug. per.;

    perh. not at all in Cic. and Cæs.): tum trepidae inter se coëunt pennisque coruscant (apes),

    in a hurry, Verg. G. 4, 73; so,

    Dido,

    id. A. 4, 642 Serv.:

    hic galeam tectis trepidus rapit,

    id. ib. 7, 638;

    9, 233: trepidi improviso metu,

    Sall. J. 97, 5; cf.:

    curia maesta ac trepida ancipiti metu,

    Liv. 2, 24, 3:

    Romae nocturnus terror ita ex somno trepidam repente civitatem excivit,

    id. 8, 37, 6:

    trepidi formidine portas Explorant,

    Verg. A. 9, 169; Just. 2, 13, 9. — ( b) With gen.:

    illae (apes) intus trepidae rerum per cerea castra Discurrunt,

    Verg. A. 12, 589:

    Messenii trepidi rerum suarum,

    Liv. 36, 31, 5; so,

    rerum suarum,

    id. 5, 11, 4:

    salutis,

    Sil. 12, 13:

    admirationis ac metus,

    Tac. A. 6, 21 fin.:

    tubarum,

    Stat. Th. 11, 325. —
    b.
    Of things:

    illud (ferrum) in trepidā submersum sibilat unda,

    Ov. M. 12, 279 (Merkel, tepidā); cf.:

    et foliis undam trepidi despumat aheni,

    i. e. bubbling, foaming, Verg. G. 1, 296:

    venae,

    Ov. M. 6, 389:

    pes,

    id. ib. 4, 100:

    ōs,

    id. ib. 5, 231:

    vultus,

    id. ib. 4, 485:

    cursus,

    Verg. A. 4, 672:

    terror,

    Lucr. 5, 41:

    metus,

    Ov. Tr. 3, 1, 54; Plin. 2, 7, 5, § 15:

    tumultus belli,

    Lucr. 3, 846:

    certamen,

    Hor. Ep. 1, 19, 48:

    motus,

    Ov. M. 8, 606:

    fletus,

    id. ib. 4, 673:

    in re trepidā,

    in a critical situation, perilous juncture, Liv. 1, 27, 7; 4, 46, 8; 26, 5, 7; cf. in plur.:

    in trepidis rebus,

    id. 4, 17, 8; 4, 56, 8; Tib. 2, 3, 21; Hor. C. 3, 2, 5; Sil. 7, 1; cf. Sall. J. 91, 5:

    incerta et trepida vita,

    Tac. A. 14, 59; so,

    vita,

    id. ib. 4, 70 fin.:

    litterae,

    i. e. announcing danger, bringing alarming news, Curt. 7, 1, 36; so,

    nuntius,

    Just. 31, 2, 8.— Adv.: trĕpĭdē, hastily, in a state of confusion or alarm, with trepidation:

    trepide concursans,

    Phaedr. 2, 5, 2:

    classis trepide soluta,

    Liv. 22, 31, 5; so,

    relictis castris,

    id. 7, 11, 1:

    deserta stativa,

    id. 10, 12, 6:

    trepide anxieque certare,

    Suet. Ner. 23.

    Lewis & Short latin dictionary > trepidus

См. также в других словарях:

  • Nocturnus — Origin Tampa, Florida, United States Genres Death metal Progressive death metal Years active 1987–1993 2000–2002 Labels Eara …   Wikipedia

  • Nocturnus — Жанр Дэт метал Прогрессивный дэт метал Годы с 1987 по 1993 с 2000 Страна …   Википедия

  • Nocturnus (EP) — Nocturnus EP by Nocturnus Released 1993 Recorded Tampa, Florida, USA …   Wikipedia

  • Nocturnus — est un groupe de death metal formé vers 1988 en Floride. Il aura marqué ce style musical pour en avoir repoussé les frontières, notamment en expérimentant ou en utilisant le synthétiseur pour créer des atmosphères. Il est le premier groupe de… …   Wikipédia en Français

  • Nocturnus — (lat.), 1) auf die Nacht sich beziehend, in der Nacht vorgehend, in der Nacht sich zeigend; daher Nocturn (Nocturnus cantus), Nachtgebet od. Gesang in den Klöstern; 2) (Bot.), nur bei Nacht blühend od. nur eine Nacht blühend; 3) was nur bei Nacht …   Pierer's Universal-Lexikon

  • nocturnus — see PAVOR NOCTURNUS …   Medical dictionary

  • NOCTURNUS — apud Statium Theb. l. 6. v. 238. Roscida iam novies, caelô demiserat astra Lucifer, et totidem Lunae praevenerat ignes, Mutatô Nocturnus equô Hesperus est, cui equum furvum tribuit Ovid. Fastor. l. 2. v. 314. sicut Lucifero album, Amor l. 2. El.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Nocturnus — Allgemeine Informationen Genre(s) Death Metal Gründung 1986 Auflösung 2002 Neugründung 1999 …   Deutsch Wikipedia

  • nocturnus — noctụrnus, ...na, ...num [aus lat. nocturnus = nächtlich]: nächtlich, nachts auftretend (bes. von Schmerzen u. Krankheitserscheinungen gesagt); z. B. in der Fügung ↑Pavor nocturnus …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • nocturnus — noc|tụr|nus <Adj.> (Med.): nächtlich, nachts auftretend (bes. von Schmerzen). * * * noctụrnus   [lateinisch], Medizin: nächtlich, in der Nacht auftretend; Gegensatz: diurnus. * * * noc|tụr|nus <Adj.> (Med.): nächtlich, nachts… …   Universal-Lexikon

  • Nocturnus — Natlig …   Danske encyklopædi

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»