Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

met

  • 61 deformis

    dē-formis, e ( abl. plur.: deformīs dentibus, Apul. Met. 10, p. 249, 9), adj. [forma; cf. 2. deformo].
    I.
    Departing, either physically or (more freq.) morally, from the right shape, quality, etc.; misshapen, deformed, unsightly, ugly, odious, disgusting; disgraceful, base (for syn. cf.:

    taeter, foedus, turpis—freq. and class.): longus an brevis, formosus an deformis,

    Cic. Inv. 1, 24, 35:

    deformem esse natum,

    id. Cael. 3, 6; cf.:

    calvitio quoque deformis,

    Suet. Dom. 18;

    and, deformissima femina (opp. pulcherrima),

    Gell. 5, 11, 11:

    opus non deforme,

    Caes. B. G. 7, 23, 5:

    nec ulla deformior species est civitatis quam, etc.,

    Cic. Rep. 1, 34; cf.

    patria,

    id. Fam. 4, 9, 3:

    solum patriae belli malis,

    Liv. 5, 49; cf. Suet. Vesp. 8:

    agmen (sc. inerme),

    Liv. 9, 6:

    turba,

    id. 41, 3; cf. Suet. Aug. 35:

    spectaculum,

    Liv. 1, 26, 10; 31, 24; cf.

    aspectus (opp. species honesta),

    Cic. Off. 1, 35, 126:

    motus statusve,

    id. Fin. 5, 12, 35 et saep.:

    oratio non tam honorifica audientibus quam sibi deformis,

    Liv. 45, 44; cf. Quint. 9, 4, 15:

    blanditiae,

    id. 8, 3, 65:

    convicia,

    id. 6, 4, 10:

    libido,

    id. 8, 6, 40:

    haesitatio,

    id. 11, 2, 48:

    obsequium,

    servile, Tac. A. 4, 20:

    aegrimonia,

    Hor. Epod. 13, 18 et saep.:

    deforme et servile est caedi discentes,

    Quint. 1, 3, 14;

    so with a subject-clause,

    id. 9, 4, 72 (opp. foedissimum); id. 11, 3, 81 and 125; Tac. Or. 36 fin. al.; and in the comp., Plin. Ep. 1, 23, 2; id. ib. 8, 24 fin.; Val. Max. 3, 2, 6.— N. plur. as subst.:

    deformia meditari,

    shameful deeds, Tac. A. 14, 15.—
    * Poet.
    with gen.:

    deformis leti,

    Sil. 1, 166.— Adv. (post-Aug.): dēformĭ-ter.
    a.
    Misshapenly: formati, Apul. M. 8, p. 214, 4.—
    b.
    Inelegantly; disgracefully:

    sonat junctura,

    Quint. 8, 3, 45:

    dicet multa,

    id. 11, 1, 82:

    vivo,

    Suet. Ner. 49.— Comp.: deformius errasse, Sulpic. Sev. Dial. 1, 6, 6. —
    * II.
    Shapeless:

    animae,

    Ov. M. 2, 554.

    Lewis & Short latin dictionary > deformis

  • 62 defraudo

    dē-fraudo or defrūdo (cf. frustra and the compounds of claudo), āvi, ātum (old fut. perf. defraudassis = defraudaveris, Plaut. Rud. 5, 2, 58), 1, v. a., to defraud, overreach, cheat (ante-class. and late;

    in Cic. twice, in proverb. phrases only): tene ego defrudem?

    Plaut. Asin. 1, 1, 81 sq.; cf. ib. 78 and 80; id. Bacch. 4, 4, 84; id. Trin. 2, 4, 11; Ter. Ad. 2, 2, 38:

    me defrudes drachumā,

    Plaut. Ps. 1, 1, 91; Apul. Met. 4, p. 154, 5; id. 9, p. 230, 13: id. de Mag. 82, p. 326, 13; Vulg. Sir. 7, 23.— Also with acc. pers. and rei: aes defraudasse cauponem, Varr. ap. Non. 25, 1;

    and proverb.: quem ne andabatam quidem defraudare poteramus,

    Cic. Fam. 7, 10, 2:

    ne brevitas defraudasse aures videatur,

    id. Or. 66, 221: genium, to deny one's self an enjoyment (opp. indulgere), Plaut. Aul. 4, 9, 14; Ter. Ph. 1, 1, 10 Ruhnk.; so,

    nihil sibi,

    Petr. 69, 2.—With two accus., Vulg. Luc. 19, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > defraudo

  • 63 deicio

    dē-ĭcĭo or dejicio, jēci, jectum, 3, v. a. [jacio], to throw or cast down; to hurl down, precipitate (very freq., and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    araneas de foribus et de pariete,

    Plaut. Stich. 2, 2, 31:

    aliquem de ponte in Tiberim,

    Cic. Rosc. Am. 35, 100; cf.:

    aliquem e ponte,

    Suet. Caes. 80:

    aliquem de saxo (Tarpeio),

    Liv. 5, 47; 6, 20; Hor. S. 1, 6, 39; cf.

    aliquem saxo Tarpeio,

    Tac. A. 6, 19:

    aliquem equo,

    Caes. B. G. 4, 12, 5; Liv. 4, 19:

    jugum servile a cervicibus,

    Cic. Phil. 1, 2, 6:

    togam ab umeris,

    Suet. Aug. 52; cf.:

    togam de umero,

    id. Caes. 9 al.; esp. reflex. with pron.:

    se de muro,

    Caes. B. C. 1, 18, 3; cf.:

    se de superiore parte aedium,

    Nep. Dion, 4 fin.:

    se per munitiones,

    Caes. B. G. 3, 26, 5:

    se a praealtis montibus (venti),

    Liv. 28, 6:

    librum in mare,

    Cic. Q. Fr. 2, 14; cf.:

    aliquem in locum inferiorem,

    Caes. B. G. 5, 44, 12:

    aliquem e summo in Tartara,

    Lucr. 5, 1124:

    elatam securim in caput (regis),

    Liv. 1, 40; cf. id. 7, 10:

    equum e campo in cavam hanc viam,

    force to leap down, id. 23, 47:

    bustum aut monumentum, aut columnam,

    Cic. Leg. 2, 26; so,

    statuas veterum hominum (c. c. depellere simulacra deorum),

    id. Cat. 3, 8, 19:

    monumenta regis templaque Vestae,

    Hor. Od. 1, 2, 15:

    signa aenea in Capitolio (tempestas),

    Liv. 40, 2:

    omnes Hermas,

    Nep. Alcib. 3:

    turrim,

    Caes. B. C. 2, 22; cf.

    arces,

    Hor. Od. 4, 14, 13 et saep.:

    arbores,

    to fell, Liv. 21, 37, 2; Vitr. 2, 9, 4:

    caput uno ictu,

    to cut off, Verg. A. 9, 770; id. ib. 10, 546:

    libellos,

    to tear down, Cic. Quint. 6, 27; Sen. Ben. 4, 12 (but Caes. B. G. 3, 15, antemnis disjectis is the true reading): comam, Afran. ap. Non. 514, 2; cf.:

    crinibus dejectis,

    loose, dishevelled, Tac. A. 14, 30:

    sortes,

    to cast into the urn, Caes. B. C. 1, 6, 5:

    dejectam aerea sortem accepit galea,

    Verg. A. 5, 490 sq.:

    cum dejecta sors esset,

    Liv. 21, 42; cf.:

    pernam, glandium,

    to throw into the pot, Plaut. Stich. 2, 2, 36:

    alvum,

    to purge, Cato R. R. 158; cf.:

    casei caprini, qui facillimi deiciantur,

    i. e. are most easily digested, Varr. R. R. 2, 11, 3;

    opp. alvum superiorem,

    i. e. to vomit, Cato R. R. 156, 2.—
    B.
    Esp.
    1.
    Milit. t. t., to drive out, dislodge an enemy from his position: hostes muro turribusque dejecti, Caes. B. G. 7, 28; cf.:

    nostri dejecti sunt loco,

    id. ib. 7, 51:

    praesidium ex saltu,

    id. B. C. 1, 37 fin.; cf.:

    agmen Gallorum ex rupe Tarpeia,

    Liv. 7, 10:

    ex tot castellis,

    id. 44, 35:

    praesidium Claternā,

    Cic. Phil. 8, 2, 6; cf.:

    praesidium loco summe munito,

    Hor. Ep. 2, 2, 30: praesidium (without abl.), Caes. B. G. 7, 36, 7; id. B. C. 3, 23, 2; Liv. 4, 53 al.:

    castra hostium,

    to destroy, id. 25, 14:

    praetorium,

    id. 41, 2 et saep.—
    2.
    Jurid. t. t., to drive out, turn out of possession, eject, dispossess (cf. deduco):

    unde vi prohibitus sis... unde dejectus?

    Cic. Caecin. 13; cf. id. ib. 17, 50:

    nisi ex eo loco ubi vestigium impresserit, deici neminem posse,

    id. ib. 27, 76 fin.:

    aliquem de possessione imperii,

    Liv. 45, 22.—
    3.
    Naut. t. t., pass.: deici, to be driven out of one's course:

    naves ad inferiorem partem insulae,

    Caes. B. G. 4, 28, 2:

    classis tempestate vexata ad Balearīs insulas deicitur,

    Liv. 23, 34, 16; id. 23, 40, 6.—
    4.
    Pregn. (cf.: cado, concĭdo, decĭdo; caedo, concīdo, decīdo, etc.), to fell with a mortal wound, to bring down dead to the ground; to kill, slay:

    his dejectis et coacervatis cadaveribus,

    Caes. B. G. 2, 27, 4; 4, 12; id. B. C. 1, 46; 3, 51; cf.:

    quem telo primum, quem postremum aspera virgo Deicis?

    Verg. A. 11, 665:

    avem ab alto caelo,

    id. ib. 5, 542; cf. id. ib. 11, 580:

    Glaucoque bovem Thetidique juvencam Deicit Ancaeus,

    i. e. slaughters as a sacrifice, Val. Fl. 1, 191:

    super juvencum stabat dejectum leo,

    Phaedr. 2, 1, 1:

    (Hercules) aves sagittis dejecit,

    Lact. 1, 9, 2:

    gruem,

    Verg. A. 11, 580.—
    5.
    To lower, let down, hang down, depress, of the head, etc. (cf. II. A. infra):

    dejecto capite (opp. supino capite),

    Quint. 11, 3, 69.—Of a nod (opp. relato capite), Apul. Met. 10.—Of a wild beast:

    id (caput) dejectum semper in terram,

    Plin. 8, 21, 32, § 77:

    in pectora mentum,

    Ov. M. 12, 255:

    euntes dejecta cervice Getae,

    Claud. VI. Cons. Hon. 180.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    pueri Sisennae oculos de isto numquam deicere,

    never took their eyes off him, Cic. Verr. 2, 4, 15; cf. id. ib. 2, 5, 71:

    oculos a republica,

    id. Phil. 1, 1:

    dejecit vultum et demissa voce locuta est,

    cast down her eyes, Verg. A. 3, 320; cf.:

    oculos in terram,

    Quint. 1, 11, 9 al.;

    and in Gr. construction, dejectus oculos,

    with downcast eyes, Verg. A. 11, 480:

    dejectus vultum,

    Stat. Th. 3, 367:

    ecquid ergo intellegis quantum mali de humana condicione dejeceris?

    thou hast removed, averted, Cic. Tusc. 1, 8; cf.:

    quantum de doloris terrore,

    id. ib. 2, 5, 14:

    vitia a se ratione,

    id. ib. 4, 37, 80; cf.:

    cruciatum a corpore (with depellere omnia verbera),

    id. Verr. 2, 5, 62:

    hunc metum Siciliae,

    id. ib. 2, 5, 49 fin.:

    quae replenda vel deicienda sunt,

    Quint. 10, 4, 1:

    eum de sententia dejecistis,

    hast diverted from his opinion, Cic. Phil. 9, 4, 8:

    fortis et constantis est, non tumultuantem de gradu deici, ut dicitur,

    id. Off. 1, 23, 80; cf. id. Att. 16, 15, 3.—
    B.
    In partic. (acc. to no. I. B. 2.), to cast one down from the prospect of a thing; to prevent from obtaining, to deprive, rob of:

    de honore deici,

    Cic. Verr. 1, 9, 25:

    de possessione imperii,

    Liv. 45, 22, 7;

    for which, ad deiciendum honore eum,

    Liv. 39, 41;

    and, dejecti honore,

    id. 3, 35; so with simple abl.:

    aliquem aedilitate,

    Cic. Verr. 1, 8, 23:

    aedilitate,

    id. Verr. 2, 1, 8, § 23:

    praeturā,

    id. Mur. 36, 76:

    principatu,

    Caes. B. G. 7, 63, 8:

    certo consulatu,

    Liv. 40, 46, 14:

    spe,

    id. 44, 28, 1:

    ea spe,

    Caes. B. G. 1, 8, 4; cf.:

    opinione trium legionum (i. e. spe trium legionum colligendarum),

    id. ib. 5, 48:

    conjuge tanto,

    Verg. A. 3, 317. —Without abl.: M. Caelium mentio illa fatua... subito dejecit, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 3:

    cum inimicum eo quoque anno petentem dejecisset,

    Liv. 38, 35:

    uxorem (sc. conjugio),

    Tac. A. 11, 29 fin.:

    hoc dejecto,

    after his fall, Nep. Thras. 3, 1; cf. Tac. A. 2, 3; Luc. 8, 27:

    ex alto dejectus culmine regni,

    Sil. 17, 143.—
    C.
    To humble:

    deicimur, sed non perimus,

    Vulg. 2 Cor. 4, 9:

    deiciendi hominis causa,

    Lact. 4, 27, 17.—Hence, dejectus, a, um, P. a. (very rare).
    I.
    Sunk down, low:

    equitatus noster etsi dejectis atque inferioribus locis constiterat,

    Caes. B. C. 1, 46, 3:

    dejectius,

    Tert. adv. Marc. 1, 6 fin.
    II.
    (Acc. to no. II. B., deprived of hope; hence) Cast down, dejected, dispirited:

    haud dejectus equum duci jubet,

    Verg. A. 10, 858; cf.: [p. 535] haud sic dejecta, Stat. Th. 3, 315:

    in epilogis plerumque dejecti et infracti sumus,

    Quint. 9. 4, 138.— Sup. does not occur.—
    * Adv. dējectē, low; only comp., dejectius, Tert. adv. Marc. 2, 27 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > deicio

  • 64 diecula

    dĭēcŭla, ae, f. dim. [dies], the short space of a day, one little day, a little while, Plaut. Ps. 1, 5, 88; Ter. And. 4, 2, 27; Cic. Att. 5, 21, 13; and repeatedly in Ap.; so Met. 1, p. 106; ib. 6, 179.

    Lewis & Short latin dictionary > diecula

  • 65 egomet

    ĕgŏmet, v. the preced. art. and met.

    Lewis & Short latin dictionary > egomet

  • 66 exheredo

    exhērēdo, āvi, ātum, 1, v. a. [exheres], to disinherit.
    I.
    Prop.:

    fratrem exheredans te faciebat heredem,

    Cic. Phil. 2, 16, 41:

    aliquem,

    id. Clu. 48, 135; id. Rosc. Am. 18, 52; Auct. Her. 4, 23, 33; Quint. 5, 13, 32; 7, 4, 20: liberos bonis, Q. Met. ap. Gell. 1, 6, 8 et saep.—
    * II.
    Transf., to deprive the heir of any thing:

    ut mensam ejus exheredaret,

    Plin. 37, 2, 7, § 20.

    Lewis & Short latin dictionary > exheredo

  • 67 exossis

    exossis, e, and exossus, a, um, adj. [ex-ŏs], without bones, boneless (post-class.).
    I.
    Lit.:

    cum sit (lepus marinus) cetera exossis,

    App. Mag. p. 300, 13.—
    II.
    Transf.
    (α).
    Pliant, limber, supple, yielding:

    exossis plane et enervis,

    App. Mag. p. 322, 1:

    enervam et exossam saltationem explicat,

    id. Met. 1, p. 104, 3.—
    (β).
    Loose, negligent:

    dictio,

    Sid. Ep. 6, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > exossis

  • 68 exossus

    exossis, e, and exossus, a, um, adj. [ex-ŏs], without bones, boneless (post-class.).
    I.
    Lit.:

    cum sit (lepus marinus) cetera exossis,

    App. Mag. p. 300, 13.—
    II.
    Transf.
    (α).
    Pliant, limber, supple, yielding:

    exossis plane et enervis,

    App. Mag. p. 322, 1:

    enervam et exossam saltationem explicat,

    id. Met. 1, p. 104, 3.—
    (β).
    Loose, negligent:

    dictio,

    Sid. Ep. 6, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > exossus

  • 69 exoticum

    exōtĭcus, a, um, adj., = exôtikos, foreign, exotic (ante- and post-class.).
    I.
    Adj.:

    unguenta,

    Plaut. Most. 1, 1, 41:

    vinum,

    Gell. 13, 5, 5:

    jus (piscium),

    App. M. 10, p. 246, 28:

    pulvis,

    id. Mag. p. 278, 4:

    sermo,

    id. Met. 1 init. —Comically:

    Graecia, i. q. magna,

    Plaut. Men. 2, 1, 11.—
    * II.
    Subst.: exōtĭcum, i, n., a foreign garment, Plaut. Ep. 2, 2, 48.

    Lewis & Short latin dictionary > exoticum

  • 70 exoticus

    exōtĭcus, a, um, adj., = exôtikos, foreign, exotic (ante- and post-class.).
    I.
    Adj.:

    unguenta,

    Plaut. Most. 1, 1, 41:

    vinum,

    Gell. 13, 5, 5:

    jus (piscium),

    App. M. 10, p. 246, 28:

    pulvis,

    id. Mag. p. 278, 4:

    sermo,

    id. Met. 1 init. —Comically:

    Graecia, i. q. magna,

    Plaut. Men. 2, 1, 11.—
    * II.
    Subst.: exōtĭcum, i, n., a foreign garment, Plaut. Ep. 2, 2, 48.

    Lewis & Short latin dictionary > exoticus

  • 71 fimum

    fĭmus, i (also fĭmum, i, n., Plin. 28, 17, 70, § 234 sq.; 29, 5, 32, § 101; 30, 9, 23, § 76; Lact. Opif. D. 11, 20: fimo, abl. fem., Apul. Met. 7, p. 200 fin.), m. [Sanscr. dhūmas, smoke; dhū-lis, dust; cf. Gr. thu-, thunô, thuma, thuos; Lat. sub-fīo, sub-fimen; Germ. Dunst; Engl. dust], that which fertilizes or manures, dung, ordure, excrement (only in the sing., Diom. p. 314 P.; for syn. cf.: stercus, merda, quisquiliae).
    I.
    Lit., Verg. G. 1, 80; Col. 2, 14, 4; 3, 11, 4; Plin. 28, 17, 71, § 235; 30, 9, 23, § 76:

    caballinus,

    id. 29, 5, 32, § 102; Liv. 38, 18, 4:

    fimo si quis aliquem perfuderit,

    Paul. Sent. 5, 4, 13. —
    II.
    Poet. transf. for lutum, dirt, mire, Verg. A. 5, 333 and 358.

    Lewis & Short latin dictionary > fimum

  • 72 fimus

    fĭmus, i (also fĭmum, i, n., Plin. 28, 17, 70, § 234 sq.; 29, 5, 32, § 101; 30, 9, 23, § 76; Lact. Opif. D. 11, 20: fimo, abl. fem., Apul. Met. 7, p. 200 fin.), m. [Sanscr. dhūmas, smoke; dhū-lis, dust; cf. Gr. thu-, thunô, thuma, thuos; Lat. sub-fīo, sub-fimen; Germ. Dunst; Engl. dust], that which fertilizes or manures, dung, ordure, excrement (only in the sing., Diom. p. 314 P.; for syn. cf.: stercus, merda, quisquiliae).
    I.
    Lit., Verg. G. 1, 80; Col. 2, 14, 4; 3, 11, 4; Plin. 28, 17, 71, § 235; 30, 9, 23, § 76:

    caballinus,

    id. 29, 5, 32, § 102; Liv. 38, 18, 4:

    fimo si quis aliquem perfuderit,

    Paul. Sent. 5, 4, 13. —
    II.
    Poet. transf. for lutum, dirt, mire, Verg. A. 5, 333 and 358.

    Lewis & Short latin dictionary > fimus

  • 73 flammidus

    flammĭdus, a, um, adj. [flamma], flaming, burning, fiery (Appuleian): glacialibus flammida confundit, App. de Mundo, p. 66, 37:

    roseo rubore flammida,

    id. Met. 11, p. 158, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > flammidus

  • 74 Florianus

    Flōrĭānus, i, m., a Roman surname. Esp., M. Annius, half-brother of the emperor Tacitus, after whose death he usurped the empire, A. D. 276, but after a few weeks met an obscure death at Tarsus, Aur. Vict. Caes. 36, 37; Eutr. 9, 10; v. esp. Vop. Flor.

    Lewis & Short latin dictionary > Florianus

  • 75 Hippolyta

    Lewis & Short latin dictionary > Hippolyta

  • 76 Hippolyte

    Lewis & Short latin dictionary > Hippolyte

  • 77 Hirtius

    Hirtĭus, a, name of a Roman gens.; in partic., A. Hirtius, consul A. U. C. 711, and author of the eighth book of Cœsar's Commentaries on the Gallic war: he fell before Mutina, Cic. Att. 7, 4, 2; Q. Cic. ap. Cic. Fam. 16, 27, 1.— Hirtīnus, a, um, of Hirtius: proelium, the battle in which Hirtius met his death, Asin. Pollio ap. Cic. Fam. 10, 33, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Hirtius

  • 78 iambelegus

    ĭambĕlĕgus, a, um, adj., = iambelegos, consisting of an iambic measure (diiambus) hypercatalectic and a dactylic penthemimeris:

    metrum,

    Serv. de Cent. Met. 9, § 17.

    Lewis & Short latin dictionary > iambelegus

  • 79 immeditatus

    immĕdĭtātus ( inm-), a, um, adj. [inmeditatus], unstudied, unpremeditated, artless, natural (post-class.):

    sonores animalium,

    App. Flor. p. 357, 41:

    incessus,

    id. Met. 2, p. 115, 25.— Adv.: immĕdĭtātē, without premeditation, Gell. praef. § 10.

    Lewis & Short latin dictionary > immeditatus

  • 80 inmeditatus

    immĕdĭtātus ( inm-), a, um, adj. [inmeditatus], unstudied, unpremeditated, artless, natural (post-class.):

    sonores animalium,

    App. Flor. p. 357, 41:

    incessus,

    id. Met. 2, p. 115, 25.— Adv.: immĕdĭtātē, without premeditation, Gell. praef. § 10.

    Lewis & Short latin dictionary > inmeditatus

См. также в других словарях:

  • met — met …   Dictionnaire des rimes

  • met — met·ri·cal; met·ri·cism; met·ri·cist; met·ri·fi·ca·tion; met·ri·fy; met·rio·cra·nic; met·rio·metopic; met·ro·logical; met·ro·mania; met·ron; met·ro·nome; met·ro·nom·ic; met·ro·pole; met·ro·pol·i·tan·ate; met·ro·pol·i·tan·ism;… …   English syllables

  • Met — Met, auch Honigwein genannt, ist ein alkoholisches Getränk aus Honig und Wasser. Teilweise werden auch, besonders in der privaten Produktion, verschiedene Gewürze, Früchte und Fruchtsäfte (zumeist Äpfel und Apfelsaft) zugegeben oder anstelle des… …   Deutsch Wikipedia

  • Met — or MET or The Met may refer to: Contents 1 In the arts 2 In computing and the Internet 3 In medicine and physiology 4 In public safety …   Wikipedia

  • Met-Rx — is a brand name of nutritional supplements, originally produced by Met Rx, Inc., a California company started by A. Scott Connelly, and sold several times since. The brand is best known as the product to pioneer a new category of bodybuilding… …   Wikipedia

  • Met 3 — site in March 2011 General information Status On hold Type Resid …   Wikipedia

  • mét- — mét(a) ♦ Élément, du gr. meta, exprimant la succession, le changement, la participation, et en philosophie et dans les sciences humaines « ce qui dépasse, englobe » (un objet, une science) : métalangage, métamathématique. ⇒MÉT(A) , (MÉT , MÉTA… …   Encyclopédie Universelle

  • Met — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}}   Sigles d une seule lettre   Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres …   Wikipédia en Français

  • met- — Met : ↑ meta , Meta . * * * met , Met : ↑meta , ↑Meta (1). me|ta , Me|ta , (vor Vokalen u. vor h:) met , Met [met(a) , auch: mɛt(a) ; griech. metá] …   Universal-Lexikon

  • Met- — Met : ↑ meta , Meta . * * * met , Met : ↑meta , ↑Meta (1). me|ta , Me|ta , (vor Vokalen u. vor h:) met , Met [met(a) , auch: mɛt(a) ; griech. metá]: 1. bedeutet in Bildungen mit Adjektiven od. Sub …   Universal-Lexikon

  • Met 2 — Localisation Coordonnées …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»