-
101 soluto sm
[so'luto]Chim solute -
102 velluto sm
[vel'luto](stoffa) velvetvelluto di cotone/seta — cotton/silk velvet
di velluto — (fig : pelle, guance) velvety
un paio di pantaloni di velluto — a pair of cords o corduroy trousers
-
103 voluto agg
[vo'luto] voluto (-a)1) (intenzionale) deliberate, intentional2) (desiderato: bambino) wanted, (somma) desired -
104 assoluto
[asso'luto] assoluto (-a)1. agg(gen, Pol, Gramm) absoluteè in assoluto il più bravo — he is without doubt o altogether the best
2. sm -
105 benvoluto
agg [benvo'luto] benvoluto (-a)loved, well liked -
106 bitorzoluto
agg [bitortso'luto] bitorzoluto (-a) -
107 capelluto
agg [kapel'luto] capelluto (-a) -
108 devoluto
-
109 dissoluto
-
110 evoluto
[evo'luto] evoluto (-a)1. ppSee:2. agg(popolo, civiltà) (highly) developed, advanced, (persona: emancipato) independent, (senza pregiudizi) broad-minded -
111 insoluto
agg [inso'luto] insoluto (-a)(problema) unsolved, (debito) unpaid, outstanding -
112 involuto
agg [invo'luto] involuto (-a)(stile) convoluted -
113 irresoluto
agg [irreso'luto] irresoluto (-a)irresolute, indecisive -
114 occhialuto
-
115 risoluto
agg [riso'luto] risoluto (-a)resolute, determined -
116 saluto
sm [sa'luto]1) (incontrandosi) greeting, (congedandosi) goodbye, farewelltanti saluti; cari saluti — best regards, best wishes
cordiali saluti; distinti saluti — yours truly, yours faithfully, yours sincerely
2) (gesto: del capo) nod, (con la mano) wavemi fece un cenno di saluto — he nodded to me; he waved to me
3) Mil salute -
117 soluto
sm [so'luto]Chim solute -
118 velluto
sm [vel'luto](stoffa) velvetvelluto di cotone/seta — cotton/silk velvet
di velluto — (fig : pelle, guance) velvety
un paio di pantaloni di velluto — a pair of cords o corduroy trousers
-
119 voluto
agg [vo'luto] voluto (-a)1) (intenzionale) deliberate, intentional2) (desiderato: bambino) wanted, (somma) desired -
120 amecus
1.ămīcus (old form ămēcus, Paul. ex Fest. p. 15 Müll.), a, um, adj. [amo], friendly, kind, amicable, favorable, inclined to, liking; constr. with dat., Zumpt, Gram. §B.410: animo esse amico erga aliquem,
Ter. Hec. 3, 3, 29; Cic. Fam. 1, 7, 3:tribuni sunt nobis amici,
id. Q. Fr. 1, 2 fin.:homo amicus nobis jam inde a puero,
Ter. Ad. 3, 3, 86:Pompeium tibi valde amicum esse cognovi,
Cic. Fam. 1, 8, 5; id. Att. 9, 5:amicus non magis tyranno quam tyrannidi,
Nep. Dion, 3, 2; id. Att. 9:male numen amicum,
Verg. A. 2, 735; Ov. F. 3, 834:(Fortuna) amica varietati constantiam respuit,
Cic. N. D. 2, 16:amica luto sus,
fond of, Hor. Ep. 1, 2, 26.— Comp.:mihi nemo est amicior Attico,
Cic. Att. 16, 16:amicior Cilicum aerariis quam nostro,
id. ib. 7, 1, 6; id. Fam. 3, 2, 1.— Sup.:Deiotarum, fidelissimum regem atque amicissimum rei publicae nostrae,
Cic. Att. 15, 2, 2:cum summi viri, tum amicissimi,
id. Am. 2, 8:amicissimi viri,
Suet. Caes. 1:successor conjunctissimus et amicissimus,
Cic. Fam. 3, 3:hoc libro ad amicum amicissimus de amicitiā scripsi,
id. Am. 1, 5; 23, 88 (but the comp. and sup. may sometimes be rendered as belonging to 2. amicus, a greater friend, the greatest friend, as in Cic. Att. 16, 16, and Am. 1, 5; so in Gr. basileus etc.).—Of things, kindly, pleasing (mostly poet.;* C.so Cic. rarely): nihil homini amico est opportuno amicius,
Plaut. Ep. 3, 3, 44:secundum te nihil est mihi amicius solitudine,
Cic. Att. 12, 15:portus intramus amicos,
Verg. A. 5, 57: fessos opibus solatur amicis, id. [p. 106] ib. 5, 416:vento amico ferri,
Ov. Tr. 1, 5, 17:per amica silentia lunae,
Verg. A. 2, 255:amici imbres,
id. G. 4, 115:sidus amicum,
Hor. Epod. 10, 9:sol amicum tempus agens,
bringing the welcome hour, id. C. 3, 6, 43:tempus fraudibus amicum,
Stat. S. 5, 2, 39:brevitas postulatur, qui mihimet ipsi amicissima est,
Cic. Quinct. 34.—Amicum est mihi (after the Gr. philon esti moi; in pure Lat., mihi cordi est, etc.); with inf., it pleases me, it accords with my feelings:a.nec dis amicum est nec mihi te prius Obire,
Hor. C. 2, 17, 2.—Hence, adv., in a friendly manner, kindly, amicably.Old form ămīcĭter, Pac. ap. Non. 510, 26; Plaut. Pers. 2, 3, 3.—b.Class. form ămīcē:facis amice,
Cic. Am. 2, 9:haec accipienda amice,
id. ib. 24, 88; id. Fin. 1, 10; id. Off. 1, 26. —* Comp., Front. ad M. Caes. 1, 6.— Sup., Cic. Div. in Caecil. 9; Caes. B. C. 2, 17.2.ămīcus, i, m. [from amo, as philos from phileô, and from ] ( gen. plur. amicūm, Ter. Heaut. prol. 24).A.A friend; constr. with gen. or poss. adj.; v. Zumpt, Gram. §B.410: est is (amicus) tamquam alter idem,
Cic. Am. 21, 80 (cf. id. ib. 25, 92; id. Off. 1, 17):amicum qui intuetur, tamquam exemplar intuetur sui,
id. Am. 7, 23:Non tam utilitas parta per amicum, quam amici amor ipse delectat,
id. ib. 14, 51: Amicus certus in re incertā cernitur, Enn. ap. Cic. ib. 17, 64:boni improbis, improbi bonis amici esse non possunt,
Cic. ib. 20, 74:ex omnibus saeculis vix tria aut quattuor nominantur paria amicorum,
id. ib. 4, 15:tu ex amicis certis mi es certissimus,
Plaut. Trin. 1, 2, 54 and 57:vetus verbum hoc est, Communia esse amicorum inter se omnia,
Ter. Ad. 5, 4, 18:Respicis antiquum lassis in rebus amicum,
Ov. P. 2, 3, 93:Alba tuus antiquissimus non solum amicus, verum etiam amator,
Cic. Verr. 2, 3, 63 fin.:hospitis et amici mei M. Pacuvii fabula,
id. Am. 7, 24:suis incommodis graviter angi non amicum sed se ipsum amantis est,
of one loving not his friend, but himself, id. ib. 3, 10:ab amicis honesta petere, amicorum causā honesta facere,
id. ib. 13, 44:paternus amicus ac pernecessarius,
id. Fl. 6, 14:amicus novus,
id. Am. 19, 67:vetus,
id. ib.; Verg. A. 3, 82; Hor. S. 2, 6, 81; Ov. P. 1, 6, 53:amici ac familiares veteres,
Suet. Tib. 55:aequaevus,
Verg. A. 5, 452:ardens,
id. ib. 9, 198:dulcis,
Hor. S. 1, 3, 69; Ov. P. 1, 8, 31:carus,
Hor. C. 4, 9, 51; Ov. Tr. 3, 6, 7:jucundus,
Hor. S. 1, 3, 93:amici jucundissimi et omnium horarum,
Suet. Tib. 42:amicus propior,
Hor. Ep. 1, 9, 5:fidelis,
id. ib. 2, 2, 1; Vulg. Eccli. 6, 14:fidus,
Hor. Ep. 1, 5, 24:verus,
Cic. Am. 21, 82; Vulg. Eccli. 25, 12:mendax,
Hor. A. P. 425:secernere blandum amicum a vero,
Cic. Am. 25, 95:memor,
Ov. Tr. 5, 9, 33:summus,
Ter. Phorm. 1, 1, 1:primus,
Vulg. 1 Macc. 10, 65:amici tristes,
Hor. C. 1, 7, 24:maesti,
Ov. Tr. 1, 9, 5:dives,
Hor. Ep. 1, 8, 24:inops,
id. S. 1, 2, 5:inferioris ordinis amici,
Cic. Am. 19, 69:communes amici,
Cic. Fam. 5, 2:amice, salve!
Ter. Eun. 3, 5, 12; so Cat. 55, 7; Verg. A. 6, 507; Hor. C. 2, 14, 6; and Vulg. Matt. 20, 13:magnanimi veritatis amici,
Cic. Off. 1, 19:amicos parare,
Ter. And. 1, 1, 39:amicos parare optimam vitae, ut ita dicam, supellectilem,
Cic. Am. 15, 55:minus amicorum habens,
Ter. Eun. 4, 6, 22:me unum atque unicum amicum habuit,
Cat. 73, 6;amicos habere,
Cic. Am. 11, 36; so Vulg. Prov. 22, 11:nos sibi amicos junget,
Ter. Hec. 5, 2, 32; Hor. S. 1, 3, 54:amicum servare,
id. ib.:amicum servare per durum tempus,
Ov. P. 2, 6, 29:aliquo uti amico,
to have one as a friend, Cic. de Or. 1, 14, 62; Hor. S. 1, 4, 96:sibi amicum facere,
Vulg. Luc. 16, 9:amicum diligere,
Verg. A. 9, 430; Vulg. Deut. 13, 6:amico inservire,
Ter. Heaut. 3, 1, 8:amico parcere,
Hor. S. 1, 4, 35:et monendi amici saepe sunt et objurgandi,
Cic. Am. 24, 88:amico ignoscere,
Hor. Ep. 2, 2, 110:angorem pro amico capere,
Cic. Am. 13, 48:amici jacentem animum excitare,
id. ib. 16, 59:amicum consolari,
Ov. Tr. 5, 4, 41:amico orbatus,
Cic. Am. 3, 10:amicum offendere,
Hor. S. 1, 3, 73:non paucis munitus amicis,
Ov. P. 2, 3, 25.—Also for patronus, patron, protector; so Horace of Mæcenas, Epod. 1, 2:amicus potens,
powerful friend, id. C. 2, 18, 12; so,magnus,
Juv. 3, 57; 6, 313: Suet. Aug. 56:valentissimi,
id. ib. 35.—And for socius, companion:trepido fugam exprobravit amico,
Ov. M. 13, 69.—In polit. relations, a friend of the State (who was not always socius, an ally, but the socius was always amicus; cf.C.amicitia): Deiotarus ex animo amicus, unus fidelis populo Romano,
Cic. Phil. 11, 13:socio atque amico regi,
Liv. 37, 54; 7, 30 et saep.; Suet. Caes. 11.—In and after the Aug. per., a counsellor, courtier, minister of a prince, Nep. Milt. 3, 2 Dähn.:A.fuerunt multi reges ex amicis Alexandri Magni,
id. Reg. 3, 1; so Suet. Caes. 70, 72; 70, 79; id. Aug. 16; 17; 35; 56; 66; id. Calig. 19; id. Ner. 5; id. Galb. 7 al.; cf. Ernest. ad Suet. Excurs. XV.—Hence, ămī-ca, ae, f.In bon. part., a female friend (very rare; cf. hetaira in Hom., Aristoph., Plato):B.amicae, cognatae,
Ter. Hec. 4, 2, 16:at haec amicae erunt, ubi, etc.,
id. ib. 5, 2, 24:Me (laedit) soror et cum quae dormit amica simul,
Prop. 2, 6, 12:ibit ad adfectam, quae non languebit, amicam Visere,
Ov. Am. 2, 2, 21; cf. Juv. 3, 12; 6, 353; 6, 455; 6, 481; so Inscr. Grut. 865, 17; 891, 4. —In mal. part., = meretrix, a concubine, mistress, courtesan (esp. freq. in the comic poets; so in Gr. hetaira com. in Att. usage): eum suus pater ab amicā abduxit, Naev. ap. Gell. 6, 8:mulierem pejorem quam haec amica est Phaedromi non vidi,
Plaut. Curc. 5, 1, 3; so id. Trin. 3, 2, 25; 3, 4, 22; id. Cist. 2, 3, 28; id. Ep. 5, 2, 36; 5, 2, 39 al.:sive ista uxor sive amica est,
Ter. And. 1, 3, 11; id. Heaut. 1, 1, 52; 1, 2, 15; 3, 3, 6; 4, 6, 15 et saep.; Cic. Att. 10, 10; Dig. 50, 16, 144.
См. также в других словарях:
luto — sustantivo masculino 1. Situación en la que se manifiesta externamente el dolor por la muerte de una persona: Guardaron un minuto de silencio en señal de luto. Decretaron una semana de luto nacional por la muerte del Presidente. medio luto Luto… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
luto — (Del lat. luctus). 1. m. Signo exterior de pena y duelo en ropas, adornos y otros objetos, por la muerte de una persona. El color del luto en los pueblos europeos es ahora el negro. 2. Vestido negro que se usa por la muerte de alguien. 3. Duelo,… … Diccionario de la lengua española
luto — luto, uñas de luto ► uñas, ► uñas de luto … Diccionario del Argot "El Sohez"
luto — s. m. 1. Sentimento, pesar (pela morte de alguém). 2. Dor. 3. Traje de dó. 4. Massa argilosa para tapar hermeticamente fendas de vasilhas. • Confrontar: loto … Dicionário da Língua Portuguesa
Luto — María de Médici viuda (1613), por Frans Pourbus el joven. El luto es la expresión medianamente formalizada de responder a la muerte, es decir, la muestra externa de los sentimientos de pena y duelo ante el fallecimiento de un ser querido. En los… … Wikipedia Español
luto — (Del lat. luctus.) ► sustantivo masculino 1 Signo exterior, público o individual, que refleja el dolor por la muerte de una persona: ■ el ayuntamiento decretó tres días de luto . SINÓNIMO duelo 2 INDUMENTARIA Y MODA Vestido negro que se usa por… … Enciclopedia Universal
luto — {{#}}{{LM L24306}}{{〓}} {{SynL24902}} {{[}}luto{{]}} ‹lu·to› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} Signo exterior de tristeza o de dolor por la muerte de una persona, especialmente los que se ponen en ropas, adornos u objetos: • Las banderas ondearán a… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
luto — s m 1 Duelo causado por la muerte de una persona y manifestado socialmente mediante señales y símbolos, como el silencio, la suspensión o la no asistencia a fiestas, práctica de ciertas ceremonias religiosas, banderas a media asta cuando es… … Español en México
luto — (m) (Intermedio) estado de tristeza después de la muerte de un familiar o un amigo, acompañado de un comportamiento adecuado Ejemplos: En Europa la gente se pone la ropa negra para señalar que está de luto. Las mujeres de luto salieron a la calle … Español Extremo Basic and Intermediate
Luto — Recorded as Luto, Lutto, Lutao, and probably others, this is apparently a surname of Iberian peninsula (Catalonian, Portugese or Spanish), and possibly Jewish origins. Wherever recorded it is quite rare, and it would seem today that the greatest… … Surnames reference
luto riguroso — ► locución Período que sigue a la muerte de una persona y en el que se observa el luto totalmente: ■ viste de luto riguroso por su abuelo … Enciclopedia Universal