Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

lĭbens

  • 1 libens

    lĭbens (lŭbens), entis part-adj. de libet. [st1]1 [-] qui agit volontiers, de bon gré, de bon coeur, avec plaisir, étant content.    - libens agnavit, Cic. Mil. 38: il a reconnu volontiers, il a eu plaisir à reconnaître.    - libente te, Cic. Fam. 13, 58: avec ton agrément.    - me libente eripies mihi hunc errorem, Cic. Att. 10, 4, 6: je serai bien content que tu me tires de mon erreur.    - libentissimis Graecis, Cic. Fam. 13, 65, 1: avec le consentement le plus empressé des Grecs.    - fecit animo libentissimo, ut... Cic. Verr. pr. 25: avec le plus grand empressement il fit en sorte que.    - [dans les Inscr. formule fréq.]: v. s. l. m. = votum solvit lubens merito: il a acquitté son voeu de bon gré, comme de juste. --- cf. Plaut. Pers. 254. [st1]2 [-] joyeux, content.    - Plaut. Pers. 760; Ter. Ad. 756.    - lubentior Plaut. As. 568.
    * * *
    lĭbens (lŭbens), entis part-adj. de libet. [st1]1 [-] qui agit volontiers, de bon gré, de bon coeur, avec plaisir, étant content.    - libens agnavit, Cic. Mil. 38: il a reconnu volontiers, il a eu plaisir à reconnaître.    - libente te, Cic. Fam. 13, 58: avec ton agrément.    - me libente eripies mihi hunc errorem, Cic. Att. 10, 4, 6: je serai bien content que tu me tires de mon erreur.    - libentissimis Graecis, Cic. Fam. 13, 65, 1: avec le consentement le plus empressé des Grecs.    - fecit animo libentissimo, ut... Cic. Verr. pr. 25: avec le plus grand empressement il fit en sorte que.    - [dans les Inscr. formule fréq.]: v. s. l. m. = votum solvit lubens merito: il a acquitté son voeu de bon gré, comme de juste. --- cf. Plaut. Pers. 254. [st1]2 [-] joyeux, content.    - Plaut. Pers. 760; Ter. Ad. 756.    - lubentior Plaut. As. 568.
    * * *
        Libens, libentis. Cic. Qui voluntiers et de son bon gré fait quelque chose.
    \
        Si falsa sunt, me libente eripies mihi hunc errorem. Cic. Je seray bien aise que tu, etc. Tu me feras plaisir, et te scauroy bon gré de, etc.
    \
        Libentia animo, et libentibus animis aliquid facere. Cic. Liu. De tresbon coeur.
    \
        Libentissimis omnibus. Cic. Du bon gré de touts, Sans que aucun contredist.
    \
        Libens, pro libenter. Terent. Fugin'hinc? B. ego vero ac libens. Tresvoluntiers.

    Dictionarium latinogallicum > libens

  • 2 libens

    libens libens, ntis охотно делающий

    Латинско-русский словарь > libens

  • 3 libens

    libēns u. lubēns, entis, Abl. ente u. entī, PAdi. (libet, lubet), I) eig., willig, gern, gutwillig, aus freiem Antrieb, willig u. gern darauf eingehend (Ggstz. invitus), libenti animo, gern, mit willigem Herzen, Plaut. u. Cic.: libentissimo animo, Plaut.: libentissimis Graecis, mit Vergnügen, mit willigem Herzen der Griechen, Cic.: me libente eripies mihi errorem, Cic.: lubens faxim, Ter.: simulatione magis quam libens, Tac. – II) übtr., vergnügt, lustig, aufgeräumt, hilari lubentes laetificantes, Plaut.: hilarum ac lubentem fac te gnati in nuptiis, sei lustig und guter Dinge, Ter.: faciam illos lubentiores, Plaut.

    lateinisch-deutsches > libens

  • 4 libens

    libēns u. lubēns, entis, Abl. ente u. entī, PAdi. (libet, lubet), I) eig., willig, gern, gutwillig, aus freiem Antrieb, willig u. gern darauf eingehend (Ggstz. invitus), libenti animo, gern, mit willigem Herzen, Plaut. u. Cic.: libentissimo animo, Plaut.: libentissimis Graecis, mit Vergnügen, mit willigem Herzen der Griechen, Cic.: me libente eripies mihi errorem, Cic.: lubens faxim, Ter.: simulatione magis quam libens, Tac. – II) übtr., vergnügt, lustig, aufgeräumt, hilari lubentes laetificantes, Plaut.: hilarum ac lubentem fac te gnati in nuptiis, sei lustig und guter Dinge, Ter.: faciam illos lubentiores, Plaut.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > libens

  • 5 libens

    libēns, entis (abl. e и i) adj.
    1) охотно (с готовностью, с удовольствием) делающий
    animo libenti C — охотно, от всего сердца
    2) весёлый, радостный (hilarus ac l. Ter)

    Латинско-русский словарь > libens

  • 6 libens

    lĭbens ( lŭb-), entis, P. a., v. libet.

    Lewis & Short latin dictionary > libens

  • 7 libens

    готовый (1. 2 C. Th. 11, 15);

    libenter (adv.) охотно (1. 1 D. 1, 2. 1. 1 C. Th. 11, 13).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > libens

  • 8 libens

    libentis (gen.), libentior -or -us, libentissimus -a -um ADJ
    willing, cheerful; glad, pleased

    Latin-English dictionary > libens

  • 9 libens

    (m = f = n), libentis (gen.sg.)
      1) охотно делающий, с удовольствием делающий;
      2) радостный, довольный, весёлый
      ♦ animo libenti охотно, от всего сердца

    Dictionary Latin-Russian new > libens

  • 10 libēns or lubēns

        libēns or lubēns entis, adj. with sup.    [P. of libet], willing, with readiness, with good will, with pleasure, glad: ego illud vero item feci ac lubens, T.: utrum libentes an inviti dabant?: tecum obeam libens, H.: me libente eripies mihi hunc errorem, to my satisfaction: animo gaudenti ac libenti: libentissimis animis eum recipiunt, Cs.: fecit animo libentissimo populus R.— Glad, happy, joyful, cheerful, merry: gnati in nuptiis, T.

    Latin-English dictionary > libēns or lubēns

  • 11 per-libēns, perlibenter

       per-libēns, perlibenter    see perlub-.

    Latin-English dictionary > per-libēns, perlibenter

  • 12 per-lubēns or per-libēns

        per-lubēns or per-libēns entis, adj.,     very glad: me perlubente, to my great delight.

    Latin-English dictionary > per-lubēns or per-libēns

  • 13 lubens

    lĭbens (lŭbens), entis part-adj. de libet. [st1]1 [-] qui agit volontiers, de bon gré, de bon coeur, avec plaisir, étant content.    - libens agnavit, Cic. Mil. 38: il a reconnu volontiers, il a eu plaisir à reconnaître.    - libente te, Cic. Fam. 13, 58: avec ton agrément.    - me libente eripies mihi hunc errorem, Cic. Att. 10, 4, 6: je serai bien content que tu me tires de mon erreur.    - libentissimis Graecis, Cic. Fam. 13, 65, 1: avec le consentement le plus empressé des Grecs.    - fecit animo libentissimo, ut... Cic. Verr. pr. 25: avec le plus grand empressement il fit en sorte que.    - [dans les Inscr. formule fréq.]: v. s. l. m. = votum solvit lubens merito: il a acquitté son voeu de bon gré, comme de juste. --- cf. Plaut. Pers. 254. [st1]2 [-] joyeux, content.    - Plaut. Pers. 760; Ter. Ad. 756.    - lubentior Plaut. As. 568.
    * * *
    lĭbens (lŭbens), entis part-adj. de libet. [st1]1 [-] qui agit volontiers, de bon gré, de bon coeur, avec plaisir, étant content.    - libens agnavit, Cic. Mil. 38: il a reconnu volontiers, il a eu plaisir à reconnaître.    - libente te, Cic. Fam. 13, 58: avec ton agrément.    - me libente eripies mihi hunc errorem, Cic. Att. 10, 4, 6: je serai bien content que tu me tires de mon erreur.    - libentissimis Graecis, Cic. Fam. 13, 65, 1: avec le consentement le plus empressé des Grecs.    - fecit animo libentissimo, ut... Cic. Verr. pr. 25: avec le plus grand empressement il fit en sorte que.    - [dans les Inscr. formule fréq.]: v. s. l. m. = votum solvit lubens merito: il a acquitté son voeu de bon gré, comme de juste. --- cf. Plaut. Pers. 254. [st1]2 [-] joyeux, content.    - Plaut. Pers. 760; Ter. Ad. 756.    - lubentior Plaut. As. 568.
    * * *
        Lubens, lubentis, om. gen. Plaut. Qui fait quelque chose voluntiers, et non point à regret.
    \
        Lubenti animo. Plaut. D'un franc vouloir, Tresvoluntiers.
    \
        Coenabo vbi tu iusseris. P. hoc me lubente facies. Plautus. J'en suis content.
    \
        Lubens fecero, pro Lubenter. Plaut. Voluntiers.
    \
        Faciam boni tibi aliquid pro istac re, ac lubens. Terent. Et de bon coeur.

    Dictionarium latinogallicum > lubens

  • 14 libenter

    [ libens ]
    а) охотно, с удовольствием (l. uti aliqua re C)

    Латинско-русский словарь > libenter

  • 15 libet

    lĭbet or lŭbet, libuit (lub-) and libitum (lub-) est (in Cic. perh. only in the latter form), 2, v. n. and impers. (libeo, es, etc., as a personal verb acc. to Caper ap. Prisc. p. 922 P.) [Sanscr. root lubh, cupere, desiderare; Gr. root liph- in liptô, lips; cf. Goth. liub-s; Germ. lieb, dear; Lat. līber], it pleases, is pleasing, is agreeable: mihi, I am disposed, I like, I please, I will.— Constr. with nom. of a demonstr. or rel. pronoun, with inf. or a subject-clause as subject, or impers. without a subject, and with or without a dat.
    (α).
    Id (quod) libet (mihi):

    quod tibi lubet, idem mihi lubet,

    Plaut. Most. 1, 3, 138:

    facite, quod vobis lubet,

    Ter. Ad. 5, 9, 34:

    cui facile persuasi, mihi id, quod rogaret, ne licere quidem, non modo non libere,

    Cic. Att. 14, 19, 4; cf.:

    sin et poterit Naevius id quod libet et ei libebit quod non licet, quid agendum est?

    id. Quint. 30, 94:

    quodcumque homini accidit libere, posse retur,

    Plaut. Am. 1, 1, 17:

    ubi peregre, tibi quod libitum fuit, feceris,

    Ter. Phorm. 5, 7, 77.—Once in plur.:

    cetera item, quae cuique libuissent, dilargitus est,

    Suet. Caes. 20.—Without a dat.:

    rogita quod lubet,

    Plaut. Ep. 5, 2, 31:

    faciat quod lubet,

    Ter. Heaut. 3, 1, 55:

    nihil vident, nisi quod lubet,

    id. ib. 4, 1, 30:

    si quid lubet,

    id. Phorm. 5, 7, 88:

    quae (senectus) efficeret, ut id non liberet quod non oporteret,

    Cic. de Sen. 12, 42:

    illa priorum scribendi, quodcumque animo flagrante liberet, simplicitas,

    Juv. 1, 152.—
    (β).
    With inf. or a subject-clause, with or without a dat.:

    concedere aliquantisper hinc mihi intro lubet,

    Plaut. Ps. 1, 5, 158:

    mihi lubet nunc venire Pseudolum,

    id. ib. 4, 5, 3; Ter. And. 5, 5, 2: Qui lubitumst illi condormiscere? Lu. Oculis, opinor, Plaut. Mil. 3, 2, 13:

    non libet mihi deplorare vitam,

    Cic. de Sen. 23, 84:

    quarum (orationum) alteram non libebat mihi scribere,

    id. Att. 2, 7, 1:

    de quo genere libitum est mihi paulo plura dicere,

    id. de Or. 2, 85, 348; id. Leg. 2, 27, 69; Ter. And. 1, 5, 28.—Without a dat.: cum illuc ventum est, ire illinc lubet, Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 258 Vahl.); Ter. And. 4, 5, 21:

    de C. Gracchi tribunatu quid exspectem non libet augurari,

    Cic. Lael. 12, 41:

    qui in foro, quicum colloqui libeat, non habeant,

    id. Rep. 1, 17, 28:

    incoharo haec studia, vel non vacabit, vel non libebit,

    Quint. 1, 12, 12; 10, 1, 13; Ter. Ad. 5, 1, 4:

    ultra Sauromatas fugere hinc libet,

    Juv. 2, 1: libet expectare quis impendat, etc., I should like to see who, etc., id. 12, 95.—
    (γ).
    Absol., with or without a dat.:

    ego ibo pro te, si tibi non libet,

    Plaut. Most. 5, 2, 10:

    ubiquomque libitum erit animo meo,

    id. As. 1, 1, 97:

    adi, si libet,

    id. Pers. 5, 2, 13; Cic. Tusc. 5, 15, 45; Ter. And. 1, 3, 8:

    age, age, ut libet,

    id. ib. 2, 1, 10:

    ut libet, as an expression of assent,

    id. Heaut. 4, 4, 16; 4, 5, 32; 5, 1, 61; id. Ad. 2, 2, 38: Ch. Quid in urbe reptas villice? Ol. Lubet, Plaut. Cas. 1, 11; id. Bacch. 5, 2, 79: Pe. Qua fiducia ausus... dicere? Ep. Libuit, Plaut. Ep. 5, 2, 33; cf. id. Ps. 1, 3, 114.—Hence,
    1.
    lĭbens ( lŭbens; LIBES, Inscr. R. N. 2598 Mommsen), entis, P. a., that does a thing willingly or with readiness, willing, with good will, with pleasure (class.).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    studen hercle audire, nam ted ausculto lubens,

    Plaut. Ps. 1, 5, 108: Ph. Complectere. An Facio lubens, id. As. 3, 3, 25:

    ego illud vero illud feci, ac lubens,

    Ter. Eun. 3, 5, 43; id. Heaut. 4, 5, 15; id. And. 2, 1, 37: cum totius Italiae concursus facti illius gloriam [p. 1060] libens agnovisset, Cic. Mil. 14, 38.—Freq. (esp. in Cic.; Cæs. and Quint. do not use libens as an adj. at all) in the abl. absol.: me, te, etc., and animo libente or libenti, with pleasure, gladly, very willingly:

    edepol me lubente facies,

    Plaut. Am. 2, 2, 218:

    me libente eripies mihi hunc errorem,

    Cic. Att. 10, 4, 6; id. de Or. 2, 73, 295:

    libente me vero,

    id. Rep. 1, 9 fin. Mos. N. cr.:

    quae (res nostrae) tam libenti senatu laudarentur,

    id. Att. 1, 14, 3:

    cum Musis nos delectabimus animo aequo, immo vero etiam gaudenti ac libenti,

    id. ib. 2, 4, 2.— Sup.:

    cunctae praefecturae libentissimis animis eum recipiunt,

    Caes. B. C. 1, 15, 1:

    illam porticum redemptores statim sunt demoliti libentissimis omnibus,

    Cic. Att. 4, 2, 5:

    libentissimis Graecis,

    id. Fam. 13, 65, 1:

    lubentissimo corde atque animo,

    Plaut. Ps. 5, 2, 22:

    fecit animo libentissimo populus Romanus,

    Cic. Verr. 1, 9, 25.—
    2.
    In partic.:

    libens or libens merito (abbreviated L. M.), a formula used in paying a vow: Jovi lubens meritoque vitulor,

    Plaut. Pers. 2, 3, 1:

    EX VOTO L. M.,

    Inscr. Orell. 1412: V. S. L. M., i. e. votum solvit libens merito, or V. L. S., i. e. votum libens solvit, very freq. in inscriptions. —
    B.
    Transf., glad, happy, joyful, cheerful, merry (ante-class.):

    uti ego illos lubentiores faciam, quam Lubentia'st,

    Plaut. As. 2, 2, 2:

    ego omnes hilaros, lubentes, laetificantes faciam ut fiant,

    id. Pers. 5, 1, 8:

    hilarum ac lubentem fac te in gnati nuptiis,

    Ter. Ad. 4, 7, 38.—Hence, adv.: lĭbenter or lŭbenter, willingly, cheerfully, gladly, with pleasure, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 239 Vahl.); id. ap. Non. 15, 12 (Trag. v. 379 ib.):

    cenare lubenter,

    Cato, R. R. 156:

    ecastor frigida non lavi magis lubenter,

    Plaut. Most. 1, 2, 1:

    ut homines te libenter studioseque audiant,

    Cic. Div. in Caecil. 12, 39; id. Rep. 1, 18, 30:

    libenter verbo utor Catonis,

    id. ib. 2, 1, 3; id. Lael. 24, 89; id. Rep. 2, 38, 64:

    ego tuas litteras legi libenter,

    id. Fam. 3, 5, 1; id. Att. 2, 1, 1:

    libenter homines id, quod volunt, credunt,

    Caes. B. G. 3, 18.— Comp.:

    ille adjurans, nusquam se umquam libentius (cenavisse),

    with a better appetite, Cic. Fam. 9, 19, 1; id. Lael. 19, 68:

    nihil libentius audiunt,

    Quint. 7, 1, 63; 8, 2, 11:

    nil umquam hac carne libentius edit,

    Juv. 15, 88.— Sup.: cui ego quibuscumque rebus potero libentissime commodabo, Cic. Fragm. ap. Non. 275, 18: cum lubentissime edis, Favorin. ap. Gell. 15, 8, 2:

    libentissime dare,

    Cic. Verr. 2, 4, 27, § 63; id. Leg. 2, 1, 1; Sen. Ep. 30, 9.— Hence also,
    2.
    lĭbĭtus, a, um, P. a.; only plur. as subst.: lĭbĭta, ōrum, n., lit., the things that please, one's pleasure, will, liking, humor (Tacitean):

    sua libita exercebant,

    Tac. A. 6, 1:

    ad libita Caesarum,

    id. ib. 12, 6:

    ad libita Pallantis,

    id. ib. 14, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > libet

  • 16 willig

    willig, libens (gern). – paratus. promptus (immer bereit zum Handeln), zu etwas, ad alqd; vgl. »willfährig«. – durch den willigsten Gehorsam, modestissime parendo. – w. sein zu etw., promptum od. paratum esse ad alqd; non invito animo alqd facere. Adv. libenter; animo libenti (z.B. parēre); animo libenti prolixoque; animo prompto paratoque; facile (leicht, ohne Schwierigkeit, z.B. parēre: u. alqd pati); vgl. »willfährig ( Adv.)«. – Auch durch libens, volens od. non invitus od. durch velle, non nolle u. dgl. mit folg. Infin. (s. »gern no. I«).

    deutsch-lateinisches > willig

  • 17 conduco

    condūco, ĕre, dūxi, ductum [st2]1 - tr. - conduire ensemble, rassembler, réunir, rapprocher, contracter. [st2]2 [-] louer, prendre à gages (une personne), prendre à ferme (une chose, une propriété). [st2]3 - intr. - être utile à, servir à, convenir.    - conduxi domum a te: je t’ai loué une maison.    - homines conducere: prendre des hommes à solde, soudoyer des hommes.    - militem conducere: engager un soldat.    - ad rem (in rem) alicui conducere: être utile à qqn pour qqch.    - si id rebus conducat, libens quam coactus acciret dominam, Tac. An. 14, 61: s'il y va de l'intérêt de l'Etat, qu'il fasse venir, de gré plutôt que de force, une femme qui commande en maîtresse.    - conducit, impers. + prop. inf.: il est utile que.
    * * *
    condūco, ĕre, dūxi, ductum [st2]1 - tr. - conduire ensemble, rassembler, réunir, rapprocher, contracter. [st2]2 [-] louer, prendre à gages (une personne), prendre à ferme (une chose, une propriété). [st2]3 - intr. - être utile à, servir à, convenir.    - conduxi domum a te: je t’ai loué une maison.    - homines conducere: prendre des hommes à solde, soudoyer des hommes.    - militem conducere: engager un soldat.    - ad rem (in rem) alicui conducere: être utile à qqn pour qqch.    - si id rebus conducat, libens quam coactus acciret dominam, Tac. An. 14, 61: s'il y va de l'intérêt de l'Etat, qu'il fasse venir, de gré plutôt que de force, une femme qui commande en maîtresse.    - conducit, impers. + prop. inf.: il est utile que.
    * * *
        Conduco, conducis, pen. prod. conduxi, conductum, conducere. Plaut. Emmener, Mener avec soy.
    \
        Conducere, Congregare. Cic. Virgines in vnum locum conduxerunt. Ont assemblé en un lieu.
    \
        Conducere. Plaut. Acheter.
    \
        Nimium magno conducere. Cic. Acheter trop cher.
    \
        Conducere aliquem. Plaut. Louer aucun à faire quelque chose.
    \
        Conducere nauem. Plaut. Louer, ou prendre à louage.
    \
        Conducere, etiam dicitur is qui pretium accipit pro re aliqua facienda. Iulianus, Iureconsultus. Entreprendre quelque besongne à faire pour quelque pris.
    \
        Ad pecuniam numeratam conducere. Caius. A l'argent.
    \
        Multitudo conducta. Cic. Assemblee de mercenaires.
    \
        Conducit, in tertiis personis, pro Vtile est. Plaut. Cic. Utile et prouffitable, Il duit, Il est duisant.
    \
        Proposito conducere res dicitur. Horat. Qui convient au propos.

    Dictionarium latinogallicum > conduco

  • 18 grator

    grātor, āri, grātus sum    - intr. avec dat. et tr. - féliciter.    - gratari alicui: féliciter qqn.    - gratare sorori, Virg. En. 4, 478: félicite ta soeur.    - gratatur reduces (= eos reduces esse), Virg. En. 5, 40: il les félicite de leur retour.    - invicem inter se gratari, Liv. 9, 43, 17: se féliciter mutuellement.    - totoque libens mihi pectore grator, Ov. M. 9, 244: bien volontiers je me félicite de tout mon coeur.
    * * *
    grātor, āri, grātus sum    - intr. avec dat. et tr. - féliciter.    - gratari alicui: féliciter qqn.    - gratare sorori, Virg. En. 4, 478: félicite ta soeur.    - gratatur reduces (= eos reduces esse), Virg. En. 5, 40: il les félicite de leur retour.    - invicem inter se gratari, Liv. 9, 43, 17: se féliciter mutuellement.    - totoque libens mihi pectore grator, Ov. M. 9, 244: bien volontiers je me félicite de tout mon coeur.
    * * *
        Grator, grataris, gratari. Ouid. Remercier aucun.
    \
        Gratari. Virgil. S'esjouir d'aucun bien qui nous est advenu, ou à autruy.
    \
        Gratari. Tacit. Dire qu'on est joyeux de quelque chose advenue.
    \
        Gratatur reduces. Virgil. Il s'esjouit qu'ils sont retournez sains et saufs.
    \
        Gratari sibi. Ouid. S'esjouir.

    Dictionarium latinogallicum > grator

  • 19 libenter

    lĭbentĕr (lŭbentĕr), adv. [libens] volontiers, de bon gré, de bon coeur, avec plaisir, sans répugnance. --- Cic. Rep. 1, 30 ; Att. 2, 2, 1; etc.    - libentius. --- Cic. Fam. 9, 19, 1; Lael. 68.    - libentissime. --- Cic. Verr. 4, 63 ; Leg. 3, 1.
    * * *
    lĭbentĕr (lŭbentĕr), adv. [libens] volontiers, de bon gré, de bon coeur, avec plaisir, sans répugnance. --- Cic. Rep. 1, 30 ; Att. 2, 2, 1; etc.    - libentius. --- Cic. Fam. 9, 19, 1; Lael. 68.    - libentissime. --- Cic. Verr. 4, 63 ; Leg. 3, 1.
    * * *
        Libenter, Aduerbium. Cic. Voluntiers.
    \
        Libenter viuere et coenare. Terent. Cato. Manger voluntiers de bons morceaulx.
    \
        Libentius. Horat. Plus voluntiers.

    Dictionarium latinogallicum > libenter

  • 20 libentia

    lĭbentĭa (lŭbentĭa), ae, f. [libens] joie, plaisir. --- Plaut. Stich. 276 II plur. Plaut. Ps. 396; Gell. 15, 2, 7.    - Libentia (Lŭbentĭa): La Joie (divinité).. --- Plaut. Asin. 268.
    * * *
    lĭbentĭa (lŭbentĭa), ae, f. [libens] joie, plaisir. --- Plaut. Stich. 276 II plur. Plaut. Ps. 396; Gell. 15, 2, 7.    - Libentia (Lŭbentĭa): La Joie (divinité).. --- Plaut. Asin. 268.
    * * *
        Libentia, libentiae. Gel. Plaisir, Volupté.

    Dictionarium latinogallicum > libentia

См. также в других словарях:

  • LBES — libens …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • LIBES — libens …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • LIBN — libens …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • LD — libens dedicavit, libens donum, libentes dederunt, liberto Decimo, libertus dat, loco dato, locus datus …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • LIBESL — libens laetus, libens Lucius …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • LPS — libens pecunia sua, libens posuit solvit …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • LA — libens animo, libenter animo, libentes animo, libenti animo, libertae annorum, Lartio, Lavinatium …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • LAD — libens animo dedit …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • LAN — libens animo, liberta annorum, liberto annorum, libertus annorum, Lanius …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • LAP — libens animo posuit, lapidem …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • LAS — libens animo solvit, libentes animo solverunt …   Abbreviations in Latin Inscriptions

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»