-
1 głowa
trupia \głowa Totenkopf mzadzierać głowę ( przen) hochnäsig sein, die Nase hoch tragenotwarta/tęga \głowa heller/kluger Kopf mbarania/ośla/zakuta \głowa Schafs-/Dumm-/Dickkopf mzapalona \głowa Hitzkopf m, Heißsporn m6) (pot: człowiek jako jednostka)7) ( zwierzchnik)koronowana \głowa gekröntes Haupt nt\głowa państwa Staatsoberhaupt ntkto nie ma w głowie, ten ma w nogach ( przysł) was jd nicht im Kopf hat, das muss er in den Beinen haben ( prov)od stóp do głów von Kopf bis Fuß, vom Scheitel bis zur Sohlebić kogoś na głowę jdn um Längen übertreffen, jdn in die Tasche stecken ( fam)dać sobie głowę uciąć, że... seine Hand dafür ins Feuer legen, dass...iść po rozum do głowy zur Vernunft kommenłamać sobie nad czymś głowę sich +dat den Kopf über etw +akk zerbrechenmieć głowę do czegoś das Zeug zu etw habenmieć głowę na karku nicht auf den Kopf gefallen sein, Köpfchen haben ( fam)pochylać [ lub schylać] głowę przed kimś jds Überlegenheit anerkennenprzerastać [ lub przewyższać] kogoś o głowę jdm haushoch überlegen sein, jdn weit übertreffen [ lub überragen]przewróciło się komuś w głowie jd ist eingebildet gewordenręczyć za kogoś/coś głową für jdn/etw seine Hand ins Feuer legenrobić coś bez głowy etw kopflos [ lub unüberlegt] tunrobić coś z głową etw klug [ lub überlegt] anfangenspaść [ lub zwalić się ( pot)] komuś na głowę jdn unerwartet besuchen, jdm auf den Pelz rücken ( fam)strzec kogoś/czegoś jak oka w głowie jdn/etw wie seinen Augapfel hütentłuc głową o mur mit dem Kopf durch die Wand wollentracić głowę den Kopf verlierenwchodzić komuś na głowę jdm auf der Nase herumtanzenwybić komuś coś z głowy jdn von etw abbringen, jdm etw ausreden [ lub austreiben]wylatywać komuś z głowy jdm entfallenzachodzić w głowę hin und her überlegen, sich +dat den Kopf zerbrechenzawrócić komuś w głowie ( oszołomić) jdn durcheinander bringen, jdn verrückt machen ( fam) ( zaangażować uczuciowo) jdm den Kopf verdrehen\głowa do góry! Kopf hoch! -
2 kielich
kielich [kjɛlix] m\kielich mszalny Messkelch mwznieść za coś \kielich einen Toast auf etw +akk ausbringen, auf etw +akk anstoßen -
3 korona
korona [kɔrɔna] f\korona cierniowa Dornenkrone f\korona drzewa Baumkrone f6) \korona ci z głowy nie spadnie dir bricht kein Zacken aus der Krone ( fam), dir fällt kein Stein aus der Krone ( fam) -
4 płatek
płatek [pwatɛk] m4) ( drobina)\płatek śniegu Schneeflocke fpłatki kukurydziane Cornflakes Plpłatki jęczmienne/owsiane/pszenne Gersten-/Hafer-/Weizenflocken fPlpłatki mydlane Seifenflocken fPl5) anat\płatek małżowiny usznej Ohrläppchen nt
См. также в других словарях:
korona kwiatu — {{/stl 13}}{{stl 8}}bot. {{/stl 8}}{{stl 7}} górna część kwiatu złożona z barwnych, najczęściej pachnących płatków, mająca za zadanie przywabiać organizmy zapylające : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bogata, różowa korona kwiatu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kwiat — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. kwiecie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} roślina ozdobna, często pachnąca, występująca w licznych odmianach; ze względu na bogactwo form i barw stanowi jeden z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
alogamia — ż I, DCMs. alogamiamii, blm bot. «właściwość roślin polegająca na zapylaniu znamion słupka jednego kwiatu pyłkiem pochodzącym z innego kwiatu; obcopylność» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
obcopylność — ż V, DCMs. obcopylnośćści, blm bot. «właściwość roślin polegająca na zapylaniu znamion słupka jednego kwiatu pyłkiem pochodzącym z innego kwiatu, zwykle z innego osobnika roślinnego; alogamia» … Słownik języka polskiego
autogamia — ż I, DCMs. autogamiamii, blm 1. biol. «u pierwotniaków: połączenie się dwóch jąder komórkowych, które powstały w wyniku redukcyjnego podziału jądra jednej komórki macierzystej» 2. biol. «zapłodnienie jaj u zwierząt obojnaczych (np. u tasiemca)… … Słownik języka polskiego
cebulowy — przym. od cebula (zwykle w zn. 1) Pole cebulowe. Zapach cebulowy. Sos cebulowy. Zupa cebulowa. ∆ Cebulowe rośliny warzywne «rośliny uprawiane dla jadalnych cebul i liści, np. cebula zwyczajna, czosnek, por» ∆ szt. Wzór cebulowy «motyw dekoracyjny … Słownik języka polskiego
dwoistość — ż V, DCMs. dwoistośćści, blm rzecz. od dwoisty Dwoistość natury, charakteru. Dwoistość sytuacji. ∆ bot. Dwoistość kwiatu «niejednoczesne dojrzewanie pręcików i słupków w jednym kwiecie» ∆ mat. Zasada dwoistości «właściwość wielu ważnych twierdzeń … Słownik języka polskiego
igłowaty — «podobny kształtem, ostrym zakończeniem do igły» Igłowata wskazówka zegarka. Igłowate pręciki kwiatu … Słownik języka polskiego
kielich — m III, D. a; lm M. y 1. «naczynie w kształcie czarki na nóżce używane do picia trunków, wykonywane ze szkła, kryształu lub metali szlachetnych, często bogato zdobione; zawartość tego naczynia» Kryształowy, rżnięty, złoty kielich. Kielich mszalny … Słownik języka polskiego
korona — ż IV, CMs. koronanie; lm D. koronaon 1. «symbol władzy monarchy, zwykle w postaci złotej, bogato zdobionej obręczy, wkładanej na głowę» ∆ Korona pięciopałkowa, hrabiowska, baronowska itp. «wyobrażenie korony na herbach i przedmiotach użytkowych… … Słownik języka polskiego
kwiat — m IV, D. u, Ms. kwiecie; lm M. y 1. «końcowy odcinek pędów roślin, o gęsto skupionych, silnie przeobrażonych liściach, często barwnych, będący organem rozmnażania płciowego» Kwiaty obupłciowe, owadopylne. Kwiaty floksów, tulipanów, nenufarów.… … Słownik języka polskiego