-
1 judicature
['xhu:dëkëçë:, 'xhu:dëkëçuë:] n 1. dhënie drejtësie. 2. juridiksion; kompetencë. 3. trup gjykues. 4. gjyq● judicatory ['xhu:dëkëtori] adj.,n. -adj. gjykimor; gjyqësor /-n 1. gjykim, dhënie drejtësie. 2. gjyq● judicial [xhu:'dishël] adj 1. gjyqësor, i gjyqit. 2. i paanshëm; a judicial mind një mendje e paanshme, person i paanshëm. 3. kritik● judiciary [xhu'dishieri] n., adj. -n 1. drejtësi, organe të drejtësisë. 2. gjykatësit /- adj. gjyqësor● judicious [xhu:'dishës] adj. i matur, i mençur, i urtë, me mend; a judicious historian një historian i matur -
2 judge
[xhaxh] n.,v. -n 1. gjykatës. 2. gjyqtar, arbiter. 3. vlerësues, njohës; he's no judge of character ai nuk di t'i njohë njerëzit; I'm no judge of wines nuk jam njohës i verërave /-v 1. gjykoj. 2. vlerësoj; I judge it to be right unë e gjykoj të drejtë, e quaj me vend; as far as I can judge me sa e gjykoj unë, për mendimin tim● judg(e)ment ['xhaxhmënt] n 1. gjykim. 2. vendim gjyqi; pass judgement (on) jap një vendim. 3. vlerësim, mendim; in my judgement për mendimin tim; against my better judgement kundër bindjes sime, duke e ditur mirë që e kisha gabim. 4. kritikë, dënim (i diçkaje). 5. fet. dënim, ndëshkim perëndie● judgemental [xhaxh'mentël] adj. i gjykimit● judicatory ['xhu:dëkëtori] adj.,n. -adj. gjykimor; gjyqësor /-n 1. gjykim, dhënie drejtësie. 2. gjyq● judicature ['xhu:dëkëçë:, 'xhu:dëkëçuë:] n 1. dhënie drejtësie. 2. juridiksion; kompetencë. 3. trup gjykues. 4. gjyq● judicial [xhu:'dishël] adj 1. gjyqësor, i gjyqit. 2. i paanshëm; a judicial mind një mendje e paanshme, person i paanshëm. 3. kritik● judiciary [xhu'dishieri] n., adj. -n 1. drejtësi, organe të drejtësisë. 2. gjykatësit /- adj. gjyqësor● judicious [xhu:'dishës] adj. i matur, i mençur, i urtë, me mend; a judicious historian një historian i matur* * *gjykatës; gjykoj -
3 judicial
[xhu:'dishël] adj 1. gjyqësor, i gjyqit. 2. i paanshëm; a judicial mind një mendje e paanshme, person i paanshëm. 3. kritik● judicatory ['xhu:dëkëtori] adj.,n. -adj. gjykimor; gjyqësor /-n 1. gjykim, dhënie drejtësie. 2. gjyq● judicature ['xhu:dëkëçë:, 'xhu:dëkëçuë:] n 1. dhënie drejtësie. 2. juridiksion; kompetencë. 3. trup gjykues. 4. gjyq● judiciary [xhu'dishieri] n., adj. -n 1. drejtësi, organe të drejtësisë. 2. gjykatësit /- adj. gjyqësor● judicious [xhu:'dishës] adj. i matur, i mençur, i urtë, me mend; a judicious historian një historian i matur* * *gjyqësor -
4 judiciary
● judicatory ['xhu:dëkëtori] adj.,n. -adj. gjykimor; gjyqësor /-n 1. gjykim, dhënie drejtësie. 2. gjyq● judicature ['xhu:dëkëçë:, 'xhu:dëkëçuë:] n 1. dhënie drejtësie. 2. juridiksion; kompetencë. 3. trup gjykues. 4. gjyq● judicial [xhu:'dishël] adj 1. gjyqësor, i gjyqit. 2. i paanshëm; a judicial mind një mendje e paanshme, person i paanshëm. 3. kritik● judicious [xhu:'dishës] adj. i matur, i mençur, i urtë, me mend; a judicious historian një historian i matur* * *gjyqësor; gjykatësit -
5 judicatory
● judicature ['xhu:dëkëçë:, 'xhu:dëkëçuë:] n 1. dhënie drejtësie. 2. juridiksion; kompetencë. 3. trup gjykues. 4. gjyq● judicial [xhu:'dishël] adj 1. gjyqësor, i gjyqit. 2. i paanshëm; a judicial mind një mendje e paanshme, person i paanshëm. 3. kritik
См. также в других словарях:
judicature — [ ʒydikatyr ] n. f. • 1426; lat. médiév. judicatura, de judicare « juger » ♦ Vx ou hist. Profession de juge. Charge, office de judicature. ● judicature nom féminin (latin judicatum, de judicare, juger) Dans l ancienne monarchie, condition et… … Encyclopédie Universelle
judicature — I noun administration of justice, authority, bench, court, court of law, court s jurisdiction, extent of the court s authority, forum, iurisdictio, judicatory, jurisdiction, jurisdiction of the court, legal authority, legal power, tribunal II… … Law dictionary
judicature — Judicature, Office de judicature, Iudicatus. B. Tenir office de judicature, Magistratum iudicialem capere. B. Un office de judicature achetée, Iudicatus aere partus. B … Thresor de la langue françoyse
judicature — Judicature. s. f. Estat, condition, profession de Juge. Charge de Judicature. Office de Judicature. Il se dit aussi par extension de tous ceux qui servent à l administration de la Justice. Il s est mis plustost dans la Judicature que dans les… … Dictionnaire de l'Académie française
Judicature — Ju di*ca*ture (?; 135), n. [F., fr. LL. judicatura.] [1913 Webster] 1. The state or profession of those employed in the administration of justice; also, the dispensing or administration of justice. [1913 Webster] The honor of the judges in their… … The Collaborative International Dictionary of English
judicature — ► NOUN 1) the administration of justice. 2) (the judicature) judges collectively. DERIVATIVES judicatory adjective. ORIGIN from Latin judicare to judge … English terms dictionary
judicature — (n.) 1520s, from M.L. iudicatura, from iudicat , pp. stem of L. iudicare to judge (see JUDGE (Cf. judge) (v.)) … Etymology dictionary
judicature — [jo͞o′dikə chər] n. [MFr < ML judicatura < L judicare: see JUDGE, vt. vi.] 1. the administering of justice 2. the position, functions, or legal power of a judge 3. the extent of legal power of a judge or court of law; jurisdiction 4. a… … English World dictionary
judicature — (ju di ka tu r ) s. f. 1° État, profession de toute personne employée à l administration de la justice. • Il savait que les premières lois qu il faut étudier sont celles de la Providence ; que la judicature est une espèce de sacerdoce où il n … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
JUDICATURE — s. f. État, condition, profession du juge, de toute personne employée à l administration de la justice. Charge de judicature. Office de judicature. Il a mieux aimé se mettre dans la judicature que dans les finances … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
JUDICATURE — n. f. Profession du juge, de toute personne employée à l’administration de la justice. Charge de judicature. Office de judicature. Il a vieilli … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
