-
1 judicatory
● judicature ['xhu:dëkëçë:, 'xhu:dëkëçuë:] n 1. dhënie drejtësie. 2. juridiksion; kompetencë. 3. trup gjykues. 4. gjyq● judicial [xhu:'dishël] adj 1. gjyqësor, i gjyqit. 2. i paanshëm; a judicial mind një mendje e paanshme, person i paanshëm. 3. kritik -
2 judge
[xhaxh] n.,v. -n 1. gjykatës. 2. gjyqtar, arbiter. 3. vlerësues, njohës; he's no judge of character ai nuk di t'i njohë njerëzit; I'm no judge of wines nuk jam njohës i verërave /-v 1. gjykoj. 2. vlerësoj; I judge it to be right unë e gjykoj të drejtë, e quaj me vend; as far as I can judge me sa e gjykoj unë, për mendimin tim● judg(e)ment ['xhaxhmënt] n 1. gjykim. 2. vendim gjyqi; pass judgement (on) jap një vendim. 3. vlerësim, mendim; in my judgement për mendimin tim; against my better judgement kundër bindjes sime, duke e ditur mirë që e kisha gabim. 4. kritikë, dënim (i diçkaje). 5. fet. dënim, ndëshkim perëndie● judgemental [xhaxh'mentël] adj. i gjykimit● judicatory ['xhu:dëkëtori] adj.,n. -adj. gjykimor; gjyqësor /-n 1. gjykim, dhënie drejtësie. 2. gjyq● judicature ['xhu:dëkëçë:, 'xhu:dëkëçuë:] n 1. dhënie drejtësie. 2. juridiksion; kompetencë. 3. trup gjykues. 4. gjyq● judicial [xhu:'dishël] adj 1. gjyqësor, i gjyqit. 2. i paanshëm; a judicial mind një mendje e paanshme, person i paanshëm. 3. kritik● judiciary [xhu'dishieri] n., adj. -n 1. drejtësi, organe të drejtësisë. 2. gjykatësit /- adj. gjyqësor● judicious [xhu:'dishës] adj. i matur, i mençur, i urtë, me mend; a judicious historian një historian i matur* * *gjykatës; gjykoj -
3 judicial
[xhu:'dishël] adj 1. gjyqësor, i gjyqit. 2. i paanshëm; a judicial mind një mendje e paanshme, person i paanshëm. 3. kritik● judicatory ['xhu:dëkëtori] adj.,n. -adj. gjykimor; gjyqësor /-n 1. gjykim, dhënie drejtësie. 2. gjyq● judicature ['xhu:dëkëçë:, 'xhu:dëkëçuë:] n 1. dhënie drejtësie. 2. juridiksion; kompetencë. 3. trup gjykues. 4. gjyq● judiciary [xhu'dishieri] n., adj. -n 1. drejtësi, organe të drejtësisë. 2. gjykatësit /- adj. gjyqësor● judicious [xhu:'dishës] adj. i matur, i mençur, i urtë, me mend; a judicious historian një historian i matur* * *gjyqësor -
4 judiciary
● judicatory ['xhu:dëkëtori] adj.,n. -adj. gjykimor; gjyqësor /-n 1. gjykim, dhënie drejtësie. 2. gjyq● judicature ['xhu:dëkëçë:, 'xhu:dëkëçuë:] n 1. dhënie drejtësie. 2. juridiksion; kompetencë. 3. trup gjykues. 4. gjyq● judicial [xhu:'dishël] adj 1. gjyqësor, i gjyqit. 2. i paanshëm; a judicial mind një mendje e paanshme, person i paanshëm. 3. kritik● judicious [xhu:'dishës] adj. i matur, i mençur, i urtë, me mend; a judicious historian një historian i matur* * *gjyqësor; gjykatësit -
5 judicature
['xhu:dëkëçë:, 'xhu:dëkëçuë:] n 1. dhënie drejtësie. 2. juridiksion; kompetencë. 3. trup gjykues. 4. gjyq● judicatory ['xhu:dëkëtori] adj.,n. -adj. gjykimor; gjyqësor /-n 1. gjykim, dhënie drejtësie. 2. gjyq● judicial [xhu:'dishël] adj 1. gjyqësor, i gjyqit. 2. i paanshëm; a judicial mind një mendje e paanshme, person i paanshëm. 3. kritik● judiciary [xhu'dishieri] n., adj. -n 1. drejtësi, organe të drejtësisë. 2. gjykatësit /- adj. gjyqësor● judicious [xhu:'dishës] adj. i matur, i mençur, i urtë, me mend; a judicious historian një historian i matur
См. также в других словарях:
judicatory — ju·di·ca·to·ry / jü di kə ˌtōr ē/ n pl ries [Medieval Latin judicatorium court of law, from judicare to judge] 1: a court of justice or legal tribunal 2: a governing body of a religious organization judicatory adj Merriam Webster’s Dictionary of… … Law dictionary
Judicatory — Ju di*ca*to*ry, a. [L. judicatorius.] Pertaining to the administration of justice; dispensing justice; judicial; as, judicatory tribunals. T. Wharton. [1913 Webster] Power to reject in an authoritative or judicatory way. Bp. Hall. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Judicatory — Ju di*ca*to*ry (277), n. [L. judicatorium.] [1913 Webster] 1. A court of justice; a tribunal. Milton. [1913 Webster] 2. Administration of justice. [1913 Webster] The supreme court of judicatory. Clarendon. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
judicatory — (n.) 1570s, from Fr. judicatoire, from L.L. iudicatorius judicial, pertaining to judgment, from iudicat , pp. stem of L. iudicare to judge (see JUDGE (Cf. judge) (v.)) … Etymology dictionary
judicatory — [jo͞o′dikə tôr΄ē] adj. [LL(Ec) judicatorius < L judicatus: see JUDICATIVE] having to do with administering justice; judging n. pl. judicatories [LL judicatorium] 1. a court of law; tribunal 2. the system of administration of justice 3. law… … English World dictionary
judicatory — /jooh di keuh tawr ee, tohr ee/, adj., n., pl. judicatories. adj. 1. of or pertaining to judgment or the administration of justice; judiciary: judicatory power. n. 2. a court of law and justice; tribunal; judiciary. 3. the administration of… … Universalium
judicatory — /ˈdʒudəkeɪtəri/ (say joohduhkaytuhree) adjective 1. of or relating to judgement or the administration of justice: judicatory power. –noun (plural judicatories) 2. a court of justice; a tribunal. 3. the administration of justice. {Late Latin… …
judicatory — A court of justice. Macon v Shaw, 16 Ga 172, 185. See church judicatory … Ballentine's law dictionary
judicatory — judicature ► NOUN 1) the administration of justice. 2) (the judicature) judges collectively. DERIVATIVES judicatory adjective. ORIGIN from Latin judicare to judge … English terms dictionary
judicatory — noun (plural ries) Date: circa 1575 1. judiciary 1a 2. judicature 2 … New Collegiate Dictionary
judicatory — 1. adjective of or pertaining to judgement, or to passing a sentence 2. noun a) A court or tribunal b) judicature … Wiktionary
