-
1 fallō
fallō fefellī, falsus, ere [1 FAL-], to trip, cause to fall: glacies fallit pedes, L.: alqm, Cu.—Fig., to deceive, trick, dupe, cheat, elude, fail, disappoint: alquem dolis, T.: falli te sinas Techinis, T.: Nec sidus regione viae (nos) fefellit, misled, V.: credentem puellam, O.: sui fallendi causā factum, Cs.: nisi me forte fallo: nisi me fallit animus: nisi me omnia fallunt, unless I utterly mistake: neque eum prima opinio fefellit, Cs.: nisi quid me fallit: mentīs monstro, V.: cum maxime fallunt, id agunt, ut, etc.: non in sortitione fallere: ne falleret bis relata eadem res, lead into error, L.: ut de indutiis fallendo impetrarent, Cs.: numquam fallentis termes olivae, H.: nescia fallere vita, without guile, V.: eas fallam, ut ab illis fallimur, T.— Pass reflex., to be deceived, err, mistake, deceive oneself: Falsus es, T.: neque ea res falsum me habuit, did not deceive me, S.: errore quodam fallimur: quā (spe) possumus falli: deus falli quo potuit?: nisi fallor, V.: aut ego fallor, or I am far wrong, H.—Impers., with acc, to mistake, be deceived: nisi me fallit: nec eum fefellit.— To violate, break, betray, deceive, disappoint: fidem hosti datam: meam spem: si res opinionem meam fefellerit: mandata mariti, O.: foedus ac fidem, L.: promissum, Cu.: tu faciem illius Falle dolo, put on, V.: retia, avoid, O.: quā signa sequendi Falleret error, confound, V.— To deceive in swearing, swear falsely, be perjured: si sciens fallo: si falleret, precatus Deos, ita se mactarent, L.: expedit matris cineres opertos Fallere, swear falsely by, H.: dominorum dextras, faith pledged to, etc., V.— To lie concealed, be unseen, escape notice, remain undiscovered, elude: per biennium, L.: ne quid falleret Volturno ad urbem missum, L.: ne falleret ad urbem incedens, arrive secretly, L.: qui natus moriensque fefellit, in obscurity, H.: veneno, infuse undetected, V.: bonus longe fallente sagittā, V.: nequiquam fallis dea, escape recognition, V.: neque hoc te fallit, quam multa sint, etc., nor do you fail to see: custodes, L.: deos, O.: nec nos via fallet euntīs, V.: me nec fallunt iussa Iovis, nor do I fail to recognize, V.: nec quicquam eos fallebat, L.: segetis fides meae Fulgentem Falli sorte beatior, i. e. is a happier lot, though he knows it not, etc., H.: neutros fefellit hostīs appropinquare, L.: in lege nullā esse eiusmodi caput te non fallit: neque vero Caesarem fefellit, quin, etc., Cs.— To lighten, appease, silence, beguile: medias sermonibus horas, O.: somno curam, H.: austerum studio fallente laborem, H.* * *fallere, fefelli, falsus Vdeceive; slip by; disappoint; be mistaken, beguile, drive away; fail; cheat -
2 iniciō
iniciō (iniiciō), iēcī, iectus, ere [1 in+iacio], to throw in, put in, hurl upon, put on, cast on, set into: domus ardebat ignibus iniectis: eo militibus iniectis (i. e. in navīs), Cs.: dextram accenso foculo, L.: iniecto ter pulvere, H.: ignīs tectis, L.: mihi terram, bury, V.: se in medios hostīs: sese medium in agmen, V.—To form by throwing, heap up, build: velut aggere aut ponte iniecto, L.—To insert, build in: eo super tigna sesquipedalia iniciunt, Cs.—To put on, throw over, impose, apply: inici catenas imperat: eique laneum pallium iniecit: bracchia caelo, i. e. attack, O.: ipsis ex vincula sertis, V.: iniecti umeris capilli, falling over, O.—In the phrase, manum inicere, with dat, to lay hands on, seize, take possession of: virgini, L.: ipsa mihi veritas manum inicit, i. e. checks: Iniecere manum Parcae (sc. iuveni), V.— Fig., to bring into, inspire, suggest, impress, infuse, occasion, cause: terrorem mortis: cunctationem, L.: stimulis iras, V.: scrupulum homini, T.: tumultum civitati: studium pugnandi exercitui, Cs.: vobis causam deliberandi, furnish: plaga iniecta petitioni, given: puellis curam, H.: in alqd se iniciens animus, dwelling on.—To throw out a hint, mention, suggest: Bruto cum saepe iniecissem de, etc.: meum nomen imperitis: mentio de furtis iniecta, H.* * *inicere, injeci, injectus V TRANShurl/throw/strike in/into; inject; put on; inspire, instill (feeling, etc) -
3 īn-stīllō
īn-stīllō āvī, ātus, āre, to pour in by drops, drop in, instil: lumini oleum: (oleum) caulibus, H.—To drop upon, fall on: guttae saxa instillant. —Fig., to instil, infuse: tuae litterae mihi quiddam quasi animulae instillarunt: praeceptum auriculis, H. -
4 suffundō (sub-f-)
suffundō (sub-f-) fūdī, fūsus, ere, to pour below, pour into, pour upon, overspread, suffuse, infuse: animum esse cordi suffusum sanguinem: intumuit suffusā venter ab undā, i. e. from dropsy, O.: lumina rore (i. e. lacrimis), O.: lingua est suffusa veneno, O.: calore suffusus aether, intermingled: Littera suffusas quod habet lituras, blurred, O.: virgineum ore ruborem, cause to blush, V.: suffunditur ora rubore, O.: minio suffusus, stained, Tb.: Masinissae rubor suffusus, L.—Fig.: animus nullā in ceteros malevolentiā suffusus, with no vein of malice. -
5 adflo
adflare, adflavi, adflatus Vblow/breathe (on/towards); inspire, infuse; waft; graze; breathe poison on -
6 adspiro
adspirare, adspiravi, adspiratus Vbreathe/blow (upon); aspirate; instill, infuse; be fragrant; influence; aspire -
7 afflo
afflare, afflavi, afflatus Vblow/breathe (on/towards); inspire, infuse; waft; graze; breathe poison on -
8 aspiro
aspirare, aspiravi, aspiratus Vbreathe/blow (upon); aspirate; instill, infuse; be fragrant; influence; aspire -
9 admoveo
ad-mŏvĕo, mōvi, mōtum, 2, v. a. (admōram, admōrim, etc., sync. for admoveram, admoverim, etc., Verg. A. 4, 367; Ov. P. 3, 7, 36), to move a person or thing; to bring, conduct, lead, carry, etc., to or toward a place (syn.: adduco, adicio, adhibeo, appello).I.Lit.A.In gen., constr. with ad or with dat. (in the histt., of an army, implements for besieging, etc.; class. at all periods): dum ne exercitum propius urbem Romam CC milia admoveret, Cic. Phil. 6, 3, 5:B.copias in locum,
Liv. 42, 57:signa Achradinae,
id. 25, 24 ext.; so Flor. 1, 24, 3, 23:castra,
Sil. 1, 296.—Hence, also, sometimes absol., to draw near, to approach, to bring near:jam admovebat rex,
Curt. 9, 4:jam opera admoventi deditio est facta,
Liv. 32, 32:scalas moenibus,
Tac. A. 13, 39. — Trop.:quot admovi illi fabricas! quot fallacias!
Plaut. Cist. 2, 2, 5 (where formerly admoenivi was erroneously read):tamquam aliquā machinā admotā, capere Asinii adulescentiam,
Cic. Clu. 13;so also: ignes ardentesque laminae ceterique cruciatus admovebantur (sc. civi Romano),
id. Verr. 2, 5, 63:dolorum faces,
id. Off. 2, 10, 37:cumque quasi faces ei doloris admoverentur,
id. Tusc. 2, 25, 61:fasciculum ad nares,
id. ib. 3, 18 fin.:pecus flagrantibus aris,
Verg. A. 12, 171:admotae hostiae (sc. aris),
Tac. A. 2, 69; so Suet. Calig. 32; Luc. 7, 165: Hannibalem admotum, i. e. adductum altaribus, led or conducted to, Liv. 21, 1:labra poculis,
Verg. E. 3, 43:ignes templis,
Tib. 3, 5, 11:exercitum Ariminum,
Liv. 28, 46:vultum ad auditores,
Auct. Her. 3, 15:animam admotis fugientem sustinet herbis,
Ov. M. 10, 188:(opes) Stygiis admoverat umbris,
id. ib. 1, 139:manus operi,
to apply, id. ib. 10, 254:capiti diadema,
Suet. Caes. 79:digitum scripturae,
id. Aug. 80:oscula,
to give a kiss, Ov. M. 10, 644:aliquem ad munera publica,
to promote, advance, Suet. Tib. 10:infantes papillae,
to put to, id. Tib. 44 al.:gressum,
to approach nearer, Stat. Th. 11, 560 (cf.: addere gressum).—Esp.1.To bring one thing near to another, and in the pass. poet. of places, to lie or be situated near:2.nocturna ad lumina linum nuper ubi extinctum admoveas,
Lucr. 6, 901:quae nisi admoto igne ignem concipere possit,
Cic. de Or. 2, 45 fin.: culina ut sit admota, i. e. near or close by, Varr. R. R. 1, 13, 2:genus admotum Superis,
nearly related, Sil. 8, 295:admota Nilo Africa,
Juv. 10, 149.—Hence, aliquem alicui, to bring one near another, i. e. to make friends, to reconcile:mors Agrippae admovit propius Neronem Caesari,
Vell. 2, 96.—With the access. idea of regard to an object to be attained, to move, bring, or apply a thing to; e. g. admovere aures (or aurem), to lend an ear to: manus (or manum) operi, to put one's hand to a work, etc.: accessi, adstiti, animam ( my breath) compressi, aurem admovi, Ter. Phorm. 5, 6, 28:II.admovere aures et subauscultando excipere voces,
Cic. de Or. 2, 36 (cf.:aures adhibere,
id. Arch. 3:praebere aures,
Ov. Tr. 3, 7, 25; and:tenere aures,
id. ib. 4, 10, 49); and aures, poet. for auditores:cum tibi sol tepidus plures admoverit aures,
Hor. Ep. 1, 20, 19:admovent manus vectigalibus populi Rom.,
Cic. Agr. 1, 4; Ov. M. 15, 218; Liv. 5, 22, 4:in marmoribus, quibus Nicias manum admovisset,
which he had put his hand to, Plin. 35, 11, 40, § 133; Curt. 6, 7:ruderibus purgandis manus primus admovit,
Suet. Vesp. 8. But sometimes manus admovere signif., to lay violent hands on, to attack or assault:numquam deos ipsos admovere nocentibus manus,
Liv. 5, 11 fin. al.—Fig., of mental objects, to put, apply, or direct to any thing:quid praedicem... quot stimulos admoverit homini,
put the goad to, Cic. Sest. 5, 12:mulier saevissima est, Cum stimulos odio pudor admovet,
Juv. 10, 328:num admoveri possit oratio ad sensus animorum inflammandos,
Cic. de Or. 1, 14, 60:animis judicum admovere orationem, tamquam fidibus manum,
id. Brut. 54, 200: sed alia quaedam sit ad eum admovenda curatio (just before: adhibenda oratio; cf.adhibeo),
id. Tusc. 4, 28, 61: mentem ad voces alicujus, to direct to, attend to, Auct. Harusp. Resp. 10: serus enim Graecis admovit acumina chartis, not until late did ( the Roman) apply his wits to Greek literature, Hor. Ep. 2, 1, 161:terrorem,
to strike with terror, Liv. 6, 10; 41, 17:spes est admota,
Ov. M. 11, 454:spes cupiditati admota occaecavit animum,
Liv. 43, 10; id. 27, 43: desiderium patriae, to instil or infuse, Curt. 6, 2 al. -
10 adspiro
a-spīro ( adsp-, Baiter, Rib., Merk., K. and H.; asp-, Kayser, Halm, Müller), āvi, ātum, 1, v. n. and a.I.Neutr.A.To breathe or blow upon; constr. with ad, the dat., or absol.:2.ad quae (granaria) nulla aura umida ex propinquis locis adspiret,
Varr. R. R. 1, 57:ut ne ad eum frigus adspiret,
Cels. 2, 17:pulmones se contrahunt adspirantes,
exhaling, Cic. N. D. 2, 55, 136:Lenius aspirans aură,
Cat. 68, 64:amaracus illum Floribus et dulci adspirans complectitur umbrā,
Verg. A. 1, 694: adspirant aurae in noctem, rise at or toward night, id. ib. 7, 8:si minuma adspirat aura,
Plin. 13, 22, 43, § 124:tibia adspirat choro,
accompanies, Hor. A. P. 204 al. —Trop.: alicui, to be favorable to, to favor, assist (the figure taken from a fair breeze):B.aspira mihi,
Tib. 2, 1, 35:quibus aspirabat Amor,
id. 2, 3, 71:adspirat primo fortuna labori,
Verg. A. 2, 385:adspirate canenti,
id. ib. 9, 525:di, coeptis adspirate meis,
Ov. M. 1, 3.—Also absol.: magno se praedicat auxilio fuisse, quia paululum in rebus difficillimis aspiravit, Auct. ad Her. 4, 34 (cf. afflo).—To aspire to a person or thing, to desire to reach or obtain, i. e. to approach, come near (esp. with the access. idea of striving to attain to); constr. with ad, in with acc., the dat., a local adv., or absol. (class.; freq. in Cic.): qui prope ad ostium adspiraverint, Lucil. ap. Non. p. 4, 142:C.quid enim quisquam ad meam pecuniam me invito aspirat? quid accedit?
Cic. Verr. 2, 1, 54 fin.; so id. Div. in Caecil. 5 fin.:tu ad eum Ciceronem numquam aspirasti,
id. Pis. 5 fin.; so id. Fam. 7, 10:omnes aditus tuos interclusi, ut ad me adspirare non posses,
id. Tusc. 5, 9, 27:aspirare in curiam,
id. Verr. 2, 2, 31:in campum,
id. Sull. 18, 52:ne non modo intrare, verum etiam adspicere aut aspirare possim,
id. Caecin. 14; Col. 8, 14, 9:nec equis adspirat Achillis,
Verg. A. 12, 352:sed non incendia Colchis adspirare sinit,
Val. Fl. 7, 584.— Trop.:sed haec ad eam laudem, quam volumus, aspirare non possunt,
arrive at, attain to, Cic. Or. 41, 140:bellicā laude aspirare ad Africanum nemo potest,
id. Brut. 21, 84:haec etiam in equuleum coniciuntur, quo vita non adspirat beata,
id. Tusc. 5, 5, 13; Gell. 14, 3, 10.—In gram., to give the h sound, to aspirate (cf. aspiratio, II. B.):II.consonantibus,
Quint. 1, 5, 20:Graeci aspirare solent,
id. 1, 4, 14; Nigid. ap. Gell. 13, 6, 3.—Act.A.To breathe or blow upon, to infuse, instil; lit. and trop. ( poet. or in post-Aug. prose):* B.Juno ventos adspirat eunti,
sends favoring winds, Verg. A. 5, 607:adspiravit auram quandam salutis fortuna,
Amm. 19, 6:dictis divinum amorem,
Verg. A. 8, 373:novam pectoribus fidem,
Claud. Fesc. 14, 16:nobis tantum ingenii aspiret,
Quint. 4, prooem. § 5.—To breathe or blow upon; trop. of the sea, to wash:insula adspiratur freto Gallico,
is washed, Sol. 22. -
11 aspiro
a-spīro ( adsp-, Baiter, Rib., Merk., K. and H.; asp-, Kayser, Halm, Müller), āvi, ātum, 1, v. n. and a.I.Neutr.A.To breathe or blow upon; constr. with ad, the dat., or absol.:2.ad quae (granaria) nulla aura umida ex propinquis locis adspiret,
Varr. R. R. 1, 57:ut ne ad eum frigus adspiret,
Cels. 2, 17:pulmones se contrahunt adspirantes,
exhaling, Cic. N. D. 2, 55, 136:Lenius aspirans aură,
Cat. 68, 64:amaracus illum Floribus et dulci adspirans complectitur umbrā,
Verg. A. 1, 694: adspirant aurae in noctem, rise at or toward night, id. ib. 7, 8:si minuma adspirat aura,
Plin. 13, 22, 43, § 124:tibia adspirat choro,
accompanies, Hor. A. P. 204 al. —Trop.: alicui, to be favorable to, to favor, assist (the figure taken from a fair breeze):B.aspira mihi,
Tib. 2, 1, 35:quibus aspirabat Amor,
id. 2, 3, 71:adspirat primo fortuna labori,
Verg. A. 2, 385:adspirate canenti,
id. ib. 9, 525:di, coeptis adspirate meis,
Ov. M. 1, 3.—Also absol.: magno se praedicat auxilio fuisse, quia paululum in rebus difficillimis aspiravit, Auct. ad Her. 4, 34 (cf. afflo).—To aspire to a person or thing, to desire to reach or obtain, i. e. to approach, come near (esp. with the access. idea of striving to attain to); constr. with ad, in with acc., the dat., a local adv., or absol. (class.; freq. in Cic.): qui prope ad ostium adspiraverint, Lucil. ap. Non. p. 4, 142:C.quid enim quisquam ad meam pecuniam me invito aspirat? quid accedit?
Cic. Verr. 2, 1, 54 fin.; so id. Div. in Caecil. 5 fin.:tu ad eum Ciceronem numquam aspirasti,
id. Pis. 5 fin.; so id. Fam. 7, 10:omnes aditus tuos interclusi, ut ad me adspirare non posses,
id. Tusc. 5, 9, 27:aspirare in curiam,
id. Verr. 2, 2, 31:in campum,
id. Sull. 18, 52:ne non modo intrare, verum etiam adspicere aut aspirare possim,
id. Caecin. 14; Col. 8, 14, 9:nec equis adspirat Achillis,
Verg. A. 12, 352:sed non incendia Colchis adspirare sinit,
Val. Fl. 7, 584.— Trop.:sed haec ad eam laudem, quam volumus, aspirare non possunt,
arrive at, attain to, Cic. Or. 41, 140:bellicā laude aspirare ad Africanum nemo potest,
id. Brut. 21, 84:haec etiam in equuleum coniciuntur, quo vita non adspirat beata,
id. Tusc. 5, 5, 13; Gell. 14, 3, 10.—In gram., to give the h sound, to aspirate (cf. aspiratio, II. B.):II.consonantibus,
Quint. 1, 5, 20:Graeci aspirare solent,
id. 1, 4, 14; Nigid. ap. Gell. 13, 6, 3.—Act.A.To breathe or blow upon, to infuse, instil; lit. and trop. ( poet. or in post-Aug. prose):* B.Juno ventos adspirat eunti,
sends favoring winds, Verg. A. 5, 607:adspiravit auram quandam salutis fortuna,
Amm. 19, 6:dictis divinum amorem,
Verg. A. 8, 373:novam pectoribus fidem,
Claud. Fesc. 14, 16:nobis tantum ingenii aspiret,
Quint. 4, prooem. § 5.—To breathe or blow upon; trop. of the sea, to wash:insula adspiratur freto Gallico,
is washed, Sol. 22. -
12 inicio
īnĭcĭo (less correctly injĭcĭo, v. Brambach's Hilfsb. p. 19), jēci, jectum (endojacito for inicito, Leg. XII. Tab. ap. Fest. in struere, p. 313, a, Müll.:A.injexit for injecerit,
Plaut. Pers. 1, 2, 18), 3, v. a. [in-jacio].Lit., to throw, cast, or put in, on, or into:B.cum mea domus ardebat ignibus injectis,
Cic. Pis. 11, 26:ignem castris,
Liv. 40, 31, 9:ignes tectis,
id. 25, 39, 3:semen,
Plin. 18, 18, 48, § 173:opus flammis,
Quint. 6 praef. 3:foculo manum,
Liv. 2, 12, 13:vestem flammae,
Suet. Caes. 84; hence: inicere se, to throw or fling one ' s self anywhere:se in medios hostes ad perspicuam mortem,
Cic. Dom. 24, 64: se in ignem. Ter. And. 1, 1, 113:sese medium in agmen,
Verg. A. 2, 408:sese morti,
id. ib. 9, 553:se flammae,
Plin. 8, 40, 61, § 143.—To throw or put on or upon, to throw at or over any thing.— In gen.: pallium inice in me huc, Plaut. Truc. 2, 5, 26:C.eique laneum pallium injecit,
Cic. N. D. 3, 34, 83:togam ex integro,
Quint. 11, 3, 156:bracchia collo,
Ov. M. 3, 389; cf.:bracchia caelo,
i.e. to attack, id. ib. 1, 184:securim alicui,
Cic. Mur. 24, 48:pontem,
Liv. 26, 6, 2:eo super tigna sesquipedalia iniciunt,
Caes. B. C. 2, 10:taedas ad fastigia tectorum,
Val. Fl. 2, 235:manicas alicui,
Plaut. Capt. 3, 5, 1:catenas alicui,
Cic. Verr. 2, 5, 41, § 106; cf.:vincula alicui,
id. Fin. 3, 22, 76; Verg. E. 6, 19:frenos alicui,
Cic. Phil. 13, 9, 20:frena,
Hor. C. 4, 15, 11:spiranti pulvinum,
Suet. Calig. 12:cervicibus laqueum,
id. Vit. 17:injecti umeris capilli,
i. e. falling over her shoulders, Ov. M. 11, 770.—Esp.1.Inicere manum alicui, to lay one ' s hand on, to take hold of any one, in order to make him stand still, Petr. 115. —2.In a jurid. sense, to seize, take possession of, as one's property, without a previous judicial decision (which was permitted, e. g. to a master on meeting with his runaway slave;II.v. injectio): virgini venienti in forum minister decemviri manum injecit, servā suā natam appellans,
Liv. 3, 44, 6; so Dig. 18, 7, 9 al.—So too in summoning before a judge:ubi quadruplator quempiam injexit (injecerit) manum,
Plaut. Pers. 1, 2, 18; id. Truc. 4, 2, 49.—Trop.A.In gen., to bring into, inspire, infuse, occasion, cause:b.inicere tumultum civitati,
Cic. Cat. 3, 3, 7:alicui formidinem,
id. Verr. 2, 3, 28, § 68:spem,
id. Att. 3, 22, 1:terrorem mortis,
id. Fin. 5, 11, 31:religionem,
id. Caecin. 33, 97:scrupulum,
id. Clu. 28, 76:alicui mentem ut audeat,
id. Mil. 31, 84:alicui cogitationem de triumpho,
id. Att. 7, 3, 2:curam, ne,
Liv. 27, 4, 2:alacritatem et studium pugnandi exercitui,
Caes. B. G. 1, 46:metum alicui in pectus,
Plaut. Cas. 3, 3, 26:vultis hoc certamen uxoribus vestris inicere?
to give occasion for, Liv. 34, 4, 14:cunctationem,
to cause delay, id. 35, 25, 5:arma regnis, i. e. bellum inferre,
Stat. Th. 1, 241:frustrationem,
to produce deception, confusion, Plaut. Am. 3, 1, 15:alicui causam deliberandi,
to furnish, Cic. Caecin. 2, 4:plaga injecta petitioni,
given, Cic. Mur. 23, 48.—Of the mind, with se, to dwell upon, reflect on:B.in quam (magnitudinem regionum) se iniciens animus, etc.,
Cic. N. D. 1, 20, 54.—In partic.1.Manus inicere (acc. to I. B.), to seize upon, take possession of, exercise power over:2.animus sacer et aeternus est, et cui non possint inici manus,
Sen. Cons. ad Helv. 11 fin.:quieti ejus injeci manum,
I have torn him away from his repose, Plin. Ep. 10, 19, 2:injecere manum Parcae,
took possession of him, Verg. A. 10, 419.—Inicere, to throw out a hint, to mention, suggest:quia nuper injecit,
Cic. Quint. 21, 68: Bruto cum saepe injecissem de homoploiai, id. Att. 16, 5, 3: cum mihi in sermone injecisset, se velle, etc., Trebon. ap. Cic. Fam. 12, 16, 2:alicui nomen alicujus,
id. Dom. 6, 14. -
13 refundo
rĕ-fundo, fūdi, fūsum, 3, v. a., to pour back; to pour out, cause to overflow, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose).I.Lit.: quibus (vaporibus) altae renovataeque stellae atque omnis aether refundunt eodem et rursum trahunt indidem, * Cic. N. D. 2, 46, 118:B.aequor refundit in aequor,
Ov. M. 11, 488:ponto refuso,
Verg. G. 2, 163:sanguinem, v. B. infra: luna glaciem refundit,
melts, Plin. 2, 101, 104, § 223:imis Stagna refusa vadis,
flowing back, Verg. A. 1, 126; cf.:Acheronte refuso,
id. ib. 6, 107:unda refunditur,
Stat. Th. 9, 465:Tiberis refusus,
Tac. H. 1, 86: refusus Oceanus, i. e. flowing back into itself (the Homeric apsorroos), Verg. A. 7, 225; Luc. 8, 797.—Transf., of things not liquid:II.refunditur alga,
is flung back, Verg. A. 7, 590:intestina,
Cels. 7, 16: quam libenter tot spoliatis, tot trucidatis sanguinem et bona [p. 1549] refudisses, i. e. hadst given back, restored, Plin. Pan. 40, 4; cf.:refudimus Nilo suas copias,
id. ib. 31, 3:quod accepit,
Dig. 12, 4, 5 fin.:fructus venditori,
ib. 18, 2, 6:invicem impensas,
ib. 19, 5, 5, § 4: huic dabis loricam, quam refundat, Val. Imp. ap. Treb. Pol. Claud. 14, 6; Veg. Mil. 1, 20. — Poet.:refusa Conjugis in gremium,
stretched out, lying at length, Luc. 8, 105:refusis in spatium immensum campis,
i.e. outspread, Sil. 13, 322.—Trop.:fletu super ora refuso,
pouring forth, Ov. M. 11, 657 (dub.;al. profuso): necem in Tatiani consilia,
i. e. to infuse, Spart. Hadr. 9: per cujus oboedientiam humani generis culpa deleta, refusa justitia est, checked, satisfied, Ambros. Apol. David, 17, § 81.
См. также в других словарях:
infuse — When using the word in its physical meaning, you can infuse (a plant, herb, etc.) in a liquid in order to extract its properties, or (by a linguistic process that Fowler called ‘object shuffling’) you can infuse (a liquid) by inserting something… … Modern English usage
infuse — ● infuse adjectif féminin (latin infusus, de infundere, répandre) Avoir la science infuse, prétendre savoir quelque chose sans avoir besoin d étudier. ● infuse (expressions) adjectif féminin (latin infusus, de infundere, répandre) Avoir la… … Encyclopédie Universelle
infusé — ● infuse adjectif féminin (latin infusus, de infundere, répandre) Avoir la science infuse, prétendre savoir quelque chose sans avoir besoin d étudier. ● infuse (expressions) adjectif féminin (latin infusus, de infundere, répandre) Avoir la… … Encyclopédie Universelle
infuse — infuse, suffuse, imbue, ingrain, inoculate, leaven mean to introduce one thing into another so as to affect it throughout. Infuse implies a permeating like that of infiltering fluid, usually of something which imbues the recipient with new spirit … New Dictionary of Synonyms
Infuse — In*fuse , v. t. [imp. & p. p. {Infused}; p. pr. & vb. n. {Infusing}.] [L. infusus, p. p. of infundere to pour in or into; pref. in in + fundere to pour: cf. F. infuser. See {Found} to cast.] 1. To pour in, as a liquid; to pour (into or upon); to… … The Collaborative International Dictionary of English
infusé — infusé, ée (in fu zé, zée) part. passé d infuser. 1° Qu on a fait pénétrer sous forme liquide. Une liqueur infusée dans les veines. Qui a trempé dans un liquide. De la camomille infusée dans de l eau. • Plusieurs perles d un prix infini… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Infuse — In*fuse, n. Infusion. [Obs.] Spenser. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
infuse — I verb imbrue, imbue, implant, impregnate, inculcate, incutere, infundere, ingrain, inicere, inject, insert, inspire, inspirit, instill, introduce II index denature, develop … Law dictionary
infuse — (v.) early 15c., to pour in, introduce, soak, from L. infusus, pp. of infundere to pour into, from in in (see IN (Cf. in ) (2)) + fundere pour, spread (see FOUND (Cf. found) (2)). Figurative sense of instill, inspire first recorded 1520s (inf … Etymology dictionary
infuse — [v] introduce; soak animate, breathe into, imbue, impart, implant, impregnate, inculcate, indoctrinate, ingrain, inoculate, inspire, instill, intersperse, invest, leaven, permeate, pervade, plant, saturate, steep, suffuse; concepts 140,179,187 … New thesaurus
infusé — Infusé, [infus]ée. part … Dictionnaire de l'Académie française