-
1 īgnōbilis
īgnōbilis e, adj. [2 in+(g)nobilis], unknown, unrenowned, undistinguished, obscure: ad supremum diem perventurus: civitas, obscure, Cs.: otium, inglorious peace, V.—Of low birth, baseborn, ignoble: familia: virgo, T.: volgus, V.: regnum Tulli, H.* * *ignobilis, ignobile ADJignoble; unknown, obscure; of low birth -
2 obscūrus
obscūrus adj. with comp. and sup. [1 SCV-], dark, darksome, dusky, shady, obscure: umbra, C. poët.: lucus, V.: antrum, O.: tabernae, H.: lux, L.: lumen, darkness visible, S.: caelum, H.: ferrugo, black, V.: dentes, black, Iu.: aquae, i. e. turbid, O.—As subst n., the dark, darkness, obscurity: sub obscurum noctis, V.—Poet.: Ibant obscuri, in the dark, V.—Fig., dark, obscure, dim, indistinct, unintelligible: brevis esse laboro, Obscurus fio, H.: ius: spes, uncertain: Rem nulli obscuram Consulis, V.: videre res obscurissimas: (causae) multo obscuriores, i. e. intricate.—Plur. n. as subst: Obscuris vera involvens, V.—Not known, unknown, not recognized: est populo obscurior, not so well known: Pallas, i. e. disguised, O.: non obscurum est, quid cogitaret, hard to discern: neque est obscurum, quin, etc., it is plain that.—Obscure, ignoble, mean, low: istorum diligentia, plodding, T.: in barbaris nomen obscurius, Cs.: fama est obscurior annis, by time, V.: obscuro loco natus, of an ignoble family: obscuris orti maioribus, from insignificant ancestors.—As subst n.: in obscuro vitam habere, S.—Close, secret, reserved: homo: modestus Occupat obscuri speciem, H.: vates, i. e. the Sphinx, O.: adversus alios, Ta.: Domitiani natura obscurior, Ta.* * *obscura -um, obscurior -or -us, obscurissimus -a -um ADJdark, secret; vague, obscure -
3 illiberalis
Iilliberalis, illiberale ADJill-bred, ignoble, unworthy/unsuited to free man; niggardly/mean/ungenerousIIilliberalis, illiberale ADJignoble; ungenerous; unworthy of freemen -
4 obscurum
obscūrus, a, um, adj. [Sanscr. sku, to cover, akin to Gr. skeuê, skutos, kutos; cf.: scutum, cutis], dark, darksome, dusky, shady, obscure (class.).I.Lit.: unde (Acherunte) animae excitantur obscurā umbrā, in dark, shadowy forms, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37; so,B.umbra,
Verg. A. 6, 453:donec in obscurum coni conduxit acumen,
the obscure point of the cone, Lucr. 4, 431:lucus,
Verg. A. 9, 87:antrum,
Ov. M. 4, 100:convalles,
Verg. A. 6, 139:tabernae,
Hor. A. P. 229; cf. Liv. 10, 1, 5: aliae res obnoxiosae nocte in obscurā latent, Enn. ap. Gell. 7, 16 (17), 10 (Trag. v. 341 Vahl.):nox,
Verg. A. 2, 420; cf.:per occasum solis, jam obscurā luce,
Liv. 24, 21:caelum,
Hor. C. 1, 7, 15:nimbus,
Verg. A. 12, 416:nubes,
id. G. 4, 60:ferrugo,
i. e. black, id. ib. 1, 467:dentes,
Juv. 6, 145.— Poet.: funda, dark, i. e. invisible, Val. Fl. 6, 193; cf.mamma,
i. e. hidden, covered, id. 3, 52, 6:aquae,
i. e. turbid, Ov. F. 4, 758.— Subst.: obscūrum, i, n., dim light, twilight:in obscuro, advesperascente die,
Vulg. Prov. 7, 9; but commonly the dark, darkness, obscurity:sub obscurum noctis,
Verg. G. 1, 478:lumen,
i. e. darkness visible, Sall. J. 21, 2.— obscū-rum, adverb.:obscurum nimbosus dissidet aër,
Luc. 5, 631.—Transf., to the person who is in the dark, darkling, unseen:II.ibant obscuri solā sub nocte per umbram,
Verg. A. 6, 268:obscurus in ulvā Delitui,
id. ib. 2, 135.—Trop.A.In gen., dark, obscure, indistinct, unintelligible:2.Heraclitus... Clarus ob obscuram linguam,
Lucr. 1, 639: valde Heraclitus obscurus (cf. the Gr. appellation of Heraclitus, ho skoteinos), Cic. Div. 2, 64, 133:quid? poëta nemo, nemo physicus obscurus?
id. ib.:obscurā de re tam lucida pango carmina,
Lucr. 1, 933; 4, 8:brevis esse laboro, Obscurus fio,
Hor. A. P. 25:reperta Graiorum,
Lucr. 1, 136:obscurum et ignotum jus,
Cic. de Or. 1, 39, 177:cur hoc tam est obscurum atque caecum?
id. Agr. 2, 14, 35:nolo plebem Romanam obscurā spe et caecā expectatione haerere,
uncertain, id. ib. 2, 25, 66.— Comp., Quint. 11, 3, 60.— Sup.:videre res obscurissimas,
Cic. de Or. 2, 36, 153.— Subst.:causae in obscuro positae,
Cels. 1 praef. —In partic., rhet. t. t.: obscurum genus causae, obscure, i. e. intricate, involved, Gr. dusparakolouthêton, Cic. Inv. 1, 15, 20:B.(causae privatae) sunt multo saepe obscuriores,
id. de Or. 2, 24, 100.—Not known, unknown, not recognized:C.forma,
Ov. M. 3, 475:P Ilas,
i. e. disguised, under another form, id. ib. 6, 36.—Esp. of rank and station, obscure, ignoble, mean, low:non est obscura tua in me benevolentia,
Cic. Fam. 13, 70: Caesaris in barbaris erat nomen obscurius, * Caes. B. C. 1, 61:Pompeius humili atque obscuro loco natus,
of an obscure, ignoble family, Cic. Verr. 2, 5, 70, § 181:obscuris orti majoribus,
from obscure ancestors, id. Off. 1, 32, 116:clarus an obscurus,
Quint. 5, 10, 26; cf.:si nobilis obscurum se vocet,
id. 11, 1, 21; 2, 3, 9:non obscurus professor et auctor,
id. 2, 15, 36:natus haud obscuro loco,
Sall. C. 23, 1.— Neutr. absol.:in obscuro vitam habere,
Sall. C. 51, 12:vitam per obscurum transmittere,
in obscurity, Sen. Ep. 19, 3:saepe mandatum initio litis in obscuro est,
kept back, Gai. Inst. 4, 84.—Of character, close, secret, reserved:A.obscurus et astutus homo,
Cic. Off. 3, 13, 5 (for which:sin me astutum et occultum lubet fingere,
id. Fam. 3, 10, 8):plerumque modestus Occupat obscuri speciem,
Hor. Ep. 1, 18, 94:Tiberium obscurum adversus alios, sibi uni incautum intectumque efficeret,
Tac. A. 4, 1:obscurum odium,
Cic. Fam. 3, 10, 6.— Comp.:natura obscurior,
Tac. Agr. 42.— Adv.: ob-scūrē, darkly, obscurely (class.).Lit.: aut nihil superum aut obscure admodum cernimus, very darkly, Cic. Fragm. ap. Non. 474, 28.—B.Trop.1.Of speech, darkly, obscurely, indistinctly:2.dicta,
Quint. 3, 4, 3; 4, 1, 79.— Comp.:quae causa dicta obscurius est,
Quint. 8, 2, 24.— Sup.:obscurissime particulā uti, Cell. 17, 13, 5: non obscurissime dicere (opp. planissime),
id. 11, 16, 9.—Of birth, obscurely, ignobly, meanly (perh. only post-class.):3.obscure natus,
Macr. S. 7, 3:obscurissime natus,
Amm. 29, 1, 5.—Covertly, closely, secretly:malum obscure serpens,
Cic. Cat. 4, 3, 6:tacite obscureque perire,
id. Quint. 15, 50:non obscure ferre aliquid,
id. Clu. 19, 54; cf. id. Par. 6, 1, 45; Hirt. B. G. 8, 54.— Comp.:ceteri sunt obscurius iniqui,
more secretly, Cic. Fam. 1, 5, b, 2.— Sup.:avertere aliquid de publico quam obscurissime,
Cic. Verr. 2, 4, 24, § 53. -
5 obscurus
obscūrus, a, um, adj. [Sanscr. sku, to cover, akin to Gr. skeuê, skutos, kutos; cf.: scutum, cutis], dark, darksome, dusky, shady, obscure (class.).I.Lit.: unde (Acherunte) animae excitantur obscurā umbrā, in dark, shadowy forms, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37; so,B.umbra,
Verg. A. 6, 453:donec in obscurum coni conduxit acumen,
the obscure point of the cone, Lucr. 4, 431:lucus,
Verg. A. 9, 87:antrum,
Ov. M. 4, 100:convalles,
Verg. A. 6, 139:tabernae,
Hor. A. P. 229; cf. Liv. 10, 1, 5: aliae res obnoxiosae nocte in obscurā latent, Enn. ap. Gell. 7, 16 (17), 10 (Trag. v. 341 Vahl.):nox,
Verg. A. 2, 420; cf.:per occasum solis, jam obscurā luce,
Liv. 24, 21:caelum,
Hor. C. 1, 7, 15:nimbus,
Verg. A. 12, 416:nubes,
id. G. 4, 60:ferrugo,
i. e. black, id. ib. 1, 467:dentes,
Juv. 6, 145.— Poet.: funda, dark, i. e. invisible, Val. Fl. 6, 193; cf.mamma,
i. e. hidden, covered, id. 3, 52, 6:aquae,
i. e. turbid, Ov. F. 4, 758.— Subst.: obscūrum, i, n., dim light, twilight:in obscuro, advesperascente die,
Vulg. Prov. 7, 9; but commonly the dark, darkness, obscurity:sub obscurum noctis,
Verg. G. 1, 478:lumen,
i. e. darkness visible, Sall. J. 21, 2.— obscū-rum, adverb.:obscurum nimbosus dissidet aër,
Luc. 5, 631.—Transf., to the person who is in the dark, darkling, unseen:II.ibant obscuri solā sub nocte per umbram,
Verg. A. 6, 268:obscurus in ulvā Delitui,
id. ib. 2, 135.—Trop.A.In gen., dark, obscure, indistinct, unintelligible:2.Heraclitus... Clarus ob obscuram linguam,
Lucr. 1, 639: valde Heraclitus obscurus (cf. the Gr. appellation of Heraclitus, ho skoteinos), Cic. Div. 2, 64, 133:quid? poëta nemo, nemo physicus obscurus?
id. ib.:obscurā de re tam lucida pango carmina,
Lucr. 1, 933; 4, 8:brevis esse laboro, Obscurus fio,
Hor. A. P. 25:reperta Graiorum,
Lucr. 1, 136:obscurum et ignotum jus,
Cic. de Or. 1, 39, 177:cur hoc tam est obscurum atque caecum?
id. Agr. 2, 14, 35:nolo plebem Romanam obscurā spe et caecā expectatione haerere,
uncertain, id. ib. 2, 25, 66.— Comp., Quint. 11, 3, 60.— Sup.:videre res obscurissimas,
Cic. de Or. 2, 36, 153.— Subst.:causae in obscuro positae,
Cels. 1 praef. —In partic., rhet. t. t.: obscurum genus causae, obscure, i. e. intricate, involved, Gr. dusparakolouthêton, Cic. Inv. 1, 15, 20:B.(causae privatae) sunt multo saepe obscuriores,
id. de Or. 2, 24, 100.—Not known, unknown, not recognized:C.forma,
Ov. M. 3, 475:P Ilas,
i. e. disguised, under another form, id. ib. 6, 36.—Esp. of rank and station, obscure, ignoble, mean, low:non est obscura tua in me benevolentia,
Cic. Fam. 13, 70: Caesaris in barbaris erat nomen obscurius, * Caes. B. C. 1, 61:Pompeius humili atque obscuro loco natus,
of an obscure, ignoble family, Cic. Verr. 2, 5, 70, § 181:obscuris orti majoribus,
from obscure ancestors, id. Off. 1, 32, 116:clarus an obscurus,
Quint. 5, 10, 26; cf.:si nobilis obscurum se vocet,
id. 11, 1, 21; 2, 3, 9:non obscurus professor et auctor,
id. 2, 15, 36:natus haud obscuro loco,
Sall. C. 23, 1.— Neutr. absol.:in obscuro vitam habere,
Sall. C. 51, 12:vitam per obscurum transmittere,
in obscurity, Sen. Ep. 19, 3:saepe mandatum initio litis in obscuro est,
kept back, Gai. Inst. 4, 84.—Of character, close, secret, reserved:A.obscurus et astutus homo,
Cic. Off. 3, 13, 5 (for which:sin me astutum et occultum lubet fingere,
id. Fam. 3, 10, 8):plerumque modestus Occupat obscuri speciem,
Hor. Ep. 1, 18, 94:Tiberium obscurum adversus alios, sibi uni incautum intectumque efficeret,
Tac. A. 4, 1:obscurum odium,
Cic. Fam. 3, 10, 6.— Comp.:natura obscurior,
Tac. Agr. 42.— Adv.: ob-scūrē, darkly, obscurely (class.).Lit.: aut nihil superum aut obscure admodum cernimus, very darkly, Cic. Fragm. ap. Non. 474, 28.—B.Trop.1.Of speech, darkly, obscurely, indistinctly:2.dicta,
Quint. 3, 4, 3; 4, 1, 79.— Comp.:quae causa dicta obscurius est,
Quint. 8, 2, 24.— Sup.:obscurissime particulā uti, Cell. 17, 13, 5: non obscurissime dicere (opp. planissime),
id. 11, 16, 9.—Of birth, obscurely, ignobly, meanly (perh. only post-class.):3.obscure natus,
Macr. S. 7, 3:obscurissime natus,
Amm. 29, 1, 5.—Covertly, closely, secretly:malum obscure serpens,
Cic. Cat. 4, 3, 6:tacite obscureque perire,
id. Quint. 15, 50:non obscure ferre aliquid,
id. Clu. 19, 54; cf. id. Par. 6, 1, 45; Hirt. B. G. 8, 54.— Comp.:ceteri sunt obscurius iniqui,
more secretly, Cic. Fam. 1, 5, b, 2.— Sup.:avertere aliquid de publico quam obscurissime,
Cic. Verr. 2, 4, 24, § 53. -
6 dē-gener
dē-gener is, adj. [de + genus], inferior to ancestors, degenerate: Neoptolemum, V.: hi iam degeneres sunt, mixti, L.: dignitate formae, Ta.— Unworthy: patrii non degener oris, i. e. inheriting a father's eloquence, O.: patriae artis, O.—Fig., unworthy, degenerate, ignoble, base: Afer, L.: hostis: degeneres animos timor arguit, V.: voltus, Ta.: preces, Ta.: ad pericula, Ta. -
7 īgnāvus
īgnāvus adj. with comp. and sup. [2 in+gnavus], inactive, lazy, slothful, idle, sluggish, listless, without spirit, cowardly, dastardly: adeon me ignavom putas, Ut, etc., T.: homo ignavior: miles: ex ignavo strenuum exercitum fieri, S.: ignavissimus ad opera hostis, L.: legiones operum, Ta.: canis adversum lupos, H.: senectus: animo, Ta. —As subst m.: in bello poena ignavis ab imperatoribus constituitur: in victoriā vel ignavis gloriari licet, S.—Poet.: nemora, i. e. unfruitful, V.: otia, O.: lux, an idle day, Iu.—That renders slothful, making inactive: ratio, relaxing: genus hoc interrogationis: frigus, O.: aestus, O.* * *ignava -um, ignavior -or -us, ignavissimus -a -um ADJlazy/idle/sluggish; spiritless; cowardly, faint-hearted; ignoble, mean; useless -
8 īgnōtus
īgnōtus adj. with comp. and sup. [in+ (g)notus], unknown, strange, unrecognized, unfamiliar: locus, T.: ignotior gens, L.: adversus ignotos inter se, L.: bella, of uncertain result, V.: favos ignotus adedit Stellio, unnoticed, V.: mortes, inglorious, H.: alter (dies) in volgus ignotus: militibus loca, Cs.: nomen populo.—As subst m.: tamquam ignoto lacrimam daret, a stranger, O.: notum ignotumque discernere, Ta.—As subst n.: Haud ignota loquor, V.: si proferres ignota, unfamiliar themes, H.: Omne ignotum pro magnifico est, Ta.—Unknown, obscure, without repute, mean: hic ignotissimus Phryx: homo.—Of low birth, ignoble, low-born, base, vulgar: ignotā matre inhonestus, H.: naso suspendis adunco Ignotos, H.: Achivi, O.—Unacquainted with, ignorant of: producere ad ignotos (alquem): ignotos fallit, notis est derisui, Ph.: ignoti contemnebant, N.* * *ignota, ignotum ADJunknown, strange; unacquainted with, ignorant of -
9 indecoris
indecoris e, adj. [2 in+decus], unseemly, inglorious, ignoble, dishonorable, cowardly: non indecorem te reliquit, V.: Non erimus regno indecores, no dishonor, V.: aliae Nec genus indecores, V.* * *indecoris, indecore ADJinglorious, shameful; unbecoming, unseemlu; ugly -
10 in-līberālis (ill-)
in-līberālis (ill-) e, adj., ignoble, ungenerous, vulgar, sordid, mean, disobliging: quaestūs: facinus, T.: iocandi genus: Servos, T.: in me, disobliging.—Niggardly, petty: adiectio, L. -
11 sordeō
sordeō —, —, ēre [sordes], to be dirty, be mean, be despised, be unvalued, appear worthless: suis sordere, L.: sordent tibi munera nostra, V.: pretium aetas altera sordet, i. e. seems to me no adequate price, H.* * *sordere, sordui, sorditus Vbe dirty/soiled; seem mean/unworthy/not good enough/common/coarse/vile/ignoble -
12 cussiliris
cussiliris, cussilire ADJlazy/idle/sluggish; spiritless; cowardly, faint-hearted; ignoble, mean; useless -
13 degener
(gen.), degeneris ADJdegenerate/base; inferior to ancestors; ignoble, unworthy, untrue, contemptible; low-born, of/belonging to inferior stock/breed/variety; soft/weak; softened -
14 inliberalis
inliberalis, inliberale ADJill-bred, ignoble, unworthy/unsuited to free man; niggardly/mean/ungenerous -
15 ignotus
unknown, obscure, ignorant, ignoble. -
16 adfectus
1. 2. I.A state of body, and esp. of mind produced in one by some influence (cf. affectio, I.), a state or disposition of mind, affection, mood: adfectuum duae sunt species: alteram Graeci pathos vocant, alteram êthos, Quint. 6, 2, 8:II.qualis cujusque animi adfectus esset, talem esse hominem,
Cic. Tusc. 5, 16, 47:dubiis adfectibus errat,
Ov. M. 8, 473:mentis,
id. Tr. 4, 3, 32:animi,
id. ib. 5, 2, 8:diversos adfectus exprimere, flentis et gaudentis,
Plin. 34, 8, 19, n. 10:adfectu concitati,
Quint. 6, 2, 8:adfectus dulciores,
id. 10, 1, 101; 1, 11, 2; 6, 1, 7 al.—Of the body:supersunt alii corporis adfectus,
Cels. 3, 18; 2, 15.—Esp.A.Love, desire, fondness, good-will, compassion, sympathy (postAug.):B.opes atque inopiam pari adfectu concupiscunt,
Tac. Agr. 30:si res ampla domi similisque affectibus esset,
Juv. 12, 10:parentis,
Suet. Tit. 8:adfectu jura corrumpere,
Quint. Decl. 6, 11.—In Lucan and in later prose, meton. for the beloved objects, the dear or loved ones (in plur.; cf.C.adfectio, II. C.): tenuit nostros Lesbos adfectus,
Luc. Phars. 8, 132: milites, quorum adfectus ( wives and children) in Albano monte erant, Capitol. Maxim. 23; id. Anton. Phil. 24; hence, adfectus publici, the judges as representatives of the people, Quint. Decl. 2, 17 al.—In Seneca and Pliny, low, ignoble passion or desire:D.adfectus sunt motus animi improbabiles subiti et concitati,
Sen. Ep. 75; Plin. Pan. 79, 3.—In the Latin of the Pandects, ability of willing, will, volition (cf. affectio, II. D.):hoc edicto neque pupillum, neque furiosum teneri constat, quia adfectu carent,
Dig. 43, 4, 1; 44, 7, 54; 3, 5, 19, § 2 al. -
17 affectus
1. 2. I.A state of body, and esp. of mind produced in one by some influence (cf. affectio, I.), a state or disposition of mind, affection, mood: adfectuum duae sunt species: alteram Graeci pathos vocant, alteram êthos, Quint. 6, 2, 8:II.qualis cujusque animi adfectus esset, talem esse hominem,
Cic. Tusc. 5, 16, 47:dubiis adfectibus errat,
Ov. M. 8, 473:mentis,
id. Tr. 4, 3, 32:animi,
id. ib. 5, 2, 8:diversos adfectus exprimere, flentis et gaudentis,
Plin. 34, 8, 19, n. 10:adfectu concitati,
Quint. 6, 2, 8:adfectus dulciores,
id. 10, 1, 101; 1, 11, 2; 6, 1, 7 al.—Of the body:supersunt alii corporis adfectus,
Cels. 3, 18; 2, 15.—Esp.A.Love, desire, fondness, good-will, compassion, sympathy (postAug.):B.opes atque inopiam pari adfectu concupiscunt,
Tac. Agr. 30:si res ampla domi similisque affectibus esset,
Juv. 12, 10:parentis,
Suet. Tit. 8:adfectu jura corrumpere,
Quint. Decl. 6, 11.—In Lucan and in later prose, meton. for the beloved objects, the dear or loved ones (in plur.; cf.C.adfectio, II. C.): tenuit nostros Lesbos adfectus,
Luc. Phars. 8, 132: milites, quorum adfectus ( wives and children) in Albano monte erant, Capitol. Maxim. 23; id. Anton. Phil. 24; hence, adfectus publici, the judges as representatives of the people, Quint. Decl. 2, 17 al.—In Seneca and Pliny, low, ignoble passion or desire:D.adfectus sunt motus animi improbabiles subiti et concitati,
Sen. Ep. 75; Plin. Pan. 79, 3.—In the Latin of the Pandects, ability of willing, will, volition (cf. affectio, II. D.):hoc edicto neque pupillum, neque furiosum teneri constat, quia adfectu carent,
Dig. 43, 4, 1; 44, 7, 54; 3, 5, 19, § 2 al. -
18 degener
dē-gĕner, is (abl. degeneri, Tac. A. 12, 19), adj. [genus], that departs from its race or kind, degenerate, not genuine (mostly poet. and in post-Aug. prose; esp. freq. in Plin. and Tac.; not in Quint. and Suet.).I.Lit.:(β).Neoptolemum,
Verg. A. 2, 549; cf.proles,
Luc. 8, 693; Tac. A. 12, 62:dignitate formae haud degener,
id. ib. 12, 51:hi (Galli) jam degeneres sunt, mixti, et Gallograeci vere, quod appellantur,
Liv. 38, 17, 9; 38, 49, 4:canum degeneres,
Plin. 11, 50, 111, § 265:aquila,
id. 10, 3, 3, § 8:herbae,
id. 17, 5, 3, § 33:adamantes,
id. 37, 4, 15, § 58.—With gen.:II.patrii non degener oris,
Ov. Pont. 3, 5, 7; so,sanguinis,
Stat. Th. 9, 619:patriae artis,
Ov. M. 11, 314:altae virtutis patrum,
Sil. 10, 68; Plin. 5, 8, 8, § 44.—Transf., mentally or morally degenerate, ignoble, base:Muttinem sibi modum facere, degenerem Afrum!
Liv. 25, 40, 12:Artabanum materna origine Arsacidem, cetera degenerem,
Tac. A. 6, 42; cf.:vitā non degener,
id. ib. 4, 61:non degener ad pericula,
id. ib. 1, 40:degeneres animos timor arguit,
Verg. A. 4, 13:animi,
Luc. 6, 417:metus,
id. 3, 149:questus,
Val. Fl. 1, 164:preces,
Tac. A. 12, 36 fin.:projectus,
id. H. 3, 65 fin.:insidiae,
id. A. 11, 19 et saep.—Of language:bilingues, paulatim a domestico externo sermone degeneres,
Curt. 7, 5, 29.— Poet.:toga (for togati),
Luc. 1, 365.—With abl. ( = indignus):degener haud Gracchis consul,
Sil. 4, 5, 17:tantoduce,
Ambros. de Jacob. 2, 11, 45. -
19 ignobilis
ignōbĭlis, e, adj. [in-nobilis (gno-)], unknown.I.Lit., in gen. (mostly anteclass.): ubi ego Sosia nolim esse, tu esto sane Sosia;II.nunc, quando ego sum, vapulabis, ni hinc abis, ignobilis,
Plaut. Am. 1, 1, 284:quis hic est qui oculis meis ob viam ignobilis obicitur?
id. Ps. 2, 1, 18:peregrina facies hominis atque ignobilis,
id. ib. 4, 2, 9.—Esp.A.Unknown to fame, not renowned, undistinguished, obscure (class.):B.quod inglorius sit atque ignobilis ad supremum diem perventurus,
Cic. Tusc. 3, 24, 57:humilis in plebe et ideo ignobilis puerpera,
Plin. 7, 36, 36, § 121:non ignobilis dicendi magister,
Cic. Brut. 91, 315:ignobilis aevum exigeret,
Verg. A. 7, 776:maritus,
unknown, App. M. 5, p. 160:ignobilissimi artifices,
Plin. 35, 4, 10, § 28: civitas ignobilis atque humilis Eburonum, obscure and insignificant, * Caes. B. G. 5, 28, 1:facies,
Plaut. Ps. 4, 2, 9:vinum ignobilius,
Plin. 23, 1, 20, § 34:M. Fulcinius Romae argentariam non ignobilem fecit,
Cic. Caecin. 4, 10.—Of low birth, base-born, ignoble (class.):ex aliqua familia non ignobili,
Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28:virgo,
Ter. Phorm. 1, 2, 70:vulgus,
Verg. A. 1, 149:agmen,
Liv. 10, 20:regnum Tulli,
Hor. S. 1, 6, 9:hic novus Arpinas, ignobilis et modo Romae municipalis eques,
Juv. 8, 287.— Adv.: ignōbĭlĭter (late Lat.), meanly:sepultum,
Eutr. 7, 23:aedes fastigiata,
Sol. 56, 16. -
20 ignotum
1.ignōtus, a, um, Part., from ignosco.2.ignōtus, a, um, adj. [in-gnotus, notus].I.Pass., unknown.A.In gen.:B.quamquam ad ignotum arbitrum me appellis: si adhibebit fidem, Etsi est ignotus, notus: si non, notus ignotissimus est,
Plaut. Rud. 4, 3, 104 sq.:dubitabitis, judices, quin ab hoc ignotissimo Phryge nobilissimum civem vindicetis?
Cic. Fl. 17, 40:ignoti homines et repentini quaestores celeriter facti sunt,
id. Brut. 64, 242:homo ignotus et novus,
id. Rep. 1, 1:nos pluribus ignotissimi gentibus,
id. ib. 1, 17:longinqua eoque ignotior gens,
Liv. 5, 32, 5:procedam in aciem adversus ignotos inter se ignorantesque,
Liv. 21, 43, 18; cf.§ 13: omnes illacrimabiles Urgentur ignotique longa Nocte,
Hor. C. 4, 9, 27:jus applicationis obscurum sane et ignotum patefactum atque illustratum est,
Cic. de Or. 1, 39, 177:obscurioribus et ignotioribus verbis,
Quint. 7, 3, 13; cf. id. 8, 3, 73; 8, 6, 74:haec nova et ignota ratio,
Cic. Rep. 1, 16:alter (dies) in vulgus ignotus,
id. Att. 9, 5, 2:ille tibi non ignotus cursus animi mei,
id. ib. 5, 15, 1:terrae,
unknown, distant, Tib. 1, 3, 3; ib. 39; cf.: nobilis ignoto diffusus consule Bacchus, unknown, remote with respect to time, i. e. old, Luc. 4, 379.— Subst.: ignō-tum, i, n., that which is unknown. —Prov.: ignoti nulla cupido,
Ov. A. A. 3, 397.—In partic., pregn. (for ignobilis, II.), of low birth or condition, lowborn, base, vulgar ( poet.):II.quo patre sit natus, num ignota matre inhonestus,
Hor. S. 1, 6, 36; cf.:naso suspendis adunco Ignotos, ut me libertino patre natum,
id. ib. 6 and 24:Achivi,
the ignoble Greeks, Ov. M. 12, 600:progenuit tellus ignoto nomine Ligdum,
id. ib. 9, 670:ignotis perierunt mortibus illi,
Hor. S. 1, 3, 108.—Act. (cf. the Gr. agnôstos), unacquainted with a thing, ignorant of (very rare for ignarus, insciens, inscitus): ignotae iteris sumus, Naev. ap. Non. 124, 28:simulacra ignotis nota faciebant,
Cic. Fam. 5, 12, 7:producere ad ignotos (aliquem),
Cic. Verr. 2, 5, 29, § 75; Auct. Her. 3, 6, 12; cf.:ignotos fallit, notis est derisui,
Phaedr. 1, 11, 2; so,ignoti, faciem ejus cum intuerentur, contemnebant,
Nep. Ages. 8, 1.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ignoble — [ iɲɔbl ] adj. • 1694 fig. « grossier, sans distinction »; fin XIVe innoble « roturier »; lat. ignobilis « non noble » 1 ♦ (1718) Qui est vil, moralement bas. ⇒ abject, infâme. C est un personnage ignoble. Un ignoble individu. Conduite ignoble.… … Encyclopédie Universelle
Ignoble — Ig*no ble, a. [L. ignobilis; pref. in not + nobilis noble: cf. F. ignoble. See {In } not, and {Noble}, a.] 1. Of low birth or family; not noble; not illustrious; plebeian; common; humble. [1913 Webster] I was not ignoble of descent. Shak. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
ignoble — IGNOBLE. adj. de tout genre. Bas, qui sent le roturier l homme de basse extraction. Air ignoble, taille, mine ignoble, procedé ignoble … Dictionnaire de l'Académie française
Ignoble — Ig*no ble, v. t. To make ignoble. [Obs.] Bacon. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
ignoble — (ant.) adj. Innoble. * * * ignoble. adj. desus. innoble … Enciclopedia Universal
ignoble — (adj.) mid 15c., of low birth, from M.Fr. ignoble, from L. ignobilis unknown, undistinguished, obscure; of base birth, not noble, from assimilated form of in not, opposite of (see IN (Cf. in ) (1)) + gnobilis well known, famous, renowned, of… … Etymology dictionary
ignoble — I adjective abject, base, baseborn, beggarly, below par, boorish, common, contemptible, corrupt, cowardly, craven, debased, degenerate, degraded, depraved, despicable, discreditable, disgraceful, dishonest, dishonorable, disreputable, humble,… … Law dictionary
ignoble — *mean, sordid, abject Analogous words: *base, low, vile: churlish, boorish, loutish (see under BOOR): *petty, puny, paltry, measly, trivial: abased, debased, degraded (see ABASE) Antonyms: noble: magnanimous Contrasted words: lofty, *high:… … New Dictionary of Synonyms
ignoble — [adj] lowly, unworthy abject, base, baseborn, coarse, common, contemptible, corrupt, craven, dastardly, degenerate, degraded, despicable, disgraceful, dishonorable, heinous, humble, infamous, inferior, lewd, low, mean, menial, modest, ordinary,… … New thesaurus
ignoble — adj. desus. innoble … Diccionario de la lengua española
ignoble — ► ADJECTIVE (ignobler, ignoblest) 1) not honourable. 2) of humble origin or social status. DERIVATIVES ignobly adverb. ORIGIN Latin ignobilis, from in not + gnobilis noble … English terms dictionary