Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

fugō

  • 1 fugō

        fugō āvī, ātus, āre    [fuga], to cause to flee, put to flight, drive off, chase away, rout, discomfit: homines inermos armis: hostīs, S.: fugato omni equitatu, Cs.: fugatis equitibus, S.: Indoctum doctumque fugat recitator, H.: astra Phoebus, H.: audacem fugat hoc poëtam, Quod, etc., H.: fugat hoc (telum), facit illud amorem, etc., O.: nisi me mea Musa fugasset, banished, O.: Saturno rege fugato, exiled, Tb.
    * * *
    fugare, fugavi, fugatus V
    put to flight, rout; chase away; drive into exile

    Latin-English dictionary > fugō

  • 2 fugo

    fŭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to cause to flee, to put to flight, drive or chase away, to rout, discomfit (rare but class.):

    qui homines inermes armis, viris, terrore repulerit, fugarit, averterit,

    Cic. Caecin. 12, 33; cf.:

    fugatus, pulsus,

    id. ib. 11, 31;

    23, 64: Latini ad Veserim fusi et fugati,

    id. Off. 3, 31, 112:

    hostes (with fundere),

    Sall. J. 21, 2; 58, 3; Vell. 46 fin.; cf.:

    fugato omni equitatu,

    Caes. B. G. 7, 68, 1:

    fugatis equitibus,

    Sall. J. 101, 10:

    fugato duce altero,

    Hirt. B. G. 8, 36, 1:

    Hannibalem Lares Romanā sede fugantes,

    Prop. 3, 3 (4, 2), 11:

    indoctum doctumque fugat recitator acerbus,

    Hor. A. P. 474:

    nisi me mea Musa fugasset,

    had not sent me into exile, Ov. P. 3, 5, 21; cf.:

    longe fugati conspectu ex hominum,

    Lucr. 3, 48:

    dum rediens fugat astra Phoebus,

    Hor. C. 3, 21, 24:

    fugatis tenebris,

    id. ib. 4, 4, 39:

    (flammas) a classe,

    Ov. M. 13, 8:

    maculas ore,

    id. Med. Fac. 78:

    fugat e templis oculos Bona diva virorum,

    id. A. A. 3, 637: tela sonante fugat nervo, lets fly, discharges, Sil. 2, 91:

    saepe etiam audacem fugat hoc terretque poëtam, Quod, etc.,

    Hor. Ep. 2, 1, 182; cf.:

    id quidem multos a proposito studendi fugat,

    Quint. 2, 2, 7:

    fugat hoc (telum), facit illud amorem, etc.,

    Ov. M. 1, 469 sq.:

    nostro de corde fugabitur ardor,

    id. ib. 9, 502.— Trop.:

    Martia cui somnos classica pulsa fugent,

    Tib. 1, 1, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > fugo

  • 3 fugo

    to put to flight, chase away, drive into exile, pursue.

    Latin-English dictionary of medieval > fugo

  • 4 fugātus

        fugātus    P. of fugo.

    Latin-English dictionary > fugātus

  • 5 defugo

    dē-fŭgo, āre, v. a., to drive away, remove:

    capillos,

    Theod. Prisc. 1, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > defugo

  • 6 devinco

    dē-vinco, vīci, victum, 3, v. a., to conquer completely, overcome, subdue.
    I.
    Prop. (class.;

    for syn. cf.: vinco, supero, fundo, fugo, profligo, subigo, subicio, domo): Galliam Germaniamque,

    Caes. B. C. 3, 87; id. B. G. 7, 34; Hirt. ib. 8, 46:

    devincere et capere Capuam,

    Cic. Agr. 2, 33, 90:

    Poenos classe,

    id. de Sen. 13, 44; cf.:

    Crotoniatas maximo proelio,

    id. N. D. 2, 2:

    Sabaeae reges,

    Hor. Od. 1, 29, 3:

    serpentem,

    Ov. H. 6, 37:

    flumina,

    Stat. S. 5, 5, 63 et saep.—With ut and subj.:

    Catonis sententia devicit, ut in decreto perstaretur,

    Liv. Epit. 49.— Poet.:

    devicta bella,

    victoriously concluded, Verg. A. 10, 370.—
    II.
    Trop.:

    hominum consilia,

    Plaut. Ps. 2, 3, 12:

    bonum publicum privatā gratiā devictum,

    sacrificed to, Sall. J. 25, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > devinco

  • 7 diffugo

    dif-fŭgo, āvi, 1, v. a., to put to flight, scatter:

    nebulis diffugatis,

    August. in Psa. 41, 10: episcopos, Marcel. Com. Chron. An. 484.

    Lewis & Short latin dictionary > diffugo

  • 8 domo

    dŏmo, ui, ĭtum (also dŏmāvi, Poëta ap. Charis. p. 252 P.; cf. Flor. 3, 22, 6:

    domata,

    Petr. 74, 14), 1, v. a. [Sanscr. root dam-, dām - yāmi, to be tame; Gr. damnêi, damar, damalês, dmôs; Germ. zähmen; Eng. tame], to tame, to break (class.; for syn. cf.: vinco, supero, devinco, fundo, fugo, profligo, subigo, subicio).
    I.
    Lit.:

    boves,

    Varr. R. R. 1, 20, 2; Plaut. Pers. 2, 3, 7; 13; cf. poet.: vim taurorum, Enn. ap. Charis. p. 252 P. (Trag. v. 315 ed. Vahl.):

    et condocefacere feras beluas,

    Cic. N. D. 2, 64, 161; cf. id. Rep. 2, 40; id. Off. 2, 4, 14; Plaut. Truc. 2, 2, 64:

    pecus,

    Sall. J. 75, 4:

    vitulos,

    Verg. G. 3, 164:

    elephantos,

    Plin. 8, 8, 8, § 25 et saep.:

    asinum ad aliquid,

    Varr. R. R. 2, 6, 4; cf.:

    boves aratro,

    Col. 6, 22, 1; so,

    trop., linguam,

    Vulg. Jac. 3, 8.—
    II.
    Transf., to subdue, vanquish, overcome, conquer:

    quas nationes nemo umquam fuit, quin frangi domarique cuperet,

    Cic. Prov. Cons. 13 fin.; so id. ib. § 32; id. Font. 1, 2; Liv. 7, 32; Tac. Agr. 13; Hor. C. 1, 12, 54; 2, 12, 6 ct saep.; cf. poet.: hostis vino domiti somnoque sepulti, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. 291 ed. Vahl.): quae te cumque domat Venus. Hor. C. 1, 27, 14:

    acrior illum Cura domat,

    Verg. G. 3, 539:

    illos longa domant inopi jejunia victu,

    Ov. M. 1, 312:

    terram rastris,

    Verg. A. 9, 608:

    ferrum igne,

    Plin. 36, 27, 68, § 200; cf.:

    plurima sulphure,

    id. 35, 15, 50, § 174:

    vim fluminis,

    Liv. 21, 30; cf.:

    impetus fluminum,

    Plin. 36, 1, 1, § 1.— Poet.: uvam prelo, 1. e. to press, Hor C. 1, 20, 9 partem tergoris ferventibus undis, i e. to boil soft, Ov. M. 8, 651:

    impexos crines certo ordine,

    Stat. Achill. 1, 328:

    domitos habere oculos et manus,

    Plaut. Mil. 2, 6, 81; cf.:

    domitas habere libidines, coercere omnes cupiditates,

    Cic. de Or. 1, 43 fin.:

    virtus omnia domuerat,

    Sall. C. 7, 5; cf.:

    horrida verba,

    Tib. 1, 5, 6:

    avidum spiritum,

    Hor. C. 2, 2, 9:

    invidiam,

    id. Ep. 2, 1, 12:

    iracundias,

    Plin. 37, 10, 54, § 144 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > domo

  • 9 effugo

    ef-fŭgo, āvi, ātum, 1, v. a., to put to flight (late Lat.), Hier. Ep. 18, no. 19; Vulg. Sirach, 30, 20; id. 1 Macc. 1, 56.

    Lewis & Short latin dictionary > effugo

  • 10 febrifugia

    febrĭfŭgĭa, ae, f. [febris + fugo], a plant, called also centaurea, the centaury, App. Herb. 35.

    Lewis & Short latin dictionary > febrifugia

  • 11 fugator

    fŭgātor, ōris, m. [fugo], he who puts to flight (post-class.):

    mortis,

    Tert. adv. Marc. 5, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > fugator

  • 12 pello

    pello, pĕpŭli, pulsum, 3 ( pluperf. pulserat, Amm. 30, 5, 19), v. a. [kindred with Gr. pallô, pelô], to beat, strike, knock any thing or at any thing; to push, drive, hurl, impel, propel.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet.;

    syn.: trudo, percutio): pueri pulsi,

    Cic. Fin. 5, 18, 48:

    pectora pellite tonsis, Enn. ap. Fest. s. v. tonsa, p. 356 Müll. (Ann. v. 235 Vahl.): terram pede,

    Lucr. 5, 1402:

    ter pede terram (in the tripudium),

    Hor. C. 3, 18, 15:

    humum pedibus,

    Cat. 61, 14:

    fores,

    Ter. Ad. 4, 5, 4; 5, 3, 2:

    impetu venientium pulsae fores,

    Tac. A. 11, 37: spumat sale rate pulsum, Enn. ap. Gell. 2, 26 (Ann. v. 378 Vahl.); cf.: unda pulsa remis, Cic. Ac. Fragm. ap. Non. 162, 30; so,

    vada remis,

    Cat. 64, 58:

    (arbor) ventis pulsa,

    Lucr. 5, 1096.—
    B.
    In partic.
    1.
    To drive out or away, to thrust or turn out, expel, banish; esp. milit., to drive back, discomfit, rout the enemy (freq. and class.; syn.: fugo, elimino, deicio); constr. with abl., with ex, rarely with de; also with ab and abl. of the place from which one is repelled or driven back, but has not entered:

    cum viri boni lapidibus e foro pellerentur,

    Cic. Pis. 10, 23; so,

    omnes ex Galliae finibus,

    Caes. B. G. 1, 31, 11; and:

    praesidium ex arce,

    Nep. Pelop. 3 fin.:

    a foribus,

    Plaut. Am. 1, 1, 113:

    istum ab Hispaniā,

    Cic. Att. 10, 8, 2:

    patriis ab agris Pellor,

    Ov. M. 14, 477; cf. Ter. Eun. 2, 1, 9:

    aliquem a sacris,

    Ov. Ib. 624:

    possessores suis sedibus,

    Cic. Off. 2, 22, 78:

    aliquem sedibus,

    Sall. J. 41, 8:

    aliquem possessionibus,

    Cic. Mil. 27, 74:

    aliquem civitate,

    id. Par. 4, 1, 27:

    loco,

    Liv. 10, 6:

    patria,

    Nep. Arist. 1:

    aliquem regno,

    Hor. S. 1, 6, 13; Just. 35, 1, 3.—Of inanim. objects:

    aquam de agro,

    Plin. 18, 26, 62, § 230:

    tecta, quibus frigorum vis pelleretur,

    Cic. Off. 2, 11, 13:

    placidam nives pectore aquam,

    Tib. 1, 4, 12; 3, 5, 30:

    calculos e corpore,

    Plin. 22, 21, 30, § 64.—Without indicating the place whence:

    qui armis perterritus, fugatus, pulsus est,

    Cic. Caecin. 11, 31:

    hostes pelluntur,

    Caes. B. G. 7, 62, 3; cf.:

    milites pulsi fugatique,

    Sall. J. 74, 3:

    exsules tyrannorum injuriā pulsi,

    driven out, banished, Liv. 34, 26, 12:

    Athenienses Diagoram philosophum pepulerunt,

    Val. Max. 1, 1, 7 ext.With abl. of manner:

    pudendis Volneribus pulsus,

    Verg. A. 11, 56; cf.:

    si fugisset vulneratus a tergo, etc., Serv. ad loc.—Specifying the place whither: miles pellitur foras,

    Ter. Eun. 5, 8, 11:

    in exsilium pulsus,

    Cic. de Or. 2, 13, 56.—
    2.
    In milit. lang., to rout, put to flight, discomfit:

    exercitum ejus ab Helvetiis pulsum et sub jugum missum,

    Caes. B. G. 1, 7, 4:

    compluribus his proeliis pulsis,

    id. ib. 1, 10, 5:

    Romanos pulsos superatosque,

    id. ib. 2, 24 fin., etc.; 1, 52; Liv. 2, 50; Just. 1, 6, 13; 2, 12, 26.—
    3.
    To strike, set in motion, impel:

    inpello, sagitta pulsa manu,

    Verg. A. 12, 320.—
    4.
    Of a musical instrument, to strike the chords, play:

    nervi pulsi,

    struck, Cic. Brut. 54, 199:

    lyra pulsa manu,

    Ov. M. 10, 205; cf.:

    classica pulsa,

    i. e. blown, Tib. 1, 1, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to strike, touch, move, affect, impress, etc. (class.):

    totum corpus hominis et ejus omnis vultus omnesque voces, ut nervi in fidibus, ita sonant, ut a motu animi quoque sunt pulsae,

    Cic. de Or. 3, 57, 216; cf.

    of sound: Ille canit, pulsae referunt ad sidera valles,

    Verg. E. 6, 84:

    sonat amnis, et Asia longe Pulsa palus,

    id. A. 7, 702:

    quemadmodum visa nos pellerent,

    Cic. Ac. 2, 10, 30; cf.:

    visa enim ista cum acriter mentem sensumve pepulerunt,

    id. ib. 2, 20, 66; id. Fin. 2, 10, 32:

    quod (dictum) cum animos hominum aurisque pepulisset,

    id. Or. 53, 177:

    species utilitatis pepulit eum,

    id. Off. 3, 10, 41:

    fit saepe, ut pellantur animi vehementius,

    id. Div. 1, 36, 80:

    nec habet ullum ictum, quo pellat animum,

    id. Fin. 2, 10, 32:

    nulla me ipsum privatim pepulit insignis injuria,

    id. Fam. 4, 13, 2:

    ipsum in Hispaniā juvenem nullius forma pepulerat captivae,

    Liv. 30, 14, 3:

    non mediocri curā Scipionis animum pepulit,

    id. 30, 14, 1:

    pulsusque residerat ardor,

    Ov. M. 7, 76:

    longi sermonis initium pepulisti,

    you have struck the chord of a long discussion, Cic. Brut. 87, 297.—
    B.
    In partic.
    1.
    To drive out or away, to banish, expel:

    maestitiam ex animis,

    Cic. Fin. 1, 13, 43:

    procul a me dolorem,

    Plaut. Most. 3, 2, 27:

    pulsus Corde dolor,

    Verg. A. 6, 382:

    glandt famem,

    Ov. M. 14, 216; so,

    sitim,

    Hor. C. 2, 2, 14:

    frigoris vim tectis,

    Cic. Off. 2, 4, 13:

    somnum,

    Sil. 7, 300;

    Col. poët. 10, 69: Phoebeā morbos arte,

    Ov. F. 3, 827:

    vino curas,

    Hor. C. 1, 7, 31:

    moram,

    Ov. M. 2, 838:

    dolore pulsa est amentia,

    id. ib. 5, 511:

    turpia crimina a vobis,

    id. A. A. 3, 379:

    umbras noctis,

    Cat. 63, 41:

    sidera,

    Ov. M. 2, 530:

    nubila,

    id. ib. 6, 690:

    tenebras,

    id. ib. 7, 703; 15, 651.—
    2.
    To beat, conquer, overcome (very rare): si animus hominem pepulit, actum'st: animo servit, non sibi;

    Sin ipse animum pepulit, vivit, victor victorum cluet,

    Plaut. Trin. 2, 2, 27 sq.:

    alicui pudicitiam,

    id. Ep. 4, 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > pello

См. также в других словарях:

  • ‒fugo — ‒fugo, ga. (Del lat. fŭgus, de la raíz de fugāre o fugĕre). elem. compos. Significa que ahuyenta o que huye de . Centrífugo, febrífugo …   Enciclopedia Universal

  • -fugo — {{hw}}{{ fugo}}{{/hw}} secondo elemento 1 In alcune parole composte significa ‘che mette in fuga’: callifugo, vermifugo. 2 In alcune parole composte significa ‘che fugge da’: centrifugo; CONTR. peto …   Enciclopedia di italiano

  • -fugo — [dal lat. fŭgus, dal tema di fugare nel sign. attivo e di fugĕre nel sign. intr.] (pl. ghi ). Secondo elemento, atono, di agg. comp. derivati dal latino o formati modernamente, col sign. di che mette in fuga, che elimina (callifugo, vermifugo ) o …   Enciclopedia Italiana

  • -fugo — elem. de comp. Exprime a noção de fuga ou afastamento (ex.: vermífugo).   ‣ Etimologia: latim fugio, ire, fugir …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • ‒fugo — ‒fugo, ga (Del lat. fŭgus, de la raíz de fugāre o fugĕre). elem. compos. Significa que ahuyenta o que huye de . Centrífugo, febrífugo …   Diccionario de la lengua española

  • -fugo — ► sufijo Componente de palabra procedente del lat. fugere, que significa huir, rechazar: ■ centrífugo; vermífugo. * * * fugo, a Elemento sufijo del lat. «fugĕre», huir: ‘centrífugo’. * * * ► Sufijo procedente del l. fugere, huir: centrífugo …   Enciclopedia Universal

  • -fugo — {{#}}{{LM F42446}}{{〓}} {{[}} fugo{{]}}, {{[}} fuga{{]}} {{<}}1{{>}} Elemento compositivo sufijo que significa ‘que ahuyenta’ o ‘que hace desaparecer’: • febrífugo, vermífuga.{{○}} {{<}}2{{>}} Elemento compositivo sufijo que significa ‘que… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • Fugo Keiji — Details*Title: 富豪刑事 (Fugō Keiji) *Episodes: 10 *Genre: Mystery *Viewership rating: 12.42% *Air time: Thursday 21:00 *Broadcast network: TV Asahi *Broadcast period: January 13, 2005 to March 17, 2005 *Theme song: Ai no Memori by Oikawa Mitsuhiro… …   Wikipedia

  • Fugo — Kugelfische Schwarzflecken Kugelfisch (Arothron nigropunctatus) Systematik Reihe …   Deutsch Wikipedia

  • -fugo — fù·go conf. 1. che mette in fuga, combatte, elimina: callifugo, febbrifugo, vermifugo 2. che si allontana, fugge da: centrifugo, lucifugo {{line}} {{/line}} ETIMO: dal. lat. fŭgu(m), cfr. fugāre allontanare, cacciare per il valore attivo nell… …   Dizionario italiano

  • Fugo — noun a bomb carried by a balloon In World War II the Japanese launched balloon bombs against North America • Syn: ↑balloon bomb • Hypernyms: ↑bomb …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»