-
1 calamitās
calamitās ātis, f [SCAL-], loss, injury, damage, mischief, harm, misfortune, calamity, disaster: ipsa nostri fundi calamitas, bane, T.: ut quaedam calamitas pervadere: in calamitate fructuum, failure: ita eam oppressit calamitas, T.: rei p.: privata: in calamitate esse, distress, S.: calamitates perferre, Cs. — Poet.: nec repulsam tua sentiret calamitas, you in your misfortune, Ph.—Esp., the misfortunes of war, disaster, overthrow, defeat: magnam calamitatem accepisse, Cs.: Cannensi calamitate aeceptā: magna clades atque calamitas, S.: illa apud Leuctra, N.: insignis, Cs.* * *loss, damage, harm; misfortune/disaster; military defeat; blight, crop failure -
2 dēfectiō
dēfectiō ōnis, f [deficio], a failing, failure, want, lack, disappearance: virium: animi mei, despondency: solis et lunae, eclipse.—A defection, desertion, rebellion, revolt: facta datis obsidibus, Cs.: in defectione esse, L.: Pompei: conscientia defectionis, Ta.: a rectā ratione. — Exhaustion: manifesta, Ta.: defectionem fugere, i. e. tedious prolongation.* * *desertion/revolt/defection; failure/deficiency; ellipsis (grammar); eclipse; weakness/faintness/despondency; swoon/faint, exaustion (L+S); disappearance -
3 dēfectus
dēfectus ūs, m [deficio], a falling away, desertion, revolt: Spartanorum, Cu. — A diminution, failure: aquarum, L. — An obscuration, eclipse: solis, V.— Plur: eius (lunae).* * *Idefecta -um, defectior -or -us, defectissimus -a -um ADJtired, enfeebled, worn out; faulty, defective; reduced in size, smallerIIthe_weak (pl.)IIIfailure/lack; absence/disappearance; weakness/failing; defection/revolt; diminution, growing less, becoming ineffective, cessation; eclipse; fading -
4 frustratio
frustrātĭo, ōnis, f. [id.], a deceiving, deception, disappointment, frustration (rare;2.not used by Cicero): in horunc familiam Hodie frustrationem iniciam maximam,
Plaut. Am. 3, 1, 15; so,frustrationes dare (with ludificare),
id. Most. 5, 2, 30:clamant, fraude fieri, quod foris teneatur exercitus: frustrationem eam legis tollendae esse,
Liv. 3, 24, 1:cum longo sermone habito dilatus per frustationem esset,
id. 25, 25, 3.—With subj. gen.:frustratio Gallorum eo spectabat, ut tererent tempus, donec, etc.,
id. 38, 25, 7.—In plur.:cum variis frustrationibus differretur,
Just. 9, 6: quo magis me petiverunt, tanto majorem iis frustratio dolorem attulit, failure, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 5; Quint. 2, 20, 3:sine successu ac bono eventu frustratio est, non cultura,
failure, Varr. R. R. 1, 1, 6.—A delaying, keeping back, Dig. 17, 1, 37 al. -
5 cāsus
cāsus ūs (dat. cāsū, Cs.), m [1 CAD-], a falling, falling down, fall: nivis casus terrorem adiecit, L.: Antiqui memor casūs, O.: graviore casu Decidunt, H.: casuque fuit miserabile carmen, in his fall, O.: concidit casu gravi, Ph.: altior, Iu.: loci casūs, i. e. destruction (by an earthquake), O. —Fig., of time, the end: sub casum hiemis, V.— A loss, fall, overthrow, ruin, failure: ex nostro casu hanc vitae viam pertimescere: ingredi sine casu aliquo, false step: gravis casus in servitium ex regno, S.: urbis Troianae, V. — Of events, an occurrence, event, accident, chance, emergency: novi casūs temporum: in eiusmodi casu, such an emergency, Cs.: ad talem casum perfugium, L.: si quos locus aut casus coniunxerat, S.: adversi, secundi, N.: magno accidit casu, Cs.: rariores: dubii, H.—A chance, occasion, opportunity: hoc ipso tempore et casu, Cs.: casūs mortis habere: praeclari facinoris casum dare, S.—An adverse event, misfortune, mishap, mischance, accident, calamity: meum casum tam horribilem: ne minimo quidem casu (dat.) locum relinquere, Cs.: sive alius casus lecto te adfixit, H.: Saturnini atque Gracchorum casus, i. e. death, Cs.: cum tantum senatorum sui quemque casūs absumpsissent, L.: Bomilcaris, S.: insontis amici, fate, V. — In gram., a case (of a noun).* * *Igrammatical case; termination/ending (of words)IIfall, overthrow; chance/fortune; accident, emergency, calamity, plight; fate -
6 culpa
culpa ae, f [SCARP-], a fault, error, blame, guilt, failure, defect: delicti: omnes culpae istius avaritiae, maiestatis, crudelitatis: quicquid huius factumst culpā, T.: In culpā est, to blame, T.: non est ista mea culpa, sed temporum: qui in eādem culpā sint, share: in quo est tua culpa nonnulla, you are not without fault: a culpā vacuus, S.: conscia culpae, O.: ne penes ipsos culpa esset cladis, L.: culpa, quae te est penes, T.: extra culpam esse: eius rei culpam in multitudinem coniecerunt, Cs.: suam culpam ad negotia transferre, S.: in culpā ponere aliquem: Si mora pro culpā est, O.: tua aetas emovit culpas, H.: fata, quae manent culpas, H.—Person.: ludus erat culpā potare magistrā (i. e. a game in which the loser must drink), H.: Culpam Poena premit comes, H.—Poet.: Huic uni succumbere culpae, temptation, V.— Unchastity: Virginum, H.: hoc praetexit nomine culpam, V.—Remissness, neglect: rem facere culpā minorem, H.—The mischievous thing, mischief: continuo culpam (sc. ovem aegram) ferro compesce, V.* * *fault/blame/responsibility (w/GEN); crime (esp. against chastity); negligence; offense; error; (sense of) guilt; fault/defect (moral/other); sickness/injury -
7 dēfectus
dēfectus adj. [P. of deficio], weak, worn out, enfeebled: defecto poplite labens, O.: corpus, Ta.: amor, O.: annis, Ph.* * *Idefecta -um, defectior -or -us, defectissimus -a -um ADJtired, enfeebled, worn out; faulty, defective; reduced in size, smallerIIthe_weak (pl.)IIIfailure/lack; absence/disappearance; weakness/failing; defection/revolt; diminution, growing less, becoming ineffective, cessation; eclipse; fading -
8 dēstitūtiō
dēstitūtiō ōnis, f [destituo], an abandonment, desertion, disappointment: destitutione irati.* * *desertion; letting down; betrayal; forsaking (L+S); failure; letting down -
9 offēnsiō
offēnsiō ōnis, f [offendo], a striking against, tripping, stumbling: pedes.— A projection: nihil offensionis habere, no roughness.—Fig., disfavor, aversion, disgust, dislike, hatred, discredit, bad reputation: offensionem vitat aequabilitate decernendi: in odium offensionemque populi R. inruere: offensionem aurium merere, i. e. deserve to be heard with displeasure, L.: habere ad res certas vitiosam offensionem: mihi maiori offensioni esse quam delectationi, give me more vexation than pleasure. —A complaint, indisposition, accident, misfortune, mishap, failure: corporum offensiones: habet enim nihil quod in offensione deperdat, i. e. if he loses his cause: non offensiones belli, sed victoriae, defeats: offensionum et repulsarum ignominia, i. e. rude refusals.* * *displeasure; accident -
10 secundus
secundus (as num ordin. often written II), adj. with comp. and sup. [sequor].—In time or order, following, next, second: secundo lumine, the next morning: anno secundo, the next year: ante diem II Kalend. Februarias: Roma condita est secundo anno Olympiadis septimae: me secundum heredem instituere, alternate heir (on the failure of the first-named): mensa, dessert: mensis accepta secundis Rhodia (vitis), V.: hoc secundā victoriā accidit, i. e. with victory already in view, N.—In rank, following, next, second: ex primo ordine in secundum ordinem civitatis venisse: Nec viget quicquam simile (Iovi) aut secundum, H.: maxime vellem... secundo autem loco, etc.: ad regium principatum: secundus a Romulo conditor urbis, L.: heros ab Achille secundus, H.: Haec erit a mensis fine secunda dies, the last day but one, O.— Secondary, subordinate, inferior: panis, H.: argentum venae secundae, Iu.: persona, N.: in actoribus Graecis, ille qui est secundarum partium: nulli Campanorum, L.: regio spatio locorum nulli earum gentium secunda, Cu.: haud ulli veterum virtute secundus, inferior, V.— Plur f. as subst. (sc. partes), the second part, inferior part: Q. Arrius, qui fuit M. Crassi quasi secundarum: ferre secundas, H.—Of currents or winds, favorable, fair, downward: secundo flumine iter facere, i. e. down stream, Cs.: secundo defluit amni, V.: rate in secundam aquam labente, with the current, L.: navīs mari secundo misit, with the tide, L.: secundis ventis cursum tenens: Contrahes vento nimium secundo vela, too fresh, H.: secundissimus ventus: curru volans dat lora secundo, swiftly gliding, V.— Favorable, propitious, fortunate: secundo populo aliquid facere, with the consent of the people: admurmurationes cuncti senatūs: rumor, H.: praesentibus ac secundis diis, L.: adi pede sacra secundo, V.: avis, Enn. ap C.: conveniens ad res vel secundas vel adversas: ingenium res solent celare secundae, H.: mens rebus sublata secundis, V.: Galliae motūs, successful, Cs.: irae verba, i. e. provoking, L.: secundiore equitum proelio nostris, Cs.: secundissima proelia, Cs.: leges secundissimae plebei, L.— Plur n. as subst, favorable circumstances, good fortune: Sperat infestis, metuit secundis Alteram sortem, H.: in tuis secundis, T.: omnium seeundorum causae, L.* * *secunda -um, secundior -or -us, secundissimus -a -um ADJnext, following; second; favorable -
11 spondeō
spondeō spopondī, spōnsus, ēre [cf. σπένδω], to promise sacredly, warrant, vow, give assurance: promitto, recipio, spondeo, C. Caesarem talem semper fore civem, etc.: quis est qui spondeat eundum animum postea fore, L.: spondebant animis id (bellum) Cornelium finiturum, i. e. were entirely confident, L.: spondebo enim tibi, vel potius spondeo in meque recipio, eos esse M'. Curi mores: praemia, quae spopondimus: fidem, O.: legionibus agros: non si mihi Iuppiter auctor Spondeat, hoc sperem, V.—In law, to assume an obligation, promise solemnly, bind oneself, undertake: quis spopondisse me dicit? nemo: si quis quod spopondit... si id non facit, condemnatur. —In behalf of another, to engage, vouch, become security, enter bail: pro multis: et se quisque paratum ad spondendum Icilio ostendere, L.: Hic sponsum (me) vocat, H.: Fraudator homines cum advocat sponsum inprobos, Ph.— To make a wager of law, agree to a forfeit on failure to prove an assertion: eum illi iacenti latera tunderentur, ut aliquando spondere se diceret.—In public life, to engage, stipulate, agree, conclude, promise: spoponderunt consules, legati (in concluding peace), L.: quod spondendo pacem servassent exercitum, L.: hosti nihil spopondistis, civem neminem spondere pro vobis iussistis, L.: quid tandem si spopondissemus urbem hanc relicturum populum R.? L.— To promise in marriage, engage, betroth: quae sponsa est mihi, T.—Of things, to promise, forbode: nec quicquam placidum spondentia Sidera, O.: quod prope diem futurum spondet fortuna vestra, L.* * *Ispondere, spepondi, sponsus V INTRANSpromise, give pledge/undertaking/surety; contract to give/take in marriageIIspondere, spopondi, sponsus V INTRANSpromise, give pledge/undertaking/surety; contract to give/take in marriage -
12 taciturnitās
taciturnitās ātis, f [taciturnus], a keeping silent, silence, taciturnity: me eorum taciturnitas movet: curiae annua: testium: si taciturnitas Obstaret meritis invida Romuli? i. e. a failure (of poets) to celebrate, H.: opus est Fide et taciturnitate, T.* * * -
13 delinquio
failure, lack, want; eclipse (of a hevenly body) -
14 deliquio
failure, lack, want; eclipse (of a hevenly body) -
15 impietas
failure in duty or respect, etc -
16 kadamitas
loss, damage, harm; misfortune/disaster; military defeat; blight, crop failure -
17 Sedit qui timuit ne non succederet
• He who feared he would not succeed sat still. (For fear of failure, he did nothing.) ( Horace)Latin Quotes (Latin to English) > Sedit qui timuit ne non succederet
-
18 calamitas
călămĭtas, ātis, f. [cf. in columis].I.Lit., loss, injury, damage, mischief, harm: sed ecca ipsa egreditur, nostri fundi calamitas (Ter. Eun. 1, 1, 34). Proprie calamitatem rustici grandinem dicunt, Don.; cf. the same on Ter Heaut. 2, 4, 15: robigo genus est vitii, quo culmi pereunt, quod a rusticanis calamitas dicitur, Serv ad Verg. G. 1, 151: postquam calamitas plures annos arvas calvitur, Pac. ap. Non. p. 192, 30; Plaut. Cas. 5, 2, 34; id. Capt. 4, 3, 4:II.non ut legatus populi Romani, sed ut quaedam calamitas pervadere videretur,
Cic. Verr. 2, 1, 17, § 44 (cf. calamitosus, I A.):in calamitate fructuum,
in the failure, id. ib. 2, 3, 98, §227: gregem afficere magnā calamitate,
Varr. R. R. 2, 1, 27.—Trop.A.In gen., loss, misfortune, mishap, injury, calamity, disaster, ruin, adversity (freq. in class. prose and in iambic verse;B.excluded from hexameters by the measure): quanta,
Plaut. Poen. 4, 2, 101:ita eam oppressit calamitas,
Ter. Hec. prol. 22 (30):nova,
Cic. Agr. 2, 3, 8:videbam, perniciem meam cum magnā calamitate rei publicae esse conjunctam,
id. Cat. 1, 5, 11:aliis cau-sam calamitatis attribuere,
id. Verr. 2, 5, 41, § 106:calamitatem capere,
id. Div. 1, 16:in calamitate esse,
distress, Sall. C. 44, 5:calamitates perferre,
Caes. B. G. 3, 19:tolerare,
Cic. Att. 3, 14, 2:ferre,
Nep. Timol. 4, 1; cf.:calamitates ferre,
id. Ham. 1, 3:calamitate prohibere aliquem,
Cic. Imp. Pomp. 7, 18:ignominiam et calamitatem in domum referre,
id. Off. 1, 39, 138; Phaedr. 1, 3 fin.; cf. id. 3, prol. 40:calamitates publicae,
Suet. Calig. 31; Col. 1, 3, 7.—In the histt. esp., the misfortunes of war, disaster, defeat: magnam inde calamitatem pulsos accepisse; quibus proeliis calamitatibusque fractos, etc., Caes. B. G. 1, 31:III.magna clades atque calamitas rempublicam oppressisset,
Sall. C. 39, 4:accipere,
Nep. Con. 1, 3:accidit illa calamitas apud Leuctra,
id. Ages. 6, 1:calamitates belli ferre,
id. Hann. 1, 3:calamitatem inferre alicui,
Caes. B. G. 1, 12.—Hence opp. to victoria, Suet. Caes. 60.—Transf.:hostium adversus calamitates contendere,
against the prostrate enemy, Just. 11, 12, 13. -
19 culpa
culpa, ae, f. [kindr. in root with scelus; cf. Sanscr. skhal-, errare], crime, fault, blame, failure, defect (as a state worthy of punishment; on the contr. delictum, peccatum, etc., as punishable acts; diff. from scelus, which implies an intentional injury of others; but culpa includes in it an error in judgment).I.Prop.A.In gen. (very freq. in every period and species of composition):B.delictum suum Suamque ut culpam expetere in mortalem sinat,
Plaut. Am. 1, 2, 33; cf.:non C. Rabirium culpa delicti, non invidia vitae... in discrimen capitis vocaverunt,
Cic. Rab. Perd. 1, 2:in hoc uno genere omnis inesse culpas istius maximas avaritiae, majestatis, dementiae, libidinis, crudelitatis,
id. Verr. 2, 5, 17, § 42:et culpam in facto, non scelus esse meo,
Ov. Tr. 4, 1, 24 et saep.:quicquid hujus factum'st culpa, non factum'st mea,
Ter. Eun. 5, 6, 10:is quidem In culpā non est,
to blame, in fault, id. Hec. 4, 4, 78; cf. id. ib. 3, 1, 19:praesidio ad eorum, qui in culpā essent, timorem uti,
Cic. Fam. 15, 2, 7:malo Tironis verecundiam in culpā esse, quam inliberalitatem Curii,
id. Att. 8, 6, 3; id. Planc. 4, 10; cf.:ut jam sit in iis culpa, qui, etc.,
id. Fam. 1, 9, 13:tua culpa nonnulla est,
you are somewhat to blame, not without fault, id. ib. 3, 8, 6:sed haec mea culpa est,
id. Brut. 35, 133:ne penes ipsos culpa esset cladis,
Liv. 5, 36, 10:penes Aetolos culpam belli esse,
id. 35, 33, 3; Sen. Ben. 7, 18, 2; Plin. Ep. 10, 30 (39), 2:culpa, quae te est penes, Ter. hec. 4, 1, 20: culpa abest ab aliquo,
Quint. 11, 1, 64:aliquem extra culpam belli esse judicare,
Liv. 8, 19, 10:in mutum confers culpam,
Plaut. Truc. 4, 3, 55:conferre in aliquem,
Ter. Eun. 2, 3, 96; Caes. B. G. 4, 27; Cic. Sen. 5, 14 al.; cf.:culpam transferre in aliquem,
Ter. And. 2, 3, 5; Cic. Att. 15, 28; id. Font. 8, 18:suam quisque culpam auctores ad negotia transferunt,
Sall. J. 1, 4:contrahere culpam,
Cic. Att. 11, 24, 1:culpam non modo derivare in aliquem, sed communicare cum altero,
id. Verr. 2, 2, 20, § 49:in culpā ponere aliquem,
id. Clu. 45, 127:indecorant bene nata (pectora) culpae,
Hor. C. 4, 4, 36; 4, 15, 11:seraque fata, Quae manent culpas etiam sub Orco,
id. ib. 3, 11, 29; App. Dogm. Plat. 2, p. 28, 5; Arn. 1, p. 27.—In partic.1.The crime of unchastity, a faux pas (cf. crimen, II. A. 2.), Ov. M. 2, 37 et saep.; Verg. A. 4, 19; 4, 172; Hor. C. 3, 27, 38; 3, 6, 17; Tac. A. 3, 24 et saep.—2.Mostly in jurid. Lat., the fault of remissness, neglect, Dig. 17, 2, 72; 18, 1, 68; 42, 5, 8, § 3:II.nec sum facturus (rem) vitio culpāve minorem,
Hor. S. 2, 6, 6.—Meton., any thing mischievous or injurious, mischief:B.continuo culpam (sc. ovem aegram) ferro compesce,
Verg. G. 3, 468:sedula (i. e. meretrix),
Prop. 4 (5), 5, 20.—Of things, a fault, defect:operum et laudes et culpae,
Vitr. 3, 1, 4. -
20 defectio
dēfectĭo, ōnis, f. [deficio].I.Defection, desertion, rebellion, revolt.A.Lit.:* B.rebellio facta post deditionem, defectio datis obsidibus,
Caes. B. G. 3, 10; 5, 26; 6, 3, 4; Liv. 7, 42; 23, 12: Ampsivariorum a tergo, in the rear (of Caesar), Tac. A. 2, 8; 4, 24 et saep.:subita defectio Pompeii,
Cic. Q. Fr. 1, 4, 4 al.:imperii,
from the empire, Just. 41, 2, 1.—Trop.:II.intemperantia, quae est a tota mente et a recta ratione defectio,
Cic. Tusc. 4, 9, 22.—(Acc. to deficio, no. III.) A failing, failure, deficiency, want, disappearance.a.Lit. (so most freq.):b.ista ipsa defectio virium adolescentiae vitiis efficitur saepius quam senectutis,
Cic. de Sen. 9, 29:aquarum, Frontin. Aquaed. 91: pecuniae,
Macr. Sat. 2, 5:rerum,
Sen. Q. N. 4, 2.—Esp. of the obscuration of the heavenly bodies, an eclipse:c.solis defectiones itemque lunae praedicuntur in multos annos,
Cic. Div. 2, 6, 17; 1, 49 fin.; id. N. D. 2, 61; id. Rep. 1, 14 fin.; Sen. Q. N. 1, 12; Quint. 1, 10, 47; Tac. A. 1, 28 et saep.—Also (sc. virium), exhaustion, faintness, swooning, fainting (post-Aug. prose), Plin. 23, praef. §d.4: animae,
a swoon, Cels. 7, 33; Suet. Cal. 50:alvo usque ad defectionem soluta,
id. Vesp. 24; cf. id. Tib. 73:recreandae defectioni cibum adferre,
Tac. A. 6, 56 (50); cf.: defectione perire, by exhaustion, i. e. by disease, Sen. N. Q. 2, 59, 11:in cunctis renibus,
Vulg. Nahum 2, 10.—In the later grammarians, an ellipsis:* B.dicere aliquid per defectionem,
by ellipsis, elliptically, Gell. 5, 8, 3; 12, 14, 3; Macr. Sat. 6, 8 al.—Trop.:Quintus frater omnia mittit spei plena, metuens credo defectionem animi mei,
my want of courage, despondency, Cic. Att. 3, 18.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
failure — fail·ure n 1: omission of occurrence or performance; specif: a failing to perform a duty or expected action a failure to mitigate damages failure to prosecute 2: a lack of success or adequacy failure of a suit 3: a failing in business … Law dictionary
failure — fail‧ure [ˈfeɪljə ǁ ər] noun 1. [countable, uncountable] COMMERCE a situation in which a business that is not successful has to close because it is losing money: • The Official Receiver recommended a detailed investigation into the reasons for… … Financial and business terms
failure — failure, neglect, default, miscarriage, dereliction are comparable when they mean an omission on the part of someone or something of what is expected or required oj him or of it. Failure basically implies a being found wanting; it implies a lack… … New Dictionary of Synonyms
Failure — Fail ure, n. [From {Fail}.] 1. Cessation of supply, or total defect; a failing; deficiency; as, failure of rain; failure of crops. [1913 Webster] 2. Omission; nonperformance; as, the failure to keep a promise. [1913 Webster] 3. Want of success;… … The Collaborative International Dictionary of English
Failure — Saltar a navegación, búsqueda Failure fue una banda de rock alternativo en la década de los 90. Contenido 1 Historia 2 Post Failure 3 Discografía 4 … Wikipedia Español
Failure — est un groupe de rock américain fondé dans les années 90 par Ken Andrews (chanteur, guitariste), Greg Edwards (bassiste) et Robert Gauss (batteur). Sommaire 1 Histoire 2 Discographie 2.1 Albums 2.2 Autres … Wikipédia en Français
failure — [n1] lack of success abortion, bankruptcy, bomb, botch*, breakdown, bungle*, bust, checkmate, collapse, decay, decline, defeat, deficiency, deficit, deterioration, downfall, failing, false step*, faux pas, fiasco, flash in the pan*, flop*,… … New thesaurus
Failure — Failure. См. Отказ. (Источник: «Металлы и сплавы. Справочник.» Под редакцией Ю.П. Солнцева; НПО Профессионал , НПО Мир и семья ; Санкт Петербург, 2003 г.) … Словарь металлургических терминов
failure — (see also bankruptcy and insolvency) an economic assessment of the viability of a business, it means that a firm is either not earning what is expected (i.e. it has a below normal rate of return) or is not meeting its obligations. It is not… … Glossary of Bankruptcy
failure — 1640s, failer, from Anglo Fr. failer, from O.Fr. falir (see FAIL (Cf. fail)). The verb in Anglo French used as a noun; ending altered 17c. to conform with words in ure … Etymology dictionary
failure — ► NOUN 1) lack of success. 2) an unsuccessful person or thing. 3) the omission of expected or required action. 4) an instance or the state of not functioning … English terms dictionary