Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

fātu

  • 1 fatu

    fātu supin. к for

    Латинско-русский словарь > fatu

  • 2 fatus

    1.
    fātus, a, um, Part., from for.
    2.
    fātus, ūs, m. [for].
    I.
    A word, saying, Mart. Cap. 7, § 802.—
    B.
    Esp., an oracle, a prophecy:

    Deliaco fatu,

    Mart. Cap. 1, § 24:

    ficta fatu,

    Sid. Ep. 9, 13.— Plur.:

    Apollinis fatus,

    Mart. Cap. 1, § 23.—
    II.
    Fate:

    incerto fatu fortunae aliorsum prorupit eventus,

    Amm. 23, 5, 8; Petr. 42, 77 al.; v. fatum, II. A.

    Lewis & Short latin dictionary > fatus

  • 3 for

    for, fātus, 1, v. defect. (the forms in use are fatur, fantur, fabor, fabitur; part. perf. fatus; perf. fatus sum or eram; imper. fare, poet.; inf. fari; and parag. farier, Verg. A. 11, 242; gerund. fandi, fando; sup. fatu; part. praes. fans, fantis, fantem; for praes. faris, v. Diom. p. 375;

    fantur,

    Varr. L. L. 6, 7, § 52; Paul. Diac. p. 88, 11; imperf. subj. farer, August. Conf. 1, 8), n. and a. [Sanscr. bhā-mi, appear; bhās, shine; bhāsh, speak; Gr. pha-, phainô, and phêmi; Lat. fama, fas, fax, facies, favilla, etc.; cf.: facetus, focus, v. Curt. Gr. Etym. p. 297 sq.; Corss. Ausspr. 1, 420 sqq.], to speak, say (mostly poet.; cf.:

    quaedam vetera etiam necessario interim sumuntur, ut fari,

    Quint. 8, 3, 27; syn.: loquor, dico, perhibeo; inquam. aio).
    I.
    In gen.
    A.
    Neutr.: fatur is, qui primum homo significabilem ore mittit vocem. Ab eo ante quam id faciant, pueri dicuntur infantes;

    cum id faciant, jam fari,

    Varr. L. L. 6, § 52 Müll.; cf.:

    filius Croesi, cum jam per aetatem fari posset, infans erat,

    Gell. 5, 9, 1:

    non enim eram infans, qui non farer,

    Aug. Conf. 1, 8:

    nescios fari pueros,

    Hor. C. 4, 6, 18:

    cum primum fari coepisset,

    Suet. Aug. 94:

    tum ad eos is deus, qui omnia genuit, fatur: haec vos, etc.,

    Cic. Univ. 11; Val. Fl. 3, 616:

    Venulus dicto parens ita farier infit,

    Verg. A. 11, 242:

    praetor qui tum fatus est, si, etc.,

    Varr. L. L. 6, § 30 Müll.:

    sic fatus validis ingentem viribus hastam contorsit,

    Verg. A. 2, 50:

    meum ingenium fans atque infans tu nondum edidicisti,

    Plaut. Pers. 2, 1, 7:

    coram data copia fandi,

    Verg. A. 1, 520: fandi doctissima Cymodocea, id. ib. 10, 225:

    quae mollissima fandi Tempora,

    id. ib. 4, 293:

    quid fando tua tela manusque Demoror?

    Stat. Th. 1, 655:

    his fando si nuntius exstitit oris,

    Val. Fl. 4, 170.—Fando, for famā, rumore, report, hearsay:

    neque fando umquam accepit quisquam, etc.,

    by report, by hearsay, Plaut. Am. 2, 1, 41; cf.:

    ne fando quidem auditum est, crocodilum aut ibim violatum ab Aegyptio,

    Cic. N. D. 1, 29, 82; Verg. A. 2, 81; Ov. M. 15, 497, Sil. 10, 484:

    haud mollia fatu,

    Verg. A. 12, 25:

    lapis fatu dignissimus,

    Sol. 3: famino, dicito, Paul. ex Fest. p. 87, 10 (cf. praefor and fruor init.).—
    B.
    Act.
    (α).
    With acc.:

    (animus) dementit deliraque fatur,

    Lucr. 3, 464:

    qui sapere et fari possit, quae sentiat,

    Hor. Ep. 1, 4, 9: fabitur hoc aliquis, Cic. Poët. ap. Gell. 15, 6, 3:

    vix ea fatus eram,

    Verg. A. 2, 323:

    dehinc talia fatur,

    id. ib. 1, 256:

    cui talia fanti,

    id. ib. 6, 46; cf.:

    haec fantem,

    Prop. 3, 7 (4, 6), 65:

    quis talia fando temperet a lacrimis?

    Verg. A. 2, 6.—
    (β).
    With interrog. clauses:

    fare age, quid venias,

    Verg. A. 6, 389; cf.:

    sed te qui vivum casus, age fare vicissim Attulerint,

    id. ib. 6, 531:

    fare, an patriam spes ulla videndi,

    Val. Fl. 5, 552.—
    II.
    In partic.
    A.
    To utter in prophecy, to foretell, predict: Venus quem fata docet fari, divinum pectus habere, Enn. ap. Prob. Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 19 ed. Vahl.); cf.: fatis fandis, id. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 80 ib.):

    fabor enim, quando haec te cura remordet, Longius et volvens fatorum arcana movebo,

    Verg. A. 1, 261. Cf. also in the foll.—
    B.
    To sing in verse, to celebrate:

    Tarpeium nemus et Tarpeiae turpe sepulcrum Fabor,

    Prop. 4 (5), 4, 2.
    In pass.
    signif.: Fasti dies sunt, in quibus jus fatur, Suet. ap. Prisc. p. 793 P.— Hence, fandus, a, um, P. a., that may be spoken or uttered, right (opp. to nefandus, wrong):

    omnia fanda, nefanda malo permixta furore,

    Cat. 64, 406:

    respersae fando nefandoque sanguine arae, i. e. with blood both of sacrifice and of murder,

    Liv. 10, 41, 3; cf.:

    at sperate deos memores fandi atque nefandi,

    Verg. A. 1, 543:

    non fanda timemus,

    Luc. 1, 634:

    inexpleto non fanda piacula busto,

    id. 2, 176.

    Lewis & Short latin dictionary > for

  • 4 fatus

    fātus, ūs, m. (for), I) das Reden, die Worte, claudere fatibus orsa, Mart. Cap. 7. § 802. – insbes. die Weissagung, das Orakel, Deliaco fatu, Mart. Cap. 1 § 24: ficta fatu, falsche Orakel, Sidon. epist. 9, 13, 5. v. 104: Plur., Apollinis fatus, Mart. Cap. 1. § 23: promite secretos fatus, Prud. apoth. 594. – II) = fatum, das Schicksal, Petron. 42, 5; 71, 1 u. 77, 3. Amm. 23, 5, 8. Corp. inscr. Lat. 3, 1854 u. 3196; 6, 10127 u. 6, 22102.

    lateinisch-deutsches > fatus

  • 5 fatus

    fātus, ūs, m. (for), I) das Reden, die Worte, claudere fatibus orsa, Mart. Cap. 7. § 802. – insbes. die Weissagung, das Orakel, Deliaco fatu, Mart. Cap. 1 § 24: ficta fatu, falsche Orakel, Sidon. epist. 9, 13, 5. v. 104: Plur., Apollinis fatus, Mart. Cap. 1. § 23: promite secretos fatus, Prud. apoth. 594. – II) = fatum, das Schicksal, Petron. 42, 5; 71, 1 u. 77, 3. Amm. 23, 5, 8. Corp. inscr. Lat. 3, 1854 u. 3196; 6, 10127 u. 6, 22102.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fatus

  • 6 (for)

        (for) fātus, fārī, defect. (in use are fātur, fantur, fābor, fābitur; P. perf. fātus; perf. fātus sum or eram; imper. fāre; inf. fārī; old, fārier, V.: gerund. fandī, fandō; supin abl. fātū; P. praes. fāns, fantis, fantem)    [1 FA-], to speak, say: Nescios fari pueros (i. e. infantes), H.: ita farier infit, V.: copia fandi, V.: fandi doctissima, V.: ne fando quidem auditum est, etc., by hearsay: haud mollia fatu, V.: fari quae sentiat, H.: Vix ea fatus eram, V.: dehinc talia fatur, V.: Fare age, quid venias, V.: fabor enim, etc., will prophesy, V.

    Latin-English dictionary > (for)

  • 7 for

    fātus sum, fārī depon. (встреч. тк. praes. ind. fātur, fantur, fut. I fābor, fābitur, impf. conjct. fārer, imper. fāre, gerund. fandi, fando, gerundiv. fandus, supin. fātu, part. praes. fāns, fantis, fantem) арх.-поэт
    1) говорить ( ad aliquem C); (воз)вещать, повествовать ( aliquid V)
    qui fari possit quae sentiat H — умеющий выражать то, что чувствует
    fando accipere Pl (audire C) — прослышать, знать понаслышке
    mollissima fandi tempora Vсм. mollis 8.
    3) прорицать, предрекать, предсказывать ( fata Enn). — см. тж. fandus

    Латинско-русский словарь > for

  • 8 for

    for, fātus sum, fārī, (griech. φημί, dor. φαμί), künden, kundtun, bes. v. Göttern, Orakeln, Sehern usw., I) im allg., sprechen, sagen (Ggstz. tacere), ad alqm, Cic.: alqd, Verg.: talia fando, wenn man so etwas sagt, erzählt, Verg.: fare age, wohlan, sprich, Verg.: fando accepisse, Plaut., od. audisse, Cic. u.a., vom Hörensagen haben: omnes fandi virtutes, des Vortrags, Apul. apol. 95: for m. Acc. u. Infin., Val. Flacc. 2, 132. – passiv, fasti dies sunt, in quibus ius fatur, Suet. fr. 114 ( bei Isid. de nat. rer. 1, 4 u. bei Prisc. 8, 20). – Partic. fandus, a, um, a) aussprechlich (Ggstz. infandus); dah. non fandus, unaussprechlich, namenlos, neutr. plur. subst., non fanda (namenloses Unheil) timemus, Lucan. 1, 634. – b) erlaubt, recht (Ggstz. nefandus), respersae fando nefandoque sanguine arae, mit erlaubtem u. unerlaubtem Blut (= mit Blut von Opfertieren u. von getöteten Menschen), Liv. 10, 41, 3: non fanda (= nefanda) piacula, Lucan. 2, 176: neutr. subst., memor fandi et nefandi, des Rechts u. der Gottlosigkeit, Verg. Aen. 1, 543: omnia fanda nefanda malo permixta furore, Catull. 64, 405 (408). – II) insbes.: A) vom Dichter = besingen, Tarpeium nemus, Prop. 4, 4, 2. – B) v. Weissager = weissagen, fata, Enn. ann. 19: fata fanda, Enn. fr. scen. 58.: absol., Verg. Aen. 1, 261. – / Die vorkommenden Formen sind fatur, fantur, fabor, fabitur, farer: Partic. Perf. fatus; Perf. fatus sum u. eram; Imper. fare; Infin. fari (parag. farier, Verg. Aen. 11, 242); Gerund. fandi, fando; Supin. fatu; Partic. Praes. fans, fantis, fantem (s. Neue-Wagener Formenl.3, 3, 637 u. Georges Lexic. der lat. Wortf. S. 284 u. 285; für fantur s. Varro LL. 6, 52. Paul. ex Fest. 88, 11; für farer s. Augustin. conf. 1, 8).

    lateinisch-deutsches > for

  • 9 acerbus

    ăcerbus, a, um    - ăcerbior, Cic. Verr. 4, 134 ; ăcerbissimus Cic. Clu. 10. [st1]1 [-] aigre, aigu (son).    - vox acerba, Quint. 11, 3, 169, voix aigre.    - plur. n. acerba sonans, Virg. G. 3, 149: avec un bruit strident.    - acerbus serrae horror, Lucr.: l'horrible grincement de la scie. [st1]2 [-] qui n'est pas à maturité, acerbe, âpre au goût, vert (fruit).    - acerba uva, Phaedr. 4, 3, 4: raisin âpre (vert).    - cf. Cato, Agr. 65, 1; Varr. R. 1, 44, 4.    - acerbus odor, Val. Flac. 4, 493: odeur âcre.    - res acerbae, Cic. Prov. 34: affaires inachevées.    - virgo acerba, Varr. Men. 11: jeune fille qui n'est pas nubile.    - acerbum funus, Plaut. As. 595 ; Virg. En. 6, 429: mort prématurée.    - Neptuni corpus acerbum, Lucr.: l'onde amère (le corps salé de Neptune).    - sapor acerbus, Plin.: goût âpre.    - acerbum pirum, Varr.: poire verte. [st1]3 [-] imparfait, prématuré.    - acerba virgo, Ov.: jeune fille qui n'est pas nubile.    - acerbus partus, Ov.: enfant né avant terme.    - acerbum funus, Virg.: mort prématurée.    - acerba mors: mort prématurée.    - res acerbae, Cic.: ouvrage inachevé. [st1]4 [-] âpre, rude, dur, impitoyable, cruel.    - possunt acerbi e Zenonis schola exire, Cic.: il peut sortir des bourrus de l'école de Zénon.    - res acerbae, Lucr.: le malheur.    - acerba in partus, Ov.: (mère) dure pour ses enfants.    - acerbum habuimus Curionem, Cic.: Curion nous a été hostile.    - acerbus recitator, Hor.: lecteur importun.    - acerbissimi feneratores, Cic.: usuriers impitoyables.    - in Massiliensis es acerbus, Cic. Phil. 8, 18: tu es impitoyable à l'égard des Marseillais.    - acerbae linguae fuit, Liv. 39, 40, 10: il eut une langue acerbe, mordante. [st1]5 [-] amer, fâcheux, triste, morose (en parl. de choses).    - recordatio acerba, Cic. Br. 266: souvenir amer.    - acerba fortuna, Cic.Verr. 5, 119: cruelle destinée.    - acerba, ōrum, n.: choses pénibles.    - multa acerba habuit ille annus, Cic. Sest. 27, 58: cette année a vu bien des malheurs.    - acerbus delectus, Liv.: levée rigoureuse.    - acerba cavillatio, Suet.: plaisanterie amère.    - res acerbae, Lucr.: le malheur.    - acerbum, i, n.: le malheur. --- Ov. Tr. 5, 2, 21; Virg. En. 12, 500.    - acerba gemens, Ov.: poussant un douloureux gémissement.    - acerbum est + inf.: il est pénible de. --- Cic. Quinct. 95.
    * * *
    ăcerbus, a, um    - ăcerbior, Cic. Verr. 4, 134 ; ăcerbissimus Cic. Clu. 10. [st1]1 [-] aigre, aigu (son).    - vox acerba, Quint. 11, 3, 169, voix aigre.    - plur. n. acerba sonans, Virg. G. 3, 149: avec un bruit strident.    - acerbus serrae horror, Lucr.: l'horrible grincement de la scie. [st1]2 [-] qui n'est pas à maturité, acerbe, âpre au goût, vert (fruit).    - acerba uva, Phaedr. 4, 3, 4: raisin âpre (vert).    - cf. Cato, Agr. 65, 1; Varr. R. 1, 44, 4.    - acerbus odor, Val. Flac. 4, 493: odeur âcre.    - res acerbae, Cic. Prov. 34: affaires inachevées.    - virgo acerba, Varr. Men. 11: jeune fille qui n'est pas nubile.    - acerbum funus, Plaut. As. 595 ; Virg. En. 6, 429: mort prématurée.    - Neptuni corpus acerbum, Lucr.: l'onde amère (le corps salé de Neptune).    - sapor acerbus, Plin.: goût âpre.    - acerbum pirum, Varr.: poire verte. [st1]3 [-] imparfait, prématuré.    - acerba virgo, Ov.: jeune fille qui n'est pas nubile.    - acerbus partus, Ov.: enfant né avant terme.    - acerbum funus, Virg.: mort prématurée.    - acerba mors: mort prématurée.    - res acerbae, Cic.: ouvrage inachevé. [st1]4 [-] âpre, rude, dur, impitoyable, cruel.    - possunt acerbi e Zenonis schola exire, Cic.: il peut sortir des bourrus de l'école de Zénon.    - res acerbae, Lucr.: le malheur.    - acerba in partus, Ov.: (mère) dure pour ses enfants.    - acerbum habuimus Curionem, Cic.: Curion nous a été hostile.    - acerbus recitator, Hor.: lecteur importun.    - acerbissimi feneratores, Cic.: usuriers impitoyables.    - in Massiliensis es acerbus, Cic. Phil. 8, 18: tu es impitoyable à l'égard des Marseillais.    - acerbae linguae fuit, Liv. 39, 40, 10: il eut une langue acerbe, mordante. [st1]5 [-] amer, fâcheux, triste, morose (en parl. de choses).    - recordatio acerba, Cic. Br. 266: souvenir amer.    - acerba fortuna, Cic.Verr. 5, 119: cruelle destinée.    - acerba, ōrum, n.: choses pénibles.    - multa acerba habuit ille annus, Cic. Sest. 27, 58: cette année a vu bien des malheurs.    - acerbus delectus, Liv.: levée rigoureuse.    - acerba cavillatio, Suet.: plaisanterie amère.    - res acerbae, Lucr.: le malheur.    - acerbum, i, n.: le malheur. --- Ov. Tr. 5, 2, 21; Virg. En. 12, 500.    - acerba gemens, Ov.: poussant un douloureux gémissement.    - acerbum est + inf.: il est pénible de. --- Cic. Quinct. 95.
    * * *
        Acerbus, Adiectiuum, vt Fructus acerbus, Fruict verd qui n'est point encore meur, qui agace les dents, Sur, Aigre.
    \
        Acerbum dicitur per translationem, durum, molestum, triste, austerum. Cic. Dur, Moleste, Fascheux et ennuyeux.
    \
        Homo acerbus, cui Lenis opponitur, siue mansuetus. Cic. Fascheux, A qui on ne peult durer, Aigre.
    \
        Acerbum est, ab aliquo circunueniri: acerbius, a propinquo. Cic. C'est chose aigre et difficile à porter, C'est chose qui greve beaucoup.
    \
        Acerba amatio. Plaut. Dure et fascheuse.
    \
        Animis acerbis saeuire. Virg. De cueur courroucé et mal content, ou Despiteusement et courageusement.
    \
        Casu acerbo concuti. Virgil. Estre agité et esmeu d'une fortune dure à porter.
    \
        Dies acerbus. Virg. Jour triste et plein d'ennuy.
    \
        Dissensus acerbus. Claudianus. Aigre et aspre dissension.
    \
        Acerbis facetiis Tiberium irridere solitus. Tacit. Broquarts aigres et poignants.
    \
        Fata acerba. Horat. Dure destinee.
    \
        Fatu acerba poscere. Senec. Choses dures et fascheuses ou ennuyeuses à dire ou nommer.
    \
        Frigus acerbum. Horat. Aspre froidure, ou rude.
    \
        Acerbum funus, pro Morte immatura: ideoque grauiore, atque amariore. Virg. Mort amere et regrettee, Dure à porter.
    \
        Horror serrae acerbus. Lucret. Le cry d'une scie rude et fascheux à ouir.
    \
        Ictus acerbus. Ouid. Rude coup.
    \
        Acerbissimus inimicus. Cic. Ennemi mortel.
    \
        Interitus acerbissimus. Plancus Ciceroni. Mort dure à porter.
    \
        Irae acerbae. Lucret. Courroux amer.
    \
        Liuor acerbus. Claud. Envie cruelle.
    \
        Lux acerba. Id est dies. Seneca. Dure et fascheuse journee.
    \
        Mater acerba in suos partus. Ouidius. Rude ou cruelle à ses enfants.
    \
        Odium acerbum. Virg. Haine mortelle.
    \
        Pectus acerbum. Ouid. Poictrine ou cueur triste et ennuyé.
    \
        Recitator acerbus Horat. Fascheux et mal plaisant.
    \
        Res acerbae. Lucret. Adversitez.
    \
        Impolitae res et acerbae. Cic. Imparfaictes, Non parachevees.
    \
        Rumor acerbus. Tibul. Fascheux bruit.
    \
        Spectaculum acerbum. Cic. Chose dure et horrible à veoir.
    \
        Vita acerba. Cic. Vie desplaisante.
    \
        Vulnus acerbum. Virg. Cruelle playe.
    \
        Vultus acerbus. Ouid. Rude visage et rigoureux.
    \
        Acerbum, acerbi, Substantiuum, n. g. Ouid. Cic. Fascherie, Tristesse, Ennuy.

    Dictionarium latinogallicum > acerbus

  • 10 for

    for, fātus sum, fārī, (griech. φημί, dor. φαμί), künden, kundtun, bes. v. Göttern, Orakeln, Sehern usw., I) im allg., sprechen, sagen (Ggstz. tacere), ad alqm, Cic.: alqd, Verg.: talia fando, wenn man so etwas sagt, erzählt, Verg.: fare age, wohlan, sprich, Verg.: fando accepisse, Plaut., od. audisse, Cic. u.a., vom Hörensagen haben: omnes fandi virtutes, des Vortrags, Apul. apol. 95: for m. Acc. u. Infin., Val. Flacc. 2, 132. – passiv, fasti dies sunt, in quibus ius fatur, Suet. fr. 114 ( bei Isid. de nat. rer. 1, 4 u. bei Prisc. 8, 20). – Partic. fandus, a, um, a) aussprechlich (Ggstz. infandus); dah. non fandus, unaussprechlich, namenlos, neutr. plur. subst., non fanda (namenloses Unheil) timemus, Lucan. 1, 634. – b) erlaubt, recht (Ggstz. nefandus), respersae fando nefandoque sanguine arae, mit erlaubtem u. unerlaubtem Blut (= mit Blut von Opfertieren u. von getöteten Menschen), Liv. 10, 41, 3: non fanda (= nefanda) piacula, Lucan. 2, 176: neutr. subst., memor fandi et nefandi, des Rechts u. der Gottlosigkeit, Verg. Aen. 1, 543: omnia fanda nefanda malo permixta furore, Catull. 64, 405 (408). – II) insbes.: A) vom Dichter = besingen, Tarpeium nemus, Prop. 4, 4, 2. – B) v. Weissager = weissagen, fata, Enn. ann. 19: fata fanda, Enn. fr. scen. 58.: absol., Verg. Aen. 1, 261. – Die vorkommenden Formen sind fatur, fantur,
    ————
    fabor, fabitur, farer: Partic. Perf. fatus; Perf. fatus sum u. eram; Imper. fare; Infin. fari (parag. farier, Verg. Aen. 11, 242); Gerund. fandi, fando; Supin. fatu; Partic. Praes. fans, fantis, fantem (s. Neue-Wagener Formenl.3, 3, 637 u. Georges Lexic. der lat. Wortf. S. 284 u. 285; für fantur s. Varro LL. 6, 52. Paul. ex Fest. 88, 11; für farer s. Augustin. conf. 1, 8).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > for

  • 11 Fatua

    1.
    fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).
    I.
    Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:

    stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 2:

    fatuus est, insulsus,

    Ter. Eun. 5, 9, 49:

    non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,

    Cic. Deiot. 7, 21:

    monitor,

    id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:

    puer,

    Cic. Att. 6, 6, 3:

    nisi plane fatui sint,

    id. Fin. 2, 22, 70:

    mores,

    Plaut. Trin. 2, 2, 18.—
    B.
    Poet. transf.
    1.
    Insipid, tasteless, of food: ut sapiant fatuae, fabrorum prandia, betae, Mart. 13, 13.—
    2.
    Awkward, clumsy, unwieldy:

    illa bipennem Insulsam et fatuam dextra tenebat,

    Juv. 6, 658.—
    II.
    Subst.: fătŭus, i, m., and fătŭa, ae, f., a fool, simpleton, a jester, buffoon.
    A.
    In gen., one who acts foolishly:

    paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,

    Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—
    B.
    Esp., kept by Romans of rank for their amusement:

    Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,

    Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:

    plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,

    Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,
    2.
    Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos).

    Lewis & Short latin dictionary > Fatua

  • 12 Fatuella

    1.
    fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).
    I.
    Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:

    stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 2:

    fatuus est, insulsus,

    Ter. Eun. 5, 9, 49:

    non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,

    Cic. Deiot. 7, 21:

    monitor,

    id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:

    puer,

    Cic. Att. 6, 6, 3:

    nisi plane fatui sint,

    id. Fin. 2, 22, 70:

    mores,

    Plaut. Trin. 2, 2, 18.—
    B.
    Poet. transf.
    1.
    Insipid, tasteless, of food: ut sapiant fatuae, fabrorum prandia, betae, Mart. 13, 13.—
    2.
    Awkward, clumsy, unwieldy:

    illa bipennem Insulsam et fatuam dextra tenebat,

    Juv. 6, 658.—
    II.
    Subst.: fătŭus, i, m., and fătŭa, ae, f., a fool, simpleton, a jester, buffoon.
    A.
    In gen., one who acts foolishly:

    paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,

    Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—
    B.
    Esp., kept by Romans of rank for their amusement:

    Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,

    Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:

    plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,

    Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,
    2.
    Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos).

    Lewis & Short latin dictionary > Fatuella

  • 13 Fatuus

    1.
    fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).
    I.
    Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:

    stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 2:

    fatuus est, insulsus,

    Ter. Eun. 5, 9, 49:

    non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,

    Cic. Deiot. 7, 21:

    monitor,

    id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:

    puer,

    Cic. Att. 6, 6, 3:

    nisi plane fatui sint,

    id. Fin. 2, 22, 70:

    mores,

    Plaut. Trin. 2, 2, 18.—
    B.
    Poet. transf.
    1.
    Insipid, tasteless, of food: ut sapiant fatuae, fabrorum prandia, betae, Mart. 13, 13.—
    2.
    Awkward, clumsy, unwieldy:

    illa bipennem Insulsam et fatuam dextra tenebat,

    Juv. 6, 658.—
    II.
    Subst.: fătŭus, i, m., and fătŭa, ae, f., a fool, simpleton, a jester, buffoon.
    A.
    In gen., one who acts foolishly:

    paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,

    Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—
    B.
    Esp., kept by Romans of rank for their amusement:

    Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,

    Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:

    plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,

    Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,
    2.
    Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos).

    Lewis & Short latin dictionary > Fatuus

  • 14 fatuus

    1.
    fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).
    I.
    Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:

    stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 2:

    fatuus est, insulsus,

    Ter. Eun. 5, 9, 49:

    non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,

    Cic. Deiot. 7, 21:

    monitor,

    id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:

    puer,

    Cic. Att. 6, 6, 3:

    nisi plane fatui sint,

    id. Fin. 2, 22, 70:

    mores,

    Plaut. Trin. 2, 2, 18.—
    B.
    Poet. transf.
    1.
    Insipid, tasteless, of food: ut sapiant fatuae, fabrorum prandia, betae, Mart. 13, 13.—
    2.
    Awkward, clumsy, unwieldy:

    illa bipennem Insulsam et fatuam dextra tenebat,

    Juv. 6, 658.—
    II.
    Subst.: fătŭus, i, m., and fătŭa, ae, f., a fool, simpleton, a jester, buffoon.
    A.
    In gen., one who acts foolishly:

    paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,

    Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—
    B.
    Esp., kept by Romans of rank for their amusement:

    Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,

    Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:

    plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,

    Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,
    2.
    Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos).

    Lewis & Short latin dictionary > fatuus

См. также в других словарях:

  • Fatu — bezeichnet: Edward Umar Fatu (1973–2009), US amerikanischer Wrestler Solofa Fatu (* 1966), US amerikanischer Profiwrestler die für die Insel Timor typische Klippen und Berge mit Steilwänden, daher in vielen geographischen Bezeichnungen enthalten …   Deutsch Wikipedia

  • Fatu Hiva — Carte de Fatu Hiva Géographie Pays …   Wikipédia en Français

  • Fatu Iva — Fatu Hiva Fatu Hiva Carte de Fatu Hiva Géographie Pays …   Wikipédia en Français

  • Fatu Hiva — Fatu Hiva, Westküste Gewässer Pazifischer Ozean Inselgruppe …   Deutsch Wikipedia

  • Fatu Huku — vue depuis les abords de Hiva Oa. Géographie Pays …   Wikipédia en Français

  • Fatu Huku — Die Insel von See aus gesehen Gewässer Pazifischer Ozean …   Deutsch Wikipedia

  • Fatu Hiva — Saltar a navegación, búsqueda Bosque de Fatu Hiva Fatu Hiva (en marquesano Fatuiva) es la isla más meridional de las Marquesas. Está situada a 75 km al sur de Hiva Oa. Sus coordenadas son …   Wikipedia Español

  • Fatu Hiva (book) — Fatu Hiva Back to Nature is the name of a book, published in 1974, by archaeologist and explorer Thor Heyerdahl, detailing his experiences and reflections during a one and a half year stay on the Marquesan island of Fatu Hiva in 1937 38. The book …   Wikipedia

  • Fatu Feu'u — is a noted Samoan painter. Born in 1946 he grew up in the village of Poutasi in the district of Falealili in Western Samoa. Feu u emigrated to New Zealand in 1966. He has established a reputation as the elder statesman of Pacific art in New… …   Wikipedia

  • Fatu-Hiva — (commune) Fatu Hiva Le village de Hanavave Administration Pays France Collectivité Polynésie française Subdivision …   Wikipédia en Français

  • Fatu Hiva (Commune) — Fatu Hiva Le village de Hanavave Administration Pays France Collectivité Polynésie française Subdivision …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»