-
1 fatu
fātu supin. к for -
2 fatus
1.fātus, a, um, Part., from for.2.fātus, ūs, m. [for].I. B.Esp., an oracle, a prophecy:II.Deliaco fatu,
Mart. Cap. 1, § 24:ficta fatu,
Sid. Ep. 9, 13.— Plur.:Apollinis fatus,
Mart. Cap. 1, § 23.—Fate:incerto fatu fortunae aliorsum prorupit eventus,
Amm. 23, 5, 8; Petr. 42, 77 al.; v. fatum, II. A. -
3 for
for, fātus, 1, v. defect. (the forms in use are fatur, fantur, fabor, fabitur; part. perf. fatus; perf. fatus sum or eram; imper. fare, poet.; inf. fari; and parag. farier, Verg. A. 11, 242; gerund. fandi, fando; sup. fatu; part. praes. fans, fantis, fantem; for praes. faris, v. Diom. p. 375;I.fantur,
Varr. L. L. 6, 7, § 52; Paul. Diac. p. 88, 11; imperf. subj. farer, August. Conf. 1, 8), n. and a. [Sanscr. bhā-mi, appear; bhās, shine; bhāsh, speak; Gr. pha-, phainô, and phêmi; Lat. fama, fas, fax, facies, favilla, etc.; cf.: facetus, focus, v. Curt. Gr. Etym. p. 297 sq.; Corss. Ausspr. 1, 420 sqq.], to speak, say (mostly poet.; cf.:quaedam vetera etiam necessario interim sumuntur, ut fari,
Quint. 8, 3, 27; syn.: loquor, dico, perhibeo; inquam. aio).In gen.A.Neutr.: fatur is, qui primum homo significabilem ore mittit vocem. Ab eo ante quam id faciant, pueri dicuntur infantes;B.cum id faciant, jam fari,
Varr. L. L. 6, § 52 Müll.; cf.:filius Croesi, cum jam per aetatem fari posset, infans erat,
Gell. 5, 9, 1:non enim eram infans, qui non farer,
Aug. Conf. 1, 8:nescios fari pueros,
Hor. C. 4, 6, 18:cum primum fari coepisset,
Suet. Aug. 94:tum ad eos is deus, qui omnia genuit, fatur: haec vos, etc.,
Cic. Univ. 11; Val. Fl. 3, 616:Venulus dicto parens ita farier infit,
Verg. A. 11, 242:praetor qui tum fatus est, si, etc.,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.:sic fatus validis ingentem viribus hastam contorsit,
Verg. A. 2, 50:meum ingenium fans atque infans tu nondum edidicisti,
Plaut. Pers. 2, 1, 7:coram data copia fandi,
Verg. A. 1, 520: fandi doctissima Cymodocea, id. ib. 10, 225:quae mollissima fandi Tempora,
id. ib. 4, 293:quid fando tua tela manusque Demoror?
Stat. Th. 1, 655:his fando si nuntius exstitit oris,
Val. Fl. 4, 170.—Fando, for famā, rumore, report, hearsay:neque fando umquam accepit quisquam, etc.,
by report, by hearsay, Plaut. Am. 2, 1, 41; cf.:ne fando quidem auditum est, crocodilum aut ibim violatum ab Aegyptio,
Cic. N. D. 1, 29, 82; Verg. A. 2, 81; Ov. M. 15, 497, Sil. 10, 484:haud mollia fatu,
Verg. A. 12, 25:lapis fatu dignissimus,
Sol. 3: famino, dicito, Paul. ex Fest. p. 87, 10 (cf. praefor and fruor init.).—Act.(α).With acc.:(β).(animus) dementit deliraque fatur,
Lucr. 3, 464:qui sapere et fari possit, quae sentiat,
Hor. Ep. 1, 4, 9: fabitur hoc aliquis, Cic. Poët. ap. Gell. 15, 6, 3:vix ea fatus eram,
Verg. A. 2, 323:dehinc talia fatur,
id. ib. 1, 256:cui talia fanti,
id. ib. 6, 46; cf.:haec fantem,
Prop. 3, 7 (4, 6), 65:quis talia fando temperet a lacrimis?
Verg. A. 2, 6.—With interrog. clauses:II.fare age, quid venias,
Verg. A. 6, 389; cf.:sed te qui vivum casus, age fare vicissim Attulerint,
id. ib. 6, 531:fare, an patriam spes ulla videndi,
Val. Fl. 5, 552.—In partic.A.To utter in prophecy, to foretell, predict: Venus quem fata docet fari, divinum pectus habere, Enn. ap. Prob. Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 19 ed. Vahl.); cf.: fatis fandis, id. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 80 ib.):B.fabor enim, quando haec te cura remordet, Longius et volvens fatorum arcana movebo,
Verg. A. 1, 261. Cf. also in the foll.—To sing in verse, to celebrate:► In pass.Tarpeium nemus et Tarpeiae turpe sepulcrum Fabor,
Prop. 4 (5), 4, 2.signif.: Fasti dies sunt, in quibus jus fatur, Suet. ap. Prisc. p. 793 P.— Hence, fandus, a, um, P. a., that may be spoken or uttered, right (opp. to nefandus, wrong):omnia fanda, nefanda malo permixta furore,
Cat. 64, 406:respersae fando nefandoque sanguine arae, i. e. with blood both of sacrifice and of murder,
Liv. 10, 41, 3; cf.:at sperate deos memores fandi atque nefandi,
Verg. A. 1, 543:non fanda timemus,
Luc. 1, 634:inexpleto non fanda piacula busto,
id. 2, 176. -
4 fatus
fātus, ūs, m. (for), I) das Reden, die Worte, claudere fatibus orsa, Mart. Cap. 7. § 802. – insbes. die Weissagung, das Orakel, Deliaco fatu, Mart. Cap. 1 § 24: ficta fatu, falsche Orakel, Sidon. epist. 9, 13, 5. v. 104: Plur., Apollinis fatus, Mart. Cap. 1. § 23: promite secretos fatus, Prud. apoth. 594. – II) = fatum, das Schicksal, Petron. 42, 5; 71, 1 u. 77, 3. Amm. 23, 5, 8. Corp. inscr. Lat. 3, 1854 u. 3196; 6, 10127 u. 6, 22102.
-
5 fatus
fātus, ūs, m. (for), I) das Reden, die Worte, claudere fatibus orsa, Mart. Cap. 7. § 802. – insbes. die Weissagung, das Orakel, Deliaco fatu, Mart. Cap. 1 § 24: ficta fatu, falsche Orakel, Sidon. epist. 9, 13, 5. v. 104: Plur., Apollinis fatus, Mart. Cap. 1. § 23: promite secretos fatus, Prud. apoth. 594. – II) = fatum, das Schicksal, Petron. 42, 5; 71, 1 u. 77, 3. Amm. 23, 5, 8. Corp. inscr. Lat. 3, 1854 u. 3196; 6, 10127 u. 6, 22102. -
6 (for)
(for) fātus, fārī, defect. (in use are fātur, fantur, fābor, fābitur; P. perf. fātus; perf. fātus sum or eram; imper. fāre; inf. fārī; old, fārier, V.: gerund. fandī, fandō; supin abl. fātū; P. praes. fāns, fantis, fantem) [1 FA-], to speak, say: Nescios fari pueros (i. e. infantes), H.: ita farier infit, V.: copia fandi, V.: fandi doctissima, V.: ne fando quidem auditum est, etc., by hearsay: haud mollia fatu, V.: fari quae sentiat, H.: Vix ea fatus eram, V.: dehinc talia fatur, V.: Fare age, quid venias, V.: fabor enim, etc., will prophesy, V. -
7 for
fātus sum, fārī depon. (встреч. тк. praes. ind. fātur, fantur, fut. I fābor, fābitur, impf. conjct. fārer, imper. fāre, gerund. fandi, fando, gerundiv. fandus, supin. fātu, part. praes. fāns, fantis, fantem) арх.-поэт1) говорить ( ad aliquem C); (воз)вещать, повествовать ( aliquid V)qui fari possit quae sentiat H — умеющий выражать то, что чувствуетfando accipere Pl (audire C) — прослышать, знать понаслышкеmollissima fandi tempora V — см. mollis 8.2) воспевать ( Tarpejum nemus Prp)3) прорицать, предрекать, предсказывать ( fata Enn). — см. тж. fandus -
8 for
for, fātus sum, fārī, (griech. φημί, dor. φαμί), künden, kundtun, bes. v. Göttern, Orakeln, Sehern usw., I) im allg., sprechen, sagen (Ggstz. tacere), ad alqm, Cic.: alqd, Verg.: talia fando, wenn man so etwas sagt, erzählt, Verg.: fare age, wohlan, sprich, Verg.: fando accepisse, Plaut., od. audisse, Cic. u.a., vom Hörensagen haben: omnes fandi virtutes, des Vortrags, Apul. apol. 95: for m. Acc. u. Infin., Val. Flacc. 2, 132. – passiv, fasti dies sunt, in quibus ius fatur, Suet. fr. 114 ( bei Isid. de nat. rer. 1, 4 u. bei Prisc. 8, 20). – Partic. fandus, a, um, a) aussprechlich (Ggstz. infandus); dah. non fandus, unaussprechlich, namenlos, neutr. plur. subst., non fanda (namenloses Unheil) timemus, Lucan. 1, 634. – b) erlaubt, recht (Ggstz. nefandus), respersae fando nefandoque sanguine arae, mit erlaubtem u. unerlaubtem Blut (= mit Blut von Opfertieren u. von getöteten Menschen), Liv. 10, 41, 3: non fanda (= nefanda) piacula, Lucan. 2, 176: neutr. subst., memor fandi et nefandi, des Rechts u. der Gottlosigkeit, Verg. Aen. 1, 543: omnia fanda nefanda malo permixta furore, Catull. 64, 405 (408). – II) insbes.: A) vom Dichter = besingen, Tarpeium nemus, Prop. 4, 4, 2. – B) v. Weissager = weissagen, fata, Enn. ann. 19: fata fanda, Enn. fr. scen. 58.: absol., Verg. Aen. 1, 261. – / Die vorkommenden Formen sind fatur, fantur, fabor, fabitur, farer: Partic. Perf. fatus; Perf. fatus sum u. eram; Imper. fare; Infin. fari (parag. farier, Verg. Aen. 11, 242); Gerund. fandi, fando; Supin. fatu; Partic. Praes. fans, fantis, fantem (s. Neue-Wagener Formenl.3, 3, 637 u. Georges Lexic. der lat. Wortf. S. 284 u. 285; für fantur s. Varro LL. 6, 52. Paul. ex Fest. 88, 11; für farer s. Augustin. conf. 1, 8).
-
9 acerbus
ăcerbus, a, um - ăcerbior, Cic. Verr. 4, 134 ; ăcerbissimus Cic. Clu. 10. [st1]1 [-] aigre, aigu (son). - vox acerba, Quint. 11, 3, 169, voix aigre. - plur. n. acerba sonans, Virg. G. 3, 149: avec un bruit strident. - acerbus serrae horror, Lucr.: l'horrible grincement de la scie. [st1]2 [-] qui n'est pas à maturité, acerbe, âpre au goût, vert (fruit). - acerba uva, Phaedr. 4, 3, 4: raisin âpre (vert). - cf. Cato, Agr. 65, 1; Varr. R. 1, 44, 4. - acerbus odor, Val. Flac. 4, 493: odeur âcre. - res acerbae, Cic. Prov. 34: affaires inachevées. - virgo acerba, Varr. Men. 11: jeune fille qui n'est pas nubile. - acerbum funus, Plaut. As. 595 ; Virg. En. 6, 429: mort prématurée. - Neptuni corpus acerbum, Lucr.: l'onde amère (le corps salé de Neptune). - sapor acerbus, Plin.: goût âpre. - acerbum pirum, Varr.: poire verte. [st1]3 [-] imparfait, prématuré. - acerba virgo, Ov.: jeune fille qui n'est pas nubile. - acerbus partus, Ov.: enfant né avant terme. - acerbum funus, Virg.: mort prématurée. - acerba mors: mort prématurée. - res acerbae, Cic.: ouvrage inachevé. [st1]4 [-] âpre, rude, dur, impitoyable, cruel. - possunt acerbi e Zenonis schola exire, Cic.: il peut sortir des bourrus de l'école de Zénon. - res acerbae, Lucr.: le malheur. - acerba in partus, Ov.: (mère) dure pour ses enfants. - acerbum habuimus Curionem, Cic.: Curion nous a été hostile. - acerbus recitator, Hor.: lecteur importun. - acerbissimi feneratores, Cic.: usuriers impitoyables. - in Massiliensis es acerbus, Cic. Phil. 8, 18: tu es impitoyable à l'égard des Marseillais. - acerbae linguae fuit, Liv. 39, 40, 10: il eut une langue acerbe, mordante. [st1]5 [-] amer, fâcheux, triste, morose (en parl. de choses). - recordatio acerba, Cic. Br. 266: souvenir amer. - acerba fortuna, Cic.Verr. 5, 119: cruelle destinée. - acerba, ōrum, n.: choses pénibles. - multa acerba habuit ille annus, Cic. Sest. 27, 58: cette année a vu bien des malheurs. - acerbus delectus, Liv.: levée rigoureuse. - acerba cavillatio, Suet.: plaisanterie amère. - res acerbae, Lucr.: le malheur. - acerbum, i, n.: le malheur. --- Ov. Tr. 5, 2, 21; Virg. En. 12, 500. - acerba gemens, Ov.: poussant un douloureux gémissement. - acerbum est + inf.: il est pénible de. --- Cic. Quinct. 95.* * *ăcerbus, a, um - ăcerbior, Cic. Verr. 4, 134 ; ăcerbissimus Cic. Clu. 10. [st1]1 [-] aigre, aigu (son). - vox acerba, Quint. 11, 3, 169, voix aigre. - plur. n. acerba sonans, Virg. G. 3, 149: avec un bruit strident. - acerbus serrae horror, Lucr.: l'horrible grincement de la scie. [st1]2 [-] qui n'est pas à maturité, acerbe, âpre au goût, vert (fruit). - acerba uva, Phaedr. 4, 3, 4: raisin âpre (vert). - cf. Cato, Agr. 65, 1; Varr. R. 1, 44, 4. - acerbus odor, Val. Flac. 4, 493: odeur âcre. - res acerbae, Cic. Prov. 34: affaires inachevées. - virgo acerba, Varr. Men. 11: jeune fille qui n'est pas nubile. - acerbum funus, Plaut. As. 595 ; Virg. En. 6, 429: mort prématurée. - Neptuni corpus acerbum, Lucr.: l'onde amère (le corps salé de Neptune). - sapor acerbus, Plin.: goût âpre. - acerbum pirum, Varr.: poire verte. [st1]3 [-] imparfait, prématuré. - acerba virgo, Ov.: jeune fille qui n'est pas nubile. - acerbus partus, Ov.: enfant né avant terme. - acerbum funus, Virg.: mort prématurée. - acerba mors: mort prématurée. - res acerbae, Cic.: ouvrage inachevé. [st1]4 [-] âpre, rude, dur, impitoyable, cruel. - possunt acerbi e Zenonis schola exire, Cic.: il peut sortir des bourrus de l'école de Zénon. - res acerbae, Lucr.: le malheur. - acerba in partus, Ov.: (mère) dure pour ses enfants. - acerbum habuimus Curionem, Cic.: Curion nous a été hostile. - acerbus recitator, Hor.: lecteur importun. - acerbissimi feneratores, Cic.: usuriers impitoyables. - in Massiliensis es acerbus, Cic. Phil. 8, 18: tu es impitoyable à l'égard des Marseillais. - acerbae linguae fuit, Liv. 39, 40, 10: il eut une langue acerbe, mordante. [st1]5 [-] amer, fâcheux, triste, morose (en parl. de choses). - recordatio acerba, Cic. Br. 266: souvenir amer. - acerba fortuna, Cic.Verr. 5, 119: cruelle destinée. - acerba, ōrum, n.: choses pénibles. - multa acerba habuit ille annus, Cic. Sest. 27, 58: cette année a vu bien des malheurs. - acerbus delectus, Liv.: levée rigoureuse. - acerba cavillatio, Suet.: plaisanterie amère. - res acerbae, Lucr.: le malheur. - acerbum, i, n.: le malheur. --- Ov. Tr. 5, 2, 21; Virg. En. 12, 500. - acerba gemens, Ov.: poussant un douloureux gémissement. - acerbum est + inf.: il est pénible de. --- Cic. Quinct. 95.* * *Acerbus, Adiectiuum, vt Fructus acerbus, Fruict verd qui n'est point encore meur, qui agace les dents, Sur, Aigre.\Acerbum dicitur per translationem, durum, molestum, triste, austerum. Cic. Dur, Moleste, Fascheux et ennuyeux.\Homo acerbus, cui Lenis opponitur, siue mansuetus. Cic. Fascheux, A qui on ne peult durer, Aigre.\Acerbum est, ab aliquo circunueniri: acerbius, a propinquo. Cic. C'est chose aigre et difficile à porter, C'est chose qui greve beaucoup.\Acerba amatio. Plaut. Dure et fascheuse.\Animis acerbis saeuire. Virg. De cueur courroucé et mal content, ou Despiteusement et courageusement.\Casu acerbo concuti. Virgil. Estre agité et esmeu d'une fortune dure à porter.\Dies acerbus. Virg. Jour triste et plein d'ennuy.\Dissensus acerbus. Claudianus. Aigre et aspre dissension.\Acerbis facetiis Tiberium irridere solitus. Tacit. Broquarts aigres et poignants.\Fata acerba. Horat. Dure destinee.\Fatu acerba poscere. Senec. Choses dures et fascheuses ou ennuyeuses à dire ou nommer.\Frigus acerbum. Horat. Aspre froidure, ou rude.\Acerbum funus, pro Morte immatura: ideoque grauiore, atque amariore. Virg. Mort amere et regrettee, Dure à porter.\Horror serrae acerbus. Lucret. Le cry d'une scie rude et fascheux à ouir.\Ictus acerbus. Ouid. Rude coup.\Acerbissimus inimicus. Cic. Ennemi mortel.\Interitus acerbissimus. Plancus Ciceroni. Mort dure à porter.\Irae acerbae. Lucret. Courroux amer.\Liuor acerbus. Claud. Envie cruelle.\Lux acerba. Id est dies. Seneca. Dure et fascheuse journee.\Mater acerba in suos partus. Ouidius. Rude ou cruelle à ses enfants.\Odium acerbum. Virg. Haine mortelle.\Pectus acerbum. Ouid. Poictrine ou cueur triste et ennuyé.\Recitator acerbus Horat. Fascheux et mal plaisant.\Res acerbae. Lucret. Adversitez.\Impolitae res et acerbae. Cic. Imparfaictes, Non parachevees.\Rumor acerbus. Tibul. Fascheux bruit.\Spectaculum acerbum. Cic. Chose dure et horrible à veoir.\Vita acerba. Cic. Vie desplaisante.\Vulnus acerbum. Virg. Cruelle playe.\Vultus acerbus. Ouid. Rude visage et rigoureux.\Acerbum, acerbi, Substantiuum, n. g. Ouid. Cic. Fascherie, Tristesse, Ennuy. -
10 for
for, fātus sum, fārī, (griech. φημί, dor. φαμί), künden, kundtun, bes. v. Göttern, Orakeln, Sehern usw., I) im allg., sprechen, sagen (Ggstz. tacere), ad alqm, Cic.: alqd, Verg.: talia fando, wenn man so etwas sagt, erzählt, Verg.: fare age, wohlan, sprich, Verg.: fando accepisse, Plaut., od. audisse, Cic. u.a., vom Hörensagen haben: omnes fandi virtutes, des Vortrags, Apul. apol. 95: for m. Acc. u. Infin., Val. Flacc. 2, 132. – passiv, fasti dies sunt, in quibus ius fatur, Suet. fr. 114 ( bei Isid. de nat. rer. 1, 4 u. bei Prisc. 8, 20). – Partic. fandus, a, um, a) aussprechlich (Ggstz. infandus); dah. non fandus, unaussprechlich, namenlos, neutr. plur. subst., non fanda (namenloses Unheil) timemus, Lucan. 1, 634. – b) erlaubt, recht (Ggstz. nefandus), respersae fando nefandoque sanguine arae, mit erlaubtem u. unerlaubtem Blut (= mit Blut von Opfertieren u. von getöteten Menschen), Liv. 10, 41, 3: non fanda (= nefanda) piacula, Lucan. 2, 176: neutr. subst., memor fandi et nefandi, des Rechts u. der Gottlosigkeit, Verg. Aen. 1, 543: omnia fanda nefanda malo permixta furore, Catull. 64, 405 (408). – II) insbes.: A) vom Dichter = besingen, Tarpeium nemus, Prop. 4, 4, 2. – B) v. Weissager = weissagen, fata, Enn. ann. 19: fata fanda, Enn. fr. scen. 58.: absol., Verg. Aen. 1, 261. – ⇒ Die vorkommenden Formen sind fatur, fantur,————fabor, fabitur, farer: Partic. Perf. fatus; Perf. fatus sum u. eram; Imper. fare; Infin. fari (parag. farier, Verg. Aen. 11, 242); Gerund. fandi, fando; Supin. fatu; Partic. Praes. fans, fantis, fantem (s. Neue-Wagener Formenl.3, 3, 637 u. Georges Lexic. der lat. Wortf. S. 284 u. 285; für fantur s. Varro LL. 6, 52. Paul. ex Fest. 88, 11; für farer s. Augustin. conf. 1, 8). -
11 Fatua
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos). -
12 Fatuella
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos). -
13 Fatuus
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos). -
14 fatuus
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos).
См. также в других словарях:
Fatu — bezeichnet: Edward Umar Fatu (1973–2009), US amerikanischer Wrestler Solofa Fatu (* 1966), US amerikanischer Profiwrestler die für die Insel Timor typische Klippen und Berge mit Steilwänden, daher in vielen geographischen Bezeichnungen enthalten … Deutsch Wikipedia
Fatu Hiva — Carte de Fatu Hiva Géographie Pays … Wikipédia en Français
Fatu Iva — Fatu Hiva Fatu Hiva Carte de Fatu Hiva Géographie Pays … Wikipédia en Français
Fatu Hiva — Fatu Hiva, Westküste Gewässer Pazifischer Ozean Inselgruppe … Deutsch Wikipedia
Fatu Huku — vue depuis les abords de Hiva Oa. Géographie Pays … Wikipédia en Français
Fatu Huku — Die Insel von See aus gesehen Gewässer Pazifischer Ozean … Deutsch Wikipedia
Fatu Hiva — Saltar a navegación, búsqueda Bosque de Fatu Hiva Fatu Hiva (en marquesano Fatuiva) es la isla más meridional de las Marquesas. Está situada a 75 km al sur de Hiva Oa. Sus coordenadas son … Wikipedia Español
Fatu Hiva (book) — Fatu Hiva Back to Nature is the name of a book, published in 1974, by archaeologist and explorer Thor Heyerdahl, detailing his experiences and reflections during a one and a half year stay on the Marquesan island of Fatu Hiva in 1937 38. The book … Wikipedia
Fatu Feu'u — is a noted Samoan painter. Born in 1946 he grew up in the village of Poutasi in the district of Falealili in Western Samoa. Feu u emigrated to New Zealand in 1966. He has established a reputation as the elder statesman of Pacific art in New… … Wikipedia
Fatu-Hiva — (commune) Fatu Hiva Le village de Hanavave Administration Pays France Collectivité Polynésie française Subdivision … Wikipédia en Français
Fatu Hiva (Commune) — Fatu Hiva Le village de Hanavave Administration Pays France Collectivité Polynésie française Subdivision … Wikipédia en Français