-
1 bārō
bārō ōnis, m a simpleton, blockhead.* * *Ibaron; magnate; tenant-in-chief (of crown/earl); burgess; official; husbandIIblock-head, lout, dunce, simpleton; slave (Latham) -
2 īn-sciēns
īn-sciēns entis, adj., unknowing, without knowledge, unaware: Insciens feci, T.: inscientibus ipsis, Cs.: utrum inscientem... fecisse, an scientem?: abi sis, insciens, simpleton, T. -
3 barcala
fool, simpleton -
4 blennus
Iblenna, blennum ADJdriveling, slavering, dribbling; silly, childish, idioticIIblockhead, dolt, simpleton, imbecile; driveling idiot -
5 Arcadia
1.Arcădĭa, ae, f., = Arkadia, a mountainous province in the centre of the Peloponnesus, the Greek Switzerland, Plin. 4, 6, 10, § 20; Verg. E. 4, 58; Ov. M. 2, 405; 9, 192 al.—Hence, derivv.A.Arcădĭcus, a, um, adj., = Arkadikos, Arcadian:B.asinus,
Plaut. As. 2, 2, 67; Varr. R. R. 2, 1, 14; cf. Plin. 8, 43, 68, § 167; Pers. 3, 9.—Arcadicus juvenis for a simpleton (since the Arcadians, as mostly mountaineers, were considered as a simple, uncultivated people), Juv. 7, 160.—Arcădĭus, a, um, adj., = Arkadios, Arcadian: Arcadius sus, the Arcadian boar, * Lucr. 5, 25:2.dea,
i. e. Carmenta, who came from Arcadia to Italy, Ov. F. 1, 462:virgo,
i. e. the nymph Arethusa, id. Am. 3, 6, 30:deus,
i. e. Pan, Prop. 1, 18, 20:rupes,
id. 1, 1, 14:agri,
id. 3, 24, 23:sidus,
i. e. the Great Bear, Sen. Oedip. 476: virga, the wand of Mercury (who was born upon the Arcadian mountain Cyllene, and worshipped there), Stat. Th. 2, 70:galerus,
the helmet of Mercury, id. ib. 7, 39.Arcădĭa, ae, f., a town in Crete, Sen. Q. N. 3, 11, 4; Plin. 31, 4, 30, § 53. -
6 Arcadicus
1.Arcădĭa, ae, f., = Arkadia, a mountainous province in the centre of the Peloponnesus, the Greek Switzerland, Plin. 4, 6, 10, § 20; Verg. E. 4, 58; Ov. M. 2, 405; 9, 192 al.—Hence, derivv.A.Arcădĭcus, a, um, adj., = Arkadikos, Arcadian:B.asinus,
Plaut. As. 2, 2, 67; Varr. R. R. 2, 1, 14; cf. Plin. 8, 43, 68, § 167; Pers. 3, 9.—Arcadicus juvenis for a simpleton (since the Arcadians, as mostly mountaineers, were considered as a simple, uncultivated people), Juv. 7, 160.—Arcădĭus, a, um, adj., = Arkadios, Arcadian: Arcadius sus, the Arcadian boar, * Lucr. 5, 25:2.dea,
i. e. Carmenta, who came from Arcadia to Italy, Ov. F. 1, 462:virgo,
i. e. the nymph Arethusa, id. Am. 3, 6, 30:deus,
i. e. Pan, Prop. 1, 18, 20:rupes,
id. 1, 1, 14:agri,
id. 3, 24, 23:sidus,
i. e. the Great Bear, Sen. Oedip. 476: virga, the wand of Mercury (who was born upon the Arcadian mountain Cyllene, and worshipped there), Stat. Th. 2, 70:galerus,
the helmet of Mercury, id. ib. 7, 39.Arcădĭa, ae, f., a town in Crete, Sen. Q. N. 3, 11, 4; Plin. 31, 4, 30, § 53. -
7 Arcadius
1.Arcădĭa, ae, f., = Arkadia, a mountainous province in the centre of the Peloponnesus, the Greek Switzerland, Plin. 4, 6, 10, § 20; Verg. E. 4, 58; Ov. M. 2, 405; 9, 192 al.—Hence, derivv.A.Arcădĭcus, a, um, adj., = Arkadikos, Arcadian:B.asinus,
Plaut. As. 2, 2, 67; Varr. R. R. 2, 1, 14; cf. Plin. 8, 43, 68, § 167; Pers. 3, 9.—Arcadicus juvenis for a simpleton (since the Arcadians, as mostly mountaineers, were considered as a simple, uncultivated people), Juv. 7, 160.—Arcădĭus, a, um, adj., = Arkadios, Arcadian: Arcadius sus, the Arcadian boar, * Lucr. 5, 25:2.dea,
i. e. Carmenta, who came from Arcadia to Italy, Ov. F. 1, 462:virgo,
i. e. the nymph Arethusa, id. Am. 3, 6, 30:deus,
i. e. Pan, Prop. 1, 18, 20:rupes,
id. 1, 1, 14:agri,
id. 3, 24, 23:sidus,
i. e. the Great Bear, Sen. Oedip. 476: virga, the wand of Mercury (who was born upon the Arcadian mountain Cyllene, and worshipped there), Stat. Th. 2, 70:galerus,
the helmet of Mercury, id. ib. 7, 39.Arcădĭa, ae, f., a town in Crete, Sen. Q. N. 3, 11, 4; Plin. 31, 4, 30, § 53. -
8 asinus
ăsĭnus, i, m. [acc. to Benfey, I. p. 123, and Hehn foll. by Curtius, an oriental word, perh. the Heb., asina; cf. Goth. asilus; Lith. asilas; Erse, assul; Celt. asen or assen; Engl. ass; and Gr. onos, which latter two forms the Lat. seems to have in combination], an ass.I.Lit., Cato, R. R. 10, 1; 11, 1; Varr. R. R. 2, 1, 14; 2, 6, 1 al.; Col. 6, 37, 8; 6, 7, 1 al.; Plin. 8, 43, 68, § 167 sqq. et saep.; Vulg. Gen. 12, 6; ib. Isa. 1, 3; ib. Luc. 13, 15; 14, 5 et persaepe.—Prov.:II.qui asinum non potest, stratum caedit,
i. e. he, that cannot find the offender, avenges himself on the unoffending, Petr. 45, 8:in tegulis, of an odd appearance,
id. 45, 63: ad lyram, of an awkward man, acc. to Varr. ap. Gell. 3, 16:sepulturā asini sepelietur, of a contemptible and unworthy man,
Vulg. Jer. 22, 19.—Trop., an ass, a dolt, simpleton, blockhead:neque ego homines magis asinos umquam vidi,
Plaut. Ps. 1, 2, 4; Ter. Heaut. 5, 1, 4. —Hence, as a term of insult:Quid tu autem huic, asine, auscultas?
Ter. Ad. 5, 8, 12; id. Eun. 3, 5, 50:Quid nunc te, asine, litteras doceam? Non opus est verbis, sed fustibus,
Cic. Pis. 30. -
9 baro
bāro, ōnis m. [kindr with bardus, q. v.; cf. also Varro, varo], a simpleton, blockhead, dunce (four times in Cicero, elsewhere rare):haec cum loqueris, nos barones stupemus, tu videlicet tecum ipse rides,
Cic. Fin. 2, 23, 76; so id. Div. 2, 70, 144; id. Fam. 9, 26, 3; id. Att. 5, 11, 6; Pers. 5, 138; Petr. 53, 11; 63, 7. -
10 blennus
blennus, i, m., = blennos, a blockhead, dolt, simpleton:stulti, stolidi, fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2; cf. Paul. ex Fest. p. 35 Müll. -
11 Fatua
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos). -
12 Fatuella
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos). -
13 Fatuus
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos). -
14 fatuus
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos). -
15 maccus
maccus, i, m. [cf. Sanscr. mūkas, dumb; Gr. môkos, mockery; also Mômos], a buffoon, punchinello, macaroni, in the Atellane plays:II.in Atellana Oscae personae inducuntur, ut maccus,
Diom. p. 488 P.; cf. Inscr. Orell. 2621.—Transf., a simpleton, blockhead:macci et buccones,
App. Mag. p. 325, 30. -
16 matula
mătŭla, ae, f., a vessel, pot for liquids (ante- and post-class.).I.In gen.:II.continentur mundo muliebri specula, matulae, unguenta, vasa unguentaria,
Dig. 34, 2, 25, § 10. As a term of abuse, a simpleton, noodle (cf. Engl. colloq., a vessel):numquam ego te tam esse matulam credidi. Quid metuis?
Plaut. Pers. 4, 3, 64.—Prov.: Est modus matulae, we should observe moderation, the title of a satire of Varro.—In partic., a chamber-pot, urinal: matula vas urinae, Paul. ex Fest. p. 125 Müll.; Plaut. Most. 2, 1, 39; Hier. Ep. 117, 8. -
17 morus
1.mōrus, a, um, adj., = môros, foolish, silly (Plautin.).I.Adj.:II. A. B.amor mores hominum moros et morosos facit,
Plaut. Trin. 3, 2, 43:ut hoc utimur more moro molestoque,
id. Men. 4, 2, 1.—mōra, ae, f., a foolish woman, Plaut. Mil. 2, 4, 17.— Hence, adv.: mōrē, foolishly (Plautin.):2.more hoc fit atque stulte,
Plaut. Stich. 5, 1, 1.mōrus, i, f., = môra or morea, a mulberry-tree:arbor ibi, niveis uberrima pomis, Ardua morus erat,
Ov. M. 4, 89; cf. Plin. 16, 18, 30, § 74. -
18 ovis
ŏvis, is (acc. ovim, Plaut. Merc. 3, 1, 26; al. ovem; abl. ovi, acc. to Varr. L. L. 8, § 66 Müll.), f. (m., Varr. ap. Non. 216, 23:I.ovis mas,
Varr. L. L. 5, 98; cf.:ovis semimas,
Ov. F. 1, 588; cf. Fest. p. 195 Müll.) [kindr. with Sanscr. avi, ovis; Lith. awi-s; Slav. ovjza; Gr. oïs; cf. also Goth. avistr, ovile], a sheep (class.).Lit.:II.oves scabrae, glabrae,
Plaut. Trin. 2, 4, 140:cum fervit maxime, tam placidum quasi ovem reddo,
Ter. Ad. 4, 1, 18; Cic. N. D. 2, 63, 158:multae dictione ovium et boum,
id. Rep. 2, 9, 16:ovis bona,
Plaut. Bacch. 5, 2, 11:aurata,
Ov. H. 6, 2:infirmae,
Hor. Epod. 2, 10:lanigera,
Verg. A. 3, 660:Milesiae,
Col. 7, 2, 3:nigra,
Verg. G. 4, 546:pinguis,
id. E. 6, 5:placida,
Ov. M. 13, 927:custos ovium,
Verg. G. 1, 17:magistri ovium,
id. E. 2, 33:tondere oves,
Hor. Ep. 2, 10.—Prov.: ovem lupo committere,
to appoint the wolf shepherd, Ter. Eun. 5, 1, 16; cf.:O praeclarum custodem ovium, ut ajunt, lupum,
Cic. Phil. 3, 11, 27.—Transf.A.Poet., wool:B.et niveam Tyrio murice tingit ovem,
Tib. 2, 4, 28.— -
19 stupor
stŭpor, ōris, m. [stupeo], numbness; dulness, insensibility, stupidity, stupor, stupefaction; astonishment, wonder, amazement (class.;II.syn. torpor): stupor in corpore,
Cic. Tusc. 3, 6, 12:sensūs stupor,
id. Phil. 2, 45, 115:stupor obstitit lacrimis,
Ov. P. 1, 2, 29; cf.: stupor omnium animos tenet. Liv. 9, 2:oculos stupor urget inertes,
Verg. G. 3, 523:stupor cordis,
Cic. Phil. 3, 6, 16:stupor debilitasque linguae,
id. Pis. 1, 1:tantus te stupor oppressit, ut, etc.,
id. Phil. 2, 26, 65; cf.:cum stupor silentiumque ceteros patrum defixisset,
Liv. 6, 40:stupor omnes et admiratio incessit, unde tam subitum bellum,
Just. 22, 6 fin.; 12, 7; Arn. 1, 28; Claud. II. Cons. Stil. 344. —Esp., dulness, stupidity, stolidity:quae mandata! quā adrogantiā! Quo stupore!
Cic. Phil. 8, 8, 24:stuporem hominis, vel dicam pecudis, attendite... Sit in verbis tuis hic stupor: quanto in rebus sententiisque major,
id. ib. 2, 12, 30:Quis stupor hic, Menelae, fuit?
Ov. A. A. 2, 361. — Poet., for stupidus, a fool, simpleton:talis iste meus stupor nil videt, nihil audit,
Cat. 17, 21; cf.:tum demum ingemuit corvi deceptus stupor,
Phaedr. 1, 13, 12.
См. также в других словарях:
Simpleton — Sim ple*ton, n. [Cf. F. simplet, It. semplicione.] A person of weak intellect; a silly person. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
simpleton — 1640s, jocular formation from SIMPLE (Cf. simple) and ton, suffix extracted from surnames … Etymology dictionary
simpleton — *fool, moron, imbecile, idiot, natural … New Dictionary of Synonyms
simpleton — [n] fool birdbrain*, blockhead*, bonehead*, boob*, buffoon, clod*, clown, dimwit*, dolt*, dope*, dunce, dunderhead*, fathead*, idiot, ignoramus, imbecile, jerk*, lamebrain*, lunkhead*, moron, nitwit, numskull*, oaf, stooge*; concepts 412,423 … New thesaurus
simpleton — ► NOUN ▪ a foolish or gullible person … English terms dictionary
simpleton — [sim′pəltən] n. [< SIMPLE, after proper names ending in ton] a person who is stupid or easily deceived; fool … English World dictionary
Simpleton — A simpleton is one who is simple.Simpleton can also refer to: *Simpleton (reggae artist), a 1990s Jamaican reggae artist * The Mayor of Simpleton , a song by British New Wave band XTC … Wikipedia
simpleton — [[t]sɪ̱mp(ə)ltən[/t]] simpletons N COUNT (disapproval) If you call someone a simpleton, you think they are easily deceived or not very intelligent. But Ian s such a simpleton , she laughed... He was a lightweight, a political simpleton … English dictionary
simpleton — noun A simple person lacking common sense. The stranger had crossed a sacred line. He had mentioned the mens mothers. Nothing could get him out of a beating now, even the fact that he was obviously a simpleton. Albeit a simpleton with a good… … Wiktionary
simpleton — UK [ˈsɪmp(ə)lt(ə)n] / US [ˈsɪmp(ə)ltən] noun [countable] Word forms simpleton : singular simpleton plural simpletons old fashioned someone who is not very intelligent and knows little about the world … English dictionary
simpleton — Wa awa a, wa awa a iki; Wa awa a iki na aupō (ignorant stupid one; name of a legendary simpleton). See lunkhead … English-Hawaiian dictionary