Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

effeminate

  • 81 infringo

    in-fringo, frēgi, fractum, 3, v. a. [infrango], to break off, to break, bruise, crack.
    I.
    Lit.:

    infractis omnibus hastis,

    Liv. 40, 40, 7:

    ut si quis violas riguove papavera in horto Liliaque infringat,

    Ov. M. 10, 191:

    genibusque tumens infringitur unda,

    Val. Fl. 5, 412: manus, to snap or crack one ' s fingers, Petr. 17:

    articulos,

    Quint. 11, 3, 158: latus liminibus, to bruise one ' s side by lying on the threshold, Hor. Epod. 11, 22: infractus remus, appearing broken, in consequence of the refraction of the rays in the water, Cic. Ac. 2, 25; cf.:

    infracti radii resiliunt,

    Plin. 2, 38, 38, § 103:

    ossa infracta extrahere,

    id. 23, 7, 63, § 119.—
    B.
    Transf., to strike one thing against another: digitos citharae, to strike or play upon the lute, Stat. Ach. 1, 575:

    alicui colaphum,

    to give one a box on the ear, Ter. Ad. 2, 1, 46; Plin. 8, 36, 54, § 130:

    linguam (metu),

    to stammer, Lucr. 3, 155.—
    II.
    Trop., to break, check, weaken, lessen, diminish, mitigate, assuage:

    ut primus incursus et vis militum infringeretur,

    Caes. B. C. 3, 92:

    conatus adversariorum,

    id. ib. 2, 21:

    florem dignitatis,

    Cic. Balb. 6, 15:

    militum gloriam,

    id. Mil. 2, 5:

    animos hostium,

    Liv. 38, 16:

    spem,

    Cic. Or. 2, 6:

    tribunatum alicujus,

    id. de Or. 1, 7, 24:

    vehementius esse quiddam suspicor, quod te infringat,

    id. Att. 7, 2, 2:

    continuam laudem humanitatis,

    Plin. Ep. 7, 31, 3:

    res Samnitium,

    Liv. 8, 39, 10:

    difficultatem,

    to overcome, Col. 2, 4, 10:

    jus consulis,

    Dig. 34, 9, 5 fin.:

    fortia facta suis modis,

    to weaken, Ov. Tr. 2, 412:

    deos precatu,

    to appease by entreaties, Stat. Ach. 1, 144:

    infringitur ille quasi verborum ambitus,

    Cic. de Or. 3, 48, 186:

    infringendis concidendisque numeris,

    id. Or. 69, 230:

    vocem de industria,

    purposely to make plaintive, Sen. Contr. 3, 19.—
    B.
    To destroy, make void, break:

    quoniam haec gloriatio non infringetur in me,

    Vulg. 2 Cor. 11, 10:

    legem,

    ib. 1 Macc. 1, 66. — Hence, infractus, a, um, P. a., broken, bent.
    1.
    Lit.:

    mares caprarum longis auribus infractisque probant,

    Plin. 8, 50, 76, § 202.—
    2.
    Trop., broken, exhausted, weakened, subdued.
    a.
    In gen.:

    infractos animos gerere,

    Liv. 7, 31, 6:

    nihil infractus Appii animus,

    id. 2, 59, 4:

    oratio submissa et infracta,

    id. 38, 14:

    infractae ad proelia vires,

    Verg. A. 9, 499:

    veritas,

    falsified, Tac. H. 1, 1:

    fides metu infracta,

    shaken, id. ib. 3, 42:

    tributa,

    diminished, id. ib. 4, 57:

    potentia matris,

    id. A. 13, 12:

    fama,

    injured reputation, Verg. A. 7, 332; Tac. H. 2, 22:

    Latini,

    broken, Verg. A. 12, 1.—
    b.
    Diluted:

    fel aqua infractum,

    Plin. 28, 12, 50, § 186.—
    c.
    In partic., of speech, broken off:

    infracta et amputata loqui,

    broken, unconnected, Cic. Or. 51, 170:

    infracta loquela,

    broken talk, baby - talk, Lucr. 5, 230:

    cum vocem ejus (delicati) infractam videret,

    effeminate, Gell. 3, 5, 2:

    vocibus delinitus infractis,

    Arn. 4, 141.

    Lewis & Short latin dictionary > infringo

  • 82 Lepidus

    1.
    lĕpĭdus, a, um, adj. [lepos], pleasant, agreeable, charming, fine, elegant, neat (esp. freq. in Plaut. and Ter.; in Cic. very rare).
    I.
    In gen.:

    fui ego bellus, lepidus,

    Plaut. Capt. 5, 2, 3:

    nugator,

    id. Curc. 4, 1, 1:

    virgo,

    id. ib. 1, 3, 11:

    mortalis,

    id. Truc. 5, 1, 57:

    o lepidum patrem!

    Ter. And. 5, 4, 45:

    ego usa sum benigno et lepido et comi,

    id. Hec. 5, 3, 39:

    lepida es,

    id. ib. 5, 1, 26:

    forma lepida et liberalis,

    Plaut. Ep. 1, 1, 41:

    mores,

    id. Most. 2, 3, 12:

    fama,

    id. Trin. 2, 2, 98:

    facinus lepidum et festivum,

    id. Poen. 1, 2, 95:

    dies,

    id. Aul. 4, 8, 4:

    itan' lepidum tibi visum est, scelus nos irridere?

    Ter. Eun. 5, 7, 17.— Comp.:

    nos invenies alterum Lepidiorem ad omnes res,

    Plaut. Mil. 3, 1, 65.— Sup.:

    pater lepidissime,

    Ter. Ad. 5, 7, 13:

    o capitulum lepidissimum,

    id. Eun. 3, 3, 25.—
    B.
    In a bad sense, nice, effeminate:

    hi pueri tam lepidi ac delicati,

    Cic. Cat. 2, 10, 23.—
    II.
    In partic., of speech, smart, witty, facetious:

    lepida et concinna,

    Auct. Her. 4, 23, 32:

    scimus inurbanum lepido seponere dicto,

    Hor. A. P. 273:

    versus,

    Cat. 6, 17.—Hence, adv.: lĕpĭdē, pleasantly, agreeably, charmingly, finely, prettily.
    1.
    In gen.:

    lepide ornata,

    Plaut. Poen. 1, 2, 84:

    stratus lectus,

    id. ib. 3, 3, 84:

    hoc effectum lepide tibi tradam,

    id. Curc. 3, 15:

    lepide ludificatus,

    id. Cas. 3, 2, 27:

    intellexisti,

    id. Truc. 3, 2, 13:

    lepide prospereque evenire,

    id. Ps. 2, 1, 1:

    ubi lepide voles esse tibi, mea rosa, mihi dicito,

    when you want to enjoy yourself, id. Bacch. 1, 1, 50.—
    2.
    In partic.
    (α).
    As an affirmative response, yes, very well:

    lepide licet,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 1.—
    (β).
    As a term of applause, splendidly, excellently:

    euge, euge, lepide,

    Plaut. Mil. 2, 2, 85:

    facete, laute, lepide: nihil supra,

    Ter. Eun. 3, 1, 37.— Comp.:

    nimis lepide fabulare: eo potuerit lepidius pol fieri,

    Plaut. Mil. 3, 5, 52.— Sup.:

    lepidissime et comissime,

    Plaut. Mil. 3, 3, 66.—
    (γ).
    Of speech, smartly, wittily, humorously:

    in quo lepide in soceri mei persona lusit is, qui elegantissime id facere potuit, Lucilius: Quam lepide lexeis compostae, etc.,

    Cic. de Or. 3, 43, 171; cf. id. Or. 44, 149:

    in libris multa posuit lepide atque argute reperta,

    Gell. 13, 10, 3.
    2.
    Lĕpĭdus, i, m., a surname in the gens Aemilia; e. g. M. Aemilius Lepidus, consul 675 A. U. C., an enemy of Sylla, Cic. Cat. 3, 10, 24; id. Verr. 2, 3, 91, § 212.—Another M. Aemilius Lepidus, triumvir with Antony and Octavius, Cic. Mil. 5, 13; id. Phil. 5, 14, 39; v. his letters to Cicero ap. Cic. Fam. 10, 34 sq.—Hence,
    A.
    Lĕpĭdā-nus, a, um, adj., of or belonging to Lepidus, Lepidan:

    bellum,

    Sall. H. Fragm. 3, 63 Dietsch.—
    B.
    Lĕpĭdĭānus, a, um, adj., of or belonging to Lepidus, Lepidian:

    tumultus,

    which broke out a year after Sylla's death, in the consulate of M. Æmilius Lepidus, Macr. S. 1, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > Lepidus

  • 83 lepidus

    1.
    lĕpĭdus, a, um, adj. [lepos], pleasant, agreeable, charming, fine, elegant, neat (esp. freq. in Plaut. and Ter.; in Cic. very rare).
    I.
    In gen.:

    fui ego bellus, lepidus,

    Plaut. Capt. 5, 2, 3:

    nugator,

    id. Curc. 4, 1, 1:

    virgo,

    id. ib. 1, 3, 11:

    mortalis,

    id. Truc. 5, 1, 57:

    o lepidum patrem!

    Ter. And. 5, 4, 45:

    ego usa sum benigno et lepido et comi,

    id. Hec. 5, 3, 39:

    lepida es,

    id. ib. 5, 1, 26:

    forma lepida et liberalis,

    Plaut. Ep. 1, 1, 41:

    mores,

    id. Most. 2, 3, 12:

    fama,

    id. Trin. 2, 2, 98:

    facinus lepidum et festivum,

    id. Poen. 1, 2, 95:

    dies,

    id. Aul. 4, 8, 4:

    itan' lepidum tibi visum est, scelus nos irridere?

    Ter. Eun. 5, 7, 17.— Comp.:

    nos invenies alterum Lepidiorem ad omnes res,

    Plaut. Mil. 3, 1, 65.— Sup.:

    pater lepidissime,

    Ter. Ad. 5, 7, 13:

    o capitulum lepidissimum,

    id. Eun. 3, 3, 25.—
    B.
    In a bad sense, nice, effeminate:

    hi pueri tam lepidi ac delicati,

    Cic. Cat. 2, 10, 23.—
    II.
    In partic., of speech, smart, witty, facetious:

    lepida et concinna,

    Auct. Her. 4, 23, 32:

    scimus inurbanum lepido seponere dicto,

    Hor. A. P. 273:

    versus,

    Cat. 6, 17.—Hence, adv.: lĕpĭdē, pleasantly, agreeably, charmingly, finely, prettily.
    1.
    In gen.:

    lepide ornata,

    Plaut. Poen. 1, 2, 84:

    stratus lectus,

    id. ib. 3, 3, 84:

    hoc effectum lepide tibi tradam,

    id. Curc. 3, 15:

    lepide ludificatus,

    id. Cas. 3, 2, 27:

    intellexisti,

    id. Truc. 3, 2, 13:

    lepide prospereque evenire,

    id. Ps. 2, 1, 1:

    ubi lepide voles esse tibi, mea rosa, mihi dicito,

    when you want to enjoy yourself, id. Bacch. 1, 1, 50.—
    2.
    In partic.
    (α).
    As an affirmative response, yes, very well:

    lepide licet,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 1.—
    (β).
    As a term of applause, splendidly, excellently:

    euge, euge, lepide,

    Plaut. Mil. 2, 2, 85:

    facete, laute, lepide: nihil supra,

    Ter. Eun. 3, 1, 37.— Comp.:

    nimis lepide fabulare: eo potuerit lepidius pol fieri,

    Plaut. Mil. 3, 5, 52.— Sup.:

    lepidissime et comissime,

    Plaut. Mil. 3, 3, 66.—
    (γ).
    Of speech, smartly, wittily, humorously:

    in quo lepide in soceri mei persona lusit is, qui elegantissime id facere potuit, Lucilius: Quam lepide lexeis compostae, etc.,

    Cic. de Or. 3, 43, 171; cf. id. Or. 44, 149:

    in libris multa posuit lepide atque argute reperta,

    Gell. 13, 10, 3.
    2.
    Lĕpĭdus, i, m., a surname in the gens Aemilia; e. g. M. Aemilius Lepidus, consul 675 A. U. C., an enemy of Sylla, Cic. Cat. 3, 10, 24; id. Verr. 2, 3, 91, § 212.—Another M. Aemilius Lepidus, triumvir with Antony and Octavius, Cic. Mil. 5, 13; id. Phil. 5, 14, 39; v. his letters to Cicero ap. Cic. Fam. 10, 34 sq.—Hence,
    A.
    Lĕpĭdā-nus, a, um, adj., of or belonging to Lepidus, Lepidan:

    bellum,

    Sall. H. Fragm. 3, 63 Dietsch.—
    B.
    Lĕpĭdĭānus, a, um, adj., of or belonging to Lepidus, Lepidian:

    tumultus,

    which broke out a year after Sylla's death, in the consulate of M. Æmilius Lepidus, Macr. S. 1, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > lepidus

  • 84 levis

    1.
    lĕvis, e, adj. [for leg-vis; Sanscr. laghu-s, little; cf. O. H. Germ. ring-i; Germ. gering; Gr. elachus], light in weight, not heavy (opp. gravis).
    I.
    Lit.:

    leviora corpora (opp. graviora),

    Lucr. 2, 227:

    aether,

    id. 5, 459:

    aura,

    id. 3, 196:

    levior quam pluma,

    Plaut. Men. 3, 2, 23:

    stipulae,

    Verg. G. 1, 289: armatura, light armor:

    levis armaturae Numidae,

    the light-armed Numidians, Caes. B. G. 2, 10; also, by metonymy, lightarmed troops; v. armatura, and cf.:

    sed haec fuerit nobis tamquam levis armaturae prima orationis excursio,

    Cic. Div. 2, 10 fin.; so,

    miles,

    a light-armed soldier, Liv. 8, 8; cf.

    of clothing: nudi, aut sagulo leves,

    Tac. G. 6:

    flebis in solo levis angiportu,

    Hor. C. 1, 25, 10.—Of the earth upon the dead:

    terraque securae sit super ossa levis,

    Tib. 2, 4, 50;

    esp. freq. on tombstones: sit tibi terra levis (abbreviated, S. T. T. L.): per leves populos,

    the shades, bodiless persons, Ov. M. 10, 14:

    virgaque levem coerces aurea turbam,

    Hor. C. 1, 10, 18.— Poet. with inf.: fessis leviora tolli Pergama Grais, a lighter burden, i. e. easier to be destroyed, Hor. C. 2, 4, 11.—
    B.
    Transf.
    1.
    Light of digestion, easy to digest (mostly poet. and post-Aug.):

    quae in aqua degunt, leviorem cibum praestant. Inter domesticas quadrupedes levissima suilla est, gravissima bubula,

    lightest of digestion, Cels. 1, 18:

    leves malvae,

    Hor. C. 1, 31, 16 (cf.:

    gravi Malvae salubres corpori,

    id. Epod. 2, 57).—
    2.
    Light in motion, swift, quick, fleet, nimble, rapid (syn.:

    agilis, alacer, pernix): ipsa (diva) levi fecit volitantem flamine currum (i. e. Argo),

    a quick, favorable wind, Cat. 64, 9; cf.:

    leves venti,

    Ov. M. 15, 346:

    flatus,

    Sil. 15, 162:

    currus,

    light, swift, Ov. M. 2, 150:

    levi deducens pollice filum,

    light, nimble, id. ib. 4, 36; so,

    pollex,

    id. ib. 6, 22:

    saltus,

    id. ib. 7, 767;

    3, 599: peltam pro parma fecit, ut ad motus concursusque essent leviores,

    Nep. Iphicr. 1:

    Messapus levis cursu,

    Verg. A. 12, 489:

    leves Parthi,

    id. G. 4, 314:

    equus,

    Val. Fl. 1, 389:

    Nympharumque leves cum Satyris chori,

    Hor. C. 1, 1, 31:

    quaere modos leviore plectro,

    nimbler, gayer, id. ib. 2, 1, 40:

    et levis erecta consurgit ad oscula plantā,

    Juv. 6, 507.—With inf. ( poet.):

    omnes ire leves,

    Sil. 16, 488:

    exsultare levis,

    id. 10, 605:

    levior discurrere,

    id. 4, 549:

    nullo levis terrore moveri,

    Claud. IV. Cons. Hon. 514:

    hora,

    fleeting, Ov. M. 15, 181:

    terra,

    light, thin soil, Verg. G. 2, 92:

    et ubi montana (loca) quod leviora et ideo salubriora,

    Varr. R. R. 1, 6, 3;

    so (opp graviora),

    id. ib. —
    3.
    Slight, trifling, small (mostly poet.): ignis, Ov. M. 3, 488:

    tactus,

    a slight, gentle touch, id. ib. 4, 180:

    strepitus,

    id. ib. 7, 840:

    stridor,

    id. ib. 4, 413.
    II.
    Trop.
    A.
    Without weight, i. e. of no consequence; hence, in gen., light, trifling, unimportant, inconsiderable, trivial, slight, little, petty, easy (class.):

    nunquam erit alienis gravis qui suis se concinnat levem,

    Plaut. Trin. 3, 2, 58:

    grave est nomen imperii atque id etiam in levi persona pertimescitur,

    Cic. Agr. 2, 17, 45:

    leve et infirmum,

    id. Rosc. Com. 2, 6: quae mihi ad spem obtinendae veritatis gravissima sunt;

    ad motum animi... leviora,

    id. Deiot. 2, 5:

    quod alia quaedam inania et levia conquiras,

    id. Planc. 26, 63:

    auditio,

    a light, unfounded report, Caes. B. G. 7, 42:

    cui res et pecunia levissima et existimatio sanctissima fuit semper,

    something very insignificant, Cic. Rosc. Com. 5, 15:

    dolor,

    id. Fin. 1, 12, 40:

    proelium,

    Caes. B. G. 7, 36:

    periculum,

    id. B. C. 3, 26:

    in aliquem merita,

    id. ib. 2, 32, 10:

    leviore de causa,

    id. B. G. 7, 4 fin.:

    praecordia levibus flagrantia causis,

    Juv. 13, 182:

    effutire leves indigna tragoedia versus,

    Hor. A. P. 231.—As subst.:

    in levi habitum,

    was made little of, was regarded as a trifle, Tac. H. 2, 21; id. A. 3, 54:

    levia sed nimium queror,

    Sen. Herc. Fur. 63:

    quid leviora loquor? Petr. poët. 134, 12: non est leve tot puerorum observare manus,

    no easy matter, Juv. 7, 240:

    quidquid levius putaris,

    easier, id. 10, 344.—
    (β).
    With gen. ( poet.):

    opum levior,

    Sil. 2, 102.—
    B.
    In disposition or character.
    1.
    Light, light-minded, capricious, fickle, inconstant, unreliable, false:

    homo levior quam pluma,

    Plaut. Men. 3, 2, 23:

    ne me leviorem erga te putes,

    id. Trin. 5, 2, 34:

    tu levior cortice,

    Hor. C. 3, 9, 22:

    vitium levium hominum atque fallacium,

    Cic. Lael. 25, 91:

    quidam saepe in parva pecunia perspiciuntur quam sint leves,

    id. ib. 17, 63:

    leves ac nummarii judices,

    id. Clu. 28, 75:

    sit precor illa levis,

    Tib. 1, 6, 56:

    levi brachio aliquid agere,

    Cic. Att. 4, 16, 6:

    quid levius aut turpius,

    Caes. B. G. 5, 28 fin.:

    auctor,

    Liv. 5, 15:

    leves amicitiae,

    Cic. Lael. 26, 100:

    spes,

    vain, empty, Hor. Ep. 1, 5, 8:

    leviores mores,

    Ulp. Fragm. 6, 12.—
    2.
    Mild, gentle, pleasant (rare):

    quos qui leviore nomine appellant, percussores vocant,

    Cic. Rosc. Am. 33, 93; and:

    levior reprehensio,

    id. Ac. 2, 32, 102:

    tandem eo, quod levissimum videbatur, decursum est,

    the gentlest, mildest, Liv. 5, 23 fin.:

    nec leves somnos timor aut cupido Sordidus aufert,

    Hor. C. 2, 16, 15; id. Epod. 2, 28:

    exsilium,

    mild, tolerable, Suet. Aug. 51.—Hence, adv.: lĕ-vĭter, lightly, not heavily.
    1.
    Lit. (rare):

    armati,

    light-armed, Curt. 4, 13.—Of the blow of a weapon:

    levius casura pila sperabat,

    Caes. B. C. 3, 92, 2.—
    2.
    Trop.
    a.
    Slightly, a little, not much, somewhat:

    leviter densae nubes,

    Lucr. 6, 248:

    inflexum bacillum,

    Cic. Div. 1, 17, 30:

    genae leviter eminentes (al. leniter),

    id. N. D. 2, 57, 143:

    qui (medici) leviter aegrotantes leniter curant, gravioribus autem morbis, etc.,

    id. Off. 1, 24, 83:

    saucius,

    id. Inv. 2, 51, 154:

    non leviter lucra liguriens,

    id. Verr. 2, 3, 76, § 177:

    agnoscere aliquid,

    id. Fin. 2, 11, 33:

    eruditus,

    id. de Or. 3, 6, 24.— Comp.:

    quanto constantior idem In vitiis, tanto levius miser,

    so much less, Hor. S. 2, 7, 18:

    dolere,

    Ov. P. 1, 9, 30.— Sup.:

    ut levissime dicam,

    to express it in the mildest manner, Cic. Cat. 3, 7 fin.
    b.
    Easily, lightly, without difficulty, with equanimity:

    id eo levius ferendum est, quod, etc.,

    Cic. Fam. 4, 3, 2; cf.:

    sed levissime feram, si, etc.,

    id. Prov. Cons. 20, 47; Liv. 29, 9.— Comp.:

    levius torquetis Arachne,

    more dexterously, Juv. 2, 56.
    2.
    lēvis (erroneously laevis), e, adj. [Gr. leios, leuros], smooth, smoothed, not rough, opp. asper (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    corpuscula quaedam levia, alia aspera, etc.,

    Cic. N. D. 1, 24, 66:

    in locis (spectatur): leves an asperi,

    id. Part. Or. 10, 36:

    Deus levem eum (mundum) fecit et undique aequabilem,

    id. Univ. 6:

    pocula,

    smooth, shining, Verg. A. 5, 91:

    pharetrae,

    id. ib. 5, 558:

    brassica,

    Cato, R. R. 15, 7:

    levissima corpora,

    Lucr. 4, 659:

    coma pectine levis,

    Ov. M. 12, 409:

    nascunturque leves per digitos umerosque plumae,

    Hor. C. 2, 20, 11:

    levior assiduo detritis aequore conchis,

    Ov. M. 13, 792: inimicus pumice levis, rubbed (cf. pumicatus), Juv. 9, 95.— Poet.: levi cum sanguine Nisus labitur infelix, slippery, [p. 1055] Verg. A. 5, 328:

    levis Juventas ( = imberbis),

    smooth, without hair, beardless, Hor. C. 2, 11, 6; so,

    ora,

    Tib. 1, 9 (8), 31:

    crura,

    Juv. 8, 115:

    sponsus,

    id. 3, 111:

    caput,

    id. 10, 199; 2, 12; hence, also, poet. for youthful, delicate, beautiful:

    pectus,

    Verg. A. 11, 40:

    frons,

    id. E. 6, 51:

    umeri,

    id. A. 7, 815:

    colla,

    Ov. M. 10, 698.—Also, finely dressed, spruce, effeminate:

    vir,

    Ov. A. A. 3, 437; Pers. 1, 82: argentum, smooth, not engraved or chased, Juv. 14, 62.—In neutr. absol.:

    externi ne quid valeat per leve morari,

    smoothness, Hor. S. 2, 7, 87; so,

    per leve,

    Pers. 1, 64:

    per levia,

    Aus. Idyll. 16, 4.—
    B.
    Transf., rubbed smooth, ground down, softened, soft (rare), Scrib. Comp. 228; Cels. 2, 8.—
    II.
    Trop., of speech, smooth, flowing (rare but class.):

    oratio (opp. aspera),

    Cic. Or. 5 fin.; so,

    levis verborum concursus (opp. asper),

    id. de Or. 3, 43, 171:

    levis et aspera (vox),

    Quint. 11, 3, 15:

    levis et quadrata compositio,

    id. 2, 5, 9:

    levia ac nitida,

    id. 5, 12, 18:

    (aures) fragosis offenduntur et levibus mulcentur,

    id. 9, 4, 116.— Adv. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > levis

  • 85 licui

    lĭquesco, lĭcŭi, 3, v. inch. n. [liqueo], to become fluid or liquid, to melt.
    I.
    Lit.:

    tabes nivis liquescentis,

    Liv. 21, 36:

    haec ut cera liquescit,

    Verg. E. 8, 80; Ov. M. 5, 431:

    volnificusque chalybs vastā fornace liquescit,

    Verg. A. 8, 446; Plin. 37, 10, 59, § 162:

    corpora foeda jacent... dilapsa liquescunt,

    i. e. putrefy, Ov. M. 7, 550.—
    B.
    Transf.
    1.
    To become clear, limpid: aqua liquescit ac subsidit, Auct. B. Alex. 5.—
    2.
    Of the liquid sound of l, m, n, r with other consonants, to merge, coalesce, be confined with other sounds:

    eorum sonus liquescit et tenuatur,

    Val. Prob. p. 1389 P.—
    II.
    Trop.
    A.
    To grow soft, effeminate:

    qua (voluptate) cum liquescimus,

    Cic. Tusc. 2, 22, 52. —
    B.
    To melt or waste away:

    fortuna liquescit,

    Ov. Ib. 425.—Of a person:

    minui et deperire, et, ut proprie dicam, liquescere,

    Sen. Ep. 26.

    Lewis & Short latin dictionary > licui

  • 86 liquesco

    lĭquesco, lĭcŭi, 3, v. inch. n. [liqueo], to become fluid or liquid, to melt.
    I.
    Lit.:

    tabes nivis liquescentis,

    Liv. 21, 36:

    haec ut cera liquescit,

    Verg. E. 8, 80; Ov. M. 5, 431:

    volnificusque chalybs vastā fornace liquescit,

    Verg. A. 8, 446; Plin. 37, 10, 59, § 162:

    corpora foeda jacent... dilapsa liquescunt,

    i. e. putrefy, Ov. M. 7, 550.—
    B.
    Transf.
    1.
    To become clear, limpid: aqua liquescit ac subsidit, Auct. B. Alex. 5.—
    2.
    Of the liquid sound of l, m, n, r with other consonants, to merge, coalesce, be confined with other sounds:

    eorum sonus liquescit et tenuatur,

    Val. Prob. p. 1389 P.—
    II.
    Trop.
    A.
    To grow soft, effeminate:

    qua (voluptate) cum liquescimus,

    Cic. Tusc. 2, 22, 52. —
    B.
    To melt or waste away:

    fortuna liquescit,

    Ov. Ib. 425.—Of a person:

    minui et deperire, et, ut proprie dicam, liquescere,

    Sen. Ep. 26.

    Lewis & Short latin dictionary > liquesco

  • 87 Maecenas

    Maecēnas, ātis, m. [Tuscan, perh. Maecnatial; v. Sil. 10, 40; Müll. Etrusk. 1, p. 404; 415]: C. Cilnius Maecenas, a Roman knight, descended, on the mother's side, from the Arretinian gens of the Maecenates (and on the father's side from that of the Cilnii;

    v. Müll. l. c. p. 416 sq.),

    the friend of Augustus and the patron of Horace and Virgil, Prop. 4, 8 (9), 1; Hor. C. 1, 1, 1; Verg. G. 1, 2; Vell. 2, 88, 2; Tac. A. 6, 11; Sen. Prov. 3, 9 sq.; id. Ep. 19, 8 sq.; 114, 4; Quint. 9, 4, 28.—
    B.
    Transf., to denote, in gen.,
    1.
    A patron of literature:

    sint Maecenates, non deerunt, Flacce, Marones,

    Mart. 8, 56, 5; Sen. Prov. 3, 10:

    quis tibi Maecenas erit?

    Juv. 7, 94.—
    2.
    A person of distinction:

    vestem Purpuream teneris quoque Maecenatibus aptam,

    Juv. 12, 39. —
    3.
    A luxurious, effeminate person:

    multum referens de Maecenate supino,

    Juv. 1, 66.—Hence,
    II.
    Maecēnātĭānus, a, um, adj., of or belonging to Mæcenas:

    turris,

    Suet. Ner. 38:

    horti,

    id. Tib. 15:

    vina,

    named after him, Plin. 14, 6, 8, § 67.

    Lewis & Short latin dictionary > Maecenas

  • 88 Maecenatianus

    Maecēnas, ātis, m. [Tuscan, perh. Maecnatial; v. Sil. 10, 40; Müll. Etrusk. 1, p. 404; 415]: C. Cilnius Maecenas, a Roman knight, descended, on the mother's side, from the Arretinian gens of the Maecenates (and on the father's side from that of the Cilnii;

    v. Müll. l. c. p. 416 sq.),

    the friend of Augustus and the patron of Horace and Virgil, Prop. 4, 8 (9), 1; Hor. C. 1, 1, 1; Verg. G. 1, 2; Vell. 2, 88, 2; Tac. A. 6, 11; Sen. Prov. 3, 9 sq.; id. Ep. 19, 8 sq.; 114, 4; Quint. 9, 4, 28.—
    B.
    Transf., to denote, in gen.,
    1.
    A patron of literature:

    sint Maecenates, non deerunt, Flacce, Marones,

    Mart. 8, 56, 5; Sen. Prov. 3, 10:

    quis tibi Maecenas erit?

    Juv. 7, 94.—
    2.
    A person of distinction:

    vestem Purpuream teneris quoque Maecenatibus aptam,

    Juv. 12, 39. —
    3.
    A luxurious, effeminate person:

    multum referens de Maecenate supino,

    Juv. 1, 66.—Hence,
    II.
    Maecēnātĭānus, a, um, adj., of or belonging to Mæcenas:

    turris,

    Suet. Ner. 38:

    horti,

    id. Tib. 15:

    vina,

    named after him, Plin. 14, 6, 8, § 67.

    Lewis & Short latin dictionary > Maecenatianus

  • 89 maltha

    maltha, ae, f., = maltha, a kind of thick, fatty petroleum from Samosata, fossil tar, the flame of which could be extinguished only with earth, Plin. 2, 104, 108, § 235.—
    B.
    Transf., a kind of varnish or cement made of slaked lime and hog's fat: maltha e calce fit recenti; gleba vino restinguitur: mox tunditur cum adipe suillo et ficu, Plin. 36, 24, 38, § 181; Pall. 1, 41.—
    * II.
    Trop., an effeminate person, Lucil. ap. Non. 37, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > maltha

  • 90 malus

    1.
    mălus, a, um, adj. [Sanscr. mala, dirt; Gr. melas, black; cf. macula; Germ. mal in Mutter-mal, etc.].— Comp.: pējor, pejus.— Sup.: pessimus, a, um, bad, in the widest sense of the word (opp. bonus), evil, wicked, injurious, destructive, mischievous, hurtful; of personal appearance, ill-looking, ugly, deformed; of weight, bad, light; of fate, evil, unlucky, etc.:

    malus et nequam homo,

    Plaut. Ps. 4, 7, 1:

    pessima puella,

    Cat. 36, 9; 55, 10:

    delituit mala,

    Plaut. Rud. 2, 5, 9:

    philosophi minime mali illi quidem, sed non satis acuti,

    Cic. Off. 3, 9, 23:

    malam opinionem habere de aliquo,

    id. Verr. 2, 3, 24, § 59:

    consuetudo,

    Hor. S. 1, 3, 36:

    conscientia,

    Quint. 12, 1, 3:

    mens,

    id. ib.:

    mores,

    Sall. C. 18:

    fures,

    Hor. S. 1, 1, 77:

    Furiae,

    id. ib. 2, 3, 135:

    virus,

    Verg. G. 1, 129:

    cicuta,

    Hor. S. 2, 1, 56:

    libido,

    Liv. 1, 57:

    falx,

    Verg. E. 3, 11:

    gramina,

    id. A. 2, 471: carmen, i. e. an incantation, Leg. XII. Tab. ap. Plin. 28, 2, 4, § 17:

    abi in malam rem,

    go and be hanged! Ter. And. 2, 1, 17:

    pugna,

    unsuccessful, adverse, Cic. Div. 2, 25, 54; Sall. J. 56:

    avis,

    i. e. ill-boding, Hor. C. 1, 15, 5; cf. id. ib. 3, 6, 46:

    ales,

    id. Epod. 10, 1: aetas, burdensome, i. e. senectus, Plaut. Aul. 1, 1, 4:

    haud mala est mulier,

    not badlooking, id. Bacch. 5, 2, 42:

    facies,

    Quint. 6, 3, 32; Ter. Eun. 2, 2, 43:

    crus,

    i. e. deformed, Hor. S. 1, 2, 102:

    pondus,

    i. e. light, deficient, Plaut. Am. 1, 1, 156.—Of the sick:

    in malis aeger est,

    in great danger, Cels. 3, 15 fin.:

    tempus a quo omnis aeger pejor fiat,

    id. 3, 5 med.:

    eo tempore fere pessimi sunt qui aegrotant,

    id. ib. —In neutr. sing., as adv.:

    ne gallina malum responset dura palato,

    Hor. S. 2, 4, 18.— Comp.: pejor, worse:

    via,

    Hor. S. 1, 5, 96.—Hence,
    1.
    mă-lum, i, n., any thing bad, an evil, mischief, misfortune, calamity, etc.
    A.
    In gen.:

    orarem, ut ei, quod posses mali facere, faceres,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 25:

    quam sit bellum, cavere malum,

    Cic. de Or. 1, 58, 247:

    nihil enim mali accidisse Scipioni puto,

    id. Lael. 3, 10:

    hostes inopinato malo turbati,

    Caes. B. C. 2, 12:

    externum, i. e. bellum,

    Nep. Hamilc. 21:

    ne in cotidianam id malum vertat, i. e. febris,

    Cels. 3, 15:

    hoc malo domitos potius cultores agrorum fore, quam, etc.,

    Liv. 2, 34, 11.—
    B.
    In partic.
    (α).
    Punishment; hurt, harm, severity, injury:

    malo domandam tribuniciam potestatem,

    Liv. 2, 54, 10:

    malo exercitum coërcere,

    Sall. J. 100, 5:

    sine malo,

    Plaut. Rud. 4, 4, 81; so Ter. Eun. 4, 4, 45; Liv. 4, 49, 11:

    vi, malo, plagis adductus est, ut frumenti daret,

    ill-usage, Cic. Verr. 2, 3, 23, § 56:

    amanti amoenitas malo est: nobis lucro est,

    is hurtful, injurious, Plaut. Men. 2, 3, 5:

    clementiam illi malo fuisse,

    was injurious, unfortunate, Cic. Att. 14, 22, 1: malo hercle magno suo convivat sine modo, to his own [p. 1105] hurt, Enn. ap. Non. 474, 23 (Sat. v. 1 Vahl.):

    olet homo quidam malo suo,

    Plaut. Am. 1, 1, 165:

    male merenti bona es: at malo cum tuo,

    to your own hurt, id. As. 1, 3, 3.—
    (β).
    Wrong-doing:

    causae, quae numquam malo defuturae sunt, Sen. de Ira, 1, 16, 3: sperans famam exstingui veterum sic posse malorum,

    Verg. A. 6, 527; Anthol. Lat. 1, 178.—
    (γ).
    As a term of abuse, plague, mischief, torment:

    quid tu, malum, me sequere?

    Plaut. Cas. 1, 3:

    qui, malum, alii?

    Ter. Eun. 4, 7, 10:

    quae, malum, est ista tanta audacia?

    Cic. Verr. 2, 1, 20, § 54; so id. Off. 2, 15, 53; Curt. 8, 14, 41.—
    (δ).
    As an exclamation, alas! misery! Plaut. Capt. 3, 3, 16; id. Men. 2, 3, 37 Brix ad loc.—
    2.
    măle, adv., badly, ill, wrongly, wickedly, unfortunately, erroneously, improperly, etc.: dubitas, quin lubenter tuo ero meus, quod possiet facere, faciat male? will do all the harm to him, etc., Plaut. Poen. 4, 2, 66: si iste Italiam relinquet, faciet omnino male, et, ut ego existimo, alogistôs, will act altogether unwisely, Attic. ap. Cic. Att. 9, 10:

    di isti Segulio male faciant,

    do harm to him, punish him, Cic. Fam. 11, 21, 1:

    o factum male de Alexione!

    id. Att. 15, 1, 1:

    male velle alicui,

    to wish ill, Plaut. As. 5, 1, 13:

    Karthagini male jamdiu cogitanti bellum multo ante denuntio, cogitare de aliquo,

    Cic. Sen. 6, 18:

    male loqui,

    id. Rosc. Am. 48:

    male loqui alicui, for maledicere,

    Ter. Phorm. 2, 3, 25:

    male accipere verbis aliquem,

    Cic. Verr. 2, 1, 54, § 140:

    equitatu agmen adversariorum, male habere,

    to harass, annoy, Caes. B. C. 1, 63:

    hoc male habet virum,

    annoys, vexes him, Ter. And. 2, 6, 5:

    male se habere,

    to feel ill, dejected, low-spirited, id. Eun. 4, 2, 6:

    male est animo,

    it vexes me, id. Ad. 4, 5, 21:

    male est animo,

    I feel unwell, Plaut. Curc. 2, 3, 33:

    male fit animo,

    I am beginning to feel bad, am getting unwell, id. Rud. 2, 6, 26: L. Antonio male sit, si quidem, etc., evil betide him! (a formula of imprecation), Cic. Att. 15, 15, 1:

    quae res tibi vertat male,

    much harm may it do you! Ter. Ad. 2, 1, 37:

    male tibi esse malo quam molliter,

    I would rather you should be unfortunate than effeminate, Sen. Ep. 82, 1:

    proelium male pugnatum,

    unsuccessfully, Sall. J. 54, 7:

    ea quae male empta sunt,

    at a bad bargain, Cic. Att. 2, 4, 1:

    male vendere,

    at a sacrifice, id. Verr. 2, 3, 98, § 227:

    male reprehendunt praemeditationem rerum futurarum,

    id. Tusc. 3, 16, 34:

    male tegere mutationem fortunae,

    Tac. H. 1, 66:

    male sustinere arma,

    unskilfully, Liv. 1, 25, 12: non dubito, quin me male oderit, i. e. very much, intensely, Caes. ap. Cic. Att. 14, 1, 2:

    male metuo, ne, etc.,

    exceedingly, much, Ter. Hec. 3, 2, 2:

    rauci,

    miserably, Hor. S. 1, 4, 66.—

    When attached to an adjective, it freq. gives it the opposite meaning: male sanus = insanus,

    insane, deranged, Cic. Att. 9, 15, 5:

    male sana,

    with mind disturbed, Verg. A. 4, 8:

    gratus,

    i. e. ungrateful, Ov. H. 7, 27:

    male fidas provincias,

    unfaithful, Tac. H. 1, 17:

    statio male fida carinis,

    unsafe, Verg. A. 2, 23.— Comp.:

    oderam multo pejus hunc quam illum ipsum Clodium,

    Cic. Fam. 7, 2, 3; cf.:

    pejusque leto flagitium timet,

    Hor. C. 4, 9, 50; and:

    cane pejus vitabit chlamydem,

    id. Ep. 1, 17, 30.
    2.
    mālus, i, f., Gr. mêlea, an appletree:

    malus bifera,

    Varr. R. R. 1, 7:

    et steriles platani malos gessere valentes,

    Verg. G. 2, 70:

    malus granata,

    the pomegranate, Isid. 17, 7, 6:

    felices arbores putantur esse quercus...malus, etc.,

    Macr. S. 3, 20, 2.
    3.
    mālus, i, m. [by some referred to root mac-; Gr. makros; Lat. magnus; but perh. the same word with 2. malus], an upright mast, pole, or beam.
    I.
    In gen.:

    malos exaequantes altitudinem jugi surrexit,

    Front. Strat. 3, 8, 3.—
    II.
    Esp.
    A.
    A mast of a ship:

    ut si qui gubernatorem in navigando agere nihil dicant, cum alii malos scandant, etc.,

    Cic. Sen. 6, 17:

    malum erigi, vela fieri imperavit,

    id. Verr. 2, 5, 34, § 88:

    attolli malos,

    Verg. A. 5, 829:

    malo suspendit ab alto,

    id. ib. 5, 489:

    saucius,

    injured, Hor. C. 1, 14, 5.—
    B.
    A standard or pole, to which the awnings spread over the theatre were attached, Lucr. 6, 110; Liv. 39, 7, 8.—
    C.
    The beam in the middle of a wine-press, Plin. 18, 31, 74, § 317.—
    D.
    The corner beams of a tower:

    turrium mali,

    Caes. B. G. 7, 22, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > malus

  • 91 mas

    mās, măris (n. mare, rare; gen. plur [p. 1117] marium, Cic. Part. Or. 10, 35; Mel. 3, 9, 5), adj. [prob. from Sanscr. root man, think; manus, man, human being; cf.: memini, moneo, etc.], male, masculine, of the male sex:

    mare et femineum sexus,

    App. de Mund. p. 66 med.:

    maribus (sc. diis),

    Cic. Leg. 2, 12, 29:

    si marem (anguem) emisisset... si feminam, etc.,

    id. Div. 1, 18, 36; id. Part. Or. 10; so,

    emissio maris anguis (opp. emissio feminae anguis),

    id. Div. 2, 29, 62: mas vitellus, a male yolk, i. e. which would produce a male chick, Hor. S. 2, 4, 14.—Of plants:

    ure mares oleas,

    Ov. F. 4, 741.—
    B.
    Transf., masculine, manly, brave ( poet.):

    quod mares homines amant,

    Plaut. Poen. 5, 5, 32:

    maribus Curiis,

    Hor. Ep. 1, 1, 64:

    animi,

    id. A. P. 402:

    male mas,

    unmanly, effeminate, Cat. 16, 13:

    atque marem strepitum fidis intendisse Latinae,

    i. e. a manly, noble strain, Pers. 6, 4.—As subst.: mās, māris, a male (opp. femina, v. infra).
    A.
    Lit., of gods, human beings, and animals:

    congressio maris et feminae,

    Cic. Rep. 1, 24, 38:

    et mares deos et feminas esse dicitis,

    id. N. D. 1, 34, 95:

    (bestiarum) aliae mares, aliae feminae sunt... et in mare et in femina, etc.,

    id. ib. 2, 51, 128; cf.:

    feminaque ut maribus conjungi possit,

    Lucr. 5, 853:

    marium expers,

    Suet. Claud. 33; so,

    marium pignora,

    id. Aug. 21 Oud. N. cr.:

    stuprum in maribus,

    Quint. 11, 1, 84:

    vos tollite laudibus, mares, Delon Apollinis,

    Hor. C. 1, 21, 10.—
    B.
    Trop., of plants:

    in tilia mas et femina differunt omni modo: namque et materies dura ac nodosa, etc.,

    Plin. 16, 14, 25, § 65:

    cognati virilis sexus, per mares descendentes,

    Ulp. Fragm. 26, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > mas

  • 92 mitra

    mī̆tra, ae, f., = mitra.
    I.
    A headband, coif, turban of the Asiatics;

    in Greece and Rome worn only by women, except occasionally by effeminate young men: P. Clodius a crocotā, a mitrā... est factus repente popularis,

    Cic. Har. Resp. 21, 44; Plin. 35, 9, 35, § 58:

    picta lupa barbara mitra,

    Juv. 3, 66. Also worn by Bacchus, Prop. 4, 2, 31.—
    II.
    A rope (late Lat.), Tert. Carm. de Jona et Ninive, 42; cf. Isid. 19, 4, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > mitra

  • 93 mollesco

    mollesco, ĕre, v. inch. n. [molleo], to become soft, to soften ( poet. and in post-Aug. prose; cf. liquesco).
    I.
    Lit.:

    rura colit nemo: mollescunt colla juvencis,

    Cat. 64, 38:

    ebur,

    Ov. M. 10, 283:

    tactu,

    Plin. 12, 17, 37, § 76.—
    II.
    Trop.
    1.
    To become soft, mild, or gentle:

    tum genus humanum primum mollescere coepit,

    Lucr. 5, 1014:

    pectora,

    Ov. P. 1, 6, 8.—
    2.
    To become effeminate, unmanly:

    mollescat in undis,

    Ov. M. 4, 386:

    ne forte mollescat cor vestrum,

    Vulg. Jer. 51, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > mollesco

  • 94 mollio

    mollĭo, īvi and ii, ītum, 4 (mollibat for molliebat, Att. ap. Non. 347, 16; Ov. M. 6, 21:

    mollirier for molliri,

    Ter. Phorm. 4, 3, 27), v. a. [mollis], to make soft, pliant, flexible, or supple, to soften (class.).
    I.
    Lit.:

    frigoribus durescit umor, et idem vicissim mollitur tepefactus,

    Cic. N. D. 2, 10, 26:

    lanam trahendo,

    by spinning, Ov. M. 2, 411:

    artus oleo,

    Liv. 21, 55:

    dum ferrum molliat ignis,

    Hor. S. 1, 4, 20:

    ceram,

    Ov. M. 8, 198:

    semina,

    id. ib. 7, 123:

    humum foliis,

    id. ib. 4, 741:

    glebas,

    id. ib. 6, 220:

    ventrem,

    to relax, purge moderately, Plin. 20, 5, 20, § 43:

    duritias,

    id. 28, 17, 70, § 34:

    agri molliti,

    softened, loosened, Cic. N. D. 2, 50, 130.—
    II.
    Trop.
    A.
    To soften, moderate, mitigate; to tame, restrain, check; to render easier, lighter, pleasanter, or less disagreeable:

    Hannibalem juveniliter exsultantem patientiā suā molliebat,

    Cic. Sen. 4, 10: quā mons mollibat mare, broke the violence of the sea, Att. ap. Non. 347, 16:

    iras,

    Liv. 1, 9:

    impetum,

    id. 3, 35:

    indocili numero cum grave mollit opus,

    Ov. Tr. 4, 1, 6:

    poenam,

    id. ib. 3, 5, 53:

    clivum,

    to make the ascent of a hill easier, Caes. B. G. 7, 46:

    clivos,

    Liv. 21, 37, 3:

    verba usu,

    Cic. N. D. 1, 34, 95:

    translationem,

    id. de Or. 3, 41, 165:

    fructus feros colendo,

    to render milder, Verg. G. 2, 36:

    caelum,

    Plin. 2, 47, 47, § 124:

    lacrimae meorum me interdum molliunt,

    overcome me, Cic. Att. 10, 9, 2:

    Deus mollivit cor meum,

    softened, Vulg. Job, 23, 16.—
    B.
    To soften, render effeminate or unmanly:

    legionem,

    Cic. Phil. 12, 3, 8:

    animos,

    id. Tusc. 2, 11, 27: vocem, to make soft or womanish, Quint. 11, 3, 24:

    puerum,

    to unman, Stat. S. 3, 4, 68.

    Lewis & Short latin dictionary > mollio

  • 95 muliebria

    mŭlĭĕbris, e, adj. [mulier], of or belonging to a woman, womanly, female, feminine.
    I.
    Adj. (class.):

    loci muliebres, ubi nascendi initia consistunt,

    Varr. L. L. 5, 3:

    facinus,

    Plaut. Truc. 4, 3, 35:

    comitatus,

    Cic. Mil. 10, 28:

    vox,

    id. de Or. 3, 11, 41:

    vestis,

    Nep. Alc. 10, 6:

    venustas,

    Cic. Off. 1, 36, 130:

    fraus,

    Tac. A. 2, 71:

    impotentia,

    id. ib. 1, 4:

    certamen, i. e. de mulieribus,

    Liv. 1, 57:

    jura,

    id. 34, 3:

    Fortuna Muliebris, worshipped in memory of the wife and mother of Coriolanus, who persuaded him to retreat,

    Val. Max. 1, 8, 4; Liv. 2, 40.—
    B.
    In a reproachful sense, womanish, effeminate, unmanly: parce muliebri supellectili. Mi. Quae ea est supellex? Ha. Clarus clamor sine modo, Plaut. Poen. 5, 3, 26 sq.: animum geritis muliebrem, Poët. ap. Cic. Off. 1, 18, 61 (Trag. Rel. p. 227 Rib.):

    muliebris enervataque sententia,

    Cic. Tusc. 2, 6, 15.—Gram. t. t., feminine (opp. virilis):

    vocabulum,

    Varr. L. L. 9, § 40 sq. Müll.—
    II.
    Subst.: mŭlĭĕbrĭa, ĭum, n.
    A.
    = pu denda muliebria, Tac. A. 14, 60:

    muliebria pati,

    to let one's self be used as a woman, id. ib. 11, 36.—
    B.
    Womanish things:

    muliebria cetera,

    Plin. 37, 2, 6, § 17 = menstrua:

    desierant Sarae fieri muliebria,

    Vulg. Gen. 18, 11.—Hence, adv.: mŭlĭĕ-brĭter.
    1.
    In the manner of a woman, like a woman:

    nec muliebriter Expavit ensem,

    Hor. C. 1, 37, 22:

    ingemiscens,

    Plin. 35, 11, 40, § 140:

    flere,

    Spart. Hadr. 14, 5:

    Hunni equis muliebriter insidentes,

    in the manner of women, Amm. 31, 2, 6.—
    2.
    Womanishly, effeminately: si se lamentis muliebriter lacrimisque dedet. Cic. Tusc. 2, 21, 48:

    ne quid serviliter muliebriterve faciamus,

    id. ib. 2, 23, 55:

    Antinăum suum muliebriter flere,

    Spart. Hadr. 14, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > muliebria

  • 96 muliebris

    mŭlĭĕbris, e, adj. [mulier], of or belonging to a woman, womanly, female, feminine.
    I.
    Adj. (class.):

    loci muliebres, ubi nascendi initia consistunt,

    Varr. L. L. 5, 3:

    facinus,

    Plaut. Truc. 4, 3, 35:

    comitatus,

    Cic. Mil. 10, 28:

    vox,

    id. de Or. 3, 11, 41:

    vestis,

    Nep. Alc. 10, 6:

    venustas,

    Cic. Off. 1, 36, 130:

    fraus,

    Tac. A. 2, 71:

    impotentia,

    id. ib. 1, 4:

    certamen, i. e. de mulieribus,

    Liv. 1, 57:

    jura,

    id. 34, 3:

    Fortuna Muliebris, worshipped in memory of the wife and mother of Coriolanus, who persuaded him to retreat,

    Val. Max. 1, 8, 4; Liv. 2, 40.—
    B.
    In a reproachful sense, womanish, effeminate, unmanly: parce muliebri supellectili. Mi. Quae ea est supellex? Ha. Clarus clamor sine modo, Plaut. Poen. 5, 3, 26 sq.: animum geritis muliebrem, Poët. ap. Cic. Off. 1, 18, 61 (Trag. Rel. p. 227 Rib.):

    muliebris enervataque sententia,

    Cic. Tusc. 2, 6, 15.—Gram. t. t., feminine (opp. virilis):

    vocabulum,

    Varr. L. L. 9, § 40 sq. Müll.—
    II.
    Subst.: mŭlĭĕbrĭa, ĭum, n.
    A.
    = pu denda muliebria, Tac. A. 14, 60:

    muliebria pati,

    to let one's self be used as a woman, id. ib. 11, 36.—
    B.
    Womanish things:

    muliebria cetera,

    Plin. 37, 2, 6, § 17 = menstrua:

    desierant Sarae fieri muliebria,

    Vulg. Gen. 18, 11.—Hence, adv.: mŭlĭĕ-brĭter.
    1.
    In the manner of a woman, like a woman:

    nec muliebriter Expavit ensem,

    Hor. C. 1, 37, 22:

    ingemiscens,

    Plin. 35, 11, 40, § 140:

    flere,

    Spart. Hadr. 14, 5:

    Hunni equis muliebriter insidentes,

    in the manner of women, Amm. 31, 2, 6.—
    2.
    Womanishly, effeminately: si se lamentis muliebriter lacrimisque dedet. Cic. Tusc. 2, 21, 48:

    ne quid serviliter muliebriterve faciamus,

    id. ib. 2, 23, 55:

    Antinăum suum muliebriter flere,

    Spart. Hadr. 14, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > muliebris

  • 97 muliero

    mŭlĭĕro, āvi, 1, v. a. [id.], to make womanish, render effeminate (ante-class.): Varr. ap. Non. 140, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > muliero

  • 98 perfluus

    perflŭus, a, um, adj. [perfluo], flowing, undulating. — Transf., effeminate, wanton (post-class.):

    incessus,

    App. M. 11, p. 260, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > perfluus

  • 99 permadesco

    per-mădesco, dŭi, 3, v. inch. n., to become thoroughly wet, quite moist.
    I.
    Lit.:

    quasi hibernis pluviis terra permaduerit,

    Col. 2, 4; Prud. steph. 10, 1010.—
    II.
    Trop., to grow soft or effeminate:

    deliciis,

    Sen. Ep. 20, 11:

    fugite enervatam felicitatem, quā animi permadescunt,

    id. Prov. 4, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > permadesco

  • 100 puellasco

    pŭellasco, ĕre, v. inch. n. [id.], to become a girl, i.e. to grow girlish or effeminate: etiam veteres puellascunt et multi pueri puellascunt, Varr. ap. Non. 154, 8 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > puellasco

См. также в других словарях:

  • Effeminate — Ef*fem i*nate, a. [L. effeminatus, p. p. of effeminare to make a woman of; ex out + femina a woman. See {Feminine}, a.] 1. Having some characteristic of a woman, as delicacy, luxuriousness, etc.; soft or delicate to an unmanly degree; womanish;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Effeminate — Ef*fem i*nate, v. t. [imp. & p. p. {Effeminated}; p. pr. & vb. n. {Effeminating}.] To make womanish; to make soft and delicate; to weaken. [1913 Webster] It will not corrupt or effeminate children s minds. Locke. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Effeminate — Ef*fem i*nate, v. i. To grow womanish or weak. [1913 Webster] In a slothful peace both courage will effeminate and manners corrupt. Pope. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • effeminate — early 15c., from L. effeminatus womanish, effeminate, pp. of effeminare make a woman of, from ex out (see EX (Cf. ex )) + femina woman (see FEMININE (Cf. feminine)). Rarely used without reproach. Related: Effeminately …   Etymology dictionary

  • effeminate — [e fem′ə nit, ifem′ə nit] adj. [ME effeminat < L effeminatus pp. of effeminare, to make womanish < ex , out + femina, a woman: see FEMALE] 1. having the qualities generally attributed to women, as weakness, timidity, delicacy, etc.;… …   English World dictionary

  • effeminate — adj womanish, womanlike, womanly, feminine, *female, ladylike Analogous words: emasculated, enervated, unmanned (see UNNERVE): epicene (see BISEXUAL): *soft, mild, gentle, lenient, bland: pampered, indulged, humored, mollycoddled (see INDULGE)… …   New Dictionary of Synonyms

  • effeminate — [adj] having female qualities epicene, feminine, womanish, womanlike, womanly; concepts 401,404 Ant. manly, masculine …   New thesaurus

  • effeminate — ► ADJECTIVE ▪ (of a man) having characteristics regarded as typical of a woman. DERIVATIVES effeminacy noun effeminately adverb. ORIGIN from Latin effeminare make feminine …   English terms dictionary

  • effeminate — I. adjective Etymology: Middle English, from Latin effeminatus, from past participle of effeminare to make effeminate, from ex + femina woman more at feminine Date: 15th century 1. having feminine qualities untypical of a man ; not manly in… …   New Collegiate Dictionary

  • effeminate — [[t]ɪfe̱mɪnət[/t]] ADJ GRADED (disapproval) If you describe a man or boy as effeminate, you think he behaves, looks, or sounds like a woman or girl. ...a skinny, effeminate guy in lipstick and earrings... His voice was curiously high pitched,… …   English dictionary

  • effeminate — effeminately, adv. effeminateness, n. effemination, n. adj. /i fem euh nit/; v. /i fem euh nayt /, adj., v., effeminated, effeminating. adj. 1. (of a man or boy) having traits, tastes, habits, etc., traditionally considered feminine, as softness… …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»