Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

blandĭor

  • 1 blandior

        blandior ītus, īrī, dep.    [blandus], to fawn, soothe, caress, fondle, coax: cessit tibi blandienti Cerberus, H.: modo blanditur, modo... Terret, O.: mihi per Pompeium: patri ut duceretur, etc., L.: votis suis, i. e. believes what he wishes, O.—To flatter, make flattering speeches, be complaisant: qui litigare se simulans blandiatur: pavidum blandita, timidly coaxing, O.: mihi: eis subtiliter: patruo suo, O.: ne nobis blandiar, i. e. to speak plainly, Iu. —Fig., to please, soothe, gratify: quam voluptas sensibus blandiatur. — To entice, allure, invite: ignoscere vitiis blandientibus, Ta.: suā blanditur populus umbrā, O.
    * * *
    blandiri, blanditus sum V DEP
    flatter, delude; fawn; coax, urge, behave/speak ingratiatingly; allure; please

    Latin-English dictionary > blandior

  • 2 blandior

    blandĭor, ītus, 4, v. dep. [blandus].
    I. 1.
    With dat.:

    matri interfectae infante miserabiliter blandiente,

    Plin. 34, 8, 19, § 88.—
    2.
    With inter se, Plin. 10, 37, 52, § 109.—
    3.
    With ut and subj.:

    Hannibalem pueriliter blandientem patri ut duceretur in Hispaniam,

    Liv. 21, 1, 4.—
    4.
    Absol.:

    cessit immanis tibi blandienti Janitor aulae Cerberus,

    Hor. C. 3, 11, 15:

    tantusque in eo vigor, et dulcis quidam blandientis risus apparuit, ut, etc.,

    Just. 1, 4, 12:

    et modo blanditur, modo... Terret,

    Ov. M. 10, 416.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., to flatter, make flattering, courteous speeches, be complaisant to.
    1.
    With dat.:

    nostro ordini palam blandiuntur,

    Plaut. Cist. 1, 1, 37:

    blandiri eis subtiliter a quibus est petendum,

    Cic. de Or. 1, 20, 90:

    cur matri praeterea blanditur?

    id. Fl. 37, 92:

    durae supplex blandire puellae,

    Ov. A. A. 2, 527:

    sic (Venus) patruo blandita suo est,

    id. M. 4, 532; 6, 440; 14, 705.—
    2.
    Absol.:

    quippe qui litigare se simulans blandiatur,

    Cic. Lael. 26, 99:

    lingua juvet, mentemque tegat. Blandire, noceque,

    Ov. Am. 1, 8, 103:

    in blandiendo (vox) lenis et summissa,

    Quint. 11, 3, 63:

    pavidum blandita,

    timidly coaxing, Ov. M. 9, 569: qui cum dolet blanditur, post tempus sapit, Publ. Syr. v. 506 Rib.—
    3.
    With per:

    de Commageno mirifice mihi et per se et per Pomponium blanditur Appius,

    Cic. Q. Fr. 2, 10 (12), 2.—
    4.
    With abl.:

    torrenti ac meditatā cotidie oratione blandiens,

    Plin. 26, 3, 7, § 12.—
    B.
    In partic.
    1.
    Blandiri sibi, etc., to flatter one ' s self with something, to fancy something, delude one ' s self:

    blandiuntur enim sibi, qui putant, etc.,

    Dig. 26, 7, 3, § 2.—So often in Dig. et Codd.; cf.:

    ne nobis blandiar,

    not to flatter ourselves, to tell the whole truth, Juv. 3, 126.—
    2.
    Pregn., to persuade or impel by flattery ( = blandiendo persuadeo or compello—very rare).
    a.
    With subj.:

    (ipsa voluptas) res per Veneris blanditur saecla propagent ( = sic blanditur ut propagent),

    Lucr. 2, 173 Lachm.—
    b.
    With ab and ad:

    cum etiam saepe blandiatur gratia conviviorum a veris indiciis ad falsam probationem,

    Vitr. 3 praef. —
    III.
    Trop.
    A.
    Of inanim. things as subjects, to flatter, please, be agreeable or favorable to; to allure by pleasure, to attract, entice, invite.
    1.
    With dat.:

    video quam suaviter voluptas sensibus nostris blandiatur,

    Cic. Ac. 2, 45, 139:

    blandiebatur coeptis fortuna,

    Tac. H. 2, 10. —
    2.
    Absol.:

    fortuna cum blanditur captatum venit, Publ. Syr. v. 167 Rib: blandiente inertiā,

    Tac. H. 4, 4:

    ignoscere vitiis blandientibus,

    id. Agr. 16; Suet. Ner. 20; Plin. 13, 9, 17, § 60.—
    3.
    With abl.: opportuna suā blanditur populus umbrā, Ov M. 10, 555.—
    B.
    Of things as objects:

    cur ego non votis blandiar ipse meis?

    i. e. believe what I wish, Ov. Am. 2, 11, 54:

    nisi tamen auribus nostris bibliopolae blandiuntur,

    tickle with flattery, Plin. Ep. 1, 2, 6.—Hence,
    A.
    Subst.: blandĭens, entis, m., a flatterer:

    adversus blandientes incorruptus,

    Tac. H. 1, 35.—
    B.
    blandītus, a, um, P. a., pleasant, agreeable, charming (rare):

    rosae,

    Prop. 4 (5), 6, 72:

    peregrinatio,

    Plin. 10, 23, 33, § 67.

    Lewis & Short latin dictionary > blandior

  • 3 blandior

    to flatter, caress, (+ dat.) coax.

    Latin-English dictionary of medieval > blandior

  • 4 ē-blandior

        ē-blandior ītus, īrī, dep.,    to persuade by flattery, obtain by coaxing: eblandire, effice ut, etc.: omnia, L.—P. pass.: eblandita suffragia.

    Latin-English dictionary > ē-blandior

  • 5 blandiens

    blandĭor, ītus, 4, v. dep. [blandus].
    I. 1.
    With dat.:

    matri interfectae infante miserabiliter blandiente,

    Plin. 34, 8, 19, § 88.—
    2.
    With inter se, Plin. 10, 37, 52, § 109.—
    3.
    With ut and subj.:

    Hannibalem pueriliter blandientem patri ut duceretur in Hispaniam,

    Liv. 21, 1, 4.—
    4.
    Absol.:

    cessit immanis tibi blandienti Janitor aulae Cerberus,

    Hor. C. 3, 11, 15:

    tantusque in eo vigor, et dulcis quidam blandientis risus apparuit, ut, etc.,

    Just. 1, 4, 12:

    et modo blanditur, modo... Terret,

    Ov. M. 10, 416.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., to flatter, make flattering, courteous speeches, be complaisant to.
    1.
    With dat.:

    nostro ordini palam blandiuntur,

    Plaut. Cist. 1, 1, 37:

    blandiri eis subtiliter a quibus est petendum,

    Cic. de Or. 1, 20, 90:

    cur matri praeterea blanditur?

    id. Fl. 37, 92:

    durae supplex blandire puellae,

    Ov. A. A. 2, 527:

    sic (Venus) patruo blandita suo est,

    id. M. 4, 532; 6, 440; 14, 705.—
    2.
    Absol.:

    quippe qui litigare se simulans blandiatur,

    Cic. Lael. 26, 99:

    lingua juvet, mentemque tegat. Blandire, noceque,

    Ov. Am. 1, 8, 103:

    in blandiendo (vox) lenis et summissa,

    Quint. 11, 3, 63:

    pavidum blandita,

    timidly coaxing, Ov. M. 9, 569: qui cum dolet blanditur, post tempus sapit, Publ. Syr. v. 506 Rib.—
    3.
    With per:

    de Commageno mirifice mihi et per se et per Pomponium blanditur Appius,

    Cic. Q. Fr. 2, 10 (12), 2.—
    4.
    With abl.:

    torrenti ac meditatā cotidie oratione blandiens,

    Plin. 26, 3, 7, § 12.—
    B.
    In partic.
    1.
    Blandiri sibi, etc., to flatter one ' s self with something, to fancy something, delude one ' s self:

    blandiuntur enim sibi, qui putant, etc.,

    Dig. 26, 7, 3, § 2.—So often in Dig. et Codd.; cf.:

    ne nobis blandiar,

    not to flatter ourselves, to tell the whole truth, Juv. 3, 126.—
    2.
    Pregn., to persuade or impel by flattery ( = blandiendo persuadeo or compello—very rare).
    a.
    With subj.:

    (ipsa voluptas) res per Veneris blanditur saecla propagent ( = sic blanditur ut propagent),

    Lucr. 2, 173 Lachm.—
    b.
    With ab and ad:

    cum etiam saepe blandiatur gratia conviviorum a veris indiciis ad falsam probationem,

    Vitr. 3 praef. —
    III.
    Trop.
    A.
    Of inanim. things as subjects, to flatter, please, be agreeable or favorable to; to allure by pleasure, to attract, entice, invite.
    1.
    With dat.:

    video quam suaviter voluptas sensibus nostris blandiatur,

    Cic. Ac. 2, 45, 139:

    blandiebatur coeptis fortuna,

    Tac. H. 2, 10. —
    2.
    Absol.:

    fortuna cum blanditur captatum venit, Publ. Syr. v. 167 Rib: blandiente inertiā,

    Tac. H. 4, 4:

    ignoscere vitiis blandientibus,

    id. Agr. 16; Suet. Ner. 20; Plin. 13, 9, 17, § 60.—
    3.
    With abl.: opportuna suā blanditur populus umbrā, Ov M. 10, 555.—
    B.
    Of things as objects:

    cur ego non votis blandiar ipse meis?

    i. e. believe what I wish, Ov. Am. 2, 11, 54:

    nisi tamen auribus nostris bibliopolae blandiuntur,

    tickle with flattery, Plin. Ep. 1, 2, 6.—Hence,
    A.
    Subst.: blandĭens, entis, m., a flatterer:

    adversus blandientes incorruptus,

    Tac. H. 1, 35.—
    B.
    blandītus, a, um, P. a., pleasant, agreeable, charming (rare):

    rosae,

    Prop. 4 (5), 6, 72:

    peregrinatio,

    Plin. 10, 23, 33, § 67.

    Lewis & Short latin dictionary > blandiens

  • 6 blandum

    blandus, a, um, adj. [for mlandus; akin to meilichos, mollis, mulier; Goth. milds; Engl. mild], of a smooth tongue, flattering, fawning, caressing (class and very freq.).
    I.
    Lit.:

    blanda es parum,

    Plaut. Cas. 3, 3, 21:

    nemini credo qui large blandu'st dives pauperi,

    id. Aul. 2, 2, 19:

    ut unus omnium homo te vivat numquam quisquam blandior,

    Ter. Hec. 5, 4, 21:

    scis me minime esse blandum,

    Cic. Att. 12, 5, 4:

    unum te puto minus blandum esse quam me,

    id. ib. 12, 3, 1:

    blandum amicum a vero secernere,

    id. Lael. 25, 95:

    (Alcibiades) affabilis, blandus, temporibus callidissime inserviens,

    Nep. Alcib. 1, 3:

    an blandiores (mulieres) in publico quam in privato et alienis quam vestris estis?

    Liv. 34, 2, 10:

    tum neque subjectus solito nec blandior esto,

    Ov. A. A. 2, 411:

    canes,

    Verg. G. 3, 496:

    catulorum blanda propago,

    Lucr. 4, 999; Nemes. Cyneg. 215; 230:

    columba,

    Ov. Am. 2, 6, 56:

    tigres,

    Claud. IV. Cons. Hon. 604; Quint. 9, 4, 133; 11, 1, 30; 11, 3, 72 al.—
    b.
    Poet. constr.
    (α).
    With gen.:

    precum,

    Stat. Achill. 2, 237.—
    (β).
    With acc.:

    genas vocemque,

    Stat. Th. 9, 155.—
    (γ).
    With inf.:

    blandum et auritas fidibus canoris Ducere quercus,

    Hor. C. 1, 12, 11; Stat. Th. 5, 456. —
    (δ).
    With abl.:

    chorus implorat..doctā prece blandus ( = blande supplicans dis carmine quod poëta eum docuit. Orell. ad loc.),

    Hor. Ep. 2, 1, 135.—
    II.
    Trop. (mostly of things).
    A.
    Flattering, pleasant, agreeable, enticing, alluring, charming, seductive (cf. blandior, II. B.; blanditia, II.): blandā voce vocare, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 51 Vahl.):

    ne blandā aut supplici oratione fallamur,

    Cic. Phil. 7, 9, 26; Lucr. 6, 1245:

    voces,

    Verg. A. 1, 670; Cat. 64, 139:

    preces,

    Tib. 3, 6, 46; Hor. C. 4, 1, 8; id. A. P. 395; Ov. M. 10, 642:

    querelae,

    Tib. 3, 4, 75:

    laudes,

    Verg. G. 3, 185:

    verba,

    Ov. M. 2, 575; 6, 360:

    dicta,

    id. ib. 3, 375;

    9, 156: os,

    id. ib. 13, 555: pectus, Afran. ap. Non. p. 515.—So, voluptas, Lucr. 2, 966; 4, 1081; 4, 1259; 5, 179; Cic. Tusc. 4, 3, 6:

    amor,

    Lucr. 1, 20; Ov. Tr. 1, 3, 49:

    Veneris blandis sub armis,

    Prop. 4 (5), 1, 137:

    amaracini liquor,

    Lucr. 2, 847:

    tura,

    Tib. 3, 3, 2:

    manus,

    Hor. C. 3, 23, 18; cf. Ov. M. 2, 691:

    aquae,

    id. ib. 4, 344:

    caudae,

    id. ib. 14, 258 al.:

    otium consuetudine in dies blandius,

    Liv. 23, 18, 12:

    blandiores suci,

    Plin. 12, 1, 2, § 4; Suet. Tib. 27:

    blandissima litora, Baiae,

    Stat. S. 3, 5, 96; Plin. 9, 8, 9, § 32:

    actio,

    Quint. 7, 4, 27: ministerium, Cod. Th. 10, 10, 12, § 1.— With dat.:

    et blandae superūm mortalibus irae,

    Stat. Th. 10, 836:

    neque admittunt orationes sermonesve... jucunda dictu aut legentibus blanda,

    Plin. 1, prooem. § 12.—
    2.
    Of persons:

    filiolus,

    Quint. 6, prooem. § 8; cf.: nam et voluptates, blandissimae dominae ( the most alluring mistresses), majores partes animi a virtute detorquent, Cic. Off. 2, 10, 37.—
    B.
    Persuading by caressing, persuasive:

    nunc experiemur, nostrum uter sit blandior,

    Plaut. Cas. 2, 3, 56. —Hence, adv., in three forms, soothingly, flatteringly, courteously, etc.
    a.
    Anteclass. form blandĭter, Plaut. As. 1, 3, 69; id. Ps. 5, 2, 3; Titin. ap. Non. p. 210, 6 (also id. ib. p. 256, 15), and ap. Prisc. p. 1010 P.—
    b.
    Class. form blandē, Plaut. Am. 1, 3, 9:

    compellare hominem,

    id. Poen. 3, 3, 72:

    me adpellare,

    id. Truc. 1, 2, 61:

    adloqui,

    Ter. Phorm. 2, 1, 22:

    dicere,

    id. Ad. 5, 4, 24; cf.:

    blande, leniter, dulciter dicere,

    Quint. 12, 10, 71;

    and blande ac benedice,

    Plaut. As. 1, 3, 54:

    rogare,

    Cic. Rosc. Com. 16, 49:

    excepti hospitio ab Tullo blande ac benigne,

    Liv. 1, 22, 5:

    quaerere,

    Suet. Calig. 32:

    linguā lambere,

    Lucr. 5, 1066:

    et satiati agni ludunt blandeque coruscant,

    id. 2, 320:

    colere fructus,

    to treat carefully, gently, id. 5, 1368 (cf. blandimentum, II. B.):

    flectere cardinem sonantem,

    softly, carefully, Quint. Decl. 1, 13 al. — Comp.:

    blandius petere,

    Cic. de Or. 1, 24, 112: ad aurem invocabat, Cael. ap. Quint. 4, 2, 124:

    moderere fidem,

    Hor. C. 1, 24, 13 al. — Sup.:

    blandissime appellat hominem,

    Cic. Clu. 26, 72.—
    * c.
    blandum = blande:

    ridere,

    Petr. 127, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > blandum

  • 7 blandus

    blandus, a, um, adj. [for mlandus; akin to meilichos, mollis, mulier; Goth. milds; Engl. mild], of a smooth tongue, flattering, fawning, caressing (class and very freq.).
    I.
    Lit.:

    blanda es parum,

    Plaut. Cas. 3, 3, 21:

    nemini credo qui large blandu'st dives pauperi,

    id. Aul. 2, 2, 19:

    ut unus omnium homo te vivat numquam quisquam blandior,

    Ter. Hec. 5, 4, 21:

    scis me minime esse blandum,

    Cic. Att. 12, 5, 4:

    unum te puto minus blandum esse quam me,

    id. ib. 12, 3, 1:

    blandum amicum a vero secernere,

    id. Lael. 25, 95:

    (Alcibiades) affabilis, blandus, temporibus callidissime inserviens,

    Nep. Alcib. 1, 3:

    an blandiores (mulieres) in publico quam in privato et alienis quam vestris estis?

    Liv. 34, 2, 10:

    tum neque subjectus solito nec blandior esto,

    Ov. A. A. 2, 411:

    canes,

    Verg. G. 3, 496:

    catulorum blanda propago,

    Lucr. 4, 999; Nemes. Cyneg. 215; 230:

    columba,

    Ov. Am. 2, 6, 56:

    tigres,

    Claud. IV. Cons. Hon. 604; Quint. 9, 4, 133; 11, 1, 30; 11, 3, 72 al.—
    b.
    Poet. constr.
    (α).
    With gen.:

    precum,

    Stat. Achill. 2, 237.—
    (β).
    With acc.:

    genas vocemque,

    Stat. Th. 9, 155.—
    (γ).
    With inf.:

    blandum et auritas fidibus canoris Ducere quercus,

    Hor. C. 1, 12, 11; Stat. Th. 5, 456. —
    (δ).
    With abl.:

    chorus implorat..doctā prece blandus ( = blande supplicans dis carmine quod poëta eum docuit. Orell. ad loc.),

    Hor. Ep. 2, 1, 135.—
    II.
    Trop. (mostly of things).
    A.
    Flattering, pleasant, agreeable, enticing, alluring, charming, seductive (cf. blandior, II. B.; blanditia, II.): blandā voce vocare, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 51 Vahl.):

    ne blandā aut supplici oratione fallamur,

    Cic. Phil. 7, 9, 26; Lucr. 6, 1245:

    voces,

    Verg. A. 1, 670; Cat. 64, 139:

    preces,

    Tib. 3, 6, 46; Hor. C. 4, 1, 8; id. A. P. 395; Ov. M. 10, 642:

    querelae,

    Tib. 3, 4, 75:

    laudes,

    Verg. G. 3, 185:

    verba,

    Ov. M. 2, 575; 6, 360:

    dicta,

    id. ib. 3, 375;

    9, 156: os,

    id. ib. 13, 555: pectus, Afran. ap. Non. p. 515.—So, voluptas, Lucr. 2, 966; 4, 1081; 4, 1259; 5, 179; Cic. Tusc. 4, 3, 6:

    amor,

    Lucr. 1, 20; Ov. Tr. 1, 3, 49:

    Veneris blandis sub armis,

    Prop. 4 (5), 1, 137:

    amaracini liquor,

    Lucr. 2, 847:

    tura,

    Tib. 3, 3, 2:

    manus,

    Hor. C. 3, 23, 18; cf. Ov. M. 2, 691:

    aquae,

    id. ib. 4, 344:

    caudae,

    id. ib. 14, 258 al.:

    otium consuetudine in dies blandius,

    Liv. 23, 18, 12:

    blandiores suci,

    Plin. 12, 1, 2, § 4; Suet. Tib. 27:

    blandissima litora, Baiae,

    Stat. S. 3, 5, 96; Plin. 9, 8, 9, § 32:

    actio,

    Quint. 7, 4, 27: ministerium, Cod. Th. 10, 10, 12, § 1.— With dat.:

    et blandae superūm mortalibus irae,

    Stat. Th. 10, 836:

    neque admittunt orationes sermonesve... jucunda dictu aut legentibus blanda,

    Plin. 1, prooem. § 12.—
    2.
    Of persons:

    filiolus,

    Quint. 6, prooem. § 8; cf.: nam et voluptates, blandissimae dominae ( the most alluring mistresses), majores partes animi a virtute detorquent, Cic. Off. 2, 10, 37.—
    B.
    Persuading by caressing, persuasive:

    nunc experiemur, nostrum uter sit blandior,

    Plaut. Cas. 2, 3, 56. —Hence, adv., in three forms, soothingly, flatteringly, courteously, etc.
    a.
    Anteclass. form blandĭter, Plaut. As. 1, 3, 69; id. Ps. 5, 2, 3; Titin. ap. Non. p. 210, 6 (also id. ib. p. 256, 15), and ap. Prisc. p. 1010 P.—
    b.
    Class. form blandē, Plaut. Am. 1, 3, 9:

    compellare hominem,

    id. Poen. 3, 3, 72:

    me adpellare,

    id. Truc. 1, 2, 61:

    adloqui,

    Ter. Phorm. 2, 1, 22:

    dicere,

    id. Ad. 5, 4, 24; cf.:

    blande, leniter, dulciter dicere,

    Quint. 12, 10, 71;

    and blande ac benedice,

    Plaut. As. 1, 3, 54:

    rogare,

    Cic. Rosc. Com. 16, 49:

    excepti hospitio ab Tullo blande ac benigne,

    Liv. 1, 22, 5:

    quaerere,

    Suet. Calig. 32:

    linguā lambere,

    Lucr. 5, 1066:

    et satiati agni ludunt blandeque coruscant,

    id. 2, 320:

    colere fructus,

    to treat carefully, gently, id. 5, 1368 (cf. blandimentum, II. B.):

    flectere cardinem sonantem,

    softly, carefully, Quint. Decl. 1, 13 al. — Comp.:

    blandius petere,

    Cic. de Or. 1, 24, 112: ad aurem invocabat, Cael. ap. Quint. 4, 2, 124:

    moderere fidem,

    Hor. C. 1, 24, 13 al. — Sup.:

    blandissime appellat hominem,

    Cic. Clu. 26, 72.—
    * c.
    blandum = blande:

    ridere,

    Petr. 127, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > blandus

  • 8 blandus

        blandus adj. with comp. and sup.    [MAL-], of smooth tongue, flattering, fawning, caressing: homo blandior, T.: amicus: adfabilis, blandus, N.: canes, V.: adversus alqm: in publico, L.: blandus fidibus Ducere quercūs, H.: chorus doctā prece blandus, H. — Fig., flattering, pleasant, agreeable, enticing, alluring, charming, seductive: oratio: voces, V.: preces, H.: verba, O.: inlecebrae voluptatis: manus Non sumptuosā blandior hostiā, not more acceptable with a costly victim, H.: caudae, O.: otium consuetudine in dies blandius, L.: voluptates, blandissimae dominae, most seductive.
    * * *
    blanda -um, blandior -or -us, blandissimus -a -um ADJ
    flattering, coaxing; charming, pleasant; smooth, gentle; alluring, attractive

    Latin-English dictionary > blandus

  • 9 blandiēns

        blandiēns entis, m    [P. of blandior], a flatterer, Ta.
    * * *
    flatterer; sweet talker

    Latin-English dictionary > blandiēns

  • 10 blandīmentum

        blandīmentum ī, n    [blandior], flattering words, blandishment, complimentary speech, flattery: Ibi blandimentum sublevavit metum, Ta.— Usu. plur: blandimenta plebi ab senatu data, L.: adversus plebem, Ta.—Fig., an allurement, pleasure, charm: voluptatis: vitae, Ta.: sine blandimentis expellunt famem, seasoning, Ta.
    * * *
    blandishment, coaxing/wheedling behavior, cajolery; favors; charm, delight

    Latin-English dictionary > blandīmentum

  • 11 blandītus

        blandītus adj.    [P. of blandior], agreeable, charming: rosae, Pr.
    * * *
    blandita, blanditum ADJ
    pleasant, agreeable, charming

    Latin-English dictionary > blandītus

  • 12 blandimentum

    blandīmentum, i, n. [blandior].
    I.
    flattering words, blandishment, complimentary speech, flattery (class.; most freq. in plur. and in Tac.):

    nec eam (virtutem) minis aut blandimentis corrupta deseret,

    Cic. Tusc. 5, 31, 87:

    pessum dedisti me blandimentis tuis,

    Plaut. Rud. 2, 6, 23; id. Truc. 2, 2, 63:

    multa igitur blandimenta plebi per id tempus ab senatu data,

    Liv. 2, 9, 6:

    captus blandimentis,

    Plin. Ep. 2, 19, 4:

    per blandimenta juvenem aggredi,

    Tac. A. 13, 13; 12, 64:

    muliebribus blandimentis infectae epistulae,

    id. H. 1, 74.—In sing., Tac. A. 14, 4.—And in poet. exuberance:

    cui blandimenta precesque Verbaque jactanti mitissima, desine, dixit, etc.,

    Ov. M. 2, 815.—
    II.
    Trop.
    A.
    Any thing that pleases the senses, an object that charms, an allurement, a pleasure, charm, delight:

    multa nobis blandimenta natura ipsa genuit,

    Cic. Cael. 17, 41: blandimenta vitae [p. 241] = res, quae vitam jucundam reddunt), Tac. A. 15, 64; id. H. 2, 53 (cf.:

    delinimenta vitae,

    id. A. 15, 63):

    aestivi caloris,

    Pall. Sept. 17:

    vecturae,

    Veg. 2, 28, 37.—Of the spices, seasoning, condiments in food, Petr. 141, 8; Tac. G. 23.—
    B.
    Healing applications, cures:

    alia quoque blandimenta excogitabat,

    Plin. 26, 3, 8, § 14.—
    C.
    Careful culture:

    hoc blandimento (i. e. blanda cultura) impetratis radicibus,

    Plin. 17, 13, 21, § 98.

    Lewis & Short latin dictionary > blandimentum

  • 13 blandio

    blandĭo, īre, 4 ( act. collat. form of blandior), to caress, coax, court:

    cur ego blandirem (mulierem),

    App. Mag. 87, p. 328 fin.Part. pass.: blanditusque labor molli curabitur arte, Verr. ap. Prisc. 792 P.:

    blandiendo duce nutrivit malum,

    Sen. Hippol. 135.

    Lewis & Short latin dictionary > blandio

  • 14 blanditia

    blandĭtĭa, ae ( blandĭtĭes, ēi, in abl., App. M. 9, p. 230, 11), f. [blandus].
    I.
    The quality of one blandus; a caressing, flattering, flattery (mostly in an honorable sense; cf. on the contrary, assentatio and adulatio; class in prose and poetry; most freq. in plur.).
    (α).
    Sing.:

    haec meretrix meum erum blanditiā intulit in pauperiem,

    Plaut. Truc. 2, 7, 21:

    viscus merus vostra'st blanditia,

    id. Bacch. 1, 1, 16:

    in cive excelso atque homine nobili blanditiam, ostentationem, ambitionem notam esse levitatis,

    Cic. Rep. 4, 7, 7 (ap. Non. p. 194, 27):

    nullam in amicitiā pestem esse majorem quam adulationem, blanditiam, adsentationem,

    id. Lael. 25, 91:

    occursatio et blanditia popularis,

    id. Planc. 12, 29; cf. Q. Cic. Petit. Cons. 11, 41; Prop. 1, 16, 16 al. —
    (β).
    Plur., flatteries, blandishments, allurements, = blandimenta: puerique parentum blanditiis facile ingenium fregere superbum, caresses, * Lucr. 5, 1018; Plaut. Poen. 1, 1, 8:

    quot illic (sc. in amore) blanditiae, quot illic iracundiae sunt!

    id. Truc. 1, 1, 7:

    ut blanditiis suis suam voluptatem expleat,

    Ter. Hec. 1, 1, 11:

    quam (benevolentiam civium) blanditiis et adsentando conligere turpe est,

    Cic. Lael. 17, 61:

    tantum apud te ejus blanditiae flagitiosae voluerunt, ut, etc.,

    id. Verr. 2, 3, 26, § 65:

    hereditates... malitiosis blanditiis quaesitae,

    id. Off. 3, 18, 74; id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 5:

    blanditiis ab aliquo aliquid exprimere,

    id. Att. 1, 19, 9:

    muliebres,

    Liv. 24, 4, 4:

    virorum factum purgantium,

    id. 1, 9, 16:

    fallaces,

    Tac. A. 14, 56:

    verniles,

    id. H. 2, 59; Suet. Aug. 53 al.; cf. also Tib. 1, 1, 72; 1, 2, 91; 1, 4, 71; 1, 9, 77; Prop. 4 (5), 6, 72; Ov. Am. 1, 4, 66; id. M. 1, 531; 4, 70; 6, 626; 6, 632; 6, 685; 7, 817; 10, 259; 12, 407; 14, 19; id. H. 13, 153; Plin. 8, 5, 5, § 14.—
    II.
    Trop., pleasure, delight, enticement, charm, allurement (cf. blandus, II. A., and blandior, II. B.):

    blanditiis praesentium voluptatum deliniti atque corrupti,

    Cic. Fin. 1, 10, 33: attrita cotidiano actu forensi ingenia optime rerum talium blanditia (i. e. lectione poëtarum) reparantur. Quint. 10, 1, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > blanditia

  • 15 blanditim

    blandītim, adv. [blanditus, from blandior], in a flattering, caressing manner, Lucr. 2, 173.

    Lewis & Short latin dictionary > blanditim

  • 16 blanditor

    blandītor, ōris, m. [blandior], a flatterer (late Lat.), Itin. Alex. M. 39 (90).

    Lewis & Short latin dictionary > blanditor

  • 17 blanditus

    blandītus, a, um, v. blandior, P. a.

    Lewis & Short latin dictionary > blanditus

  • 18 eblandior

    ē-blandĭor, ītus, 4, v. dep. a., to obtain by flattery or coaxing (rare but class.):

    enitere, elabora vel potius eblandire, effice, ut, etc.,

    Cic. Att. 16, 16 C, § 12; cf. Plin. 9, 8, 8, § 28; Liv. 27, 31:

    unum consulatus diem,

    Tac. H. 3, 37:

    solitudinem ruris,

    Col. 8, 11, 1.—
    II.
    Of inanimate subjects, to foster, mature by mildness:

    caelo fecunditatem omnem eblandito,

    Plin. 16, 27, 51, § 118; cf. Vitr. 7, 5, 5; and somewhat diferently: ut eblandiatur lac igneam saevitiam, [p. 623] i. e. mitigate and drive it out, Col. 7, 5, 16.
    Part.
    , eblandītus, a, um, pass., obtained or caught by flattery:

    eblandita suffragia,

    Cic. Planc. 4, 10; cf.

    preces,

    Plin. Pan. 70 fin.:

    aures nostrae,

    Gell. 11, 13, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > eblandior

  • 19 hostia

    hostĭa (also fostia), ae, f. [2. hostio, acc. to Paul. ex Fest. p. 102 Müll.], an animal sacrificed, a victim, sacrifice (cf.: victima).
    I.
    Lit.:

    cum Trebatius doceat, hostiarum genera esse duo, unum in quo voluntas dei per exta disquiritur, alterum, in quo sola anima deo sacratur, unde etiam haruspices animales has hostias vocant,

    Macr. S. 3, 5, 1:

    illud ex institutis pontificum et haruspicum non mutandum est, quibus hostiis immolandum cuique deo,

    Cic. Leg. 2, 12, 29:

    ea prodigia partim majoribus hostiis partim lactentibus procurarentur,

    Liv. 22, 1, 15:

    majoribus hostiis rem divinam facere,

    id. 31, 5, 3:

    Veneri immolare hostiam,

    Plaut. Poen. 2, 2:

    hostiis propitiare Venerem,

    id. ib. 4, 2, 25; cf.

    v. 27: Pseudole, arcesse hostias, Victimas, lanios, ut ego huic sacrificem summo Jovi,

    id. Ps. 1, 3, 93:

    hostias immolare,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    hostias ad sacrificium praebere... hostias redimere (used interchangeably with victimae),

    id. Inv. 2, 31, 96 sq.:

    hostiae omnibus locis immolabantur,

    Hirt. B. G. 8, 51, 3:

    C. Mario per hostias dis supplicanti,

    Sall. J. 63, 1:

    nondum cum sanguine sacro Hostia caelestes pacificasset heros,

    Cat. 68, 76:

    ad scelus perficiendum caesis hostiis (shortly before: nocturna sacrificia),

    Cic. Clu. 68, 194:

    mactata hostia,

    Hor. C. 1, 19, 16:

    non sumptuosa blandior hostia Mollivit aversos Penates Farre pio et saliente mica,

    id. ib. 3, 23, 18:

    quadraginta hostiis sacrificare,

    Liv. 41, 19, 2:

    hostiis piare prodigia,

    Tac. H. 5, 13:

    si primis hostiis litatum non est,

    Gell. 4, 6, 6:

    ruminalis,

    Plin. 8, 51, 77, § 206: maximam hostiam ovilli pecoris appellabant, non ab amplitudine corporis sed ab animo placidiore, Paul. ex Fest. p. 126 Müll.:

    (Galli) humanis hostiis aras ac templa funestant,

    Cic. Font. 10, 21 (for which:

    Galli pro victimis homines immolant,

    Caes. B. G. 6, 16, 2); cf.:

    humanis hostiis litare,

    Tac. G. 9:

    humana,

    Plin. 8, 22, 34, § 82.—Collect., Verg. A. 1, 334.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > hostia

  • 20 interblandiens

    inter-blandĭens, entis, Part. [blandior], flattering:

    obsequiis meis,

    Aug. Conf. 9, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > interblandiens

См. также в других словарях:

  • Latin profanity — is the profane, indecent, or impolite vocabulary of Latin, and its uses. The profane vocabulary of early Vulgar Latin was largely sexual and scatological: the abundance[1] of religious profanity found in some of the Romance languages is a… …   Wikipedia

  • AUSTERUM in coloribus — Graecis πικρὸν. Epiphanius l. de 12. Lapidib. de Smaragdo, qui saturatius viret, Τριτος, inquit, λίςθος σμάραγδος: οὗτος καλε̈ιται καὶ πράσινος: ἔςτι δὲ χλωρὸς τῷ εἴδει: ὅμως ἐςτὶ διαφορά τις εν αὐτοῖς. τινες μεν γὰρ αὐτοὺς Νερωνιανοὺς καλοῦσιν,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HEROES — dicti sunt a veteribus viri nobiles, et illustres, qui mortales cum esent, rerum tamen a se gestarum magnitudine, quam proxime ad Deos immortales accessêrunt, eamque apud vulgus opinionem emeruêrunt, ut post mortem in Deorum numerum crdantur… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SALINUM — I. SALINUM Ptol, Pannoniae inferioris oppid. ad Danubium Adom Lazio, 5. leuc a Buda in Euronotum, Altinium versus. II. SALINUM apud Stat. l. 1. Sylv. 4. v. 131. Saepe Deis hos inter honores Cespes, et exiguo placuerunt farra salino: exigua capis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VICTIMA — Isidoro sacrificium proprie erat, quod post victoriam, superatis hostibus; Diis offerebatur: hinc ut videtur, dicta: an quod vi ictus caderet percussa? an quod vincta ad aram staret? Nonnumquam cum Hostia confunditur. Namque Ovidiô teste, l. 1.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ՇՈՂՈՄԵՄ — (եցի.) NBH 2 0488 Chronological Sequence: Unknown date ն.չ. καταθέλγω եւ այլն. mulceo, adulor, blandior. Շողոմս առնել. քծնիլ. շողոքորթել. ողոքել. ... *Կերբերոս առասպելեալ շուն՝ զիջեալսն ʼի դժոխս ողոքելով շողոմէ, իսկ զելեալսն խափանէ եւ ոչ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՇՈՂՈՔՈՐԹԵՄ — (եցի.) NBH 2 0488 Chronological Sequence: Unknown date, 7c, 8c, 12c, 14c ն.չ. եւ կր. իբր ձ. προσίεμαι, κολακεύω, κηλέω blandior, adulor, adsentor, mulceo. Ողոքել շողոմութեամբ. շողոմել. քծնիլ. յորդորել. հրապուրել. համոզել. Քաղցր լեզուաւ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՈՂՈՐԿԵՄ — (եցի.) NBH 2 0509 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 11c, 12c ն. λειόω laevigo. Ողորկ կացուցանել. յղկել. հարթել. յարդարել. արծնել. փայլեցուցանել. կոկել. շտկել. ... *Զքարինս ողորկեցին ջուրք. Յոբ. ՟Ժ՟Դ. 19: *Զգեստք շրջապատք՝ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՈՂՈՔԵՄ — (եցի.) NBH 2 0511 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 10c ն. κολακεύω, θωπεύω adulor, blandior ἁπομειλίσσομαι demulceo, placo θεραπεύω, ὐγιάζω colo, sano τιθασσεύω mansuefacio. Ողոք բանիւք աղերսել. ամոքել. հաշտ առնել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՈՂՋԱԳՈՒՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0512 Chronological Sequence: Unknown date, 10c, 11c, 12c ն. ἁγκαλίζομαι, περιπλέκομαι amplexor κορίζομαι blandior. Գրկել ողջոյն. ընդգրկել. գգուել. խանդաղատիլ գրգալով. փարիլ. յարիլ սիրով. գուրգուրալով գիրկը առնել, փաթթուիլ, պլլուիլ,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՓԱՂԱՔՇԱՆՔ — (նաց.) NBH 2 0926 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 11c, 12c գ. ὐποκορισμός blandior appellatio, extenuatio κολακεία illecebrae πωπείω adsentatio, adulatio, blanditiae. Գդուանք. գորով գթոյ. շողոքորթութիւն. շողոմք. ողոքանք …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»