Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

asperse

  • 1 aspergō (ads-)

        aspergō (ads-) ersī, ersus, ere    [ad + spargo], to scatter, strew upon, sprinkle, spatter over: guttam bulbo: pecori virus, V. — To sprinkle with, besprinkle, bespatter, bedew: aram sanguine: sanguine mensas, O.—Fig., to throw upon in addition, fasten on besides, affix: viro labeculam: generi orationis sales: Aebutio sextulam, gives as a sprinkling (of an inheritance). — To defile, spot, taint, asperse, stain: vitae splendorem maculis: patrem suspicione, L.: aspergi infamiā, N.

    Latin-English dictionary > aspergō (ads-)

  • 2 lacerō

        lacerō āvī, ātus, āre    [lacer], to tear to pieces, mangle, rend, mutilate, lacerate: Quin laceres quemquam nacta sis, T.: lacertum Largi: membra aliena, Iu.: tergum virgis, L.: Quid miserum laceras? V.: ferro, H.: Lacerari morsibus saevis canum, Ph.— To break up, wreck, shatter: navem Ulixis, O.: navīs, L.— To waste, plunder: orbem, Iu.—Fig., to wound, hurt, distress, torture, pain, afflict: intolerabili dolore lacerari: fame, O.: meus me maeror lacerat.— To ruin, destroy, dissipate, squander, waste: patriam scelere: pecuniam: bona patria manu, ventre, S.— To censure, tear to pieces, slander, asperse, abuse, rail at: invidia, quae solet lacerare plerosque: laceratus probris tribunus, L.: me vosque male dictis, S.
    * * *
    lacerare, laceravi, laceratus V
    mangle; slander, torment, harass; waste; destroy; cut

    Latin-English dictionary > lacerō

  • 3 maledīcō or male dīcō

        maledīcō or male dīcō dīxī, dictus, ere,    to speak ill of, abuse, revile, slander, asperse: aliud est male dicere, aliud accusare: alcui, T.: utrique, H.: qui nobis male dictum velit, T.

    Latin-English dictionary > maledīcō or male dīcō

  • 4 denigro

    denigrare, denigravi, denigratus V TRANS
    blacken, make black; color very black, blacken utterly (L+S); asperse, defame

    Latin-English dictionary > denigro

  • 5 adspergo

    1.
    a-spergo ( adsp-, Ritschl, Jan; asp-, others; in MSS. sometimes aspar-go, v. Cort. ad Luc. 1, 384, and Wagner ad Verg. G. 3, 419, and infra examples from Lucr. and Hor.; cf. 2. aspergo), ersi, ersum, 3, v. a. [spargo].
    I.
    Aliquid (alicui rei), to scatter, strew something on something; or of liquids, to sprinkle, spatter over (syn.: adfundo, inicio; never in Ovid, but he often uses the simple spargo).
    A.
    Lit.:

    aequor Ionium glaucis aspargit virus ab undis,

    Lucr. 1, 719 Lachm.:

    Ah! adspersisti aquam, Jam rediit animus,

    you have dashed water on me, have revived me, Plaut. Truc. 2, 4, 15:

    Euax, adspersisti aquam,

    id. Bacch. 2, 3, 13:

    guttam bulbo (with a play upon the names Gutta and Bulbus),

    Cic. Clu. 26, 71:

    pigmenta in tabulā,

    id. Div. 1, 13, 23:

    corpus ejus adustum adspergunt aliis carnibus,

    Plin. 8, 38, 57, § 136:

    liquor adspersus oculis,

    id. 12, 8, 18, § 34:

    Bubus glandem tum adspergi convenit,

    id. 18, 26, 63, § 232:

    corpus floribus aspersis veneratus est,

    Suet. Aug. 18:

    pecori virus aspergere,

    to infect, poison, Verg. G. 3, 419:

    aspergens cinerem capiti,

    Vulg. 2 Reg. 13, 15:

    huc tu jussos asperge sapores,

    Verg. G. 4, 62:

    Non nihil aspersis gaudet Amor lacrimis,

    Prop. 1, 12, 16:

    sanguinem aspergere,

    Vulg. 2 Par. 29, 24:

    nivem,

    ib. Eccli. 43, 19.—
    B.
    Trop.:

    cum clarissimo viro non nullam laudatione tuā labeculam aspergas,

    fasten upon, Cic. Vatin. 17, 41:

    ne qua ex tuā summā indignitate labes illius dignitati aspersa videatur,

    id. ib. 6, 15:

    notam alicui,

    Dig. 37, 14, 17 fin. (cf.:

    allinere notam,

    Cic. Verr. 1, 6, 17).—So of an inheritance, to bestow, bequeath something to, to set apart for:

    Aebutio sextulam aspergit,

    Cic. Caecin. 6, 17.— Poet.:

    alas: lacteus extentas aspergit circulus alas,

    Claud. VI. Cons. Hon. 175.—In gen., to add to, to join, = adjungere:

    si illius (sc. Catonis majoris) comitatem et facilitatem tuae gravitati severitatique asperseris,

    Cic. Mur. 31 fin.:

    huic generi orationis aspergentur etiam sales,

    id. Or. 26, 87; id. ad Q. Fr. 2, 10:

    hos aspersi, ut scires etc.,

    id. Fam. 2, 16 fin.
    II.
    Aliquem or aliquid aliquā re (cf. Ramsh. Gr. p. 362; Zumpt, Gr. § 418), to strew some person or thing with something, to splash over, besprinkle, bespatter, bedew, lit. and trop.
    A.
    Lit.:

    ah, guttulā Pectus ardens mihi adspersisti (cf. supra, aquam),

    Plaut. Ep. 4, 1, 28:

    quas (sedes) nec nubila nimbis Aspergunt,

    Lucr. 3, 20:

    ne aram sanguine aspergeret,

    Cic. N. D. 3, 36, 88; so Vulg. 4 Reg. 9, [p. 175] 33; ib. Apoc. 19, 13:

    sanguine mensas,

    Ov. M. 5, 40; and with de:

    asperget de sanguine ejus (turturis) parietem altaris,

    Vulg. Lev. 5, 9:

    vaccam semine,

    Liv. 41, 13:

    Vinxit et aspersas altera vitta comas,

    the sprinkled hair, Prop. 5, 11, 34 (Müller, † acceptas):

    imbre lutoque Aspersus,

    Hor. Ep. 1, 11, 12 K. and H.; Claud. B. Gild. 494:

    aquā,

    Vulg. Num. 8, 7; ib. 2 Macc. 1, 21:

    hyssopo,

    ib. Psa. 50, 9:

    cinere,

    ib. Jer. 25, 34:

    terrā,

    ib. 2 Macc. 10, 25 al.—
    B.
    Trop.:

    (Mons Idae) primo parvis urbibus aspersus erat,

    dotted over with, Mel. 1, 18, 2:

    aures gemitu,

    to fill, Val. Max. 3, 3, ext. 1:

    auditiunculā quādam aspersus, i. e. imbutus,

    instructed, Gell. 13, 19, 5:

    aspersi corda a conscientiā malā,

    Vulg. Heb. 10, 22.—Esp., to spot, stain, sully, defile, asperse:

    hunc tu vitae splendorem maculis aspergis istis?

    Cic. Planc. 12, 30; so also absol.:

    leviter aspersus,

    id. Fam. 6, 6, 9:

    istius facti non modo suspitione, sed ne infamiā quidem est aspersus,

    id. Cael. 10; so Liv. 23, 30:

    aspergebatur etiam infamiā, quod, etc.,

    Nep. Alcib. 3 fin.; so Suet. Ner. 3: aliquem linguā, Auct. ad Her. 4, 49, 62:

    e quibus unus amet quāvis aspargere cunctos, i. e. quibusvis dicteriis perstringere, laedere,

    Hor. S. 1, 4, 87 K. and H.
    2.
    aspergo (Merk., Müller, Strüb.; in MSS. sometimes aspargo, Lachm., Rib., e. g. Verg. A. 3, 534, acc. to Non. p. 405, 5, and Vel. Long. p. 2234 P.; v. 1. aspergo), ĭnis, f. (in the ante-class. per. com. acc. to Prisc. p. 658 P.) [1. aspergo].
    I.
    A sprinkling, besprinkling (most freq. in the poets, never in Cic., who uses aspersio, q. v.):

    aspergo aquarum,

    Ov. M. 7, 108:

    aquae,

    Petr. 102, 15:

    (Peneus) Nubila conducit, summasque aspergine silvas Impluit,

    Ov. M. 1, 572:

    sanguis virides aspergine tinxerat herbas,

    id. ib. 3, 86;

    3, 683 al.: Aspergine et gelu pruinisque (lapides) rumpuntur,

    Plin. 36, 22, 48, § 167:

    parietum,

    the moisture, sweat, upon walls, Cato, R. R. 128; so Vitr. 5, 11, 1, and Plin. 22, 21, 30, § 63.— Trop.:

    omni culparum aspergine liber,

    Prud. Apoth. 1005.—
    II.
    Meton. (abstr. for concr.), that which is sprinkled, drops:

    hic ubi sol radiis.... Adversa fulsit nimborum aspargine contra,

    opposite to the falling rain, Lucr. 6, 525 Lachm.:

    Objectae salsā spumant aspargine cautes,

    the spray, Verg. A. 3, 534:

    Flammiferā gemini fumant aspergine postes,

    Ov. M. 14, 796:

    maduere graves aspergine pennae,

    id. ib. 4, 729:

    arborei fetus aspergine caedis in atram Vertuntur faciem,

    by means of the sprinkled blood, id. ib. 4, 125 al.

    Lewis & Short latin dictionary > adspergo

  • 6 aspergo

    1.
    a-spergo ( adsp-, Ritschl, Jan; asp-, others; in MSS. sometimes aspar-go, v. Cort. ad Luc. 1, 384, and Wagner ad Verg. G. 3, 419, and infra examples from Lucr. and Hor.; cf. 2. aspergo), ersi, ersum, 3, v. a. [spargo].
    I.
    Aliquid (alicui rei), to scatter, strew something on something; or of liquids, to sprinkle, spatter over (syn.: adfundo, inicio; never in Ovid, but he often uses the simple spargo).
    A.
    Lit.:

    aequor Ionium glaucis aspargit virus ab undis,

    Lucr. 1, 719 Lachm.:

    Ah! adspersisti aquam, Jam rediit animus,

    you have dashed water on me, have revived me, Plaut. Truc. 2, 4, 15:

    Euax, adspersisti aquam,

    id. Bacch. 2, 3, 13:

    guttam bulbo (with a play upon the names Gutta and Bulbus),

    Cic. Clu. 26, 71:

    pigmenta in tabulā,

    id. Div. 1, 13, 23:

    corpus ejus adustum adspergunt aliis carnibus,

    Plin. 8, 38, 57, § 136:

    liquor adspersus oculis,

    id. 12, 8, 18, § 34:

    Bubus glandem tum adspergi convenit,

    id. 18, 26, 63, § 232:

    corpus floribus aspersis veneratus est,

    Suet. Aug. 18:

    pecori virus aspergere,

    to infect, poison, Verg. G. 3, 419:

    aspergens cinerem capiti,

    Vulg. 2 Reg. 13, 15:

    huc tu jussos asperge sapores,

    Verg. G. 4, 62:

    Non nihil aspersis gaudet Amor lacrimis,

    Prop. 1, 12, 16:

    sanguinem aspergere,

    Vulg. 2 Par. 29, 24:

    nivem,

    ib. Eccli. 43, 19.—
    B.
    Trop.:

    cum clarissimo viro non nullam laudatione tuā labeculam aspergas,

    fasten upon, Cic. Vatin. 17, 41:

    ne qua ex tuā summā indignitate labes illius dignitati aspersa videatur,

    id. ib. 6, 15:

    notam alicui,

    Dig. 37, 14, 17 fin. (cf.:

    allinere notam,

    Cic. Verr. 1, 6, 17).—So of an inheritance, to bestow, bequeath something to, to set apart for:

    Aebutio sextulam aspergit,

    Cic. Caecin. 6, 17.— Poet.:

    alas: lacteus extentas aspergit circulus alas,

    Claud. VI. Cons. Hon. 175.—In gen., to add to, to join, = adjungere:

    si illius (sc. Catonis majoris) comitatem et facilitatem tuae gravitati severitatique asperseris,

    Cic. Mur. 31 fin.:

    huic generi orationis aspergentur etiam sales,

    id. Or. 26, 87; id. ad Q. Fr. 2, 10:

    hos aspersi, ut scires etc.,

    id. Fam. 2, 16 fin.
    II.
    Aliquem or aliquid aliquā re (cf. Ramsh. Gr. p. 362; Zumpt, Gr. § 418), to strew some person or thing with something, to splash over, besprinkle, bespatter, bedew, lit. and trop.
    A.
    Lit.:

    ah, guttulā Pectus ardens mihi adspersisti (cf. supra, aquam),

    Plaut. Ep. 4, 1, 28:

    quas (sedes) nec nubila nimbis Aspergunt,

    Lucr. 3, 20:

    ne aram sanguine aspergeret,

    Cic. N. D. 3, 36, 88; so Vulg. 4 Reg. 9, [p. 175] 33; ib. Apoc. 19, 13:

    sanguine mensas,

    Ov. M. 5, 40; and with de:

    asperget de sanguine ejus (turturis) parietem altaris,

    Vulg. Lev. 5, 9:

    vaccam semine,

    Liv. 41, 13:

    Vinxit et aspersas altera vitta comas,

    the sprinkled hair, Prop. 5, 11, 34 (Müller, † acceptas):

    imbre lutoque Aspersus,

    Hor. Ep. 1, 11, 12 K. and H.; Claud. B. Gild. 494:

    aquā,

    Vulg. Num. 8, 7; ib. 2 Macc. 1, 21:

    hyssopo,

    ib. Psa. 50, 9:

    cinere,

    ib. Jer. 25, 34:

    terrā,

    ib. 2 Macc. 10, 25 al.—
    B.
    Trop.:

    (Mons Idae) primo parvis urbibus aspersus erat,

    dotted over with, Mel. 1, 18, 2:

    aures gemitu,

    to fill, Val. Max. 3, 3, ext. 1:

    auditiunculā quādam aspersus, i. e. imbutus,

    instructed, Gell. 13, 19, 5:

    aspersi corda a conscientiā malā,

    Vulg. Heb. 10, 22.—Esp., to spot, stain, sully, defile, asperse:

    hunc tu vitae splendorem maculis aspergis istis?

    Cic. Planc. 12, 30; so also absol.:

    leviter aspersus,

    id. Fam. 6, 6, 9:

    istius facti non modo suspitione, sed ne infamiā quidem est aspersus,

    id. Cael. 10; so Liv. 23, 30:

    aspergebatur etiam infamiā, quod, etc.,

    Nep. Alcib. 3 fin.; so Suet. Ner. 3: aliquem linguā, Auct. ad Her. 4, 49, 62:

    e quibus unus amet quāvis aspargere cunctos, i. e. quibusvis dicteriis perstringere, laedere,

    Hor. S. 1, 4, 87 K. and H.
    2.
    aspergo (Merk., Müller, Strüb.; in MSS. sometimes aspargo, Lachm., Rib., e. g. Verg. A. 3, 534, acc. to Non. p. 405, 5, and Vel. Long. p. 2234 P.; v. 1. aspergo), ĭnis, f. (in the ante-class. per. com. acc. to Prisc. p. 658 P.) [1. aspergo].
    I.
    A sprinkling, besprinkling (most freq. in the poets, never in Cic., who uses aspersio, q. v.):

    aspergo aquarum,

    Ov. M. 7, 108:

    aquae,

    Petr. 102, 15:

    (Peneus) Nubila conducit, summasque aspergine silvas Impluit,

    Ov. M. 1, 572:

    sanguis virides aspergine tinxerat herbas,

    id. ib. 3, 86;

    3, 683 al.: Aspergine et gelu pruinisque (lapides) rumpuntur,

    Plin. 36, 22, 48, § 167:

    parietum,

    the moisture, sweat, upon walls, Cato, R. R. 128; so Vitr. 5, 11, 1, and Plin. 22, 21, 30, § 63.— Trop.:

    omni culparum aspergine liber,

    Prud. Apoth. 1005.—
    II.
    Meton. (abstr. for concr.), that which is sprinkled, drops:

    hic ubi sol radiis.... Adversa fulsit nimborum aspargine contra,

    opposite to the falling rain, Lucr. 6, 525 Lachm.:

    Objectae salsā spumant aspargine cautes,

    the spray, Verg. A. 3, 534:

    Flammiferā gemini fumant aspergine postes,

    Ov. M. 14, 796:

    maduere graves aspergine pennae,

    id. ib. 4, 729:

    arborei fetus aspergine caedis in atram Vertuntur faciem,

    by means of the sprinkled blood, id. ib. 4, 125 al.

    Lewis & Short latin dictionary > aspergo

  • 7 denigro

    dē-nī̆gro, āre, v. a., to blacken utterly, dye or color very black (very rare; in the Ciceron. per. not at all).
    I.
    Lit.:

    terram (amurca),

    Varr. R. R. 1, 55 fin.:

    lanam,

    Plin. 33, 6, 35, § 109:

    capillum,

    id. 23, 5, 53, § 99:

    faciem super carbones,

    Vulg. Thren. 4, 8.—
    * II.
    Trop.: honorem famamque alicujus, to blacken, i. e. to asperse, defame, Firm. 5, 10 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > denigro

  • 8 lacero

    lăcĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [lacer], to tear to pieces, to mangle, rend, mutilate, lacerate (class., esp. in the trop. sense; syn.: lanio, discerpo).
    I.
    Lit.:

    quin spolies, mutiles, laceres quemquam nacta sis,

    Ter. Hec. 1, 1, 8: lacerat lacertum Largi mordax Memmius, Crass. ap. Cic. de Or. 2, 59, 240:

    corpus uti volucres lacerent in morte feraeque,

    Lucr. 3, 880:

    membra aliena,

    Juv. 15, 102; cf.: lacerato corpore, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 95 Vahl.):

    morsu viscera, Cic. poët. Tusc. 2, 8: ora, comas, vestem lacerat,

    Ov. M. 11, 726:

    amictus,

    Sil. 13, 389:

    genas,

    Ov. Tr. 3, 3, 51:

    verbere terga,

    id. F. 2, 695:

    Tum autem Syrum impulsorem, vah, quibus illum lacerarem modis,

    Ter. Ad. 3, 2, 17:

    tergum virgis,

    Liv. 3, 58; 26, 13:

    unguibus cavos recessus luminum,

    Sen. Oedip. 968:

    quid miserum laceras?

    Verg. A. 3, 41:

    ferro,

    Hor. C. 3, 27, 46:

    loricam,

    Verg. A. 12, 98: lacerari morsibus saevis canum, Phaedr. 1, 12, 11:

    ferae corpus lacerabant,

    Petr. 115 sq.:

    carnes dentibus,

    Vulg. Job, 13, 4; id. Gen. 40, 19.—
    B.
    Esp.
    1.
    To break up, to wreck, shatter:

    navem Ulixis,

    Ov. P. 3, 6, 19:

    majorem partem classis,

    Vell. 2, 79, 3:

    naves,

    Liv. 29, 8:

    navigia,

    Curt. 4, 3, 18:

    lecticam,

    Suet. Aug. 91.—
    2.
    To cut up, carve:

    obsonium,

    Petr. 36:

    anserem,

    id. 137; 74.—
    3.
    To waste, plunder: cum Hannibal terram Italiam laceraret atque vexaret, Cato ap. Serv. Verg. E. 6, 7, 6:

    orbem,

    Juv. 4, 37.—
    II.
    Trop.
    A.
    To tear to pieces with words, to censure, asperse, abuse, rail at:

    obtrectatio invidiaque, quae solet lacerare plerosque,

    Cic. Brut. 42, 156:

    optimum virum verborum contumeliis,

    id. Phil. 11, 2:

    aliquem probris,

    Liv. 31, 6:

    Pompeium dempto metu lacerant,

    Sall. H. 3, 61, 21 Dietsch:

    meque vosque male dictis,

    id. J. 85, 26:

    famam alicujus,

    to slander, calumniate, id. 38, 54:

    alicujus carmina,

    Ov. P. 4, 16, 1:

    lacerari crebro vulgi rumore,

    Tac. A. 15, 73.—
    B.
    To distress, torture, pain, afflict:

    intolerabili dolore lacerari,

    Cic. Ac. 2, 8, 23:

    quam omni crudelitate lacerastis,

    id. Dom. 23, 59:

    quid laceras pectora nostra morā?

    Ov. H. 15, 212:

    meus me maeror cottidianus lacerat et conficit,

    Cic. Att. 3, 8, 2; cf.:

    aegritudo lacerat, exest animum planeque conficit,

    id. Tusc. 3, 13, 27.—
    C.
    To ruin, destroy, dissipate, squander, waste:

    male suadendo et lustris lacerant homines,

    Plaut. Curc. 4, 2, 22:

    patriam omni scelere,

    Cic. Off. 1, 17, 57:

    bonorum emptores, ut carnifices, ad reliquias vitae lacerandas et distrahendas,

    to scatter, disperse, Cic. Quint. 15, 50:

    pecuniam,

    to squander, id. Verr. 2, 3, 70, § 164:

    lacerari valde suam rem,

    Plaut. Merc. 1, 1, 48; cf.:

    bona patria manu, ventre,

    to lavish, squander, Sall. C. 14, 2:

    diem,

    to waste, Plaut. As. 2, 2, 25; id. Stich. 3, 1, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > lacero

  • 9 lutito

    lūtĭto, āre, 1, v. freq. a. [1. luto], to bedaub; only trop., to bring into contempt, to asperse:

    nam hi mores majorum laudant, eosdem lutitant quos conlaudant,

    Plaut. Trin. 2, 2, 15 Brix ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > lutito

  • 10 lutulo

    lŭtŭlo, āre, v. a. [id.], to bespatter with mud; trop., to asperse; old reading, Plaut. Trin. 2, 2, 15; for lutito, q. v., cf. Ritschl, Prol. ad Plaut. p. lxxiv.

    Lewis & Short latin dictionary > lutulo

  • 11 male dico

    mălĕdīco (or separately, mălĕ dīco;

    rarely in reverse order: qui bonis dicunt male,

    Plaut. Bacch. 1, 2, 10; cf. id. Trin. 4, 2, 79), xi. ctum, 3, v. n. and a. [male-dico], to speak ill of, to abuse, revile, slander, asperse; constr. absol., or with a dat. (so class.) or acc. (post-Aug.).
    (α).
    Absol.:

    aliud est maledicere, aliud accusare,

    Cic. Cael. 3, 6.—
    (β).
    With dat.:

    optimo viro maledicere,

    Cic. Deiot. 10, 28:

    turpissime alicui,

    id. N. D. 1, 33, 93:

    petulanter alicui,

    id. Cael. 3, 8:

    utrique,

    Hor. S. 2, 3, 140:

    Christo,

    Plin. Ep. 10, 97, 5; Sen. Contr. 1, 4, 1.— Impers. pass.:

    indignis si maledicitur, maledictum id esse dico,

    Plaut. Curc. 4, 2, 27; Ter. Hec. 4, 2, 14. —
    (γ).
    With acc.:

    si me amas, maledic illam,

    Petr. 96; v. id. 74.—
    II.
    Esp., to curse, utter a curse upon (eccl. Lat.):

    populo huic,

    Vulg. Num. 22, 6 al. —Hence,
    A.
    mălĕdī-cens, entis, P. a., evil - speaking, foulmouthed, abusive, scurrilous (syn. maledi cus):

    maledicentes homines,

    Plaut. Merc. 2, 3, 75.— Comp.:

    maledicentior,

    Plaut. Merc. 1, 2, 31.— Sup.:

    in maledicentissimā civitate,

    Cic. Fl. 3, 7:

    carmina,

    Suet. Caes. 23; Nep. Alc. 11, 1.—
    B.
    mălĕdictus, a, um, P. a., accursed (post-class. for exsecrabilis):

    maledicte parricida,

    Spart. Get. 3, 3:

    maledictus es inter omnia animantia,

    Vulg. Gen. 3, 14: omnes incesti, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 7 praef.—Hence, as subst.: mălĕ-dictum, i, n., a foul or abusive word.
    I.
    In gen. (class.):

    maledicta in aliquem dicere,

    Cic. Q. Fr. 2, 3, 2:

    in vitam alicujus conicere,

    id. Planc. 12, 31:

    maledictis figere aliquem,

    id. N. D. 1, 34, 93:

    maledicta in aliquem conferre,

    id. Att. 11, 8, 2:

    quod crimen (i. e. majestatis) non solum facto, sed et verbis impiis ac maledictis maxime exacerbatur,

    Paul. Sent. 5, 29, 1.—
    II.
    In partic., a curse, imprecation:

    esse in maledictis jam antiquis strigem, convenit,

    Plin. 11, 39, 95, § 232:

    scribere maledicta,

    Vulg. Num. 5, 23.—
    B.
    Transf., a cursed thing:

    Christus factus pro nobis maledictum,

    Vulg. Gal. 3, 13:

    maledictum non erit amplius,

    id. Apoc. 22, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > male dico

  • 12 maledico

    mălĕdīco (or separately, mălĕ dīco;

    rarely in reverse order: qui bonis dicunt male,

    Plaut. Bacch. 1, 2, 10; cf. id. Trin. 4, 2, 79), xi. ctum, 3, v. n. and a. [male-dico], to speak ill of, to abuse, revile, slander, asperse; constr. absol., or with a dat. (so class.) or acc. (post-Aug.).
    (α).
    Absol.:

    aliud est maledicere, aliud accusare,

    Cic. Cael. 3, 6.—
    (β).
    With dat.:

    optimo viro maledicere,

    Cic. Deiot. 10, 28:

    turpissime alicui,

    id. N. D. 1, 33, 93:

    petulanter alicui,

    id. Cael. 3, 8:

    utrique,

    Hor. S. 2, 3, 140:

    Christo,

    Plin. Ep. 10, 97, 5; Sen. Contr. 1, 4, 1.— Impers. pass.:

    indignis si maledicitur, maledictum id esse dico,

    Plaut. Curc. 4, 2, 27; Ter. Hec. 4, 2, 14. —
    (γ).
    With acc.:

    si me amas, maledic illam,

    Petr. 96; v. id. 74.—
    II.
    Esp., to curse, utter a curse upon (eccl. Lat.):

    populo huic,

    Vulg. Num. 22, 6 al. —Hence,
    A.
    mălĕdī-cens, entis, P. a., evil - speaking, foulmouthed, abusive, scurrilous (syn. maledi cus):

    maledicentes homines,

    Plaut. Merc. 2, 3, 75.— Comp.:

    maledicentior,

    Plaut. Merc. 1, 2, 31.— Sup.:

    in maledicentissimā civitate,

    Cic. Fl. 3, 7:

    carmina,

    Suet. Caes. 23; Nep. Alc. 11, 1.—
    B.
    mălĕdictus, a, um, P. a., accursed (post-class. for exsecrabilis):

    maledicte parricida,

    Spart. Get. 3, 3:

    maledictus es inter omnia animantia,

    Vulg. Gen. 3, 14: omnes incesti, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 7 praef.—Hence, as subst.: mălĕ-dictum, i, n., a foul or abusive word.
    I.
    In gen. (class.):

    maledicta in aliquem dicere,

    Cic. Q. Fr. 2, 3, 2:

    in vitam alicujus conicere,

    id. Planc. 12, 31:

    maledictis figere aliquem,

    id. N. D. 1, 34, 93:

    maledicta in aliquem conferre,

    id. Att. 11, 8, 2:

    quod crimen (i. e. majestatis) non solum facto, sed et verbis impiis ac maledictis maxime exacerbatur,

    Paul. Sent. 5, 29, 1.—
    II.
    In partic., a curse, imprecation:

    esse in maledictis jam antiquis strigem, convenit,

    Plin. 11, 39, 95, § 232:

    scribere maledicta,

    Vulg. Num. 5, 23.—
    B.
    Transf., a cursed thing:

    Christus factus pro nobis maledictum,

    Vulg. Gal. 3, 13:

    maledictum non erit amplius,

    id. Apoc. 22, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > maledico

См. также в других словарях:

  • Asperse — As*perse , v. t. [imp. & p. p. {Aspersed}; p. pr. & vb. n. {Aspersing}.] [L. aspersus, p. p. of aspergere to scatter, sprinkle; ad + spargere to strew. See {Sparse}.] 1. To sprinkle, as water or dust, upon anybody or anything, or to besprinkle… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • asperse — index brand (stigmatize), complain (criticize), condemn (blame), contemn, defame, denigrate …   Law dictionary

  • asperse — (v.) late 15c., to besprinkle, from L. aspersus, pp. of aspergere (see ASPERSION (Cf. aspersion)). Meaning to bespatter someone s character with rumor and false reports is recorded from 1610s …   Etymology dictionary

  • asperse — vb vilify, *malign, traduce, calumniate, slander, defame, libel Analogous words: disparage, depreciate, derogate, detract, *decry: revile, vituperate (see SCOLD): defile (see CONTAMINATE) Contrasted words: *praise, extol, laud, acclaim, eulogize …   New Dictionary of Synonyms

  • asperse — [ə spʉrs′] vt. aspersed, aspersing [< L aspersus, pp. of aspergere, to sprinkle on < ad , to + spargere, to sprinkle, strew: see SPARK1] 1. Rare to sprinkle water on, as in baptizing 2. to spread false or damaging charges against; slander …   English World dictionary

  • asperse — as•perse [[t]əˈspɜrs[/t]] v. t. persed, pers•ing 1) to attack with false and damaging charges or insinuations; slander; malign 2) to sprinkle; bespatter • Etymology: 1480–90; < L aspersus, ptp. of aspergere to sprinkle, asperse < a a… …   From formal English to slang

  • asperse — transitive verb (aspersed; aspersing) Etymology: Latin aspersus, past participle of aspergere, from ad + spargere to scatter more at spark Date: 15th century 1. sprinkle; especially to sprinkle with holy water 2. to attack with evil …   New Collegiate Dictionary

  • asperse — asperser, n. aspersive, adj. aspersively, adv. /euh sperrs /, v.t., aspersed, aspersing. 1. to attack with false, malicious, and damaging charges or insinuations; slander. 2. to sprinkle; bespatter. [1480 90; < L aspersus besprinkled (ptp. of… …   Universalium

  • asperse — verb a) To sprinkle or scatter (liquid or dust). b) To falsely or maliciously charge another …   Wiktionary

  • asperse — Synonyms and related words: affront, calumniate, christen, defame, denigrate, deride, immerse, insult, libel, mock, offend, scandal, scandalize, slander, slur, sprinkle, taunt, traduce …   Moby Thesaurus

  • asperse — (Roget s Thesaurus II) verb To make defamatory statements about: backbite, calumniate, defame, malign, slander, slur, tear down, traduce, vilify. Law: libel. Idiom: cast aspersions on. See ATTACK, CRIMES, LAW …   English dictionary for students

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»