Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

anklagend

  • 1 anklagend

    de denuncia

    Deutsch-Spanisch Wörterbuch > anklagend

  • 2 anklagend

    anklagend adv şikayetle, yakınarak

    Deutsch-Türkisch Wörterbuch > anklagend

  • 3 anklagend

    anklagend
    accusateur(-trice)
    II Adverb
    ansehen d'un air accusateur

    Deutsch-Französisch Wörterbuch > anklagend

  • 4 anklagend

    I Part. Präs. anklagen
    II Adj. (Ton) accusing; (Blick) reproachful
    III Adv.: jemanden anklagend ansehen look at s.o. reproachfully
    * * *
    accusatory; accusing
    * * *
    ạn|kla|gend
    1. adj
    Ton accusing, accusatory; Blick reproachful; Buch, Bild etc that cries out in condemnation
    2. adv
    reproachfully
    * * *
    an·kla·gend
    I. adj
    1. (anprangernd) denunciatory
    2. (eine Beschuldigung beinhaltend) accusatory
    II. adv (als Anklage) accusingly
    * * *
    A. ppr anklagen
    B. adj (Ton) accusing; (Blick) reproachful
    C. adv:
    jemanden anklagend ansehen look at sb reproachfully
    * * *
    adj.
    accusatory adj.

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > anklagend

  • 5 anklagend

    I. adj Stimme oskarżycielski
    II. adv ansehen z wyrzutem

    Neue deutsche Polnisch-Deutsch > anklagend

  • 6 anklagend

    an·kla·gend adj
    1) ( anprangernd) denunciatory
    ( als Anklage) accusingly

    Deutsch-Englisch Wörterbuch für Studenten > anklagend

  • 7 anklagend

    1. accusatory
    2. accusing of
    3. arraigning
    4. impeaching
    5. indicting

    Deutsch-Englisches Wörterbuch > anklagend

  • 8 anklagend

    - {accusatory} buộc tội, kết tội, tố cáo - {inculpatory} làm cho liên luỵ

    Deutsch-Vietnamesisch Wörterbuch > anklagend

  • 9 обличительный

    БНРС > обличительный

  • 10 accusatory

    ac·cu·sa·tory
    [əˈkju:zətəri, AM -tɔ:ri]
    adj look anklagend; tone vorwurfsvoll
    * * *
    [ə'kjuːzətərɪ]
    adj
    anklagend
    * * *
    accusatory [əˈkjuːzətərı; US -ˌtəʊriː; -ˌtɔː-] adj anklagend, vorwurfsvoll (Blick etc)
    * * *
    adj.
    anklagend adj.

    English-german dictionary > accusatory

  • 11 accusing

    ac·cus·ing
    [əˈkju:zɪŋ]
    adj look anklagend attr; tone vorwurfsvoll
    * * *
    [ə'kjuːzɪŋ]
    adj
    anklagend
    * * *
    accusing adj (adv accusingly) anklagend, vorwurfsvoll (Blick etc)
    * * *
    adj.
    anschuldigend adj.
    beschuldigend adj.

    English-german dictionary > accusing

  • 12 accusateur

    akyzatœʀ
    1. adj
    anklagend, vorwurfsvoll

    2. m
    JUR Kläger m
    accusateur
    accusateur , -trice [akyzatœʀ, -tʀis]
    regard anklagend; document belastend
    II Substantif masculin, féminin
    Ankläger(in) masculin, féminin

    Dictionnaire Français-Allemand > accusateur

  • 13 anklagen

    v/t (trennb., hat -ge-)
    1. (jemanden) allg. accuse (+ Gen. oder wegen of); JUR. charge (with); des Hochverrats etc.: impeach; vor einem Schwurgericht: indict
    2. (anprangern) (Misstände etc.) protest; stärker cry out in protest ( oder accusation)
    * * *
    to charge; to impeach; to accuse; to indict
    * * *
    ạn|kla|gen ['ankl-] sep
    1. vt
    1) (JUR) to charge, to accuse

    or wegen etw anklagento charge sb with sth, to accuse sb of sth

    2) (fig) (= verurteilen) to condemn; (Buch, Rede) to be a condemnation of; (= anprangern) to be an indictment of

    jdn anklagen, etw getan zu haben — to accuse sb of having done sth

    2. vi
    to cry out in protest or accusation; (Buch, Bilder etc) to cry out in condemnation
    * * *
    (to accuse publicly (of a crime etc): He was denounced as a murderer.) denounce
    * * *
    an|kla·gen
    I. vt
    1. JUR (gerichtlich beschuldigen)
    jdn [einer S. gen [o wegen einer S. gen]] \anklagen to charge sb [with sth], to accuse sb [of sth]
    jdn einer S. gen \anklagen to accuse sb of sth
    jdn \anklagen, etw getan zu haben to accuse sb of doing [or having done] sth
    3. (fig: anprangern)
    jdn/etw \anklagen to denounce sb/sth
    II. vi (eine Anprangerung zum Ausdruck bringen) to denounce
    * * *
    1.
    1) (Rechtsw.) charge; accuse

    jemanden einer Sache (Gen.) od. wegen etwas anklagen — charge somebody with or accuse somebody of something

    2) (geh.): (beschuldigen) accuse
    2.
    intransitives Verb cry out in accusation

    jemanden anklagend ansehenlook at somebody accusingly

    * * *
    anklagen v/t (trennb, hat -ge-)
    1. (jemanden) allg accuse (+gen oder
    wegen of); JUR charge (with); des Hochverrats etc: impeach; vor einem Schwurgericht: indict
    2. (anprangern) (Misstände etc) protest; stärker cry out in protest ( oder accusation)
    * * *
    1.
    1) (Rechtsw.) charge; accuse

    jemanden einer Sache (Gen.) od. wegen etwas anklagen — charge somebody with or accuse somebody of something

    2) (geh.): (beschuldigen) accuse
    2.
    intransitives Verb cry out in accusation
    * * *
    v.
    to accuse v.
    to impeach v.
    to indict v.
    to prosecute v.

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > anklagen

  • 14 accuse

    transitive verb
    beschuldigen; (Law) anklagen

    accuse somebody of cowardice — jemandem Feigheit vorwerfen

    accuse somebody of doing something or of having done something — jemanden beschuldigen, etwas getan zu haben

    accuse somebody of theft/murder — jemanden wegen Diebstahl[s]/Mord[es] anklagen

    the accused — der/die Angeklagte; (pl.) die Angeklagten

    point an accusing finger at somebody(lit. or fig.) anklagend mit dem Finger auf jemanden zeigen

    * * *
    [ə'kju:z]
    ((with of) to charge (someone) with having done something wrong: They accused him of stealing the car.) beschuldigen
    - academic.ru/419/accusation">accusation
    - the accused
    * * *
    ac·cuse
    [əˈkju:z]
    vt
    to \accuse sb [of sth] jdn [wegen einer S. gen] anklagen
    to be \accused of a crime wegen eines Verbrechens unter Anklage stehen [o angeklagt sein]
    to stand \accused of sth ( form) einer S. gen angeklagt sein
    2. (claim)
    to \accuse sb of sth jdn einer S. gen beschuldigen
    are you accusing me of lying? willst du damit sagen, dass ich lüge?
    I'm often \accused of being too abrasive with people mir wird oft vorgeworfen, dass ich zu harsch mit Leuten umgehe
    * * *
    [ə'kjuːz]
    vt
    1) (JUR) anklagen (of wegen, +gen)

    he is or stands accused of murder/theft — er ist des Mordes/Diebstahls angeklagt, er steht unter Anklage des Mordes/Diebstahls (form)

    2) person beschuldigen, bezichtigen

    to accuse sb of doing or having done sth — jdn beschuldigen or bezichtigen, etw getan zu haben

    are you accusing me of lying/not having checked the brakes? — willst du (damit) vielleicht sagen, dass ich lüge/die Bremsen nicht nachgesehen habe?

    to accuse sb of being untidy — jdm vorwerfen, unordentlich zu sein

    who are you accusing, the police or society? — wen klagen Sie an, die Polizei oder die Gesellschaft?

    I accuse the government of dishonesty —

    a generation stands accused of hypocrisy — eine Generation wird der Scheinheiligkeit beschuldigt or angeklagt or geziehen (geh)

    * * *
    accuse [əˈkjuːz] v/t
    a) (of) JUR anklagen (gen oder wegen):
    be ( oder stand) accused of doing sth angeklagt sein, etwas getan zu haben
    b) (of) beschuldigen, bezichtigen (gen)
    c) accuse sb of sth jemandem etwas zum Vorwurf machen
    * * *
    transitive verb
    beschuldigen; (Law) anklagen

    accuse somebody of doing something or of having done something — jemanden beschuldigen, etwas getan zu haben

    accuse somebody of theft/murder — jemanden wegen Diebstahl[s]/Mord[es] anklagen

    the accused — der/die Angeklagte; (pl.) die Angeklagten

    point an accusing finger at somebody(lit. or fig.) anklagend mit dem Finger auf jemanden zeigen

    * * *
    v.
    anklagen v.
    beschuldigen v.
    vorwerfen v.

    English-german dictionary > accuse

  • 15 accusingly

    ac·cus·ing·ly
    [əˈkju:zɪŋli]
    adv look anklagend; say vorwurfsvoll
    * * *
    [ə'kjuːzIŋlɪ]
    adv
    say, look anklagend
    * * *
    adv.
    anschuldigend adv.
    vorwurfsvoll adv.

    English-german dictionary > accusingly

  • 16 обличительный

    обличительный anklagend; entlarvend (разоблачительный) обличительная речь Anklagerede f c

    БНРС > обличительный

  • 17 обвинительный

    обвинительный anklagend

    БНРС > обвинительный

  • 18 appello [1]

    1. ap-pello (ad-pello), āvī, ātum, āre (viell. zu got. spillōn, ahd. spëllōn, verkündigen, erzählen), jmd. od. etw. mit einem Tone, Laute gleichs. anrühren, anlassen, also antönen, I) mit Worten, ansprechen, anreden (freundlich od. ernsthaft), sich persönlich mit einer Ansprache an jmd. wenden, jmd. anreden u. begrüßen, 1) im allg.: paucis est quod (in betreff dessen) te volo de communi re appellare meā et tuā, Plaut.: num te appello? sprech ich denn mit dir? Plaut.: singulos appellare rogareque, Cic.: milites benigne, Sall.: legatos superbius, Cic.: alqm sic, Treb. Poll.: quaestorem appellat (begrüßt) dicitque, Sall. – dah. jmd. mit Nennung des Namens anreden, anrufen, mit u. ohne den Zusatz nomine od. nominatim, Caes. u.a.: so auch unum quemque nominans appellat, Sall. – 2) prägn., jmd. in der Absicht, daß er etwas bewillige od. tue, ansprechen, d.i. a) jmd. zu etwas Gutem od. Bösem auffordern, anregen, den Vorschlag machen, Anträge machen, jmd. um etw. angehen, ihm etw. vorschlagen, alqm, Cic. u.a.: alqm in alqa re, Liv. u.a.: alqm stupri causā, Val. Max.: alqm, ut etc., Nep., Liv. u.a. (s. die Auslgg. zu Nep. Att. 8, 3. Fabri Liv. 24, 5, 10). – b) in der Gerichtsspr., eine obrigkeitliche Person um Hilfe ansprechen, praetorem, Cic.: tribunos, Liv.: a praetore tribunos, Cic.: principem, Tac.: si quis appellavisset de aestimatione et de solutionibus, quae per arbitrum fierent, Caes.: in eo (dabei, darüber) praetor appellatur, Cic. (vgl. Halm Cic. Verr. 4, 146). – in der Kaiserzt. an jmd. appellieren, ab alqo, Quint.: a od. ex sententia, ICt.: ad imperatorem, ICt. – übtr., sich auf etw. berufen, alqd, Cic. de legg. 1, 40. – c) jmd. mahnend angehen, um etw. (bes. um eine Geldschuld) mahnen, alqm de pecunia, Cic., u. bl. pecuniā, Quint.: alqm de sorte u. de usura, Val. Max.: debitorem in diem, Sen.: ad horam et diem, Sen.: creditores (Nom.) in solidum appellabant, kündigten das Kapital, Tac.: übtr., solum, den Erdboden mahnen, d.i. durch Kultur zur Fruchtbarkeit zwingen, Plin. – Spät. auch appellare alqd, um etw. mahnen, etw. fordern, mercedem, Iuven. 7, 158. – d) anklagend zur Rede stellen, cavendum est etiam, ne maior poena quam culpa sit, ne isdem de causis alii plectantur, alii ne appellentur quidem, Cic. de off. 1, 89. – e) anbetend anrufen, anbeten, alqo praecunte deos, Plin. ep. 10, 96 (97), 5. – f) schwörend anrufen, cur autem viri Castorem iurantes non appellaverint, non facile dictu est, Gell. 11, 6, 3. – II) mit Lauten: 1) aussprechen, litteras, Cic.: nomen, den N. nennen, Cic.: tres istae voces ›intra, citra, ultra‹... singularibus apud veteres syllabis appellabantur ›in, cis, uls‹, Gell.: sicut ›fetus‹ ipse et ›fecunditas‹ appellata, Gell. – 2) eine Person od. Sache mit irgend einem ihr zukommenden Namen, Titel, Prädikat bezeichnen, ihr den Namen (Vater, König u. dgl.) beilegen, sie so u. so nennen, benennen, titulieren, jmd. erklären für od. als usw., alqm patrem, parentem, Ter., Liv. u.a.: alqm sapientem, Cic.: alqm victorem, Verg.: bes. alqm regem, jmdm. den Titel König beilegen, ihn zum Herrscher erklären, ausrufen, als König anerkennen, Cic. u.a. (s. Fabri Sall. Iug. 65, 2): u. alqam reginam, Sall. hist. fr. 4, 61 (19), 9. – m. Ang. wovon? durch ab od. ex od. de m. Abl., zB. a colendo colles, Varr. LL.: lictorem a ligando, Gell.: locupletes assiduos ab aere dando, Cic.: ab eius nomine Thessalia appellatur, Vell.: appellata est ex viro virtus, Cic.: Italia appellata de Graeco vocabulo, Gell. 11, 1, 1. – m. Ang. weswegen? durch propter od. ob m. Akk., Peripatetici philosophi olim propter eximiam rerum maximarum scientiam a Graecis politici philosophi appellati, Cic.: (Scipio) Africanus ob egregiam victoriam de Hannibale Poenisque appellatus, Liv. – Dah. nennen = namentlich anführen, erwähnen, quos idcirco non appello hoc loco, Cic.: quae (aedes) in lege non appellantur, Cic.: u. so app. auctores, angeben, Plin.: übtr., alqm nutu significationeque, kenntlich machen, Cic. ep. 1, 9, 20. – / arch. appellassis = appellaveris, Ter. Phorm. 742. – Plur. Imper. Pass. appellamino, Cic. de legg. 3, 8.

    lateinisch-deutsches > appello [1]

  • 19 incusativus

    incūsātīvus, a, um (incuso), anklagend, als gramm. t. t., subst. incūsātīvus, ī, m. (sc. casus), der Akkusativ, Diom. 314, 16.

    lateinisch-deutsches > incusativus

  • 20 pulso

    pulso, āvī, ātum, āre (Intens. v. pello), tüchtig-, erschütternd stoßen, -stampfen, -schlagen, -klopfen, I) im allg.: 1) eig.: a) v. Stoßen, Stampfen des Bodens, celeri humum ter pede, v. Tanzenden, Ov.: humum pedibus, auf die Erde st., v. Zornigen, Sen.: pede libero tellurem, von vor Freude Tanzenden, Hor.: prata choreis, Claud. – v. Pferden, pedibus spatium Olympi, stampfen, durchstampfen, poet. = durcheilen, Ov.: u. so campus assiduis pulsatus equis, Ov.: u. übtr., v. Fahrenden, Phoebe curru pulsabat Olympum, Verg.: pulsat gyrum equis, Prop. (vgl. die Auslgg. zu Verg. Aen. 10, 216): v. Sterbenden, humum moribundo vertice, Ov. – b) v. Stoßen, Schlagen, Klopfen des Einlaß Begehrenden usw. an die Tür usw., ostium, Plaut. u.a.: vgl. quasi ostiatim (von Haus zu Haus anklopfen, anfragen), Quint.: domus suae ianuam, Apul.: fores, Ov.: u. so superbas potentiorum fores, Sen.: postes cuspide, Ov.: ad divitem, beim R. anklopfen, Augustin. serm. 36, 11. – c) v. mißhandelnden Stoßen, Klopfen, Schlagen einer Person, jmd. stoßen, knuffen und puffen, mit der Faust od. einem rohen Werkzeuge klopfen, schlagen, ihm Schläge verabreichen, sich tätlich an jmd. vergreifen, jmd. mißhandeln ( während verberare mit einer Peitsche u. dgl. schlagen, prügeln), oft verb. pulsare verberareque, pulsare et verberare alqm, Cic. u.a.: legatos Laurentium, Liv.: patrem, Sen. rhet.: parentem, Verg.: divos, Verg.: alqm manu, Suet.: manu nates, Prud.: soleā nates, Iuven.: alcis os palmā, Petron.: alqm inconsulto, unversehens stoßen, Amm.: tu pulses omne quod obstat, Hor. – übtr., v. Peitschen des Windes, der Fluten usw., rigentem (nubem) pulsat notus, Val. Flacc.: pulsant latera (navis) ardua fluctus, Ov.: arbores mari adveniente fluctibus pulsatae, Plin.: et Cypriae Cypros pulsatur fluctibus omnis, Manil.: piniferum caput (Atlantis montis) et vento pulsatur et imbri, Verg.: terras grandine, Ov. – poet., pulsarant arva ligones, hatten behackt, bearbeitet, Ov. – d) berührend an etwas stoßen, schlagen, etwas berühren, curru Phoebe medium pulsabat Olympum, Verg.: ipse arduus alta pulsat sidera, Verg.: vasto qui vertice nubila pulsat, Val. Flacc. – pulsat tuas ululatus coniugis aures, schlägt an dein Ohr, Claud. – e) bewegend, erschütternd an etwas stoßen, schlagen, anschlagen u. dgl., cum deus sine intermissione pulsetur agiteturque incursione atomorum, Cic. – erupere nervo pulsante sagittae, von schnellender Sehne, Verg. – v. Schlagen eines musikal. Instrum., schlagen, rühren, septem discrimina vocum (die siebenakkordige Lyra) iam digitis iam pectine, Verg.: citharam, Apul.: chelyn, Val. Flacc.: tibia digitis pulsata canentum, Lucr. – p. imos ariete muros, erschüttern, Verg. – 2) bildl.: a) übh. stoßend in Bewegung setzen, anstoßen, anregen, utrum igitur censemus dormientium animos per semet ipsos in somniando moveri an externā et adventiciā visione pulsari? einen Anstoß erhalten, Cic. de div. 2, 120. – b) jmds. Willen, Entschluß anregen, jmd. bestimmen, zu etw. treiben, quae te vecordia pulsat, qui me vivente lacessas Pirithoum? Ov. met. 12, 228. – c) jmds. inneres Gefühl-, Gemüt-, Jmd. beunruhigen, bestürzt-, erzittern machen, alcis pectus, Ter.: urbem rumoribus, Petron.: absol., pavor pulsans, Verg. – d) jmd. durch eine Unbilde, durch Klagen usw. beunruhigen, belästigen, α) übh.: superos invidiā, Stat.: superos vocibus, Sen. poët.: alqm querelis, Stat. u. Claud. – β) insbes., anklagend belangen, gegen jmd. Klage erheben, als spät. jurist. t. t., pro quo (contractu) pulsabatur, ICt.: aliis pulsantibus, ICt. – u. übtr., iniusta Tartara, Stat.: pulsari falso crimine, Claud. – II) prägn.: A) zerstoßen, semen paulum in pila, Plin. 19, 158. – B) fortstoßen, forttreiben, vertreiben, 1) eig.: sagittam, Verg. georg. 4, 313: divi pulsati, Verg. Aen. 12, 286: ne intra tempora locationis Seius conductor de fundo invitus repelleretur, et si pulsatus esset etc., Paul. dig. 19, 2, 15. § 1. – 2) bildl. verscheuchen, vertreiben = entfernen, pericula, Claud. VI. cons. Hon. 465. – / Parag. Infin, pulsarier, Lucr. 4, 931 (934).

    lateinisch-deutsches > pulso

См. также в других словарях:

  • anklagend — vorwurfsvoll …   Universal-Lexikon

  • vorwurfsvoll — anklagend * * * vor|wurfs|voll 〈Adj.〉 anklagend, tadelnd, rügend u. etwas traurig ● vorwurfsvoller Blick; in vorwurfsvollem Ton * * * vor|wurfs|voll <Adj.>: einen ↑ Vorwurf (1) enthaltend; anklagend: e Worte; jmdn. v. ansehen. * * *… …   Universal-Lexikon

  • anklägerisch — ạn|klä|ge|risch 〈Adj.〉 Anklage führend, anklagend * * * ạn|klä|ge|risch <Adj.>: anklagend, vorwurfsvoll: in em Ton; ihr Blick war a. * * * ạn|klä|ge|risch <Adj.>: anklagend, vorwurfsvoll: in em Ton; ihr Blick war a …   Universal-Lexikon

  • Alexander Wilson — (* 6. Juli 1766 in Paisley, Schottland; † 23. August 1813 in Philadelphia) war ein amerikanischer Ornithologe, Zeichner und Schriftsteller. Der gelernte Weber schrieb zunächst in seiner schottischen Heimat gesellschaftskritische Gedichte, in… …   Deutsch Wikipedia

  • Benetton-Entscheidungen — Benetton I / Benetton II Verhandelt 8. November 2000 / Verkündet 8. November 2000 / 11. März 2003 Rubrum: Gruner + Jahr AG Co. KG gegen Urteile des Bundesgerichtshofs …   Deutsch Wikipedia

  • Benetton-Werbung — Benetton I / Benetton II Verhandelt 8. November 2000 / Verkündet 8. November 2000 / 11. März 2003 Rubrum: Gruner + Jahr AG Co. KG gegen Urteile des …   Deutsch Wikipedia

  • Benetton I — / Benetton II Verhandelt 8. November 2000 / Verkündet 8. November 2000 / 11. März 2003 Rubrum: Gruner + Jahr AG Co. KG gegen Urteile des …   Deutsch Wikipedia

  • Benetton II — Benetton I / Benetton II Verhandelt 8. November 2000 / Verkündet 8. November 2000 / 11. März 2003 Rubrum: Gruner + Jahr AG Co. KG gegen Urteile des …   Deutsch Wikipedia

  • Bitek — Okot p’Bitek (* 7. Juni 1931 in Gulu; † 20. Juli 1982 in Kampala) war ein ugandischer Dichter, Lehrer und Ethnologe. Sein größtes Werk ist Lawinos Lied. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 1.1 Kindheit und Schule …   Deutsch Wikipedia

  • Die Verleumdung des Apelles (Botticelli) — Die Verleumdung des Apelles Sandro Botticelli, 1494 1495 Tempera auf Holz, 62 cm × 91 cm Uffizien Die Verleumdung des Apelles (it. L …   Deutsch Wikipedia

  • Emo — (Emotional Hardcore; engl. [ˈiːmoʊ], dt. auch [ˈeːmo]) bezeichnet ursprünglich ein Subgenre des Hardcore Punk, auch Emocore genannt, das sich durch das stärkere Betonen von Gefühlen wie Verzweiflung und Trauer sowie durch die Beschäftigung mit… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»