Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

animosity

  • 1 dolor

        dolor ōris, m    [DAL-], pain, smart, ache, suffering, anguish: Laborat e dolore, T.: differor doloribus, T.: corporis: cum dolore emori: de corpore fugit, V. — Distress, grief, tribulation, affliction, sorrow, pain, woe, anguish, trouble, vexation, mortification, chagrin: (est) aegritudo crucians: animi: dolorem ferre moderate: dolore prohibeor pronuntiare, Cs.: magnis doloribus liberatus: premit altum corde dolorem, V.: finire dolores, the torments of love, H.: speciem doloris voltu ferre, Ta.: Est iactura dolori Omnibus, O.: magno esse Germanis dolori Ariovisti mortem, Cs.— Indignation, wrath, animosity, anger, resentment: suum dolorem condonare, Cs.: veniam iusto dolori date: ingenuus: dolor quod suaserit, H.: repulsae, on account of, Cs.: iniuriae, L.: coniugis amissae, O. —Fig., a grief, object of grief: Tu dolor es facinusque meum, O.—In rhet., feeling, pathos.
    * * *
    pain, anguish, grief, sorrow, suffering; resentment, indignation

    Latin-English dictionary > dolor

  • 2 fel

        fel fellis, n    [cf. χόλοσ], the gall-bladder, gall, bile: Pectora felle virent, O.: gallinaceum: exarserat atro Felle dolor, i. e. rage, V.—Fig., bitterness, animosity, Tb. — Poisonous liquid, poison: vipereum, O.: veneni, V.
    * * *
    gall bladder; gall, bile; poison; bitterness, venom

    Latin-English dictionary > fel

  • 3 odium

        odium ī, n    [1 OD-], hatred, grudge, ill-will, animosity, enmity, aversion: veritas odium parit, T.: odium (est) ira inveterata: in odium populi R. inruere, incur the hatred: eorum odium subire: magnum odium Pompei suscepistis: inperatoribus odia conligere, Cs.: struere, excite: exercere, O.: placare, appease: quod mihi odium cum Clodio fuit? what quarrel had I?: tanto in odio est omnibus, is so hated by: tanto odio ferebatur in Ciceronem, was so imbittered against, N.: in Romanos odii regnum posuerat praemium, had offered as a prize for hostility, L.: urbis odium me percipit, T.: ardens odio vestri: odium ieiunum, on an empty stomach, Iu.—An object of hatred, offence, aversion, nuisance: Antonius, insigne odium omnium: qui amat quoi odio ipsus est, one who hates him, T.: odi odioque sum Romanis, I hate and am hated by, L.: tibi est odio mea fistula, V.—Discontent, dissatisfaction, disgust: odio suarum rerum mutari omnia student, S.: Cui placet alterius sua est odio sors, H.—Offensive conduct, odious language, importunity, insolence, vexatiousness: odio et strepitu senatūs coactus est perorare: Tundendo atque odio, by insolent importunity, T.: cum tuo istoc odio, with that hateful conduct of yours, T.: odio vincere Regem, in insolence, H.
    * * *
    hate/hatred/dislike/antipathy; odiun, unpopularity; bredom/impatience; haterd (manifestion by/towards group); object of hate/odium

    Latin-English dictionary > odium

  • 4 simultās

        simultās ātis, gen plur. ātium, rarely ātum, f    [simul], a hostile encounter, dissension, enmity, rivalry, jealousy, grudge, hatred, animosity: non simultatem meam Revereri saltem, T.: huic simultas cum Curione intercedebat, Cs.: cum quo si simultas tibi non fuisset: privata, L.: cum sorore esse in simultate, N.: simultatem deponere: inter finitimos vetus, Iu.: simultates cum libertis vestris exercere: simultates finire, L.: paternas oblitterare, L.
    * * *
    enmity, rivalry; hatred

    Latin-English dictionary > simultās

  • 5 dolor

    dŏlor, ōris, m. [doleo], pain, smart, ache (freq. and class.; for syn. cf.: aegrimonia, maeror, maestitia, luctus, plangor, tristitia, angor, anxietas, cura, sollicitudo).
    I.
    Corporeal:

    dolor est motus asper in corpore, alienus a sensibus,

    Cic. Tusc. 2, 15: dolores atque carnificinas facere, Cato ap. Gell. 10, 3, 17:

    corporis,

    Lucr. 4, 1075:

    capitis,

    id. 6, 785:

    dentium, oculorum,

    id. 6, 660:

    pedum,

    Cic. Brut. 34, 130:

    articulorum,

    id. Att. 1, 5 fin.:

    laterum,

    Hor. S. 1, 9, 32 et saep.—Of the pangs of childbirth, Plaut. Truc. 4, 3, 33; id. Cist. 1, 2, 22:

    utero exorti dolores,

    id. Am. 5, 1, 40; cf. id. ib. 48; 3, 1, 19; id. Truc. 4, 3, 33 (with labor); Ter. And. 1, 5, 33 (with laborare); id. Ad. 3, 1, 2 al.—Comic., of the gripings in the stomach of a hungry person, Plaut. Stich. 1, 3, 11.—
    II.
    Mental, as a general designation of every painful, oppressive feeling, pain, distress, grief, tribulation, affliction, sorrow, anguish, trouble, vexation, mortification, chagrin, etc. (syn. luctus):

    dolor (est) aegritudo crucians,

    Cic. Tusc. 4, 8, 18:

    si cadit in sapientem animi dolor,

    id. Lael. 13, 48:

    quanta est cura in animo, quantum corde capio dolorem,

    Plaut. Truc. 2, 5, 5;

    so with cura,

    Cic. Fam. 4, 6, 2:

    in labore atque in dolore,

    Plaut. Ps. 2, 3, 20:

    majorem laetitiam ex desiderio bonorum percepimus, quam ex laetitia improborum dolorem,

    Cic. Rep. 1, 4; cf.

    opp. laetatio,

    Caes. B. G. 5, 52 fin.:

    te dolorem, quem acceperis cum summi viri tum amicissimi morte, ferre moderate,

    Cic. Lael. 2, 8; cf. id. de Or. 2, 48 fin.; and:

    magno esse Germanis dolori Ariovisti mortem,

    Caes. B. G. 5, 29, 3; cf. also id. ib. 7, 38, 3:

    magnum et acerbum dolorem commovere,

    Cic. Verr. 2, 4, 21 fin.:

    dolore angi,

    id. Fam. 4, 3; cf. id. Phil. 8, 6, 18. —
    2.
    Esp., indignation, wrath, animosity, anger, resentment:

    sed ego in hac sententia dicenda non parebo dolori meo, non iracundiae serviam,

    Cic. Prov. Cons. 1, 2; cf. id. ib. 18, 44:

    et rei publicae injuriam et suum dolorem condonare,

    Caes. B. G. 1, 20, 5:

    qui accipit injuriam, et meminit et prae se fert dolorem suum,

    Cic. Off. 2, 22 fin.:

    magno dolore affici,

    Caes. B. G. 1, 2, 4; cf. id. ib. 5, 4 fin.; id. B. C. 2, 33, 1; cf.

    also: in eas (naves) indiligentiae suae ac doloris iracundia erupit,

    id. ib. 3, 8, 3:

    quis indomitas tantus dolor excitat iras?

    Verg. A. 2, 594; Hor. Ep. 1, 2, 60; id. Epod. 15, 15:

    amator agit ubi secum, Accedam? an potius mediter finire dolores,

    the torments of love, id. S. 2, 3, 263; cf. Ov. A. A. 2, 519; Prop. 1, 13, 9; 3, 20, 27 (4, 20, 17 M.) et saep.:

    Catonem veteres inimicitiae Caesaris incitant et dolor repulsae,

    Caes. B. C. 1, 4, 2; so,

    repulsae,

    Ov. M. 3, 395:

    injuriae,

    Liv. 1, 40:

    ignominiae,

    Suet. Vesp, 8:

    conjugis amissae,

    Ov. M. 7, 688 et saep.:

    justus mihi dolor etiam adversus deos esset, quod, etc.,

    Tac. A. 2, 71.—Prov.:

    dolorem longa consumit dies,

    Sen. ad Marc. 8; cf.:

    dolor decrescit, ubi quo crescat non habet,

    Pub. Syr. 129 (Rib.).—
    3.
    Terror, Amm. 14, 2, 15.—
    B.
    Meton.
    1.
    A grief, i. e. an object or cause of grief:

    illa (potest) etiam duris mentibus esse dolor,

    Prop. 1, 14, 18; Ov. P. 3, 3, 73.—
    2.
    In rhet. lang. for the Gr. pathos, passionate, warm expression; pathos, Cic. de Or. 3, 25; id. Brut. 24, 93; id. Or. 37, 130; id. de Or. 2, 17 fin.; Quint. 6, 2, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > dolor

  • 6 fel

    fel, fellis, n. [Gr. cholos, gall; cf. Germ. Galle; Engl. gall], the gall-bladder, gall, bile (cf. bilis):

    jecur a dextra parte sub praecordiis: ex inferiore parte ei fel inhaeret,

    Cels. 4, 1; cf. Plin. 11, 37, 74, § 191; 31, 10, 46, § 119; Ov. M. 2, 777:

    gallinaceum,

    Cic. Div. 2, 12, 29:

    nigrum,

    Plin. 11, 37, 75, § 193:

    piscis,

    Vulg. Tobiae, 6, 5.—In plur.:

    fella,

    Ser. Samm. 19, 333; Cael. Aur. Acut. 3, 19; id. Tard. 1, 4 fin. al.— Poet.:

    hic vero Alcidae furiis exarserat atro Felle dolor, because the bile was regarded as the seat of rage,

    Verg. A. 8, 220.—
    B.
    Transf.
    1.
    Poisonous liquid, poison ( poet.):

    vipereum,

    Ov. Tr. 5, 7, 16; id. P. 1, 2, 18:

    sagitta armata felle veneni,

    Verg. A. 12, 857.—
    2.
    Fel terrae, a plant, the lesser centaury, the fumitory (Fumaria officinalis, Linn.), Plin. 25, 6, 31, § 68.—
    II.
    Trop. (only in poets, whereas bilis is used in the trop. signif. also in good prose), bitterness, acrimony, animosity (syn.: bilis, stomachus, invidia, livor;

    odium): amor et melle et felle est fecundissimus,

    Plaut. Cist. 1, 1, 70; cf.:

    corda felle sunt lita,

    id. Truc. 1, 2, 77:

    omnia jam tristi tempora felle madent,

    Tib. 2, 4, 11; Mart. 7, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > fel

  • 7 odium

    1.
    ŏdĭum, ii, n. [odi] (syn.: simultas, inimicitia)
    I.
    Lit., hatred, grudge, illwill, animosity, enmity, aversion:

    odium (est) ira inveterata,

    Cic. Tusc. 4, 9, 21:

    in odium alicujus irruere,

    to become hated by him, to incur his hatred, Cic. Verr. 1, 12, 35:

    non publico modo sed privato etiam odio invisus atque infestus Romanis,

    Liv. 36, 39, 15.—Odio alicui esse, as pass. of odi (cf. odi fin.):

    quod viro esse odio videas, tute tibiodio habeas,

    to be hateful, displeasing to, Plaut. Men. 1, 2, 2:

    odi odioque sum Romanis,

    Liv. 35, 19, 5:

    quid faceres, si quis docuisset te ut sic odio esses mihi?

    Plaut. Trin. 2, 1, 6:

    pervenire in odium Graeciae,

    to incur, Nep. Lys. 1, 3:

    omnibus odio venire,

    to become hated, Plin. 28, 8, 27, § 106:

    odium est mihi cum aliquo,

    I am at enmity with him, Cic. Prov. Cons. 10, 24:

    esse odio civitati,

    to be hateful to, id. Fam. 12, 10, 3:

    huic odio nemus est,

    Ov. M. 2, 438:

    tibi est odio mea fistula,

    Verg. E. 8, 33:

    quo sit in odio status rerum,

    Cic. Att. 2, 22, 1:

    esse alicui in odio,

    to be hated by, id. ib. 2, 21, 1:

    magno odio in aliquem ferri,

    to be greatly imbittered against, Nep. Att. 10, 4; Liv. 41, 23, 11:

    alicujus subire,

    to incur one's hatred, Cic. Att. 11, 17, 2:

    gerere adversus aliquem,

    to bear, Plin. 8, 18, 26, § 68:

    quaerere,

    Ov. M. 13, 756; Sall. J. 3, 3:

    movere,

    to excite, Ov. Am. 3, 11, 43:

    saturare,

    to sate, satisfy, Cic. Vatin. 3, 6:

    magnum odium Pompeii suscepistis,

    have brought upon yourselves, have incurred, id. Att. 6, 1, 25:

    struere,

    to cause, raise, excite, id. de Or. 2, 51, 208:

    concitare,

    id. Inv. 1, 53, 100:

    exercere,

    Ov. M. 9, 275; 5, 245:

    placare,

    to appease, Cic. Dom. 17, 44:

    restinguere,

    id. Rab. Post. 6, 13.—With obj. gen.:

    magnum me cujuspiam rei odium cepit,

    I have conceived a great aversion for, Cic. Phil. 2, 36, 91:

    suscipere odium erga aliquem,

    Nep. Dat. 10, 3:

    odio habere (postclass.),

    to hate, Vulg. Johan. 15, 25 et saep.:

    odium jejunum,

    on an empty stomach, Juv. 15, 51.—
    2.
    Ofinanim. things:

    odium raphanis cum vite maximum refugitque juxta satos,

    aversion, antipathy, Plin. 19, 5, 26, § 187; 2, 103, 106, § 225:

    quercus et olea tam pertinaci odio dissident,

    id. 24, 1, 1, § 1.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., the object of hatred; hence, an offence, annoyance, disgust, said of persons or things:

    optume odio's,

    you are an offence to me, I cannot bear you, Plaut. Truc. 1, 2, 23:

    deorum odium atque hominum,

    id. Rud. 2, 2, 13:

    populi odium,

    id. Mil. 3, 3, 48:

    Antonius, insigne odium omnium hominum vel deorum,

    Cic. Phil. 14, 3, 8:

    omnium populorum,

    Just. 11, 3, 10:

    neque agri, neque urbis odium me umquam percipit,

    disgust, Ter. Eun. 5, 5, 2.—
    B.
    As a quality, offensive conduct or language, importunity, insolence, vexatiousness:

    cum horas tres fere dixisset, odio et strepitu senatus coactus est aliquando perorare,

    by the disgust they expressed, Cic. Att. 4, 2, 4:

    tundendo atque odio denique effecit senex,

    by his tiresome, incessant preaching, Ter. Hec. 1, 2, 48:

    cum tuo istoc odio,

    with your hateful, perverse conduct, id. ib. 1, 2, 59; cf. Plaut. As. 2, 4, 40; 5, 2, 71:

    odio qui posset vincere regem,

    in insolence, Hor. S. 1, 7, 6.
    2.
    ōdīum, ii, n., i. q. odeum, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > odium

  • 8 simultas

    sĭmultas, ātis ( gen. plur. simultatium, Liv. 1, 60, 2; 3, 66, 4; 9, 38, 12; 28, 18, 12; 39, 5, 2; 39, 44, 9; Val. Max. 4, 2, 2;

    Auct. B. Alex. 49, 2: simultatum,

    Cic. Fl. 35, 87; Capitol. Ver. 9, 2), f. [simul; therefore, orig., a coming together, encounter of two persons or parties]; hence,
    I.
    A hostile encounter of two persons or parties, dissension, enmity, rivalry, jealousy, grudge, hatred, animosity (class.; syn.: aemulatio, odium, inimicitia; on account of the idea of reciprocity, most freq. in the plur.).
    (α).
    Sing.: hic id metuit, ne illam vendas ob simultatem suam, * Plaut. Ps. 1, 3, 50; Ter. Phorm. 2, 1, 2; cf.

    gero, II. A.: huic simultas cum Curione intercedebat,

    Caes. B. C. 2, 25; cf.: cum quo si simultas tibi non fuisset, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 1: sibi privatam simultatem cum Campanis nullam esse, publicas inimicitias esse, Liv. 26, 27, 11; cf.:

    simultas cum familiā Barcinā,

    id. 23, 13, 6:

    se numquam cum sorore fuisse in simultate,

    Nep. Att. 17, 1:

    simultate cum Fulviā socru exorta,

    Suet. Aug. 62:

    simultatem deponere,

    Cic. Att. 3, 24, 2; so (opp. gerere) Suet. Vesp. 6:

    multis simultatem indixerit,

    id. Ner. 25:

    dehinc ad simultatem usque processit,

    id. Tib. 51:

    ubi nulla simultas Incidit,

    Ov. R. Am. 661:

    inter finitimos vetus,

    Juv. 15, 33.—
    (β).
    Plur.:

    qui simultates, quas mecum habebat, deposuisset,

    Cic. Planc. 31, 76:

    exercere cum aliquo,

    id. Fl. 35, 88:

    gerere cum aliquo,

    Quint. 4, 1, 18:

    hi (centuriones) de loco summis simultatibus contendebant,

    Caes. B. G. 5, 44:

    simultates partim obscuras partim apertas suscepisse,

    Cic. Imp. Pomp. 24, 71; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 19:

    simultates graves excipere, deponere,

    Suet. Caes. 73:

    simultates exercere... alienarum simultatium cognitorem fieri,

    Liv. 39, 5, 2:

    simultates provocare,

    Quint. 12, 7, 3:

    facere,

    Tac. A. 3, 54:

    nutrire,

    id. H. 3, 53:

    subire pro aliquo,

    Plin. Ep. 2, 18:

    simultatibus alicujus dare aliquem,

    Tac. A. 16, 20:

    simultates finire,

    Liv. 40, 8, 9; 40, 46, 9; cf.

    dirimere,

    id. 28, 18, 2:

    paternas obliterare,

    id. 41, 24, 11:

    saepe simultates ira morata facit,

    Ov. Am. 1, 8, 82:

    nihil est simultatibus gravius,

    Sen. Ira, 3, 5, 6:

    erant inter Athenienses et Dorienses simultatium veteres offensae,

    Just. 2, 6, 16. —
    II.
    In Hyg., in gen., a strife, contest for a prize (syn. certamen):

    cum complures eam peterent in conjugium, simultatem constituit, se ei daturum, qui secum quadrigis certasset victorque exisset,

    Hyg. Fab. 84; 185:

    simultatem constituit,

    id. ib. 22 and 67.

    Lewis & Short latin dictionary > simultas

См. также в других словарях:

  • Animosity — is a feeling of hatred arousing active hostility. It may also refer to:*Animosity (band), an American metal band * Animosity (Corrosion of Conformity album), a 1985 album by crossover band Corrosion of Conformity * Animosity (Sevendust album), a… …   Wikipedia

  • Animosity — Saltar a navegación, búsqueda Animosity Información personal Origen San Francisco, California, Estados Unidos Información artística …   Wikipedia Español

  • Animosity — Жанр дэткор дэт метал Годы с 2000 по 2009 Страна …   Википедия

  • Animosity — An i*mos i*ty, n.; pl. {Animosities}. [F. animosit[ e], fr. L. animositas. See {Animose}, {Animate}, v. t.] 1. Mere spiritedness or courage. [Obs.] Skelton. [1913 Webster] Such as give some proof of animosity, audacity, and execution, those she… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Animosity — Allgemeine Informationen Genre(s) Deathcore Gründung 2000 Auflösung 2009 Website …   Deutsch Wikipedia

  • animosity — index alienation (estrangement), belligerency, conflict, contempt (disdain), disaccord, discord, feud …   Law dictionary

  • animosity — (n.) early 15c., vigor, from M.Fr. animosité (14c.) or directly from L. animositatem (nom. animositas) boldness, vehemence, from animosus bold, spirited, from animus (see ANIMUS (Cf. animus)). Sense of hostile feeling is first recorded c.1600,… …   Etymology dictionary

  • animosity — animus, rancor, *enmity, hostility, antipathy, antagonism Analogous words: hatred, hate, detestation, abhorrence (see under HATE vb): vindictiveness, revengefulness, vengefulness (see corresponding adjectives at VINDICTIVE): *malice, ill will,… …   New Dictionary of Synonyms

  • animosity — [n] extreme dislike, hatred acrimony, animus, antagonism, antipathy, bad blood, bitterness, displeasure, enmity, hate, hostility, ill will, malevolence, malice, malignity, rancor, resentment, virulence; concept 29 Ant. good will, love …   New thesaurus

  • animosity — ► NOUN (pl. animosities) ▪ strong hostility. ORIGIN Latin animositas, from animus spirit, mind …   English terms dictionary

  • animosity — [an΄ə mäs′ə tē] n. pl. animosities [ME animosite < L animositas, boldness, spirit < animosus, spirited < animus: see ANIMUS] a feeling of strong dislike or hatred; ill will; hostility SYN. ENMITY …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»