-
1 amusgar
Amusgar, también se dice cuando las caballerías, o los perros, o cualquier animal agacha las orejas. —Amusgan las uréas—. (Agachan las orejas).Primer Diccionario Enciclopédicu de la Llingua Asturiana > amusgar
-
2 amusgar
v.1 to throw back the ears (horses).Amusgar las orejas (Met. Obs.) To listen2 to contract the eyes to see better.3 to feel ashamed. (Central America)* * *1.VT [+ orejas] to lay back, throw back; [+ ojos] to screw up, narrow2.See: -
3 amusgar
vt ( тж vi)1) прижимать уши ( о животных)2) разг. прищуривать глаза3) разг. прятать глаза ( от смущения) -
4 amusgar
гл.1) общ. застыдиться, повести ушами, поводить ушами, прядать ушами, стричь ушами, прижать уши (о лошади, собаке и т.п.), опустить глаза, прясть ушами (о животных)2) разг. прищуриваться -
5 amusgar
-
6 amusgar
• Ar couvnout* * *• hmouřit oči• sklopit hlavu• stříhat ušima -
7 amusgar
1. intr 1) присвивам назад ушите си като знак за заплаха (за животни); 2) присвивам очи; 3) засрамвам, предизвиквам неудобство; 2. prnl засрамвам се, изпитвам неудобство. -
8 amusgar
vt (тж vi)1) прижимать уши ( о животных)2) разг. прищуривать глаза3) разг. прятать глаза ( от смущения) -
9 amusgar las orejas
гл.общ. (dar) развесить уши -
10 amusgar la vista
• koulet očima -
11 amusgar las orejas
• našpicovat uši -
12 ухо
у́хоorelo;заткну́ть у́ши ŝtopi la orelojn;♦ пропусти́ть ми́мо уше́й lasi sen atento.* * *с.1) oreja f; oído m (о́рган слуха)нару́жное у́хо — pabellón de la oreja
сре́днее у́хо — oído medio
воспале́ние у́ха — otitis f
говори́ть кому́-либо на́ у́хо — hablar a alguien al oído
поводи́ть уша́ми ( о лошади) — amusgar vt, vi, alastrar vt
отодра́ть за́ уши разг. — estirar de las orejas (a)
заткну́ть у́ши разг. — taparse los oídos
дать в у́хо (по́ уху) разг. — dar una bofetada, abofetear vt
2) ( часть шапки) orejera f3) (петля, отверстие и т.п.) ojal m••туго́й на́ у́хо — duro (cerrado) de oído
у́ши вя́нут разг. — lo rechazan los oídos; me dan bascas de oírlo
прокрича́ть (прожужжа́ть) все у́ши ( кому-либо) разг. — ladrar a los oídos (de)
навостри́ть у́ши — aguzar los oídos; ser todo oídos ( превратиться в слух)
хло́пать уша́ми — estar en Babia; mirar a las musarañas, estar como un papanatas
стричь уша́ми — orejear vt, amusgar vi, vt
держа́ть у́хо востро́ — estar alerta
пропуска́ть ми́мо уше́й разг. — hacer oídos de mercader, no prestar atención
притяну́ть за́ уши — traer por los pelos (por los cabellos)
слу́шать кра́ем у́ха разг. — saber de oídas
дойти́ до уше́й — llegar a los oídos
влюби́ться по́ уши разг. — estar loco de amor, estar perdidamente enamorado
уша́м свои́м не ве́рить — no dar crédito a sus oídos
как свои́х уше́й не вида́ть разг. — ni lo verás, ni lo tocarás
доходи́ть до чьи́х-либо уше́й — llegar a oídos de alguien
разве́сить у́ши — amusgar (dar) las orejas
надра́ть у́ши ( кому-либо) — calentar a alguien las orejas
заста́вить покрасне́ть до уше́й — poner a alguien las orejas coloradas
за́ уши не оттащи́ть (от) разг. — ni por pienso le apartas; gustar con locura; hacer perder la cabeza
есть так, что за уша́ми трещи́т — mascar a dos carrillos
вы́ше лба у́ши не расту́т разг. — calzar pocos puntos; es como pedir peras al olmo
медве́дь (слон) на́ ухо наступи́л разг. шутл. — no tiene oído, tiene oreja
ни у́ха ни ры́ла (не смы́слит, не зна́ет) прост. — no sabe el abecé (la cartilla, una jota, de la misa la media, ni una palabra), está pez
в одно́ у́хо вошло́, в друго́е вы́шло погов. — por un oído entró y por el otro salió
он и у́хом не ведёт погов. — se hace el sordo (el tonto), hace oídos de mercader
име́ющий у́ши да слы́шит погов. — al buen entendedor pocas palabras le bastan
у стен есть у́ши погов. — las paredes oyen
* * *с.1) oreja f; oído m (о́рган слуха)нару́жное у́хо — pabellón de la oreja
сре́днее у́хо — oído medio
воспале́ние у́ха — otitis f
говори́ть кому́-либо на́ у́хо — hablar a alguien al oído
поводи́ть уша́ми ( о лошади) — amusgar vt, vi, alastrar vt
отодра́ть за́ уши разг. — estirar de las orejas (a)
заткну́ть у́ши разг. — taparse los oídos
дать в у́хо (по́ уху) разг. — dar una bofetada, abofetear vt
2) ( часть шапки) orejera f3) (петля, отверстие и т.п.) ojal m••туго́й на́ у́хо — duro (cerrado) de oído
у́ши вя́нут разг. — lo rechazan los oídos; me dan bascas de oírlo
прокрича́ть (прожужжа́ть) все у́ши ( кому-либо) разг. — ladrar a los oídos (de)
навостри́ть у́ши — aguzar los oídos; ser todo oídos ( превратиться в слух)
хло́пать уша́ми — estar en Babia; mirar a las musarañas, estar como un papanatas
стричь уша́ми — orejear vt, amusgar vi, vt
держа́ть у́хо востро́ — estar alerta
пропуска́ть ми́мо уше́й разг. — hacer oídos de mercader, no prestar atención
притяну́ть за́ уши — traer por los pelos (por los cabellos)
слу́шать кра́ем у́ха разг. — saber de oídas
дойти́ до уше́й — llegar a los oídos
влюби́ться по́ уши разг. — estar loco de amor, estar perdidamente enamorado
уша́м свои́м не ве́рить — no dar crédito a sus oídos
как свои́х уше́й не вида́ть разг. — ni lo verás, ni lo tocarás
доходи́ть до чьи́х-либо уше́й — llegar a oídos de alguien
разве́сить у́ши — amusgar (dar) las orejas
надра́ть у́ши ( кому-либо) — calentar a alguien las orejas
заста́вить покрасне́ть до уше́й — poner a alguien las orejas coloradas
за́ уши не оттащи́ть (от) разг. — ni por pienso le apartas; gustar con locura; hacer perder la cabeza
есть так, что за уша́ми трещи́т — mascar a dos carrillos
вы́ше лба у́ши не расту́т разг. — calzar pocos puntos; es como pedir peras al olmo
медве́дь (слон) на́ ухо наступи́л разг. шутл. — no tiene oído, tiene oreja
ни у́ха ни ры́ла (не смы́слит, не зна́ет) прост. — no sabe el abecé (la cartilla, una jota, de la misa la media, ni una palabra), está pez
в одно́ у́хо вошло́, в друго́е вы́шло погов. — por un oído entró y por el otro salió
он и у́хом не ведёт погов. — se hace el sordo (el tonto), hace oídos de mercader
име́ющий у́ши да слы́шит погов. — al buen entendedor pocas palabras le bastan
у стен есть у́ши погов. — las paredes oyen
* * *ngener. (петля, отверстие и т. п.) ojal, (÷àñáü øàïêè) orejera, oìdo (орган слуха), aurìcula, oido, oreja -
13 ухо
с.1) oreja f; oído m (о́рган слуха)нару́жное у́хо — pabellón de la orejaсре́днее у́хо — oído medioвоспале́ние у́ха — otitis fговори́ть кому́-либо на́ у́хо — hablar a alguien al oídoзаткну́ть у́ши разг. — taparse los oídosдать в у́хо (по́ уху) разг. — dar una bofetada, abofetear vt2) ( часть шапки) orejera f3) (петля, отверстие и т.п.) ojal m••туго́й на́ у́хо — duro (cerrado) de oídoу́ши вя́нут разг. — lo rechazan los oídos; me dan bascas de oírloпрокрича́ть (прожужжа́ть) все у́ши ( кому-либо) разг. — ladrar a los oídos (de)навостри́ть у́ши — aguzar los oídos; ser todo oídos ( превратиться в слух)хло́пать уша́ми — estar en Babia; mirar a las musarañas, estar como un papanatasстричь уша́ми — orejear vt, amusgar vi, vtдержа́ть у́хо востро́ — estar alertaпритяну́ть за́ уши — traer por los pelos (por los cabellos)слу́шать кра́ем у́ха разг. — saber de oídasдойти́ до уше́й — llegar a los oídosвлюби́ться по́ уши разг. — estar loco de amor, estar perdidamente enamoradoуша́м свои́м не ве́рить — no dar crédito a sus oídosкак свои́х уше́й не вида́ть разг. — ni lo verás, ni lo tocarásдоходи́ть до чьи́х-либо уше́й — llegar a oídos de alguienразве́сить у́ши — amusgar (dar) las orejasзаста́вить покрасне́ть до уше́й — poner a alguien las orejas coloradasза́ уши не оттащи́ть (от) разг. — ni por pienso le apartas; gustar con locura; hacer perder la cabezaесть так, что за уша́ми трещи́т — mascar a dos carrillosвы́ше лба у́ши не расту́т разг. — calzar pocos puntos; es como pedir peras al olmoмедве́дь (слон) на́ ухо наступи́л разг. шутл. — no tiene oído, tiene orejaни у́ха ни ры́ла (не смы́слит, не зна́ет) прост. — no sabe el abecé (la cartilla, una jota, de la misa la media, ni una palabra), está pezв одно́ у́хо вошло́, в друго́е вы́шло погов. — por un oído entró y por el otro salióон и у́хом не ведет погов. — se hace el sordo (el tonto), hace oídos de mercaderиме́ющий у́ши да слы́шит погов. — al buen entendedor pocas palabras le bastanу стен есть у́ши погов. — las paredes oyen -
14 повести
(1 ед. поведу́) сов.1) (вин. п.) llevar vtповести́ за́ руку — llevar de la mano
2) (вин. п.) ( управлять движением чего-либо) conducir (непр.) vt, guiar vt; pilotar vt, pilotear vt (судно, самолёт)повести́ по́езд — conducir un tren
повести́ автомоби́ль — conducir (guiar) un automóvil
3) (вин. п.) ( руководить) dirigir vt, conducir (непр.) vtповести́ взвод в ата́ку — conducir (llevar) la unidad al ataque
повести́ смычко́м по стру́нам — deslizar (pasar) el arco por las cuerdas
повести́ глаза́ми — entornar vt ( la vista), mirar vt
повести́ плеча́ми — encogerse de hombros
повести́ уша́ми ( о животных) — amusgar vi, alastrar vt
••он и бро́вью не повёл — ni siquiera parpadeó (pestañeó), no se inmutó en absoluto
* * *(1 ед. поведу́) сов.1) (вин. п.) llevar vtповести́ за́ руку — llevar de la mano
2) (вин. п.) ( управлять движением чего-либо) conducir (непр.) vt, guiar vt; pilotar vt, pilotear vt (судно, самолёт)повести́ по́езд — conducir un tren
повести́ автомоби́ль — conducir (guiar) un automóvil
3) (вин. п.) ( руководить) dirigir vt, conducir (непр.) vtповести́ взвод в ата́ку — conducir (llevar) la unidad al ataque
повести́ смычко́м по стру́нам — deslizar (pasar) el arco por las cuerdas
повести́ глаза́ми — entornar vt ( la vista), mirar vt
повести́ плеча́ми — encogerse de hombros
повести́ уша́ми ( о животных) — amusgar vi, alastrar vt
••он и бро́вью не повёл — ni siquiera parpadeó (pestañeó), no se inmutó en absoluto
* * *vgener. (провести по чему-л.) pasar (alguna cosa por otra), (ðóêîâîäèáü) dirigir, (управлять движением чего-л.) conducir, (шевельнуть) mover, guiar, llevar, pilotar, pilotear (судно, самолёт), noveleria -
15 прижать
прижа́тьalpremi;\прижаться sin alpremi, alpremiĝi;\прижаться к стене́ sin premi al la muro.* * *(1 ед. прижму́) сов., вин. п.1) apretar (непр.) vt (contra), sujetar vt (contra), estrechar vt (contra), pegar vt (contra, a)прижа́ть к груди́ — estrechar contra su pecho
прижа́ть к стене́ — pegar (arrimar) a la pared
прижа́ть лицо́ к поду́шке — pegar la cara a la almohada
прижа́ть у́хо к стене́ — pegar el oído a la pared
прижа́ть у́ши (о лошади, собаке и т.п.) — amusgar vt, vi
2) ( заставить подойти к преграде) poner (непр.) vt, pegar vtприжа́ть проти́вника к реке́, к гора́м — apretar al enemigo contra el río, a las montañas
••прижа́ть кого́-либо к стене́ (к сте́нке) — poner a alguien entre la espada y la pared
* * *(1 ед. прижму́) сов., вин. п.1) apretar (непр.) vt (contra), sujetar vt (contra), estrechar vt (contra), pegar vt (contra, a)прижа́ть к груди́ — estrechar contra su pecho
прижа́ть к стене́ — pegar (arrimar) a la pared
прижа́ть лицо́ к поду́шке — pegar la cara a la almohada
прижа́ть у́хо к стене́ — pegar el oído a la pared
прижа́ть у́ши (о лошади, собаке и т.п.) — amusgar vt, vi
2) ( заставить подойти к преграде) poner (непр.) vt, pegar vtприжа́ть проти́вника к реке́, к гора́м — apretar al enemigo contra el río, a las montañas
••прижа́ть кого́-либо к стене́ (к сте́нке) — poner a alguien entre la espada y la pared
* * *v1) gener. (заставить подойти к преграде) poner, apretar (contra), estrechar (contra), pegar (contra, a), sujetar (contra)2) colloq. (ïðèáåññèáü) apretar, acosar -
16 прясть
-
17 стричь
стричьtondi;\стричься tondiĝi.* * *(1 ед. стригу́) несов., вин. п.1) (среза́ть) cortar vt (волосы, ногти); pelar vt; rapar vt ( коротко); podar vt (ветви, сучья)стричь газо́н — segar el césped
2) ( кого-либо) cortar el pelo (de), pelar vt; rapar vt ( коротко); esquilar vt, trasquilar vt ( скот)3) (разреза́ть, кромсать ножницами) tijeretear vt••стричь всех под одну́ гребёнку — tratar (medir) a todos por el mismo rasero
стричь уша́ми — orejear vi, amusgar vi
стричь купо́ны — vivir de la renta
* * *(1 ед. стригу́) несов., вин. п.1) (среза́ть) cortar vt (волосы, ногти); pelar vt; rapar vt ( коротко); podar vt (ветви, сучья)стричь газо́н — segar el césped
2) ( кого-либо) cortar el pelo (de), pelar vt; rapar vt ( коротко); esquilar vt, trasquilar vt ( скот)3) (разреза́ть, кромсать ножницами) tijeretear vt••стричь всех под одну́ гребёнку — tratar (medir) a todos por el mismo rasero
стричь уша́ми — orejear vi, amusgar vi
стричь купо́ны — vivir de la renta
* * *v1) gener. (êîãî-ë.) cortar el pelo (de), (ñðåçàáü) cortar (волосы, ногти), esquilar, pelar, podar (ветви, сучья), rapar (коротко), tijeretear, trasquilar (ñêîá)2) colloq. mondar -
18 alastrar
vtсм. amusgar 1) -
19 oreja
f1) ухо6) сплетник, наушник7) П.-Р. интересная новость- aguzar las orejas - apearse por las orejas - calentar a uno las orejas - comer oreja - estar a la oreja - estar de oreja - reteñir las orejas••a cuenta de oreja Вен. — ради прекрасных глазcon las orejas caídas (gachas) loc. adv. — понуро, повесив нос; смиренноcon las orejas tan largas loc. adv. — навострив ушиamusgar las orejas уст. — развесить ушиbajar las orejas — смириться, склонить головуdesencapotar las orejas — навострить уши ( о животном)hacer orejas de mercader — притвориться глухимladrar a uno a la oreja — прожужжать кому-либо все ушиmojar a uno la oreja — задевать (задирать) кого-либо, искать ссорыno valer sus orejas llenas de agua разг. — быть полным ничтожеством (пустым местом)poner a uno las orejas coloradas — вогнать в краску, заставить покраснеть до ушейrepartir orejas — отводить лжесвидетелейtaparse las orejas — заткнуть уши, не хотеть слушатьtener de la oreja a otro — держать кого-либо в ежовых рукавицахtirar la(s) oreja(s) — играть в картыtirarse de una oreja y no alcanzarse a la otra — кусать локти с досадыver las orejas al lobo — быть в большой опасности, висеть на волоске -
20 повести
(1 ед. поведу́) сов.1) (вин. п.) llevar vtповести́ за́ руку — llevar de la mano2) (вин. п.) ( управлять движением чего-либо) conducir (непр.) vt, guiar vt; pilotar vt, pilotear vt (судно, самолет)повести́ по́езд — conducir un trenповести́ автомоби́ль — conducir (guiar) un automóvil3) (вин. п.) ( руководить) dirigir vt, conducir (непр.) vtповести́ взвод в ата́ку — conducir (llevar) la unidad al ataque4) твор. п. ( провести по чему-либо) pasar vt ( alguna cosa por otra)5) твор. п. ( шевельнуть) mover (непр.) vtповести́ плеча́ми — encogerse de hombrosповести́ уша́ми ( о животных) — amusgar vi, alastrar vt••он и бро́вью не повел — ni siquiera parpadeó (pestañeó), no se inmutó en absoluto
См. также в других словарях:
amusgar — (Del lat. tardío *amussicare, y este del lat. mussāre, murmurar, cuchichear). 1. tr. Dicho de un caballo, de un toro, etc.: Echar hacia atrás las orejas en ademán de querer morder, tirar coces o embestir. U. t. c. intr.) 2. Entrecerrar los ojos… … Diccionario de la lengua española
amusgar — ► verbo transitivo/ intransitivo 1 TAUROMAQUIA Echar el caballo o el toro las orejas hacia atrás cuando se dispone a dar coces o embestir. SE CONJUGA COMO pagar ► verbo transitivo/ pronominal 2 Causar vergüenza o incomodidad. ► verbo transitivo 3 … Enciclopedia Universal
alastrar — ► verbo transitivo 1 Amusgar, echar los animales las orejas hacia atrás. ► verbo pronominal 2 Ponerse un ave u otro un animal pegado a tierra para no ser descubierto. * * * alastrar (de «a 2» y «lastra») 1 tr. Amusgar (echar hacia atrás las… … Enciclopedia Universal
Oreja — (Del lat. auricula.) ► sustantivo femenino 1 ANATOMÍA Parte externa del órgano del oído formada por una ternilla que rodea el orificio a ambos lados de la cabeza: ■ lleva un pendiente en la oreja derecha. 2 ANATOMÍA Órgano de la audición: ■ tiene … Enciclopedia Universal
Caballería — ► sustantivo femenino 1 Cualquier animal solípedo que, como el caballo, sirve para cabalgar en él: ■ puso los arneses a las caballerías. 2 MILITAR Conjunto de militares montados y del personal y material de guerra complementarios que forman parte … Enciclopedia Universal
Toro — I (Del lat. taurus.) ► sustantivo masculino 1 ZOOLOGÍA Mamífero artiodáctilo rumiante, de la familia de los bóvidos, grande, con la cabeza provista de dos cuernos curvos y puntiagudos, de piel dura y de pelo corto. (Bos taurus.) SINÓNIMO astado 2 … Enciclopedia Universal
desconfiar — ► verbo intransitivo Mostrar dudas o falta de confianza hacia una persona o una cosa: ■ desconfío de su eficacia y capacidad para hacer este trabajo. SE CONJUGA COMO vaciar REG. PREPOSICIONAL + de ANTÓNIMO confiar * * * desconfiar 1 («de») intr.… … Enciclopedia Universal
amugar — amugar. tr. Ven. Dicho de una caballería: amusgar … Enciclopedia Universal
remusgar — ► verbo intransitivo Desconfiar de una persona o una cosa: ■ controla al contable porque remusgo de él. SE CONJUGA COMO pagar SINÓNIMO sospechar * * * remusgar (del sup. lat. «remussicāre», de «mussāre», murmurar) intr. Ponerse alerta. ⇒ Amusgar … Enciclopedia Universal
murseca — MURSECÁ, múrsec, vb. I. tranz. 1. (pop.) A muşca rupând, sfâşiind. 2. (reg.) A strivi, a zdrobi oasele sau carnea unei fiinţe (vii); a învineţi. ♦ fig. A bate pe cineva. [var.: mursicá vb.I] – lat. morsicare. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007.… … Dicționar Român
muşca — MUŞCÁ, muşc, vb. I. l. tranz. A apuca cu dinţii şi a strânge tare (provocând durere, rănind sau sfâşiind). ♢ expr. A şi muşca mâinile (sau degetele) = a) a se căi amarnic; b) a se înfuria. A şi muşca limba (sau buzele) = a şi ascunde un sentiment … Dicționar Român