Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

algor

  • 1 algor

    algor, ōris, m. [cf. algeo], cold (that is felt), coldness (class., for the ante-class. algus or algu; acc. to Charis. 23 P., even in Cic.), Plaut. Rud. 1, 3, 33:

    Prodit hiemps, sequitur crepitans hanc dentibus algor,

    Lucr. 5, 746 Lachm.:

    obest praegnantibus,

    Varr. R. R. 2, 7, 10: corpus patiens inediae, vigiliae, algoris, * Sall. C. 5, 3 (cf. Cic. Cat. 1, 10, 20: illam praeclaram tuam patientiam famis, frigoris, inopiae rerum omnium): confectus algore, * Tac. H. 3, 22. In Pliny for cold in gen. (even in the plur.):

    vites algore intereunt,

    Plin. 17, 24, 37, § 217; 8, 39, 59, § 139:

    corpus contra algores munire,

    Plin. 15, 4, 5, § 19.

    Lewis & Short latin dictionary > algor

  • 2 algor

        algor ōris, m    [algeo], cold, chilliness: corpus patiens algoris, S.
    * * *
    cold, coldness; chilliness; a fit of shivering; cold weather (pl.)

    Latin-English dictionary > algor

  • 3 algens

    algeo, alsi, 2, v. n. [acc. to Fest. from algeô = to feel pain; cf. algos, algor, and algus], to be cold, to feel cold; cf. Consent. 2051 P. (opp. aestuare; accordingly a subjective coldness; while frigere, opp. calere, is objective, Doed. Syn. 3, 89): si algebis, tremes, Naev. ap. Cic. de Or. 2, 71, 286:

    erudiunt juventutem, algendo, aestuando,

    Cic. Tusc. 2, 14, 34:

    sudavit et alsit,

    Hor. A. P. 413:

    algentis manus est calfacienda sinu,

    Ov. A. A. 2, 214.— Poet.:

    algentes togae, i. e. so torn to pieces, that those who wear them must suffer from cold,

    Mart. 12, 36.— Trop.: probitas laudatur et alget, virtue is praised, and yet freezes, i. e. is not cherished, is neglected, Juv. 1, 74.—Hence, algens, P. a., in the post-Aug. per., = algidus and frigidus, cold:

    pruinae,

    Stat. Th. 3, 469:

    loca,

    Plin. 14, 2, 4, § 27; 16, 10, 19, § 46.

    Lewis & Short latin dictionary > algens

  • 4 algeo

    algeo, alsi, 2, v. n. [acc. to Fest. from algeô = to feel pain; cf. algos, algor, and algus], to be cold, to feel cold; cf. Consent. 2051 P. (opp. aestuare; accordingly a subjective coldness; while frigere, opp. calere, is objective, Doed. Syn. 3, 89): si algebis, tremes, Naev. ap. Cic. de Or. 2, 71, 286:

    erudiunt juventutem, algendo, aestuando,

    Cic. Tusc. 2, 14, 34:

    sudavit et alsit,

    Hor. A. P. 413:

    algentis manus est calfacienda sinu,

    Ov. A. A. 2, 214.— Poet.:

    algentes togae, i. e. so torn to pieces, that those who wear them must suffer from cold,

    Mart. 12, 36.— Trop.: probitas laudatur et alget, virtue is praised, and yet freezes, i. e. is not cherished, is neglected, Juv. 1, 74.—Hence, algens, P. a., in the post-Aug. per., = algidus and frigidus, cold:

    pruinae,

    Stat. Th. 3, 469:

    loca,

    Plin. 14, 2, 4, § 27; 16, 10, 19, § 46.

    Lewis & Short latin dictionary > algeo

  • 5 algu

    algus, ūs, m., acc. to Prisc. p. 699 P.; Rudd. I. p. 122, or algu, n., acc. to Charis. 23; 98 P.; cf. Schneid. Gr. 2, 342 sq. [algeo], the feeling of cold (subjective), coldness (usu. only in the abl.; hence the form of the nom. is uncertain; ante-class. for the class. algor).
    I.
    Masc.: algum, famem, Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 699 P.—
    II.
    Unc. gen.:

    interficere aliquem fame atque algu,

    Plaut. Most. 1, 3, 36:

    perire algu,

    id. Rud. 2, 7, 24; Att. ap. Non. 72, 9; Lucil. ib. 72, 9; Lucr. 3, 732.

    Lewis & Short latin dictionary > algu

  • 6 algus

    algus, ūs, m., acc. to Prisc. p. 699 P.; Rudd. I. p. 122, or algu, n., acc. to Charis. 23; 98 P.; cf. Schneid. Gr. 2, 342 sq. [algeo], the feeling of cold (subjective), coldness (usu. only in the abl.; hence the form of the nom. is uncertain; ante-class. for the class. algor).
    I.
    Masc.: algum, famem, Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 699 P.—
    II.
    Unc. gen.:

    interficere aliquem fame atque algu,

    Plaut. Most. 1, 3, 36:

    perire algu,

    id. Rud. 2, 7, 24; Att. ap. Non. 72, 9; Lucil. ib. 72, 9; Lucr. 3, 732.

    Lewis & Short latin dictionary > algus

  • 7 candor

    candor, ōris, m. [candeo, as algor from algeo, etc.].
    I.
    A dazzling, glossy whiteness, a clear lustre, clearness, radiance, brightness, brilliancy, splendor, glitter, etc. (class.):

    aetherius sol irrigat adsidue caelum candore recenti,

    Lucr. 5, 283; 4, 232; cf. id. 2, 322:

    solis candor illustrior est quam ullius ignis,

    Cic. N. D. 2, 15, 40:

    Lacteus hic nimio fulgons candore notatur,

    id. Arat. 249 (493):

    splendidissimus,

    id. Rep. 6, 16, 16; cf.:

    candore notabilis ipso (via lactea),

    Ov. M. 1, 169:

    caeli,

    Cic. Tusc. 1, 28, 68:

    marmoreus,

    Lucr. 2, 765:

    nivalis,

    Verg. A. 3, 538:

    equi Qui candore nives anteirent,

    id. ib. 12, 84:

    equi candore eximio,

    Suet. Aug. 64:

    niveus,

    Ov. M. 3, 423; and so absol. of the snow: solis aestu candor quom liquesceret, Naev. ap. Non. p. 334, 32:

    simplex lanarum,

    Quint. 1, 1, 5:

    candore tunicarum fulgens acies,

    Liv. 10, 39, 12:

    milites candidā veste et paribus candore armis insignes,

    id. 9, 40, 9.—
    2.
    Of resplendent beauty of person, fairness, beauty:

    fusus ille et candore mixtus rubor (in Venere Coa),

    Cic. N. D. 1, 27, 75; cf. Ov. M. 3, 491; 10, 594:

    candor hujus te et proceritas, voltus oculique pepulerunt,

    Cic. Cael. 15, 36; Tib. 3, 4, 29; Prop. 1, 20, 45; 2 (3), 25, 41; 3 (4), 24, 8 al.; Plin. 34, 18, 54, § 176:

    dentium,

    id. 22, 25, 65, § 134.—In plur.:

    hujus corporis,

    Plaut. Men. 1, 2, 67:

    ulnarum nivei marmoreique candores,

    Arn. 4, 22; cf. id. 7, 20.—
    B.
    Trop.
    1.
    Of discourse.
    a.
    Brilliancy, splendor:

    fucatus,

    Cic. Or. 23, 79.—
    b.
    In opp. to an artificial manner, affectation (cf. candidus, II. B.), simplicity, naturalness:

    T. Livius, in narrando mirae jucunditatis clarissimique candoris,

    Quint. 10, 1, 101 Frotsch.; cf. Spald. ad 2, 5, 19.—
    2.
    Of mind or character, candor, purity, integrity, sincerity, openness, frankness ( poet. or in post-Aug. prose):

    Si vestrum merui candore favorem,

    Ov. Tr. 5, 3, 53:

    animi,

    id. ib. 3, 6, 7; 2, 467; id. H. 4, 32; id. P. 2, 5, 5; 3, 4, 13; Phaedr. 3, prol. 63:

    justus sine mendacio,

    Vell. 2, 116, 5:

    tua simplicitas, tua veritas, tuus candor!

    Plin. Pan. 84.—
    II.
    (After candeo, II.) Glow, heat (very rare):

    aestivus, Claud. Cons. Prob. et Olyb. 219: flammae,

    Hyg. Astr. 2, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > candor

  • 8 frigus

    frīgus, ŏris, n. [Gr. rhigos, cold, pigeô;

    the connection with Lat. rĭgeo, rĭgor, is doubtful,

    Curt. Gr. Etym. 353; Corss. Ausspr. 1, 451], cold, coldness, coolness (for syn. cf.: algor, gelu, rigor, glacies, pruina).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (class.):

    nec calor (mihi obsistet) nec frigus metuo,

    Plaut. Merc. 5, 2, 19;

    so opp. calor,

    Lucr. 2, 517; 6, 371; Cic. Univ. 14 med.; id. Rosc. Am. 45, 131; Verg. G. 2, 344; 4, 35:

    calidis torrescere flammis aut... rigere Frigore,

    Lucr. 3, 892:

    cum esset vinctus nudus in aëre, in imbri, in frigore,

    Cic. Verr. 2, 4, 40, § 87:

    vix in ipsis tectis frigus vitatur,

    id. Fam. 16, 8, 2:

    fere matutinis temporibus frigus est,

    coolness, Cels. 2, 1; cf.:

    frigus captabis opacum,

    Verg. E. 1, 53; Hor. C. 3, 13, 10; Ov. M. 10, 129:

    quae frigore sola Dormiat,

    in the cold night, Tib. 1, 8, 39:

    cum Appius senatum coegisset, tantum fuit frigus ut coactus sit nos dimittere,

    Cic. Q. Fr. 2, 12, 1.—In plur.:

    nec frigora quimus usurpare oculis,

    Lucr. 1, 300:

    ut tectis saepti frigora caloresque pellamus,

    the cold, Cic. N. D. 2, 60, 151; cf.:

    ex verna intemperie variante calores frigoraque,

    Liv. 22, 2, 10:

    tecta quibus frigorum vis pellitur,

    Cic. Off. 2, 4, 13:

    propter frigora... frumenta in agris matura non erant,

    Caes. B. G. 1, 16, 2:

    Alpinae nives et frigora Rheni,

    Verg. E. 10, 47:

    Scythiae,

    Ov. M. 2, 224:

    Peligna,

    Hor. C. 3, 19, 8:

    matutina,

    id. S. 2, 6, 45:

    nocturna,

    Liv. 40, 22, 7:

    intolerabilia,

    id. 21, 58, 1:

    ficum frigoribus ne serito,

    in cold weather, Col. 5, 10, 9:

    quisquam picta colit Spartani frigora saxi,

    i. e. the variegated cold marble floor, Mart. 1, 56, 5; Tac. Agr. 12; id. G. 16; Suet. Aug. 81.—
    B.
    In partic. ( poet.).
    1.
    The cold of winter, winter (like calor for summer;

    v. calor): lac mihi non aestate novum, non frigore defit,

    Verg. E. 2, 22:

    ante focum, si frigus erit,

    id. ib. 5, 70:

    quae frigore sola dormiat,

    Tib. 1, 8, 39:

    per medium frigus,

    Hor. Ep. 1, 15, 5.— Plur.:

    frigoribus parto agricolae plerumque fruuntur,

    Verg. G. 1, 300:

    frigoribus mediis,

    id. E. 10, 65.—
    2.
    A chill, fever:

    tentatum frigore corpus,

    Hor. S. 1, 2, 80.—
    3.
    The coldness of death, death:

    et gelidos artus in leti frigore linquit,

    Lucr. 3, 401:

    aeternum leti,

    id. 4, 924:

    letale,

    Ov. M. 2, 611:

    supremum animae,

    Stat. S. 3, 3, 20:

    ast illi solvuntur frigore membra Vitaque cum gemitu fugit,

    Verg. A. 12, 951 (diff. from the foll.).—
    4.
    A cold shudder produced by fear:

    extemplo Aeneae solvuntur frigore membra, Ingemit, etc.,

    Verg. A. 1, 92.—
    II.
    Transf., a cold region or place:

    frigus non habitabile,

    Ov. Tr. 3, 4, 51:

    et quodcumque jacet sub urbe frigus,

    Mart. 4, 64, 14.—
    III.
    Trop. (cf. frigeo and frigidus, II.; not in Cic.).
    A.
    Coldness in action, inactivity: si Parthi vos nihil calfaciunt, nos hic frigore frigescimus, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 5; Ov. F. 2, 856.—
    B.
    A cold or frigid reception of a person or thing, esp. a discourse; coolness, coldness, indifference, disfavor (perh. not ante-Aug.):

    majorum ne quis amicus Frigore te feriat,

    coolness, loss of favor, Hor. S. 2, 1, 62; cf.:

    Montanus Julius et amicitia Tiberii notus et frigore,

    Sen. Ep. 122:

    et imperitia et rusticitas et rigor et deformitas afferunt interim frigus,

    Quint. 6, 1, 37; Plin. Ep. 6, 15, 4; Quint. 5, 7, 31:

    illud quaestionum et argumentorum apud corrupta judicia frigus evitant,

    id. 2, 12, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > frigus

  • 9 hiemps

    hĭems or hiemps, ĕmis, f. [Gr. chiôn, cheima; Sanscr. himas, snow], the winter, winter time, rainy season (cf.: bruma, solstitium).
    I.
    Lit.: aestatem autumnus sequitur, post acer hiemps fit, Enn. ap. Prisc. p. 647 P. (Ann. v. 406 Vahl.):

    solvitur acris hiems grata vice veris et Favoni,

    Hor. C. 1, 4, 1: crudelis, Enn. ap. Prisc. p. 891 P. (Ann. v. 482 Vahl.);

    opp. to aestas,

    Dig. 43, 20, 1, §§

    31 and 32: dies primus est veris in Aquario, aestatis in Tauro, autumni in Leone, hiemis in Scorpione,

    Varr. R. R. 1, 28, 1; cf. id. ap. Col. 11, 2, 84; Plin. 2, 47, 47, § 125; 18, 25, 60, § 224 sq.: prodit hiems, sequitur crepitans hanc dentibus algor. Lucr. 5, 747:

    hanc vim frigorum hiememque, quam nos vix hujus urbis tectis sustinemus, excipere,

    Cic. Rab. Post. 15, 42:

    summa,

    id. Verr. 2, 4, 40, § 86; id. de Imp. Pomp. 12, 32:

    gravissimā hieme,

    Caes. B. C. 3, 8 fin.:

    jamque hiems appropinquabat,

    id. ib. 3, 9, 8:

    initā hieme,

    id. B. G. 3, 7, 1:

    jam prope hieme confectā,

    id. ib. 7, 32, 2: ante exactam hiemem, id. ib. 6, 1, 4:

    hiems jam praecipitaverat,

    id. B. C. 3, 25, 1:

    modestia hiemis,

    Tac. A. 12, 43:

    bellum difficillimum gessit hieme anni,

    in winter time, Suet. Caes. 35:

    stridebat deformis hiems,

    Juv. 4, 58: Arabes campos et montes hieme et aestate peragrantes, winter and summer, i. e. in all seasons, Cic. Div. 1, 42, 94.—In plur.:

    confligunt hiemes aestatibus acres,

    Lucr. 6, 373:

    est ubi plus tepeant hiemes?

    Hor. Ep. 1, 10, 15:

    informīs hiemes reducit Juppiter, idem Summovet,

    id. C. 2, 10, 15; 3, 1, 32:

    in his locis maturae sunt hiemes,

    Caes. B. G. 4, 20, 1; Cic. N. D. 2, 19, 49:

    seu plures hiemes, seu tribuit Juppiter ultimam,

    years, Hor. C. 1, 11, 4:

    post certas hiemes,

    id. ib. 1, 15, 35; cf.:

    sic multas hiemes atque octogensima vidit solstitia,

    Juv. 4, 92.—Personified: Hiems, Ov. M. 2, 30; 15, 212; 4, 436; Verg. A. 3, 120.—
    B.
    Transf. (mostly poet.).
    1.
    Rainy, stormy weather, a storm, tempest:

    imber Noctem hiememque ferens,

    Verg. A. 5, 11; cf.:

    non tam creber agens hiemem ruit aequore turbo,

    id. G. 3, 470:

    Juppiter horridus austris Torquet aquosam hiemem,

    id. A. 9, 671; id. G. 1, 321; Hor. Epod. 2, 52; Ov. M. 11, 490; 521; 13, 709 al.—In plur., Val. Fl. 2, 22; Stat. S. 5, 1, 36.—In prose:

    maritimos cursus praecludebat hiemis magnitudo,

    Cic. Planc. 40 fin.:

    qui (gubernator) navem ex hieme marique scopuloso servat,

    Nep. Att. 10 fin.
    2.
    In gen., cold, chill; tempest, violence ( poet.):

    sic letalis hiems paulatim in pectora venit,

    a deadly chill, Ov. M. 2, 827; cf. Mart. 2, 46, 7:

    Vesuvinus apex et flammea diri Montis hiems,

    the fiery tempest, Stat. S. 3, 5, 72;

    so of Vesuvius: vix dum ignea montem Torsit hiems,

    Val. Fl. 4, 508:

    instamus jactu telorum et ferrea nimbis Certat hiems,

    the iron storm, shower of weapons, Stat. Th. 5, 386.—
    II.
    Trop.
    1.
    Cold, storm ( poet.):

    ab illa Pessima (die) mutati coepit amoris hiems,

    cold, Ov. H. 5, 34:

    hiems rerum,

    the storm of war, disturbance of war, Claud. B. Get. 151.—
    2.
    Trouble, distress:

    suae senectuti acriorem hiemem parat, quom illam inportunam tempestatem conciet,

    Plaut. Trin. 2, 3, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > hiemps

  • 10 Hiems

    hĭems or hiemps, ĕmis, f. [Gr. chiôn, cheima; Sanscr. himas, snow], the winter, winter time, rainy season (cf.: bruma, solstitium).
    I.
    Lit.: aestatem autumnus sequitur, post acer hiemps fit, Enn. ap. Prisc. p. 647 P. (Ann. v. 406 Vahl.):

    solvitur acris hiems grata vice veris et Favoni,

    Hor. C. 1, 4, 1: crudelis, Enn. ap. Prisc. p. 891 P. (Ann. v. 482 Vahl.);

    opp. to aestas,

    Dig. 43, 20, 1, §§

    31 and 32: dies primus est veris in Aquario, aestatis in Tauro, autumni in Leone, hiemis in Scorpione,

    Varr. R. R. 1, 28, 1; cf. id. ap. Col. 11, 2, 84; Plin. 2, 47, 47, § 125; 18, 25, 60, § 224 sq.: prodit hiems, sequitur crepitans hanc dentibus algor. Lucr. 5, 747:

    hanc vim frigorum hiememque, quam nos vix hujus urbis tectis sustinemus, excipere,

    Cic. Rab. Post. 15, 42:

    summa,

    id. Verr. 2, 4, 40, § 86; id. de Imp. Pomp. 12, 32:

    gravissimā hieme,

    Caes. B. C. 3, 8 fin.:

    jamque hiems appropinquabat,

    id. ib. 3, 9, 8:

    initā hieme,

    id. B. G. 3, 7, 1:

    jam prope hieme confectā,

    id. ib. 7, 32, 2: ante exactam hiemem, id. ib. 6, 1, 4:

    hiems jam praecipitaverat,

    id. B. C. 3, 25, 1:

    modestia hiemis,

    Tac. A. 12, 43:

    bellum difficillimum gessit hieme anni,

    in winter time, Suet. Caes. 35:

    stridebat deformis hiems,

    Juv. 4, 58: Arabes campos et montes hieme et aestate peragrantes, winter and summer, i. e. in all seasons, Cic. Div. 1, 42, 94.—In plur.:

    confligunt hiemes aestatibus acres,

    Lucr. 6, 373:

    est ubi plus tepeant hiemes?

    Hor. Ep. 1, 10, 15:

    informīs hiemes reducit Juppiter, idem Summovet,

    id. C. 2, 10, 15; 3, 1, 32:

    in his locis maturae sunt hiemes,

    Caes. B. G. 4, 20, 1; Cic. N. D. 2, 19, 49:

    seu plures hiemes, seu tribuit Juppiter ultimam,

    years, Hor. C. 1, 11, 4:

    post certas hiemes,

    id. ib. 1, 15, 35; cf.:

    sic multas hiemes atque octogensima vidit solstitia,

    Juv. 4, 92.—Personified: Hiems, Ov. M. 2, 30; 15, 212; 4, 436; Verg. A. 3, 120.—
    B.
    Transf. (mostly poet.).
    1.
    Rainy, stormy weather, a storm, tempest:

    imber Noctem hiememque ferens,

    Verg. A. 5, 11; cf.:

    non tam creber agens hiemem ruit aequore turbo,

    id. G. 3, 470:

    Juppiter horridus austris Torquet aquosam hiemem,

    id. A. 9, 671; id. G. 1, 321; Hor. Epod. 2, 52; Ov. M. 11, 490; 521; 13, 709 al.—In plur., Val. Fl. 2, 22; Stat. S. 5, 1, 36.—In prose:

    maritimos cursus praecludebat hiemis magnitudo,

    Cic. Planc. 40 fin.:

    qui (gubernator) navem ex hieme marique scopuloso servat,

    Nep. Att. 10 fin.
    2.
    In gen., cold, chill; tempest, violence ( poet.):

    sic letalis hiems paulatim in pectora venit,

    a deadly chill, Ov. M. 2, 827; cf. Mart. 2, 46, 7:

    Vesuvinus apex et flammea diri Montis hiems,

    the fiery tempest, Stat. S. 3, 5, 72;

    so of Vesuvius: vix dum ignea montem Torsit hiems,

    Val. Fl. 4, 508:

    instamus jactu telorum et ferrea nimbis Certat hiems,

    the iron storm, shower of weapons, Stat. Th. 5, 386.—
    II.
    Trop.
    1.
    Cold, storm ( poet.):

    ab illa Pessima (die) mutati coepit amoris hiems,

    cold, Ov. H. 5, 34:

    hiems rerum,

    the storm of war, disturbance of war, Claud. B. Get. 151.—
    2.
    Trouble, distress:

    suae senectuti acriorem hiemem parat, quom illam inportunam tempestatem conciet,

    Plaut. Trin. 2, 3, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > Hiems

  • 11 hiems

    hĭems or hiemps, ĕmis, f. [Gr. chiôn, cheima; Sanscr. himas, snow], the winter, winter time, rainy season (cf.: bruma, solstitium).
    I.
    Lit.: aestatem autumnus sequitur, post acer hiemps fit, Enn. ap. Prisc. p. 647 P. (Ann. v. 406 Vahl.):

    solvitur acris hiems grata vice veris et Favoni,

    Hor. C. 1, 4, 1: crudelis, Enn. ap. Prisc. p. 891 P. (Ann. v. 482 Vahl.);

    opp. to aestas,

    Dig. 43, 20, 1, §§

    31 and 32: dies primus est veris in Aquario, aestatis in Tauro, autumni in Leone, hiemis in Scorpione,

    Varr. R. R. 1, 28, 1; cf. id. ap. Col. 11, 2, 84; Plin. 2, 47, 47, § 125; 18, 25, 60, § 224 sq.: prodit hiems, sequitur crepitans hanc dentibus algor. Lucr. 5, 747:

    hanc vim frigorum hiememque, quam nos vix hujus urbis tectis sustinemus, excipere,

    Cic. Rab. Post. 15, 42:

    summa,

    id. Verr. 2, 4, 40, § 86; id. de Imp. Pomp. 12, 32:

    gravissimā hieme,

    Caes. B. C. 3, 8 fin.:

    jamque hiems appropinquabat,

    id. ib. 3, 9, 8:

    initā hieme,

    id. B. G. 3, 7, 1:

    jam prope hieme confectā,

    id. ib. 7, 32, 2: ante exactam hiemem, id. ib. 6, 1, 4:

    hiems jam praecipitaverat,

    id. B. C. 3, 25, 1:

    modestia hiemis,

    Tac. A. 12, 43:

    bellum difficillimum gessit hieme anni,

    in winter time, Suet. Caes. 35:

    stridebat deformis hiems,

    Juv. 4, 58: Arabes campos et montes hieme et aestate peragrantes, winter and summer, i. e. in all seasons, Cic. Div. 1, 42, 94.—In plur.:

    confligunt hiemes aestatibus acres,

    Lucr. 6, 373:

    est ubi plus tepeant hiemes?

    Hor. Ep. 1, 10, 15:

    informīs hiemes reducit Juppiter, idem Summovet,

    id. C. 2, 10, 15; 3, 1, 32:

    in his locis maturae sunt hiemes,

    Caes. B. G. 4, 20, 1; Cic. N. D. 2, 19, 49:

    seu plures hiemes, seu tribuit Juppiter ultimam,

    years, Hor. C. 1, 11, 4:

    post certas hiemes,

    id. ib. 1, 15, 35; cf.:

    sic multas hiemes atque octogensima vidit solstitia,

    Juv. 4, 92.—Personified: Hiems, Ov. M. 2, 30; 15, 212; 4, 436; Verg. A. 3, 120.—
    B.
    Transf. (mostly poet.).
    1.
    Rainy, stormy weather, a storm, tempest:

    imber Noctem hiememque ferens,

    Verg. A. 5, 11; cf.:

    non tam creber agens hiemem ruit aequore turbo,

    id. G. 3, 470:

    Juppiter horridus austris Torquet aquosam hiemem,

    id. A. 9, 671; id. G. 1, 321; Hor. Epod. 2, 52; Ov. M. 11, 490; 521; 13, 709 al.—In plur., Val. Fl. 2, 22; Stat. S. 5, 1, 36.—In prose:

    maritimos cursus praecludebat hiemis magnitudo,

    Cic. Planc. 40 fin.:

    qui (gubernator) navem ex hieme marique scopuloso servat,

    Nep. Att. 10 fin.
    2.
    In gen., cold, chill; tempest, violence ( poet.):

    sic letalis hiems paulatim in pectora venit,

    a deadly chill, Ov. M. 2, 827; cf. Mart. 2, 46, 7:

    Vesuvinus apex et flammea diri Montis hiems,

    the fiery tempest, Stat. S. 3, 5, 72;

    so of Vesuvius: vix dum ignea montem Torsit hiems,

    Val. Fl. 4, 508:

    instamus jactu telorum et ferrea nimbis Certat hiems,

    the iron storm, shower of weapons, Stat. Th. 5, 386.—
    II.
    Trop.
    1.
    Cold, storm ( poet.):

    ab illa Pessima (die) mutati coepit amoris hiems,

    cold, Ov. H. 5, 34:

    hiems rerum,

    the storm of war, disturbance of war, Claud. B. Get. 151.—
    2.
    Trouble, distress:

    suae senectuti acriorem hiemem parat, quom illam inportunam tempestatem conciet,

    Plaut. Trin. 2, 3, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > hiems

  • 12 macresco

    mā̆cresco, crŭi, 3, v. inch. n. [1. macer], to grow lean, meagre:

    algor eas et famis macrescere cogit,

    Varr. R. R. 2, 5, 15; 3, 5, 3:

    macrescit pecus,

    Col. 6, 3, 1:

    macrescunt animalia,

    Veg. Vet. 1, 7, 2: invidus alterius macrescit rebus opimis, grows thin at, pines away at, * Hor. Ep. 1, 2, 57: curionem agnum Plautus pro macro dixit, quasi cura macruisset, Paul. ex Fest. s. v. curionem, p. 60 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > macresco

См. также в других словарях:

  • ALGOR — is a general purpose multiphysics finite element analysis software package developed by ALGOR Incorporated for use on the Microsoft Windows and Linux computer operating systems. It is distributed in a number of different core packages to cater to …   Wikipedia

  • algor — ALGÓR s. m. (med.) senzaţie de frig. (< lat. algor) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN …   Dicționar Român

  • Algor — Al gor, n. [L.] (Med.) Cold; chilliness. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Algor — (lat.), 1) Kälte; 2) Frösteln, Frost …   Pierer's Universal-Lexikon

  • algor — sensación de frío o escalofrío, particularmente en el estadio inicial de la fiebre Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 …   Diccionario médico

  • algor — |ô| s. m. 1. Viva sensação de frio. 2. Frio penetrante …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Algor — Ạlgor [aus gleichbed. lat. algor] m; s: Kälte. Ạlgor mọrtis [↑Mors]: „Totenkälte“, Abnahme der Körpertemperatur nach Eintritt des Todes (nicht immer sicheres Todeszeichen) …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Algor — Al|gor der; s <aus gleichbed. lat. algor> Kälte (Med.) …   Das große Fremdwörterbuch

  • Algor mortis — – von lat.: algor (m.) = Kälte und mors = Tod – auch Totenkälte oder Leichenkälte ist die medizinische Fachbezeichnung für die reduzierte Körpertemperatur nach Todeseintritt infolge des Ausbleibens von wärmeerzeugenden oxidativen… …   Deutsch Wikipedia

  • Algor mortis — (Latin: algor coolness; mortis of death) is the reduction in body temperature following death. This is generally a steady decline until matching ambient temperature, although external factors can have a significant influence.A measured rectal… …   Wikipedia

  • algor mortis — reducción de la temperatura corporal con la consiguiente pérdida de elasticidad de la piel que tiene lugar después de la muerte Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 …   Diccionario médico

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»