Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

winter

  • 1 hibernum

    hībernus, a, um, adj. [root Sanscr. himas, Gr. chiôn, snow, v. hiems; for hiemernus (hīm-), cf. cheimerinos], of or belonging to winter, wintry, winter -.
    I.
    Adj.:

    hiberno tempore,

    Lucr. 5, 699:

    tempus,

    id. 5, 940; cf.:

    in aprico maxime pratuli loco, quod erat hibernum tempus anni, considerent,

    Cic. Rep. 1, 12:

    temporibus hibernis,

    id. Verr. 2, 5, 10, § 26:

    menses,

    id. ib.:

    annus,

    i. e. winter-time, Hor. Epod. 2, 29:

    exortus solis,

    Plin. 6, 17, 21. §

    57: occasus,

    id. 5, 5, [p. 852] 5, §

    34: navigatio,

    Cic. Att. 15, 25:

    ignis,

    id. de Sen. 14, 46:

    grando,

    Ov. M. 5, 158; cf.

    nix,

    Hor. C. 4, 12, 4:

    cubiculum,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 1, § 2:

    tunica,

    winter dress, Plaut. Mil. 3, 1, 94; cf.:

    calceatus feminarum,

    Plin. 16, 8, 13, § 34:

    pira,

    id. 16, 26, 43, § 106:

    agni,

    id. 8, 47, 72, § 187:

    Alpes,

    wintry, cold, Hor. S. 2, 5, 41; so,

    Caucasus,

    Val. Fl. 6, 612;

    and transf. Borysthenidae,

    i. e. inhabiting a cold country, Prop. 2, 7, 18:

    Cori,

    stormy, Verg. A. 5, 126:

    flumen,

    Hor. S. 1, 7, 27:

    mare,

    id. Epod. 15, 8:

    aequor,

    id. S. 2, 3, 235:

    Neptunus,

    id. Epod. 17, 55:

    noctes,

    Verg. A. 6, 355:

    pulvis,

    a dry winter, id. G. 1, 101; quoted in Plin. 17, 2, 2, § 14:

    Lycia,

    cold, Verg. A. 4, 143:

    legiones,

    lying in winter-quarters, Suet. Calig. 8:

    tumulus vergens in occidentem hibernum,

    to the south-west, Liv. 44, 46, 5.—
    b.
    In neut. adverb.:

    increpui (sc. Arcturus) hibernum, et fluctus movi maritimos,

    stormily, tempestuously, Plaut. Rud. prol. 69.—
    II.
    Subst.: hībernum, i, n., the winter:

    hiberno,

    in the winter, Cael. Aur. Tard. 3, 1, 2.—
    B.
    hīberna, ōrum, n. (sc. castra), winter-quarters:

    tres (legiones), quae circum Aquileiam hiemabant, ex hibernis educit,

    Caes. B. G. 1, 10, 3:

    in hiberna in Sequanos exercitum deduxit,

    id. ib. 1, 54 fin.; 2, 35, 3; 3, 2, 1; 3, 29 fin.;

    4, 38, 4 et saep.: quo (tempore) neque frumenta in hibernis erant neque multum a maturitate aberant,

    in the winter camp, winter magazines, id. B. C. 1, 48, 5 Oud. N. cr.:

    consules hiberna egerunt,

    Liv. 9, 28, 2:

    hiberna aedificavit,

    id. 23, 48, 2; 7, 38, 4.—
    2.
    (Sc. loca.) The range of cattle in winter, Dig. 32, 1, 67.—
    3.
    (Sc. tempora.) Winters = years, Verg. A. 1, 266.

    Lewis & Short latin dictionary > hibernum

  • 2 hibernus

    hībernus, a, um, adj. [root Sanscr. himas, Gr. chiôn, snow, v. hiems; for hiemernus (hīm-), cf. cheimerinos], of or belonging to winter, wintry, winter -.
    I.
    Adj.:

    hiberno tempore,

    Lucr. 5, 699:

    tempus,

    id. 5, 940; cf.:

    in aprico maxime pratuli loco, quod erat hibernum tempus anni, considerent,

    Cic. Rep. 1, 12:

    temporibus hibernis,

    id. Verr. 2, 5, 10, § 26:

    menses,

    id. ib.:

    annus,

    i. e. winter-time, Hor. Epod. 2, 29:

    exortus solis,

    Plin. 6, 17, 21. §

    57: occasus,

    id. 5, 5, [p. 852] 5, §

    34: navigatio,

    Cic. Att. 15, 25:

    ignis,

    id. de Sen. 14, 46:

    grando,

    Ov. M. 5, 158; cf.

    nix,

    Hor. C. 4, 12, 4:

    cubiculum,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 1, § 2:

    tunica,

    winter dress, Plaut. Mil. 3, 1, 94; cf.:

    calceatus feminarum,

    Plin. 16, 8, 13, § 34:

    pira,

    id. 16, 26, 43, § 106:

    agni,

    id. 8, 47, 72, § 187:

    Alpes,

    wintry, cold, Hor. S. 2, 5, 41; so,

    Caucasus,

    Val. Fl. 6, 612;

    and transf. Borysthenidae,

    i. e. inhabiting a cold country, Prop. 2, 7, 18:

    Cori,

    stormy, Verg. A. 5, 126:

    flumen,

    Hor. S. 1, 7, 27:

    mare,

    id. Epod. 15, 8:

    aequor,

    id. S. 2, 3, 235:

    Neptunus,

    id. Epod. 17, 55:

    noctes,

    Verg. A. 6, 355:

    pulvis,

    a dry winter, id. G. 1, 101; quoted in Plin. 17, 2, 2, § 14:

    Lycia,

    cold, Verg. A. 4, 143:

    legiones,

    lying in winter-quarters, Suet. Calig. 8:

    tumulus vergens in occidentem hibernum,

    to the south-west, Liv. 44, 46, 5.—
    b.
    In neut. adverb.:

    increpui (sc. Arcturus) hibernum, et fluctus movi maritimos,

    stormily, tempestuously, Plaut. Rud. prol. 69.—
    II.
    Subst.: hībernum, i, n., the winter:

    hiberno,

    in the winter, Cael. Aur. Tard. 3, 1, 2.—
    B.
    hīberna, ōrum, n. (sc. castra), winter-quarters:

    tres (legiones), quae circum Aquileiam hiemabant, ex hibernis educit,

    Caes. B. G. 1, 10, 3:

    in hiberna in Sequanos exercitum deduxit,

    id. ib. 1, 54 fin.; 2, 35, 3; 3, 2, 1; 3, 29 fin.;

    4, 38, 4 et saep.: quo (tempore) neque frumenta in hibernis erant neque multum a maturitate aberant,

    in the winter camp, winter magazines, id. B. C. 1, 48, 5 Oud. N. cr.:

    consules hiberna egerunt,

    Liv. 9, 28, 2:

    hiberna aedificavit,

    id. 23, 48, 2; 7, 38, 4.—
    2.
    (Sc. loca.) The range of cattle in winter, Dig. 32, 1, 67.—
    3.
    (Sc. tempora.) Winters = years, Verg. A. 1, 266.

    Lewis & Short latin dictionary > hibernus

  • 3 hībernus

        hībernus adj.    [hiems], of winter, wintry, winter-: tempus anni: annus, i. e. winter-time, H.: ignis: grando, O.: soles, winter sunshine, O.: aequor, H.: pulvis, i. e. a dry winter, V.: vergens in occidentem hibernum, i. e. south-west, L.— Plur n. as subst. (sc. castra), winter-quarters: legiones ex hibernis educit, Cs.: hiberna aedificavit, L.: neque frumenta in hibernis erant, winter-stores, Cs.: dum Terna transierint hiberna, i. e. three winters, V.
    * * *
    I
    hiberna, hibernum ADJ
    wintry; stormy, of/for winter time/rainy season
    II
    Irishman; the Irish (pl.)

    Latin-English dictionary > hībernus

  • 4 brūma

        brūma ae, f    [for *brevuma, sup. of brevis], the shortest day in the year, the winter solstice: ante brumam, T.: solstitiae brumaeque, the winter time, winter: iners, H.: sub extremum brumae imbrem, the last rain of winter, V.: per brumam, H.: brumae tempore, Iu.: hibernae frigora brumae, Tb.: hibernae tempora brumae, Pr.
    * * *
    winter, winter cold/weather; winter solstice; shortest day; sun position then

    Latin-English dictionary > brūma

  • 5 hiemō

        hiemō āvī, ātūrus, āre    [hiems], to winter, pass the winter, keep winter-quarters: quot annis: mediis in undis, H.: in Andibus, take up quarters for the winter, Cs.: legionem hiemandi causā conlocare, Cs.: scire ubi sis hiematurus.— To be wintry, be frozen, be stormy: hiemantibus aquis, S.: hiemat mare, storms, H.
    * * *
    hiemare, hiemavi, hiematus V
    winter, pass the winter, keep winter quarters; be wintry/frozen/stormy

    Latin-English dictionary > hiemō

  • 6 hiemalia

    hĭĕmālis, e, adj. [hiems], of or belonging to winter, wintry, winter-.
    I.
    Adj. (class.):

    arbores ut hiemali tempore tempestive caedi putentur,

    Cic. Div. 2, 14, 33:

    dies,

    Col. 11, 1, 21:

    circulus,

    i. e. the tropic of Capricorn, Hyg. Astr. 3, 26:

    hiemalem vim perferre,

    Cic. Tusc. 5, 27, 77:

    circum murum planities limosa hiemalibus aquis paludem fecerat,

    by the rains of winter, Sall. J. 37, 4:

    nimbi,

    Ov. M. 9, 105 (for which:

    hibernae aquae Albulae,

    id. F. 2, 390):

    faba,

    winter bean, Plin. 18, 23, 52, § 191:

    loca,

    winter apartments, Pall. 1, 9:

    totis hoc Alpibus notum et hiemalibus provinciis,

    cold, Plin. 18, 7, 12, § 69:

    navigatio longa et hiemalis,

    stormy, Cic. Fam. 6, 20, 1:

    Luna,

    bringing cold, Plin. 18, 35, 79, § 349.—
    II.
    Subst.: hĭĕmālia, ium, n., for the usual hiberna, winter-quarters (post-class. and very rare): hiemalia atque aestiva disponere, Val. ap. Vop. Aur. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > hiemalia

  • 7 hiemalis

    hĭĕmālis, e, adj. [hiems], of or belonging to winter, wintry, winter-.
    I.
    Adj. (class.):

    arbores ut hiemali tempore tempestive caedi putentur,

    Cic. Div. 2, 14, 33:

    dies,

    Col. 11, 1, 21:

    circulus,

    i. e. the tropic of Capricorn, Hyg. Astr. 3, 26:

    hiemalem vim perferre,

    Cic. Tusc. 5, 27, 77:

    circum murum planities limosa hiemalibus aquis paludem fecerat,

    by the rains of winter, Sall. J. 37, 4:

    nimbi,

    Ov. M. 9, 105 (for which:

    hibernae aquae Albulae,

    id. F. 2, 390):

    faba,

    winter bean, Plin. 18, 23, 52, § 191:

    loca,

    winter apartments, Pall. 1, 9:

    totis hoc Alpibus notum et hiemalibus provinciis,

    cold, Plin. 18, 7, 12, § 69:

    navigatio longa et hiemalis,

    stormy, Cic. Fam. 6, 20, 1:

    Luna,

    bringing cold, Plin. 18, 35, 79, § 349.—
    II.
    Subst.: hĭĕmālia, ium, n., for the usual hiberna, winter-quarters (post-class. and very rare): hiemalia atque aestiva disponere, Val. ap. Vop. Aur. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > hiemalis

  • 8 brūmālis

        brūmālis e, adj.    [bruma], of the winter solstice: dies: signum, i. e. Capricorn.—Wintry, of winter: tempus: horae, O.: frigus, V.
    * * *
    brumalis, brumale ADJ
    wintry; during winter; connected with winter solstice/winter

    Latin-English dictionary > brūmālis

  • 9 hībernō

        hībernō āvī, ātūrus, āre    [hibernus], to pass the winter, winter, occupy winter-quarters: exercitum in agrum hibernatum duxit, L.: Pellae, L.: in sicco (naves), L.: quem ad modum milites hibernent: ubi sis hibernaturus.
    * * *
    hibernare, hibernavi, hibernatus V
    spend the winter; be in winter quarters

    Latin-English dictionary > hībernō

  • 10 hibernacula

    hībernācŭlum, i, n. [hiberno], a winter residence, winter apartment.
    I.
    In gen., Vitr. 1, 2, 4; 7, 4, 4; Plin. Ep. 2, 17, 7.—
    II.
    In partic., in milit. lang., hī-bernācŭla, ōrum, n., tents for winterquarters, an encampment for winter, winter tents (opp. hiberna, winter-quarters in gen.):

    hibernacula Carthaginiensium lignea ferme tota erant,

    Liv. 30, 3, 8:

    hibernacula etiam, res nova militi Romano, aedificari coepta,

    id. 5, 2, 1 Weissenb. ad loc.; 22, 32, 1; Tac. A. 2, 23; 14, 38; Nep. Eum. 8, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > hibernacula

  • 11 hibernaculum

    hībernācŭlum, i, n. [hiberno], a winter residence, winter apartment.
    I.
    In gen., Vitr. 1, 2, 4; 7, 4, 4; Plin. Ep. 2, 17, 7.—
    II.
    In partic., in milit. lang., hī-bernācŭla, ōrum, n., tents for winterquarters, an encampment for winter, winter tents (opp. hiberna, winter-quarters in gen.):

    hibernacula Carthaginiensium lignea ferme tota erant,

    Liv. 30, 3, 8:

    hibernacula etiam, res nova militi Romano, aedificari coepta,

    id. 5, 2, 1 Weissenb. ad loc.; 22, 32, 1; Tac. A. 2, 23; 14, 38; Nep. Eum. 8, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > hibernaculum

  • 12 hiems (hiemps)

        hiems (hiemps) emis, f    [cf. χειμών], the winter, winter time, rainy season: hieme summā, in the depth of winter: gravissimā hieme, Cs.: acris, H.: hiems appropinquabat, Cs.: hieme confectā, Cs.: Stridebat hiems, Iu.: montīs hieme et aestate peragrantes, i. e. in all seasons: Sol Nondum hiemem contingit equis, V.: vim frigorum hiemumque excipere: Est ubi plus tepeant hiemes? H.: maturae hiemes, Cs.: post certas hiemes, H.: multas hiemes vidit, Iu.— The god of storms, winter: mactavit Hiemi pecudem, V.: glacialis, O.— Stormy weather, storm, tempest: hiemi navigationem subicere, Cs.: maritimos cursūs praecludebat hiemis magnitudo: navem ex hieme servat, N.: imber Noctem hiememque ferens, V.: Eois intonata fluctibus, H.—Fig., cold, frost: letalis in pectora venit, a deadly chill, O.: Pessima mutati coepit amoris hiems, cold, O.

    Latin-English dictionary > hiems (hiemps)

  • 13 bruma

    brūma, ae, f. [for brevima, breuma = brevissima:

    dicta bruma quod brevissimus tunc dies est,

    Varr. L. L. 6, § 8 Müll.: bruma a brevitate dierum dicta, Paul. ex Fest. p. 31 Müll.; cf. Isid. Orig. 5, 35, 6; Gesn. Claud. Rapt. Pros. 2, 106; Ruhnk. ad Ter. Phorm. 4, 4, 28].
    I.
    Lit., the shortest day in the year, the winter solstice, * Lucr. 5, 746; Varr. L. L. l. l.; Ter. Phorm. 4, 4, 28:

    circa brumam serendum non esse,

    Plin. 18, 24, 56, § 204 al. — Plur.:

    solis accessus discessusque solstitiis brumisque cognosci,

    Cic. N. D. 2, 7, 19; 2, 19, 50; Ov. F. 1, 163.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., the winter time, winter (mostly poet.):

    musculorum jecuscula brumā dicuntur augeri,

    Cic. Div. 2, 14, 33:

    novissimus dies brumae,

    Plin. 16, 39, 74, § 191:

    ver proterit aestas, Interitura, simul Pomifer auctumnus fruges effuderit, et mox Bruma recurrit iners,

    Hor. C. 4, 7, 12; Phaedr. 4, 23, 19:

    serite hordea campis Usque sub extremum brumae intractabilis imbrem,

    even to the last rain of rough winter, Verg. G. 1, 211; 3, 321.—So, horrida cano gelu, Verg. G. 3, 443:

    frigida,

    id. A. 2, 472:

    hiberna,

    Tib. 1, 4, 5; Ov. Ib. 37; Prop. 1, 8, 9:

    tepidae,

    Hor. C. 2, 6, 18:

    nives illinet agris,

    id. Ep. 1, 7, 10:

    per brumam,

    id. ib. 1, 11, 19:

    brumae tempore,

    Juv. 3, 102; Val. Fl. 5, 602; Stat. S. 1, 3, 89 al.—
    B.
    In the most gen. sense (pars pro toto), poet., a year; plur., Manil. 3, 607; Mart. 4, 40, 5; 10, 104, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > bruma

  • 14 hiemo

    hĭĕmo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [hiems].
    I.
    Neutr.
    A.
    Of persons, to pass the winter, to winter; of soldiers, to keep in winter-quarters:

    ubi piratae quotannis hiemare soleant,

    Cic. Verr. 2, 4, 47, § 104:

    naviget ac mediis hiemet mercator in undis,

    Hor. Ep. 1, 16, 71:

    assidue in Urbe,

    Suet. Aug. 72:

    tres (legiones), quae circum Aquileiam hiemabant, ex hibernis educit,

    Caes. B. G. 1, 10, 3:

    legionem hiemandi causa collocaret,

    id. ib. 3, 1:

    cupio scire quid agas et ubi sis hiematurus,

    Cic. Fam. 7, 9, 1:

    facies me certiorem, quomodo hiemaris,

    id. Att. 6, 1 fin.
    B.
    Of things, to be wintry, frozen, cold, stormy (freq. since the Aug. per.; not in Cic.): hiemantes aquae, Sall. Fragm. ap. Sen. Ep. 114:

    atrum Defendens pisces hiemat mare,

    storms, Hor. S. 2, 2, 17; Plin. 2, 47, 47, § 125; cf.: repente hiemavit tempestas... totus hiemavit annus... hiemante Aquilone, Arrunt. ap. Sen. Ep. 114:

    delphini vespertino occasu continui dies hiemant Italiae,

    Plin. 18, 26, 64, § 235.—
    2.
    Impers., hiemat, it is winter weather, wintry, cold, frosty (post-Aug.):

    decimo sexto Cal. Febr. Cancer desinit occidere: hiemat,

    Col. 11, 2, 4:

    vehementer hiemat,

    id. ib. 20:

    hiemat cum frigore et gelicidiis,

    id. ib. 78; Plin. 18, 35, 79, § 348.—
    II.
    Act., to congeal, freeze, turn to ice (post-Aug.):

    decoquunt alii aquas, mox et illas hiemant,

    Plin. 19, 4, 19, § 55 (for which:

    decoquere aquam vitroque demissam in nives refrigerare,

    id. 31, 3, 23, § 40):

    hiemato lacu,

    id. 9, 22, 38, § 75.

    Lewis & Short latin dictionary > hiemo

  • 15 hiemps

    hĭems or hiemps, ĕmis, f. [Gr. chiôn, cheima; Sanscr. himas, snow], the winter, winter time, rainy season (cf.: bruma, solstitium).
    I.
    Lit.: aestatem autumnus sequitur, post acer hiemps fit, Enn. ap. Prisc. p. 647 P. (Ann. v. 406 Vahl.):

    solvitur acris hiems grata vice veris et Favoni,

    Hor. C. 1, 4, 1: crudelis, Enn. ap. Prisc. p. 891 P. (Ann. v. 482 Vahl.);

    opp. to aestas,

    Dig. 43, 20, 1, §§

    31 and 32: dies primus est veris in Aquario, aestatis in Tauro, autumni in Leone, hiemis in Scorpione,

    Varr. R. R. 1, 28, 1; cf. id. ap. Col. 11, 2, 84; Plin. 2, 47, 47, § 125; 18, 25, 60, § 224 sq.: prodit hiems, sequitur crepitans hanc dentibus algor. Lucr. 5, 747:

    hanc vim frigorum hiememque, quam nos vix hujus urbis tectis sustinemus, excipere,

    Cic. Rab. Post. 15, 42:

    summa,

    id. Verr. 2, 4, 40, § 86; id. de Imp. Pomp. 12, 32:

    gravissimā hieme,

    Caes. B. C. 3, 8 fin.:

    jamque hiems appropinquabat,

    id. ib. 3, 9, 8:

    initā hieme,

    id. B. G. 3, 7, 1:

    jam prope hieme confectā,

    id. ib. 7, 32, 2: ante exactam hiemem, id. ib. 6, 1, 4:

    hiems jam praecipitaverat,

    id. B. C. 3, 25, 1:

    modestia hiemis,

    Tac. A. 12, 43:

    bellum difficillimum gessit hieme anni,

    in winter time, Suet. Caes. 35:

    stridebat deformis hiems,

    Juv. 4, 58: Arabes campos et montes hieme et aestate peragrantes, winter and summer, i. e. in all seasons, Cic. Div. 1, 42, 94.—In plur.:

    confligunt hiemes aestatibus acres,

    Lucr. 6, 373:

    est ubi plus tepeant hiemes?

    Hor. Ep. 1, 10, 15:

    informīs hiemes reducit Juppiter, idem Summovet,

    id. C. 2, 10, 15; 3, 1, 32:

    in his locis maturae sunt hiemes,

    Caes. B. G. 4, 20, 1; Cic. N. D. 2, 19, 49:

    seu plures hiemes, seu tribuit Juppiter ultimam,

    years, Hor. C. 1, 11, 4:

    post certas hiemes,

    id. ib. 1, 15, 35; cf.:

    sic multas hiemes atque octogensima vidit solstitia,

    Juv. 4, 92.—Personified: Hiems, Ov. M. 2, 30; 15, 212; 4, 436; Verg. A. 3, 120.—
    B.
    Transf. (mostly poet.).
    1.
    Rainy, stormy weather, a storm, tempest:

    imber Noctem hiememque ferens,

    Verg. A. 5, 11; cf.:

    non tam creber agens hiemem ruit aequore turbo,

    id. G. 3, 470:

    Juppiter horridus austris Torquet aquosam hiemem,

    id. A. 9, 671; id. G. 1, 321; Hor. Epod. 2, 52; Ov. M. 11, 490; 521; 13, 709 al.—In plur., Val. Fl. 2, 22; Stat. S. 5, 1, 36.—In prose:

    maritimos cursus praecludebat hiemis magnitudo,

    Cic. Planc. 40 fin.:

    qui (gubernator) navem ex hieme marique scopuloso servat,

    Nep. Att. 10 fin.
    2.
    In gen., cold, chill; tempest, violence ( poet.):

    sic letalis hiems paulatim in pectora venit,

    a deadly chill, Ov. M. 2, 827; cf. Mart. 2, 46, 7:

    Vesuvinus apex et flammea diri Montis hiems,

    the fiery tempest, Stat. S. 3, 5, 72;

    so of Vesuvius: vix dum ignea montem Torsit hiems,

    Val. Fl. 4, 508:

    instamus jactu telorum et ferrea nimbis Certat hiems,

    the iron storm, shower of weapons, Stat. Th. 5, 386.—
    II.
    Trop.
    1.
    Cold, storm ( poet.):

    ab illa Pessima (die) mutati coepit amoris hiems,

    cold, Ov. H. 5, 34:

    hiems rerum,

    the storm of war, disturbance of war, Claud. B. Get. 151.—
    2.
    Trouble, distress:

    suae senectuti acriorem hiemem parat, quom illam inportunam tempestatem conciet,

    Plaut. Trin. 2, 3, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > hiemps

  • 16 Hiems

    hĭems or hiemps, ĕmis, f. [Gr. chiôn, cheima; Sanscr. himas, snow], the winter, winter time, rainy season (cf.: bruma, solstitium).
    I.
    Lit.: aestatem autumnus sequitur, post acer hiemps fit, Enn. ap. Prisc. p. 647 P. (Ann. v. 406 Vahl.):

    solvitur acris hiems grata vice veris et Favoni,

    Hor. C. 1, 4, 1: crudelis, Enn. ap. Prisc. p. 891 P. (Ann. v. 482 Vahl.);

    opp. to aestas,

    Dig. 43, 20, 1, §§

    31 and 32: dies primus est veris in Aquario, aestatis in Tauro, autumni in Leone, hiemis in Scorpione,

    Varr. R. R. 1, 28, 1; cf. id. ap. Col. 11, 2, 84; Plin. 2, 47, 47, § 125; 18, 25, 60, § 224 sq.: prodit hiems, sequitur crepitans hanc dentibus algor. Lucr. 5, 747:

    hanc vim frigorum hiememque, quam nos vix hujus urbis tectis sustinemus, excipere,

    Cic. Rab. Post. 15, 42:

    summa,

    id. Verr. 2, 4, 40, § 86; id. de Imp. Pomp. 12, 32:

    gravissimā hieme,

    Caes. B. C. 3, 8 fin.:

    jamque hiems appropinquabat,

    id. ib. 3, 9, 8:

    initā hieme,

    id. B. G. 3, 7, 1:

    jam prope hieme confectā,

    id. ib. 7, 32, 2: ante exactam hiemem, id. ib. 6, 1, 4:

    hiems jam praecipitaverat,

    id. B. C. 3, 25, 1:

    modestia hiemis,

    Tac. A. 12, 43:

    bellum difficillimum gessit hieme anni,

    in winter time, Suet. Caes. 35:

    stridebat deformis hiems,

    Juv. 4, 58: Arabes campos et montes hieme et aestate peragrantes, winter and summer, i. e. in all seasons, Cic. Div. 1, 42, 94.—In plur.:

    confligunt hiemes aestatibus acres,

    Lucr. 6, 373:

    est ubi plus tepeant hiemes?

    Hor. Ep. 1, 10, 15:

    informīs hiemes reducit Juppiter, idem Summovet,

    id. C. 2, 10, 15; 3, 1, 32:

    in his locis maturae sunt hiemes,

    Caes. B. G. 4, 20, 1; Cic. N. D. 2, 19, 49:

    seu plures hiemes, seu tribuit Juppiter ultimam,

    years, Hor. C. 1, 11, 4:

    post certas hiemes,

    id. ib. 1, 15, 35; cf.:

    sic multas hiemes atque octogensima vidit solstitia,

    Juv. 4, 92.—Personified: Hiems, Ov. M. 2, 30; 15, 212; 4, 436; Verg. A. 3, 120.—
    B.
    Transf. (mostly poet.).
    1.
    Rainy, stormy weather, a storm, tempest:

    imber Noctem hiememque ferens,

    Verg. A. 5, 11; cf.:

    non tam creber agens hiemem ruit aequore turbo,

    id. G. 3, 470:

    Juppiter horridus austris Torquet aquosam hiemem,

    id. A. 9, 671; id. G. 1, 321; Hor. Epod. 2, 52; Ov. M. 11, 490; 521; 13, 709 al.—In plur., Val. Fl. 2, 22; Stat. S. 5, 1, 36.—In prose:

    maritimos cursus praecludebat hiemis magnitudo,

    Cic. Planc. 40 fin.:

    qui (gubernator) navem ex hieme marique scopuloso servat,

    Nep. Att. 10 fin.
    2.
    In gen., cold, chill; tempest, violence ( poet.):

    sic letalis hiems paulatim in pectora venit,

    a deadly chill, Ov. M. 2, 827; cf. Mart. 2, 46, 7:

    Vesuvinus apex et flammea diri Montis hiems,

    the fiery tempest, Stat. S. 3, 5, 72;

    so of Vesuvius: vix dum ignea montem Torsit hiems,

    Val. Fl. 4, 508:

    instamus jactu telorum et ferrea nimbis Certat hiems,

    the iron storm, shower of weapons, Stat. Th. 5, 386.—
    II.
    Trop.
    1.
    Cold, storm ( poet.):

    ab illa Pessima (die) mutati coepit amoris hiems,

    cold, Ov. H. 5, 34:

    hiems rerum,

    the storm of war, disturbance of war, Claud. B. Get. 151.—
    2.
    Trouble, distress:

    suae senectuti acriorem hiemem parat, quom illam inportunam tempestatem conciet,

    Plaut. Trin. 2, 3, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > Hiems

  • 17 hiems

    hĭems or hiemps, ĕmis, f. [Gr. chiôn, cheima; Sanscr. himas, snow], the winter, winter time, rainy season (cf.: bruma, solstitium).
    I.
    Lit.: aestatem autumnus sequitur, post acer hiemps fit, Enn. ap. Prisc. p. 647 P. (Ann. v. 406 Vahl.):

    solvitur acris hiems grata vice veris et Favoni,

    Hor. C. 1, 4, 1: crudelis, Enn. ap. Prisc. p. 891 P. (Ann. v. 482 Vahl.);

    opp. to aestas,

    Dig. 43, 20, 1, §§

    31 and 32: dies primus est veris in Aquario, aestatis in Tauro, autumni in Leone, hiemis in Scorpione,

    Varr. R. R. 1, 28, 1; cf. id. ap. Col. 11, 2, 84; Plin. 2, 47, 47, § 125; 18, 25, 60, § 224 sq.: prodit hiems, sequitur crepitans hanc dentibus algor. Lucr. 5, 747:

    hanc vim frigorum hiememque, quam nos vix hujus urbis tectis sustinemus, excipere,

    Cic. Rab. Post. 15, 42:

    summa,

    id. Verr. 2, 4, 40, § 86; id. de Imp. Pomp. 12, 32:

    gravissimā hieme,

    Caes. B. C. 3, 8 fin.:

    jamque hiems appropinquabat,

    id. ib. 3, 9, 8:

    initā hieme,

    id. B. G. 3, 7, 1:

    jam prope hieme confectā,

    id. ib. 7, 32, 2: ante exactam hiemem, id. ib. 6, 1, 4:

    hiems jam praecipitaverat,

    id. B. C. 3, 25, 1:

    modestia hiemis,

    Tac. A. 12, 43:

    bellum difficillimum gessit hieme anni,

    in winter time, Suet. Caes. 35:

    stridebat deformis hiems,

    Juv. 4, 58: Arabes campos et montes hieme et aestate peragrantes, winter and summer, i. e. in all seasons, Cic. Div. 1, 42, 94.—In plur.:

    confligunt hiemes aestatibus acres,

    Lucr. 6, 373:

    est ubi plus tepeant hiemes?

    Hor. Ep. 1, 10, 15:

    informīs hiemes reducit Juppiter, idem Summovet,

    id. C. 2, 10, 15; 3, 1, 32:

    in his locis maturae sunt hiemes,

    Caes. B. G. 4, 20, 1; Cic. N. D. 2, 19, 49:

    seu plures hiemes, seu tribuit Juppiter ultimam,

    years, Hor. C. 1, 11, 4:

    post certas hiemes,

    id. ib. 1, 15, 35; cf.:

    sic multas hiemes atque octogensima vidit solstitia,

    Juv. 4, 92.—Personified: Hiems, Ov. M. 2, 30; 15, 212; 4, 436; Verg. A. 3, 120.—
    B.
    Transf. (mostly poet.).
    1.
    Rainy, stormy weather, a storm, tempest:

    imber Noctem hiememque ferens,

    Verg. A. 5, 11; cf.:

    non tam creber agens hiemem ruit aequore turbo,

    id. G. 3, 470:

    Juppiter horridus austris Torquet aquosam hiemem,

    id. A. 9, 671; id. G. 1, 321; Hor. Epod. 2, 52; Ov. M. 11, 490; 521; 13, 709 al.—In plur., Val. Fl. 2, 22; Stat. S. 5, 1, 36.—In prose:

    maritimos cursus praecludebat hiemis magnitudo,

    Cic. Planc. 40 fin.:

    qui (gubernator) navem ex hieme marique scopuloso servat,

    Nep. Att. 10 fin.
    2.
    In gen., cold, chill; tempest, violence ( poet.):

    sic letalis hiems paulatim in pectora venit,

    a deadly chill, Ov. M. 2, 827; cf. Mart. 2, 46, 7:

    Vesuvinus apex et flammea diri Montis hiems,

    the fiery tempest, Stat. S. 3, 5, 72;

    so of Vesuvius: vix dum ignea montem Torsit hiems,

    Val. Fl. 4, 508:

    instamus jactu telorum et ferrea nimbis Certat hiems,

    the iron storm, shower of weapons, Stat. Th. 5, 386.—
    II.
    Trop.
    1.
    Cold, storm ( poet.):

    ab illa Pessima (die) mutati coepit amoris hiems,

    cold, Ov. H. 5, 34:

    hiems rerum,

    the storm of war, disturbance of war, Claud. B. Get. 151.—
    2.
    Trouble, distress:

    suae senectuti acriorem hiemem parat, quom illam inportunam tempestatem conciet,

    Plaut. Trin. 2, 3, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > hiems

  • 18 frīgus

        frīgus oris, n    [FRIG-], cold, coldness, coolness, chilliness: patientia frigoris: frigus operiri, S.: opacum, V.: amabile, H.: tantum fuit frigus ut, etc.: ad magnitudinem frigorum remedium: propter frigora frumenta matura non erant, frost, Cs. — The cold of winter, winter, frost: Lac mihi non frigore defit, V.: Ante focum, si frigus erit, V.: Per medium frigus, H.: loca remissioribus frigoribus, Cs.: intolerabilia frigora, L.— A chill, fever, ague: temptatum frigore corpus, H.: qui Frigus conlegit, H.— The coldness of death, death: letale, O.: illi solvuntur frigore membra, V.— A cold shudder: Aeneae solvuntur frigore membra; Ingemit, etc., V.— A cold region, cold place: non habitabile, O.—Fig., slowness, inactivity, O.— A cold reception, coolness, indifference, disfavor: ne quis Frigore te feriat, H.
    * * *
    cold; cold weather, winter; frost

    Latin-English dictionary > frīgus

  • 19 hībernācula

        hībernācula ōrum, n dim.    [hiberna], tents for winter-quarters, an encampment for winter, winter tents: exercitu in hibernaculis conposito, S.: legionibus in hibernacula deductis, Cs.: hibernacula aedificari coepta, L.: adversariorum, N.

    Latin-English dictionary > hībernācula

  • 20 brumalis

    brūmālis, e, adj. [bruma].
    I.
    Of or pertaining to the winter solstice, or shortest day:

    dies,

    Cic. Div. 2, 14, 33; id. Fat. 3:

    polus,

    Varr. L. L. 9, § 24 Müll.:

    signum,

    Capricorn, Cic. de Or. 3, 45, 178:

    flexus,

    the tropic of Capricorn, Lucr. 5, 615; 5, 639:

    orbis,

    Cic. N. D. 3, 14, 37:

    tempus,

    id. ib. 2, 44, 112:

    circulus,

    Plin. 2, 70, 70, § 177:

    oriens,

    Col. 1, 6, 1; Plin. 2, 47, 46, § 119:

    occasus, id. l. l.: meridies,

    Col. 9, 5, 1:

    revocatio,

    Cic. Univ. 9: hora, the shortest (since it was the twelfth part of the shortest day), Censor. 16:

    solstitium,

    Col. 11, 2, 94.—
    II.
    (Acc. to bruma, II.) Wintry, of winter:

    tempus,

    Cic. Arat. 61; Ov. Am. 3, 6, 95: brumales hiemis menses (hiemis, perh. gloss; cf.

    shortly after: etiam brumali mense),

    Plin. 10, 53, 74, § 146:

    horae,

    the short winter hours, Ov. M. 4, 199:

    frigus,

    Verg. A. 6, 205; Mart. 13, 16, 1:

    nix,

    Ov. P. 4, 5, 4:

    grando,

    id. ib. 4, 7, 34:

    venti,

    Luc. 5, 407.

    Lewis & Short latin dictionary > brumalis

См. также в других словарях:

  • winter — winter …   The Old English to English

  • winter — winter …   English to the Old English

  • Winter- — Winter …   Deutsch Wörterbuch

  • Winter — Win ter, n. [AS. winter; akin to OFries. & D. winter, OS. & OHG. wintar, G. winter, D. & Sw. vinter, Icel. vetr, Goth. wintrus; of uncertain origin; cf. Old Gallic vindo white (in comp.), OIr. find white. ????.] [1913 Webster] 1. The season of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Winter AG — Rechtsform Aktiengesellschaft ISIN DE0005555601 Gründung 1924 …   Deutsch Wikipedia

  • winter — [win′tər] n. [ME < OE, akin to ON vetr, Goth wintrus, prob. < IE * wed , to make wet: see WATER] 1. a) the coldest season of the year: in the North Temperate Zone, generally regarded as including the months of December, January, and… …   English World dictionary

  • Winter — Sm std. (8. Jh.), mhd. winter, winder, ahd. wintar, as. wintar Stammwort. Aus g. * went r (oder i ), vermutlich r Stamm m. Winter , auch in gt. wintrus, anord. vetr, ae. winter, afr. winter. Herkunft unklar. Man versucht Anschlüsse an air. finn,… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Winter — Win ter, v. i. [imp. & p. p. {Wintered}; p. pr. & vb. n. {Wintering}.] To pass the winter; to hibernate; as, to winter in Florida. [1913 Webster] Because the haven was not commodious to winter in, the more part advised to depart thence. Acts… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Winter — Win ter, v. i. To keep, feed or manage, during the winter; as, to winter young cattle on straw. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Winter — 256 px Datos generales Origen Estados Unidos Información artística Género(s) Dea …   Wikipedia Español

  • Winter — Winter, Fritz Winter, Peter von Winter, Zikmund …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»