-
1 спаривать
-
2 заскакивать
-
3 спариться
acoplar-se, unir-se aos pares; с-х ( случаться) acasalar vi -
4 соединять внакрой
acoplar, empalmarРусско-испанский автотранспортный словарь > соединять внакрой
-
5 соединять
acoplar, adherir, articular, enchufar, embragar, engarzar, enlazar, fijar, juntar -
6 подключать
acoplar, enlazar -
7 сплетать
acoplar, articular, entrelazar -
8 сращивать
acoplar, empalmar, enlazar, entrelazar, juntar -
9 сцеплять(ся)
-
10 связывать
acoplar, adherirse, articular, atar, cinchar, engatillar, fijar, ligar, zunchar -
11 зацеплять
acoplar, conectar, engargantar, engranar -
12 прицепить
прицеп||и́тьalkroĉi;ж.-д. kupli;\прицепитьи́ться alkroĉiĝi;\прицепитьля́ть(ся) см. прицепи́ть(ся);\прицепитьно́й: \прицепитьно́й ваго́н kuplata vagono.* * *сов., вин. п.2) разг. ( приколоть) pegar vt, sujetar vt* * *сов., вин. п.2) разг. ( приколоть) pegar vt, sujetar vt* * *v2) colloq. (ïðèêîëîáü) pegar, sujetar -
13 сбить
сбить1. (свалить) batfaligi;\сбить самолёт paffaligi aviadilon;2. buterigi (масло);kirli (яйца, сливки);3. перен. (запутать) konfuzi, embarasigi;\сбиться 1. (с пути) devojiĝi;2. перен. (запутаться, смешаться) konfuziĝi, embarasiĝi.* * *(1 ед. собью́) сов., вин. п.1) ( ударом) derribar vt, abatir vt, tirar vt; tumbar vt, derrumbar vt ( повалить); desmontar vt ( седока)сбить замо́к с двери́ — descerrajar la puerta
сбить я́блоко с ве́тки — tirar la manzana de la rama
сбить ке́глю — derribar (tirar) un bolo
сбить кого́-либо с ног — tumbar (echar por tierra) a alguien
сбить пти́цу ( выстрелом) — derribar (abatir) un pájaro
2) разг. ( стоптать) destaconar vtсбить каблуки́ — destaconar los zapatos
до кро́ви сбить ру́ку — rozar hasta hacer herida en la mano
сбить но́гу — rozarse (destrozarse) los pies
4) ( сдвинуть) retirar bruscamente, ladear vtсбить повя́зку — retirar bruscamente la venda
сбить ша́пку — ladear el gorro
5) (нарушить; разладить) desarreglar vt, descomponer (непр.) vtсбить поря́док — turbar (desconcertar) el orden
сбить пла́ны, расчёты — barajar planes, propósitos
6) ( заставить отклониться) desviar vt; despistar vt ( увести в сторону)сбить со сле́да — despistar vt
сбить с ку́рса — desviar del curso
сбить с доро́ги — descaminar vt, errar el camino
сбить с пути́ и́стины — descaminar vt
7) ( спутать) confundir vt, embrollar vtсбить со счёта — hacer perder la cuenta, hacer equivocarse en la cuenta
сбить с та́кта — hacer perder el compás, descompasar vt
сбить с то́лку — desconcertar vt, desorientar vt, desviar vt
8) ( понизить) hacer bajarсбить температу́ру — hacer bajar (disminuir) la fiebre
сбить це́ны — hacer bajar los precios
9) ( сколотить) acoplar vt, ensamblar vtсбить я́щик — hacer un cajón
10) (создать, организовать) reunir vt, organizar vt••сбить спесь ( с кого-либо) — bajar los humos (los bríos) (a)
сбить с панталы́ку — volver a uno tarumba
* * *(1 ед. собью́) сов., вин. п.1) ( ударом) derribar vt, abatir vt, tirar vt; tumbar vt, derrumbar vt ( повалить); desmontar vt ( седока)сбить замо́к с двери́ — descerrajar la puerta
сбить я́блоко с ве́тки — tirar la manzana de la rama
сбить ке́глю — derribar (tirar) un bolo
сбить кого́-либо с ног — tumbar (echar por tierra) a alguien
сбить пти́цу ( выстрелом) — derribar (abatir) un pájaro
2) разг. ( стоптать) destaconar vtсбить каблуки́ — destaconar los zapatos
до кро́ви сбить ру́ку — rozar hasta hacer herida en la mano
сбить но́гу — rozarse (destrozarse) los pies
4) ( сдвинуть) retirar bruscamente, ladear vtсбить повя́зку — retirar bruscamente la venda
сбить ша́пку — ladear el gorro
5) (нарушить; разладить) desarreglar vt, descomponer (непр.) vtсбить поря́док — turbar (desconcertar) el orden
сбить пла́ны, расчёты — barajar planes, propósitos
6) ( заставить отклониться) desviar vt; despistar vt ( увести в сторону)сбить со сле́да — despistar vt
сбить с ку́рса — desviar del curso
сбить с доро́ги — descaminar vt, errar el camino
сбить с пути́ и́стины — descaminar vt
7) ( спутать) confundir vt, embrollar vtсбить со счёта — hacer perder la cuenta, hacer equivocarse en la cuenta
сбить с та́кта — hacer perder el compás, descompasar vt
сбить с то́лку — desconcertar vt, desorientar vt, desviar vt
8) ( понизить) hacer bajarсбить температу́ру — hacer bajar (disminuir) la fiebre
сбить це́ны — hacer bajar los precios
9) ( сколотить) acoplar vt, ensamblar vtсбить я́щик — hacer un cajón
10) (создать, организовать) reunir vt, organizar vt••сбить спесь ( с кого-либо) — bajar los humos (los bríos) (a)
сбить с панталы́ку — volver a uno tarumba
* * *v1) gener. (âçáèáü) batir (белки, сливки, яйца и т. п.), (заставить отклониться) desviar, (ñàðóøèáü; ðàçëàäèáü) desarreglar, (ïîñèçèáü) hacer bajar, (ñäâèñóáü) retirar bruscamente, (ñêîëîáèáü) acoplar, (создать, организовать) reunir, (ñïóáàáü) confundir, (óäàðîì) derribar, abatir, derrumbar (повалить), descomponer, desmontar (седока), despistar (увести в сторону), embrollar, ensamblar, ladear, mazar (масло), organizar, tirar, tumbar2) colloq. (ïîðàñèáü) desollar, (ñáîïáàáü) destaconar, rozar -
14 связать
связа́тьпрям., перен. ligi, kunligi, (inter)ligi;ŝnuri (верёвкой).* * *сов., вин. п.связа́ть концы́ верёвки — atar los cabos de una cuerda
связа́ть всё в оди́н у́зел — atar todo en un solo lío
связа́ть снопы́ — atar haces, agavillar vt, hacer gavillas
связа́ть ру́ки ( кому-либо) — atar las manos (a); maniatar vt
связа́ть по рука́м и нога́м перен. — atar de pies y manos
связа́ть себя́ обеща́нием — hacerse una promesa, comprometerse
связа́ть свою́ судьбу́ с (+ твор. п.) — unir su suerte (a)
2) с + твор. п. ( сочетать) ligar vt, vincular vt, eslabonar vtсвяза́ть оди́н вопро́с с други́м — vincular (eslabonar) una cuestión con otra
э́то те́сно свя́зано с да́нной пробле́мой — esto guarda estrecha relación con dicho problema
3) (быть связанным с чем-либо, влечь за собой) traer (arrastrar) consigo algoэ́то свя́зано с расхо́дами — esto trae (lleva) consigo gastos
4) спец. ( скрепить) acoplar vt5) ( изготовить вязкой) hacer (непр.) vt; hacer punto, tricotar vt6) хим. fijar vt••не связа́ть и двух слов — no poder ligar dos palabras
* * *сов., вин. п.связа́ть концы́ верёвки — atar los cabos de una cuerda
связа́ть всё в оди́н у́зел — atar todo en un solo lío
связа́ть снопы́ — atar haces, agavillar vt, hacer gavillas
связа́ть ру́ки ( кому-либо) — atar las manos (a); maniatar vt
связа́ть по рука́м и нога́м перен. — atar de pies y manos
связа́ть себя́ обеща́нием — hacerse una promesa, comprometerse
связа́ть свою́ судьбу́ с (+ твор. п.) — unir su suerte (a)
2) с + твор. п. ( сочетать) ligar vt, vincular vt, eslabonar vtсвяза́ть оди́н вопро́с с други́м — vincular (eslabonar) una cuestión con otra
э́то те́сно свя́зано с да́нной пробле́мой — esto guarda estrecha relación con dicho problema
3) (быть связанным с чем-либо, влечь за собой) traer (arrastrar) consigo algoэ́то свя́зано с расхо́дами — esto trae (lleva) consigo gastos
4) спец. ( скрепить) acoplar vt5) ( изготовить вязкой) hacer (непр.) vt; hacer punto, tricotar vt6) хим. fijar vt••не связа́ть и двух слов — no poder ligar dos palabras
* * *v1) gener. (a)nudar (узлом), (áúáü ñâàçàññúì ñ ÷åì-ë., âëå÷ü çà ñîáîì) traer (arrastrar) consigo algo, (изготовить вязкой) hacer, (ñî÷åáàáü) ligar, atar, eslabonar, hacer punto, trabar (соединить), tricotar, unir, vincular2) chem. fijar3) special. (ñêðåïèáü) acoplar -
15 сцепить
сцепи́ть(inter)kroĉi, enĉenigi, kupli;\сцепиться 1. (inter)kroĉiĝi, enĉeniĝi, kuniĝi;2. перен. разг. (inter)kroĉiĝi.* * *сов., вин. п.1) enganchar vt, acoplar vt, embragar vt2) разг. ( сплести) entrelazar vt* * *сов., вин. п.1) enganchar vt, acoplar vt, embragar vt2) разг. ( сплести) entrelazar vt* * *v1) gener. acoplar, acoplarse, embragar, enganchar, engancharse2) colloq. (î çóáàõ) apretarse, (î ïàëüöàõ, ðóêàõ) juntar entrelazando, (ñ¿àáü) apretar, (ñïëåñáè) entrelazar -
16 сблокировать
-
17 сколотить
скола́чивать, сколоти́ть1. (ящик и т. п.) kunnajli;2. перен. разг. (создать, собрать) ĉarpenti.* * *сов., вин. п.2) разг. (создать, организовать) formar vt, amalgamar vtсколоти́ть гру́ппу — formar un grupo
3) разг. ( скопить) acumular vtсколоти́ть состоя́ние — acumular una forturna
* * *v1) gener. acoplar, ensamblar, juntar (соединить)2) colloq. (ñêîïèáü) acumular, (создать, организовать) formar, amalgamar -
18 случить
-
19 сопрягать
несов., вин. п.1) книжн. conjugar vt, ligar vt, unir vt2) тех. acoplar vt, conectar vt, unir vt, juntar vt* * *v1) eng. acoplar, acoplarse, conectar, conectarse, interfazar, intrefazar, juntar, juntarse, unirse, acordar (напр., с помощью галтелей или выкружек), hermanar2) book. conjugar, estar ligado (con), ligar, ligarse, ofrecer, unir -
20 спаривать
несов.1) ( соединять в пару) aparear vt, acoplar vt, unir por pares (por parejas)спа́ривать се́ялки — aparear (las) sembradoras
2) с.-х. ( случаться) acoplarse* * *v1) gener. acoplar, unir por pares (por parejas), aparear (животных)2) eng. parear3) agric. (ñëó÷àáüñà) acoplarse
См. также в других словарях:
acoplar — verbo transitivo 1. Poner (una persona) [una cosa] de manera que se encaje con [otra cosa]: Acoplé la rueda a su eje. 2 … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
acoplar — Se conjuga como: amar Infinitivo: Gerundio: Participio: acoplar acoplando acoplado Indicativo presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. acoplo acoplas acopla acoplamos acopláis … Wordreference Spanish Conjugations Dictionary
acoplar — v. tr. e pron. Estabelecer( se) acoplamento em. ‣ Etimologia: francês accoupler … Dicionário da Língua Portuguesa
acoplar — (De lat. copulāre, juntar). 1. tr. En carpintería y otros oficios, unir entre sí dos piezas o cuerpos de modo que ajusten exactamente. 2. Ajustar una pieza al sitio donde deba colocarse. 3. Unir o parear dos animales para yunta o tronco. 4.… … Diccionario de la lengua española
acoplar — (Del lat. ad, a + copulare, juntar.) ► verbo transitivo/ pronominal 1 Unir dos o más piezas de modo que queden ajustadas: ■ la nave espacial se acopló al transbordador. SINÓNIMO ensamblar 2 Juntar dos aparatos, piezas o sistemas para obtener un… … Enciclopedia Universal
acoplar — {{#}}{{LM A00548}}{{〓}} {{ConjA00548}}{{\}}CONJUGACIÓN{{/}}{{SynA00560}} {{[}}acoplar{{]}} ‹a·co·plar› {{《}}▍ v.{{》}} {{<}}1{{>}} {{♂}}Referido a dos cosas dispares,{{♀}} unirlas y ajustarlas: • Acoplaremos nuestros horarios de trabajo para poder … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
acoplar — v tr (Se conjuga como amar) 1 Unir entre sí uno o más elementos u objetos para que ajusten perfectamente: acoplar un espectrógrafo a un telescopio, juntas acopladas 2 Hacer que cosas o personas se relacionen entre sí y actúen coordinadamente:… … Español en México
acoplar — pop. Agregar, juntar … Diccionario Lunfardo
acoplar — (v) (Intermedio) ajustar perfectamente dos elementos Ejemplos: El fontanero no acopló los tubos en el baño y ahora el agua escapa al piso de abajo. Las piezas de puzzle se acoplan exactamente. Sinónimos: ajustar, encajar … Español Extremo Basic and Intermediate
acoplar(se) — Sinónimos: ■ ajustar, adaptar, encajar, articular, imbricar, ensamblar, compaginar, enlazar, unir, casar, conectar, juntar, ligar, soldar, aproximar Antónimos: ■ desacoplar, desencajar … Diccionario de sinónimos y antónimos
acoplar — transitivo y pronominal unir, ajustar, combinar, juntar, encajar. ≠ desacoplar, desunir, desencajar, desajustar … Diccionario de sinónimos y antónimos