Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

Excessive

  • 1 nimius

        nimius adj.    [nimis], beyond measure, excessive, too great, too much: Vestitu nimio indulges, T.: nimiā pertinaciā, Cs.: aquae, a deluge, O.: nimiā caede atque cupidine ferri, excessive eagerness for carnage, V.: nimius mero, intemperate, H.: nimius animi, L.—As subst n., too much, superabundance, excess: Nimium boni est, cui nihil est mali, he has too good fortune, Enn. ap. C.: nimium feritatis in illo est, O.— Too mighty, too powerful: legio legatis nimia ac formidolosa erat, Ta.
    * * *
    nimia, nimium ADJ
    excessive, too great

    Latin-English dictionary > nimius

  • 2 cachinnātiō

        cachinnātiō ōnis,f    [cachinno], violent laughter, excessive laughter.
    * * *
    immoderate/excessive or boisterous laughter, guffawing; jeering

    Latin-English dictionary > cachinnātiō

  • 3 lūxuriōsus

        lūxuriōsus adj. with comp.    [luxuria], rank, luxuriant, exuberant: frumenta: seges, O.—Fig., immoderate, excessive: luxurioso otio esse, S.: laetitia, L.— Excessive, profuse, luxurious, voluptuous: reprehendere luxuriosos: nihil luxuriosius: cena, Iu.: non luxuriosus homo, sed abundans.
    * * *
    luxuriosa, luxuriosum ADJ
    luxuriant, exuberant; immoderate; wanton, luxurious, self-indulgent

    Latin-English dictionary > lūxuriōsus

  • 4 profūsus

        profūsus adj.    [P. of profundo].—Of persons, lavish, extravagant, profuse: nepos: alieni appetens, sui profusus, lavish of his own, S.—Of things, extravagant, excessive, profuse: profusis sumptibus vivere: epulae: genus iocandi.
    * * *
    profusa, profusum ADJ
    excessive; lavish; extravagant

    Latin-English dictionary > profūsus

  • 5 immodicus

    immŏdĭcus ( inm-), a, um, adj. [in modicus], beyond bounds, beyond measure, excessive, unrestrained, unruly, immoderate (perh. not ante-Aug.).
    I.
    Lit. (very rare):

    prominet immodicum pro longa cuspide rostrum,

    Ov. M. 6, 673:

    tuber,

    id. ib. 8, 808:

    fluctus,

    id. H. 18, 137:

    frigus,

    id. P. 3, 1, 14; cf.:

    continuae et immodicae tempestates,

    Suet. Aug. 47.—Far more freq.,
    II.
    Trop., excessive, unrestrained, extravagant, immoderate, etc.:

    immodicus in numero augendo esse solet,

    is in the habit of exaggerating numbers, Liv. 38, 23, 8:

    in appetendis honoribus immodicus,

    Vell. 2, 33, 3:

    immodicus linguā,

    Liv. 22, 12, 11:

    animi,

    Sall. H. 1, 114 Dietsch:

    tum verbis tum rebus immodicus,

    extravagant in words and deeds, Suet. Dom. 12:

    Gracchi legibus (ferendis),

    Luc. 6, 796:

    assiduus potius quam immodicus (praeceptor),

    Quint. 2, 2, 5:

    imperia,

    Liv. 21, 3, 5; so,

    licentia crudelitatis,

    Vell. 2, 28, 2:

    decreta ad honores sociorum,

    Liv. 31, 45, 2:

    libido possidendi,

    Col. 1, 3, 11:

    fastus,

    Ov. A. A. 3, 511:

    populi acclamationes,

    Suet. Caes. 79:

    oratio,

    too long, Plin. Ep. 9, 4, 1:

    periodus,

    Quint. 9, 4, 125.—
    (β).
    With gen.:

    gloriae,

    Vell. 2, 11:

    irae,

    Stat. Th. 1, 41:

    libidinis,

    Col. 7, 6, 3:

    laetitiae et maeroris,

    Tac. A. 15, 23:

    fugae,

    Sil. 12, 268:

    animi,

    Tac. H. 1, 53.—As subst.:

    immodica cupere,

    Sen. Ben. 1, 9, 2.—Hence, adv.: immŏ-dĭcē, beyond measure, excessively, immoderately:

    si sanguis ex vulnere immodice fluat,

    Plin. 30, 13, 38, § 112:

    fucata formam,

    Luc. 10, 137:

    frequenter id potius quam immodice facere,

    Col. 2, 16, 2:

    opportunae positae (figurae) cum immodice petantur,

    Quint. 9, 3, 100:

    immodesteque gloriari,

    Liv. 22, 27, 2:

    sibi arrogare eloquentiam,

    Quint. 11, 1, 19:

    ferocire,

    Gell. 1, 11, 2:

    capere voluptatem ex aliqua re,

    id. 19, 2, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > immodicus

  • 6 injustum

    I.
    In gen., unsuitable, oppressive, excessive (rare):

    onus ( = immodicum),

    Cic. Or. 10, 35:

    faenus,

    Liv. 42, 5:

    injustis collatum viribus hostem,

    unequal, Stat. Th. 6, 774.—
    II.
    In partic., unjust, wrongful:

    vir maleficus naturā et injustus,

    Cic. Tusc. 5, 20, 57; id. Fl. 38, 97:

    noverca,

    harsh, severe, Verg. E. 3, 33:

    homine imperito numquam quidquam injustius,

    Ter. Ad. 1, 2, 18:

    emori, ne aliquid faciat injustum,

    Lact. 5, 13, 15:

    Samnites Sidicinis injusta arma cum intulissent,

    Liv. 7, 29, 4:

    injusto carpere dente,

    with envious, malicious tooth, Ov. P. 3, 4, 73:

    mare,

    id. Am. 2, 11, 12:

    iracundia,

    Cic. de Or. 2, 50, 203:

    id quam injustum in patriam... esset, non videbat,

    id. Off. 3, 21, 82:

    injustissima atque acerbissima incommoda,

    id. Fam. 5, 17, 1:

    injustaque regna tenebat,

    unjustly gotten, Ov. M. 5, 277.— Subst.: injustum, i, n., injustice:

    jura inventa metu injusti fateare necesse est,

    Hor. S. 1, 3, 111. — Adv.: injustē.
    1.
    In gen., i. q. injuriā, wrongfully, unfairly:

    morbus non injuste terret,

    not without cause, Cels. 7, 3.—
    2.
    In partic., unjustly:

    imperare alicui,

    Plaut. Capt 2, 2, 58: in aliquem dicere, id. Bacch. 3, 3, 59:

    facis injuste si putas, etc.,

    Cic. Fl. 17, 41; id. Off. 1, 7, 23; 3, 21, 84 al.:

    male et injuste facere,

    Nep. Them. 7 fin.Sup.:

    injustissime,

    Sall. J. 85, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > injustum

  • 7 injustus

    I.
    In gen., unsuitable, oppressive, excessive (rare):

    onus ( = immodicum),

    Cic. Or. 10, 35:

    faenus,

    Liv. 42, 5:

    injustis collatum viribus hostem,

    unequal, Stat. Th. 6, 774.—
    II.
    In partic., unjust, wrongful:

    vir maleficus naturā et injustus,

    Cic. Tusc. 5, 20, 57; id. Fl. 38, 97:

    noverca,

    harsh, severe, Verg. E. 3, 33:

    homine imperito numquam quidquam injustius,

    Ter. Ad. 1, 2, 18:

    emori, ne aliquid faciat injustum,

    Lact. 5, 13, 15:

    Samnites Sidicinis injusta arma cum intulissent,

    Liv. 7, 29, 4:

    injusto carpere dente,

    with envious, malicious tooth, Ov. P. 3, 4, 73:

    mare,

    id. Am. 2, 11, 12:

    iracundia,

    Cic. de Or. 2, 50, 203:

    id quam injustum in patriam... esset, non videbat,

    id. Off. 3, 21, 82:

    injustissima atque acerbissima incommoda,

    id. Fam. 5, 17, 1:

    injustaque regna tenebat,

    unjustly gotten, Ov. M. 5, 277.— Subst.: injustum, i, n., injustice:

    jura inventa metu injusti fateare necesse est,

    Hor. S. 1, 3, 111. — Adv.: injustē.
    1.
    In gen., i. q. injuriā, wrongfully, unfairly:

    morbus non injuste terret,

    not without cause, Cels. 7, 3.—
    2.
    In partic., unjustly:

    imperare alicui,

    Plaut. Capt 2, 2, 58: in aliquem dicere, id. Bacch. 3, 3, 59:

    facis injuste si putas, etc.,

    Cic. Fl. 17, 41; id. Off. 1, 7, 23; 3, 21, 84 al.:

    male et injuste facere,

    Nep. Them. 7 fin.Sup.:

    injustissime,

    Sall. J. 85, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > injustus

  • 8 inmodicus

    immŏdĭcus ( inm-), a, um, adj. [in modicus], beyond bounds, beyond measure, excessive, unrestrained, unruly, immoderate (perh. not ante-Aug.).
    I.
    Lit. (very rare):

    prominet immodicum pro longa cuspide rostrum,

    Ov. M. 6, 673:

    tuber,

    id. ib. 8, 808:

    fluctus,

    id. H. 18, 137:

    frigus,

    id. P. 3, 1, 14; cf.:

    continuae et immodicae tempestates,

    Suet. Aug. 47.—Far more freq.,
    II.
    Trop., excessive, unrestrained, extravagant, immoderate, etc.:

    immodicus in numero augendo esse solet,

    is in the habit of exaggerating numbers, Liv. 38, 23, 8:

    in appetendis honoribus immodicus,

    Vell. 2, 33, 3:

    immodicus linguā,

    Liv. 22, 12, 11:

    animi,

    Sall. H. 1, 114 Dietsch:

    tum verbis tum rebus immodicus,

    extravagant in words and deeds, Suet. Dom. 12:

    Gracchi legibus (ferendis),

    Luc. 6, 796:

    assiduus potius quam immodicus (praeceptor),

    Quint. 2, 2, 5:

    imperia,

    Liv. 21, 3, 5; so,

    licentia crudelitatis,

    Vell. 2, 28, 2:

    decreta ad honores sociorum,

    Liv. 31, 45, 2:

    libido possidendi,

    Col. 1, 3, 11:

    fastus,

    Ov. A. A. 3, 511:

    populi acclamationes,

    Suet. Caes. 79:

    oratio,

    too long, Plin. Ep. 9, 4, 1:

    periodus,

    Quint. 9, 4, 125.—
    (β).
    With gen.:

    gloriae,

    Vell. 2, 11:

    irae,

    Stat. Th. 1, 41:

    libidinis,

    Col. 7, 6, 3:

    laetitiae et maeroris,

    Tac. A. 15, 23:

    fugae,

    Sil. 12, 268:

    animi,

    Tac. H. 1, 53.—As subst.:

    immodica cupere,

    Sen. Ben. 1, 9, 2.—Hence, adv.: immŏ-dĭcē, beyond measure, excessively, immoderately:

    si sanguis ex vulnere immodice fluat,

    Plin. 30, 13, 38, § 112:

    fucata formam,

    Luc. 10, 137:

    frequenter id potius quam immodice facere,

    Col. 2, 16, 2:

    opportunae positae (figurae) cum immodice petantur,

    Quint. 9, 3, 100:

    immodesteque gloriari,

    Liv. 22, 27, 2:

    sibi arrogare eloquentiam,

    Quint. 11, 1, 19:

    ferocire,

    Gell. 1, 11, 2:

    capere voluptatem ex aliqua re,

    id. 19, 2, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > inmodicus

  • 9 luxuriosus

    luxŭrĭōsus, a, um, adj. [luxuria], rank, luxuriant, exuberant.
    I.
    Lit.:

    frumenta,

    Cic. Or. 24, 81:

    seges,

    Ov. F. 1, 690:

    vitis valida et luxuriosa,

    Col. 5, 6, 36:

    vitis,

    id. 4, 21, 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    Immoderate, excessive:

    luxurioso otio esse,

    Sall. J. 100:

    laetitia,

    Liv. 2, 21.—
    B.
    Immoderate, extravagant, wanton:

    luxuriosissimum dictum,

    Col. 8, 16:

    amor,

    Ov. R. Am. 746.—
    C.
    Excessive, profuse, luxurious, voluptuous:

    reprehendere luxuriosos,

    Cic. Fin. 2, 7, 21:

    multa et lauta supellex, non illa quidem luxuriosi hominis, sed tamen abundantis,

    id. Phil. 2, 27, 66:

    nihil luxuriosius,

    id. Pis. 27, 66: homines luxuriosi prodigi (vocantur), Paul. ex Fest. p. 250:

    cena,

    Juv. 11, 77.—Hence, adv.: luxŭrĭōsē.
    A.
    Wantonly, immoderately, excessively: ne haec laetitia nimis luxuriose eveniat, Cato ap. Gell. 7, 3.—
    B.
    Luxuriously, voluptuously:

    cum libidinosis luxuriose vivere,

    Cic. Cael. 6:

    exercitum luxuriose habere,

    Sall. C. 11. — Comp.:

    luxuriosius epulari,

    Nep. Paus. 3: struere fercula, Col. prooem.— Sup.:

    luxuriosissime bibere,

    Aug. Mor. Eccl. Cath. 34.

    Lewis & Short latin dictionary > luxuriosus

  • 10 nimius

    nĭmĭus, a, um, adj. [nimis], beyond measure, excessive, too great, too much.
    I.
    Lit.:

    quod autem satis est, eo quidquid accesserit nimium est,

    Cic. Fin. 5, 27, 81:

    vitem coërcet, ne in omnes partes nimia fundatur,

    id. Sen. 15, 52:

    nimiae celeritates,

    id. Off. 1, 36, 131:

    nimiā pertinaciā atque arrogantiā,

    Caes. B. C. 1, 85:

    Prometheus Assiduam nimio pectore pavit avem,

    that grew again too fast, Mart. Spect. 7, 2.—
    (β).
    With abl. of thing, excessive, immoderate, intemperate in any thing:

    fiduciā nimius, Sall. Fragm. ap. Arus. Mess.: rebus secundis nimii,

    too much elated, Tac. H. 4, 23:

    nimius mero,

    Hor. C. 2, 12, 5.—
    (γ).
    With gen.:

    impotens et nimius animi est,

    Liv. 6, 11, 3:

    imperii,

    id. 3, 26:

    sermonis,

    Tac. H. 3, 75:

    pugnae,

    Sil. 5, 232.—
    2.
    Subst.: nĭmĭum, ii, n., too much, superabundance, excess:

    mediocritatem illam tenebit, quae est inter nimium et parum,

    Cic. Off. 1, 25, 89:

    juris,

    Sil. 14, 670:

    auri argentique nimium fuit,

    Plin. 33 prooem. § 5.—
    B.
    In partic., too mighty, too powerful (post-Aug.):

    Cn. Pompeium esse nimium jam liberae reipublicae,

    Vell. 2, 32, 1:

    legio legatis nimia ac formidolosa erat,

    Tac. Agr. 7; Flor. 3, 15, 3.—
    II.
    Transf., great beyond measure, i. e. very great, very much:

    homo nimiā pulchritudine,

    Plaut. Mil. 4, 2, 8:

    nimia memoras mira,

    id. Am. 2, 1, 69; 5, 1, 52; Mart. 5, 64, 3.—
    2.
    Subst.: nĭmĭum, ii, n.: nimium boni est, cui nil est [in diem] mali, it is great good fortune (a transl. of Eurip. Hec. 2: keinos olbiôtatos), Enn. ap. Cic. Fin. 2, 13, 41 (Trag. v. 237 Vahl.).—Hence,
    b.
    In the abl., nĭmĭo, adverb., exceedingly, by far, much, very, Plaut. Truc. 4, 1, 6:

    nimio mavolo,

    id. Poen. 1, 2, 90.—Esp., with comparatives, = multo:

    scito, nimio celerius venire quod molestum'st,

    Plaut. Most. 1, 1, 69 Lorenz ad loc.:

    nimio nequior,

    id. ib. 1, 2, 65: quia te nimio plus diligo, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8 A, 1:

    ne doleas plus nimio,

    Hor. C. 1, 33, 1:

    nimio minus,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 21:

    nimio melius,

    id. Pers. 1, 3, 31:

    nimio plus quam satis tutum esset, etc.,

    Liv. 1, 2, 3:

    nimio plus quam velim,

    id. 2, 37, 4; 29, 33, 4:

    nimio amplior,

    Gell. 1, 3, 25.—Hence, adv., in two forms.
    A.
    nĭmĭum, too much, too ( = nimis, in all uses, v. infra):

    nimium parce facere sumptum,

    Ter. And. 2, 6, 19:

    nimium dicere, opp. parum,

    Cic. Clu. 58, 160:

    nimium ne crede colori,

    Verg. E. 2, 17:

    diu,

    Cic. Cat. 1, 5, 10:

    longum tempus,

    id. Att. 12, 18, 1:

    nimium multi,

    id. Clu. 46, 126:

    nimium gratum... gratum praeter modum,

    id. Planc. 33, 82:

    amantes mei,

    Quint. 1 prooem. 7 et saep.—
    (β).
    Non nimium, not very much, not particularly:

    illud non nimium probo,

    Cic. Fam. 12, 30, 7.—
    2.
    Transf., very much, greatly, exceedingly:

    homo nimium lepidus,

    Plaut. Mil. 4, 2, 8:

    nimium lepida nimisque nitida femina,

    id. ib. 4, 2, 12; id. Ps. 1, 2, 71:

    loci nimium mirabiles,

    id. Trin. 4, 2, 86:

    nimium vellem,

    Ter. Eun. 3, 5, 49:

    o fortunatos nimium, sua si bona norint, Agricolas!

    Verg. G. 2, 458:

    felix, heu nimium felix!

    id. A. 4, 657; Stat. S. 3, 3, 25.—In class. prose esp.—
    b.
    Nimium quantum, as much as can be, very much indeed, exceedingly, very:

    differt inter honestum et turpe nimium quantum,

    Cic. Fin. 4, 25, 70:

    sales in dicendo nimium quantum valent,

    id. Or. 26, 87:

    ille nimium quantum audacter, Oves, inquit, etc.,

    Gell. 16, 6, 9 (nimium quam, false reading for quae nimium, Quint. 4, 2, 70. In Plaut. Bacch. 1, 2, 13, the better reading is hem quam, v. Ritschl ad h. l.).—
    B.
    nĭmĭē (post-class.).
    1.
    Too much, excessively:

    nimie aliquid facere,

    Capitol. Gord. 6:

    arat (frontem rugis) non nimie sed pulchre dictum,

    Macr. S. 6, 6.—
    2.
    Transf., very much, very:

    in locis nimie frigidis,

    Pall. 4, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > nimius

  • 11 superstitio

    sŭperstĭtĭo, ōnis, f. [super-sto; orig a standing still over or by a thing; hence, amazement, wonder, dread, esp. of the divine or supernatural].
    I.
    Excessive fear of the goas, unreasonable religious belief, superstition (different from religio, a proper, reasonable awe of the gods; cf.:

    religio veri dei cultus est, superstitio falsi,

    Lact. 4, 28, 11):

    horum sententiae omnium non modo superstitionem tollunt, in quā inest timor inanis deorum, sed etiam religionem, quae deorum cultu pio continetur,

    Cic. N. D. 1, 42, 117:

    majores nostri superstitionem a religione separaverunt,

    id. ib. 2, 28, 71; cf.:

    contaminata superstitio,

    id. Clu. 68, 194:

    nec vero superstitione tollendā religio tollitur,

    id. Div. 2, 72, 148:

    superstitio error insanus est,

    Sen. Ep. 123, 16:

    superstitiones aniles,

    Cic. N. D. 2, 28, 70:

    sagarum superstitio,

    id. Div. 2, 63, 129:

    tristis,

    Hor. S. 2, 3, 79:

    vana,

    Sil. 5, 125:

    magicas superstitiones objectabat,

    Tac. A. 12, 59:

    exitialis,

    id. ib. 15, 44:

    quam multi, qui contemnant (somnia) eamque superstitionem imbecilli animi atque anilis putent!

    Cic. Div. 2, 60, 125:

    barbara superstitio,

    id. Fl. 28, 67; id. Div. 1, 4, 7:

    quā (superstitione) qui est imbutus,

    id. Fin. 1, 18, 60; Quint. 3, 1, 22:

    victi superstitione animi,

    Liv. 7, 2, 3:

    captus quādam superstitione animus,

    id. 26, 19, 4:

    magna superstitio natalis amicae,

    Ov. A. A. 1, 417:

    quod novas superstitiones introduceret,

    Quint. 4, 4, 5:

    superstitio est timor superfluus et delirus,

    Serv. Verg. A. 8, 187:

    superstitionem mihi excute,

    Sen. Ep. 121, 4.—
    2.
    Transf., in gen.:

    superstitio praeceptorum,

    an excessive regard, scrupulous observance, Quint. 4, 2, 85.—
    * B.
    Objectively, an object that inspires dread: adjuro Stygii caput implacabile fontis, Una superstitio superis quae reddita divis, Verg A. 12, 817.—
    II.
    In post-Aug. prose sometimes for religio, religious awe, sanctity; a religious rite:

    hujus (virtutis) quādam superstitione teneantur, hanc ament,

    Sen. Ep. 95, 35:

    templi,

    Just. 39, 3, 9:

    superstitiones atque cura deorum,

    id. 41, 3, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > superstitio

  • 12 ācer

        ācer ācris, ācre, adj. with comp. and sup.    [2 AC-], to the senses, sharp, piercing, penetrating, cutting, irritating, pungent: oculi: favilla non acris, no longer glowing, O.: acrior voltus, keener look, O.: acrem flammae sonitum, V.: acri tibiā, H.: canes naribus acres, O.: acetum, H.: stimuli, V.: sol acrior, fierce, H.: stomachus, irritated, H.: hiemps, severe, H.: Aufidus, impetuous, H.— Of mind, etc., violent, vehement, consuming, bitter: odium: dolor, V.: supplicia.—Of intellectual qualities, subtle, acute, penetrating, sagacious, shrewd: animus: ingenium: memoria, ready. — Of moral qualities, active, ardent, eager, spirited, keen, brave, zealous: milites: in armis, V.: acerrimus armis, V.: acer equis, spirited charioteer, V. — Violent, hasty, quick, hot, passionate, fierce, severe: cupiditas: pater acerrimus, enraged, angry, T.: acres contra me: voltus in hostem, H.: virgines in iuvenes unguibus, H.: leo, N.—As subst: ridiculum acri fortius magnas secat res, more effectually than severity, H. — Fig.: prima coitiost acerruma, i. e. most critical, T.: amor gloriae, keen: pocula, excessive, H.: concursus, Cs.: fuga, impetuous, V.: (vos) rapit vis acrior, an irresistible impulse, H.: regno Arsacis acrior est Germanorum libertas, more formidable, Ta.
    * * *
    I
    maple tree; wood of the maple tree; maple
    II
    acris -e, acrior -or -us, acerrimus -a -um ADJ
    sharp, bitter, pointed, piercing, shrill; sagacious, keen; severe, vigorous

    Latin-English dictionary > ācer

  • 13 ambitiōsus

        ambitiōsus adj. with comp.    [ambitio], surrounding, encompassing, entwining: lascivis hederis ambitiosior, H.—Fig., ambitious, conciliatory, eager for honor, solicitous of favor: pro nato mater, O.: in Graecos: malis artibus, Ta.: ita ambitiosus ut omnīs salutet: rogationes: mors, ostentatious, Ta.: ornamenta, excessive, H.—Competed for, sought in rivalry: honor, O.
    * * *
    ambitiosa -um, ambitiosior -or -us, ambitiosissimus -a -um ADJ
    ambitious, eager to please/for advancement/favor; showy; winding, twisting

    Latin-English dictionary > ambitiōsus

  • 14 cachinnus

        cachinnus ī, m    a loud laugh, immoderate laughter, jeering: cachinnum sustulisse: tollere, H.: perversus, O.: rigidus, sneering, Iu.—Of the sea, a plashing: leni resonant plangore cachinni, Ct.
    * * *
    loud/excessive/boisterous/derisive laugh, guffaw; jeer; (applied to waves)

    Latin-English dictionary > cachinnus

  • 15 crāpula

        crāpula ae, f, κραιπάλη, excessive drinking, intoxication: convivii: crapulae plenus, L.: crapulam edormire: crapulā graves, Cu.
    * * *
    drunkenness, intoxication; hangover; resin residue used to flavor wine

    Latin-English dictionary > crāpula

  • 16 cupiditās

        cupiditās ātis ( gen plur. -tātum, rarely -tātium, C.), f    [cupidus], a longing, desire, passion, eagerness: nimis confidere propter cupiditatem: insatiabilis veri videndi: pecuniae, Cs.: libertatis. pugnandi, N.: militum, zeal, Cs.: ad reditum: popularis, a demagogue's ambition.—Excessive desire, lust, passion: vita disiuncta a cupiditate: caeca dominatrix animi: mala, T.: coërcere omnīs cupiditates: ardens in cupiditatibus, S.—Avarice, cupidity, covetousness: nisi ipsos caecos redderet cupiditas.— An object of desire: alicuius ex faucibus cupiditatem eripere.—Partisanship, partiality, unfairness: cupiditatis atque inimicitiarum suspicio: dissimulatio cupiditatis: cupiditas ac studium, partiality and prejudice, L.: omni carens cupiditate, etc., i. e. without personal feeling.
    * * *
    enthusiasm/eagerness/passion; (carnal) desire; lust; greed/usury/fraud; ambition

    Latin-English dictionary > cupiditās

  • 17 cupīdō

        cupīdō inis, f (poet. also m)    [CVP-], a desire, wish, longing, eagerness, passion: cepit me proloqui: urbis condendae, L.: somni, S.: gloriae, S.: cupidinibus statuere modum, H.: si vobis cupido Certa sequi, resolve, V.—Excessive desire, passion, greed: sordidus, H.: Responsare cupidinibus Fortis, H.: honoris, S.: praedae caeca, O.: (oppidi) potiundi, S.: (rerum) inmodica, L.: ferri, passion for bloodshed, V.: an sua cuique deus fit dira cupido, his inspiration, V.—Love, desire, lust: turpis, V.: visae virginis, O.: femineus, for a woman, O.: muliebris, Ta.
    * * *
    I
    desire/love/wish/longing (passionate); lust; greed, appetite; desire for gain
    II
    Cupid, son of Venus; personification of carnal desire

    Latin-English dictionary > cupīdō

  • 18 cūriōsitās

        cūriōsitās ātis, f    [curiosus], eagerness for knowledge, inquisitiveness.
    * * *
    curiosity, inquisitiveness; excessive eagerness for knowledge; nosiness

    Latin-English dictionary > cūriōsitās

  • 19 dēfūtūtus

        dēfūtūtus adj.,     exhausted: puella, Ct.
    * * *
    defututa, defututum ADJ
    worn out by excessive sexual intercourse; exausted by sensuality (L+S)

    Latin-English dictionary > dēfūtūtus

  • 20 fastīdium

        fastīdium ī, n    nausea, squeamishness, loathing, distaste, aversion: cibi: Magna movet stomacho fastidia, H.: veteris quercūs, Iu.: oculorum. —Fig., dislike, aversion, disgust, fastidiousness, excessive nicety: ab aliquā re fastidio quodam abalienari: est fastidi delicatissimi: audiendi: insolens domesticarum rerum: fastidio esse alquibus, Ta.: nec id fit fastidio meo: spectatoris fastidia ferre superbi, H.—Scornful contempt, haughtiness, pride: quorum non possum ferre fastidium: efferri fastidio et contumaciā: superba pati fastidia, V.: Oderunt fastidia divi, Tb.
    * * *
    loathing, disgust; squeamishness; scornful contempt, pride; fastidiousness

    Latin-English dictionary > fastīdium

См. также в других словарях:

  • excessive — ex·ces·sive adj: exceeding what is proper, necessary, or normal; specif: being out of proportion to the offense excessive bail Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 …   Law dictionary

  • excessive — excessive, immoderate, inordinate, extravagant, exorbitant, extreme are comparable when meaning characterized by going beyond or above its proper, just, or right limit. Excessive implies an amount, quantity, or extent too great to be just,… …   New Dictionary of Synonyms

  • excessive — UK US /ɪkˈsesɪv/ adjective ► too much or too many: »Some property owners complained that they were being charged excessive fees. »The directive will prevent employees from working excessive hours. »Investing offshore is only worthwhile if the… …   Financial and business terms

  • excessive — [ek ses′iv, ikses′iv] adj. [ME & OFr excessif < ML excessivus] characterized by excess; being too much or too great; immoderate; inordinate excessively adv. excessiveness n. SYN. EXCESSIVE applies to that which goes beyond what is proper,… …   English World dictionary

  • Excessive — Ex*cess ive ([e^]k*s[e^]s [i^]v), a. [Cf. F. excessif.] Characterized by, or exhibiting, excess; overmuch. [1913 Webster] Excessive grief [is] the enemy to the living. Shak. Syn: Undue; exorbitant; extreme; overmuch; enormous; immoderate;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • excessive — late 14c., from O.Fr. excessif excessive, oppressive, from L. excess , pp. stem of excedere to depart, go beyond (see EXCEED (Cf. exceed)). Related: Excessively; excessiveness …   Etymology dictionary

  • excessive — [adj] too much; overdone boundless, disproportionate, dissipated, dizzying, enormous, exaggerated, exorbitant, extra, extravagant, extreme, immoderate, indulgent, inordinate, intemperate, limitless, more, needless, over, overboard, overkill,… …   New thesaurus

  • excessive — ► ADJECTIVE ▪ more than is necessary, normal, or desirable. DERIVATIVES excessively adverb excessiveness noun …   English terms dictionary

  • excessive — adj. VERBS ▪ appear, be, seem ▪ become ▪ consider sth, regard sth as, see sth as ▪ He considered the level o …   Collocations dictionary

  • excessive — adjective Date: 14th century exceeding what is usual, proper, necessary, or normal • excessively adverb • excessiveness noun Synonyms: excessive, immoderate, inordinate, extravagant, exorbitant, extreme mean going beyond a normal limit. excessive …   New Collegiate Dictionary

  • excessive — [[t]ɪkse̱sɪv[/t]] ADJ GRADED (disapproval) If you describe the amount or level of something as excessive, you disapprove of it because it is more or higher than is necessary or reasonable. ...the alleged use of excessive force by police... The… …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»