-
1 ορεχθήναι
-
2 ὀρεχθῆναι
-
3 ὀρέγω
ὀρέγω, recken, strecken, ausstrecken; χεῖρ' ὀρέγων εἰς οὐρανόν, Il. 15, 371, öfter; πάντοσε χεῖρ' ὀρέγων, Od. 17, 366, von dem Bettler, der die Gabe heischend die Hand ausstreckt; χεῖρας ἐμοὶ ὀρέγοντας, nach mir, 12, 257; πρὸς ἄνδρα χεῖρας ὤρεγον, Pind. P. 4, 240; ὄρεξον χεῖρας, Soph. O. C. 850, vgl. 1132; öfter Eur. – Daher hinreichen, darreichen; οὐ γάρ μοι ϑνήσκων λεχέων ἐκ χεῖρας ὄρεξας, Il. 24, 743; κῦδός τινι, 17, 453 u. öfter; οἷσιν Ἀϑήνη νῦν ὤρεξε τάχος, 23, 406; τῳ εὖχος ὀρέξομεν, 12, 328; αἴ κέν τις κοτύλην καὶ πύρνον ὀρέξῃ, Od. 15, 312; τίνι τοῦτο Μοῖρα τέλος ὤρεξε, Pind. N. 7, 58; πλοῦτον, P. 3, 110, u. so gewöhnlich von dem, was die Gottheit verleiht; ἕν γέ μοι εὖχος ὀρέξατε, Soph. Phil. 1188; σῖτον ὀρέξαι, Eur. Or. 303; ὤρεξε τὴν κύλικα τῷ Σωκράτει, Plat. Phaed. 117 b; Folgde, wie Luc. D. D. 5, 4. – Med. sich ausstrecken, seine Hand ausstrecken; ποτὶ στόμα χεῖρ' ὀρέγεσϑαι, Il. 24, 506; ἔνϑεν ὀρεξαμένη ἀπὸ πασσάλου αἴνυτο τόξον, Od. 21, 53; ὠρέξατο χερσί, mit den Händen sich wornach strecken, hinlangen, Il. 23, 99, öfter; Hes. Th. 178; ὀρέξάσϑαι ἀπὸ δίφρου, vom Wagen herab langen, reichen, Sc. 456; ἔγχεϊ, sich mit dem Speer ausstrecken, d. i. mit gestreckter Lanze auf den Feind zielen, Il. 5, 851 (vgl. ὀρέξατο δ' αἶψ' ὀλοοῖο Πηλεὺς αἰγανέην Ap. Rh. 2, 828); ποσσὶν ὀρωρέχαται πολε μίζειν, sie strecken sich mit den Füßen, schreiten aus um zu kämpfen, 16, 834; ὀρέξατ' ἰών, er reckte sich aus im Gehen, schritt weit aus, 13, 20; ὀρωρέχατο ποτὶ δειρήν, sie streckten sich nach dem Halse zu vorwärts, 11, 26; – τινός, sich wornach strecken, wornach langen, οὗ παιδὸς ὀρέξατο, er langte nach seinem Kinde, Il. 6, 466; auch nach Einem langen, um ihn zu verwunden, nach ihm trachten, 16, 332; auch c. accus., das, wornach man trachtet, erlangen, treffen, bes. mit Waffen, 16, 314. 23, 805; δούρατος ὠρέξαντο, sie langten nach dem Speere, Ap. Rh. 2, 1112; – ausstrecken, προτείνει δὲ χεῖρ' ἐκ χειρὸς ὀρεγομένα, Aesch. Ag. 1082; ἱκέτις ὠρέχϑης ἐμοῦ, Eur. Hel. 1254; ὀρεχϑῆναι γάμων, darnach verlangen, streben, Ion 842, wie Or. 328. – In Prosa, verlangen; c. inf., ὅτι ὀρέγεται πάντα ταῦτ' εἶναι οἷον τὸ ἴσον, Plat. Phaed. 75 a; ὅταν ὀρέγηται τοιοῦτος γενέσϑαι, Prot. 326 a; Sp., wie ὀρέγεσϑαι τούτων τυχεῖν Luc. D. D. 20, 4; gew. c. gen., τούτου ὀρέγεται καὶ ἐπὶ τοῠτο ὁρμᾷ, Plat. Rep. IV, 439 b; πάσης ἀληϑείας, VI, 485 d, öfter; δόξης, Isocr. 1, 2; ἔργων ὀρεχϑῆναι, 1, 46; ἐπιτηδευμάτων, dem ἀπέχεσϑαι entgegengesetzt, 2, 2, wie Xen. Cyr. 5, 3, 48; Sp., καινῶν ὠρέχϑη πραγμάτων, Luc. bis accus. 29; μειζόνων ἐλπίδων, Pol. 1, 8, 5; τῶν πραγμάτων, nach der Herrschaft streben, 5, 104, 7; auch τῆς γῆς, nach dem Lande zu fahren, 16, 5, 8. – Bei Ap. Rh. 2, 878, ϑυμὸς ὀρέξατο γηϑοσύνῃσι, wird es gleich ὀρεχϑέω erklärt.
-
4 ὀρέγω
ὀρέγω, recken, strecken, ausstrecken; πάντοσε χεῖρ' ὀρέγων, von dem Bettler, der die Gabe heischend die Hand ausstreckt. Daher: hinreichen, darreichen; gewöhnlich von dem, was die Gottheit verleiht; sich ausstrecken, seine Hand ausstrecken; ὠρέξατο χερσί, mit den Händen sich wonach strecken, hinlangen; ὀρέξάσϑαι ἀπὸ δίφρου, vom Wagen herab langen, reichen; ἔγχεϊ, sich mit dem Speer ausstrecken, d. i. mit gestreckter Lanze auf den Feind zielen; ποσσὶν ὀρωρέχαται πολεμίζειν, sie strecken sich mit den Füßen, schreiten aus um zu kämpfen; ὀρέξατ' ἰών, er reckte sich aus im Gehen, schritt weit aus; ὀρωρέχατο ποτὶ δειρήν, sie streckten sich nach dem Halse zu vorwärts; τινός, sich wonach strecken, wonach langen; οὗ παιδὸς ὀρέξατο, er langte nach seinem Kinde; auch nach einem langen, um ihn zu verwunden, nach ihm trachten; c. accus., das, wonach man trachtet, erlangen, treffen, bes. mit Waffen; ausstrecken; ὀρεχϑῆναι γάμων, danach verlangen, streben; τῶν πραγμάτων, nach der Herrschaft streben, ; τῆς γῆς, nach dem Lande zu -
5 ὀρέγω
ὀρέγω, - ομαιGrammatical information: v.Meaning: `to reach out (one's hand), to hand, to stretch oneself out, to stretch out for'; on the Hom. use Trümpy Fachausdrücke 118f. Other presentforms: 1. ptc. ὀρεγ-νύς (Α 351, Χ 37), - νύμενος (AP, Mosch.); 2. ὀριγ-νάομαι (Hes. Sc. 190, Herod., Theoc.), with the innovated aor. ὠριγν-ήθην (Antipho Soph., Isoc.), fut. - ήσομαι (D. C.); on ι as stemvowel cf. κίρνημι (s. κεράννυμι w. lit.).Other forms: Aor. ὀρέξαι, - ασθαι, fut. ὀρέξω, - ομαι (Il.), pf. a. plqu. midd. pl. ὀρωρέχαται, - το (Il.), ὤρεγμαι (Hp.), aor. pass. ὀρεχθῆναι (E., X., Hp. Ep.).Compounds: Also w. prefix, esp. ἐπ-.Derivatives: 1. ὀρεκτός `stretched out' (Β 543, Str.; see Ammann Μνήμης χάριν 1, 20) `desired, longed for' (Arist.) with ὀρεκτ-εῖν ἐπι-θυμεῖν, - ιῶν ἐπιθυμῶν H.; ἀν-όρεκτος `without desire for, undesired' (Arist.; functionally to ὄρεξις) with ἀνορ-εκτέω, - εξία (late). 2. ὄρεγμα n. `the stretching out (e.g. of the hand, also of the foot), step', also as measure of length (A., E., Arist., Tab. Heracl.). 3. ὄρεξις f. `desire, appetency' (Democr., Arist.; Holt Les noms d'action en - σις 126) with ὀρεκτικός `inclined, prone to desire' (Arist., Arr.), `rousing the appetite' (Dsc.). 4. ὀρέγ-δην `by stretching out' (sch., H.). -- On ὄργυια s. v.Origin: IE [Indo-European] [854] *h₃reǵ- `make straight, direct'Etymology: Exept for init. ὀ-, rather because of the o-colour a prefix than in ὀ-κέλλω a prothesis (diff. Schwyzer 411), ὀρέγω agrees as themat. root-present with Lat. regō `direct straight, lead, direct, govern' and OIr. rigim `stretch out'; also agree, butß for the vowelquantity, ὀρέξαι to Lat. rēxī and ὀρεκτός to rēctus (ē can be secondary length.), to which also Germ., e.g. Goth. raíhts ` recht', Av. rā̆šta- `directed, ordened, straight'. Genetically independent are the formally agreeing ὄρεγμα, Av. rasman- m. n. `line of battle', Lat. reg-i-men n. `leadership'. Whether there is old connection between the isolately attested ptc. ὀρεγ-νύς, - νύμενος and the Av. adj. raš-nu- `straight' is uncertain; the present ὀριγ-νάομαι with suffixed nasal is rather far off from the nasalinfixed Skt. r̥-ñ-játi `stretches itself, runs'. The group presents many forms, presentformations and verbal nouns, which are not useful for the straight and very regular Greek system (on ὀρωρέχαται, - το s. Schwyzer 771). -- WP. 2, 362ff., Pok. 854ff., W.-Hofmann s. regō, w. rich lit.; Ernout-Meillet s. rĕgō with important notes; also Gonda KZ 73, 151 ff. -- (There is no connection with ἀρήγω.)Page in Frisk: 2,412-413Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὀρέγω
См. также в других словарях:
ὀρεχθῆναι — ὀρέγω reach aor inf pass … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)