-
1 αξίωμα
-
2 αξιωμα
- ατος τό1) ценность, (высокое) качество(οὐ τὸ πλῆθος, ἀλλὰ τὸ ἀ. Thuc.)
2) почет, честь, уважение(ἀ. ἔχων ἀνήρ Eur.)
ἄκυρον ποιεῖν τὸ ἀ. τινος Xen. — поколебать чей-л. авторитет;3) слава, репутация(ἀ. ἔχοντες ἀρετῆς Arst.; τῆς νίκης Plut.)
4) положение, звание, пост, ранг(ἀ. βασιλικὸν ἔχειν Plut.)
5) намерение, решение(δαιμόνων Soph.; τὰ τῶν προγόνων ἀξιώματα Dem.)
6) предписание, требование(ἀ. μεγάλοις γράμμασι γεγραμμένον Plut.)
7) утверждение, положение(κατὰ τὸ Ζήνωνος ἀ. Arst.)
8) основное положение, самоочевидный принцип, аксиома -
3 αξίωμα
τό1) должность, пост; 2) чин, звание; 3) аксиома -
4 αξίωμα
[аксиома] ουσ. о. достоинство, звание,Λεξικό Ελληνικά-ρωσική νέα (Греческо-русский новый словарь) > αξίωμα
-
5 αξίωμα
[аксиома] ουσ ο достоинство, звание. -
6 αμαυροω
1) затемнять, делать неясным(ἴχνη Xen.)
2) тж. перен. затмевать, помрачать(ἄστρα Anth.; τινα Plut.)
ὅ ἥλιος ἀμαυρώθη Her. — произошло затмение солнца;ἠμαυρωμένος τῇ δόξῃ Plut. — слава которого померкла;ἀμαυροῦσθαι ἐν τῷ μεγέθει τινός Luc. — стушеваться перед величием чего-л.3) удалять, ослаблять(δόξαν τινός Polyb., Plut.)
συναυξῆσαι καὴ πάλιν ἀμαυρῶσαί τι Polyb. — то раздуть, то вновь умалить что-л.;ἀμαυροῦσθαι τὸ ἀξίωμα Plut. — утрачивать свой авторитет4) уничтожать, губить(φορτία Hes.; ζωάν τινος Eur.)
χρόνος ἀμαυροῖ πάντα Soph. — время стирает все -
7 ανατρεχω
(fut. ἀναδραμοῦμαι - в Anth. ἀναδράμομαι)1) бежать наверх, взбегать, бегом взбираться(πρός τι Thuc., Plut., κατά τι Xen. и εἴς τι Arst.)
2) быстро подниматься, вскакивать(ἐκ τῆς κοίτης Her.; ἀπὸ θαλάσσης ἀνέδραμε νέφη Plut.)
3) выскакивать4) (pf.-praes.) подниматься, выситься(ἀναδέδρομε πέτρη Hom.)
5) вырастать(σῖτος ἀνατρέχει Arst.)
βλαστὸς ἐκ τοῦ στελέχεος ἀναδεδραμηκώς Her. — побег, выросший из ствола;ἀναδραμεῖν εἰς τὸ πρῶτον ἀξίωμα Plut. — достигнуть высших почестей6) отбегать назад, поспешно отступатьἀνέδραμε, μίκτο δ΄ ὁμίλῳ Hom. — он отступил и смешался с толпой;
ἀνατρεχούσης εἰς αὑτέν θαλάττης Plut. — во время морского отлива7) возвращаться(ἐπί τι Polyb. и εἴς τι Polyb., Diod.)
εἰς τέν αὑτοῦ φύσιν ἀναδραμεῖν Plut. — вернуться к своим старым привычкам8) пробегать, перен. рассказыватьἀ. τοῖς χρόνοις Polyb. — говорить о прошлом;
ὕμνῳ ἀ. τι Pind. — воспевать что-л.9) исправлять, заглаживать(τέν ἐλάττωσιν Plut., Luc.)
ἀ. ἐπειρῶντο κατὰ δύναμιν Polyb. — они всячески старались загладить свою вину -
8 ανιστημι
(fut. ἀναστήσω - эп. ἀνστήσω, aor. 1 ἀνέστησα - эп. ἄνστησα) тж. med. с aor. 2, pf. и ppf. act.1) поднимать, помогать или велеть встать(τινὰ χειρός Hom.; ἐξ ἕδρας Soph.; ἐκ τῆς κλίνης Plat.; ἄροτρον ἀνίστησι βώλους Plut.)
ὀρθόν τινα ἀ. Xen. — ставить кого-л. на ноги;ἀ. τινὰ ἔνερθεν ὄντα Soph. — поднимать падшего;ἀκούσας ἀνίστησι αὐτόν Thuc. — выслушав (просящего), он велел ему встать;ἀ. τινὰ ἐπὴ τὸ βῆμα Plut. — приглашать кого-л. на трибуну, давать кому-л. слово;med. — подниматься, вставать (πάντες ἀνέσταν Hom.):ἀναστὰς εἶπε Eur. — поднявшись, он сказал;ἀνίστατο εἰς οἴκημα Plat. — он встал и вошел в помещение;ἀναστῆναι ἐκ τῆς νόσου Her., Plat.; — оправляться от болезни, выздоравливать;ἀναστάντες Thuc. — выздоровевшие2) поднимать от сна, будить(τινά Hom.)
ἀ. τινὰ εἰς ἐκκλησίαν Arph. — будить кого-л. к собранию;med. — просыпаться, вставать (ἐξ εὐνῆς Hom.):κατακοιμηθέντες οὐκέτι ἀνέστησαν Her. — заснув, они больше не вставали3) пробуждать, воскрешать(λόγοισι τὸν θανόντα Aesch.; δεινέν νόσον Soph.)
; med. воскресатьἀνεστηκὼς παρὰ τῶν πλειόνων Arph. — привидение, явившееся с того света4) восстанавливать, отстраивать(τείχη Dem.; θεῶν τιμάς Eur.; Μακεδονίαν εἰς τὸ παλαιὸν ἀξίωμα Plut.)
πρὸς τὸ ἀνασταθῆναι τι τῶν κατεφθαρμένων Polyb. — для восстановления чего-л. из разрушенного5) (тж. med. в aor. 1) воздвигать, возводить, сооружать(στήλην Her.; πόλιν Her., Plut.; πύργον Xen.; τρόπαιον Plat., Plut.)
ἀναστῆσαί τινα χαλκοῦν Plut. — воздвигнуть кому-л. медную статую6) выставлять, собирать (для войны)(στρατόν Thuc.)
τοὺς άναστήσας ἄγεν Hom. — он собрал их и привел;πρόμον ἀ. τινί Hom. — выставить единоборца против кого-л.;ἀναστῆσαί τινα ἐπὴ τήν κατηγορίαν τινός Plut. — выдвинуть кого-л. в качестве чьего-л. обвинителя;ἀναστήσασθαί τινα μάρτυρα Plat. — выставлять кого-л. в качестве своего свидетеля7) выставлять на продажу или на показ(παρθένους Her.)
8) поднимать, призывать, подстрекать(τινά τινι Hom.; ἔθνη Παιονικά Thuc.)
9) охот. поднимать, вспугивать(τὰ θηρία Xen.)
10) перемещать, выселять, переселять(δῆμους Her.; Αἰγινήτας ἐξ Αἰγίνης Thuc.)
ἀ. τὸ στρατόπεδον Polyb. — снять лагерь, вывести войска;ἥ Ἑλλὰς οὐκέτι ἀνισταμένη Thuc. — Эллада, население которой перестало кочевать;χώρα ἀνασταθεῖσα Dem. — страна, население которой выселено11) распускать, закрывать(τέν ἐκκλησίαν Xen.)
ἐπειδὰν ἀναστῇ τὸ δικαστήριον Dem. — после закрытия судебного заседания12) отзывать, отвлекать(τινὰ ἔκ и ἄπό τινος Dem.; πραγματα νεώτερα ἀνίστησι τινα Plut.)
13) изгонять, разгонять(τινάς Hom.; πολεμίους Plut.)
14) med. возникать, рождагься(ὅ ποταμὸς ἐκ τῶν ὀρῶν ἀνιστάμενος Plut.)
15) med. подвергаться разорению или разрушению(χώρα ἀνεστηκυῖα Her.; πόλις ἀνέστηκεν δορί Eur.)
16) начинать, предпринимать(πόλεμον ἐπί τινα Plut.)
-
9 αρνητικος
-
10 διαζευγνυμι
1) досл. распрягать, перен. разделять, отделять, разлучать, преимущ. в pass. разлучаться, отделяться, расходиться(διεζεύχθαι ἀπὸ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων Xen.; ἀδελφοὴ διαζυγέντες ἐμοῦ Aeschin.; τὰ μέρη τοῦ ὕδατος διαζεύγνυνται Arst.)
τὸ διεζευγμένον (ἀξίωμα) Sext., Diog.L. — разделительное суждение (типа: ἤτοι ἡμέρα ἐστὴν ἢ νύξ ἐστιν);τετράχορδον διεζευγμένον муз. Plut. — разделительный тетрахорд (первый звук которого ниже, чем последний другого тетрахорда) -
11 διαφορεω
1) разносить, распространять(κλέος πάντας ἐπ΄ ἀνθρώπους Hom. - in tmesi)
2) переносить, уносить(τοὺς σταυροὺς παρ΄ ἑαυτούς Thuc.)
3) приносить, доставлять4) расхищать, грабить(χρήματα Her.; χώραν Dem.; ὑπὸ τοῦ στρατοπέδου διαφορηθεῖσα πόλις Plut.)
5) разрывать, растерзывать(δαμάλας Eur.; ὑπὸ κυνῶν διαφορεύμενος Her.)
6) разбивать(τὰ διαπεφοημένα τῶν εἰδώλων Arst.)
διαφορεῖσθαι ὑπὸ τοῦ οἴνου Plut. — свалиться от вина7) разгонять, вышибать(οἴνῳ τὸν οἶνον погов. Plut.)
8) бросать в разные стороны, метать, швырять9) расточать, растрачивать(πολλὰ τῆς οὐσίας Plut.)
10) разделятьἀξίωμα διαφορούμενον Diog.L. — разделительное или условное предложение
11) физиол. усваивать, переваривать(τέν τροφήν Plut.)
-
12 ευαποδοτος
-
13 προγραφω
1) описывать сначала2) писать впередиπρογεγραμμένος κατ΄ ἀξίωμα τῆς Ῥωμαίων βουλῆς Plut. — записанный первым в списке римского сената, т.е. как princeps senatus
3) писать раньше(ὅσα προεγράφη NT.)
ὅ προγεγραμμένος ἀριθμός Plut. — вышеупомянутое число4) письменно объявлять или назначать, предписывать приказомπ. τέν ἐκκλησίαν Aeschin. — созывать народное собрание;
π. κρίσιν τινί Dem. — вызывать кого-л. на суд;φρουρὰ προγραφεῖσα Dem. — гарнизон, назначенный письменным приказом5) (в Риме, лат. proscribo) вносить в проскрипционные списки, объявлять вне закона(τινά Polyb.)
οἱ προγεγραμμένοι Polyb. (лат. proscripti) — занесенные в проскрипционные списки;προγραφεὴς ἐπὴ θανάτῳ Plut. — приговоренный к смерти -
14 υποσχεσις
- εως ἥ1) обещание, обязательство Hom., Her., Isocr., Plat.ἡ ὑ. ἀπέβη Thuc. — обещание было выполнено;
ἀπολάβοιμι παρὰ Καλλίου τέν ὑπόσχεσιν Xen. — я бы хотел, чтобы Каллий сдержал свое слово2) род занятий, профессия -
15 φρονησις
- εως ἥ1) здравый смысл, рассудительность, ум Xen., Plat., Arst., Plut.ἡ δικαιοσύνη ἥ περὴ τοὺς ἀνθρώπους καὴ ἥ φ. ἥ περὴ τὰς ἄλλας πράξεις Isocr. — справедливость по отношению к людям и рассудительность в остальном;
τὰ μάλιστα κοινωνοῦντα φρονήσεως (ζῷα) Arst. — животные, одаренные наибольшим умом2) восприятие, чувство, понимание(τῶν γιγνομένων Isocr.)
3) мысль, намерение, решениеφρόνησίν τινα λῴω λαβεῖν Soph. — принять какое-л. лучшее решение
4) гордость5) высокомерие, кичливость Eur.6) pl. умственная деятельность, ученые занятия Plat. -
16 ατενίζω
1. μετ.1) пристально смотреть, вглядываться; 2) смотреть, видеть;δεν θέλω να τον ατενίσω — я не хочу его видеть;
δεν τολμά να με ατενίσει — он не осмеливается смотреть на меня;
2. αμετ. перен. стремиться, метить;ατενίζω προς το αξίωμα τού προέδρου — он метит в председатели
-
17 ιερατικός
-
18 συνάδω
αμετ.1) согласоваться (с чём-л.); соответствовать (чему-л.);δεν συνάδει — противоречит, не соответствует, не подобает;
η συμπεριφορά του δεν συνάδει προς το αξίωμα του — его поведение несовместимо с его званием;
2) уст. петь вместе (с кем-л.), подпевать -
19 υψηλός
η, όν1) в разн. знач высокий;υψηλού αναστήματος — высокого роста;
υψηλή πίεση — высокое давление;
υψηλή θερμοκρασία — жара;
υψηλός πυρετός — высокая температура (у больного);
υψηλές τιμές — высокие цены;
υψηλά ιδανικά — высокие, возвышенные идеалы;
υψηλός ξένος — высокий гость;
τίτλος — высокое звание;υψηλή θέση — высокое положение (кого-л.);
κατέχω υψηλό αξίωμα — занимать высокий пост;
ρεΰμα υψηλής τάσεως — ток высокого напряжения;
με υψηλά όρη — высокогорный;
2) геогр. высокий, возвышенный, высокогорный;§ αφ' υψηλου — свысока, сверху вниз;
κυττάζω κάποιον αφ' υψηλου — смотреть на кого-л. свысока;
καθ' υψηλήν επιταγήν — по распоряжению сверху
-
20 ιερατικός
ιερατικός, -ή, -όсвященнический, духовный, относящийся к духовенству:ιερατική σχολή — духовная семинария, духовная школа
См. также в других словарях:
ἀξίωμα — that of which one is thought worthy neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αξίωμα — (Μαθημ.)Κάθε μαθηματική θεωρία κατασκευάζεται κατά τον ακόλουθο τρόπο: αναχωρεί κανείς από ένα σύνολο αφηρημένων στοιχείων, τα οποία είναι υποχρεωμένα να ικανοποιούν ορισμένες ιδιότητες που ονομάζονται α. της θεωρίας και οι οποίες χαρακτηρίζουν… … Dictionary of Greek
αξίωμα — το, ατος 1. κάποια ανώτερη θέση στην κοινωνία ή την πολιτεία: Στη ζωή του είχε πάρει πολλά αξιώματα. 2. γνώμη με γενικό κύρος: Ως αξίωμά του είχε να περάσει άγνωστος τη ζωή του. 3. (μαθημ. λογ.), πρόταση φανερή από μόνη της, που δεν αποδείχνεται … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
λογοθέτης — Αξίωμα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, που σχετιζόταν με τη διαχείριση των κρατικών υποθέσεων. Ο κυριότερος ήταν ο μέγας λ., αξίωμα ανάλογο με εκείνο του σημερινού πρωθυπουργού. Οι διάφοροι άλλοι λ. του Βυζαντίου ασκούσαν, ανάλογα με τον… … Dictionary of Greek
γυμνασίαρχος — Αξίωμα στην αρχαία Ελλάδα, που αποκτούσαν οι πιο σημαντικοί και πλούσιοι πολίτες. Ο γ. ήταν επιφορτισμένος με την επίβλεψη των παιδιών και των εφήβων που γυμνάζονταν και εκπαιδεύονταν στους χώρους άσκησης, στα γυμνάσια και στις παλαίστρες.Το… … Dictionary of Greek
καγκελάριος — Αξίωμα που πρωτοεμφανίστηκε στους ρωμαϊκούς χρόνους και κατά τον Μεσαίωνα υπήρξε αντίστοιχο του πρωθυπουργού (διατηρείται και σήμερα σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γερμανία και η Αυστρία) ή του υπουργού Εξωτερικών. Βλ. λ. καγκελαρία. Στη… … Dictionary of Greek
τἀξίωμ' — ἀξίωμα , ἀξίωμα that of which one is thought worthy neut nom/voc/acc sg ἀ̱ξίωμαι , ἀξιόω think perf ind mp 1st sg (doric aeolic) ἐξίωμι , ἔξειμι 2 sum pres subj act 1st sg (epic) ἐξίωμι , ἐξίημι send out pres subj act 1st sg (epic) ἐξίωμαι ,… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τἀξίωμα — ἀξίωμα , ἀξίωμα that of which one is thought worthy neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀξίωμ' — ἀξίωμα , ἀξίωμα that of which one is thought worthy neut nom/voc/acc sg ἀ̱ξίωμαι , ἀξιόω think perf ind mp 1st sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀξιωμάτων — ἀξίωμα that of which one is thought worthy neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀξιώμασι — ἀξίωμα that of which one is thought worthy neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)