-
1 λεληκα
-
2 λέληκα
-
3 λέληκα
λάσκωring: perf ind act 1st sg (ionic)λανθάνωescape notice: perf ind act 1st sg -
4 λάσκω
λάσκω, oder ληκέω, s. ἐπιλ., dor. λᾱκεῖ, Theocr. 2, 24; ἔλασκον, Aesch. Ag. 582; fut. λακήσω, u. λακήσομαι, Ar. Pax 381. 384, wo die Quantität des α nicht zu erkennen ist, aor. ἐλάκησα, mit kurzem α, Ar. Pax 382 ( διαλᾱκήσασα, Ar. Nubb. 410); aor. II. ἔλακον, λακεῖν, und med. ἐλακόμην, wozu λελάκοντο gehört, H. h. Merc. 145; perf. λέλᾱκα, ion. λέληκα, aber fem. part. λελακυῖα; – 1) tönen, krachen, von leblosen Dingen, die durch einen Wurf od. Schlag ertönen, nur aor. II., λάκε χαλκὸς νυσσομένων ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσιν Il. 14, 25, λάκε δ' ἀσπίς, der Schild krachte, vom Wurfspieß getroffen, 13, 616; vgl. Hes. Th. 694; ἔλακον ἀξόνων βρι ϑομένων χνόαι Aesch. Spt. 138. Bei Sp. bes. = unter Geräusch, Gekrach zerbrechen, zerkrachen, Hesych. erkl. λάκε durch ἐϑλάσϑη, συνετρίβη. So ἐλάκησε Act. Ap. 1, 18. – 2) von Thieren, schreien; vom gellenden Schreien des Falken, Il. 22, 241; der gewürgten Nachtigall, Hes. O. 209, vom Hundegebell, κύνες λελάκοντο H. h. Herc. 145; Σκύλλη δεινὸν λελακυῖα Od. 12, 85. – Bei den Tragg. auch von menschlicher Stimme, laut reden, sprechen, bes. auch verkünden, weissagen, περίφρονα δ' ἔλακες Aesch. Ag. 1401; ἀμβόαμα Ch. 35, öfter; μἡ πώποτ' αὐτὸν ψεῦδος ἐς πόλιν λακεῖν Soph. Ant. 1094; τοὔπος τὸ ϑεοπρόπον ὅτ' ἔλακεν ὁ ϑεός Trach. 824; κακὸν ἄκρον Ion 776; ἀγγελίας I. T. 461; τί δῆϑ' ὁ Φοῖβος ἔλακεν ἐκ τῶν στεμμάτων Ar. Plut. 39; τί λέλακας, was schreist du, Ach. 410; vgl. Eur. Hipp. 55; π ρόπασα δ' ἤδη στονόεν λέλακε χώρα Aesch. Prom. 407; μὴ νῠν λακήσῃς Ar. Pax 382; auch = schelten, schmähen, ξένης ὕπερ τοιαῦτα λάσκεις τοὺς ἀναγκαίους φίλους Eur. Andr. 672.
-
5 λασκω
тж. med. (fut. λᾰκήσομαι, aor. 1 ἐλάκησα, aor. 2 ἔλακον, pf. λέλᾱκα - эп. λέληκα, inf. λακεῖν, part. pf. λεληκώς)1) звучать, греметь, звенеть(λάκε χαλκός Hom.)
2) трещать3) кричать(τί λέληκας; Hes. и τί λέλακας; Arph.)
οὐδὲ κύνες λελάχοντο HH. — даже собаки не лаяли4) (о крике, вопле) издавать, испускать(ὀλολυγμόν Aesch.; βοάν Eur.)
5) громко возглашать, провозглашать, возвещать(ψεῦδος Soph.; ἀγγελίας Eur.; ῥῆμα γενναῖον Arph.)
λ. τοὺς φίλους Eur. — осыпать друзей оскорблениями6) петь(λ. πρὸς αὐλόν Eur.)
7) (с шумом) лопаться(ἐλάκησε μέσος NT.)
-
6 λάσκω
A (lyr.): [tense] fut. , 384: [tense] aor. 1 ἐλάκησα [ᾰ] ib. 382 (δια-λᾱκήσας Id.Nu. 410
is prob. from διαλᾱκέω, [dialect] Dor. for - ληκέω): [tense] aor. 2 ἔλᾰκον, [dialect] Ep.λάκον Il.14.25
, al.: [tense] aor. 1ἔληξα Herod.8.65
: [tense] pf.λέληκα Il.22.141
, Arist.HA 618b31, (lyr.), Ar.Ach. 410 (paratrag.); part. fem.λελᾰκυῖα Od.12.85
:—[voice] Med., v. infr. 11:—ring, rattle, crash:I of things, ring when struck, ;λάκε δ' ἀσπίς 20.277
; also λάκε δ' ὀστέα the bones cracked, broke with a crash, 13.616; λάκε δ' ἀμφὶ πυρὶ ὕλη crackled, Hes. Th. 694; ἔλακον ἀξόνων βριθομένων χνόαι creaked under the weight, A.Th. 153 (lyr.):—this sense occurs only in [tense] aor. 2 [voice] Act.II of animals, scream, of the falcon,ὀξὺ λεληκώς Il.22.141
; of the nightingale in the falcon's talons, τί λέληκας; Hes.Op. 207; also, of dogs, howl, bay, Σκύλλη.. δεινὸν λελακυῖα Od.l.c.; rare in Prose, οὐ μινυρίζει οὐδὲ λέληκεν, of the black eagle, Arist.l.c.:—this sense occurs only in [tense] pf., exc. in [dialect] Ep. [tense] aor. [voice] Med.,κύνες λελάκοντο h.Merc. 145
.III of human beings, shout, scream, cry aloud,λέληκεν ἢν καὶ μηδέν' ἀνθρώπων ὁρᾷ Semon.7.15
;φόβος μυχόθεν ἔλακε A.Ch.35
(lyr.), cf. S.Ant. 1094, etc.; τί λέλακας; Ar.Ach. l. c.;μή νυν λακήσῃς Id. Pax 382
: hence of Oracles, utter, A.Ag. 1426 (lyr.), S.Tr. 824 (lyr.), Ar.Pl. 39; also, sing,πρὸς αὐλόν E.Alc. 346
.2 c. acc. cogn., shriek forth, utter aloud, ; στονόεν λέλακε χώρα Id. Pr.l.c.;λ. βοάν E.El.
l.c., cf. Ion 776 (anap.); (anap.); ;ῥῆμα γενναῖον Ar.Ra.97
: c. dupl. acc., τοιαῦτα λάσκεις τοὺς.. φίλους; E.Andr. 671:—in this sense only in Trag. and (rarely) Com. -
7 λάσκω
Grammatical information: v.Meaning: `ring, rattle' (only λᾰκεῖν), `crash' (- ληκέω), (λᾱκέω), `shout, scream, speak loudly'; on the meaning Björck Alpha impurum 280 ff. (A., E., Ar.).Other forms: Lengthened λασκάζει φλυαρεῖ, θωπεύει H., ἐπι-ληκέω (θ 379), (δια-)λᾱκέω (Ar. Nu. 410, Theoc., Act. Ap. 1, 18), λᾰκάζω (A.), also λάω in ( ὀξὺ) λάων? (cf. s.v.), aor. λᾰκεῖν (Il., trag.), λελᾰκέσθαι (h. Merc.), λᾰκῆσαι (Ar. Pax 382), -λᾱκῆσαι (Ar. Nu. 410), fut. λακήσομαι (Ar. Pax 381,384), perf. λέληκα (X 141), λέλᾱκα (A. in lyr., E., Ar.).Derivatives: 1. From λακεῖν: λάκος ἦχος, ψόφος; λακερόν ἠχαῖον (cod. εἰκαῖον) H., λακέρυζα `screaming' ( κορώνη Hes.; also κύων, second. - ζος; Schwyzer 473 472 A. 3) with λακερύζω, - ομαι (EM, H., Phot., Suid.), but s. on λαγκύζεσθαι; λακέτᾱς (λᾱκ-?) `kind of cicada' (Ael.; cf. Gil Emer. 25,318); λάκημα `fragment' (cf. Björck 282; at least partly to λακίς, s. v.). 2. From ληκέω, λᾱκέω: Λακητήρ spit of land of Kos (Fraenkel Nom. ag. 1, 162); here also Ληκήτρια f. name of a goddess (Lyc. 1391) after Schwyzer RhMus. 75, 448 (codd. Ληκτηρ-); ληκητής `cryer' and λᾱκεδόνες f. pl. `bawling' (Timo). To the old pair λᾰκεῖν: λέλᾱκα, - ηκα (cf. κρᾰγεῖν κέκρᾱγα a. o.) the other forms were created: to λᾰκεῖν: λάσκω (from *λάκ-σκω; cf. below), λᾰκάζω, λᾰκῆσαι, λελᾰκέσθαι (old?); to λέλᾱκα, - ηκα: λᾱκέω, ληκέω, λᾱκῆσαι, perhaps also λάω (s.v.); λακήσομαι allows both interpretations as the quantity is uncertain.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: No certain connections outside Greek. Jokl Untersuchungen 205 compares Alb. laikatis `flatter, persuade'. Without the κ ( λάσκω = λά-σκω) doubting W. P. Schmid IF 62, 238 n. 68; unconvincing) we can connect the words discussed sub λῆρος. WP. 2, 376 f., Pok. 658 f.(?), also W.-Hofmann s. loquor. - Root speculations in Ammer Sprache 2, 210.Page in Frisk: 2,88-89Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > λάσκω
-
8 μηκάομαι
Grammatical information: v.Meaning: `meckern, bleat', of sheep, also of a hare and of a horse, in the formular verse κὰδ' δ' ἔπεσ' ἐν κονίῃσι μακών, of a deer, boar, also of a man (Phryn. PS, Procop., sch., H.)Other forms: μηκάζω (Nic.), perf. μέμηκα only in pret. ἐμέμηκον (ι 439), and in ptc. μεμηκώς (K 362), f. μεμακυῖαι (Δ 435), aor. ptc. μακών (P469, κ163).Derivatives: Here, after κεμάς and other animal names (cf. Risch $ 52 b; not from the late μηκάομαι), μηκάς f. `bleating', in Hom. only in plur. of αἶγες, later (S., E.) also of ἄρνες and subst. = αἴξ. Late derivv.: μηκ-ασμός (Plu., Poll.), - ηθμός (Opp.), -ή (Ael., Sch.) `bleating', - ητικός `bleating' (sch.).Origin: ONOM [onomatopoia, and other elementary formations] *mēk- `bleat'Etymology: The pair μέμηκα: μακεῖν ( μακών) agrees with λέληκα: λακεῖν (with comparable meaning), κέκραγα: κραγεῖν a.o.; to an old intensive perfect and an also old thematic aorist several presents were created: μηκάζω, - άομαι, λάσκω, κράζω etc.; cf. Schwyzer 683, 722 n. 2, 748, 770 a. 777, for Hom. Chantraine Gramm. hom. 1, 389; 426; 438, on μακών also Leumann Hom. Wörter 235 n. 31. -- Onomatopoetic formation, starting from the sound-imitation μη (mē) and with many partly genetic, partly elementary cognate agreements, e.g. MHG meckatzen 'bleat', mecke `he-goat', Lith. mekčióti, mekénti `id.', Lat. miccīre `id.', Skt. (lex.) meka- m. `he-goat', Arm. mak'i `sheep'. -- WP. 2, 256, Pok. 715f., W.-Hofmann a. Fraenkel s. vv. - The relation μη̄-\/ μα- cannot be of IE date; so it must be analogical. Pok. 715 posits * mek- which cannot explain the Greek forms.Page in Frisk: 2,223-224Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μηκάομαι
-
9 μῡκάομαι
μῡκάομαιGrammatical information: v.Meaning: `low, bellow', of cattle, metaph. `roar, creak' (mostly poet.).Compounds: Also with prefix, e.g. ἀμφι-, παρα-, (κ 413), -- As 2. member e.g. in ἐρί-μῡκος `(bel)lowing loudly' (Hom.). The pair μῠκεῖν: μέμῡκα agrees with κρᾰγεῖν: κέκρᾱ-γα, λακεῖν: λέληκα a.o.; to these came after the intensives the present μυκάομαι with the innovation μυκήσασθαι (βέβρῡχα: βρῡχάομαι; Fraenkel Nom. ag. 2, 95 n. 3 [p. 96]); on the middle diathesis Schwyzer-Debrunner 227.Derivatives: Nom. actionis: μῡκ-ηθμός m. `the bellowing' (Il.; Chantraine Form. 137, Porzig Satzinhalte 236), - ημα `id.' (E., Arist., Call.), - ησις `id.' (Arist.); backformation μυκή `id.' (A. R.). Nom. agentis: μυκ-ητής, Dor. - ατάς `the bellowing' (Theoc.), - ήτωρ `id.' (Nonn.), - ητίαι σεισμοί (Arist.; " σείοντες την γῆν μετὰ βρόμου"; cf. on βρασματίας s. βράσσω); μυκάμων `bellowing' (Hymn. Is.). Adj. μυκητικός `bellowing' (Corn., S. E.). Adv. μυκηδόν `with bellowing' (unknown. poet POxy. 864, 22).Etymology: The Greek verb has immediate agreements in Balto-Slavic and Germanic area: Lith. mūkiù, mū̃kti `bellow', Slav., e.g. Russ. myčátь, Ukr. múkaty, MHG mūhen `id.'; besides with IE *g Lat. mūgiō etc., s. 2. μύζω. WP. 2, 310, Pok. 751 f.; cf Fraenkel and Vasmer s.vv., Lidén GHÅ 40 (1934): 3, 35 ff (for Germ., esp. the Nord., important).Page in Frisk: 2,266Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μῡκάομαι
См. также в других словарях:
λέληκα — λάσκω ring perf ind act 1st sg (ionic) λανθάνω escape notice perf ind act 1st sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
лека — ж. лечение, пользование и самое лекарство , также леко, южн. (Даль), укр. лiк м., лiка ж. лекарство, излечение , ст. слав. лѣчьба ἰατρεία (Супр.), цслав. лѣкъ, болг. лек (Младенов 282), сербохорв. ли̏jек, род. п. лиjѐка, словен. lėk, чеш. lek,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
λάσκω — (Α) 1. (για πράγματα) κάνω κρότο, ηχώ («λάκε χαλκὸς νυσσομένων ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσι», Ομ. Ιλ.) 2. (για πτηνό) κράζω, κρώζω 3. (για σκύλο) γαυγίζω («Σκύλλη... δεινὸν λελακυῑα», Ομ. Οδ.) 4. (για πρόσ.) κραυγάζω, φωνάζω δυνατά («λέληκεν ἤν καὶ… … Dictionary of Greek
ληκώ — (I) ληκῶ (Α) βλ. ληκάω. (II) ληκῶ, έω, δωρ. τ. λακῶ (Α) κροταλίζω. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. ληκ τού λάσκω* (πρβλ. λέληκα, παρακμ. τού λάσκω)]. (III) ληκώ, οῡς, ἡ (Α) το ανδρικό μόριο. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. ληκ τού ληκάω + κατάλ. ώ (πρβλ. πειθ ώ)] … Dictionary of Greek
μηκώμαι — (Α μηκῶμαι, άομαι) (για πληγωμένο άνθρωπο ή ζώο) βγάζω στεναγμό από τον πόνο, βογγώ νεοελλ. (για βόδι) μουγκρίζω, μουγκανίζω αρχ. 1. (για τα πρόβατα ή τις αίγες) βελάζω, βληχώμαι 2. (για καταδιωκόμενο ελαφάκι ή λαγό ή κάπρο) φωνάζω, σκούζω, βγάζω … Dictionary of Greek
μυκώμαι — (ΑΜ μυκῶμαι, άομαι, Α και μύκομαι) 1. (κυρίως για τα βοοειδή) εκβάλλω μυκηθμό, μουγκρίζω, μουκανίζω («μόσχοι σὺν κεραῇσιν ἐμυκήσαντο βόεσσι», Θεόκρ.) 2. (για άψυχα) εκβάλλω υπόκωφο και παρατεταμένο ήχο, βοώ, βουίζω (α. «η θάλασσα... μυκάται… … Dictionary of Greek
lā-1 and lē- — lā 1 and lē English meaning: expr. roots (bark, howl, etc..), onomatopoeic words Deutsche Übersetzung: Schallwurzeln Grammatical information: present lüi̯ ō and lēi̯ ō Material: O.Ind. rü yati “ barks “ (possibly also to rē… … Proto-Indo-European etymological dictionary
