-
1 γημασθαι
-
2 γήμασθαι
γαμέωD Deor.aor inf mid -
3 γαμέω
γαμέω ( fut. γαμέω Il. 9, 388. 391; att. γαμῶ, Xen. Cyr. 5, 2, 12. 8, 4, 20; Sp. γαμήσω, wie Luc. D. mer. 7; med. γαμέσσεται v. l. Il. 9, 394, s. unten; att. γαμοῦμαι Eur. Phoen. 1667; aor. I. ἔγημα, z. B. Xen. Cyr. 8, 5, 19; med. γήμασϑαι Od. 2, 128; erst Sp. von Menand. an u. N.T. ἐγάμησα, γαμῆσαι, Matth. 19, 9; Men. beim Schol. Il. 9, 394; Xen. Cyr. 8, 4, 20 ist γαμήσειας l. d.; perf. γεγάμηκα, ἐγεγαμήκει, Thuc. 1, 126; γεγαμημένη Xen. An. 4, 5, 24; aor. pass. ἐγαμήϑην, Theocr. 8, 91 γαμεϑεῖσα), 1) act., heirathen, zum Weibe nehmen, τινά, von Hom. an überall; Od. 21, 72 ἀλλ' ἐμὲ ἱέμενοι γῆμαι ϑέσϑαι τε γυναῖκα, Homerische Figur, παραλλήλως; auch absol., Hom. Odyss. 4, 208 ᾧ τεΚρονίων ὄλβον ἐπικλώσῃ γαμέοντί τε γιγνομένῳ τε, Homerische Figur; οἱ γεγαμηκότες, im Ggstz der ἄγαμοι, Xen. Conv. 9, 7; γυναῖκα γαμεῖν Od. 15, 241; Eur. Alc. 373; Her. 4, 154 u. sonst; γάμον γαμεῖν Aesch. Prom. 908; Eur. El. 926; τὸν Ἑλένης γάμον I. A. 467; γάμους τοὺς πρώτους ἐγάμει Κύρου δύο ϑυγατέρας, die beiden ersten Ehen schloß er mit zwei Töchtern, Her. 3, 88; λέκτρα βασιλέως, eine Königstochter, Eur. Med. 591; σκότιον λέχος Tr. 44; anders Dem. 39, 26 γάμῳ γαμεῖν, als rechtmäßige Frau heirathen. Zu bemerken sind noch: ἀπὸ φίλων ἀνδρῶν γαμεῖν, Eur. Andr. 976, wie παρά τινος, Plat. Polit. 310 c (wie Plut. Symp. 4, 3, 1); ὁπόϑεν ἂν βούληται Rep. II, 362 b; ἐξ ἐμεῦ γῆμαι Her. 6, 130, aus meinem Hause eine Frau nehmen; ἐκ γενναίων Eur. Andr. 1280; ἐκ μειόνων, eine Frau aus geringerm Stande, Xen. Hier. 1, 28; Ἀδρήστοιο ἔγημε ϑυγατρῶν, eine von den Töchtern des Ad., Il. 14, 121; εἰς οἰκία, eine Frau ins Haus führen, Her. 4, 78. – Von außerehelichem Beischlaf Od. 1, 36 u. Sp., wie Luc. Asin. 32. – Den aor. ἐγάμησα brauchte Menand. in der Bdtg zum Weibe geben, s. Mein. p. 274. – 2) Med., a) gew. vom Weibe, sich verheirathen, τινί, mit Jemandem, von Hom. an überall, vgl. Od. 11, 273 ἣ μέγα ἔργον ἔρεξεν ἀιδρείῃσι νόοιο γημαμένη ᾧ υἱεῖ· ὁ δ' ὃν πατέρ' ἐξεναρίξας γῆμεν, activ. u. med. neben einander; Plat. Legg. XI, 925 e, act. neben med., die auch in VLL. oft so unterschieden werden; εἰς τύραννα, sich in ein Fürstenhaus verheirathen, Eur. Tr. 474; vgl. Herod. Attic. (App. 51, 5). Selten von außerehelichem Beischlaf, wie Callim. Del. 240. – Vom Manne, Antiphan. B. A. 86 nach Mein., ich ließ mich heirathen. – b) von den Eltern, die ihre Kinder verheirathen, v. l. Iliad. 9. 394 Πηλεὺς ϑήν μοι ἔπειτα γυναῖκα γαμέσσεται αὐτός, s. Scholl. u. Apollon. Lex. Homer. p. 53, 30, Aristarch las nach Scholl. Didym. γυναῖκά γε μάσσεται, er wird suchen, auswählen; Parthen. 33; die Tochter an Jemand verheirathen, τὸν δόντα τ' αὐτῷ ϑυγατέρα, ἥν τ' ἐγήματο Eur. Med. 257, wo man ἥτ' hat ändern wollen. – 3) Pass., geheirathet werden, γεγαμημένη Xen. An. 4, 5, 24; γαμεϑεῖσα Theocr. 8, 91; Sp. brauchen γαμηϑῆναι = γήμασϑαι, was Poll. 3, 45 tadelt, s. Beispiele Lob. Phryn. 742. – Γαμητέον, man muß heirathen, Plut. Demetr. 14.
-
4 γαμέω
γαμέω impf. ἐγάμουν Lk 17:27; 1 aor. ἔγημα Lk 14:20, inf. γῆμαι 2 Macc 14:25, subj. γήμω 1 Cor 7:28, ptc. γήμας Mt 22:25; the form ἐγάμησα also occurs Mt 5:32; Mk 6:17; 10:11 (subj.); perf. act. γεγάμηκα 1 Cor 7:10; plpf. ἐγεγαμήκει Just., D. 140, 1; aor. mid. inf. γήμασθαι Just., A I, 29, 1; 1 aor. pass. ἐγαμήθην 1 Cor 7:39. See W-S. §15; B-D-F §101; Rob. 1213; Mlt-H. 231 (Hom.+; ins, pap; Phryn. 742 Lob.; LXX; En 106:14; TestJud 12:2; JosAs 4:15; ParJer 8:4; Just.; Tat. 8:1). In our lit., to take another person as spouse, marry.ⓐ said of a man (Hom.+ gener.)α. w. acc. marry, take someone as wife (Hom. et al.; OGI 391, 8; 392, 11; IDefixAudollent 78; Demetr.: 722 Fgm. 1, 3 Jac.; Esth 10:3c; Jos., Ant. 6, 309; 7, 70; Just., D. 134, 3; Orig., C. Cels. 5, 27, 13) Lk 14:20 (the aor. form ἔγημα is exceptional in the NT, and the more usual expr. is λαβεῖν [γυναῖκα] as in ms. D of 14:20; cp. 20:28, 29, 31; 1 Cor 7:28 v.l.; GKilpatrick, JTS 18, ’67, 139f); a divorced woman Mt 5:32; Mk 6:17; Lk 16:18b; another woman Mt 19:9; Mk 10:11; Lk 16:18a; Hm 4, 1, 6.β. abs. marry, enter matrimony (POxy 1213, 4; PFlor 332, 24; 2 Macc 14:25; 4 Macc 16:9; Jos., C. Ap. 2, 201; Just., A I, 29, 1; Tat. 8, 1) Mt 19:10; 22:25, 30; 24:38; Mk 12:25; Lk 17:27; 20:34f; 1 Cor 7:28, 33; Hm 4, 1, 8; IPol 5:2; Agr 18.ⓑ of a womanα. act.א. w. acc. (Eur., Med. 606 ironically; Menander, Hero 3 S.; s. also Nauck, TGF, Adespota 194 and note on the disputed pass.) Mk 10:12 (v.l. γαμηθῇ ἄλλῳ is adapted to more common usage; s. bγ).ב. abs. (Chariton 3, 2, 17 Ἀφροδίτη γαμεῖ) 1 Cor 7:28b, 34; 1 Ti 5:11, 14.β. mid. (Hom. et al.), esp. ptc. ἡ γαμουμένη (as POxy 496, 5; 905, 10; Just., A I, 29, 1 τὸ γήμασθαι) IPol 5:2.γ. pass. get married, be married (X., An. 4, 5, 24; Plut., Romul. 18 [2, 1]; Anton. Lib. 16, 2; 20, 7; Ps.-Apollod. 1, 147 Μήδεια γαμηθεῖσα, Αἰγεῖ παῖδα γεννᾷ; POxy 361, 1 [I A.D.]; 257, 25; 30; PGrenf II, 76, 10f ἀλλʼ ἐξεῖναι αὐτῇ γαμηθῆναι ὡς ἄν βουληθῇ; JosAs 4:15 ABH γαμηθήσομαι [γαμήσομαι DEF] τῷ υἱῷ τοῦ βασιλέως; Philo, Spec. Leg. 1, 110; Jos., Ant. 6, 308) Mk 10:12 v.l. (s. bαא); 1 Cor 7:39.—For lit. s. γαμίζω 2 and s. also HPreisker, Christent. u. Ehe in d. ersten drei Jahrh. 1927, Ehe u. Charisma b. Pls: ZST 6, 1929, 91–95; WMichaelis, Ehe u. Charisma b. Pls: ibid. 5, 1928, 426–52; HSchumacher, D. Eheideal d. Ap. Pls ’32; FBüchsel, D. Ehe im Urchristent.: ThBl 21, ’42, 113–28; AOepke, RAC IV, ’59, 650–731; AIsaksson, Marriage and Ministry in the New Temple, ’65; RSchnackenburg, Schriften zum NT, ’71, 414–34; KNiederwimmer, Askese u. Mysterium ’75; STreggiari, Roman Marriage ’91. S. also γυνή 1.ⓒ of both sexes marry (M. Ant. 4, 32; PEleph 2, 8 [285/284 B.C.]; BGU 717, 16 οἱ γαμοῦντες) 1 Cor 7:9f, 36; 1 Ti 4:3; Hm 4, 4, 1f; Dg 5:6.—EDNT I 235–38. B. 98. DELG. M-M. TW -
5 ὀτρύνω
ὀτρύνω, antreiben, ermuntern, zum Kampf u. übh. zu einer raschen, Kraft erfordernden Thätigkeit; Λυκίους, Il. 5, 482; ὀτρύνεις δὲ καὶ ἄλλον ὅϑι μεϑιέντα ἴδηαι, 13, 229; τί με σπεύδοντα καὶ αὐτὸν ὀτρύνεις, 8, 294, wie ὄτρυνε πάρος μεμαυῖαν 4, 73, öfter; ἔμ' ὀτρύνει κραδίη, 10, 319; ϑυμός, wo ἐπὶ νῆας dabeisteht, 24, 259; auch γαστήρ, Od. 18, 54; – c. inf., πολεμίζειν, μάχεσϑαι, Il. 4, 294. 414. 5, 520 u. öfter; auch μάλα δ' ὀτρύνουσι τοκῆες γήμασϑαι, Od. 19, 158; καταπαυέμεν, 2, 244; ἀνστήμεναι, Il. 10, 55, vgl. Od. 8, 90; πομπήν τ' ὀτρύνω δόμεναι, 9, 518. 14, 374; – εἴς τι, z. B. ἐς βρωτύν, zum Essen, Il. 19, 205, vgl. 15, 59 Od. 1, 85. 15, 37; – ἐπί τι, Il. 24, 289; – πόλιν εἴσω, Od. 15, 40; πόλινδε, nach der Stadt zu gehen, 15, 306, wie πόλεμόνδε, 2, 589. 19, 69; – seltener von Thieren, antreiben, anspornen, οὐρῆας, Il. 23, 111, ἵππους, 16, 167 u. öfter, κύνας, 18, 584; von Sachen, πομπήν, betreiben, beschleunigen, mit emsigem Eifer, Od. 7, 151. 8, 30. 11, 357; ὁδόν τινι, 2, 253; ἀγγελίην, 16, 355; auch μάχην, Il. 22, 277; – pass. eilen, Od. 7, 222, u. so ist auch Il. 7, 420 mit Bekker ὠτρύνοντο νέκυς τ' ἀγέμεν für ὤτρυνον νέκυάς τ' ἀγέμεν zu lesen. – So auch die folgdn Dichter, bes. c. inf., ἐμὲ πὰρ ϑυμὸς ὀτρύνει φάμεν, Pind. Ol. 3, 38, vgl. N. 1, 7 P. 4, 164; ὄτρυνον ἑταίρους κελαδῆσαι, Ol. 6, 87; auch auffallend c. dat. der Person, ἦ μάν νιν ὤτρυνον ϑαμὰ ϑεραπόντεσσιν φυλάξαι, P. 4, 40; ὤτρυνε ϑεσμὸν μὴ χαρίζεσϑαι πυρός, Aesch. Ag. 295; Ἔρις ἅδ' ὀτρύνει, Spt. 708; ὀτρύνουσά νιν, Soph. Ai. 758; σὺ ἡμᾶς τ' ὀτρύνεις καὐτὸς ἐν πρώτοις ἕπει, El. 28; ὄτρυν' ἔγχος ἀείρειν, Eur. Rhes. 25; ὤτρυνεν φέρειν, Alc. 758; einzeln bei sp. D.
-
6 οτρυνω
(ῡ) (impf. ὤτρῡνον - эп. ὄτρῡνον, iter. ὀτρύνεσκον, fut. ὀτρῠνῶ - эп. ὀτρῠνέω, aor. ὤτρῡνα - эп. ὄτρῡνα, 1 л. pl. conjct. ὀτρύνωμεν - эп. ὀτρύνομεν; эп. inf. praes. ὀτρυνέμεν)1) расталкивать, тормошить, будить(τινά Hom.)
2) понукать, горячить, торопить(ἵππους, κύνας Hom.)
τί με σπεύδοντα καὴ αὐτὸν ὀτρύνεις ; Hom. — зачем ты меня торопишь, если я и сам спешу?;med. — торопиться, спешить (πόλινδε ἰέναι Hom.)3) возбуждать, распалять(μένος καὴ θυμὸν ἑκάστου Hom.)
4) побуждать, подстрекать(τινὰ μάχεσθαι Hom.)
5) понуждать, заставлять, уговаривать(τινὰ γήμασθαι, ἀνστήμεναι Hom.)
6) ускорять, быстро устраивать, спешно готовить(πομπήν, ὁδόν τινι Hom.)
7) снаряжать, посылать, отправлять(τινὰ νῆσον ἐς Ὠγυγίην, ἐπὴ νῆας, πόλιν εἴσω, προτὴ Ἴλιον, ἀγγελίην Hom.)
-
7 γήμασθ'
γήμασθε, γαμέωD Deor.aor imperat mid 2nd plγήμασθαι, γαμέωD Deor.aor inf midγήμασθε, γαμέωD Deor.aor ind mid 2nd pl (homeric ionic) -
8 ὀτρύνω
Aὀτρυνέμεν Il.4.286
: [tense] impf.ὤτρυνον Hom.
(v. infr.), etc.; Iterat.ὀτρύνεσκον Il.24.24
: [tense] fut.ὀτρῠνέω Hom.
(v. infr.): [dialect] Ep. [tense] aor.ὄτρῡνα Od.17.430
:—[voice] Med. or [voice] Pass., only in [tense] pres. and [tense] impf. (v. infr.): poet. Verb, the compd. ἐπ-οτρύνω being used in Prose: (v. sub fin.):—stir up, egg on, encourage, esp. to battle, to any sudden or violent exertion, τινα Il.5.482, 10.158, etc.; ;8.294
; : freq. c. inf.,ὀπτῆρας.. ὄτρυνα νέεσθαι Od.17.430
;ὀ. τινὰ μάχεσθαι Il.4.294
, 414, etc.;γήμασθαι Od. 19.158
, etc.; : without inf., ἦ τιν' ἑταίρων ὀτρυνέεις Τρώεσσιν ἐπίσκοπον (sc. ἰέναι) ; Il.10.38; (lyr.): with Preps., Ἑρμείαν.. νῆσον ἐς Ὠγυγίην ὀτρύνομεν (sc. ἰέναι) Od.1.85, cf. Il.15.59;σέ γε θυμὸς ὀ. ἐπὶ νῆας 24.289
;τὸν δ' ὀ. πόλιν εἴσω Od. 15.40
;ποτὶ δῶμα 17.75
;προτὶ Ἴλιον Il.19.156
;πόλινδε Od.15.306
;πόλεμόνδε Il.2.589
;ποτὶ βουθυσίαν Ἥρας Pi.N.10.23
: rarely folld. byὡς, Ὀδυσῆα ὄτρυν', ὡς ἂν πύρνα.. ἀγείροι Od. 17.362
: rarely also c. dat. pers. et inf.,ὤτρυνον.. θεραπόντεσσιν φυλάξαι Pi.P.4.41
:—[voice] Med. or [voice] Pass., rouse oneself, bestir oneself, hasten, c. inf.,ἕπεσθαι Od.10.425
;ὀτρυνώμεθ' ἀμυνέμεν ἀλλήλοισιν Il.14.369
, cf. Od.17.183;ὑμεῖς δ' ὀτρύνεσθαι.., ὥς κ' ἐμὲ.. ἐπιβήσετε πάτρης 7.222
:—the [voice] Act. in this intr. sense is only f.l. in Il. 7.420.2 less freq. of animals, urge on, cheer on,οὐρῆας 23.111
;ἵππους τε καὶ ἀνέρας 16.167
, etc.;κύνας 18.584
.3 of things, urge forward, quicken, speed,πομπὴν ὀτρύνετε Od.7.151
, cf. 8.30; ;ἀγγελίην ὀτρύνομεν 16.355
;μάχην ὤτρυνον Ἀχαιῶν Il.12.277
; βοὰν ὤτρυνε λαῶν roused the shouts of the people, B.8.35 (s. v.l.).—[dialect] Ep. Verb, used now and then by Trag., in lyr., A. Th. 726, E.Rh.25, 558: in trim., S.Aj.60, 771, El.28, E.Alc. 755: rare even in later Prose, Arist.Mu. 399b11. (Prob. ὀ-τρῠ-ν-yω, with ὀ- prefix (as in ὀ-κέλλω) ; -τρῠ- perh. cogn. with Skt. tvárate 'hasten'.)
См. также в других словарях:
γήμασθαι — γαμέω D Deor. aor inf mid … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
γήμασθ' — γήμασθε , γαμέω D Deor. aor imperat mid 2nd pl γήμασθαι , γαμέω D Deor. aor inf mid γήμασθε , γαμέω D Deor. aor ind mid 2nd pl (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)