βαλέιν

(τι εἰς ἅλα, ἐν πυρί, ποτὴ πέτρας, προτὴ γαίῃ Hom.; σπόρον ἐν νειοῖσιν Theocr.)

(ἐκ χειρός Xen.; β. καὴ τοξεύειν Dem.)

β. δάκρυ Hom. — проливать слезы;

(κύκλα ἀμφὴ ὀχέεσσι Hom.)

(αἰγίδα ἀμφ΄ ὤμοις, ῥάκος ἀμφί τινι, med. ἀμφὴ ὤμοισιν ξίφος Hom.; κρήδεμνον πλοκάμοις Anth.)

(τὸ δίκτυον εἰς τέν θάλασσαν NT.; ἀμφί τινι χεῖρας и πήχεε Hom.)

(τινὰ ἐν δαπέδῳ и ἐν κονίῃσι Hom.)

(οἶκον Aesch.)

(τινὰ γῆς ἔξω Soph.)

(τινὰ ἐς κακόν Hom.; τινὰ εἰς δεῖμα Her. и εἰς φόβον Eur.)

(νῆας ἐς πόντον Hom.; ὄμματα ἑτέρωσε Hom. и πρὸς γῆν Eur.; πρὸσωπον εἰς γῆν Eur.)

(ἑτέρωσε κάρη Hom.)

(ἵππους πρόσθε Hom.; κάτωθε τὰ μοσχία Theocr.)

(τινὰ δουρί Hom.; τινὰ κακοῖς Eur.)

(τινά Pind.)

(ἰὸν ἐνὴ στήθεσσί τινι Hom.)

(ὕπνον ἐπὴ βλεφάροις Hom.)

(τί τινι ἐν θυμῷ Hom., θυμῷ Aesch. и εἰς θυμόν Soph., Plut., ἐν στήθεσσι Hom. и ἐν καρδίᾳ Pind.; λύπην τινί Soph.)

(μῆλα ἐν νηΐ Hom.)

(χρόα βάλλεσθαι λουτροῖς HH.)

(ἐν πέδῳ Aesch.): ( о реке) изливаться, впадать (ποταμὸς εἰς ἅλα βάλλων Hom.)

(τινά Hom., Eur.)

(ἡνίοχον κονίης ῥαθάμιγγες ἔβαλλον Hom.)

(οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς NT.)

(ἀκτῖσιν Hom.; γαῖαν Eur.; σελήνη βαλλομένη διὰ θυρίδων Anth.)

(χαράκωμα πρὸς τῇ πόλει Dem.; χάρακα Polyb., Plut.)

(τι ἐπὴ θυμῷ и μετὰ φρεσί Hom.; ἐνὴ φρεσί Hom., Hes. или ἐπ΄ ἑωυτοῦ Her.)

βαλεσθαι ἐς γαστέρα γόνον Her. — забеременеть

(κάμηλος ἔχει τέσσερα γούνατα Her.; τὰ γόνατα κάμπτειν Hom., Arst.)

(τὸ ξύλον ῥᾷον κατεάσσεται περὴ τὸ γ. Arst.)

(καλάμου Her., Xen.)

ἀ. περί Hom. досл. — всюду кругом, т.е. куда ни глянь

ἀ. δὲ κἀγὼ τιμῆς ἐπιβήσομαι HH. — добьюсь и для себя чести

(τῆς πόλιος Her.)

(ὅ ἀ. Λίμνας τρόχος Eur.)

ἀ. πέπλων Eur. — из-под одежд

(ἀ. τινος μάχεσθαι Hom.)

(ἀ. τινος ἀείδειν Hom.)

ἀ. или ἀ. περί τινι Hom. — вокруг кого(чего)-л.;

(πύλῃσι Hom.)

(δρυὸς ἀ. κλάδοις Eur.)

ἀ. τινι λόγος Her. — рассказ о чем-л.;

(ἀ. τινι μάχεσθαι Hom.; πόλεμος ἀ. τινι Luc.)

στείνειν ἀ. τινι Soph. — рыдать из-за кого-л., т.е. оплакивать чью-л. судьбу;

ἀ. τινα χλαῖναν βαλεῖν Hom. — надеть на кого-л. хитон;

ἀ. ἅλα Hom. — к морю;

(ἀ. τοῦτον τὸν χρόνον Xen.; ἀ. τὰ ἑβδομήκοντα Luc.)

(ἀ. τὸν βίοτον Pind.)

κλαίειν ἀ. τινα Hom. — плакать по ком-л.;

(ἠελίου Hom.; πυρός Aesch.; βροντᾶς αὐγαί Soph.)

ἠελίου ἴδεν αὐγάς Hom. — он увидел свет, т.е. родился;

(ἄχρι αὐγῆς NT.)

(εἴς τινα αὐγὰς βαλεῖν Eur.)

(βλήματ΄ ἐν κύβοις βαλεῖν Aesch.)

(κοίτης Anth.)

οἱ ἔξω ἐχθροί Plat. — внешние враги;

(ἰέναι Hom.; χωρεῖν Her.; πέμπειν Xen.; πορεύεσθαι Plat.; βλέπειν Dem.; αἱ θύραι αἱ ἀνοιγόμεναι ἔξω Arst.)

(τρίβειν βίον Soph.; οἱ ἔξω κατοικοῦντες Plat.)

(ἁλὸς ἔξω, ἔξω βερέθρου Hom.; ἔξω δόμων ὠθεῖν τινα Aesch.; ἔξω γῆς βαλεῖν τινα Soph., Eur.; ἔξω τοῦ Πόντου ὀχεῖσθαι Xen.)

ἔξω τινός εἶναι или γενέσθαι Thuc., Plat., Arst., Plut. — быть вне чего-л., не вмешиваться во что-л., не иметь отношения к чему-л.;

ἔξω μέσου ἡμέρας Xen. — после полудня;

(ἔξω σευ Her.; ἅπαντες ἔξω ὀλίγων Arst.)

(ἔξω τὸν Ἑλλήσποντον πλεῖν Her.)

(πῆχυν χειρός τινα ἐ. βαλεῖν Hom.)

βαλεῖν σάκος ἐπομφάλιον Hom. — ударить в центральный выступ щита

(σῦκον Anth.)

(ἐμβαλεῖν ζῆλόν τινι Plut.)

(ζ. καὴ φθόνος Plat.; ζ. καὴ ἐριθεία NT.)

(βαλεῖν τινα ζήλοις Anth.)

(ζ. καὴ τιμή, ζ. καὴ χαρά Dem.)

(Ἀσιανὸς ζ. τῶν λόγων Plut.)

τῷ ἠθμῷ ἀντλεῖν погов. Arst. — черпать решетом ( о бесполезной работе)

(ψηφῖδας ἀπ΄ ἠθμοῦ βαλεῖν Anth.)

βαλεῖν αἱματηρὰς θηγάνας Aesch. — разжечь кровавые распри;

(χρυσοῦ καὴ ἀργύρου Her.; καρπῶν Arst.; χρημάτων Plut.)

(βαλεῖν τέν μάχαιραν εἰς τέν θήκην NT.)

τὸν λίπε θ. Hom. — его оставила жизнь;

θ. ἐστί или γίγνεταί μοι Her. — мне хочется, мне нравится;

πλησάμενος θυμὸν ἐδητύος καὴ ποτῆτος Hom. — утолив голод и жажду пищей и питьем

ᾔδεε κατὰ θυμὸν ἀδελφεὸν ὡς ἐπονεῖτο Hom. — (Менелай) знал в душе (ясно сознавал), как взволнован брат;

θ. πρόφρων Hom. — открытая душа, откровенность;

(μένος καὴ θ. Hom.)

(μέγας Hom., NT.; ὀξύς Soph.; τῶν πρεσβυτέρων οἱ θυμοὴ ὀξεῖς μέν, ἀσθενεῖς δέ Arst.)

(impf. ἵην и ἵειν, conjct. ἱῶ, opt. ἱείην, fut. ἥσω, aor. ἧκα, aor. conjct. ὧ, aor. opt. εἵην, pf. εἷκα, ppf. εἵκειν, inf. praes. ἱέναι, inf. aor. 2 εἷναι, imper. praes. ἵει, imper. aor. 2 ἕς, part. praes. ἱείς, part. aor. 2 εἵς; med.: praes. ἵεμαι, impf. ἱέμην, aor. 2 εἵμην, praes. conjct. ἱῶμαι, aor. 2 conjct. ὧμαι, praes. opt. ἱείμην, aor. 2 opt. εἵμην, pf. med.-pass. εἷμαι, ppf. med.-pass. εἵμην, part. praes. ἱέμενος, part. aor. 2 ἕμενος, imper. praes. ἵεσο, imper. aor. 2 οὗ, inf. praes. ἵεσθαι, inf. aor. ἕσθαι; pass.: aor. 1 εἵθην - эп. ἕθην, fut. 1 ἑθήσομαι, adj. verb. ἑτός)

(ἴκμενον οὖρόν τινι, τινὴ ἄγγελόν τινα Hom.)

ἱ. φυγῇ ἵππων πόδα Eur. — погнать лошадей вскачь

(ἐπὴ Κυκλώπων θυμέλας = εἰς Μυκήνας Eur.)

(τινὰ εἰς Τάρταρον Aesch.; τινὰ ἀπ΄ ἄκρας πλακός Soph.; πέτρας ἄπο Eur.)

(λᾶαν, ὀϊστόν Hom.; βέλεα ἐπί τινι Hes.; δόρυ Eur.; κομήτην ἰόν Soph.)

(ἐπὴ σκοπόν, v. l. ἐπὴ στόχον Xen.)

(βαλεῖν τινα Hom.)

(οἴκαδε Hom.; εἰς ὄρεα Eur.; ἐπὴ τὸν βαλόντα Arst.)

ἱ. κόμας Hom. — зачесывать вниз или распускать волосы;

(ἵππον ἐν παρηορίῃσιν Hom.)

(ὄπα κάλλιμον Hom.; φωνήν Aesch., Plut.; διαπρύσιον κέλαδον Eur.; ἄλλα μέλη, sc. τῶν χοροῶν Plat.)

(ἔπεα Hom.; ἔπος δυσθρήνητον Soph.)

Ἑλλάδα γλῶσσαν ἱ. Her. — говорить на греческом языке;

Ἐνιπεύς, ὃς πολὺ κάλλιστος ποταμῶν ἐπὴ γαῖαν ἵησιν Hom. — Энипей, прекраснейшая из рек, текущих на земле;

(διὰ στόμα λιγνὺν μέλαιναν Aesch.)

(δάκρυον χαμᾶζε Hom.)

(ἐκ χειρὸς φάσγανον χαμᾶζε Hom.)

(ἐν κινδύνοις εἶναι Dem.; κινδύνῳ βαλεῖν τινα Aesch., ἐς κίνδυνον καθιστάναι τινά Thuc. и κινδύνους (ἐπι)φέρειν τινί Aeschin.)

κινδύνου τοῦ ταχίστου προσδεῖται Thuc. — необходим немедленный и решительный шаг

(μέγας καὴ δεινὸς κ. ἠγωνίσθη Lys.)

(ἑστάμεναι, μάχεσθαι Hom.)

(βαλεῖν τινα Hom.)

(ἀγορεύειν, ἀποειπεῖν Hom.)

μία μ. Arph. — бритва

(μάχαιραν μᾶλλον ἢ ξιφος ἐπαινοῦμεν Xen.)

(βαλεῖν οὐκ εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν NT.)

(ἀμφὴ δὲ ποσσὴ πέδας βαλεῖν Hom.)

(ἐς πέδας δῆσαί τινα Her.; θείνειν πέδας Aesch.)

(ἥ π. καλουμένη ἱππασία Xen.)