-
1 αίτι'
αἴτια, αἴτιοςculpable: neut nom /voc /acc plαἴτια, αἴτιοςculpable: neut nom /voc /acc plαἴτιε, αἴτιοςculpable: masc voc sgαἴτιε, αἴτιοςculpable: masc /fem voc sgαἴτιαι, αἴτιοςculpable: fem nom /voc pl -
2 αἴτι'
αἴτια, αἴτιοςculpable: neut nom /voc /acc plαἴτια, αἴτιοςculpable: neut nom /voc /acc plαἴτιε, αἴτιοςculpable: masc voc sgαἴτιε, αἴτιοςculpable: masc /fem voc sgαἴτιαι, αἴτιοςculpable: fem nom /voc pl -
3 αἰτι-ώνυμος
αἰτι-ώνυμος, nach der Schuld benannt, Schol. Soph. Ai. 205.
-
4 αἰτι-ώδης
-
5 αἰτία
αἰτί-α, ἡ,A responsibility, mostly in bad sense, guilt, blame, or the imputation thereof, i.e. accusation, first in Pi.O.1.35 and Hdt., v. infr. (Hom. uses αἴτιος):—Phrases: αἰτίαν ἔχειν bear responsibility for, , S.Ant. 1312; but usu. to be accused, τινός of a crime,φόνου Hdt.5.70
: c. inf., Ar.V. 506; foll. by ὡς.., Pl.Ap. 38c; by ὡς c. part., Id.Phdr. 249d; ὑπό τινος by some one, A.Eu.99, Pl. R. 565b: reversely,αἰτία ἔχει τινά Hdt.5.70
,71;αἰ. φεύγειν τινός S.Ph. 1404
; ἐν αἰτίᾳ εἶναι or γίγνεσθαι, Hp.Art.67, X.Mem.2.8.6; αἰτίαν ὑπέχειν lie under a charge, Pl.Ap. 33b, X.Cyr.6.3.16;ὑπομεῖναι Aeschin.3.139
;φέρεσθαι Th.2.60
; λαβεῖν ἀπό τινος ib.18;αἰτίαις ἐνέχεσθαι Pl.Cri. 52a
;αἰτίαις περιπίπτειν Lys.7.1
;εἰς αἰτίαν ἐμπίπτειν Pl.Tht. 150a
;αἰτίας τυγχάνειν D.Ep.2.2
;ἐκτὸς αἰτίας κυρεῖν A. Pr. 332
; ἐν αἰτίῃ ἔχειν hold one guilty, Hdt.5.106;δι' αἰτίας ἔχειν Th. 2.60
, etc.;ἐν αἰτίᾳ βάλλειν S.OT 656
; τὴν αἰτίαν ἐπιφέρειν τινί impute the fault to one, Hdt.1.26;αἰτίαν νέμειν τινί S.Aj.28
;ἐπάγειν D.18.283
;προσβάλλειν τινί Antipho 3.2.4
; ἀνατιθέναι, προστιθέναι, Hp.VM21, Ar. Pax 640, etc.; ἀπολύειν τινὰ τῆς αἰτίης to acquit of guilt, Hdt.9.88, etc.3 in good sense, εἰ.. εὖ πράξαιμεν, αἰτία θεοῦ the credit is his, A.Th.4; δι' ὅντινα αἰτίαν ἔχουσιν Ἀθηναῖοι βελτίους γεγονέναι are reputed to have become better, Pl.Grg. 503b, cf. Alc.1.119a, Arist.Metaph. 984b19; ὧν.. πέρι αἰτίαν ἔχεις διαφέρειν in which you are reputed to excel, Pl.Tht. 169a; οἳ.. ἔχουσι ταύτην τὴν αἰ. who have this reputation, Id.R. 435e, cf. And. 2.12;αἰτίαν λαμβάνειν Pl.Lg. 624a
.II cause,δι' ἣν αἰτίην ἐπολέμησαν Hdt.Prooem.
, cf. Democr.83, Pl.Ti. 68e, Phd. 97a sq., etc.; on the four causes of Arist. v. Ph. 194b16, Metaph. 983a26:—αἰ. τοῦ γενέσθαι or ; :—dat. αἰτίᾳ for the sake of,κοινοῦ τινος ἀγαθοῦ Th.4.87
, cf. D.H.8.29:— αἴτιον (cf.αἴτιος 11.2
) is used like αἰτία in the sense of cause, not in that of accusation.III occasion, motive, αἰτίαν ῥοαῖσι Μοισᾶν ἐνέβαλε gave them a the me for song, Pi.N.7.11;αἰτίαν παρέχειν Luc.Tyr.13
.IV head, category under which a thing comes, D.23.75. -
6 αἰτιάζομαι
A to be accused,ἡ πόλις αἰτιάζεται X.HG1.6.5
, cf. 12, Anon.Oxy. 1012 Fr.14; τιάζετό τινος of a thing, D.C.38.10.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αἰτιάζομαι
-
7 αἰτίαμα
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αἰτίαμα
-
8 αἰτιάομαι
αἰτι-άομαι, used by Hom. only in [dialect] Ep. forms, [ per.] 3pl. αἰτιόωνται, opt. αἰτιόῳο, -ῳτο, inf. αἰτιάασθαι, [tense] impf. ἠτιάασθε, -όωντο: [dialect] Aeol. [tense] impf. [ per.] 2sg.Aαἰτίαο Lyr.Adesp.66
: [tense] fut. , Pl.Phd. 85d: [tense] aor. , Th.1.120, etc., [dialect] Ion.- ησάμενος Hdt.4.94
, : [tense] pf.ᾐτίᾱμαι D.19.215
, [dialect] Ion.- ίημαι Hp.Ep.17
(also in pass. sense, and [tense] aor. ᾐτιάθην always so, v. infr. 1.1): ([etym.] αἰτία):—accuse, censure, c. acc. pers.,τάχα κεν καὶ ἀναίτιον αἰτιόῳτο Il.11.654
, cf. Od. 20.135;ἀναίτιον αἰτιάασθαι Il.13.775
;θεοὺς βροτοὶ αἰτιόωνται Od. 1.32
, cf. E.Fr. 254;καί μ' τιάασθε ἕκαστος Il.16.202
, cf. S.OT 608, Lys.7.38, etc.;αἰ. ὡς μιαρούς Pl.R. 562d
; αἰ. τινά τινος to accuse of a thing, Hdt.5.27, Pl.R. 619c, D.21.104, etc.: c. inf., αἰ. τινὰ ποιεῖν τι accuse one of doing, Hdt.5.27, Pl.Criti. 120c, X.Mem.1.1.2; ; αἰ. τινὰ ὡς.. or ὅτι.., Th.1.120, X.An.3.1.7;αἰ. τινὰ περί τινος X.HG1.7.6
: c. acc. cogn., αἰ. αἰτίαν κατά τινος bring a charge against one, Antipho 6.27:— [voice] Pass., to be accused, [tense] aor. 1 ᾐτιάθην (always) Th.6.53, 8.68, X.HG2.1.32: [tense] pf.ᾐτίαμαι Th.3.61
: [tense] fut.αἰτιαθήσομαι D.C.37.56
.b in good sense, give one the credit of being, σὲ τίς αἰτιᾶται νομοθέτην ἀγαθὸν γεγονέναι; Pl.R. 599e, cf. 379c, Cra. 396d.2 c. acc. rei, lay to one's charge, impute,τοῦτο αἰ. X.Cyr.3.1.39
;ταῦτα D.19.215
: c. dupl. acc., ;Ar.
Ach. 514.II allege as the cause, οὐ τὸ αἴτιον αἰ. not to allege the real cause, Pl.R. 329b; τίνα ἔχεις αἰτιάσασθαι.. τούτου κύριον; ib. 508a;φωνάς τε.. καὶ ἄλλα μυρία αἰ. Id.Phd. 98e
; ;ὧν τὴν πενίαν αἰτιάσαιτ' ἄν τις D.18.263
; ;τὸ αὐτόματον Id.Ph. 196a25
.2 c. inf., allege,τὸν λόγον αἰ. δυσχερῆ εἶναι Pl.Prt. 333d
, cf. Men. 93d;αἰ. τι αἴτιον εἶναι Grg. 518d
; ἰλίγγους ἐκ φιλοσοφίας ἐγγίγνεσθαι allege by way of accusation that.., Id.R. 407c; τῆς ἱερᾶς χώρας ᾐτιᾶτο εἶναι he alleged that it was part of.., D. 18.150, cf. 37.12. (Late in [voice] Act., POxy.1032.51 (ii A. D.).)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αἰτιάομαι
-
9 αἰτίασις
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αἰτίασις
-
10 αἰτιατέον
αἰτι-ᾱτέον, verb. Adj.A one must accuse, blame, X.Cyr. 7.1.11, Str.1.2.30.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αἰτιατέον
-
11 αἰτιατικός
II ἡ αἰ. (sc. πτῶσις) accusative case, indicating the thing caused by the vb., Stoic.2.59, D.T.636.6, A.D.Pron.11.9, etc. Adv. - κῶς in the accusative, Sch.E.Ph. 470.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αἰτιατικός
-
12 αἰτιατός
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αἰτιατός
-
13 αἰτιώδης
αἰτι-ώδης, ες,A resembling a cause, quasicausal, Stoic.2.119 (in Adv. - δως, sed leg. - ῶδες); causal, οὐσία Plot.6.8.14;στοιχεῖα Simp. in Ph. 17.25
; τὸ αἰτιῶδες formal, as opp. to τὸ ὑλικόν, M.Ant.4.21, etc.; πρότασις αἰ. giving the cause of the conclusion, Anon. in SE3.36. Adv. - δως causally, Dam.Pr. 106.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αἰτιώδης
-
14 αἰτίωμα
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αἰτίωμα
-
15 αἰτιώνυμος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αἰτιώνυμος
-
16 αἰτίωσις
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αἰτίωσις
-
17 αἴτιος
A culpable, responsible,ἐπεὶ οὔ τί μοι αἴτιοί εἰσιν Il.1.153
, cf. B.10.34, Hdt.7.214: [comp] Comp.αἰτιώτερος Th.4.20
: [comp] Sup., τοὺς αἰτιωτάτους the most guilty, Hdt.6.50;αἰ. τινος Id.3.52
.2 Subst., αἴτιος, ὁ, the accused, the culprit, A.Ch.70, etc.; οἱ αἴ. τοῦ πατρός they who have sinned against my father, ib. 273:—c. gen. rei, οἱ αἴ. τοῦ φόνου ib. 117, cf. S.Ph. 590, Hdt.4.200.II responsible for, c. gen. rei, Hdt.1.1, etc. ; αἴτιός τινός τινι being the cause of a thing to a person, Lys.13.57, cf. D.23.54, Isoc.8.100: c. inf.,αἴ. τὸν ἠέρα ξηρὸν εἶναι Hdt.2.26
;τοῦ μὴ φαλακροῦσθαι Id.3.12
, etc.;αἴ. θανεῖν S.Ant. 1173
;αἰ. πεμφθῆναι ἄγγελον Antipho 5.23
, cf. Lys.13.82;αἴτιος τὸ σὲ ἀποκρίνασθαι Pl.La. 190e
: [comp] Comp.,τοῦ.. ἐλευθέραν εἶναι.. αἰτιώτερον D.24.5
, cf. 51.21: [comp] Sup. αἰτιώτατος, ἐν τῷ στενῷ ναυμαχῆσαι mainly instrumental in causing the sea-fight, Th.1.74;αἰ. τοῦ μὴ ἀποθανεῖν D.20.42
;- ώτατόν τι καὶ τελέως δραστικόν Phld.D.1.23
. -
18 αἰτιώδης
-
19 αἰτιώνυμος
-
20 αιτιωδης
- 1
- 2
См. также в других словарях:
αἴτι' — αἴτια , αἴτιος culpable neut nom/voc/acc pl αἴτια , αἴτιος culpable neut nom/voc/acc pl αἴτιε , αἴτιος culpable masc voc sg αἴτιε , αἴτιος culpable masc/fem voc sg αἴτιαι , αἴτιος culpable fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ai-ti-, ai-to- : oi-to- — ai ti , ai to : oi to English meaning: part, share, allotment, quantity, quota, portion, stake, stock, proportion, cut, contribution Deutsche Übersetzung: “Anteil” Note: Root ai ti , ai to : oi to : “part, share, allotment,… … Proto-Indo-European etymological dictionary
