-
1 niedomaganie
сущ.• болезнь• дефект• дефицит• изъян• недомогание• недостаток• недочет• недуг• немощь• неполадка• нехватка• порок* * *☼ 1. недомогание;2. \niedomaganieа мн. перен. недостатки, погрешности+2. usterki, wady, braki
* * *с1) недомога́ние2) niedomagania мн, перен. недоста́тки, погре́шностиSyn: -
2 usterka
сущ.• вина• грех• дефект• дефицит• заблуждение• изъян• недостаток• недостача• недочет• неполадка• неполнота• несовершенство• нехватка• оплошность• ошибка• порок• проступок* * *uster|ka♀, мн. Р. \usterkaek недостаток ♂, недочёт ♂; изъян ♂, дефект ♂, неисправность;\usterkaki w pracy недостатки (недочёты) в работе; przyrząd z \usterkakarni прибор с дефектами; \usterkaki w przekazie radiowym (telewizyjnym) помехи
+ defekt, wada;niedociągnięcie* * *ж, мн P usterekнедоста́ток m, недочёт m; изъя́н m, дефе́кт m, неиспра́вностьusterki w pracy — недоста́тки ( недочёты) в рабо́те
przyrząd z usterkami — прибо́р с дефе́ктами
usterki w przekazie radiowym (telewizyjnym) — поме́хи
Syn: -
3 usunąć
usun|ąć\usunąćięty сов. 1. устранить; удалить;\usunąć niedociągnięcia (usterki) устранить недостатки; \usunąć plamę удалить (вывести) пятно; \usunąć ząb удалить зуб;
2. исключить, вывести, снять;\usunąć z gry исключить из игры; \usunąć z prezydium вывести из состава президиума; \usunąć ze stanowiska снять с поста (должности);
3. отодвинуть, отстранить;\usunąć czyjąś rękę отстранить чью-л. руку; ● \usunąć w cień (na drugi plan) оттеснить, отодвинуть на второй план+2. wykluczyć 3. odsunąć
* * *usunięty сов.1) устрани́ть; удали́тьusunąć niedociągnięcia (usterki) — устрани́ть недоста́тки
usunąć plamę — удали́ть (вы́вести) пятно́
usunąć ząb — удали́ть зуб
2) исключи́ть, вы́вести, снятьusunąć z gry — исключи́ть из игры́
usunąć z prezydium — вы́вести из соста́ва прези́диума
usunąć ze stanowiska — снять с поста́ (до́лжности)
3) отодви́нуть, отстрани́тьusunąć czyjąś rękę — отстрани́ть чью́-л. ру́ку
•- usunąć na drugi planSyn:
См. также в других словарях:
usterka — ż III, CMs. usterkarce; lm D. usterkarek «niewielka wada, niewielki defekt, brak, małe niedociągnięcie» Drobne, przykre usterki. Mieszkanie bez usterek. Usterki w samochodzie. Usterki w opracowaniu, w wykończeniu czegoś. Usterki językowe w… … Słownik języka polskiego
usterka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. usterkarce; lm D. usterkarek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nieduży błąd w wykonaniu czegoś, niewłaściwy kształt, wygląd, postać, jakość itp. jakiegoś elementu wpływające na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
usterkowy — przym. od usterka ∆ Komisja usterkowa «komisja stwierdzająca usterki w oddawanych do użytku obiektach, np. w mieszkaniach» ∆ Protokół usterkowy «protokół, w którym wymienione są usterki w wykonaniu czegoś» … Słownik języka polskiego
musztarda — pot. Musztarda po obiedzie «o czymś spóźnionym, już nieaktualnym, niepotrzebnym»: Mogliśmy zgłaszać usterki w momencie, gdy odbieraliśmy mieszkanie, a teraz wszystko to musztarda po obiedzie. GWr 13/10/1999 … Słownik frazeologiczny
słaby — 1. Czyjś słaby punkt; czyjaś słaba strona; czyjeś słabe miejsce «dziedzina, w której komuś brak uzdolnień, sprawności itp.; także: cechy, które przysparzają komuś kłopotu»: – Twoim zdaniem ja jestem nietolerancyjny? – Karol zaperzył się. Marek… … Słownik frazeologiczny
brak — m III, D. u, N. brakkiem 1. blm «fakt nieistnienia czegoś, nieobecność, niedostatek» Chroniczny, dotkliwy, zupełny brak. Brak apetytu, sił. Brak czasu. Brak gotówki. Brak zainteresowań. ◊ Z braku, w braku czego «wobec tego, że czegoś nie ma; nie… … Słownik języka polskiego
defektowy — «mający defekty, usterki; (częściej w odniesieniu do przedmiotów) uszkodzony, wadliwy» Egzemplarz (czego), wyrób defektowy … Słownik języka polskiego
defektywny — defektywnyni «mający defekty, usterki, uszkodzenia; (częściej w odniesieniu do człowieka) ułomny, upośledzony» Defektywne dzieci. Chłopcy defektywni. Postawa defektywna. Rozwój (fizyczny, psychiczny) defektywny. Wyrób defektywny … Słownik języka polskiego
drobiazgowy — drobiazgowywi 1. «szczegółowy, uwzględniający szczegóły; skrupulatny, dokładny» Drobiazgowy opis. Drobiazgowe badania. Był drobiazgowy aż do przesady. 2. «mało znaczący, nieważny, błahy, drobny» Sprawy drobiazgowe. Drobiazgowe usterki … Słownik języka polskiego
kaleki — kalekiecy «dotknięty kalectwem, ułomny, niedołężny» Kalecy ludzie. Kalekie dziecko. Kalekie nogi, ręce. przen. a) «uszkodzony, zniszczony» Kalekie kikuty drzew. b) «niedoskonały, mający usterki; niezdarny, nieudolny» Kaleki opis czegoś … Słownik języka polskiego
naprawić — dk VIa, naprawićwię, naprawićwisz, naprawićpraw, naprawićwił, naprawićwiony naprawiać ndk I, naprawićam, naprawićasz, naprawićają, naprawićaj, naprawićał, naprawićany 1. «doprowadzić do stanu używalności, do porządku, usunąć w czymś usterki,… … Słownik języka polskiego
