-
1 αυχην
- ένος ὅ1) шея(Hom., Hes.; pl. Soph., Anth.; αὐ. τὸ μεταξὺ προσώπου καὴ θώρακος Arst.)
2) затылок(αὐ. ἀστραγάλων ἐάγη Hom.)
3) горло Hes.4) ущелье, лощина, горный проход Her.5) перешеек Her., Xen., Polyb.6) пролив Aesch., Her., Arst., Plut.7) разветвление, развилка, раздвоение(ποταμοῦ Her.)
-
2 αὐχήν
ὁ αὐχήν, αὐχένος затылок, шея (ср. τράχηλος) -
3 αναυχην
-
4 βυσαυχην
-
5 γυλιαυχην
-
6 δολιχαυχην
-
7 εριαυχην
-
8 ευθρυπτος
21) легко ломающийся, ломкий(αὐχήν Arst.)
2) податливый, рыхлый(ἀήρ Arst.; γῆ Plut.)
3) легко переваривающийся или разжевываемый(τὸ σαρκῶδες Plut.)
-
9 ισθμος
ὅ1) соединительная полоса, (узкий) переход, проходἰ. τῆς κεφαλῆς καὴ τοῦ στήθους Plat. — часть, соединяющая голову с грудью (= αὐχήν);
βίου βραχὺς ἰ. Soph. — короткий переход, именуемый жизнью2) перешеекἰ. Κιμμερικός Aesch. — Киммерийский перешеек (между Херсонесом Таврическим и материком, ныне Перекопский);
ἰ. τῆς Χερσονήσου Her. — Херсонесский перешеек (соединяющий Херсонес Фракийский, ныне Галлиполи, с европейским материком); -
10 κρατεραυχην
-
11 κυρταυχην
-
12 λαγαρος
31) впалый2) мягкий, гибкий(αὐχήν Xen.)
3) скудный, бедный(ποπάνευμα Anth.)
4) тонкий, узкий(κίονες Plut.)
κατὰ τὸ λαγαρότατον Plut. — в самом узком месте (дороги)5) тонкий, стройный(τὸ ἀράχνιον Arst.)
6) стих. усеченный в середине на одну мору, т.е. имеющий краткий слог вместо долгого(στίχος Plut.)
-
13 λασιαυχην
-
14 μακραυχην
-
15 μεσαυχην
-
16 παχυς
1) толстый, массивный(λᾶας, σκῆπτρον Hom.; πέδαι Arph.)
2) полный, крепкий(χείρ, αὐχήν Hom.)
3) откормленный, жирный(ὗς Arph.)
4) тучный, плодородный(γῆ Xen.)
5) плотный, грубый(ἱμάτιον Plat.)
6) перен. крупный, огромный(πρᾶγμα, χάρις Arph.)
7) сгустившийся, густой(αἷμα Hom., Arst.)
8) раздутый, опухший(πούς Hes.)
9) разбогатевший, богатый(ἀνήρ Arph.)
οἱ παχέες Her. — богачи10) тупой, глупый(ἀμαθές καὴ π. Arph.)
11) густой, низкий(φωναί Arst.)
-
17 ριψαυχην
-
18 σκληραυχην
-
19 σοβαρος
31) стремительный, неистовый(ἄνεμος Arph.)
2) неукротимый, норовистый(ἵππος Xen.)
3) ретивый, рьяный(θεράπαινα Anth.)
4) пышный, великолепный, величественный(μέλος Arph.; θρίαμβος Plut.)
σ. τῇ χαίτῃ Luc. — с пышной гривой5) важный, гордый, надменный(γυνή, λέξις Plut.; αὐχήν Anth.)
-
20 στειναυχην
- 1
- 2
См. также в других словарях:
αὐχήν — neck masc nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αυχήν — ο βλ. αυχένας … Dictionary of Greek
αὐχένα — αὐχήν neck masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αὐχένας — αὐχήν neck masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αὐχένες — αὐχήν neck masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αὐχένι — αὐχήν neck masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αὐχένος — αὐχήν neck masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αὐχένων — αὐχήν neck masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αὐχέσι — αὐχήν neck masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αὐχέσιν — αὐχήν neck masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αυχένας — I (Γεωγρ.). Όρος με πολλά συνώνυμα (που κάποτε αποτελούν τοπικούς ιδιωματισμούς: διάσελο, δερβένι κλπ.), ο οποίος χαρακτηρίζει ένα χαμηλό σημείο κορυφογραμμής ανάμεσα σε δύο υψώματα. Μέσω αυτών προσδιορίζονται μεταξύ άλλων και τα διάφορα τμήματα… … Dictionary of Greek