-
1 żegnać
⇒ zgonić* * *(-am, -asz); vb; od zganiać* * *ipf.1. ( przu pożegnaniu) say goodbye (kogoś/coś to sb/sth); żegnać kogoś bid sb farewell l. goodbye; żegnać jakieś miejsce say goodbye to a place, quit a place; żegnajcie! goodbye!, farewell!; żegnam pana iron. I won't keep you any longer.ipf.1. ( przy pożegnaniu) say goodbye ( z kimś to sb); żegnać się z kimś bid sb farewell l. goodbye; żegnać się z życiem say goodbye to one's life.2. (= robić znak krzyża) cross onself, make the sign l. a sign of the cross.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > żegnać
-
2 żegnać
żegnać się z (I) sich verabschieden (von D); na długo, na zawsze Abschied nehmen (von D); -
3 żegnać
żegnać [ʒɛgnaʨ̑]\żegnać kogoś jdn verabschiedenżegnaj! leb wohl!, ade!II. vr\żegnać się z kimś sich +akk von jdm verabschieden, von jdm Abschied nehmen -
4 zegnać
⇒ zgonić* * *(-am, -asz); vb; od zganiać* * *pf.1. zob. zganiać.2. (= zmęczyć gonieniem) jade.3. (= przemierzyć) run in search for sth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zegnać
-
5 zegnać
-
6 zegnać
-
7 zegnać
-
8 żegnać
глаг.• согнать* * *zegna|ć\zegnaćny сов. согнать+zgonić, spędzić
* * *żegnany несов.1) kogo-co проща́ться с кем-чемżegnaj! — проща́й!
2) ( robić znak krzyża) крести́ть, осеня́ть кресто́м•- żegnam panią -
9 żegnać
[жегначь]v.ndk -
10 zegnać
зігнати -
11 żegnać
1. прощатися;2. хрестити -
12 zegnać
ילד -
13 żegnać żegn·ać
-am, -asz; pf po-1. vt2. żegnać się vr1) pf po- (na do widzenia) to say goodbye2) pf prze- (w kościele, = kreślić znak krzyża) to cross o.s. -
14 żegnać się
-
15 żegnać\ się
несов. 1. прощаться;2. (kreślić znak krzyża na sobie) креститься, осенять себя крестом -
16 żegnać się
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > żegnać się
-
17 żegnać się
[жегначь шіê]v -
18 żegnać się
1. прощатися;2. хреститися -
19 żegnać się
xuşlaşu, saubullaşu -
20 pożegnać się
= żegnać się
См. также в других словарях:
żegnać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, żegnaćam, żegnaća, żegnaćają, żegnaćany {{/stl 8}}– pożegnać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozstając się z kimś, kto odjeżdża albo od kogo się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zegnać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zganiać I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
żegnać — ndk I, żegnaćam, żegnaćasz, żegnaćają, żegnaćaj, żegnaćał, żegnaćany 1. «zachowywać się wobec kogoś, kto odchodzi, odjeżdża, z kim się rozstajemy, w sposób zgodny ze zwyczajowymi formami towarzyskimi i ustalony społecznym konwenansem, np.… … Słownik języka polskiego
zegnać — dk I, zegnaćgnam, zegnaćgnasz, zegnaćgnają, zegnaćgnaj, zegnaćgnał, zegnaćgnany zgonić dk VIa, zegnaćnię, zegnaćnisz, zgoń, zegnaćnił, zegnaćniony zganiać ndk I, zegnaćam, zegnaćasz, zegnaćają, zegnaćaj, zegnaćał, zegnaćany 1. «goniąc zgromadzić … Słownik języka polskiego
żegnać się — I – pożegnać się {{/stl 13}}{{stl 7}} żegnać kogoś lub coś, rozstawać się z kimś lub czymś; rozłączać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Żegnać się z bliskimi. Pożegnać się z gospodarzami.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB. {{/stl 18}}{{stl 10}}żegnać się –… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
żegnać się — podn. Żegnać się ze światem, z życiem «umierać»: Gdy statek wszedł w ubogie obszary oceanu, gdzie połowy przestały dawać rezultat, rozpoczął się głód. Wkrótce dołączyła się do niego męka pragnienia. Kolejno, w trudnych do opisania mękach,… … Słownik frazeologiczny
zgonić — → zegnać … Słownik języka polskiego
pozganiać — dk I, pozganiaćam, pozganiaćasz, pozganiaćają, pozganiaćaj, pozganiaćał, pozganiaćany 1. «zegnać, wygonić skądś wiele zwierząt (potocznie: ludzi)» Pozganiać muchy ze stołu. Pozganiać dzieci z trawnika. 2. «zegnać, spędzić razem wiele zwierząt… … Słownik języka polskiego
błogosławić — ndk VIa, błogosławićwię, błogosławićwisz, błogosławićaw, błogosławićwił, błogosławićwiony 1. «udzielać błogosławieństwa: żegnać krzyżem, znakiem krzyża» Błogosławić młodą parę. 2. «wyrażać wdzięczność za coś, zadowolenie z czegoś; pochwalać»… … Słownik języka polskiego
ceremonialnie — przysłów. od ceremonialny (zwykle w zn. 2) Witać się, żegnać się, kłaniać się ceremonialnie … Słownik języka polskiego
demonstracyjnie — przysłów. od demonstracyjny Demonstracyjnie witać, żegnać kogoś … Słownik języka polskiego
