-
1 zwolennik
zwolennik m (-a; -cy), zwolenniczka f (-i; G -czek) Befürworter(in) m(f); (stronnik) Anhänger(in) m(f) -
2 zwolennik
zwolennik, -iczka [zvɔlɛɲɲik] <Pl -cy> m, fAnhänger(in) m(f), Befürworter(in) m(f) -
3 zwolennik
-
4 wyznawca
wyznawca chrześcijaństwa Christ m;wyznawca islamu Moslem m; -
5 zagorzały
zagorzały (persf -li) (-le) przeciwnik verbissen; wróg erbittert, Erz-; zwolennik überzeugt; dyskusja heftig, hitzig;zagorzały przeciwnik palenia militanter Nichtraucher m;zagorzale bronić vehement verteidigen -
6 zaprzysięgły
zaprzysięgły (persf -li) zwolennik erklärt, überzeugt; przeciwnik fanatisch, militant; eingefleischt -
7 zażarty
zażarty (persf -ci) (-cie) spory, walka heftig, erbittert; przeciwnik erbittert; zwolennik überzeugt -
8 adept
młodzi adepci sztuki filmowej junge Adepten mPl der Filmkunst -
9 klasyk
( pisarz) Klassiker(in) m(f); ( zwolennik klasycyzmu) Klassikfreund(in) m(f), Klassiker(in) m(f) ( fig) -
10 kosmopolita
kosmopolita, -tka [kɔsmɔpɔlita] <Pl -ci> m, f -
11 wyznawca
wyznawca, -czyni [vɨznafʦ̑a] <Pl -cy> m, f -
12 zagorzały
-
13 zapalony
-
14 żarliwy
-
15 Anhänger
-
16 Anthroposoph
Anthroposoph(in) [antropo'zo:f] <-en, -en> m(f)zwolennik(-iczka) m(f) antropozofii -
17 Befürworter
Befürworter(in) <-s, -> m(f) -
18 Freund
unter \Freunden ( fam) wśród przyjaciółsie hat einen \Freund [ona] ma chłopakaer kam mit seiner \Freundin przyszedł ze swoją dziewczyną -
19 Kernkraftbefürworter
zwolennik(-iczka) m(f) energii jądrowej -
20 Reformer
Reformer(in) [re'fɔrmɐ] <-s, -> m(f)
- 1
- 2
См. также в других словарях:
zwolennik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. zwolennikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto opowiada się za czymś, popiera kogoś, coś; czyjś stronnik, wyznawca czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zwolennik postępu, reform. Fanatyczny, gorący, żarliwy zwolennik.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zwolennik — m III, DB. a, N. zwolennikkiem; lm M. zwolennikicy, DB. ów «człowiek popierający kogoś, coś, stojący po czyjejś stronie, oddany komuś, czemuś; stronnik (czyjś), wyznawca (czegoś)» Fanatyczny, namiętny, żarliwy zwolennik czegoś. Zwolennik cesarza … Słownik języka polskiego
absolutysta — m odm. jak ż IV, CMs. absolutystayście; lm M. absolutystayści, DB. absolutystatów 1. «zwolennik absolutyzmu ustroju państwowego» 2. «zwolennik absolutyzmu poglądu filozoficznego» … Słownik języka polskiego
federalista — m odm. jak ż IV, CMs. federalistaiście; lm M. federalistaiści, DB. federalistatów 1. polit. «zwolennik federalizmu ustroju państwowego» 2. polit. «członek amerykańskiego stronnictwa działającego w końcu XVIII i na początku XIX wieku,… … Słownik języka polskiego
konceptualista — m odm. jak ż IV, CMs. konceptualistaiście; lm M. konceptualistaiści, DB. konceptualistatów 1. «zwolennik, przedstawiciel konceptualizmu w filozofii» 2. «zwolennik, przedstawiciel konceptualizmu w sztuce» … Słownik języka polskiego
konstytucjonalista — m odm. jak ż IV, CMs. konstytucjonalistaiście; lm M. konstytucjonalistaiści, DB. konstytucjonalistatów 1. «zwolennik monarchii konstytucyjnej; wyznawca konstytucjonalizmu w polityce» 2. «zwolennik konstytucjonalizmu w psychologii» … Słownik języka polskiego
radykał — m IV, DB. a, Ms. radykałale; lm M. owie, DB. ów 1. «zwolennik radykalizmu; członek lub zwolennik partii politycznej o programie radykalnym» 2. «człowiek mający skrajne poglądy, bezkompromisowe metody postępowania» ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
reformista — m odm. jak ż IV, CMs. reformistaiście; lm M. reformistaiści, DB. reformistatów 1. «zwolennik reformizmu» 2. przestarz. «zwolennik wprowadzania reform, reformowania czegoś» … Słownik języka polskiego
rewizjonista — m odm. jak ż IV, CMs. rewizjonistaiście; lm M. rewizjonistaiści, DB. rewizjonistatów 1. «zwolennik rewizjonizmu w polityce zagranicznej» 2. «zwolennik rewizjonizmu w międzynarodowym ruchu robotniczym» … Słownik języka polskiego
secesjonista — m odm. jak ż IV, CMs. secesjonistaiście; lm M. secesjonistaiści, DB. secesjonistatów 1. «zwolennik secesji, odłączenia się od jakiejś grupy, organizacji» 2. «artysta reprezentujący secesję, zwolennik secesji w sztuce» … Słownik języka polskiego
człowiek — 1. Człowiek bez charakteru «człowiek o słabej woli»: Po każdym niespełnieniu wracałem do domu, przekonany, że jestem człowiekiem bez charakteru. S. Mrożek, Opowiadania II. 2. Człowiek bez jutra «człowiek niemający perspektyw, szans osiągnięcia… … Słownik frazeologiczny