zwichnąć

См. также в других словарях:

• zwichnąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, zwichnąćnę, zwichnąćnie, zwichnąćnij, zwichnąćnął, zwichnąćnęli, zwichnąćnięty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wybić ze stawu; wywichnąć, skręcić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zwichnąć… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zwichnąć — dk Va, zwichnąćnę, zwichnąćniesz, zwichnąćnij, zwichnąćnął, zwichnąćnęła, zwichnąćnęli, zwichnąćnięty, zwichnąćnąwszy «spowodować przemieszczenie względem siebie nasad kości tworzących staw, wybić ze stawu; wywichnąć» Zwichnąć rękę, Zwichnąć nogę …   Słownik języka polskiego

• zwichnąć sobie skrzydła — {{/stl 13}}{{stl 7}} doznać niepowodzeń, klęsk {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kariera — ż IV, CMs. karieraerze; lm D. karieraer 1. «powodzenie w życiu, zdobywanie coraz wyższych stanowisk w pracy zawodowej, naukowej, społecznej itp., osiągnięcie jakiegoś celu zapewniającego dobre widoki na przyszłość; dobra pozycja życiowa» Robić,… …   Słownik języka polskiego

• noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… …   Słownik języka polskiego

• przetrącić — dk VIa, przetrącićcę, przetrącićcisz, przetrącićtrąć, przetrącićcił, przetrącićcony 1. pot. «nadwerężyć, uszkodzić jakąś część ciała przez uderzenie; rozbić, zwichnąć, złamać itp.» Przetrącić sobie nogę. Przetrącić komuś kamieniem rękę. 2. pot.… …   Słownik języka polskiego

• skrzydło — n III, Ms. skrzydłodle; lm D. skrzydłodeł 1. zwykle w lm «narząd lotu ptaków, nietoperzy, owadów mający różną budowę i pochodzenie, występujący zawsze w parzystej liczbie (jedna, dwie pary)» Ptasie skrzydła. Skrzydła gołębia, motyla, owada.… …   Słownik języka polskiego

• wybić — dk Xa, wybićbiję, wybićbijesz, wybićbij, wybićbił, wybićbity wybijać ndk I, wybićam, wybićasz, wybićają, wybićaj, wybićał, wybićany 1. «uderzeniem spowodować wypadnięcie czegoś; wypchnąć, wysadzić, wytłuc, wytrącić coś» Wybić szybę. Wybić dno… …   Słownik języka polskiego

• wywichnąć — dk Va, wywichnąćnę, wywichnąćniesz, wywichnąćnij, wywichnąćnął, wywichnąćnęła, wywichnąćnęli, wywichnąćnięty, wywichnąćnąwszy «wykręcić, wybić coś (np. palec) ze stawu; zwichnąć» Wywichnąć rękę, nogę …   Słownik języka polskiego

• zwichnięcie — n I 1. rzecz. od zwichnąć. 2. lm D. zwichnięcienięć «nieprawidłowy układ względem siebie zakończeń kości tworzących stawy, powstały najczęściej wskutek urazu mechanicznego» Wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego. Stwierdzono zwichnięcie nogi w… …   Słownik języka polskiego

• życie — n I, blm 1. «stan organizmu polegający na nieprzerwanym ciągu biochemicznych procesów przemiany materii i energii, związanych z wymianą materii i energii z otoczeniem, charakteryzujący się tym, że organizm odżywia się, oddycha, wydala zbędne… …   Słownik języka polskiego