zobowiązania

См. также в других словарях:

• kaucja — ż I, DCMs. kaucjacji; lm D. kaucjacji (kaucjacyj) «suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania» Złożyć, zapłacić kaucję. Uwolnić kogoś z aresztu za kaucją. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• zobowiązanie — n I 1. rzecz. od zobowiązać. 2. lm D. zobowiązanieań «to, do czego ktoś jest zobowiązany, co kogoś zobowiązuje; obietnica wykonania czegoś» Zobowiązania finansowe, płatnicze. Zobowiązania względem rodziny, wobec sprzymierzeńców, w stosunku do… …   Słownik języka polskiego

• żyr — I n III, Ms. żyrze; lm D. żyr hand. «poręczenie zobowiązania wekslowego przez osobę trzecią (żyranta), na wypadek, gdyby tego zobowiązania nie wykonał dłużnik» II n III, Ms. żyrze; lm D. żyr → żyrobusola ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• zobowiązanie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od. cz. zobowiązać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zobowiązanie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zobowiązanieań {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dzielić — 1. Dzielić skórę na niedźwiedziu «robić przedwczesne plany, przewidując najbardziej korzystną wersję rozwoju wypadków»: (...) czy da się sfinansować z prywatyzacji wszystkie wymienione tu zobowiązania państwa? Czy nie jest to przypadkiem… …   Słownik frazeologiczny

• ślub — pot. Ktoś z kimś nie brał ślubu «ktoś nie jest z kimś na stałe związany, czyjeś zobowiązania wobec kogoś są tymczasowe i można się z nich wycofać»: Zadarł do góry głowę i wyprężył pierś. Jestem wolnym człowiekiem. Nie brałem z wami ślubu. Mogę od …   Słownik frazeologiczny

• wypowiedzieć — (komuś) posłuszeństwo a) «odmówić podporządkowania się czyimś rządom, czyjejś woli, przestać wykonywać czyjeś rozkazy»: Szlachta zastrzegła sobie prawo wypowiedzenia posłuszeństwa monarsze, gdyby naruszył przyjęte i zaprzysiężone zobowiązania. J …   Słownik frazeologiczny

• wypowiadać — Wypowiedzieć (komuś) posłuszeństwo a) «odmówić podporządkowania się czyimś rządom, czyjejś woli, przestać wykonywać czyjeś rozkazy»: Szlachta zastrzegła sobie prawo wypowiedzenia posłuszeństwa monarsze, gdyby naruszył przyjęte i zaprzysiężone… …   Słownik frazeologiczny

• armator — m IV, DB. a, Ms. armatororze; lm M. armatororzy, DB. ów 1. mors. «osoba fizyczna lub prawna eksploatująca własny albo cudzy statek handlowy, odpowiedzialna majątkowo za wszelkie zobowiązania i szkody wynikające z tytułu eksploatacji» 2. daw.… …   Słownik języka polskiego

• bilet — m IV, D. u, Ms. biletecie; lm M. y 1. «kartka z odpowiednim nadrukiem wydającej ją instytucji, będąca dowodem uiszczenia opłaty przez nabywcę, uprawniająca do określonej, zwykle jednorazowej usługi» Bilet kolejowy, tramwajowy. Bilet miesięczny,… …   Słownik języka polskiego

• brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego