Перевод: с польского на русский

с русского на польский

zganić

  • 1 zganić

    глаг.
    • бранить
    • журить
    • критиковать
    • осудить
    • осуждать
    • побранить
    • порицать
    * * *
    zgani|ć
    \zganićony сов. осудить; раскритиковать
    * * *
    zganiony сов.
    осуди́ть; раскритикова́ть

    Słownik polsko-rosyjski > zganić

  • 2 potępić

    глаг.
    • обрекать
    • осудить
    • осуждать
    • порицать
    • приговаривать
    • присуждать
    * * *
    potępi|ć
    \potępićony сов. осудить; заклеймить;
    \potępić czyjś postępek осудить чеи-л. поступок;

    \potępić politykę przemocy заклеймить политику насилия

    + zganić, napiętnować

    * * *
    potępiony сов.
    осуди́ть; заклейми́ть

    potępić czyjś postępek — осуди́ть че́й-л. посту́пок

    potępić politykę przemocy — заклейми́ть поли́тику наси́лия

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > potępić

  • 3 skarcić

    глаг.
    • выругать
    • журить
    • отчитать
    • отчитывать
    • распечь
    * * *
    skarc|ić
    \skarcićę, \skarcićony сов. kogo сделать замечание кому, отругать кого
    * * *
    skarcę, skarcony сов. kogo
    сде́лать замеча́ние кому, отруга́ть кого
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > skarcić

См. также в других словарях:

  • zganić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}ganić {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zganić — dk VIa, zganićnię, zganićnisz, zgań, zganićnił, zganićniony «ocenić ujemnie, nieprzychylnie; skrytykować, potępić, udzielić nagany» Zganić czyjeś postępowanie, zachowanie. Zganić dziecko za łakomstwo …   Słownik języka polskiego

  • ganić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, ganićnię, ganićni, gań, ganićniony {{/stl 8}}– zganić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} wyrażać słownie dezaprobatę wobec kogoś, czegoś; krytykować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ganić kogoś za lenistwo.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • powiedzieć — 1. Jeśli (jak) się powiedziało a, (to) trzeba powiedzieć b «jeśli się coś rozpoczęło, to trzeba to doprowadzić do końca»: Musisz jej pomóc przy załatwianiu tych formalności, sam ją namawiałeś do wyjazdu, a jak się powiedziało a, to trzeba… …   Słownik frazeologiczny

  • chwalipięta — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. chwalipiętaęcie; lm M. chwalipiętaty, D. chwalipiętaęt (także DB. chwalipiętatów tylko o mężczyznach) pot. «ironicznie lub lekceważąco o kimś, kto się chwali; samochwała» Zganić nadętych chwalipiętów a. nadęte… …   Słownik języka polskiego

  • potępić — dk VIa, potępićpię, potępićpisz, potępićtęp, potępićpił, potępićpiony potępiać ndk I, potępićam, potępićasz, potępićają, potępićaj, potępićał, potępićany 1. «uznać coś za złe, ocenić negatywnie, uznać kogoś winnym czegoś; zganić, napiętnować»… …   Słownik języka polskiego

  • publicznie — «w sposób publiczny, w miejscu publicznym, przed publicznością, jawnie» Publicznie pochwalić, zganić, przeprosić kogoś. Pokazać się z kimś publicznie. Ogłosić coś publicznie …   Słownik języka polskiego

  • skarcić — dk VIa, skarcićcę, skarcićcisz, skarć, skarcićcił, skarcićcony «udzielić nagany; napomnieć, zganić, wyłajać» Skarcić niegrzeczne dziecko. Skarcić kogoś wzrokiem …   Słownik języka polskiego

  • skrytykować — dk IV, skrytykowaćkuję, skrytykowaćkujesz, skrytykowaćkuj, skrytykowaćował, skrytykowaćowany «poddać krytyce, wytykając błędy, braki, niedociągnięcia; ocenić ujemnie, zganić» Skrytykować czyjeś postępowanie, zachowanie. Skrytykować czyjąś pracę,… …   Słownik języka polskiego

  • wyłajać — dk IX, wyłajaćję, wyłajaćjesz, wyłajaćłaj, wyłajaćał, wyłajaćany pot. «ostro kogoś zganić, skarać, skrzyczeć» Wyłajać niegrzeczne dziecko …   Słownik języka polskiego

  • zbesztać — dk I, zbesztaćam, zbesztaćasz, zbesztaćają, zbesztaćaj, zbesztaćał, zbesztaćany pot. «zganić ostro kogoś, zwymyślać, skrzyczeć, złajać» Zbesztać kogoś bez powodu …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»