-
1 zdolny
прил.• годный• искусный• исправный• ловкий• одаренный• подходящий• понятливый• пригодный• соответствующий• способный• умелый• уместный• умный• хитрый• юркий* * *zdoln|y\zdolnyi, \zdolnyiejszy способный;\zdolny uczeń способный ученик; \zdolny do służby wojskowej годный к военной службе; (on) jest \zdolny do wszystkiego он на всё способен, от него можно всего ожидать
* * *zdolni, zdolniejszyспосо́бныйzdolny uczeń — спосо́бный учени́к
zdolny do służby wojskowej — го́дный к вое́нной слу́жбе
jest zdolny do wszystkiego — он на всё спосо́бен, от него́ мо́жно всего́ ожида́ть
См. также в других словарях:
zdolny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, zdolnyni, zdolnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający szczególne predyspozycje do uczenia się czegoś, nabywania różnych umiejętności; bystry : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zdolny… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wybitnie — wybitnieej 1. «nieprzeciętnie, w sposób wyróżniający się; niezwykle, wyjątkowo» Wybitnie zdolny uczeń. 2. «wyraźnie, bardzo» Warunki wybitnie nie sprzyjały realizacji zamierzeń … Słownik języka polskiego
bystry — bystrytrzy, bystrytrzejszy 1. «poruszający się, odbywający się szybko; prędki, szybki, wartki, rączy» Bystry potok, nurt. Bystra rzeka, woda. Bystry koń. 2. «odznaczający się żywością myślenia, szybko orientujący się; sprytny, wnikliwy, zdolny»… … Słownik języka polskiego
pojętny — pojętnyni, pojętnyniejszy «łatwo coś pojmujący; bystry, rozgarnięty, zdolny» Pojętny słuchacz, uczeń. Pojętne dziecko. Pojętny pies … Słownik języka polskiego
słaby — słabybi, słabybszy 1. «odznaczający się niewielką siłą fizyczną, nie mający silnej budowy; wątły, chorowity, bezsilny» Być słabego zdrowia. Mieć słabe ręce, słabe płuca. Był słaby po chorobie. Był za słaby do pracy fizycznej. ◊ Słaba płeć… … Słownik języka polskiego
